Rozliczanie VAT w działalności sezonowej

Działalność sezonowa jest rozliczana w VAT na ogólnych zasadach. Jednak ze względu na jej specyfikę, tj. przerwy w prowadzeniu, nasuwają się liczne wątpliwości, np. jak liczyć limit zwolnienia. Ponadto w działalności sezonowej dominują czynności, które można opodatkować stawkami obniżonymi, gdy nie korzystamy ze zwolnienia. W wielu przypadkach istnieje obowiązek posiadania kasy online. W artykule przedstawiamy kompleksowe omówienie zasad rozliczania VAT w działalności sezonowej.

Niezależnie od tego, czy podatnik prowadzi działalność zarejestrowaną czy tzw. nieewidencjonowaną, tj. bez rejestracji (co umożliwia Prawo przedsiębiorców), dla celów rozliczeń VAT traktowany jest jak podatnik. Obowiązki w zakresie VAT zależą od rodzaju prowadzonej działalności i wysokości osiąganych obrotów. Podatnik może korzystać ze zwolnienia podmiotowego lub zarejestrować się do VAT. Wybór zwolnienia powoduje, że nie składa JPK_V7, ale nie zwalnia go to z obowiązku ewidencjonowania obrotu na kasie fiskalnej, gdy spełnia warunki.

1. Korzystanie ze zwolnienia podmiotowego przez podatników prowadzących działalność sezonową

Podatnicy, którzy w trakcie roku rozpoczynają pierwszy raz prowadzenie działalności sezonowej, mogą skorzystać z tzw. zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT. Co do zasady zwolnienie to przysługuje w kwocie 200 000 zł netto rocznie. Jeśli jednak podatnik rozpoczyna działalność w trakcie roku, limit ten jest ustalany w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcję tę ustala się w stosunku dziennym, nie miesięcznym, nawet gdy podatnik rozpoczyna działalność od pełnego miesiąca. Ta metoda jest bowiem dokładniejsza. Zdaniem organów podatkowych, ustalając okres prowadzenia działalności gospodarczej, należy brać pod uwagę faktyczną datę rozpoczęcia tej działalności, a nie np. datę złożenia zgłoszenia rejestracyjnego. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 maja 2015 r. (sygn. ITPP1/4512-232/15/MN) czytamy:

Za moment rozpoczęcia działalności należy przyjąć datę faktycznego wykonania pierwszej czynności (np. podpisania umowy, dokonania zakupu itp.) związanej z prowadzoną działalnością.