§ 2. [Wymogi dotyczące statku uprawiającego żeglugę międzynarodową] 1. Statek uprawiający żeglugę międzynarodową, określony w Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973 r., sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej Protokołem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101) oraz Protokołem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 26 września 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 202, poz. 1679), zwanej dalej „Konwencją MARPOL”, podlega odpowiednio:

1) poprzedzającemu inspekcję przeglądowi:

a) wstępnemu, przeprowadzanemu przed oddaniem statku do eksploatacji lub wydaniem po raz pierwszy międzynarodowego świadectwa potwierdzającego spełnienie obowiązujących przepisów o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki,

b) dla odnowienia międzynarodowego świadectwa, przeprowadzanemu w odstępie czasu nieprzekraczającym pięciu lat, chyba że Konwencja MARPOL stanowi inaczej,

c) pośredniemu, przeprowadzanemu między 21 a 27 miesiącem albo między 33 a 39 miesiącem, odpowiednio po przeglądzie, o którym mowa w lit. a albo b,

d) rocznemu, przeprowadzanemu w przedziale trzech miesięcy przed lub po upływie roku od dokonania przeglądu, o którym mowa w lit. a lub b, z wyjątkiem roku, w którym przeprowadzany jest przegląd, o którym mowa w lit. c,

e) dodatkowemu, ogólnemu lub częściowemu, przeprowadzanemu po naprawie lub wymianie konstrukcji i wyposażenia statku służących zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki;

2) inspekcji:

a) doraźnej, w celu stwierdzenia, czy:

– statek posiada ważne międzynarodowe świadectwa, o których mowa w art. 8 ustawy, zwane dalej „międzynarodowymi świadectwami”,

– konstrukcje i wyposażenie statku służące zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki są sprawne technicznie i należycie utrzymane,

– od czasu wydania międzynarodowych świadectw nie zostały wprowadzone bez zgody uznanej przez Komisję Europejską instytucji klasyfikacyjnej sprawującej nadzór techniczny nad statkiem istotne zmiany w konstrukcji i wyposażeniu statku,

– spełnione są wymagania określone w art. 9 ustawy oraz w § 3 i w § 6 ust. 2–4,

b) [2] innej, określonej w ust. 4–6 oraz określonej w ustawie i konwencjach, o których mowa w art. 1 pkt 1 ustawy, niebędącej inspekcją doraźną.

2. Przeglądy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przeprowadza się w celu stwierdzenia, że statek, jego konstrukcja i wyposażenie spełniają wymagania określone w Konwencji MARPOL oraz w przepisach technicznych wydanych przez uznaną przez Komisję Europejską instytucję klasyfikacyjną sprawującą nadzór techniczny nad statkiem.

3. Kwalifikując statki do inspekcji doraźnej, organ inspekcyjny zapewnia, że inspekcji podlegają w pierwszej kolejności statki, które:

1) zostały zgłoszone przez pilotów morskich lub pracowników portowych, jako posiadające nieprawidłowości w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza;

2) są przedmiotem raportu lub skargi kapitana statku, członka załogi lub innej osoby, lub jednostki organizacyjnej, chyba że organy inspekcyjne państwa portu uznają raport lub skargę za bezpodstawne;

3) są podejrzane o naruszenie przepisów dotyczących zapobiegania zanieczyszczaniu środowiska szkodliwymi substancjami lub ściekami;

4) powodowały zagrożenie dla środowiska naturalnego;

5) [3] nie poinformowały portu o odpadach ze statków znajdujących się na tych statkach;

6) [4] nie zdały odpadów ze statków w porcie, w którym aktualnie się znajdują, a nie posiadają zbiorników o pojemności wystarczającej do składowania odpadów ze statków znajdujących się na statku i odpadów ze statków, które zostaną wytworzone do czasu zawinięcia statku do następnego portu;

7) są podejrzane, na podstawie informacji uzyskanych od kapitanów statków, że nie spełniają wymogów ustawy.

4. [5] W zakresie przestrzegania obowiązku zdawania odpadów ze statków do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje statków obowiązanych do informowania portów lub przystani morskich o odpadach ze statków znajdujących się na statku rocznie w liczbie co najmniej 15% ogólnej liczby indywidualnych statków zawijających rocznie do polskich portów lub przystani morskich, obliczonej jako średnia arytmetyczna z trzech ostatnich lat kalendarzowych, zgodnie z danymi dostępnymi w Narodowym Systemie SafeSeaNet.

5. [6] W przypadku statków, które nie są objęte obowiązkiem informowania portów lub przystani morskich o odpadach ze statków znajdujących się na statku, organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje tych statków w liczbie pozwalającej zapewnić skuteczną kontrolę przestrzegania wymagań określonych w art. 10 ustawy w zakresie obowiązku zdawania odpadów ze statków do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków.

6. [7] W zakresie realizacji przez organ inspekcyjny obowiązków, o których mowa w ust. 4 i 5, organ inspekcyjny wybiera statki do inspekcji na podstawie unijnego ukierunkowanego mechanizmu opartego na analizie ryzyka określonego w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2022/90 z dnia 21 stycznia 2022 r. ustanawiającym zasady stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/883 w odniesieniu do szczegółowych elementów unijnego ukierunkowanego mechanizmu opartego na analizie ryzyka na potrzeby wyboru statków do inspekcji (Dz. Urz. UE L 15 z 24.01.2022, str. 7), kierując się przesłankami, o których mowa w ust. 3.

