Wersja obowiązująca od 2025.02.13

§ 2. 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus, jeżeli w ciągu dwóch [3] kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone kontrole przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem”;

2) w tym miejscu produkcji w ramach kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie próbek odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próbki ze wszystkich wyprodukowanych partii bulw ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka,

b) liczba pobranych próbek została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter sepedonicus, a próbki pobrano z:

– każdej partii bulw ziemniaka o masie do 25 ton, a jeżeli masa partii była większa niż 25 ton, to próbkę pobrano z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 6 próbek z danej partii, lub

– każdego pola lub jego części, na której była prowadzona uprawa ziemniaka w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części była większa niż 1 ha, to próbkę pobrano z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie więcej jednak niż 6 próbek z danego pola lub jego części;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji, lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter sepedonicus;

5) maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, były odkażane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji nie może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus, jeżeli:

1) znajduje się w obszarze wyznaczonym ustanowionym ze względu na stwierdzenie występowania bakterii Clavibacter sepedonicus lub

2) [4] zostały wprowadzone środki, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. a rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/1194 z dnia 11 lipca 2022 r. ustanawiającego środki w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się Clavibacter sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914) Nouioui et al. 2018 (Dz. Urz. UE L 185 z 12.07.2022, str. 47, z późn. zm.3)), w celu potwierdzenia występowania w tym miejscu produkcji bakterii Clavibacter sepedonicus – do czasu wykluczenia występowania w tym miejscu produkcji tej bakterii, lub

3) w tym miejscu produkcji zostały pobrane próbki do badań laboratoryjnych i są widoczne objawy wskazujące na możliwość porażenia bakterią Clavibacter sepedonicus lub wstępne wyniki badań laboratoryjnych wskazują na możliwość porażenia tą bakterią – do czasu uzyskania ostatecznych wyników badań laboratoryjnych wykluczających występowanie tej bakterii.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku dwuletniego [5] okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus co najmniej z 80% partii bulw ziemniaka lub z pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii,

2) w roku następującym po zakończeniu dwuletniego [6] okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepe- donicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii

– przy czym pobieranie próbek do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

[3] § 2 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

[4] § 2 ust. 2 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

[5] § 2 ust. 3 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

[6] § 2 ust. 3 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

Wersja obowiązująca od 2025.02.13

§ 2. 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus, jeżeli w ciągu dwóch [3] kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone kontrole przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem”;

2) w tym miejscu produkcji w ramach kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie próbek odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próbki ze wszystkich wyprodukowanych partii bulw ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka,

b) liczba pobranych próbek została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter sepedonicus, a próbki pobrano z:

– każdej partii bulw ziemniaka o masie do 25 ton, a jeżeli masa partii była większa niż 25 ton, to próbkę pobrano z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 6 próbek z danej partii, lub

– każdego pola lub jego części, na której była prowadzona uprawa ziemniaka w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części była większa niż 1 ha, to próbkę pobrano z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie więcej jednak niż 6 próbek z danego pola lub jego części;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji, lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter sepedonicus;

5) maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, były odkażane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji nie może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus, jeżeli:

1) znajduje się w obszarze wyznaczonym ustanowionym ze względu na stwierdzenie występowania bakterii Clavibacter sepedonicus lub

2) [4] zostały wprowadzone środki, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. a rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/1194 z dnia 11 lipca 2022 r. ustanawiającego środki w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się Clavibacter sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914) Nouioui et al. 2018 (Dz. Urz. UE L 185 z 12.07.2022, str. 47, z późn. zm.3)), w celu potwierdzenia występowania w tym miejscu produkcji bakterii Clavibacter sepedonicus – do czasu wykluczenia występowania w tym miejscu produkcji tej bakterii, lub

3) w tym miejscu produkcji zostały pobrane próbki do badań laboratoryjnych i są widoczne objawy wskazujące na możliwość porażenia bakterią Clavibacter sepedonicus lub wstępne wyniki badań laboratoryjnych wskazują na możliwość porażenia tą bakterią – do czasu uzyskania ostatecznych wyników badań laboratoryjnych wykluczających występowanie tej bakterii.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku dwuletniego [5] okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus co najmniej z 80% partii bulw ziemniaka lub z pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii,

2) w roku następującym po zakończeniu dwuletniego [6] okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepe- donicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii

– przy czym pobieranie próbek do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

[3] § 2 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

[4] § 2 ust. 2 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

[5] § 2 ust. 3 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

[6] § 2 ust. 3 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania miejsc produkcji za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus (Dz.U. poz. 117). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2025 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021.01.02 do 2025.02.12

§ 2. 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus, jeżeli w ciągu trzech kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone kontrole przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem”;

2) w tym miejscu produkcji w ramach kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie próbek odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próbki ze wszystkich wyprodukowanych partii bulw ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka,

b) liczba pobranych próbek została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter sepedonicus, a próbki pobrano z:

– każdej partii bulw ziemniaka o masie do 25 ton, a jeżeli masa partii była większa niż 25 ton, to próbkę pobrano z tej partii dla każdych rozpoczętych 25 ton, nie więcej jednak niż 6 próbek z danej partii, lub

– każdego pola lub jego części, na której była prowadzona uprawa ziemniaka w jednolity sposób zapewniający jednorodny stan fitosanitarny, o powierzchni do 1 ha, a jeżeli powierzchnia pola lub jego części była większa niż 1 ha, to próbkę pobrano z tego pola lub jego części dla każdego rozpoczętego 1 ha, nie więcej jednak niż 6 próbek z danego pola lub jego części;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji, lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter sepedonicus;

5) maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, były odkażane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji nie może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus, jeżeli:

1) znajduje się w obszarze wyznaczonym ustanowionym ze względu na stwierdzenie występowania bakterii Clavibacter sepedonicus lub

2) wprowadzone zostały środki, o których mowa w art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylającego dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (Dz. Urz. UE L 317 z 23.11.2016, str. 4, z późn. zm.2)), w celu potwierdzenia występowania w tym miejscu produkcji bakterii Clavibacter sepedonicus – do czasu wykluczenia występowania w tym miejscu produkcji tej bakterii, lub

3) w tym miejscu produkcji zostały pobrane próbki do badań laboratoryjnych i są widoczne objawy wskazujące na możliwość porażenia bakterią Clavibacter sepedonicus lub wstępne wyniki badań laboratoryjnych wskazują na możliwość porażenia tą bakterią – do czasu uzyskania ostatecznych wyników badań laboratoryjnych wykluczających występowanie tej bakterii.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepedonicus co najmniej z 80% partii bulw ziemniaka lub z pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii,

2) w roku następującym po zakończeniu trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próbki bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter sepe- donicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których była prowadzona uprawa ziemniaka, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii

– przy czym pobieranie próbek do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.