Art. 7. [Informacje gospodarcze o zobowiązaniach konsumentów] 1. Informacje gospodarcze o zobowiązaniach konsumentów mogą przekazywać do biura wyłącznie następujący przedsiębiorcy:

1) banki;

2) oddziały banków zagranicznych;

3) zakłady ubezpieczeń;

4) pośrednicy ubezpieczeniowi;

5) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń;

6) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe;

7) świadczący usługi leasingu;

8) świadczący usługi factoringu lub forfaitingu;

9) operatorzy lub podmioty udostępniające usługi telekomunikacyjne;

10) świadczący usługi dostawy energii elektrycznej, ciepła, paliw gazowych, wody, odprowadzania nieczystości lub wywozu śmieci;

11) zawierający w imieniu i na rzecz banków umowy kredytu ratalnego lub kredytu odnawialnego połączonego z kartą kredytową (instytucje pośrednictwa kredytowego);

12) wykonujący działalność w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, działający w formie spółek handlowych;

13) wydawcy elektronicznych instrumentów płatniczych;

13a) Wojskowa Agencja Mieszkaniowa;

14) spółdzielnie mieszkaniowe;

15) wspólnoty mieszkaniowe;

16) wynajmujący lokale;

17) świadczący usługi przewozu osób w regularnej komunikacji publicznej;

18) domy maklerskie;

19) towarowe domy maklerskie;

20) zagraniczne osoby prawne wykonujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału;

21) operatorzy telewizji kablowej i satelitarnej;

22) [3] wójt, burmistrz lub prezydent miasta w zakresie określonym w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

2. Z zastrzeżeniem art. 10, przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, może przekazać do biura informację gospodarczą o zobowiązaniu albo zobowiązaniach konsumenta wyłącznie wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1) zobowiązanie albo zobowiązania wobec tego przedsiębiorcy powstały z tytułu umowy o kredyt konsumencki lub umowy o przewóz osoby w regularnej komunikacji publicznej;

2) łączna kwota zobowiązań konsumenta wobec przedsiębiorcy wynosi co najmniej 200 złotych;

3) świadczenie albo świadczenia są wymagalne od co najmniej 60 dni;

4) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez przedsiębiorcę listem poleconym, na adres do korespondencji wskazany przez konsumenta, a jeżeli konsument nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca zameldowania konsumenta na pobyt stały lub czasowy, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.

2a. [4] Z zastrzeżeniem art. 10, przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 22, przekazuje do biura informację gospodarczą o zobowiązaniu albo zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego w razie powstania zaległości za okres dłuższy niż 6 miesięcy.

3. W przypadku określonym w ust. 2 przedsiębiorca może przekazać do biura wyłącznie następujące informacje gospodarcze dotyczące;

1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2;

2) konsumenta – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;

3) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 3.

4. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu konsumenta dotyczące:

1) przedsiębiorcy – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d lub pkt 2 lit. g–i,

2) konsumenta – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2:

a) lit. a, b oraz d – w przypadku gdy konsument jest obywatelem polskim,

b) lit. a, b oraz e – w przypadku gdy konsument nie jest obywatelem polskim,

3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a, c, d, f i g

– biuro zwraca je przekazującemu przedsiębiorcy w celu uzupełnienia.

5. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu konsumenta:

1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub 2 lub

2) przekraczającej zakres określony w ust. 3.

Art. 7. [Informacje gospodarcze o zobowiązaniach konsumentów] 1. Informacje gospodarcze o zobowiązaniach konsumentów mogą przekazywać do biura wyłącznie następujący przedsiębiorcy:

1) banki;

2) oddziały banków zagranicznych;

3) zakłady ubezpieczeń;

4) pośrednicy ubezpieczeniowi;

5) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń;

6) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe;

7) świadczący usługi leasingu;

8) świadczący usługi factoringu lub forfaitingu;

9) operatorzy lub podmioty udostępniające usługi telekomunikacyjne;

10) świadczący usługi dostawy energii elektrycznej, ciepła, paliw gazowych, wody, odprowadzania nieczystości lub wywozu śmieci;

11) zawierający w imieniu i na rzecz banków umowy kredytu ratalnego lub kredytu odnawialnego połączonego z kartą kredytową (instytucje pośrednictwa kredytowego);

12) wykonujący działalność w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, działający w formie spółek handlowych;

13) wydawcy elektronicznych instrumentów płatniczych;

13a) [2] Wojskowa Agencja Mieszkaniowa;

14) spółdzielnie mieszkaniowe;

15) wspólnoty mieszkaniowe;

16) wynajmujący lokale;

17) świadczący usługi przewozu osób w regularnej komunikacji publicznej;

18) domy maklerskie;

19) towarowe domy maklerskie;

20) zagraniczne osoby prawne wykonujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału;

21) operatorzy telewizji kablowej i satelitarnej.