§ 2. [Wymogi dotyczące statku uprawiającego żeglugę międzynarodową] 1. Statek uprawiający żeglugę międzynarodową, określony w Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973 r., sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej Protokołem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101) oraz Protokołem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 26 września 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 202, poz. 1679), zwanej dalej „Konwencją MARPOL”, podlega odpowiednio:

1) poprzedzającemu inspekcję przeglądowi:

a) wstępnemu, przeprowadzanemu przed oddaniem statku do eksploatacji lub wydaniem po raz pierwszy międzynarodowego świadectwa potwierdzającego spełnienie obowiązujących przepisów o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki,

b) dla odnowienia międzynarodowego świadectwa, przeprowadzanemu w odstępie czasu nieprzekraczającym pięciu lat, chyba że Konwencja MARPOL stanowi inaczej,

c) pośredniemu, przeprowadzanemu między 21 a 27 miesiącem albo między 33 a 39 miesiącem, odpowiednio po przeglądzie, o którym mowa w lit. a albo b,

d) rocznemu, przeprowadzanemu w przedziale trzech miesięcy przed lub po upływie roku od dokonania przeglądu, o którym mowa w lit. a lub b, z wyjątkiem roku, w którym przeprowadzany jest przegląd, o którym mowa w lit. c,

e) dodatkowemu, ogólnemu lub częściowemu, przeprowadzanemu po naprawie lub wymianie konstrukcji i wyposażenia statku służących zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki;

2) inspekcji:

a) doraźnej, w celu stwierdzenia, czy:

– statek posiada ważne międzynarodowe świadectwa, o których mowa w art. 8 ustawy, zwane dalej „międzynarodowymi świadectwami”,

– konstrukcje i wyposażenie statku służące zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki są sprawne technicznie i należycie utrzymane,

– od czasu wydania międzynarodowych świadectw nie zostały wprowadzone bez zgody uznanej przez Komisję Europejską instytucji klasyfikacyjnej sprawującej nadzór techniczny nad statkiem istotne zmiany w konstrukcji i wyposażeniu statku,

– spełnione są wymagania określone w art. 9 ustawy oraz w § 3 i w § 6 ust. 2–4,

b) innej, określonej w ustawie i konwencjach, o których mowa w art. 1 pkt 1 ustawy, niebędącej inspekcją doraźną.

2. Przeglądy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przeprowadza się w celu stwierdzenia, że statek, jego konstrukcja i wyposażenie spełniają wymagania określone w Konwencji MARPOL oraz w przepisach technicznych wydanych przez uznaną przez Komisję Europejską instytucję klasyfikacyjną sprawującą nadzór techniczny nad statkiem.

3. Kwalifikując statki do inspekcji doraźnej, organ inspekcyjny zapewnia, że inspekcji podlegają w pierwszej kolejności statki, które:

1) zostały zgłoszone przez pilotów morskich lub pracowników portowych, jako posiadające nieprawidłowości w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza;

2) są przedmiotem raportu lub skargi kapitana statku, członka załogi lub innej osoby, lub jednostki organizacyjnej, chyba że organy inspekcyjne państwa portu uznają raport lub skargę za bezpodstawne;

3) są podejrzane o naruszenie przepisów dotyczących zapobiegania zanieczyszczaniu środowiska szkodliwymi substancjami lub ściekami;

4) powodowały zagrożenie dla środowiska naturalnego;

5) nie poinformowały portu o odpadach znajdujących się na tych statkach;

6) nie zdały odpadów w porcie, w którym aktualnie się znajdują, a nie posiadają zbiorników o pojemności wystarczającej do składowania odpadów znajdujących się na statku i odpadów, które zostaną wytworzone do czasu zawinięcia statku do następnego portu;

7) są podejrzane, na podstawie informacji uzyskanych od kapitanów statków, że nie spełniają wymogów ustawy.

4. W zakresie przestrzegania obowiązku zdawania do portowych urządzeń odbiorczych odpadów i pozostałości ładunkowych, organ inspekcyjny przeprowadza rocznie inspekcje doraźne statków innych niż statki rybackie oraz statki sportowe uprawnione do przewozu mniej niż 12 osób, w liczbie co najmniej 25% ogólnej liczby indywidualnych statków zawijających do polskich portów, obliczonej jako średnia arytmetyczna z trzech ostatnich lat kalendarzowych.

5. W zakresie przestrzegania obowiązku zdawania do portowych urządzeń odbiorczych odpadów i pozostałości ładunkowych przed opuszczeniem portu, organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje doraźne statków rybackich i statków sportowych uprawnionych do przewozu mniej niż 12 osób.

6. W zakresie przestrzegania obowiązku zdawania do portowych urządzeń odbiorczych odpadów i pozostałości ładunkowych, organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję doraźną statku, jeżeli jest on przedmiotem raportu lub meldunku dokonanego przez administrację morską innego państwa.