Wersja obowiązująca od 2005-12-23 do 2006-08-26 (Dz.U.2005.255.2143 tekst jednolity)

Art. 38. 1. Wprowadzane do obrotu pasze powinny być oznakowane.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny, na każdym opakowaniu paszy lub dołączonej do opakowania etykiecie informacji w języku polskim określającej, w zależności od rodzaju paszy, w szczególności:

1) rodzaj i nazwę;

2) wytwórcę i numer zezwolenia na wytwarzanie, o ile jest ono wymagane;

3) masę netto, a dla płynów objętość albo masę netto;

4) okres trwałości oraz okres karencji, o ile jest przewidywany;

5) przeznaczenie, z uwzględnieniem gatunku i wieku zwierząt, dla których pasza jest przeznaczona;

6) materiały paszowe lub kategorie grupujące kilka materiałów paszowych charakteryzujących się tym samym źródłem pochodzenia;

7) zawartość składników pokarmowych;

8) datę produkcji albo numer serii;

9) sposób stosowania, w tym zasady bezpiecznego użycia.

3. W przypadku pasz przeznaczonych do wprowadzania do obrotu w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywane w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym pasze te będą wprowadzane do obrotu, a w przypadku pasz przeznaczonych do wywozu poza obszar celny Unii Europejskiej oznakowanie to może być dokonywane w języku urzędowym kraju przeznaczenia.

4. W przypadkach, o których mowa w art. 37 ust. 2, informacje wymienione w ust. 2 powinny być dołączone do dokumentów przewozowych i przekazane odbiorcy.

5. Oznakowanie pasz nie może wprowadzać w błąd nabywcy, w szczególności odnośnie do ich tożsamości, w tym: rodzaju, właściwości, pochodzenia, składu, ilości oraz sposobu produkcji, lub sugerować, że posiadają one specjalne właściwości, jeżeli ich nie posiadają albo jeżeli inne pasze posiadają również takie właściwości.

6. Pasze przeznaczone dla zwierząt towarzyszących mogą być wprowadzane do obrotu również pod nazwą „karma”, wraz z określeniem gatunku zwierzęcia towarzyszącego, dla którego są przeznaczone.

7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe wymagania dotyczące oznakowania pasz, w tym sposób oznakowania oraz zakres informacji, które powinny być umieszczone na ich opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania albo dołączone do dokumentów przewozowych,

2) kategorie grupujące materiały paszowe charakteryzujące się jednakowym źródłem pochodzenia,

3) limity tolerancji zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych

– mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców i obiektywnych kryteriów kontroli.

8. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, zakres dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na opakowaniu pasz lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w dokumentach przewozowych, mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-01-13 do 2005-12-22

Art. 38. [37] 1. Wprowadzane do obrotu pasze powinny być oznakowane.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny, na każdym opakowaniu paszy lub dołączonej do opakowania etykiecie informacji w języku polskim określającej, w zależności od rodzaju paszy, w szczególności:

1) rodzaj i nazwę,

2) wytwórcę i numer zezwolenia na wytwarzanie, o ile jest ono wymagane,

3) masę netto, a dla płynów objętość albo masę netto,

4) okres trwałości oraz okres karencji, o ile jest przewidywany,

5) przeznaczenie, z uwzględnieniem gatunku i wieku zwierząt, dla których pasza jest przeznaczona,

6) materiały paszowe lub kategorie grupujące kilka materiałów paszowych charakteryzujących się tym samym źródłem pochodzenia,

7) zawartość składników pokarmowych,

8) datę produkcji albo numer serii,

9) sposób stosowania, w tym zasady bezpiecznego użycia.

3. W przypadku pasz przeznaczonych do wprowadzania do obrotu w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywane w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym pasze te będą wprowadzane do obrotu, a w przypadku pasz przeznaczonych do wywozu poza obszar celny Unii Europejskiej oznakowanie to może być dokonywane w języku urzędowym kraju przeznaczenia.

4. W przypadkach, o których mowa w art. 37 ust. 2, informacje wymienione w ust. 2 powinny być dołączone do dokumentów przewozowych i przekazane odbiorcy.

5. Oznakowanie pasz nie może wprowadzać w błąd nabywcy, w szczególności odnośnie do ich tożsamości, w tym: rodzaju, właściwości, pochodzenia, składu, ilości oraz sposobu produkcji, lub sugerować, że posiadają one specjalne właściwości, jeżeli ich nie posiadają albo jeżeli inne pasze posiadają również takie właściwości.

6. Pasze przeznaczone dla zwierząt towarzyszących mogą być wprowadzane do obrotu również pod nazwą „karma”, wraz z określeniem gatunku zwierzęcia towarzyszącego, dla którego są przeznaczone.

7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe wymagania dotyczące oznakowania pasz, w tym sposób oznakowania oraz zakres informacji, które powinny być umieszczone na ich opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania albo dołączone do dokumentów przewozowych,

2) kategorie grupujące materiały paszowe charakteryzujące się jednakowym źródłem pochodzenia,

3) limity tolerancji zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych

– mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców i obiektywnych kryteriów kontroli.

8. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, zakres dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na opakowaniu pasz lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w dokumentach przewozowych, mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

[37] Art. 38 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt (Dz.U. Nr 281, poz. 2776). Zmiana weszła w życie 13 stycznia 2005 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-05-01 do 2005-01-12

Art. 38. 1. Wprowadzane do obrotu środki żywienia zwierząt powinny być oznakowane.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny na każdym opakowaniu środka żywienia zwierząt lub dołączonej do opakowania etykiecie, informacji w języku polskim określającej, w zależności od rodzaju środka żywienia zwierząt, w szczególności:

1) [66] (utracił moc),

1a) [67] rodzaj i nazwę, a w przypadku:

a) dodatku paszowego także numer wpisu do Rejestru Wspólnotowego,

b) dodatków paszowych z grup: antybiotyków, kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych oraz stymulatorów wzrostu także nazwę handlową dodatku paszowego,

2) wytwórcę i numer zezwolenia na wytwarzanie, o ile jest ono wymagane,

3) masę netto, a dla płynów objętość albo masę netto,

4) okres trwałości oraz okres karencji, o ile jest przewidywany,

5) przeznaczenie z uwzględnieniem gatunku i wieku zwierząt, dla których środek żywienia zwierząt jest przeznaczony,

6) materiały paszowe lub kategorie grupujące kilka materiałów paszowych charakteryzujących się tym samym źródłem pochodzenia,

7) zawartość składników pokarmowych,

8) datę produkcji albo numer serii,

9) sposób stosowania, w tym zasady bezpiecznego użycia.

2a. [68] (utracił moc).

2b. [69] W przypadku środków żywienia zwierząt przeznaczonych do wprowadzania do obrotu w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywane w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym środki te będą wprowadzane do obrotu, a w przypadku środków żywienia zwierząt przeznaczonych do wywozu poza obszar celny Unii Europejskiej oznakowanie to może być dokonywane w języku urzędowym kraju przeznaczenia.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 2, informacje wymienione w ust. 2 powinny być dołączone do dokumentów przewozowych i przekazane odbiorcy.

4. Oznakowanie środków żywienia zwierząt nie może wprowadzać w błąd nabywcy, w szczególności odnośnie do ich tożsamości, w tym rodzaju, właściwości, pochodzenia, składu, ilości oraz sposobu produkcji, lub sugerować, że posiadają one specjalne właściwości, jeżeli ich nie posiadają albo jeżeli inne pasze, dodatki paszowe lub premiksy posiadają również takie właściwości.

4a. Środki żywienia zwierząt przeznaczone dla zwierząt domowych mogą być wprowadzane do obrotu również pod nazwą „karma” wraz z określeniem gatunku zwierzęcia domowego, dla którego przeznaczony jest dany środek żywienia.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady dotyczące oznakowania środków żywienia zwierząt, w tym zakres informacji, które powinny być umieszczone na ich opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania albo dołączone do dokumentów przewozowych,

2) kategorie grupujące materiały paszowe charakteryzujące się jednakowym źródłem pochodzenia,

3) limity tolerancji zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych, mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców i obiektywnych kryteriów kontroli.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, zakres dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na opakowaniu środków żywienia zwierząt lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w dokumentach przewozowych, uwzględniając obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

[66] Art. 38 ust. 2 pkt 1 utracił moc na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) Zmiana weszła w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. 1 maja 2004 r.

[67] Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) art. 38 ust. 2 pkt 1a ma zastosowanie od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. od 1 maja 2004 r.

[68] Art. 38 ust. 2a utracił moc na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) Zmiana weszła w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. 1 maja 2004 r.

[69] Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) art. 38 ust. 2b ma zastosowanie od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. od 1 maja 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-07-29 do 2004-04-30

Art. 38. 1. Wprowadzane do obrotu środki żywienia zwierząt powinny być oznakowane.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny na każdym opakowaniu środka żywienia zwierząt lub dołączonej do opakowania etykiecie, informacji w języku polskim określającej, w zależności od rodzaju środka żywienia zwierząt, w szczególności: [76]

1) [77] rodzaj, nazwę, a w przypadku produktu także numer wpisu do odpowiedniego rejestru produktów, a w przypadku produktów, o których mowa wart. 21 ust. 1a, numer wpisu do Rejestru Wspólnotowego,

1a) [78] rodzaj i nazwę, a w przypadku:

a) dodatku paszowego także numer wpisu do Rejestru Wspólnotowego,

b) dodatków paszowych z grup: antybiotyków, kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych oraz stymulatorów wzrostu także nazwę handlową dodatku paszowego,

2) wytwórcę i numer zezwolenia na wytwarzanie, o ile jest ono wymagane,

3) masę netto, a dla płynów objętość albo masę netto,

4) okres trwałości oraz okres karencji, o ile jest przewidywany,

5) przeznaczenie z uwzględnieniem gatunku i wieku zwierząt, dla których środek żywienia zwierząt jest przeznaczony,

6) materiały paszowe lub kategorie grupujące kilka materiałów paszowych charakteryzujących się tym samym źródłem pochodzenia,

7) zawartość składników pokarmowych,

8) datę produkcji albo numer serii,

9) sposób stosowania, w tym zasady bezpiecznego użycia.

