history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2023-08-01 (Dz.U.2023.1478 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641 i 803), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [10] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. [11] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [12];
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [13] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, z późn. zm.).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[10] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[11] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 września 2022 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2023 r. (M.P. poz. 909).
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 sierpnia 2023 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2024 r. (M.P. poz. 870).
[12] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[13] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja obowiązująca od 2023-08-01 (Dz.U.2023.1478 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641 i 803), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [10] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. [11] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [12];
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [13] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, z późn. zm.).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[10] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[11] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 września 2022 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2023 r. (M.P. poz. 909).
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 sierpnia 2023 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2024 r. (M.P. poz. 870).
[12] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[13] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-12-14 do 2023-07-31 (Dz.U.2022.2625 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105 oraz z 2022 r. poz. 24, 974 i 1570), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [11] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. [12] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [13] ;
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [14] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, 1301, 1692, 1967, 2127 i 2180).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[11] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[12] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2021 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2022 r. (M.P. poz. 937).
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 września 2022 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2023 r. (M.P. poz. 909).
[13] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[14] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-12-03 do 2022-12-13 (Dz.U.2021.2233 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [11] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. [12] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [13];
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [14] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, z późn. zm.).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 i 1598), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[11] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[12] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 28 września 2020 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2021 r. (M.P. poz. 901).
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2021 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2022 r. (M.P. poz. 937).
[13] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[14] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2021-04-06 do 2021-12-02 (Dz.U.2021.624 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [11] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. [12] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [13];
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [14] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, 1423, 2122, 2123 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 72), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[11] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[12] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 28 września 2020 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2021 r. (M.P. poz. 901).
[13] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[14] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-02-26 do 2021-04-05 (Dz.U.2020.310 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [11] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem.
5. [12] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [13];
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [14] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[11] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[12] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 16 października 2019 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2020 r. (M.P. poz. 1029).
[13] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[14] Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-11-23 do 2020-02-25
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629 i 1633), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) [49] stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem;
2) przechowywanie nawozów naturalnych [50] niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [51] brak planu nawożenia azotem.
5. [52] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 lub z planem nawożenia azotem [53];
2) 3000 zł za przechowywanie nawozów naturalnych [54] niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) [55] 500 zł za brak planu nawożenia azotem.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[49] Art. 109 ust. 4 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170). Zmiana weszła w życie 23 listopada 2019 r.
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[50] Art. 109 ust. 4 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170). Zmiana weszła w życie 23 listopada 2019 r.
[51] Art. 109 ust. 4 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170). Zmiana weszła w życie 23 listopada 2019 r.
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 4 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[52] Podane w ustawie maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” są nieaktualne.
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 12 października 2018 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od 1 stycznia 2019 r. (M.P. poz. 1011).
Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 16 października 2019 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2020 r. (M.P. poz. 1029).
[53] Art. 109 ust. 5 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170). Zmiana weszła w życie 23 listopada 2019 r.
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 1 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
[54] Art. 109 ust. 5 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170). Zmiana weszła w życie 23 listopada 2019 r.
[55] Art. 109 ust. 5 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170). Zmiana weszła w życie 23 listopada 2019 r.
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) art. 109 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy, przyjmujących zaktualizowany program działań.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-12-04 do 2019-11-22 (Dz.U.2018.2268 tekst jednolity)
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629 i 1633), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
2) przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.
5. [1] Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
2) 3000 zł za przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) 500 zł za brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[1] Maksymalne stawki opłat za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” zostały ogłoszone w obwieszczeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 12 października 2018 r. w sprawie wysokości maksymalnych stawek opłaty za naruszenie „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”, obowiązującej od 1 stycznia 2019 r. (M.P. poz. 1011).
Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-04-30 do 2018-12-03
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. [1] Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
2) przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.
5. Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
2) 3000 zł za przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) 500 zł za brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1201 i 1475).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648, 768, 935, 1428 i 1537), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
[1] Art. 109 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 182 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. poz. 650). Zmiana weszła w życie 30 kwietnia 2018 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-01-01 do 2018-04-29
[Decyzje pokontrolne] 1. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o której mowa w art. 108 ust. 1, w zależności od zakresu i stopnia naruszenia, wydaje z urzędu decyzję, w której może:
1) nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli lub
2) ustalić obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, oraz jej wysokość.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Do podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460 i 819), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
4. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1, ponoszą opłatę za:
1) stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
2) przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.
5. Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w ust. 1, wynoszą:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
2) 3000 zł za przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4 albo za jej brak;
4) 500 zł za brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 106 ust. 4.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazuje się numer rachunku bankowego, na który powinna zostać uiszczona opłata, o której mowa w ust. 4.
7. Opłatę, o której mowa w ust. 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.
8. Opłata, o której mowa w ust. 4, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1201 i 1475).
9. Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 4, przedawnia się z upływem 5 lat od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności tej opłaty.
10. Wpływy z opłaty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
11. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 5, ustalone w roku poprzednim, podlegają każdego roku kalendarzowego zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za rok poprzedni, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
12. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość stawek opłaty, o której mowa w ust. 5, obowiązującej od dnia 1 stycznia roku następnego.
13. Do ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648, 768, 935, 1428 i 1537), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska.
14. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego w sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, jest właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.