Wersja obowiązująca od 2023-06-29 (Dz.U.2023.1235 tekst jednolity)

Art. 23. [Kara pieniężna dla jednostek certyfikujących] 1. Jednostka certyfikująca, która:

1) nie przekazuje danych lub informacji, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 5, lub przekazuje nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje,

2) nie wykonuje obowiązku powiadomienia określonego w art. 5 ust. 1 lub wykonuje ten obowiązek po terminie,

3) nie przekazuje Głównemu Inspektorowi wykazu, o którym mowa w art. 5 ust. 2, lub przekazuje go po terminie, lub przekazuje go niezgodnie z określoną formą lub określonym sposobem, lub przekazuje ten wykaz zawierający nieprawdziwe lub niekompletne informacje, które mogą istotnie wpływać na możliwość sprawowania nadzoru, o którym mowa w art. 4 ust. 1,

4) nie przekazuje Głównemu Inspektorowi danych i informacji niezbędnych do prowadzenia obszernego wykazu, o którym mowa w art. 34 ust. 6 rozporządzenia 2018/848,

5) nie podaje do wiadomości publicznej przez udostępnienie na administrowanej przez tę jednostkę stronie internetowej informacji o wysokości opłat, o których mowa w art. 34 ust. 7 zdanie drugie rozporządzenia 2018/848,

6) nie przekazuje dokumentacji kontrolnej lub informacji wymienionych w art. 5 ust. 7 w przypadku zmiany przez producenta ekologicznego jednostki certyfikującej, o której mowa w art. 5 ust. 7, lub przekazuje je po terminie wskazanym w art. 5 ust. 8,

7) nie przekazuje wykazu lub informacji wymienionych w art. 5 ust. 9 lub przekazuje je po terminie, lub przekazuje je niezgodnie z określoną formą lub określonym sposobem, lub przekazuje ten wykaz lub te informacje zawierające nieprawdziwe lub niekompletne dane, które mogą istotnie wpływać na możliwość sprawowania nadzoru, o którym mowa w art. 4 ust. 1

– podlega karze pieniężnej w wysokości do dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

2. Jednostka certyfikująca, która:

1) wydaje certyfikat dla produkcji niespełniającej wymagań określonych w przepisach dotyczących rolnictwa ekologicznego,

2) wbrew przepisom dotyczącym rolnictwa ekologicznego uznaje, że okres konwersji został zakończony,

3) przeprowadza kontrolę urzędową lub inne czynności urzędowe niezgodnie z zasadami lub sposobem określonymi na podstawie art. 28 rozporządzenia 2017/625 lub art. 37 lub art. 38 rozporządzenia 2018/848 lub z zasadami lub sposobem określonymi na podstawie tych artykułów lub w przepisach wydanych na podstawie tych artykułów,

4) nie wykonuje działań naprawczych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 4,

5) działa niezgodnie z zakresem decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 2,

6) nie przekazuje zgłoszenia działalności, o którym mowa w art. 34 ust. 1 rozporządzenia 2018/848, do wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych,

7) przeprowadza kontrolę urzędową lub inne czynności urzędowe za pośrednictwem osób niewpisanych do rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w art. 14 ust. 1, lub w zakresie niezgodnym z zakresem rodzajów specjalizacji w zakresie przeprowadzenia kontroli urzędowej albo za pośrednictwem osób, które są wpisane do tego rejestru, ale nie spełniają obowiązku podnoszenia poziomu wiedzy, o którym mowa w art. 14 ust. 6,

8) nie uwzględnia przy wydawaniu certyfikatu tymczasowego zakazu wprowadzania do obrotu, o którym mowa w art. 41 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2018/848, lub zakazu, o którym mowa w art. 42 ust. 2 rozporządzenia 2018/848,

9) wydaje certyfikat mimo zakazu, o którym mowa w art. 42 ust. 2 rozporządzenia 2018/848

– podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

3. Jednostka certyfikująca, która nie przekazuje Głównemu Inspektorowi lub Prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wykazów, o których mowa w art. 6 ust. 1, w terminie lub przekazuje te wykazy niezgodnie z określoną formą lub określonym sposobem, lub przekazuje te wykazy zawierające nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje, podlega karze pieniężnej w wysokości do czterdziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

4. Kara pieniężna:

1) o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż 10% przychodu jednostki certyfikującej osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok wymierzenia tej kary;

2) o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa niż 15% przychodu jednostki certyfikującej osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok wymierzenia tej kary.

5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się, jeżeli jednostka certyfikująca nie osiągnęła przychodu w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok wymierzenia kary pieniężnej.

6. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1–3, jest wymierzana przez Głównego Inspektora w drodze decyzji.

7. Postępowanie w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3, Główny Inspektor wszczyna na wniosek Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2023-03-15 do 2023-06-28