Wersja obowiązująca od 2025.04.24     (Dz.U.2025.532 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021.11.04 do 2025.04.23     (Dz.U.2021.1995 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020.05.12 do 2021.11.03     (Dz.U.2020.838 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018.11.14 do 2020.05.11     (Dz.U.2018.2142 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017.11.30 do 2018.11.13     (Dz.U.2017.2213 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.09.09 do 2017.11.29     (Dz.U.2016.1432 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014.08.20 do 2016.09.08     (Dz.U.2014.1099 tekst jednolity)

Art. 38. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.06.05 do 2014.08.19

Art. 38. [6] (uchylony).

[6] Art. 38 uchylony przez art. 65 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2012.09.08 do 2013.06.04

Art. 38. [Środki przymusu bezpośredniego] 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) kajdanki;

3) pałki obronne wielofunkcyjne;

4) psy obronne;

5) paralizatory elektryczne;

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych [12] określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.

[12] Art. 38 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 908). Zmiana weszła w życie 8 września 2012 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005.08.04 do 2012.09.07     (Dz.U.2005.145.1221 tekst jednolity)

Art. 38. 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) kajdanki;

3) pałki obronne wielofunkcyjne;

4) psy obronne;

5) paralizatory elektryczne;

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1998.03.27

Art. 38. 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony,

2) kajdanki,

3) pałki obronne wielofunkcyjne,

4) psy obronne,

5) paralizatory elektryczne,

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środki przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.