Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t-1 × E_t × AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E_t – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określony w załączniku nr 2 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × Pt-1 × E × AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik emisyjności dla produktu z uwzględnieniem zamienności paliw i energii elektrycznej określony w pkt 2 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/447 z dnia 12 marca 2021 r. określającego zmienione wartości wskaźników emisyjności na potrzeby przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021–2025 zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 87 z 15.03.2021, str. 29), zwanego dalej „rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/447”;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331;

Ie – przeciętną wartość intensywności emisji w wysokości 0,376 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz żaden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × Pt-1 × EF_t × BEC_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

EF_t – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych w wysokości określonej w załączniku nr 3 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

BEC_t – zużycie energii elektrycznej do wytworzenia produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażone w megawatogodzinach (MWh).

4. (uchylony)

5. (uchylony)

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2022 r. poz. 673), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. (uchylony)

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E_t × AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO2/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

Et – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określony w załączniku nr 2 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik emisyjności dla produktu z uwzględnieniem zamienności paliw i energii elektrycznej określony w pkt 2 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/447 z dnia 12 marca 2021 r. określającego zmienione wartości wskaźników emisyjności na potrzeby przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021–2025 zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 87 z 15.03.2021, str. 29), zwanego dalej „rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/447”;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331;

Ie – przeciętną wartość intensywności emisji w wysokości 0,376 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

AOt – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz żaden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF_t × BEC_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

EF_t – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych w wysokości określonej w załączniku nr 3 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

BEC_t – zużycie energii elektrycznej do wytworzenia produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażone w megawatogodzinach (MWh).

4. (uchylony)

5. (uchylony)

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2022 r. poz. 673), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. (uchylony)

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E_t × AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E_t – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określony w załączniku nr 2 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik emisyjności dla produktu z uwzględnieniem zamienności paliw i energii elektrycznej określony w pkt 2 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/447 z dnia 12 marca 2021 r. określającego zmienione wartości wskaźników emisyjności na potrzeby przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021–2025 zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 87 z 15.03.2021, str. 29), zwanego dalej „rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/447”;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331;

Ie – przeciętną wartość intensywności emisji w wysokości 0,376 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz żaden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF_t × BEC_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

EF_t – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych w wysokości określonej w załączniku nr 3 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

BEC_t – zużycie energii elektrycznej do wytworzenia produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażone w megawatogodzinach (MWh).

4. (uchylony)

5. (uchylony)

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2022 r. poz. 673), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. (uchylony)

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. [2] W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t x C_t x P_t-1 x E_t x AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E_t – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określony w załączniku nr 2 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

2. [3] W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t x C_t x P_t-1 x E x AO_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik emisyjności dla produktu z uwzględnieniem zamienności paliw i energii elektrycznej określony w pkt 2 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/447 z dnia 12 marca 2021 r. określającego zmienione wartości wskaźników emisyjności na potrzeby przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021–2025 zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 87 z 15.03.2021, str. 29), zwanego dalej „rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/447”;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331;

Ie – przeciętną wartość intensywności emisji w wysokości 0,376 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

AO_t – wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażoną w megagramach (Mg).

3. [4] W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz żaden ze wskaźników emisyjności określony w załączniku nr 1 pkt 2 do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, wysokość rekompensat jest obliczana według wzoru:

Amaxt = Ai_t x C_t x P_t-1 x EF_t x BEC_t ,

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażoną jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji dwutlenku węgla (CO₂) w wysokości 0,81 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminową cenę uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

EF_t – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w odniesieniu do produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych w wysokości określonej w załączniku nr 3 do ustawy dla roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;

BEC_t – zużycie energii elektrycznej do wytworzenia produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, wyrażone w megawatogodzinach (MWh).

4. [5] (uchylony)

5. [6] (uchylony)

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1077 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 1047), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. [7] (uchylony)

9. [8] Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę Mg CO₂/MWh;

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w roku kalendarzowym, za który przyznawane są rekompensaty, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8);

Ie – przeciętna wartość intensywności emisji w wysokości 0,465 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF × BEC

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

EF – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w wysokości 80%;

BEC – referencyjne zużycie energii elektrycznej w megawatogodzinach (MWh).

4. Przez produkcję referencyjną, o której mowa w ust. 1 i 2, rozumie się wyrażoną w megagramach (Mg):

1) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja ta była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeśli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty.

5. Przez referencyjne zużycie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 3, rozumie się wyrażone w megawatogodzinach (MWh):

1) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty.

