Wersja obowiązująca od 2025.10.29     (Dz.U.2025.1490 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja obowiązująca od 2025.10.29     (Dz.U.2025.1490 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2024.10.17 do 2025.10.28     (Dz.U.2024.1539 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2024.05.15 do 2024.10.16     (Dz.U.2024.728 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022.10.27 do 2024.05.14     (Dz.U.2022.2201 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022.01.26 do 2022.10.26     (Dz.U.2022.180 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2021.05.19 do 2022.01.25     (Dz.U.2021.919 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019.11.06 do 2021.05.18     (Dz.U.2019.2140 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019.01.11 do 2019.11.05     (Dz.U.2019.58 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017.11.29 do 2019.01.10     (Dz.U.2017.2200 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016.11.28 do 2017.11.28     (Dz.U.2016.1907 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.12.02 do 2016.11.27     (Dz.U.2013.1414 tekst jednolity)

Art. 58. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2013.06.05 do 2013.12.01

[5] (uchylony).

[5] Art. 58 uchylony przez art. 69 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2013 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2012.11.19 do 2013.06.04     (Dz.U.2012.1265 tekst jednolity)

[Środki przymusu bezpośredniego] 1. Do środków przymusu bezpośredniego zalicza się użycie:

1) siły fizycznej, w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania osób oraz unieruchamiania pojazdów.

2. Siłę fizyczną można stosować w celu odparcia czynnej napaści lub zmuszenia do wykonania polecenia albo zatrzymania osoby ściganej.

3. Indywidualne techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego można stosować w przypadku odpierania czynnej napaści, pokonywania czynnego oporu lub udaremniania ucieczki osoby kontrolowanej.

4. Inspektor może stosować również kolczatkę drogową lub inne urządzenia techniczne umożliwiające unieruchomienie pojazdu.

5. Zastosowanie urządzenia technicznego, o którym mowa w ust. 4, należy poprzedzić:

1) sygnałem zatrzymania, podanym przez inspektora w sposób zrozumiały i widoczny dla kierującego zatrzymywanym pojazdem;

2) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach na odległość nie mniejszą niż 100 metrów od tego urządzenia.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2007.07.13 do 2012.11.18     (Dz.U.2007.125.874 tekst jednolity)

1. Do środków przymusu bezpośredniego zalicza się użycie:

1) siły fizycznej, w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania osób oraz unieruchamiania pojazdów.

2. Siłę fizyczną można stosować w celu odparcia czynnej napaści lub zmuszenia do wykonania polecenia albo zatrzymania osoby ściganej.

3. Indywidualne techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego można stosować w przypadku odpierania czynnej napaści, pokonywania czynnego oporu lub udaremniania ucieczki osoby kontrolowanej.

4. Inspektor może stosować również kolczatkę drogową lub inne urządzenia techniczne umożliwiające unieruchomienie pojazdu.

5. Zastosowanie urządzenia technicznego, o którym mowa w ust. 4, należy poprzedzić:

1) sygnałem zatrzymania, podanym przez inspektora w sposób zrozumiały i widoczny dla kierującego zatrzymywanym pojazdem;

2) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach na odległość nie mniejszą niż 100 metrów od tego urządzenia.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2004.09.17 do 2007.07.12     (Dz.U.2004.204.2088 tekst jednolity)

[Rodzaje środków przymusu bezpośredniego] 1. Do środków przymusu bezpośredniego zalicza się użycie:

1) siły fizycznej, w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania osób oraz unieruchamiania pojazdów.

2. Siłę fizyczną można stosować w celu odparcia czynnej napaści lub zmuszenia do wykonania polecenia albo zatrzymania osoby ściganej.

3. Indywidualne techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego można stosować w przypadku odpierania czynnej napaści, pokonywania czynnego oporu lub udaremniania ucieczki osoby kontrolowanej.

4. Inspektor może stosować również kolczatkę drogową lub inne urządzenia techniczne umożliwiające unieruchomienie pojazdu.

5. Zastosowanie urządzenia technicznego, o którym mowa w ust. 4, należy poprzedzić:

1) sygnałem zatrzymania, podanym przez inspektora w sposób zrozumiały i widoczny dla kierującego zatrzymywanym pojazdem;

2) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach na odległość nie mniejszą niż 100 metrów od tego urządzenia.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002.01.01 do 2004.09.16

1. Do środków przymusu bezpośredniego zalicza się użycie:

1) siły fizycznej, w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony,

2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania osób oraz unieruchamiania pojazdów.

2. Siłę fizyczną można stosować w celu odparcia czynnej napaści lub zmuszenia do wykonania polecenia albo zatrzymania osoby ściganej.

3. Indywidualne techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego można stosować w przypadku odpierania czynnej napaści, pokonywania czynnego oporu lub udaremniania ucieczki osoby kontrolowanej.

4. Inspektor może stosować również kolczatkę drogową lub inne urządzenia techniczne umożliwiające unieruchomienie pojazdu.

5. Zastosowanie urządzenia technicznego, o którym mowa w ust. 4, należy poprzedzić:

1) sygnałem zatrzymania, podanym przez inspektora w sposób zrozumiały i widoczny dla kierującego zatrzymywanym pojazdem,

2) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach na odległość nie mniejszą niż 100 metrów od tego urządzenia.