1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1472), z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 17 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 91) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 28 kwietnia 2022 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje art. 17 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 91), który stanowi:

„Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”.

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2018 r. poz. 609), z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 3 lipca 2018 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1669) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 2 lipca 2019 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje art. 350 ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1669), który stanowi:

„Art. 350. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2018 r., z wyjątkiem:

1) art. 1 pkt 1, art. 42 pkt 2 lit. b oraz art. 334 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

2) art. 19 pkt 3 lit. b w zakresie dodawanego w art. 21 w ust. 1 pkt 39c, art. 120 pkt 1, art. 127 pkt 33–36 i 39 oraz art. 167, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.”.

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1523) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1392), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) ustawą z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274),

2) ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 858),

3) ustawą z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji, ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 2282),

4) ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 27 lutego 2018 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1) odnośnika nr 1 oraz art. 153 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274), które stanowią:

„¹⁾ Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę 2004/38/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Państw Członkowskich, zmieniającą rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającą dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz. Urz. UE L 158 z 30.04.2004, str. 77) oraz dyrektywę Rady (UE) 2015/637 z dnia 20 kwietnia 2015 r. w sprawie środków koordynacji i współpracy mających ułatwić ochronę konsularną niereprezentowanych obywateli Unii w państwach trzecich oraz uchylającej decyzję 95/553/WE (Dz. Urz. UE L 106 z 24.04.2015, str. 1).”

„Art. 153. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2015 r., z wyjątkiem art. 21 ust. 2 i 3, art. 41, art. 42 i art. 45 ust. 3, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2018 r.”;

2) art. 9–13, art. 16–18 i art. 20 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 858), które stanowią:

„Art. 9. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13a ustawy zmienianej w art. 3 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 13a ustawy zmienianej w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 10. Do postępowań wszczętych na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 11. 1. Postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt stały wszczęte na podstawie art. 15 ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy umarza się.

2. Jeżeli do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców udzielił zezwolenia na pobyt stały osobom, o których mowa w art. 15 ust. 1 lub 2 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, do wydania tym osobom pierwszej karty pobytu stosuje się art. 15 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym oraz art. 229 ust. 4 pkt 2 i art. 236 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 6 w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 12. Decyzje o przyrzeczeniu wydania wizy krajowej w celu repatriacji wydane na podstawie art. 11 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym zachowują ważność.

Art. 13. Konsul, w terminie 90 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przekaże dane zawarte w rejestrze, o którym mowa w art. 32 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, do rejestru, o którym mowa w art. 33 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.”

„Art. 16. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji.

Art. 17. Powołuje się Radę do Spraw Repatriacji.

Art. 18. 1. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji przedstawi Prezesowi Rady Ministrów kandydatów na członków Rady do Spraw Repatriacji.

2. Powołanie członków Rady do Spraw Repatriacji nastąpi po raz pierwszy w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Pierwsze posiedzenie Rady do Spraw Repatriacji zwoła w terminie 14 dni od dnia powołania wszystkich jej członków Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji.”

„Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2017 r., z wyjątkiem art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2017 r.”;

3) art. 4, art. 5 i art. 7–9 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji, ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 2282), które stanowią:

„Art. 4. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 16a ust. 15, art. 17a ust. 6, art. 17c ust. 11, art. 20j oraz art. 38 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 16a ust. 15, art. 17a ust. 6, art. 17c ust. 11, art. 20j oraz art. 38 ustawy zmienianej w art. 1, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 3 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 3, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 5. 1. Do postępowań wszczętych na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

2. Do postępowań w sprawie udzielenia pomocy finansowej, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 17b ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

3. W przypadku postępowań, o których mowa w ust. 2, zakończonych decyzją Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji, zwanego dalej „Pełnomocnikiem”, w sprawie udzielenia repatriantowi pomocy finansowej Pełnomocnik może przyznać, na wniosek repatrianta, w drodze decyzji, dopłatę w wysokości 25 000 zł, zgodnie z art. 17b ust. 8a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Przepisy art. 17b i art. 17c ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się odpowiednio.

