Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w paszach lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w paszach [83] lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania ] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w środkach żywienia zwierząt [2] lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania ] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w środkach żywienia zwierząt lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania ] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w środkach żywienia zwierząt lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania ] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w środkach żywienia zwierząt lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [Choroby podlegające obowiązkowi monitorowania] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w środkach żywienia zwierząt lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. [49] 1. Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5 [50].

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w środkach żywienia zwierząt lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

3. Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

4. W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:

1) Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:

a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,

b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;

2) Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;

3) Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.

5. Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:

1) w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub

2) sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.

Art. 52. 1. Choroby lub zakażenia, które mogą być przenoszone ze zwierzęcia na człowieka w sposób naturalny, zwane dalej „zoonozami”, lub bakterie, wirusy lub pasożyty mogące wywoływać zoonozy, zwane dalej „czynnikami zoonotycznymi”, podlegają obowiązkowi rejestracji.

2. Podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego są obowiązane do przechowywania wyników badań dotyczących zoonoz podlegających obowiązkowi rejestracji.

3. Podmioty prowadzące laboratoria wykonujące badania w zakresie zoonoz i czynników zoonotycznych podlegających obowiązkowi rejestracji są obowiązane do informowania powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce pobrania próby do badań o każdym przypadku wykrycia takiego czynnika zoonotycznego.

4. Powiatowi i wojewódzcy lekarze weterynarii powiadamiają Głównego Lekarza Weterynarii o każdym przypadku stwierdzenia zoonozy lub wykrycia czynnika zoonotycznego podlegającego obowiązkowi rejestracji.

5. Główny Lekarz Weterynarii gromadzi informacje dotyczące czynników zoonotycznych, których obecność została potwierdzona w wyniku badań laboratoryjnych, i informuje inne państwa członkowskie Unii Europejskiej za pośrednictwem Komisji Europejskiej o klinicznych przypadkach zoonoz.

6. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej:

1) roczny raport o źródłach zakażeń zoonotycznych zarejestrowanych w kraju w poprzednim roku oraz o rozwoju sytuacji w tym zakresie w terminie do dnia 31 maja każdego roku;

2) dodatkowe informacje dotyczące zakażeń zoonotycznych, na jej wniosek.

7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) zoonozy oraz czynniki zoonotyczne podlegające obowiązkowi rejestracji,

2) procedury monitorowania występowania salmonelloz oraz sposoby postępowania w przypadku ich wystąpienia

– kierując się potrzebą ochrony zdrowia publicznego oraz mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.