history Historia zmian
zamknij

Wersja obowiązująca od 1990-08-10 do 1995-10-01

Art. 6. [Wymogi dotyczące kandydata na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego ] 1. Na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego może być powołany ten, kto:

1) (skreślony),

2) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich,

3) jest nieskazitelnego charakteru,

4) ukończył uniwersyteckie studia prawnicze,

5) ukończył trzydzieści pięć lat życia,

6) pozostawał co najmniej przez dziesięć lat na stanowisku sędziego, prokuratora, arbitra, notariusza lub radcy prawnego albo co najmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata lub pozostawał na samodzielnym stanowisku w organach administracji państwowej, z którym związana była, praktyka prawnicza,

7) wykazuje się wysokim poziomem wiedzy w dziedzinie administracji państwowej oraz prawa administracyjnego i innych dziedzin prawa związanych z działalnością administracji państwowej.

2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie dotyczy profesorów oraz doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytucjach naukowo-badawczych i w innych placówkach naukowych.

3. W przypadkach wyjątkowych Prezydent, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, może powołać na stanowisko sędziego osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 6, mimo krótszych okresów pozostawania na stanowiskach wymienionych w tym przepisie lub wykonywania zawodu adwokata.

4. [1] Na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego w niepełnym wymiarze czasu pracy może być powołany profesor oraz doktor habilitowany nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo - badawczych i innych placówkach naukowych.

[1] Art. 6 ust. 4 dodany przez art. 6 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o powołaniu sądów apelacyjnych oraz o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks postępowania cywilnego, Kodeks postępowania karnego, o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 53, poz. 306). Zmiana weszła w życie 10 sierpnia 1990 r.

Wersja obowiązująca od 1990-08-10 do 1995-10-01

Art. 6. [Wymogi dotyczące kandydata na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego ] 1. Na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego może być powołany ten, kto:

1) (skreślony),

2) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich,

3) jest nieskazitelnego charakteru,

4) ukończył uniwersyteckie studia prawnicze,

5) ukończył trzydzieści pięć lat życia,

6) pozostawał co najmniej przez dziesięć lat na stanowisku sędziego, prokuratora, arbitra, notariusza lub radcy prawnego albo co najmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata lub pozostawał na samodzielnym stanowisku w organach administracji państwowej, z którym związana była, praktyka prawnicza,

7) wykazuje się wysokim poziomem wiedzy w dziedzinie administracji państwowej oraz prawa administracyjnego i innych dziedzin prawa związanych z działalnością administracji państwowej.

2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie dotyczy profesorów oraz doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytucjach naukowo-badawczych i w innych placówkach naukowych.

3. W przypadkach wyjątkowych Prezydent, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, może powołać na stanowisko sędziego osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 6, mimo krótszych okresów pozostawania na stanowiskach wymienionych w tym przepisie lub wykonywania zawodu adwokata.

4. [1] Na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego w niepełnym wymiarze czasu pracy może być powołany profesor oraz doktor habilitowany nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo - badawczych i innych placówkach naukowych.

[1] Art. 6 ust. 4 dodany przez art. 6 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o powołaniu sądów apelacyjnych oraz o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks postępowania cywilnego, Kodeks postępowania karnego, o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 53, poz. 306). Zmiana weszła w życie 10 sierpnia 1990 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1989-12-29 do 1990-08-09

Art. 6. [Wymogi dotyczące kandydata na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego ] 1. Na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego może być powołany ten, kto:

1) [3] (skreślony),

2) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich,

3) jest nieskazitelnego charakteru,

4) ukończył uniwersyteckie studia prawnicze,

5) ukończył trzydzieści pięć lat życia,

6) pozostawał co najmniej przez dziesięć lat na stanowisku sędziego, prokuratora, arbitra, notariusza lub radcy prawnego albo co najmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata lub pozostawał na samodzielnym stanowisku w organach administracji państwowej, z którym związana była, praktyka prawnicza,

7) wykazuje się wysokim poziomem wiedzy w dziedzinie administracji państwowej oraz prawa administracyjnego i innych dziedzin prawa związanych z działalnością administracji państwowej.

2. [4] Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie dotyczy profesorów oraz doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytucjach naukowo-badawczych i w innych placówkach naukowych.

3. [5] W przypadkach wyjątkowych Prezydent, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, może powołać na stanowisko sędziego osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 6, mimo krótszych okresów pozostawania na stanowiskach wymienionych w tym przepisie lub wykonywania zawodu adwokata.

[3] Art. 6 ust. 1 pkt 1 skreślony przez art. 2 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o zmianie ustaw – Prawo o ustroju sądów powszechnych, o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, o Trybunale Konstytucyjnym, o ustroju sądów wojskowych i Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 73, poz. 436). Zmiana weszła w życie 29 grudnia 1989 r.

[4] Art. 6 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o zmianie ustaw – Prawo o ustroju sądów powszechnych, o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, o Trybunale Konstytucyjnym, o ustroju sądów wojskowych i Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 73, poz. 436). Zmiana weszła w życie 29 grudnia 1989 r.

[5] Art. 6 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o zmianie ustaw – Prawo o ustroju sądów powszechnych, o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, o Trybunale Konstytucyjnym, o ustroju sądów wojskowych i Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 73, poz. 436). Zmiana weszła w życie 29 grudnia 1989 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1980-09-01 do 1989-12-28

Art. 6. [Wymogi dotyczące kandydata na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego ] 1. Na stanowisko sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego może być powołany ten, kto:

1) daje gwarancję należytego wykonywania obowiązków sędziego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

2) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich,

3) jest nieskazitelnego charakteru,

4) ukończył uniwersyteckie studia prawnicze,

5) ukończył trzydzieści pięć lat życia,

6) pozostawał co najmniej przez dziesięć lat na stanowisku sędziego, prokuratora, arbitra, notariusza lub radcy prawnego albo co najmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata lub pozostawał na samodzielnym stanowisku w organach administracji państwowej, z którym związana była, praktyka prawnicza,

7) wykazuje się wysokim poziomem wiedzy w dziedzinie administracji państwowej oraz prawa administracyjnego i innych dziedzin prawa związanych z działalnością administracji państwowej.

2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie dotyczy profesorów i docentów nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w innych placówkach naukowych i naukowo-badawczych.

3. W przypadkach wyjątkowych Rada Państwa, na Wniosek Ministra Sprawiedliwości, może zwolnić od wymagań określonych w ust. 1 pkt 6 także inne osoby niż wymienione w ust. 2.