4. Przepisy ust. 2 i 3 mają zastosowanie do repatrianta i członków jego najbliższej rodziny, którym Pełnomocnik może przyznać pomoc finansową na podstawie art. 15 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 858).”

„Art. 7. Pełnomocnik może wydać decyzję o przyznaniu miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów osobie, która przed dniem 1 maja 2017 r. złożyła wniosek o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji, a postępowanie w tej sprawie nie zostało jeszcze zakończone. Przepisy art. 3c ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że bieg terminu, o którym mowa w art. 3c ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 8. Członek najbliższej rodziny repatrianta, wobec którego umorzono postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt stały na podstawie art. 11 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw, może złożyć do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, za pośrednictwem Pełnomocnika, wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały, o którym mowa w art. 12d ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

4) art. 392 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138), który stanowi:

„Art. 392. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2018 r., z wyjątkiem art. 346, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.”.

[1] W poczuciu głębokiej więzi z Polakami – potomkami dawnej Rzeczypospolitej, ofiarami komunistycznego terroru, przemocą zmuszonymi do opuszczenia ziemi przodków, osiedlonymi wbrew własnej woli na najtrudniejszych do zamieszkania obszarach byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich; pozbawionymi możliwości powrotu do Polski, prześladowanymi z powodu swojego pochodzenia oraz przywiązania do wiary, tradycji i umiłowania wolności, skazanymi na pracę w nieludzkich warunkach, głód, choroby i częstokroć na fizyczne wyniszczenie; którzy, mimo wszelkich przeciwności, nigdy nie wyrzekli się Polski, jej tradycji i kultury, a miłość i przywiązanie do Ojczyzny przekazali swoim potomkom – pragnąc zadośćuczynić za doznawane przez zesłańców krzywdy, uznając, że powinnością Państwa Polskiego jest umożliwienie repatriacji rodakom, którzy pozostali na Wschodzie,

postanawia się, co następuje:

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 i Nr 232, poz. 1378) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) ustawą z dnia 7 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 249, poz. 1828),

2) ustawą z dnia 24 maja 2007 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 818),

3) ustawą z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1367),

4) ustawą z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 463)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 25 sierpnia 2014 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1) art. 7 ustawy z dnia 7 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 249, poz. 1828), który stanowi:

„Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 1, pkt 6 lit. a tiret drugie, pkt 7, pkt 8 lit. a i lit. d, pkt 9, pkt 12, pkt 14, pkt 15, art. 4 i art. 5, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.”;

2) odnośnika nr 1 oraz art. 20 i art. 23 ustawy z dnia 24 maja 2007 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 818), które stanowią:

„¹⁾ Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Rady 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych (Dz. Urz. UE L 289 z 03.11.2005, str. 15–22), dyrektywy Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie (Dz. Urz. UE L 375 z 23.12.2004, str. 12–18).”

„Art. 20. 1. W toczących się postępowaniach sądowych i administracyjnych w zakresie zadań podlegających przekazaniu na podstawie przepisów ustawy, w których organem właściwym do załatwienia sprawy albo stroną jest Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, organem właściwym lub stroną staje się Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców lub minister właściwy do spraw wewnętrznych – odpowiednio do przedmiotu sprawy.

2. Niezakończone postępowania administracyjne w zakresie spraw podlegających przekazaniu na podstawie przepisów ustawy toczą się nadal przed organami, które przejęły zadania i kompetencje. Organy te obowiązane są poinformować strony o zmianie organu właściwego w sprawie.”

„Art. 23. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

3) odnośnika nr 1 oraz art. 24 i art. 25 ustawy z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1367), które stanowią:

„¹⁾ Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz. Urz. WE L 149 z 02.06.2001, str. 34; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4, str. 107).”

