history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2020-01-03 (Dz.U.2020.8 tekst jednolity)
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
Wersja obowiązująca od 2020-01-03 (Dz.U.2020.8 tekst jednolity)
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-10-25 do 2020-01-02 (Dz.U.2017.1983 tekst jednolity)
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-12-17 do 2017-10-24
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej [9] określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
[9] Art. 34a ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1954). Zmiana weszła w życie 17 grudnia 2016 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-06-30 do 2016-12-16 (Dz.U.2015.915 tekst jednolity)
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2012-10-26 do 2015-06-29 (Dz.U.2012.1173 tekst jednolity)
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2011-03-01 do 2012-10-25
[Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisowo ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. [14] W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
[14] Art. 34a ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 11 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13). Zmiana weszła w życie 1 marca 2011 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-01-31 do 2011-02-28
[Delegacja] [8] 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisowo ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
– mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
2. W odniesieniu do transportu zbiorowego, gminnego, powiatowego i wojewódzkiego, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w mieście stołecznym Warszawie – Rada miasta stołecznego Warszawy.
[8] Art. 34a dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Prawo przewozowe (Dz.U. Nr 281, poz. 2780). Zmiana weszła w życie 31 stycznia 2005 r.