RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarcza, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając dyrektywę Rady 71/354/EWG z dnia 18 października 1971 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do jednostek miar(¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 76/770/EWG(²),

uwzględniając wniosek Komisji(³),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(⁴),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(⁵),

a także mając na uwadze, co następuje:

jednostki miar są niezbędne do używania wszystkich przyrządów pomiarowych do wyrażania wartości wielkości mierzonej lub wskazania wielkości; jednostki miar są używane w większości dziedzin ludzkiej działalności; konieczne jest zapewnienie możliwie najbardziej jasnych zasad ich stosowania; niezbędne więc jest uregulowanie ich stosowania wewnątrz Wspólnoty, w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych; 

w dziedzinie transportu międzynarodowego istnieją międzynarodowe konwencje lub porozumienia, wiążące Wspólnotę lub Państwa Członkowskie, te konwencje lub porozumienia muszą być przestrzegane;

ustawodawstwo Państw Członkowskich, regulujące używanie jednostek miar, różni się w poszczególnych Państwach Członkowskich co prowadzi do utrudnień w handlu; w tych warunkach niezbędne jest przeprowadzenie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w celu przezwyciężenia tych przeszkód;

jednostki miar stanowią przedmiot międzynarodowych rezolucji przyjętych przez Generalną Konferencję Miar (CGPM) ustanowioną Konwencją Metryczną podpisaną w Paryżu dnia 20 maja 1875 r., do której należą wszystkie Państwa Członkowskie; wynikiem tych rezolucji było sporządzenie „Międzynarodowego Układ Jednostek Miar” (SI);

dnia 18 października 1971 r. Rada przyjęła dyrektywę 71/354/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w celu usunięcia przeszkód w handlu poprzez przyjęcie na szczeblu wspólnotowym międzynarodowego układu jednostek miar; dyrektywa 71/354/EWG została zmieniona Aktem Przystąpienia oraz dyrektywą 76/770/EWG;

przepisy prawa wspólnotowego nie przezwyciężyły wszystkich przeszkód w tej dziedzinie; dyrektywa 76/770/EWG przewiduje dokonanie oceny, przed dniem 31 grudnia 1979 r., sytuacji dotyczącej jednostek miar, nazw i oznaczeń wymienionych w rozdziale D Załącznika do niniejszej dyrektywy; niezbędnym okazało się ponadto, dokonanie oceny dotyczącej sytuacji niektórych innych jednostek miar;

w celu uniknięcia poważnych trudności, należy koniecznie przewidzieć okres przejściowy, w trakcie którego, jednostki miar niezgodne z układem międzynarodowym zostałyby wycofane; nie mniej istotne jest jednak umożliwienie tym Państwom Członkowskim, które tego chcą, jak najszybszego wprowadzenia w życie na swoim terytorium przepisów rozdziału I Załącznika; niezbędne jest więc ograniczenie czasu trwania tego okresu przejściowego na poziomie wspólnotowym, przy pozostawieniu Państwom Członkowskim możliwości skrócenia tego okresu;

w okresie przejściowym istotne jest zajmowanie jasnego stanowiska w sprawie stosowania jednostek miar w handlu między Państwami Członkowskimi, szczególnie w celu ochrony konsumentów; zobowiązanie Państw Członkowskich do tolerowania dodatkowych oznaczeń na produktach i urządzeniach przywożonych z innych Państw Członkowskich w okresie przejściowym wydaje się dobrze odpowiadać powyższemu celowi;

systemowe przyjęcie takiego rozwiązania dla wszystkich przyrządów pomiarowych łącznie z aparaturą medyczną nie wydaje się jednak być absolutnie niezbędne; Państwa Członkowskie powinny zatem mieć możliwość wymagania, aby na ich terytorium, przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary;

niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na kontynuację wytwarzania produktów wprowadzonych już do obrotu; dotyczy ona jednakże wprowadzania do obrotu i używania produktów i urządzeń noszących oznaczenia wielkości w jednostkach miary, które nie są już legalnymi jednostkami miar, gdy takie produkty są konieczne do uzupełnienia lub zastąpienia komponentów lub części takich produktów, urządzeń lub przyrządów wprowadzonych już do obrotu; jest więc konieczne, aby Państwa Członkowskie zezwoliły na wprowadzenie do obrotu oraz na używanie takich produktów lub urządzeń w celu uzupełniania lub zastępowania komponentów, nawet jeśli noszą one oznaczenia wartości wielkości w jednostkach miar, które nie są już legalnymi jednostkami miar, żeby nadal można było używać produktów, urządzeń lub przyrządów znajdujących się już na rynku;