„Art. 24. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:

1) art. 15 ust. 5, art. 15a ust. 12, art. 51 ust. 1, art. 52 ust. 1 i art. 53b ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 13a ust. 12, art. 15 ust. 4, art. 46, art. 47 ust. 1 i art. 53b ust. 6 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy;

2) art. 109 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 109 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą;

3) art. 11 ust. 2 i 9 ustawy, o której mowa w art. 6, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy;

4) art. 14 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 7, zachowuje moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 14 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy.

Art. 25. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.”;

4) odnośnika nr 1 oraz art. 522 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 463), które stanowią:

„¹⁾ Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia:

1) dyrektywy Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz. Urz. WE L 149 z 02.06.2001, str. 34; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4, str. 107);

2) dyrektywy Rady 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniającej postanowienia art. 26 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz. Urz. WE L 187 z 10.07.2001, str. 45; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4, str. 160);

3) dyrektywy Rady 2003/86/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia rodzin (Dz. Urz. UE L 251 z 03.10.2003, str. 12, z późn. zm.);

4) dyrektywy Rady 2003/110/UE z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie pomocy w przypadkach tranzytu do celów deportacji drogą powietrzną (Dz. Urz. UE L 321 z 06.12.2003, str. 26, z późn. zm.);

5) dyrektywy Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz. Urz. UE L 16 z 23.01.2004, str. 44, z późn. zm.);

6) dyrektywy Rady 2004/81/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentu pobytowego wydawanego obywatelom państw trzecich, którzy są ofiarami handlu ludźmi lub wcześniej byli przedmiotem działań ułatwiających nielegalną imigrację, którzy współpracują z właściwymi organami (Dz. Urz. UE L 261, z 06.08.2004, str. 19, z późn. zm.);

7) dyrektywy Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie (Dz. Urz. UE L 375 z 23.12.2004, str. 12, z późn. zm.);

8) dyrektywy Rady 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych (Dz. Urz. UE L 289 z 03.11.2005, str. 15, z późn. zm.);

9) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz. Urz. UE L 348 z 24.12.2008, str. 98);

10) dyrektywy Rady 2009/50/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu podjęcia pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji (Dz. Urz. UE L 155 z 18.06.2009, str. 17);

11) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/52/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. przewidującej minimalne normy w odniesieniu do kar i środków stosowanych wobec pracodawców zatrudniających nielegalnie przebywających obywateli krajów trzecich (Dz. Urz. UE L 168 z 30.06.2009, str. 24, z późn. zm.);

12) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępującej decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW (Dz. Urz. UE L 101 z 15.04.2011, str. 1, z późn. zm.);

13) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r. zmieniającej dyrektywę Rady 2003/109/WE w celu rozszerzenia jej zakresu na osoby objęte ochroną międzynarodową (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 132 z 19.05.2011, str. 1);

14) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (Dz. Urz. UE L 337 z 20.12.2011, str. 9);

15) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim (Dz. Urz. UE L 343 z 23.12.2011, str. 1, z późn. zm.).”

„Art. 522. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2014 r., z wyjątkiem art. 470 pkt 3 lit. a w zakresie art. 3a pkt 3, art. 470 pkt 3 lit. b oraz art. 470 pkt 4, 5 i 11–16, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.”.

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) ustawą z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475),

2) ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403),

3) ustawą z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984),

4) ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1090),

5) ustawą z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 13 marca 2004 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1) art. 39, 40 i 43 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118), które stanowią:

„Art. 39. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 31, poz. 384, Nr 48, poz. 550 i Nr 70, poz. 820) w art. 23 w ust. 1 w pkt 2 w lit. g) kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się lit. h) w brzmieniu:

„h) był zatrudniony za granicą i przybył do Rzeczypospolitej Polskiej jako repatriant.”

Art. 40. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 10:

a) w ust. 1 skreśla się wyrazy „narodowości polskiej lub”,

b) w ust. 3 skreśla się wyrazy „ , z wyjątkiem środków niezbędnych do przyjazdu na miejsce osiedlenia się”,

c) skreśla się ust. 4;

2) skreśla się art. 97;

3) w art. 102 skreśla się wyrazy „repatriacji oraz”.”

