Wersja obowiązująca od 2024-02-06 (Dz.U.2024.146 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-12-09 do 2024-02-05 (Dz.U.2022.2561 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-07-14 do 2022-12-08 (Dz.U.2021.1285 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-08-14 do 2021-07-13 (Dz.U.2020.1398 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-07-24 do 2020-08-13 (Dz.U.2019.1373 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-08-08 do 2019-07-23 (Dz.U.2018.1510 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-10-19 do 2018-08-07 (Dz.U.2017.1938 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-11-02 do 2017-10-18 (Dz.U.2016.1793 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-04-29 do 2016-11-01 (Dz.U.2015.581 tekst jednolity)

Art. 26. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-11-15 do 2015-04-28

Art. 26. [6] (uchylony).

[6] Art. 26 uchylony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 października 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1491). Zmiana weszła w życie 15 listopada 2014 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-09-11 do 2014-11-14 (Dz.U.2008.164.1027 tekst jednolity)

Art. 26. 1. Prezes Funduszu może na wniosek wnioskodawcy, o którym mowa w art. 25, jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, skierować wnioskodawcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 Prezes Funduszu może wydać wnioskodawcy, na jego wniosek albo na wniosek jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, zgodę na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, najtańszym środkiem komunikacji możliwym do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia, w przypadkach uzasadnionych stanem zdrowia.

3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, są ostateczne. Od tych decyzji przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

4. Koszty leczenia, badań diagnostycznych lub transportu wynikające z ust. 1 i 2 są finansowane z budżetu państwa.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-01-01 do 2008-09-10

Art. 26. [Skierowanie do leczenia za granicą] [4] 1. Prezes Funduszu może na wniosek wnioskodawcy, o którym mowa w art. 25, jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, skierować wnioskodawcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 Prezes Funduszu może wydać wnioskodawcy, na jego wniosek albo na wniosek jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, zgodę na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, najtańszym środkiem komunikacji możliwym do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia, w przypadkach uzasadnionych stanem zdrowia.

3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, są ostateczne. Od tych decyzji przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

4. Koszty leczenia, badań diagnostycznych lub transportu wynikające z ust. 1 i 2 są finansowane z budżetu państwa.

[4] Art. 26 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 166, poz. 1172). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2008 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-10-01 do 2007-12-31

Art. 26. [Skierowanie do leczenia za granicą] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, na wniosek podmiotu uprawnionego, skierować świadczeniobiorcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia świadczeniobiorcy, po zasięgnięciu opinii konsultanta krajowego właściwego w danej dziedzinie medycyny.

2. Koszty leczenia lub badań diagnostycznych świadczeniobiorcy poza granicami kraju:

1) wynikające z umów międzynarodowych zawartych z państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej lub członkami Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,

2) powstałe na podstawie skierowania, o którym mowa w ust. 1, wraz z kosztami transportu świadczeniobiorcy do miejsca leczenia za granicą i do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju

– są finansowane z budżetu państwa.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb składania i rozpatrywania wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju, o którym mowa w ust. 1,

2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1,

3) tryb pokrywania kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2

– mając na względzie dobro pacjenta oraz zasadność i skuteczność takiego leczenia lub badania diagnostycznego poza granicami kraju.