2a. [79] W przypadku środków żywienia zwierząt przeznaczonych do wywozu poza polski obszar celny oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, może być dokonywane w języku urzędowym kraju przeznaczenia.

2b. [80] W przypadku środków żywienia zwierząt przeznaczonych do wprowadzania do obrotu w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywane w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym środki te będą wprowadzane do obrotu, a w przypadku środków żywienia zwierząt przeznaczonych do wywozu poza obszar celny Unii Europejskiej oznakowanie to może być dokonywane w języku urzędowym kraju przeznaczenia.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 2, informacje wymienione w ust. 2 powinny być dołączone do dokumentów przewozowych i przekazane odbiorcy.

4. Oznakowanie środków żywienia zwierząt nie może wprowadzać w błąd nabywcy, w szczególności odnośnie do ich tożsamości, w tym rodzaju, właściwości, pochodzenia, składu, ilości oraz sposobu produkcji, lub sugerować, że posiadają one specjalne właściwości, jeżeli ich nie posiadają albo jeżeli inne pasze, dodatki paszowe lub premiksy posiadają również takie właściwości.

4a. [81] Środki żywienia zwierząt przeznaczone dla zwierząt domowych mogą być wprowadzane do obrotu również pod nazwą „karma” wraz z określeniem gatunku zwierzęcia domowego, dla którego przeznaczony jest dany środek żywienia.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady dotyczące oznakowania środków żywienia zwierząt, w tym zakres informacji, które powinny być umieszczone na ich opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania albo dołączone do dokumentów przewozowych,

2) kategorie grupujące materiały paszowe charakteryzujące się jednakowym źródłem pochodzenia,

3) limity tolerancji zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych, mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców i obiektywnych kryteriów kontroli.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, zakres dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na opakowaniu środków żywienia zwierząt lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w dokumentach przewozowych, uwzględniając obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

[76] Art. 38 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144). Zmiana weszła w życie 29 lipca 2003 r.

[77] Art. 38 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144). Zmiana weszła w życie 29 lipca 2003 r.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) art. 38 ust. 2 pkt 1 traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. 1 maja 2004 r.

[78] Art. 38 ust. 2 pkt 1a dodany przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144). Zmiana weszła w życie 29 lipca 2003 r.

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) art. 38 ust. 2 pkt 1a ma zastosowanie od dnia uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. od 1 maja 2004 r.

[79] Art. 38 ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144). Zmiana weszła w życie 29 lipca 2003 r.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) art. 38 ust. 2a traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. 1 maja 2004 r.

[80] Art. 38 ust. 2b dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144). Zmiana weszła w życie 29 lipca 2003 r.

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144) art. 38 ust. 2b ma zastosowanie od dnia uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. od 1 maja 2004 r.

[81] Art. 38 ust. 4a dodany przez art. 1 pkt 20 lit. c) ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 122, poz. 1144). Zmiana weszła w życie 29 lipca 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-10-26 do 2003-07-28

Art. 38. 1. Wprowadzane do obrotu środki żywienia zwierząt powinny być oznakowane.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny na każdym opakowaniu środka żywienia zwierząt lub dołączonej do opakowania etykiecie informacji w języku polskim, określającej w szczególności:

1) rodzaj, nazwę, a w przypadku produktu także numer wpisu do odpowiedniego rejestru produktów,

2) wytwórcę i numer zezwolenia na wytwarzanie, o ile jest ono wymagane,

3) masę netto, a dla płynów objętość albo masę netto,

4) okres trwałości oraz okres karencji, o ile jest przewidywany,

5) przeznaczenie z uwzględnieniem gatunku i wieku zwierząt, dla których środek żywienia zwierząt jest przeznaczony,

6) materiały paszowe lub kategorie grupujące kilka materiałów paszowych charakteryzujących się tym samym źródłem pochodzenia,

7) zawartość składników pokarmowych,

8) datę produkcji albo numer serii,

9) sposób stosowania, w tym zasady bezpiecznego użycia.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 2, informacje wymienione w ust. 2 powinny być dołączone do dokumentów przewozowych i przekazane odbiorcy.

4. Oznakowanie środków żywienia zwierząt nie może wprowadzać w błąd nabywcy, w szczególności odnośnie do ich tożsamości, w tym rodzaju, właściwości, pochodzenia, składu, ilości oraz sposobu produkcji, lub sugerować, że posiadają one specjalne właściwości, jeżeli ich nie posiadają albo jeżeli inne pasze, dodatki paszowe lub premiksy posiadają również takie właściwości.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady dotyczące oznakowania środków żywienia zwierząt, w tym zakres informacji, które powinny być umieszczone na ich opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania albo dołączone do dokumentów przewozowych,

2) kategorie grupujące materiały paszowe charakteryzujące się jednakowym źródłem pochodzenia,

3) limity tolerancji zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych, mając na względzie zapewnienie ochrony interesów nabywców i obiektywnych kryteriów kontroli.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, zakres dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na opakowaniu środków żywienia zwierząt lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w dokumentach przewozowych, uwzględniając obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.