Wersja obowiązująca od 2022-04-19 (Dz.U.2022.840 tekst jednolity)

Art. 66. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-04-16 do 2022-04-18 (Dz.U.2021.710 tekst jednolity)

Art. 66. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-02-21 do 2021-04-15 (Dz.U.2020.282 tekst jednolity)

Art. 66. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-10-30 do 2020-02-20 (Dz.U.2018.2067 tekst jednolity)

Art. 66. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-11-28 do 2018-10-29 (Dz.U.2017.2187 tekst jednolity)

Art. 66. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-06-20 do 2017-11-27

Art. 66. [18] (uchylony)

[18] Rozdział 6 uchylony przez art. 61 pkt 10 ustawy z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (Dz.U. poz. 1086). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2017 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-10-24 do 2017-06-19 (Dz.U.2014.1446 tekst jednolity)

Art. 66. [Przesłanki prowadzenia postępowania ] 1. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku wywiezionego niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego może być prowadzone, jeżeli państwo członkowskie ubiegające się o jego restytucję wystąpi z wnioskiem, o którym mowa w art. 65 ust. 2 pkt 1, nie później niż w okresie 12 miesięcy od dnia powzięcia informacji o miejscu przechowywania tego zabytku i tożsamości jego właściciela lub posiadacza.

2. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku nie może być podjęte, jeżeli upłynęło 30 lat od dnia niezgodnego z prawem wywozu tego zabytku z terytorium państwa członkowskiego ubiegającego się o jego restytucję. Przepisu nie stosuje się do zabytków wymienionych w art. 64 ust. 2.

3. Nie wszczyna się postępowania dotyczącego restytucji zabytku, jeżeli wywóz tego zabytku z terytorium państwa członkowskiego ubiegającego się o jego restytucję przestał być niezgodny z prawem przed dniem wszczęcia takiego postępowania.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-11-17 do 2014-10-23

Art. 66. 1. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku wywiezionego niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego może być prowadzone, jeżeli państwo członkowskie ubiegające się o jego restytucję wystąpi z wnioskiem, o którym mowa w art. 65 ust. 2 pkt 1, nie później niż w okresie 12 miesięcy od dnia powzięcia informacji o miejscu przechowywania tego zabytku i tożsamości jego właściciela lub posiadacza.

2. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku nie może być podjęte, jeżeli upłynęło 30 lat od dnia niezgodnego z prawem wywozu tego zabytku z terytorium państwa członkowskiego ubiegającego się o jego restytucję. Przepisu nie stosuje się do zabytków wymienionych w art. 64 ust. 2.

3. Nie wszczyna się postępowania dotyczącego restytucji zabytku, jeżeli wywóz tego zabytku z terytorium państwa członkowskiego ubiegającego się o jego restytucję przestał być niezgodny z prawem przed dniem wszczęcia takiego postępowania.