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) przyjęła dnia 1 marca 1974 r. międzynarodową normę dotyczącą przedstawienia jednostek SI oraz innych jednostek przeznaczonych do używania w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków; wskazane jest, aby Wspólnota przyjęła rozwiązania, które zostały już zaakceptowane na szerszym poziomie międzynarodowym w ramach normy ISO 2955 z dnia 1 marca 1974 r.;

przepisy prawa wspólnotowego dotyczące jednostek miar znajdują się w licznych tekstach wspólnotowych; zagadnienie jednostek miar jest tak ważne, że istotne jest by można się było odnosić do jednego tekstu wspólnotowego; dlatego niniejsza dyrektywa łączy wszystkie przepisy prawa wspólnotowego w tym zakresie i uchyla dyrektywę 71/354/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Legalnymi jednostkami miar, w rozumieniu niniejszej dyrektywy, które muszą być używane do wyrażania wartości wielkości, są jednostki:

a) wymienione w rozdziale I załącznika,

b) [1] wymienione w rozdziale II załącznika wyłącznie w tych państwach członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r.,

c) wymienione w rozdziale III Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa. Data ta nie może być późniejsza niż do dnia 31 grudnia 1994 r.;

d) wymienione w rozdziale IV Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa. Data ta nie może być późniejsza niż do dnia 31 grudnia 1999 r.

Artykuł 2

a) [2] Zobowiązania wynikające z art. 1 dotyczą stosowanych przyrządów pomiarowych, dokonywanych pomiarów oraz podawania wartości wielkości wyrażonych w jednostkach miar,

b) Niniejsza dyrektywa nie dotyczy stosowania w transporcie morskim, lotniczym oraz kolejowym, jednostek innych niż te, które zostały przyjęte za obowiązujące przez niniejszą dyrektywę, ale które są ustanowione w konwencjach lub porozumieniach międzynarodowych wiążących Wspólnotę lub Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

1. Do celów niniejszej dyrektywy z „dodatkowym oznaczeniem” mamy do czynienia, gdy do oznaczenia wyrażonego w jednostce wymienionej w Załączniku rozdział I dołączone jest jedno lub więcej oznaczeń wyrażonych w jednostkach nie wymienionych w Załączniku rozdział I.

2. [3] Dozwolone jest stosowanie dodatkowych oznaczeń.

3. Państwa Członkowskie mogą wymagać, żeby przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary.

4. Oznaczenie wyrażone przez jednostkę miary wymienioną w rozdziale I ma pierwszeństwo. Oznaczenia wyrażone w jednostkach miary nie wymienionych w rozdziale I muszą w szczególności być wyrażane znakami nie większymi niż te odpowiadające oznaczeniom w jednostkach wymienionych w rozdziale I.

5. (skreślony).

Artykuł 4

Stosowanie jednostek miar, które nie są lub już nie są legalnymi jest dopuszczalne:

— dla produktów i urządzeń znajdujących się już w obrocie i/lub w użyciu w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy,

— dla komponentów i części produktów i urządzeń koniecznych do uzupełnienia lub wymiany komponentów lub części wyżej wskazanych produktów i urządzeń.

Jednakże, stosowanie legalnych jednostek miar może być wymagane w odniesieniu do wskazań przyrządów pomiarowych.

Artykuł 5

Międzynarodowa norma ISO 2955 z dnia 15 maja 1983 r., „Przetwarzanie informacji - Przedstawianie jednostek SI oraz innych jednostek stosowanych w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków”, jest stosowana w zakresie objętym przepisem jej ust. 1.

Artykuł 6

Dyrektywa 71/354/EWG traci moc z dniem 1 października 1981 r.

Artykuł 6a

Zagadnienia dotyczące wdrożenia niniejszej dyrektywy, w szczególności sprawa dodatkowego oznaczenia wartości wielkości, powinna być w przyszłości badana i, jeśli to konieczne, należy przyjąć odpowiednie środki zgodnie z procedurami, o których mowa w art. 18 dyrektywy Rady 71/316/EWG (⁶).