2. Z zastrzeżeniem art. 10, przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, może przekazać do biura informację gospodarczą o zobowiązaniu albo zobowiązaniach konsumenta wyłącznie wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1) zobowiązanie albo zobowiązania wobec tego przedsiębiorcy powstały z tytułu umowy o kredyt konsumencki lub umowy o przewóz osoby w regularnej komunikacji publicznej;

2) łączna kwota zobowiązań konsumenta wobec przedsiębiorcy wynosi co najmniej 200 złotych;

3) świadczenie albo świadczenia są wymagalne od co najmniej 60 dni;

4) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez przedsiębiorcę listem poleconym, na adres do korespondencji wskazany przez konsumenta, a jeżeli konsument nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca zameldowania konsumenta na pobyt stały lub czasowy, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.

3. W przypadku określonym w ust. 2 przedsiębiorca może przekazać do biura wyłącznie następujące informacje gospodarcze dotyczące;

1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2;

2) konsumenta – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;

3) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 3.

4. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu konsumenta dotyczące:

1) przedsiębiorcy – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d lub pkt 2 lit. g–i,

2) konsumenta – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2:

a) lit. a, b oraz d – w przypadku gdy konsument jest obywatelem polskim,

b) lit. a, b oraz e – w przypadku gdy konsument nie jest obywatelem polskim,

3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a, c, d, f i g

– biuro zwraca je przekazującemu przedsiębiorcy w celu uzupełnienia.

5. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu konsumenta:

1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub 2 lub

2) przekraczającej zakres określony w ust. 3.

Art. 7. [Informacje gospodarcze o zobowiązaniach konsumentów] 1. Informacje gospodarcze o zobowiązaniach konsumentów mogą przekazywać do biura wyłącznie następujący przedsiębiorcy:

1) banki;

2) oddziały banków zagranicznych;

3) zakłady ubezpieczeń;

4) pośrednicy ubezpieczeniowi;

5) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń;

6) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe;

7) świadczący usługi leasingu;

8) świadczący usługi factoringu lub forfaitingu;

9) operatorzy lub podmioty udostępniające usługi telekomunikacyjne;

10) świadczący usługi dostawy energii elektrycznej, ciepła, paliw gazowych, wody, odprowadzania nieczystości lub wywozu śmieci;

11) zawierający w imieniu i na rzecz banków umowy kredytu ratalnego lub kredytu odnawialnego połączonego z kartą kredytową (instytucje pośrednictwa kredytowego);

12) wykonujący działalność w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, działający w formie spółek handlowych;

13) wydawcy elektronicznych instrumentów płatniczych;

14) spółdzielnie mieszkaniowe;

15) wspólnoty mieszkaniowe;

16) wynajmujący lokale;

17) świadczący usługi przewozu osób w regularnej komunikacji publicznej;

18) domy maklerskie;

19) towarowe domy maklerskie;

20) zagraniczne osoby prawne wykonujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału;

21) operatorzy telewizji kablowej i satelitarnej.

2. Z zastrzeżeniem art. 10, przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, może przekazać do biura informację gospodarczą o zobowiązaniu albo zobowiązaniach konsumenta wyłącznie wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1) zobowiązanie albo zobowiązania wobec tego przedsiębiorcy powstały z tytułu umowy o kredyt konsumencki lub umowy o przewóz osoby w regularnej komunikacji publicznej;

2) łączna kwota zobowiązań konsumenta wobec przedsiębiorcy wynosi co najmniej 200 złotych;

3) świadczenie albo świadczenia są wymagalne od co najmniej 60 dni;

4) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez przedsiębiorcę listem poleconym, na adres do korespondencji wskazany przez konsumenta, a jeżeli konsument nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca zameldowania konsumenta na pobyt stały lub czasowy, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.

3. W przypadku określonym w ust. 2 przedsiębiorca może przekazać do biura wyłącznie następujące informacje gospodarcze dotyczące;

1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2;

2) konsumenta – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;

3) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 3.

4. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu konsumenta dotyczące:

1) przedsiębiorcy – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d lub pkt 2 lit. g–i,

2) konsumenta – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2:

a) lit. a, b oraz d – w przypadku gdy konsument jest obywatelem polskim,

b) lit. a, b oraz e – w przypadku gdy konsument nie jest obywatelem polskim,

3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej elementów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a, c, d, f i g

– biuro zwraca je przekazującemu przedsiębiorcy w celu uzupełnienia.

5. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu konsumenta:

1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub 2 lub

2) przekraczającej zakres określony w ust. 3.