Wersja obowiązująca od 2021-10-12 (Dz.U.2021.1850 tekst jednolity)

Art. 4. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-04-16 do 2021-10-11

Art. 4. [6] (uchylony)

[6] Art. 4 uchylony przez art. 82 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 2020 r. o zawodzie farmaceuty (Dz.U. z 2021 r. poz. 97). Zmiana weszła w życie 16 kwietnia 2021 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-07-30 do 2021-04-15 (Dz.U.2019.1419 tekst jednolity)

Art. 4. [Prawo wykonywania zawodu farmaceuty ] 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta:

1) posiada kwalifikacje określone w art. 2b;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

4) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;

5) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca;

6) korzysta z pełni praw publicznych.

2. W przypadku cudzoziemca oraz obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską. Wymóg ten nie dotyczy cudzoziemca oraz obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którzy ukończyli studia na kierunku farmacja w języku polskim.

3. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 2, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców oraz obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,

2) sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2, w tym wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu ze znajomości języka polskiego,

3) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3

– uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 2a oraz koszty przeprowadzenia egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-09-19 do 2019-07-29 (Dz.U.2016.1496 tekst jednolity)

Art. 4. [Prawo wykonywania zawodu farmaceuty ] 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta:

1) posiada kwalifikacje określone w art. 2b;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

4) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;

5) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca;

6) korzysta z pełni praw publicznych.

2. W przypadku cudzoziemca oraz obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską. Wymóg ten nie dotyczy cudzoziemca oraz obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którzy ukończyli studia na kierunku farmacja w języku polskim.

3. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 2, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców oraz obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,

2) sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2, w tym wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu ze znajomości języka polskiego,

3) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3

– uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 2a oraz koszty przeprowadzenia egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-01-18 do 2016-09-18

Art. 4. [Prawo wykonywania zawodu farmaceuty ] 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta:

1) posiada kwalifikacje określone w art. 2b;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

4) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;

5) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca;

6) korzysta z pełni praw publicznych.

2. [5] W przypadku cudzoziemca oraz obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską. Wymóg ten nie dotyczy cudzoziemca oraz obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którzy ukończyli studia na kierunku farmacja w języku polskim.

3. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 2, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) [6] zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców oraz obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,

2) sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2, w tym wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu ze znajomości języka polskiego,

3) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3

– uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 2a oraz koszty przeprowadzenia egzaminu.

[5] Art. 4 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. z 2016 r. poz. 65). Zmiana weszła w życie 18 stycznia 2016 r.

[6] Art. 4 ust. 4 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. z 2016 r. poz. 65). Zmiana weszła w życie 18 stycznia 2016 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-10-21 do 2016-01-17 (Dz.U.2014.1429 tekst jednolity)

Art. 4. [Prawo wykonywania zawodu farmaceuty ] 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta:

1) posiada kwalifikacje określone w art. 2b;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

4) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;

5) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca;

6) korzysta z pełni praw publicznych.

2. W przypadku cudzoziemca warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską.

3. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 2, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców,

2) sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2, w tym wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu ze znajomości języka polskiego,

3) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3

– uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 2a oraz koszty przeprowadzenia egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-07-29 do 2014-10-20 (Dz.U.2008.136.856 tekst jednolity)

Art. 4. [Prawo wykonywania zawodu farmaceuty] 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta:

1) posiada kwalifikacje określone w art. 2b;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

4) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;

5) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca;

6) korzysta z pełni praw publicznych.

2. W przypadku cudzoziemca warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską.

3. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 2, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców,

2) sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2, w tym wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu ze znajomości języka polskiego,

3) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3

– uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 2a oraz koszty przeprowadzenia egzaminu.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-04-03 do 2008-07-28

Art. 4. [6] 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta:

1) posiada kwalifikacje określone w art. 2b;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

4) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;

5) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca;

6) korzysta z pełni praw publicznych.

2. W przypadku cudzoziemca warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską.

3. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 2, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców,

2) sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2, w tym wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu ze znajomości języka polskiego,

3) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3

– uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 2a oraz koszty przeprowadzenia egzaminu.

[6] Art. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 stycznia 2008 r. o zmianie ustawy o izbach aptekarskich (Dz.U. Nr 47, poz. 273). Zmiana weszła w życie 3 kwietnia 2008 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-05-01 do 2008-04-02

Art. 4. [5] Prawo wykonywania zawodu farmaceuty stwierdza okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na miejsce wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego, który:

1) spełnia wymagania określone w art. 2b ust. 1;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych.

[5] Art. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 92, poz. 885). Zmiana weszła w życie 1 maja 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-01-27 do 2004-04-30 (Dz.U.2003.9.108 tekst jednolity)

Art. 4. 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty stwierdza okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na miejsce wykonywania zawodu farmaceuty.

2. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty, z uwzględnieniem art. 2b ust. 2, okręgowa rada aptekarska stwierdza w odniesieniu do obywatela polskiego, który:

1) posiada:

a) tytuł zawodowy magistra, potwierdzony dyplomem wydanym przez polską szkołę wyższą, ukończenia studiów na kierunku farmacja, w systemie obejmującym co najmniej sześciomiesięczny staż w aptece, albo

b) tytuł zawodowy magistra potwierdzony dyplomem, wydanym przez polską szkołę wyższą, ukończenia studiów na kierunku farmacja w systemie pięcioletnim i roczną praktykę w aptece odbytą po uzyskaniu tego dyplomu, albo

c) tytuł zawodowy magistra potwierdzony dyplomem, wydanym przez polską szkołę wyższą, ukończenia studiów na kierunku farmacja w systemie czteroletnim i roczną praktykę w aptece odbytą po uzyskaniu tego dyplomu, albo

d) [8] dokument potwierdzający kwalifikacje niezbędne do wykonywania zawodu farmaceuty, wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 2b ust. 4, albo

e) dyplom wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny, zgodnie z odrębnymi przepisami, z dyplomem uzyskiwanym w kraju, potwierdzającym tytuł zawodowy magistra na kierunku farmacja, oraz roczną praktykę w aptece odbytą po uzyskaniu tego dyplomu. Wymóg odbycia rocznej praktyki w aptece po uzyskaniu dyplomu nie jest konieczny, jeżeli program studiów obejmował staż w aptece w wymiarze co najmniej sześciu miesięcy;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu potwierdzony orzeczeniem lekarskim;

3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych.

[8] Stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 7 ustawy o izbach aptekarskich oraz ustawy – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1181), która weszła w życie 2 października 2002 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1991-05-27

Art. 4. 1. Prawo samodzielnego wykonywania zawodu aptekarza, zwane dalej „prawem wykonywania zawodu”, w rozumieniu ustawy ma osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie,

2) uzyskała w kraju dyplom magistra farmacji bądź uzyskała za granicą dyplom uznany w kraju za równorzędny,

3) odbyła po uzyskaniu lub uznaniu dyplomu roczną praktykę w aptece,

4) nie jest ubezwłasnowolniona,

5) została wpisana na listę członków właściwej okręgowej izby aptekarskiej.

2. Osobie nie posiadającej obywatelstwa polskiego, spełniającej warunki określone w ust. 1 pkt 2, 3 i 4 oraz wykazującej wystarczającą znajomość języka polskiego w mowie i piśmie, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Naczelną Radą Aptekarską może zezwolić na wykonywanie zawodu aptekarskiego na zasadach określonych w zezwoleniu,