Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.650.2025.2.AG
Wydatki poniesione na zakup kur niosek przez podatnika prowadzącego szczególne działy produkcji rolnej mogą być uznane za koszty pośrednie i jako takie są potrącalne w dacie poniesienia, tj. w momencie zaksięgowania faktur zakupowych w księgach rachunkowych. Organ podatkowy odrzucił klasyfikację inwentarza żywego jako środka trwałego, umożliwiając natychmiastowe rozliczenie kosztów.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 31 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
Opis stanu faktycznego:
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działy specjalne produkcji rolnej w zakresie produkcji jaj konsumpcyjnych, rozliczając aktualnie podatek dochodowy na podstawie zapisów w Księdze Handlowej.
W trakcie działalności Wnioskodawca nabywa kury nioski, które mają wiek kilku tygodni. W takim wieku kury nie znoszą jeszcze jaj. Okres produkcyjny dla kur rozpoczyna się dopiero od wieku ok. 20 tygodni i trwa przez okres ok. 60 tygodni. Po tym okresie, w wieku ok. 80 tygodni, kury są już niewydajne i dokonuję ich sprzedaży. Ponadto w okresie produkcyjnym występują upadki kur. W trakcie utrzymywania stada kur Wnioskodawca ponosi koszty paszy, wynagrodzeń pracowników, składek na ubezpieczenie społeczne, usług weterynaryjnych, usług remontowych, wody, energii elektrycznej, usług laboratoryjnych oraz unieszkodliwiania odpadów (w tym padłych kur).
Do tej pory dla celów bilansowych Wnioskodawca ewidencjonuje ilościowo i wartościowo zakupione kury nioski na koncie inwentarz żywy i wykazuje jako składnik majątku obrotowego w pozycji materiały. W trakcie odchowu wartość inwentarza żywego pomniejszana jest o ujawnione upadki kur w cenach zakupu. Pozostała wartość kur zaewidencjonowana na koncie inwentarz żywy odnoszona jest w ciężar kosztów operacyjnych w momencie sprzedaży kur niewydajnych.
Element stanu przyszłego:
Wnioskodawca planuje zakup kur niosek zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dniu ich nabycia i otrzymania stosownej faktury zakupu.
Pytanie
Zapytanie Wnioskodawcy dotyczy prawidłowości sposobu rozliczania wydatków związanych z nabyciem kur nieśnych i możliwością zaliczenia tych wydatków jednorazowo w koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, tj. w momencie (faktycznego i fizycznego) zaksięgowania dokumentów zakupu.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działy specjalne produkcji rolnej, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do zakresu wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej należy produkcja jaj konsumpcyjnych. W trakcie procesu produkcji Wnioskodawca nabywa kilkutygodniowe kury, które nie znoszą jeszcze jaj. Okres produkcyjny rozpoczyna się u kur w wieku ok. 20 tygodni i trwa kolejne 60 tygodni. Po tym okresie, w wieku ok. 80 tygodni kury są już niewydajne i Wnioskodawca dokonuje ich sprzedaży. Z pozoru jest to cykl przejrzysty i łatwo policzalny co do rozliczenia w koszty zakupu kur na zasadach, które Wnioskodawca wskazał wcześniej, czyli na początku kury ewidencjonuje jako inwentarz żywy i Wnioskodawca wykazuje jako składnik majątku obrotowego w pozycji materiały. W trakcie odchowu wartość inwentarza żywego umniejszana jest o ujawnione upadki kur w cenach zakupu, pozostała wartość kur zaewidencjonowana na koncie inwentarz żywy odnoszona jest w ciężar kosztów po ich sprzedaży jako kury niewydajne.
I tu Wnioskodawca widzi duży problem. Po pierwsze ponad 80 tygodniowy rozstrzał w kosztach pomiędzy dniem poniesienia faktycznego wydatku za nakup kur a ich końcowym rozliczeniem, a co ważniejsze duże prawdopodobieństwo nie ujęcia w kosztach wszystkich kur padłych, co przy dużej ilości kur w kurnikach i wielu kurnikach stanowi znaczną wartość bilansową w kosztach, która może nie być ujęta w zapisach Ksiąg.
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy – zakup kur niosek może Wnioskodawca bezpośrednio zaliczać w koszty uzyskania przychodów jednorazowo w momencie ich poniesienia, tj. w momencie (faktycznego) fizycznego zaksięgowania dokumentów zakupu.
Wydatki te bezsprzecznie stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z zapisami art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wiążą się one z przychodami z tytułu sprzedaży jaj, jednocześnie taki wydatek nie jest wymieniony w katalogu negatywnym określonym w art. 23 ww. ustawy. Na gruncie tego katalogu należałoby jedynie ocenić, czy wydatki te stanowią środki trwałe. W/g przepisów bilansowych kury stanowią inwentarz żywy, który wg ustawy o rachunkowości stanowi środek trwały lub zaliczany jest w zależności od przeznaczenia do materiałów, towarów lub wyrobów gotowych.
Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi o przewidywalnym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku. Zalicza sią do nich między innymi inwentarz żywy. Z kolei w przepisach podatkowych definiujących środki trwałe brak podobnej kwalifikacji. Powyższe oznacza, że według przepisów podatkowych, w odróżnieniu ustawy o rachunkowości, inwentarz żywy, a w tym i kury, nie stanowią środków trwałych, brak bowiem wyraźnego zdefiniowania inwentarza żywego jako środka trwałego.
