history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2011-07-13 do 2014-05-27
1. Po otrzymaniu od ministra właściwego do spraw pracy pisemnej informacji o ustalonej dla powiatu wysokości środków Funduszu Pracy, jakie mogą być wydatkowane w roku budżetowym na finansowanie zadań realizowanych przez samorząd powiatu, starosta określa limit wydatków możliwych do poniesienia na realizację programów specjalnych.
2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 10 % kwoty środków Funduszu Pracy ustalonej dla powiatu.
3. W przypadku gdy planowana na realizację programów specjalnych wysokość środków Funduszu Pracy przekracza wysokość limitu, o którym mowa w ust. 2, starosta może wystąpić do ministra właściwego do spraw pracy z wnioskiem o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy z rezerwy będącej w jego dyspozycji.
4. [2] Do wniosku o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy dołącza się projekt programu specjalnego, o którym mowa w § 5, oświadczenie starosty o pełnym przeznaczeniu środków Funduszu Pracy w ramach limitu wymienionego w ust. 1 na realizację programów specjalnych, opinię powiatowej rady zatrudnienia; w przypadku realizacji programu specjalnego we współpracy z innym powiatowym urzędem pracy, podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy lub z pracodawcami dołącza się również porozumienie.
5. Starosta podejmuje decyzję o realizacji programu specjalnego po otrzymaniu informacji o przyznaniu dodatkowych środków Funduszu Pracy.
6. W przypadku odmowy przyznania dodatkowych środków Funduszu Pracy starosta dokonuje zmian w projekcie programu specjalnego albo rezygnuje z jego realizacji.
7. Program specjalny może być finansowany ze środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego.
8. Kwoty środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację programu specjalnego, o których mowa w ust. 7, nie wlicza się do limitu, o którym mowa w ust. 2.
[2] § 11 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 czerwca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie programów specjalnych (Dz.U. Nr 133, poz. 775). Zmiana weszła w życie 13 lipca 2011 r.
Wersja obowiązująca od 2011-07-13 do 2014-05-27
1. Po otrzymaniu od ministra właściwego do spraw pracy pisemnej informacji o ustalonej dla powiatu wysokości środków Funduszu Pracy, jakie mogą być wydatkowane w roku budżetowym na finansowanie zadań realizowanych przez samorząd powiatu, starosta określa limit wydatków możliwych do poniesienia na realizację programów specjalnych.
2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 10 % kwoty środków Funduszu Pracy ustalonej dla powiatu.
3. W przypadku gdy planowana na realizację programów specjalnych wysokość środków Funduszu Pracy przekracza wysokość limitu, o którym mowa w ust. 2, starosta może wystąpić do ministra właściwego do spraw pracy z wnioskiem o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy z rezerwy będącej w jego dyspozycji.
4. [2] Do wniosku o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy dołącza się projekt programu specjalnego, o którym mowa w § 5, oświadczenie starosty o pełnym przeznaczeniu środków Funduszu Pracy w ramach limitu wymienionego w ust. 1 na realizację programów specjalnych, opinię powiatowej rady zatrudnienia; w przypadku realizacji programu specjalnego we współpracy z innym powiatowym urzędem pracy, podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy lub z pracodawcami dołącza się również porozumienie.
5. Starosta podejmuje decyzję o realizacji programu specjalnego po otrzymaniu informacji o przyznaniu dodatkowych środków Funduszu Pracy.
6. W przypadku odmowy przyznania dodatkowych środków Funduszu Pracy starosta dokonuje zmian w projekcie programu specjalnego albo rezygnuje z jego realizacji.
7. Program specjalny może być finansowany ze środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego.
8. Kwoty środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację programu specjalnego, o których mowa w ust. 7, nie wlicza się do limitu, o którym mowa w ust. 2.
[2] § 11 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 czerwca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie programów specjalnych (Dz.U. Nr 133, poz. 775). Zmiana weszła w życie 13 lipca 2011 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-03-27 do 2011-07-12
1. Po otrzymaniu od ministra właściwego do spraw pracy pisemnej informacji o ustalonej dla powiatu wysokości środków Funduszu Pracy, jakie mogą być wydatkowane w roku budżetowym na finansowanie zadań realizowanych przez samorząd powiatu, starosta określa limit wydatków możliwych do poniesienia na realizację programów specjalnych.
2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 10 % kwoty środków Funduszu Pracy ustalonej dla powiatu.
3. W przypadku gdy planowana na realizację programów specjalnych wysokość środków Funduszu Pracy przekracza wysokość limitu, o którym mowa w ust. 2, starosta może wystąpić do ministra właściwego do spraw pracy z wnioskiem o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy z rezerwy będącej w jego dyspozycji.
4. Do wniosku o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy dołącza się projekt programu specjalnego, o którym mowa w § 5, opinię powiatowej rady zatrudnienia, a w przypadku realizacji programu specjalnego we współpracy z innym powiatowym urzędem pracy, podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy lub z pracodawcami dołącza się również porozumienie.
5. Starosta podejmuje decyzję o realizacji programu specjalnego po otrzymaniu informacji o przyznaniu dodatkowych środków Funduszu Pracy.
6. W przypadku odmowy przyznania dodatkowych środków Funduszu Pracy starosta dokonuje zmian w projekcie programu specjalnego albo rezygnuje z jego realizacji.
7. Program specjalny może być finansowany ze środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego.
8. Kwoty środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację programu specjalnego, o których mowa w ust. 7, nie wlicza się do limitu, o którym mowa w ust. 2.