Art. 13. [16] (utracił moc).

Art. 13. [Finansowanie współpracy naukowej z zagranicą] 1. Finansowanie współpracy naukowej z zagranicą obejmuje:

1) projekty międzynarodowe realizowane w ramach programów Unii Europejskiej lub innych programów międzynarodowych, współfinansowane z zagranicznych środków finansowych niepodlegających zwrotowi, zwane dalej „projektami międzynarodowymi współfinansowanymi”;

2) projekty międzynarodowe realizowane:

a) w ramach programów lub inicjatyw międzynarodowych, w tym konkursów ogłaszanych we współpracy dwu- lub wielostronnej,

b) przy wykorzystaniu przez polskie zespoły badawcze wielkich międzynarodowych urządzeń badawczych

– niepodlegające współfinansowaniu z zagranicznych środków finansowych, zwane dalej „projektami międzynarodowymi niewspółfinansowanymi”;

3) działania wspomagające uczestnictwo w programach, o których mowa w pkt 1;

4) opłacanie składek na rzecz instytucji lub organizacji międzynarodowych, wynikających z zawartych umów międzynarodowych, z wyłączeniem składek od osób fizycznych;

5) wniesienie wkładu krajowego na rzecz wspólnego międzynarodowego programu lub przedsięwzięcia, w ramach którego finansowane są badania naukowe i prace rozwojowe.

2. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na naukę na cele określone w ust. 1, w tym:

1) sposób oceny wniosków dotyczących zadań przewidzianych do finansowania,

2) sposób oceny realizacji zadań,

3) sposób rozliczania przyznanych środków finansowych na naukę, w tym umarzania lub odraczania spłaty i rozkładania na raty należności finansowych,

4) sposób dysponowania środkami finansowymi na naukę pochodzącymi z innych źródeł niż budżet państwa,

5) wzory wniosków, raportów i innych niezbędnych dokumentów

– mając na uwadze znaczenie zadań przewidzianych do finansowania dla realizacji celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, potrzebę zwiększenia roli nauki w rozwoju gospodarczym i społecznym kraju, ocenę dotychczasowej działalności jednostki naukowej lub innego uprawnionego podmiotu, a także prawidłowość wykorzystania wcześniej przyznanych środków finansowych na naukę.

3. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania pomocy publicznej na cele określone w ust. 1, w tym:

1) przeznaczenie pomocy,

2) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,

3) sposób kumulowania pomocy,

4) maksymalne wielkości pomocy

– z uwzględnieniem wymagań dotyczących dopuszczalnej intensywności pomocy publicznej określonych w przepisach odrębnych.

Art. 13. 1. Finansowanie współpracy naukowej z zagranicą obejmuje:

1) projekty międzynarodowe realizowane w ramach programów Unii Europejskiej lub innych programów międzynarodowych, współfinansowane z zagranicznych środków finansowych niepodlegających zwrotowi, zwane dalej „projektami międzynarodowymi współfinansowanymi”;

2) projekty międzynarodowe realizowane:

a) w ramach programów lub inicjatyw międzynarodowych, w tym konkursów ogłaszanych we współpracy dwu- lub wielostronnej,

b) przy wykorzystaniu przez polskie zespoły badawcze wielkich międzynarodowych urządzeń badawczych

– niepodlegające współfinansowaniu z zagranicznych środków finansowych, zwane dalej „projektami międzynarodowymi niewspółfinansowanymi”;

3) działania wspomagające uczestnictwo w programach, o których mowa w pkt 1;

4) opłacanie składek na rzecz instytucji lub organizacji międzynarodowych, wynikających z zawartych umów międzynarodowych, z wyłączeniem składek od osób fizycznych;

5) wniesienie wkładu krajowego na rzecz wspólnego międzynarodowego programu lub przedsięwzięcia, w ramach którego finansowane są badania naukowe i prace rozwojowe.

2. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na naukę na cele określone w ust. 1, w tym:

1) sposób oceny wniosków dotyczących zadań przewidzianych do finansowania,

2) sposób oceny realizacji zadań,

3) sposób rozliczania przyznanych środków finansowych na naukę, w tym umarzania lub odraczania spłaty i rozkładania na raty należności finansowych,

4) sposób dysponowania środkami finansowymi na naukę pochodzącymi z innych źródeł niż budżet państwa,

5) wzory wniosków, raportów i innych niezbędnych dokumentów

– mając na uwadze znaczenie zadań przewidzianych do finansowania dla realizacji celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, potrzebę zwiększenia roli nauki w rozwoju gospodarczym i społecznym kraju, ocenę dotychczasowej działalności jednostki naukowej lub innego uprawnionego podmiotu, a także prawidłowość wykorzystania wcześniej przyznanych środków finansowych na naukę.

3. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania pomocy publicznej na cele określone w ust. 1, w tym:

1) przeznaczenie pomocy,

2) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,

3) sposób kumulowania pomocy,

4) maksymalne wielkości pomocy

– z uwzględnieniem wymagań dotyczących dopuszczalnej intensywności pomocy publicznej określonych w przepisach odrębnych.

Art. 13. 1. Finansowanie działalności wspomagającej badania obejmuje:

1) sporządzanie ekspertyz, opinii i ocen naukowych;

2) tworzenie, przetwarzanie, udostępnianie i upowszechnianie informacji naukowych i naukowo-technicznych;

3) upowszechnianie, promowanie i popularyzowanie osiągnięć naukowych lub naukowo-technicznych;

4) promowanie przedsięwzięć innowacyjnych wykorzystujących wyniki badań naukowych lub prac rozwojowych.

2. Środki finansowe na naukę przeznaczone na finansowanie działalności wspomagającej badania są przyznawane:

1) ministrom kierującym działami administracji rządowej, kierownikom centralnych organów administracji rządowej oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk – na ich potrzeby własne dotyczące zadań, o których mowa w ust. 1;

2) podmiotom działającym na rzecz nauki – na realizację zadań, o których mowa w ust. 1.

3. Środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są przekazywane w drodze decyzji, a środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 2 pkt 2, na podstawie umowy.

4. Minister ustanawia corocznie nie więcej niż 3 nagrody za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne, każdą w wysokości nieprzekraczającej dziesięciokrotnej maksymalnej miesięcznej stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla stanowiska profesora zwyczajnego zatrudnionego w państwowej szkole wyższej.

5. Potrzeby własne Ministra dotyczące zadań wymienionych w ust. 1 oraz nagrody Ministra są finansowane ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w planie finansowym, o którym mowa w art. 7 ust. 2.