Wersja obowiązująca od 2016.11.04 do 2017.03.01     (Dz.U.2016.1799 tekst jednolity)

Art. 69. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015.07.16 do 2016.11.03     (Dz.U.2015.990 tekst jednolity)

Art. 69. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.11.29 do 2015.07.15     (Dz.U.2013.1404 tekst jednolity)

Art. 69. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.06.05 do 2013.11.28

Art. 69. [5] (uchylony).

[5] Art. 69 uchylony przez art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2009.10.31 do 2013.06.04

Art. 69. [Prawo użycia broni palnej] 1. Jeżeli środki przymusu wymienione w art. 67 ust. 1, okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na zaistniałe okoliczności nie jest możliwe, funkcjonariusz wykonujący czynności związane z realizacją zadań, określonych w art. 2 ust. 1 pkt 4–6, pełniący służbę w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych Służby Celnej lub funkcjonariusz upoważniony przez Szefa Służby Celnej do wykonywania tych zadań ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność własną lub innej osoby albo w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;

2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza lub innej osoby;

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

4) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka;

5) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na obiekty Służby Celnej;

6) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na nienaruszalność granicy państwowej ze strony osób działających w sposób zorganizowany, które przemocą wymuszają przekroczenie granicy państwowej przy użyciu broni lub pojazdu;

7) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1–3 i 6.

2. Użycie broni palnej powinno być poprzedzone ostrzeżeniem o możliwości jej użycia i nastąpić w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni i nie może zmierzać do pozbawienia życia tej osoby oraz narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób postępowania przy użyciu broni palnej i szczegółowe warunki jej użycia, uwzględniając ograniczenia w zakresie użycia broni palnej;

2) sposób dokumentowania faktu użycia broni palnej, mając na uwadze zapewnienie możliwości oceny zasadności i prawidłowości jej użycia.