Wersja obowiązująca od 2022-12-08 (Dz.U.2022.2540 tekst jednolity)

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem ] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym. W przypadku gdy podatnik prowadzi równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie, utrata warunków dotyczy również przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-11-04 do 2022-12-07 (Dz.U.2021.1993 tekst jednolity)

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem ] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym. W przypadku gdy podatnik prowadzi równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie, utrata warunków dotyczy również przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-10-29 do 2021-11-03 (Dz.U.2020.1905 tekst jednolity)

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem ] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym. W przypadku gdy podatnik prowadzi równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie, utrata warunków dotyczy również przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-01-10 do 2020-10-28 (Dz.U.2019.43 tekst jednolity)

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem ] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym. W przypadku gdy podatnik prowadzi równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie, utrata warunków dotyczy również przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-11-23 do 2019-01-09 (Dz.U.2017.2157 tekst jednolity)

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem ] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym. W przypadku gdy podatnik prowadzi równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie, utrata warunków dotyczy również przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-01-01 do 2017-11-22

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. [11] Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym. W przypadku gdy podatnik prowadzi równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie, utrata warunków dotyczy również przychodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

[11] Art. 22 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia sprzedaży żywności przez rolników (Dz.U. poz. 1961). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2017 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-12-28 do 2016-12-31 (Dz.U.2016.2180 tekst jednolity)

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem ] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi – chyba, że jest zwolniony z tego obowiązku – i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-01-01 do 2016-12-27

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi - chyba że jest zwolniony z tego obowiązku - i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

3. [22] Za utratę warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, o której mowa w ust. 1, uważa się również niespełnienie, w trakcie roku podatkowego, warunków określonych w art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym.

[22] Art. 22 ust. 3 dodany przez art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 699; ost. zm.: Dz.U. z 2015 r. poz. 1595). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2016 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-01-01 do 2015-12-31

Art. 22. [Utrata warunków opodatkowania ryczałtem] 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi - chyba że jest zwolniony z tego obowiązku - i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.