Artykuł 6b

[4] Komisja monitoruje zmiany sytuacji na rynku mające związek z tą dyrektywą i jej wdrażaniem w odniesieniu do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego i handlu międzynarodowego oraz przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące tych zmian, w stosownych przypadkach wraz z odpowiednimi wnioskami, przed dniem 31 grudnia 2019 r.

Artykuł 7

a) Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędnew celu wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 lipca 1981 r. i powiadomią o tym Komisję.

Przepisy te stosuje się od dnia 1 października 1981 r.

b) Od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie zapewniają powiadamianie Komisji, z wyprzedzeniem umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag, o projektach przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętą niniejszą dyrektywą.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 1979 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarcza, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając dyrektywę Rady 71/354/EWG z dnia 18 października 1971 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do jednostek miar(¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 76/770/EWG(²),

uwzględniając wniosek Komisji(³),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(⁴),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(⁵),

a także mając na uwadze, co następuje:

jednostki miar są niezbędne do używania wszystkich przyrządów pomiarowych do wyrażania wartości wielkości mierzonej lub wskazania wielkości; jednostki miar są używane w większości dziedzin ludzkiej działalności; konieczne jest zapewnienie możliwie najbardziej jasnych zasad ich stosowania; niezbędne więc jest uregulowanie ich stosowania wewnątrz Wspólnoty, w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych; 

w dziedzinie transportu międzynarodowego istnieją międzynarodowe konwencje lub porozumienia, wiążące Wspólnotę lub Państwa Członkowskie, te konwencje lub porozumienia muszą być przestrzegane;

ustawodawstwo Państw Członkowskich, regulujące używanie jednostek miar, różni się w poszczególnych Państwach Członkowskich co prowadzi do utrudnień w handlu; w tych warunkach niezbędne jest przeprowadzenie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w celu przezwyciężenia tych przeszkód;

jednostki miar stanowią przedmiot międzynarodowych rezolucji przyjętych przez Generalną Konferencję Miar (CGPM) ustanowioną Konwencją Metryczną podpisaną w Paryżu dnia 20 maja 1875 r., do której należą wszystkie Państwa Członkowskie; wynikiem tych rezolucji było sporządzenie „Międzynarodowego Układ Jednostek Miar” (SI);

dnia 18 października 1971 r. Rada przyjęła dyrektywę 71/354/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w celu usunięcia przeszkód w handlu poprzez przyjęcie na szczeblu wspólnotowym międzynarodowego układu jednostek miar; dyrektywa 71/354/EWG została zmieniona Aktem Przystąpienia oraz dyrektywą 76/770/EWG;

przepisy prawa wspólnotowego nie przezwyciężyły wszystkich przeszkód w tej dziedzinie; dyrektywa 76/770/EWG przewiduje dokonanie oceny, przed dniem 31 grudnia 1979 r., sytuacji dotyczącej jednostek miar, nazw i oznaczeń wymienionych w rozdziale D Załącznika do niniejszej dyrektywy; niezbędnym okazało się ponadto, dokonanie oceny dotyczącej sytuacji niektórych innych jednostek miar;

w celu uniknięcia poważnych trudności, należy koniecznie przewidzieć okres przejściowy, w trakcie którego, jednostki miar niezgodne z układem międzynarodowym zostałyby wycofane; nie mniej istotne jest jednak umożliwienie tym Państwom Członkowskim, które tego chcą, jak najszybszego wprowadzenia w życie na swoim terytorium przepisów rozdziału I Załącznika; niezbędne jest więc ograniczenie czasu trwania tego okresu przejściowego na poziomie wspólnotowym, przy pozostawieniu Państwom Członkowskim możliwości skrócenia tego okresu;

w okresie przejściowym istotne jest zajmowanie jasnego stanowiska w sprawie stosowania jednostek miar w handlu między Państwami Członkowskimi, szczególnie w celu ochrony konsumentów; zobowiązanie Państw Członkowskich do tolerowania dodatkowych oznaczeń na produktach i urządzeniach przywożonych z innych Państw Członkowskich w okresie przejściowym wydaje się dobrze odpowiadać powyższemu celowi;

