Interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.167.2023.2.SR

Ulga na powrót.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2023 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 11 kwietnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest obywatelem Białorusi i ma polskie pochodzenie. Na podstawie decyzji konsula polskiego uzyskał Kartę Polaka w 2016 r. Wnioskodawca całe swoje życie mieszkał na Białorusi, tam się uczył i pracował, nigdy nie mieszkał w Polsce ani w innym kraju, zawsze był zameldowany i mieszkał na Białorusi – miał tam swoje mieszkanie, pracował, miał rodziców i ośrodek spraw życiowych. Krótkotrwałe pobyty poza granicami Białorusi trwały maksymalnie kilka dni i miały charakter turystyczny. Na Białorusi posiadał rezydencję podatkową – okoliczność tę potwierdza białoruska książeczka pracy z wpisami od pracodawców, potwierdzenie zameldowania na terenie Białorusi, akt własności nieruchomości, w której Wnioskodawca mieszkał na terenie Białorusi, umowa o pracę z białoruskim pracodawcą, odcinki wypłat od pracodawcy za pracę na terenie Białorusi. Z dniem 1 kwietnia 2022 r. doszło do rozwiązania umowy o pracę z białoruskim pracodawcą na terenie Białorusi. Z dniem 2 kwietnia 2022 r. Wnioskodawca przekroczył polską granicę z zamiarem osiedlenia się w Polsce na stałe i wykonywania pracy w ramach stosunku pracy u polskiego pracodawcy. Przekroczenie granicy nastąpiło na podstawie wizy typu C biznesowej. Po przyjeździe do Polski (w dniu 8 czerwca 2022 r.) złożył do wojewody właściwego ze względu na miejsce Jego pobytu wniosek o pozwolenie na pobyt stały – na podstawie Karty Polaka. Pozwolenie to otrzymał w dniu 28 września 2022 r. i od tego czasu nieprzerwanie mieszka i pracuje w Polsce (na podstawie umowę o pracę – data zawarcia umowy 1 kwietnia 2022 r., data rozpoczęcia świadczenia pracy dla pracodawcy w Polsce 5 kwietnia 2022 r., od dnia 16 lutego 2023 r. praca na czas nieokreślony na rzecz pracodawcy w Polsce). Po roku pobytu w Polsce Wnioskodawca będzie miał możliwość uzyskania polskiego obywatelstwa. Co istotne, po uzyskaniu pozwolenia na pobyt stały Jego Karta Polaka straciła ważność z mocy prawa. Po przeprowadzce do Polski Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W Polsce – od dnia 2 kwietnia 2022 r. posiada ośrodek interesów życiowych. Nigdy wcześniej nie korzystał z ulgi „na powrót”. Wnioskodawca od dnia 2 kwietnia 2022 r. nie świadczy na rzecz podmiotów białoruskich lub ze skutkiem na terytorium Białorusi żadnych usług ani prac. Nie osiąga tam też żadnych dochodów. Wnioskodawca złożył deklarację PIT-37 za rok 2022, w której wskazał skorzystanie z ulgi „na powrót”.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca uprawniony jest do skorzystania z ulgi „na powrót” opisanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od 2022 r.?

2.Czy wskazane w opisie stanu faktycznego dokumenty (a to: białoruska książeczka pracy z wpisami od pracodawców, potwierdzenie zameldowania na terenie Białorusi, akt własności nieruchomości, w której Wnioskodawca mieszkał na terenie Białorusi, umowa o pracę z białoruskim pracodawcą, odcinki wypłat od pracodawcy za pracę na terenie Białorusi) potwierdzające stałe zamieszkanie Wnioskodawcy na Białorusi mogą być uznane za inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniające do skorzystania z ulgi „na powrót” wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy, przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy, suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105). Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

Art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wskazuje za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Art. 4a ustawy o PIT stanowi, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 18 listopada 1992 r. określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Zgodnie z art. 20 ust. 1a ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka, jeżeli posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały.

Zgodnie z art. 195 ust. 1 pkt 9 ustawy z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, pozwolenie na pobyt stały wydaje się cudzoziemcowi, który posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, jest On uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót opisanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT począwszy od 2022 r.

