Interpretacja indywidualna z dnia 7 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.166.2024.1.MM

Obowiązki płatnika w związku z przekazywaniem upominków dzieciom pracowników.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z przekazywaniem upominków dzieciom pracowników. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego.

(...) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z siedzibą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce, wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą polegającą m.in. na produkcji i dystrybucji (...).

Wnioskodawca jest podmiotem wchodzącym w skład grupy kapitałowej działającej w sektorze (...).

Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca posiada status pracodawcy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

W związku z wypłatą wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników Spółka występuje w roli płatnika, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka w ramach prowadzonej polityki kadrowej nieustannie podnosi standardy zatrudnienia i rozwoju pracowników. Czynnikami decydującymi o atrakcyjności firmy dla aktualnych, jak i potencjalnych pracowników są nie tylko innowacyjne rozwiązania kadrowe, ale również benefity pracownicze wpływające na efektywność funkcjonowania firmy oraz na pomyślny rozwój jej pracowników. Spółka, chcąc budować wizerunek konkurencyjnego i atrakcyjnego pracodawcy, zamierza wprowadzić na rzecz swoich pracowników dodatkowe świadczenia w postaci przekazywania dzieciom pracowników drobnych prezentów (upominków), z okazji niektórych świąt okolicznościowych, m.in. Świąt Bożego Narodzenia czy Dnia Dziecka. Spółka nie wyklucza przekazywania upominków również w przypadku innych wyjątkowych dla pracowników okoliczności niż wymienione powyżej.

Wnioskodawca zakłada, że wartość każdego z wydawanych upominków będzie wynosiła kilkadziesiąt złotych, jednak nie wyklucza, że w przyszłości będą przekazywane także upominki o większej wartości, przy czym wartość przekazywanych upominków będzie mogła różnić się w zależności od zawartości.

Wydatki na nabycie upominków będą finansowane ze środków obrotowych Spółki.

Otrzymanie prezentów nie będzie wynikało ani z zawartych umów o pracę, regulaminów, ani innych aktów wewnętrznych funkcjonujących u Wnioskodawcy. Nie będzie też stanowiło wynagrodzenia za świadczoną przez pracowników pracę.

Spółka, na dzień złożenia wniosku, nie jest w stanie stwierdzić, czy przekazanie prezentów będzie miało charakter jednorazowy czy też coroczny. Przekazanie prezentów będzie uzależnione od decyzji podjętej przez Zarząd Wnioskodawcy w danym roku kalendarzowym.

Pytanie

Czy z tytułu przekazania przez Spółkę opisanych powyżej upominków dla dzieci pracowników w ramach niektórych świąt okolicznościowych i innych uroczystości, Spółka zobowiązana będzie do rozpoznania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT i czy w związku z powyższym na Spółce jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciążyć będzie obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem świadczenia w postaci przekazywanych dzieciom pracowników prezentów z okazji niektórych świąt okolicznościowych (np. z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Dnia Dziecka), nie będą stanowić dla pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem i pobraniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu, stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o PIT.

Uzasadnienie Państwa stanowiska:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W celu ustalenia dochodu, konieczne jest zdefiniowanie przychodu podatkowego. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o PIT określa źródła przychodów. Kwalifikacja przychodu do danego źródła będzie miała wpływ na prawidłowe ustalenie dochodu i wynikającego z tego podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1-2 ustawy o PIT, źródłami przychodów są m.in. stosunek pracy oraz działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W oparciu o art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Państwa zdaniem, niezależnie od powyższego wskazać należy, że w art. 2 ustawy o PIT przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy stanowi, że przepisów ustawy o PIT nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Celem wprowadzenia takiej regulacji jest zapobieżenie zjawisku tzw. podwójnego opodatkowania, czyli sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach.

Mając na uwadze powyższe, w celu oceny czy przekazanie prezentów dzieciom pracowników, z okazji niektórych świąt okolicznościowych przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu PIT, czy też jest wyłączone z opodatkowania tym podatkiem, w pierwszej kolejności należy ocenić, czy upominki te stanowią darowizny, a więc czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 888 § 1 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Nieodpłatność świadczeń oznacza, że darczyńca, w zamian za uczynioną darowiznę, nie może uzyskiwać od obdarowanego jakiegokolwiek ekwiwalentu, ani w chwili dokonania darowizny, ani w przyszłości. W kontekście przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego powyższe oznacza, że jeżeli przekazanie pracownikowi rzeczy nie następuje w związku ze stosunkiem pracy lub innym łączącym strony stosunkiem cywilnoprawnym, to przekazanie to należy rozpatrywać jako darowiznę podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn i jako taką wyłączoną z zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń uzyskiwanych w ramach stosunku pracy wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., wydanym w sprawie o sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy o PIT i wskazał jednocześnie, że „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element.

Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn.

A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”. Zgodnie z cytowanym orzeczeniem „Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie czy są dokonywane w formie pieniężnej czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi”.

Powyższy wyrok stanowi orzeczenie interpretacyjne, które potwierdza zgodność art. 12 ust. 1 ustawy o PIT z Konstytucją RP, pod warunkiem że przepis ten jest interpretowany w określony sposób.

Głównym zadaniem tego typu orzeczeń jest eliminacja tego spośród możliwych wariantów interpretacyjnych przepisu, który jest niezgodny z Konstytucją. Wyrok ten należy zatem uznać za ważną wskazówkę jak należy interpretować pojęcie „innego nieodpłatnego świadczenia” zawartego w art. 12 ust. 1 ustawy.

Jak wskazał TK w cytowanym wyżej wyroku za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenie aktywów lub uniknięcie wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Wnioskodawcy samo przekazanie okolicznościowych upominków na rzecz dzieci pracowników nie przesądza automatycznie o konieczności jego opodatkowania podatkiem dochodowym. Z powyższego wynika, iż nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy o PIT.

Stoją Państwo na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przekazane prezenty będą stanowić darowiznę w rozumieniu art. 888 § 1 k.c. Wobec powyższego - jeżeli do opisanego we wniosku przysporzenia majątkowego zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn - przysporzenie to nie będzie już podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W Państwa opinii wystąpią wszelkie istotne warunki do zakwalifikowania omawianej czynności jako darowizny tj. zobowiązanie darczyńcy do świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego oraz brak ekwiwalentu ze strony obdarowanego.

Wnioskodawca przekaże bowiem upominki o charakterze symbolicznym w swoim własnym interesie, tj. budowania przewagi konkurencyjnej i promowania wizerunku atrakcyjnego pracodawcy.

Należy podkreślić, iż otrzymanie prezentów nie będzie wynikało ani z zawartych umów o pracę, ani z regulaminów wewnętrznych obowiązujących u Wnioskodawcy. Ponadto nie będzie stanowiło wynagrodzenia za świadczoną przez pracowników pracę. Wydatek na zakup prezentów stanowić będzie dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest zobowiązana na podstawie zapisów umownych ani innych porozumień.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt 7/13, uznać należy, że świadczenia w postaci przekazywanych dzieciom pracowników prezentów z okazji niektórych świąt okolicznościowych (np. z okazji Dnia Dziecka i Świąt Bożego Narodzenia) na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT będą wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, otrzymane przysporzenie nie będzie stanowiło dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, zaś na Wnioskodawcy nie będzie spoczywać obowiązek obliczenia oraz pobrania zaliczek na podatek dochodowy stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o PIT.

Jednocześnie Spółka pragnie nadmienić, iż przedmiotem zapytania Spółki są wyłącznie wątpliwości w zakresie interpretacji wymienionych wyżej przepisów ustawy o PIT, tym samym Wnioskodawca nie oczekuje wydania interpretacji dotyczącej opodatkowania opisanej wyżej sytuacji podatkiem od spadków i darowizn.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak natomiast stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

Na mocy art. 12 ust. 3 powyższej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie zaś do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jednocześnie należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają legalnej definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 2-2b oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane, jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować, jako podlegającą ustawie z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń zawartych w tym przepisie, w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie bowiem do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596).

Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej ,,podatkiem'', podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W rezultacie stwierdzić należy, że skoro w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymanie prezentów nie będzie wynikało ani z zawartych umów o pracę, regulaminów, ani innych aktów wewnętrznych funkcjonujących u Wnioskodawcy, nie będzie też stanowiło wynagrodzenia za świadczoną przez pracowników pracę, to co do zasady czynność ta może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość upominków, które Spółka będzie przekazywała na rzecz dzieci pracowników, nie będzie stanowiła dla pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym na Państwu – jako płatniku – w związku z wydawaniem upominków dzieciom pracowników nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, wynikający z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.