„Art. 43. 1. Gminom, które zapewniły repatriantom przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej, w okresie od 15.05.1996 r. do dnia wejścia w życie niniejszego przepisu, lokal mieszkalny z zasobów komunalnych, udziela się w 2000 i 2001 r. dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa „Pomoc dla repatriantów” w wysokości kwoty stanowiącej równowartość iloczynu 200 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień złożenia wniosku o udzielenie dotacji oraz liczby członków najbliższej rodziny repatrianta pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, nie mniej jednak niż 600 % tego wynagrodzenia.

2. Dotacji, o której mowa w ust. 1, udziela właściwy wojewoda na wniosek gminy.”;

2) art. 20 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475), który stanowi:

„Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2001 r., z tym że:

1) art. 2 pkt 1, art. 3, 8 i 9 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,

2) art. 11 ust. 2 wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”;

3) art. 59 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), który stanowi:

„Art. 59. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że art. 42, w zakresie, w jakim dotyczy utworzenia środka specjalnego w celu wsparcia inwestycji i utrzymania placówek zagranicznych, oraz art. 43 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.”;

4) art. 102 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który stanowi:

„Art. 102. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 28–81, art. 82 pkt 1 i 6 oraz art. 83–99 wchodzą w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r.”;

5) art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1090), który stanowi:

„Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 12 sierpnia 2002 r.”;

6) art. 2–8 ustawy z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691), które stanowią:

„Art. 2. 1. Małżonkowi repatrianta niebędącemu osobą polskiego pochodzenia oraz małoletniemu pozostającemu pod władzą rodzicielską repatrianta lub jego małżonka, którzy osiedlili się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z repatriantem przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894, Nr 101, poz. 942 i Nr 137, poz. 1302) lub ustawy określonej w art. 1 i którzy w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złożą wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca udzieli tego zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Małżonkowi repatrianta niebędącemu osobą polskiego pochodzenia odmawia się zezwolenia na osiedlenie się, jeżeli zachodzą przesłanki określone w przepisach art. 66 ust. 1 pkt 2, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175).

Art. 3. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy starostowie:

1) stają się stronami umów zawartych przez organy wykonawcze gmin z pracodawcami zatrudniającymi repatriantów;

2) przejmują zobowiązania i należności gmin znajdujących się na terytorium danego powiatu, wynikające z dotacji udzielonych tym gminom przez wojewodów na realizację aktywizacji zawodowej repartiantów.

Art. 4. 1. Przepisy rozdziału 6 ustawy określonej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do osób, które przekroczyły granicę Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy w celu repatriacji po dniu 31 grudnia 2000 r.

2. Przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy określonej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do zwrotu kosztów poniesionych przez repatrianta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 5. Gminy, których rady przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podjęły uchwałę o zapewnieniu lokalu mieszkalnego z zasobów komunalnych nieokreślonym imiennie repatriantom, otrzymują dotację w wysokości obliczonej na podstawie przepisów dotychczasowych.

Art. 6. Rejestry prowadzone na podstawie art. 32 i 33 ustawy określonej w art. 1 stają się, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rejestrami, o których mowa w art. 1 pkt 22 i 23 niniejszej ustawy.

Art. 7. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy dotychczasowe.

Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem:

1) art. 1 pkt 12, pkt 22 w zakresie dotyczącym art. 32 pkt 2, pkt 23 w zakresie dotyczącym art. 33 pkt 2 oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;

2) art. 1 pkt 1–7, pkt 9–11, pkt 20, pkt 21, pkt 22 w zakresie dotyczącym art. 32 pkt 1, pkt 23 w zakresie dotyczącym art. 33 pkt 1, 3 i 4, art. 6 oraz art. 7, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 września 2003 r.”.

Uznając, że powinnością Państwa Polskiego jest umożliwienie repatriacji Polakom, którzy pozostali na Wschodzie, a zwłaszcza w azjatyckiej części byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, i na skutek deportacji, zesłań i innych prześladowań narodowościowych lub politycznych nie mogli w Polsce nigdy się osiedlić,

postanawia się, co następuje: