history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2016-03-17 do 2016-10-01
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw energii [15] określi, w drodze rozporządzenia:
1) wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej odpowiadającej wartości świadectwa efektywności energetycznej, które jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 12 ust. 2;
2) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 21 ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2;
3) wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, oznaczonej symbolem „Ozj”, o której mowa w art. 12 ust. 5;
4) współczynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną.
2. Minister właściwy do spraw energii [16], wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględni w szczególności:
1) wyniki badań statystycznych w zakresie oszczędnego gospodarowania energią za lata poprzedzające rok, w którym są ustalane wielkości, o których mowa w ust. 1, na rok następny;
2) wielkość udokumentowanych oszczędności w latach poprzedzających, uzyskanych zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 4 oraz w wyniku stosowania innych środków poprawy efektywności energetycznej;
3) wielkość planowanych lub przewidywanych do uzyskania oszczędności w innych niż wskazane w rozdziale 4 systemach wsparcia albo w wyniku przedsięwzięć realizowanych z własnej inicjatywy odbiorców końcowych, jeżeli oszczędności te mogą zostać potwierdzone audytem energetycznym lub zostać objęte monitorowaniem, o którym mowa w art. 9 ust. 1.
3. Określając wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej oraz wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw energii [17] przyjmuje najniższe wielkości, zapewniające osiągnięcie krajowego celu w zakresie oszczędnego gospodarowania energią oraz uwzględnia stopień jego realizacji i stan wiedzy technicznej w tym zakresie.
[15] Art. 15 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
[16] Art. 15 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
[17] Art. 15 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
Wersja obowiązująca od 2016-03-17 do 2016-10-01
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw energii [15] określi, w drodze rozporządzenia:
1) wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej odpowiadającej wartości świadectwa efektywności energetycznej, które jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 12 ust. 2;
2) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 21 ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2;
3) wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, oznaczonej symbolem „Ozj”, o której mowa w art. 12 ust. 5;
4) współczynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną.
2. Minister właściwy do spraw energii [16], wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględni w szczególności:
1) wyniki badań statystycznych w zakresie oszczędnego gospodarowania energią za lata poprzedzające rok, w którym są ustalane wielkości, o których mowa w ust. 1, na rok następny;
2) wielkość udokumentowanych oszczędności w latach poprzedzających, uzyskanych zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 4 oraz w wyniku stosowania innych środków poprawy efektywności energetycznej;
3) wielkość planowanych lub przewidywanych do uzyskania oszczędności w innych niż wskazane w rozdziale 4 systemach wsparcia albo w wyniku przedsięwzięć realizowanych z własnej inicjatywy odbiorców końcowych, jeżeli oszczędności te mogą zostać potwierdzone audytem energetycznym lub zostać objęte monitorowaniem, o którym mowa w art. 9 ust. 1.
3. Określając wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej oraz wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw energii [17] przyjmuje najniższe wielkości, zapewniające osiągnięcie krajowego celu w zakresie oszczędnego gospodarowania energią oraz uwzględnia stopień jego realizacji i stan wiedzy technicznej w tym zakresie.
[15] Art. 15 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
[16] Art. 15 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
[17] Art. 15 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 266). Zmiana weszła w życie 17 marca 2016 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-12-22 do 2016-03-16 (Dz.U.2015.2167 tekst jednolity)
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej odpowiadającej wartości świadectwa efektywności energetycznej, które jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 12 ust. 2;
2) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 21 ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2;
3) wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, oznaczonej symbolem „Ozj”, o której mowa w art. 12 ust. 5;
4) współczynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględni w szczególności:
1) wyniki badań statystycznych w zakresie oszczędnego gospodarowania energią za lata poprzedzające rok, w którym są ustalane wielkości, o których mowa w ust. 1, na rok następny;
2) wielkość udokumentowanych oszczędności w latach poprzedzających, uzyskanych zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 4 oraz w wyniku stosowania innych środków poprawy efektywności energetycznej;
3) wielkość planowanych lub przewidywanych do uzyskania oszczędności w innych niż wskazane w rozdziale 4 systemach wsparcia albo w wyniku przedsięwzięć realizowanych z własnej inicjatywy odbiorców końcowych, jeżeli oszczędności te mogą zostać potwierdzone audytem energetycznym lub zostać objęte monitorowaniem, o którym mowa w art. 9 ust. 1.
3. Określając wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej oraz wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki przyjmuje najniższe wielkości, zapewniające osiągnięcie krajowego celu w zakresie oszczędnego gospodarowania energią oraz uwzględnia stopień jego realizacji i stan wiedzy technicznej w tym zakresie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2011-08-11 do 2015-12-21
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej odpowiadającej wartości świadectwa efektywności energetycznej, które jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 12 ust. 2;
2) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 21 ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2;
3) wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, oznaczonej symbolem „Ozj”, o której mowa w art. 12 ust. 5;
4) współczynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględni w szczególności:
1) wyniki badań statystycznych w zakresie oszczędnego gospodarowania energią za lata poprzedzające rok, w którym są ustalane wielkości, o których mowa w ust. 1, na rok następny;
2) wielkość udokumentowanych oszczędności w latach poprzedzających, uzyskanych zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 4 oraz w wyniku stosowania innych środków poprawy efektywności energetycznej;
3) wielkość planowanych lub przewidywanych do uzyskania oszczędności w innych niż wskazane w rozdziale 4 systemach wsparcia albo w wyniku przedsięwzięć realizowanych z własnej inicjatywy odbiorców końcowych, jeżeli oszczędności te mogą zostać potwierdzone audytem energetycznym lub zostać objęte monitorowaniem, o którym mowa w art. 9 ust. 1.
3. Określając wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej oraz wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki przyjmuje najniższe wielkości, zapewniające osiągnięcie krajowego celu w zakresie oszczędnego gospodarowania energią oraz uwzględnia stopień jego realizacji i stan wiedzy technicznej w tym zakresie.