Wersja obowiązująca od 2009.09.08 do 2017.01.01

1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek wartości pomocy wyrażonej za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać:

1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do miasta stołecznego Warszawy, a w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego;

2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;

3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego i kujawsko-pomorskiego.

2. Z wyjątkiem pomocy przyznanej na rzecz dużych inwestycji i pomocy dla sektora transportowego, progi ustalone w ust. 1 mogą zostać podniesione o 20 punktów procentowych w przypadku pomocy na rzecz małego przedsiębiorcy i o 10 punktów procentowych w przypadku pomocy na rzecz średniego przedsiębiorcy.

3. Progi ustalone w ust. 1 mają zastosowanie do określania intensywności pomocy obliczonej jako:

1) odsetek kwalifikujących się do objęcia pomocą kosztów inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne albo

2) odsetek kosztów płacy pracownika za okres dwóch lat dla miejsc pracy powstałych bezpośrednio w wyniku realizacji inwestycji, albo

3) łącznego zastosowania metod obliczania, o których mowa w pkt 1 i 2, pod warunkiem że pomoc nie przekracza najbardziej korzystnej kwoty będącej wynikiem zastosowania jednej z dwóch metod obliczania.

4. Jeżeli nowa inwestycja prowadzona jest przez okres trzech lat przez tego samego przedsiębiorcę lub przez tych samych przedsiębiorców i składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny, nową inwestycję bez względu na podział na części uznaje się za jedną inwestycję.

Wersja obowiązująca od 2009.09.08 do 2017.01.01

1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek wartości pomocy wyrażonej za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać:

1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do miasta stołecznego Warszawy, a w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego;

2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;

3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego i kujawsko-pomorskiego.

2. Z wyjątkiem pomocy przyznanej na rzecz dużych inwestycji i pomocy dla sektora transportowego, progi ustalone w ust. 1 mogą zostać podniesione o 20 punktów procentowych w przypadku pomocy na rzecz małego przedsiębiorcy i o 10 punktów procentowych w przypadku pomocy na rzecz średniego przedsiębiorcy.

3. Progi ustalone w ust. 1 mają zastosowanie do określania intensywności pomocy obliczonej jako:

1) odsetek kwalifikujących się do objęcia pomocą kosztów inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne albo

2) odsetek kosztów płacy pracownika za okres dwóch lat dla miejsc pracy powstałych bezpośrednio w wyniku realizacji inwestycji, albo

3) łącznego zastosowania metod obliczania, o których mowa w pkt 1 i 2, pod warunkiem że pomoc nie przekracza najbardziej korzystnej kwoty będącej wynikiem zastosowania jednej z dwóch metod obliczania.

4. Jeżeli nowa inwestycja prowadzona jest przez okres trzech lat przez tego samego przedsiębiorcę lub przez tych samych przedsiębiorców i składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny, nową inwestycję bez względu na podział na części uznaje się za jedną inwestycję.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2006.06.02 do 2009.09.07

1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek wartości pomocy wyrażonej za pomocą ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać:

1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42;

2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30;

3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą – w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach kraju.

2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.4)).

3. W przypadku udzielania wsparcia finansowego przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym5) maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej dla danego obszaru, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 000 000 euro.

4. W przypadku pomocy publicznej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, z wyłączeniem przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

5. W przypadku przedsiębiorcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych wydatki na zakup środków transportu nie są kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą.