Art. 14. [17] (utracił moc).

Art. 14. [Finansowanie działalności wspomagającej badania] 1. Finansowanie działalności wspomagającej badania obejmuje:

1) sporządzanie ekspertyz, opinii i ocen naukowych;

2) tworzenie, przetwarzanie, udostępnianie i upowszechnianie informacji naukowych i naukowo-technicznych;

3) upowszechnianie, promowanie i popularyzowanie osiągnięć naukowych lub naukowo-technicznych;

4) promowanie przedsięwzięć innowacyjnych wykorzystujących wyniki badań naukowych lub prac rozwojowych;

5) podejmowanie innych działań szczególnie ważnych dla rozwoju nauki.

2. Środki finansowe na naukę przeznaczone na finansowanie działalności wspomagającej badania są przyznawane:

1) ministrom kierującym działami administracji rządowej, kierownikom centralnych organów administracji rządowej oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk – na ich potrzeby własne dotyczące zadań, o których mowa w ust. 1;

2) podmiotom działającym na rzecz nauki – na realizację zadań, o których mowa w ust. 1.

3. Środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są przekazywane w drodze decyzji, a środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 2 pkt 2, na podstawie umowy.

4. Potrzeby własne Ministra dotyczące zadań, o których mowa w ust. 1, oraz nagrody Ministra, o których mowa w art. 14a, są finansowane ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w planie finansowym, o którym mowa w art. 7 ust. 2. Do finansowania zadań wynikających z potrzeb własnych Ministra nie stosuje się przepisu art. 3 ust. 3.

5. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na naukę na cele określone w ust. 1, w tym:

1) sposób oceny wniosków dotyczących zadań przewidzianych do finansowania,

2) sposób oceny realizacji zadań,

3) sposób rozliczania przyznanych środków finansowych na naukę, w tym umarzania lub odraczania spłaty i rozkładania na raty należności finansowych,

4) sposób dysponowania środkami finansowymi na naukę pochodzącymi z innych źródeł niż budżet państwa,

5) wzory wniosków, raportów i innych niezbędnych dokumentów

– mając na uwadze znaczenie zadań przewidzianych do finansowania dla realizacji celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, potrzebę zwiększenia roli nauki w rozwoju gospodarczym i społecznym kraju, ocenę dotychczasowej działalności jednostki naukowej lub innego uprawnionego podmiotu, a także prawidłowość wykorzystania wcześniej przyznanych środków finansowych na naukę.

6. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania pomocy publicznej na cele określone w ust. 1, w tym:

1) przeznaczenie pomocy,

2) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,

3) sposób kumulowania pomocy,

4) maksymalne wielkości pomocy

– z uwzględnieniem wymagań dotyczących dopuszczalnej intensywności pomocy publicznej określonych w przepisach odrębnych.

Art. 14. 1. Finansowanie działalności wspomagającej badania obejmuje:

1) sporządzanie ekspertyz, opinii i ocen naukowych;

2) tworzenie, przetwarzanie, udostępnianie i upowszechnianie informacji naukowych i naukowo-technicznych;

3) upowszechnianie, promowanie i popularyzowanie osiągnięć naukowych lub naukowo-technicznych;

4) promowanie przedsięwzięć innowacyjnych wykorzystujących wyniki badań naukowych lub prac rozwojowych;

5) podejmowanie innych działań szczególnie ważnych dla rozwoju nauki.

2. Środki finansowe na naukę przeznaczone na finansowanie działalności wspomagającej badania są przyznawane:

1) ministrom kierującym działami administracji rządowej, kierownikom centralnych organów administracji rządowej oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk – na ich potrzeby własne dotyczące zadań, o których mowa w ust. 1;

2) podmiotom działającym na rzecz nauki – na realizację zadań, o których mowa w ust. 1.

3. Środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są przekazywane w drodze decyzji, a środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 2 pkt 2, na podstawie umowy.

4. Potrzeby własne Ministra dotyczące zadań, o których mowa w ust. 1, oraz nagrody Ministra, o których mowa w art. 14a, są finansowane ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w planie finansowym, o którym mowa w art. 7 ust. 2. Do finansowania zadań wynikających z potrzeb własnych Ministra nie stosuje się przepisu art. 3 ust. 3.

5. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na naukę na cele określone w ust. 1, w tym:

1) sposób oceny wniosków dotyczących zadań przewidzianych do finansowania,

2) sposób oceny realizacji zadań,

3) sposób rozliczania przyznanych środków finansowych na naukę, w tym umarzania lub odraczania spłaty i rozkładania na raty należności finansowych,

4) sposób dysponowania środkami finansowymi na naukę pochodzącymi z innych źródeł niż budżet państwa,

5) wzory wniosków, raportów i innych niezbędnych dokumentów

– mając na uwadze znaczenie zadań przewidzianych do finansowania dla realizacji celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, potrzebę zwiększenia roli nauki w rozwoju gospodarczym i społecznym kraju, ocenę dotychczasowej działalności jednostki naukowej lub innego uprawnionego podmiotu, a także prawidłowość wykorzystania wcześniej przyznanych środków finansowych na naukę.

6. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania pomocy publicznej na cele określone w ust. 1, w tym:

1) przeznaczenie pomocy,

2) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,

3) sposób kumulowania pomocy,

4) maksymalne wielkości pomocy

– z uwzględnieniem wymagań dotyczących dopuszczalnej intensywności pomocy publicznej określonych w przepisach odrębnych.

Art. 14. 1. Finansowanie programów lub przedsięwzięć określanych przez Ministra obejmuje działania dotyczące:

1) wspomagania restrukturyzacji jednostek naukowych przeprowadzanej przez organy administracji rządowej sprawujące nadzór nad tymi jednostkami lub przez Prezesa Polskiej Akademii Nauk;

2) rozwoju jednostek organizacyjnych działających na rzecz współpracy między nauką i gospodarką;

3) dostosowywania kadr naukowych do warunków międzynarodowej współpracy naukowej i naukowo-technicznej;

4) tworzenia warunków do zatrudniania wybitnych uczonych w celu doskonalenia kadr w wybranych dziedzinach nauki;

5) tworzenia warunków do rozwoju wybitnych młodych naukowców, w tym przez przyznawanie stypendiów naukowych;

6) rozwoju infrastruktury informacyjnej i informatycznej nauki oraz jej zasobów w postaci cyfrowej.

2. Minister ustanawia corocznie nie więcej niż 10 stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców, którzy nie ukończyli 35. roku życia, zatrudnionych w jednostkach naukowych. Stypendia przyznaje się na okres nie dłuższy niż 3 lata, w wysokości miesięcznej nieprzekraczającej maksymalnej miesięcznej stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla stanowiska profesora zwyczajnego zatrudnionego w państwowej szkole wyższej.

3. Środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.