Tym samym nie znajduje zastosowania wobec kur art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ogranicza potrącanie kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia kur, wydatków na nabycie środków trwałych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych klasyfikuje koszty jako koszty pośrednie i koszty bezpośrednie. Jeżeli chodzi o koszty bezpośrednie to zostały one wprost nazwane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opozycji do kosztów bezpośrednich w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano tzw. koszty pośrednie.
Zgodnie z regulacja ust. 5c przepisu art. 22 koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Problematyka zaliczenia kosztów do jednej z kategorii była niejednokrotnie przedmiotem wypowiedzi orzecznictwa, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu, kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2025r. sygn. lll SA/Wa 1983/13). Z powyższego zatem wynika, że aby dany zakup był rozpatrywany jako koszt bezpośredni należałoby uchwycić przychód z nim związany.
Tymczasem w przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie jest możliwa. Nie można bowiem określić, z którą konkretnie sprzedażą jaj jest związany zakup kur. Jak wynika ze stanu faktycznego, kury są w ok. 60 tygodniowym okresie produkcyjnym i w tym okresie znoszą jaja, które są następnie sprzedawane. Wydatki na nabycie kur nie są zatem związane z jednym konkretnym przychodem co oznacza , że stanowią koszty pośrednie.
Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e i 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem w odniesieniu do kosztów pośrednich obowiązuje generalna zasada, iż są potrącane w dacie poniesienia, tj. na dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku). Jeśli chodzi o zdefiniowanie problematyki zaksięgowania czyli zwrotu „na dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych”, to należy podkreślić, iż w zasadzie ugruntował się pogląd orzecznictwa, iż chodzi tutaj o moment fizycznego zaksięgowania faktury.
Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na nabycie kur stanowią koszty pośrednie, które należy rozpoznawać na bieżąco w dacie poniesienia, tj. fizycznego zaksięgowania dokumentów zakupu w księgach rachunkowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych.
Jednak zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1)miesiąc – w przypadku roślin,
2)16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3)6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4)2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt
– licząc od dnia nabycia.
Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ,,in vitro'', fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.
W myśl art. 2 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.
Przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów są działy specjalne produkcji rolnej.
Stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.
Natomiast regulacja art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że:
W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.
Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.
W myśl tego przepisu – dochód z tego źródła może być ustalony w dwojaki sposób:
−przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, wyszczególnionych w załączniku nr 2 ustawy,
−na podstawie prowadzonych przez podatnika ksiąg rachunkowych.
Stosownie natomiast do art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 4a-5, 6 i 10.
Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.
Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Z wniosku wynika, że prowadzi Pan działy specjalne produkcji rolnej w zakresie produkcji jaj konsumpcyjnych. Aktualnie prowadzi Pan księgi rachunkowe. W trakcie działalności nabywa Pan kury nioski.
Pana wątpliwość dotyczy kwestii, czy wydatki na zakup kur nieśnych może Pan zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tj. w momencie zaksięgowania dokumentów zakupu w księgach rachunkowych.
W pierwszej kolejności – przystępując do oceny sposobu potrącalności wydatków na nabycie kur – wskazuję, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podaje wprost definicji środka trwałego, a jedynie wskazuje w art. 22a ust. 1 tej ustawy składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Natomiast w myśl art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:
a) nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
b) maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
c) ulepszenia w obcych środkach trwałych,
d) inwentarz żywy.
Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4.
Przepis ten rozszerza wskazaną powyżej definicję środków trwałych wg ustawy podatkowej o ulepszenia w obcych środkach trwałych oraz inwentarz żywy. Przepisy o rachunkowości nie mogą jednak stanowić podstawy do rozstrzygnięcia prawnopodatkowego. To można ocenić jedynie na gruncie przepisów ustawy podatkowej. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie traktują natomiast inwentarza żywego jako środki trwałe.
Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślam, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji kosztów „bezpośrednio związanych z przychodami” oraz kosztów „innych niż bezpośrednio związanych z przychodami”. Brak takiej definicji legalnej należy wytłumaczyć nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby fizycznej w konkretnym przypadku. W efekcie ten sam koszt może w danych warunkach pozostawać w bezpośrednim, natomiast w innych jedynie w „pośrednim” związku z przychodami. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana in concreto, w każdym indywidualnym przypadku. Podział kosztów na bezpośrednie i pośrednie wymaga więc każdorazowo dokonania indywidualnej oceny w warunkach konkretnego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Dlatego stwierdzam, że w Pana sprawie ponoszone wydatki na nabycie kur stanowią dla Pana koszty uzyskania przychodów prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej. Wiążą się one bowiem z przychodami z tytułu sprzedaży jaj. Jednocześnie taki wydatek nie jest wymieniony w katalogu negatywnym określonym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na nabycie kur stanowią dla Pana koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), które potrącalne są w dacie ich poniesienia – zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesione wydatki na nabycie kur nie są bowiem związane z jednym, konkretnym przychodem oraz nie można określić, z którą konkretnie sprzedażą jaj związany jest zakup kur.
Podsumowanie: wydatki poniesione przez Pana na nabycie kur nieśnych będzie Pan mógł zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tj. w momencie (faktycznego i fizycznego) zaksięgowania dokumentów zakupu w księgach rachunkowych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?