Wersja archiwalna obowiązująca od 1968-04-25 do 1971-10-12
[Wykonywanie orzeczeń wydanych na podstawie ustawy o wzmożeniu ochrony mienia społecznego przed szkodami wynikającymi z przestępstwa] 1. Przy wykonywaniu orzeczeń wydanych na podstawie ustawy z dnia 21 stycznia 1958 r. o wzmożeniu ochrony mienia społecznego przed szkodami wynikającymi z przestępstwa (Dz. U. z 1958 r. Nr 4, poz. 11, z 1960 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 51, poz. 298 oraz z 1964 r. Nr 43, poz. 297) komornik powinien mieć na względzie domniemanie przewidziane w art. 6 § 1 tej ustawy.
2. Jeżeli wydane na podstawie powołanej w ust. 1 ustawy postanowienie o dokonaniu zabezpieczenia na nieruchomości nie określa nieruchomości lub sposobu zabezpieczenia (wpis hipoteki przymusowej, zakaz zbywania lub obciążenia), komornik zwróci się do organu, które je wydał, o odpowiednie uzupełnienie tego postanowienia.
3. Jeżeli w toku dochodzenia zostanie ustalone, że oskarżony (podejrzany) lub osoba, przeciwko której działa domniemanie z art. 6 § 1 ustawy powołanej w ust. 1, jest właścicielem nieruchomości, postanowienie zaś nie przewiduje dokonania zabezpieczenia na tej nieruchomości, komornik zawiadomi niezwłocznie o wyniku dochodzeń organ, który wydał postanowienie.