Wersja obowiązująca od 2021-11-04 (Dz.U.2021.1995 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja obowiązująca od 2021-11-04 (Dz.U.2021.1995 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-05-12 do 2021-11-03 (Dz.U.2020.838 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-11-14 do 2020-05-11 (Dz.U.2018.2142 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-11-30 do 2018-11-13 (Dz.U.2017.2213 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-09-09 do 2017-11-29 (Dz.U.2016.1432 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-08-20 do 2016-09-08 (Dz.U.2014.1099 tekst jednolity)

Art. 37. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-06-05 do 2014-08-19

Art. 37. [5] (uchylony).

[5] Art. 37 uchylony przez art. 65 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-08-04 do 2013-06-04 (Dz.U.2005.145.1221 tekst jednolity)

Art. 37. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza granicami chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) wykonywania czynności, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3;

2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1–3 oraz 5 i 6, lub broni palnej, w przypadku gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub osoby je ochraniające.