Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. (uchylony)

Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. (uchylony)

Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. [9] (uchylony)

Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. Przepisów ust. 1 i 3 oraz przepisów wydanych na podstawie ust. 5 nie stosuje się do dokumentów publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10–14.

Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów ] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. Przepisów ust. 1 i 3 oraz przepisów wydanych na podstawie ust. 5 nie stosuje się do dokumentów publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10–14.

Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów ] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. Przepisów ust. 1 i 3 oraz przepisów wydanych na podstawie ust. 5 nie stosuje się do dokumentów publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10–14.

Art. 7. [Minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem dla poszczególnych grup dokumentów ] 1. Dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii ustala się minimalne zabezpieczenia przed fałszerstwem, uwzględniając:

1) kategorie dokumentów publicznych;

2) funkcje dokumentów publicznych;

3) materiały, z których są wykonane dokumenty publiczne;

4) możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych.

2. Zabezpieczenia dokumentów publicznych przed fałszerstwem stanowią techniki i technologie zastosowane w tych dokumentach oraz elementy integralnie związane z blankietem dokumentu publicznego, mające na celu utrudnienie fałszerstwa dokumentu publicznego.

3. Dla dokumentów publicznych kategorii pierwszej określa się dwie grupy minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem, z których pierwszą grupę stosuje się do dokumentów publicznych potwierdzających tożsamość i dokumentów podróży, a drugą grupę – do pozostałych dokumentów publicznych.

4. Ustalenie minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem uwzględnia możliwość weryfikacji autentyczności dokumentu publicznego w następujących stopniach:

1) pierwszym, przeznaczonym dla osób sprawdzających autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych bez użycia sprzętu technicznego;

2) drugim, przeznaczonym dla pracowników podmiotów publicznych weryfikujących autentyczność przedkładanych dokumentów publicznych z wykorzystaniem ogólnie dostępnych przyrządów powiększających lub emitujących promieniowanie UV;

3) trzecim, przeznaczonym dla ekspertów wyspecjalizowanych laboratoriów kryminalistycznych;

4) czwartym, przeznaczonym dla ekspertów podmiotu wyznaczonego przez Ministra.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz minimalnych zabezpieczeń przed fałszerstwem wymaganych dla dokumentów publicznych poszczególnych kategorii, uwzględniając kategorie dokumentów publicznych, dla których są ustalone, materiały, z których te dokumenty są wykonane, funkcje, jakie pełnią, oraz możliwość weryfikacji autentyczności dokumentów publicznych w pierwszym, drugim i trzecim stopniu weryfikacji autentyczności.

6. Przepisów ust. 1 i 3 oraz przepisów wydanych na podstawie ust. 5 nie stosuje się do dokumentów publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10–14.