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1077 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 1047), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę odpowiadającą procentowemu udziałowi zużycia w instalacji energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby przez podmiot posiadający tytuł prawny do władania tą instalacją w celu jej eksploatacji oraz energii elektrycznej zakupionej na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, jeśli energia ta została wytworzona:

1) poza instalacją, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, lub

2) w instalacji, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w której są spalane biomasa wspólnie z innymi paliwami, w odniesieniu do części energii elektrycznej odpowiadającej udziałowi energii chemicznej biomasy w energii chemicznej całości paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej, obliczanej na podstawie rzeczywistych wartości opałowych tych paliw

– w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w instalacji w roku poprzedzającym rok kalendarzowy, za które przyznawane są rekompensaty.

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując referencyjne zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

2. [1] W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę Mg CO₂/MWh;

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w roku kalendarzowym, za który przyznawane są rekompensaty, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8);

Ie – przeciętna wartość intensywności emisji w wysokości 0,465 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF × BEC

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

EF – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w wysokości 80%;

BEC – referencyjne zużycie energii elektrycznej w megawatogodzinach (MWh).

4. Przez produkcję referencyjną, o której mowa w ust. 1 i 2, rozumie się wyrażoną w megagramach (Mg):

1) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja ta była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeśli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty.

5. Przez referencyjne zużycie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 3, rozumie się wyrażone w megawatogodzinach (MWh):

1) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty.

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1077), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę odpowiadającą procentowemu udziałowi zużycia w instalacji energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby przez podmiot posiadający tytuł prawny do władania tą instalacją w celu jej eksploatacji oraz energii elektrycznej zakupionej na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, jeśli energia ta została wytworzona:

1) poza instalacją, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, lub

2) w instalacji, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w której są spalane biomasa wspólnie z innymi paliwami, w odniesieniu do części energii elektrycznej odpowiadającej udziałowi energii chemicznej biomasy w energii chemicznej całości paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej, obliczanej na podstawie rzeczywistych wartości opałowych tych paliw

– w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w instalacji w roku poprzedzającym rok kalendarzowy, za które przyznawane są rekompensaty.

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując referencyjne zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę Mg CO₂/MWh;

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w okresie odniesienia, który odpowiada okresowi, dla którego określana jest produkcja referencyjna, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych;

Ie – przeciętna wartość intensywności emisji w wysokości 0,465 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF × BEC

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

EF – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w wysokości 80%;

BEC – referencyjne zużycie energii elektrycznej w megawatogodzinach (MWh).

4. Przez produkcję referencyjną, o której mowa w ust. 1 i 2, rozumie się wyrażoną w megagramach (Mg):

1) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja ta była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeśli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty.

5. Przez referencyjne zużycie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 3, rozumie się wyrażone w megawatogodzinach (MWh):

1) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty.

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1077), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę odpowiadającą procentowemu udziałowi zużycia w instalacji energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby przez podmiot posiadający tytuł prawny do władania tą instalacją w celu jej eksploatacji oraz energii elektrycznej zakupionej na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, jeśli energia ta została wytworzona:

1) poza instalacją, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, lub

2) w instalacji, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w której są spalane biomasa wspólnie z innymi paliwami, w odniesieniu do części energii elektrycznej odpowiadającej udziałowi energii chemicznej biomasy w energii chemicznej całości paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej, obliczanej na podstawie rzeczywistych wartości opałowych tych paliw

– w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w instalacji w roku poprzedzającym rok kalendarzowy, za które przyznawane są rekompensaty.

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując referencyjne zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

Art. 7. [Obliczanie wysokości rekompensat ] 1. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość jest wyrażona w megawatogodzinach na megagramy (MWh/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę Mg CO₂/MWh;

P_{t –1} – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w okresie odniesienia, który odpowiada okresowi, dla którego określana jest produkcja referencyjna, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych;

Ie – przeciętna wartość intensywności emisji w wysokości 0,465 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF × BEC

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

EF – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w wysokości 80%;

BEC – referencyjne zużycie energii elektrycznej w megawatogodzinach (MWh).

4. Przez produkcję referencyjną, o której mowa w ust. 1 i 2, rozumie się wyrażoną w megagramach (Mg):

1) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja ta była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeśli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty.

5. Przez referencyjne zużycie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 3, rozumie się wyrażone w megawatogodzinach (MWh):

1) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty.

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1447 i 1501), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę odpowiadającą procentowemu udziałowi zużycia w instalacji energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby przez podmiot posiadający tytuł prawny do władania tą instalacją w celu jej eksploatacji oraz energii elektrycznej zakupionej na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, jeśli energia ta została wytworzona:

1) poza instalacją, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, lub

2) w instalacji, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w której są spalane biomasa wspólnie z innymi paliwami, w odniesieniu do części energii elektrycznej odpowiadającej udziałowi energii chemicznej biomasy w energii chemicznej całości paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej, obliczanej na podstawie rzeczywistych wartości opałowych tych paliw

– w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w instalacji w roku poprzedzającym rok kalendarzowy, za które przyznawane są rekompensaty.

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując referencyjne zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).