Art. 6. [1] (uchylony).

Art. 6. 1. W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy są obowiązani do uiszczania opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych.

2. Wykaz dróg, o których mowa w ust. 1, określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze stan techniczny dróg oraz ochronę dróg przed zniszczeniem.

3. Wysokość opłaty dodatkowej w poszczególnych latach jej obowiązywania określa się następująco:

 

 

4. Za przejazd pojazdu o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych bez uiszczenia opłaty dodatkowej inspektor Inspekcji Transportu Drogowego lub funkcjonariusz Policji wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną.

5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, wynosi odpowiednio:

 

 

6. Do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 13g ust. 3–12 oraz art. 40c ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1.

7. Uiszczenie opłaty dodatkowej następuje przez nabycie przez dokonującego przejazdu wypełnionej karty opłaty dodatkowej.

8. Karty opłaty dodatkowej są drukami ścisłego zarachowania, odpowiednio zabezpieczonymi, w szczególności przez zastosowanie:

1) papieru ze znakiem wodnym;

2) papieru zabezpieczonego chemicznie przed próbami usuwania zapisów w dokumencie;

3) numeracji nadrukowanej farbą czarną;

4) napisów w kolorze czarnym.

9. Opłata dodatkowa może być uiszczana:

1) na drogowych przejściach granicznych:

a) [1] w placówkach Straży Granicznej,

b) w urzędach celnych;

2) w urzędach celnych wewnątrz kraju;

3) [2] w polskich organizacjach zrzeszających przewoźników drogowych o zasięgu ogólnokrajowym;

4) [3] w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie.

9a. [4] Urzędy celne i placówki Straży Granicznej oraz podmioty, o których mowa w ust. 9 pkt 3 i 4, otrzymują prowizję od sprzedanych kart opłaty dodatkowej.

9b. [5] Prowizja, o której mowa w ust. 9a, otrzymywana przez urzędy celne oraz placówki Straży Granicznej jest przeznaczana na usprawnienie funkcjonowania Służby Celnej i Straży Granicznej.

9c. [6] Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania i rozliczania opłaty dodatkowej z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad oraz wysokość prowizji, o której mowa w ust. 9a, mając na względzie usprawnienie procedury pobierania opłat oraz funkcjonowania Służby Celnej i Straży Granicznej.

9d. [7] W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 9c, określa się w szczególności:

1) sposób zabezpieczenia przekazywanych przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad kart opłaty dodatkowej uniemożliwiający dostęp do nich osobom niepowołanym oraz

2) sposób rozliczania z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad w przypadku zaginięcia, zniszczenia, utraty lub niewykorzystania karty opłaty z przyczyn niezależnych od przedsiębiorcy.

10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór karty opłaty dodatkowej,

2) sposób jej wypełniania,

3) okres ważności karty opłaty dodatkowej – mając na uwadze potrzebę zabezpieczenia kart opłaty dodatkowej przed podrobieniem, uszkodzeniem i zniszczeniem.

11. [8] (uchylony).

12. Opłaty dodatkowe i kary pieniężne są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad i przekazywane w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu ich otrzymania na rachunek Krajowego Funduszu Drogowego, z przeznaczeniem na dostosowanie nawierzchni głównych dróg tranzytowych do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t).

13. (uchylony).

Art. 6. 1. W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy są obowiązani do uiszczania opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych.

2. Wykaz dróg, o których mowa w ust. 1, określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze stan techniczny dróg oraz ochronę dróg przed zniszczeniem.

3. Wysokość opłaty dodatkowej w poszczególnych latach jej obowiązywania określa się następująco:

 

 

4. Za przejazd pojazdu o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych bez uiszczenia opłaty dodatkowej inspektor Inspekcji Transportu Drogowego lub funkcjonariusz Policji wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną.

5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, wynosi odpowiednio:

 

 

6. Do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 13g ust. 3–12 oraz art. 40c ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1.

7. Uiszczenie opłaty dodatkowej następuje przez nabycie przez dokonującego przejazdu wypełnionej karty opłaty dodatkowej.

8. Karty opłaty dodatkowej są drukami ścisłego zarachowania, odpowiednio zabezpieczonymi, w szczególności przez zastosowanie:

1) papieru ze znakiem wodnym;

2) papieru zabezpieczonego chemicznie przed próbami usuwania zapisów w dokumencie;

3) numeracji nadrukowanej farbą czarną;

4) napisów w kolorze czarnym.

9. Opłata dodatkowa może być uiszczana:

1) na drogowych przejściach granicznych:

a) w placówkach kontroli granicznej,

b) w urzędach celnych;

2) w urzędach celnych wewnątrz kraju.

10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór karty opłaty dodatkowej,

2) sposób jej wypełniania,

3) okres ważności karty opłaty dodatkowej – mając na uwadze potrzebę zabezpieczenia kart opłaty dodatkowej przed podrobieniem, uszkodzeniem i zniszczeniem.

11. Do opłat dodatkowych stosuje się odpowiednio art. 40b ust. 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1.

12. [1] Opłaty dodatkowe i kary pieniężne są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad i przekazywane w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu ich otrzymania na rachunek Krajowego Funduszu Drogowego, z przeznaczeniem na dostosowanie nawierzchni głównych dróg tranzytowych do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t).

13. [2] (uchylony).

Art. 6. 1. W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy są obowiązani do uiszczania opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych.

2. Wykaz dróg, o których mowa w ust. 1, określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze stan techniczny dróg oraz ochronę dróg przed zniszczeniem.

3. Wysokość opłaty dodatkowej w poszczególnych latach jej obowiązywania określa się następująco:

 

 

4. Za przejazd pojazdu o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych bez uiszczenia opłaty dodatkowej inspektor Inspekcji Transportu Drogowego lub funkcjonariusz Policji wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną.

5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, wynosi odpowiednio:

 

 

6. Do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 13g ust. 3–12 oraz art. 40c ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1.

7. Uiszczenie opłaty dodatkowej następuje przez nabycie przez dokonującego przejazdu wypełnionej karty opłaty dodatkowej.

8. Karty opłaty dodatkowej są drukami ścisłego zarachowania, odpowiednio zabezpieczonymi, w szczególności przez zastosowanie:

1) papieru ze znakiem wodnym;

2) papieru zabezpieczonego chemicznie przed próbami usuwania zapisów w dokumencie;

3) numeracji nadrukowanej farbą czarną;

4) napisów w kolorze czarnym.

9. Opłata dodatkowa może być uiszczana:

1) na drogowych przejściach granicznych:

a) w placówkach kontroli granicznej,

b) w urzędach celnych;

2) w urzędach celnych wewnątrz kraju.

10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór karty opłaty dodatkowej,

2) sposób jej wypełniania,

3) okres ważności karty opłaty dodatkowej – mając na uwadze potrzebę zabezpieczenia kart opłaty dodatkowej przed podrobieniem, uszkodzeniem i zniszczeniem.

11. Do opłat dodatkowych stosuje się odpowiednio art. 40b ust. 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1.

12. Opłaty dodatkowe i kary pieniężne stanowią przychód środka specjalnego Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z przeznaczeniem na dostosowanie nawierzchni głównych dróg tranzytowych do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t).

13. Koszt druku i dystrybucji kart opłat, o których mowa w ust. 1, ponosi Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad z przychodów środka specjalnego.