Wersja obowiązująca od 2024.01.01 do 2025.12.31

Art. 8. [Zasady przetrzymywania zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu] 1. Zwierzę przyjęte do Centralnego Azylu jest w nim przetrzymywane do dnia:

1) podjęcia czynności wynikających z art. 38 ust. 4 albo ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2022 r. poz. 572 i 2375), art. 130 ust. 2–4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody lub art. 36 ust. 2 albo 3 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o gatunkach obcych po wydaniu przez sąd orzeczenia o przepadku tego zwierzęcia;

2) przekazania właścicielowi lub posiadaczowi zwierzęcia, w przypadkach określonych w art. 7 ust. 4;

3) zakończenia kwarantanny lub izolacji zwierzęcia i przekazania go podmiotowi, który nie miał warunków umożliwiających przeprowadzenie kwarantanny lub izolacji;

4) wprowadzenia zwierzęcia do środowiska przyrodniczego po uzyskaniu zezwolenia;

5) przekazania zwierzęcia podmiotowi uprawnionemu do utrzymywania zwierzęcia, jeżeli podmiot ten wyrazi zgodę na przyjęcie zwierzęcia;

6) uśmiercenia zwierzęcia po uzyskaniu zezwolenia.

2. Centralny Azyl ponosi koszty:

1) transportu zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu, jego leczenia, znakowania, kwarantanny lub izolacji, opieki nad nim oraz jego wyżywienia do czasu:

a) odebrania zwierzęcia przez jego właściciela lub posiadacza – w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 4,

b) przekazania zwierzęcia, którego właścicielem stał się Skarb Państwa, podmiotom, o których mowa w art. 14;

2) wprowadzenia zwierzęcia do środowiska przyrodniczego;

3) uśmiercenia i utylizacji zwłok uśmierconego lub padłego zwierzęcia.

Wersja obowiązująca od 2026.01.01

Art. 8. [Zasady przetrzymywania zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu] 1. Zwierzę przyjęte do Centralnego Azylu jest w nim przetrzymywane do dnia:

1) podjęcia czynności wynikających z art. 38 ust. 4 albo ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2022 r. poz. 572 i 2375), art. 130 ust. 2–4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody lub art. 36 ust. 2 albo 3 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o gatunkach obcych po wydaniu przez sąd orzeczenia o przepadku tego zwierzęcia;

2) przekazania właścicielowi lub posiadaczowi zwierzęcia, w przypadkach określonych w art. 7 ust. 4;

3) zakończenia kwarantanny lub izolacji zwierzęcia i przekazania go podmiotowi, który nie miał warunków umożliwiających przeprowadzenie kwarantanny lub izolacji;

4) wprowadzenia zwierzęcia do środowiska przyrodniczego po uzyskaniu zezwolenia;

5) przekazania zwierzęcia podmiotowi uprawnionemu do utrzymywania zwierzęcia, jeżeli podmiot ten wyrazi zgodę na przyjęcie zwierzęcia;

6) [18]  uśmiercenia zwierzęcia;

7) [19] zwrotu zwierzęcia, jeżeli sąd nie orzeknie przepadku zwierzęcia na podstawie art. 129 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody albo na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o gatunkach obcych albo jeżeli postępowanie karne albo postępowanie w sprawach o wykroczenia w tej sprawie zostanie umorzone;

8) [20] zwrotu zwierzęcia w przypadku określonym w art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

2. Centralny Azyl ponosi koszty:

1) transportu zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu, jego leczenia, znakowania, kwarantanny lub izolacji, opieki nad nim oraz jego wyżywienia do czasu:

a) odebrania zwierzęcia przez jego właściciela lub posiadacza – w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 4,

b) przekazania zwierzęcia, którego właścicielem stał się Skarb Państwa, podmiotom, o których mowa w art. 14;

2) wprowadzenia zwierzęcia do środowiska przyrodniczego;

3) uśmiercenia i utylizacji zwłok uśmierconego lub padłego zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu [21] .

[18] Art. 8 ust. 1 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 21 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o Centralnym Azylu dla Zwierząt (Dz.U. poz. 1807). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2026 r.

[19] Art. 8 ust. 1 pkt 7 dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 21 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o Centralnym Azylu dla Zwierząt (Dz.U. poz. 1807). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2026 r.

[20] Art. 8 ust. 1 pkt 8 dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 21 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o Centralnym Azylu dla Zwierząt (Dz.U. poz. 1807). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2026 r.

[21] Art. 8 ust. 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 21 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o Centralnym Azylu dla Zwierząt (Dz.U. poz. 1807). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2026 r.

Wersja obowiązująca od 2024.01.01 do 2025.12.31

Art. 8. [Zasady przetrzymywania zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu] 1. Zwierzę przyjęte do Centralnego Azylu jest w nim przetrzymywane do dnia:

1) podjęcia czynności wynikających z art. 38 ust. 4 albo ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2022 r. poz. 572 i 2375), art. 130 ust. 2–4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody lub art. 36 ust. 2 albo 3 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o gatunkach obcych po wydaniu przez sąd orzeczenia o przepadku tego zwierzęcia;

2) przekazania właścicielowi lub posiadaczowi zwierzęcia, w przypadkach określonych w art. 7 ust. 4;

3) zakończenia kwarantanny lub izolacji zwierzęcia i przekazania go podmiotowi, który nie miał warunków umożliwiających przeprowadzenie kwarantanny lub izolacji;

4) wprowadzenia zwierzęcia do środowiska przyrodniczego po uzyskaniu zezwolenia;

5) przekazania zwierzęcia podmiotowi uprawnionemu do utrzymywania zwierzęcia, jeżeli podmiot ten wyrazi zgodę na przyjęcie zwierzęcia;

6) uśmiercenia zwierzęcia po uzyskaniu zezwolenia.

2. Centralny Azyl ponosi koszty:

1) transportu zwierzęcia przyjętego do Centralnego Azylu, jego leczenia, znakowania, kwarantanny lub izolacji, opieki nad nim oraz jego wyżywienia do czasu:

a) odebrania zwierzęcia przez jego właściciela lub posiadacza – w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 4,

b) przekazania zwierzęcia, którego właścicielem stał się Skarb Państwa, podmiotom, o których mowa w art. 14;

2) wprowadzenia zwierzęcia do środowiska przyrodniczego;

3) uśmiercenia i utylizacji zwłok uśmierconego lub padłego zwierzęcia.