history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2024-02-22 (Dz.U.2024.242 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja obowiązująca od 2024-02-22 (Dz.U.2024.242 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-12-07 do 2024-02-21 (Dz.U.2022.2528 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-03-04 do 2022-12-06 (Dz.U.2022.520 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-04-03 do 2022-03-03 (Dz.U.2020.586 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-02-14 do 2020-04-02 (Dz.U.2019.289 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-12-01 do 2019-02-13 (Dz.U.2017.2225 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-07-18 do 2017-11-30 (Dz.U.2016.1037 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-03-10 do 2016-07-17 (Dz.U.2015.330 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2013-06-10 do 2015-03-09 (Dz.U.2013.666 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-01-20 do 2013-06-09 (Dz.U.2004.8.66 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-02-13 do 2004-01-19 (Dz.U.2002.11.108 tekst jednolity)
[Ustalenie grup inwalidzkich] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) l grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy,
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy,
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych,
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych,
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza,
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3,
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości,
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu,
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-11-08 do 2002-02-12
[Niezdolność do pracy] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy,
2) II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy,
3) III grupę - obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych,
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych,
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza,
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. [3] Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3,
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości,
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu,
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.
[3] Art. 20 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz.U. Nr 81, poz. 877). Zmiana weszła w życie 8 listopada 2001 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-01-01 do 2001-11-07
[Niezdolność do pracy] 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:
1) I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy,
2) II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy,
3) III grupę - obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych,
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych,
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza,
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Pracy i Polityki Socjalnej, ustali wykazy chorób i schorzeń określonych w ust. 3 pkt 4 i 5 oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3,
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości,
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu,
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.