systemowe przyjęcie takiego rozwiązania dla wszystkich przyrządów pomiarowych łącznie z aparaturą medyczną nie wydaje się jednak być absolutnie niezbędne; Państwa Członkowskie powinny zatem mieć możliwość wymagania, aby na ich terytorium, przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary;

niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na kontynuację wytwarzania produktów wprowadzonych już do obrotu; dotyczy ona jednakże wprowadzania do obrotu i używania produktów i urządzeń noszących oznaczenia wielkości w jednostkach miary, które nie są już legalnymi jednostkami miar, gdy takie produkty są konieczne do uzupełnienia lub zastąpienia komponentów lub części takich produktów, urządzeń lub przyrządów wprowadzonych już do obrotu; jest więc konieczne, aby Państwa Członkowskie zezwoliły na wprowadzenie do obrotu oraz na używanie takich produktów lub urządzeń w celu uzupełniania lub zastępowania komponentów, nawet jeśli noszą one oznaczenia wartości wielkości w jednostkach miar, które nie są już legalnymi jednostkami miar, żeby nadal można było używać produktów, urządzeń lub przyrządów znajdujących się już na rynku;

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) przyjęła dnia 1 marca 1974 r. międzynarodową normę dotyczącą przedstawienia jednostek SI oraz innych jednostek przeznaczonych do używania w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków; wskazane jest, aby Wspólnota przyjęła rozwiązania, które zostały już zaakceptowane na szerszym poziomie międzynarodowym w ramach normy ISO 2955 z dnia 1 marca 1974 r.;

przepisy prawa wspólnotowego dotyczące jednostek miar znajdują się w licznych tekstach wspólnotowych; zagadnienie jednostek miar jest tak ważne, że istotne jest by można się było odnosić do jednego tekstu wspólnotowego; dlatego niniejsza dyrektywa łączy wszystkie przepisy prawa wspólnotowego w tym zakresie i uchyla dyrektywę 71/354/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Legalnymi jednostkami miar, w rozumieniu niniejszej dyrektywy, które muszą być używane do wyrażania wartości wielkości, są jednostki:

a) wymienione w rozdziale I załącznika,

b) wymienione w rozdziale II Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa;

c) wymienione w rozdziale III Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa. Data ta nie może być późniejsza niż do dnia 31 grudnia 1994 r.;

d) wymienione w rozdziale IV Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa. Data ta nie może być późniejsza niż do dnia 31 grudnia 1999 r.

Artykuł 2

a) Zobowiązania wynikające z art. 1 dotyczą używania przyrządów pomiarowych, dokonywania pomiarów oraz wyrażania wartości wielkości w jednostkach miar w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych.

b) Niniejsza dyrektywa nie dotyczy stosowania w transporcie morskim, lotniczym oraz kolejowym, jednostek innych niż te, które zostały przyjęte za obowiązujące przez niniejszą dyrektywę, ale które są ustanowione w konwencjach lub porozumieniach międzynarodowych wiążących Wspólnotę lub Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

1. Do celów niniejszej dyrektywy z „dodatkowym oznaczeniem” mamy do czynienia, gdy do oznaczenia wyrażonego w jednostce wymienionej w Załączniku rozdział I dołączone jest jedno lub więcej oznaczeń wyrażonych w jednostkach nie wymienionych w Załączniku rozdział I.

2. Używanie dodatkowych oznaczeń jest dopuszczalne do dnia 31 grudnia 2009 r. [1]

3. Państwa Członkowskie mogą wymagać, żeby przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary.

4. Oznaczenie wyrażone przez jednostkę miary wymienioną w rozdziale I ma pierwszeństwo. Oznaczenia wyrażone w jednostkach miary nie wymienionych w rozdziale I muszą w szczególności być wyrażane znakami nie większymi niż te odpowiadające oznaczeniom w jednostkach wymienionych w rozdziale I.

5. (skreślony).

Artykuł 4

Stosowanie jednostek miar, które nie są lub już nie są legalnymi jest dopuszczalne:

— dla produktów i urządzeń znajdujących się już w obrocie i/lub w użyciu w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy,

— dla komponentów i części produktów i urządzeń koniecznych do uzupełnienia lub wymiany komponentów lub części wyżej wskazanych produktów i urządzeń.

Jednakże, stosowanie legalnych jednostek miar może być wymagane w odniesieniu do wskazań przyrządów pomiarowych.

