Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Kr 105/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Tadeusz Wołek Protokolant st. ref. Justyna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2015 r. sprawy ze skarg A. I. na decyzje Wojewody z dnia 24 listopada 2014 r. nr [...] nr [...], nr [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania skargi oddala.

Uzasadnienie

wyroku WSA z dnia 2 czerwca 2015r.

W dniu [....] 2014r. Wójt Gminy Z. wydał decyzje nr [....], nr [....], nr [....] i nr [....], w których orzekł o wymeldowaniu odpowiednio E. I., Z. I., D. I. i K. I. z pobytu stałego pod adresem: [....] P., ul. [....] gmina Z., województwo [....]. Zdaniem organu I instancji, ze zgromadzonych w sprawie dowodów wynika, że E. I., Z. I., D. I. i K. I. na skutek własnych decyzji opuścili swe dotychczasowe miejsce pobytu stałego i do chwili obecnej nie podjęli żadnych działań w celu powrotu do tego budynku. Organ I instancji zaznaczył, że wprawdzie opuszczenie tego budynku przez w/w osoby było wynikiem napiętej sytuacji z J. I. (byłym mężem Z. I. i ojcem E. I., D. I. i K. I.) oraz A. I. (byłą teściową Z. I. i babką E. I., D. I. i K. I.), to jednak z punktu widzenia celowości ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych i jej rejestracyjnego charakteru, okoliczność ta nie może działać na korzyść E. I., Z. I., D. I. i K. I. i skutkować odmową ich wymeldowania. Według organu I instancji osoby te przeniosły swoje centrum życiowe pod inny adres, a swój powrót do przedmiotowego budynku uzależniają od poddania się leczeniu przez J. I., zaprzestanie przez niego nadużywania alkoholu i ustabilizowania sytuacji w domu. W związku z powyższym organ I instancji uznał, że w stosunku do E. I., Z. I., D. I. i K. I. została spełniona przesłanka opuszczenia lokalu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a zatem utrzymanie w zbiorach ewidencji ludności zapisu, że miejscem ich pobytu stałego jest budynek w P. ul. [.....] byłoby utrzymaniem ewidentnej fikcji meldunkowej, niezgodnej z przepisami prawa. Organ I instancji wskazał, że z brzmienia w/w przepisu wynika, że jedyną przesłanką decydującą o wymeldowaniu jest fakt opuszczenia przez daną osobę miejsca pobytu stałego bez dopełnienia obowiązku wymeldowania się. Organ I instancji stwierdził, że za opuszczenie dobrowolne przyjmuje się także sytuację, gdy strona opuszcza miejsce zameldowania na skutek konfliktu rodzinnego i nie podejmuje działań mających na celu powrót do dotychczasowego mieszkania. Zdaniem organu I instancji, w sytuacji, gdy osoba faktycznie nie mieszka w miejscu zameldowania już od dłuższego czasu i nie koncentruje w nim swoich spraw życiowych, odmowa wymeldowania stałaby się utrzymywaniem fikcji, naruszając sens i wiarygodność ewidencji ludności.