Wnioskodawca osiąga przychody jedynie ze stosunku pracy. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (czyli 2022 r.), oraz okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (czyli od dnia 1 stycznia 2022 r.), do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (1 kwietnia 2022 r.). Wnioskodawca w chwili przekroczenia granicy polskiej z myślą o stałym pobycie w Polsce posiadał Kartę Polaka. Karta ta utraciła ważność w chwili uzyskania stałego pobytu w Polsce, jednakże pobyt ten nie zostałby przyznany bez Karty Polaka oraz woli Wnioskodawcy do zamieszkania w Polsce na stałe. Ubieganie się o legalizację pobytu w inny sposób (np. poprzez zezwolenie na pobyt czasowy) byłoby irracjonalne, gdyż byłoby niezgodne z celem stałego zamieszkania w Polsce (tj. nie pobytem stałym – do czego Wnioskodawca miał prawo, ale fikcyjnie pobytem czasowym jedynie celem zachowania Karty Polaka na potrzeby ulgi podatkowej). Co więcej fikcyjne przedłużanie czasowego pobytu wprowadzałoby w błąd organ wydający pozwolenia pobytowe (tj. wojewodę – co byłoby podstawą do odmowy wydania pozwolenia na pobyt zgodnie z art. 100 ustawy o cudzoziemcach). Celem zaś ulgi podatkowej jest zachęcenie m.in. obywateli polskich i osób z polskim pochodzeniem do powrotu do Polski i zamieszkania tu na stałe. Wnioskodawca przeprowadzając się do Polski posiadał Kartę Polaka i utracił ją tylko i wyłącznie z uwagi na chęć pobytu stałego w Polsce – jako jej przyszły obywatel. Prawo do skorzystania z ulgi dotyczyć będzie także przyszłych lat (tj. 2023, 2024 i 2025), nawet jeżeli Wnioskodawca nabędzie wówczas obywatelstwo polskie.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, będzie uprawniony do skorzystania z tej ulgi na podstawie wskazanych w opisie stanu faktycznego dokumentów (a to: białoruska książeczka pracy z wpisami od pracodawców, potwierdzenie zameldowania na terenie Białorusi, akt własności nieruchomości, w której Wnioskodawca mieszkał na terenie Białorusi, umowa o pracę z białoruskim pracodawcą, odcinki wypłat od pracodawcy za pracę na terenie Białorusi) potwierdzających stałe zamieszkanie Wnioskodawcy na Białorusi. Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 18 listopada 1992 r. określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Białoruś jest państwem, w którym przepisy dotyczące meldunku są ściśle przestrzegane i kontrolowane. Nie ma możliwości pracować i żyć nie będąc zameldowanym we właściwym rewirze – albowiem wszystkie usługi, wszystkie procedury wymagają każdorazowego weryfikowania meldunku. W tym kontekście, mieszkańcy Białorusi są w stanie w łatwy sposób wykazać, gdzie faktycznie mieszkają – ich adres zameldowania jest w zasadzie zawsze tożsamy z miejscem stałego zamieszkania. Ten adres znajduje się w paszporcie zagranicznym i w szeregu innych dokumentów. Ponadto, jakiekolwiek wyjazdy z kraju, potwierdzane są pieczęciami w paszporcie. Ponadto, Wnioskodawca posiadał nieruchomość, w której zamieszkiwał, co potwierdza stosowny akt własności. Fakt wykonywania pracy na terenie Białorusi potwierdza także książeczka pracy, w której pracodawcy na Białorusi są obowiązani dokonywać wpisów o podjęciu zatrudnienia i zakończeniu zatrudnienia. Ostatni wpis o zakończeniu zatrudnienia na terenie Białorusi w dniu 1 kwietnia 2022 r. widnieje w książeczce pracy Wnioskodawcy. Wnioskodawca dysponuje także odcinkami wypłat od pracodawcy i umową o pracę z Białoruskim pracodawcą. Wnioskodawca posiadając Kartę Polaka i pobyt stały w Polsce nie ma możliwości powrotu na Białoruś i zawnioskowania o certyfikat rezydencji podatkowej, z uwagi na poważne zagrożenie dla jego życia i zdrowia w przypadku przekroczenia białoruskiej granicy. Posiadacze Kart Polaka i kart stałego pobytu są w tym państwie poddawani różnym represjom i często karani. Jakikolwiek pełnomocnik działający w imieniu Wnioskodawcy również narażałby siebie na odpowiedzialność karną, administracyjną lub inne formy represji. Z tego też tytułu, Wnioskodawca jest w stanie wykazać fakt stałego zamieszkania na terenie Białorusi za pomocą szeregu dokumentów (opisanych powyżej), bez konieczności posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej Białorusi. Jednocześnie, dla celów ulgi nie ma znaczenia w jakim państwie Wnioskodawca mieszkał przed przyjazdem do Polski z zamiarem przeprowadzki, pod warunkiem, że państwem tym nie była Polska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że jest pan obywatelem Białorusi i ma polskie pochodzenie. Na podstawie decyzji konsula polskiego uzyskał Pan Kartę Polaka w 2016 r. Całe swoje życie mieszkał Pan na Białorusi, tam się Pan uczył i pracował, nigdy nie mieszkał Pan w Polsce ani w innym kraju, zawsze był Pan zameldowany i mieszkał na Białorusi – miał Pan tam swoje mieszkanie, pracował, miał rodziców i ośrodek spraw życiowych. Krótkotrwałe pobyty poza granicami Białorusi trwały maksymalnie kilka dni i miały charakter turystyczny. Na Białorusi posiadał Pan rezydencję podatkową – okoliczność tę potwierdza białoruska książeczka pracy z wpisami od pracodawców, potwierdzenie zameldowania na terenie Białorusi, akt własności nieruchomości, w której mieszkał Pan na terenie Białorusi, umowa o pracę z białoruskim pracodawcą, odcinki wypłat od pracodawcy za pracę na terenie Białorusi. Z dniem 1 kwietnia 2022 r. doszło do rozwiązania umowy o pracę z białoruskim pracodawcą na terenie Białorusi. Z dniem 2 kwietnia 2022 r. przekroczył Pan polską granicę z zamiarem osiedlenia się w Polsce na stałe i wykonywania pracy w ramach stosunku pracy u polskiego pracodawcy. Przekroczenie granicy nastąpiło na podstawie wizy typu C biznesowej. Po przyjeździe do Polski (w dniu 8 czerwca 2022 r.) złożył Pan do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu wniosek o pozwolenie na pobyt stały – na podstawie Karty Polaka. Pozwolenie to otrzymał Pan w dniu 28 września 2022 r. i od tego czasu nieprzerwanie mieszka i pracuje w Polsce (na podstawie umowę o pracę – data zawarcia umowy 1 kwietnia 2022 r., data rozpoczęcia świadczenia pracy dla pracodawcy w Polsce 5 kwietnia 2022 r., od dnia 16 lutego 2023 r. praca na czas nieokreślony na rzecz pracodawcy w Polsce). Po roku pobytu w Polsce będzie miał Pan możliwość uzyskania polskiego obywatelstwa. Co istotne, po uzyskaniu pozwolenia na pobyt stały Pana Karta Polaka straciła ważność z mocy prawa. Po przeprowadzce do Polski podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W Polsce – od dnia 2 kwietnia 2022 r. posiada Pan ośrodek interesów życiowych. Nigdy wcześniej nie korzystał Pan z ulgi „na powrót”.

Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy – tak jak Pan – przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku wynika, że po przeprowadzce do Polski w kwietniu 2022 r. podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że całe swoje życie mieszkał Pan na Białorusi, nigdy nie mieszkał Pan w Polsce ani w innym kraju. Z dniem 2 kwietnia 2022 r. przekroczył Pan polską granicę z zamiarem osiedlenia się w Polsce na stałe. Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka.

Na podstawie decyzji konsula polskiego uzyskał Pan Kartę Polaka w 2016 r. Po przyjeździe do Polski złożył Pan do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu wniosek o pozwolenie na pobyt stały. Pozwolenie to otrzymał Pan w dniu 28 września 2022 r. Po uzyskaniu pozwolenia na pobyt stały Pana Karta Polaka straciła ważność z mocy prawa.

Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 519 ze zm.):

W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 2 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 192):

Natomiast w art. 3 ww. ustawy wskazano, że :

Zgodnie z art. 20 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 20 ust. 3 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 199 ustawy o cudzoziemcach:

Stosownie do art. 240 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 242 ww. ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 243 ww. ustawy:

Wobec powyższego wskazać należy, że spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Pana Karty Polaka. Utrata ważności z mocy prawa wydanej Panu Karty Polaka w związku z uzyskaniem przez Pana zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskie nie pozbawia Pana prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się na Białorusi. Spełniła Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2022-2025.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanych pytań, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).