Artykuł 5

Międzynarodowa norma ISO 2955 z dnia 15 maja 1983 r., „Przetwarzanie informacji - Przedstawianie jednostek SI oraz innych jednostek stosowanych w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków”, jest stosowana w zakresie objętym przepisem jej ust. 1.

Artykuł 6

Dyrektywa 71/354/EWG traci moc z dniem 1 października 1981 r.

Artykuł 6a

[2] Zagadnienia dotyczące wdrożenia niniejszej dyrektywy, w szczególności sprawa dodatkowego oznaczenia wartości wielkości, powinna być w przyszłości badana i, jeśli to konieczne, należy przyjąć odpowiednie środki zgodnie z procedurami, o których mowa w art. 18 dyrektywy Rady 71/316/EWG (⁶).

Artykuł 7

a) Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędnew celu wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 lipca 1981 r. i powiadomią o tym Komisję.

Przepisy te stosuje się od dnia 1 października 1981 r.

b) Od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie zapewniają powiadamianie Komisji, z wyprzedzeniem umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag, o projektach przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętą niniejszą dyrektywą.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 1979 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarcza, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając dyrektywę Rady 71/354/EWG z dnia 18 października 1971 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do jednostek miar(¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 76/770/EWG(²),

uwzględniając wniosek Komisji(³),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(⁴),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(⁵),

a także mając na uwadze, co następuje:

jednostki miar są niezbędne do używania wszystkich przyrządów pomiarowych do wyrażania wartości wielkości mierzonej lub wskazania wielkości; jednostki miar są używane w większości dziedzin ludzkiej działalności; konieczne jest zapewnienie możliwie najbardziej jasnych zasad ich stosowania; niezbędne więc jest uregulowanie ich stosowania wewnątrz Wspólnoty, w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych; 

w dziedzinie transportu międzynarodowego istnieją międzynarodowe konwencje lub porozumienia, wiążące Wspólnotę lub Państwa Członkowskie, te konwencje lub porozumienia muszą być przestrzegane;

ustawodawstwo Państw Członkowskich, regulujące używanie jednostek miar, różni się w poszczególnych Państwach Członkowskich co prowadzi do utrudnień w handlu; w tych warunkach niezbędne jest przeprowadzenie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w celu przezwyciężenia tych przeszkód;

jednostki miar stanowią przedmiot międzynarodowych rezolucji przyjętych przez Generalną Konferencję Miar (CGPM) ustanowioną Konwencją Metryczną podpisaną w Paryżu dnia 20 maja 1875 r., do której należą wszystkie Państwa Członkowskie; wynikiem tych rezolucji było sporządzenie „Międzynarodowego Układ Jednostek Miar” (SI);

dnia 18 października 1971 r. Rada przyjęła dyrektywę 71/354/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w celu usunięcia przeszkód w handlu poprzez przyjęcie na szczeblu wspólnotowym międzynarodowego układu jednostek miar; dyrektywa 71/354/EWG została zmieniona Aktem Przystąpienia oraz dyrektywą 76/770/EWG;

przepisy prawa wspólnotowego nie przezwyciężyły wszystkich przeszkód w tej dziedzinie; dyrektywa 76/770/EWG przewiduje dokonanie oceny, przed dniem 31 grudnia 1979 r., sytuacji dotyczącej jednostek miar, nazw i oznaczeń wymienionych w rozdziale D Załącznika do niniejszej dyrektywy; niezbędnym okazało się ponadto, dokonanie oceny dotyczącej sytuacji niektórych innych jednostek miar;

w celu uniknięcia poważnych trudności, należy koniecznie przewidzieć okres przejściowy, w trakcie którego, jednostki miar niezgodne z układem międzynarodowym zostałyby wycofane; nie mniej istotne jest jednak umożliwienie tym Państwom Członkowskim, które tego chcą, jak najszybszego wprowadzenia w życie na swoim terytorium przepisów rozdziału I Załącznika; niezbędne jest więc ograniczenie czasu trwania tego okresu przejściowego na poziomie wspólnotowym, przy pozostawieniu Państwom Członkowskim możliwości skrócenia tego okresu;

w okresie przejściowym istotne jest zajmowanie jasnego stanowiska w sprawie stosowania jednostek miar w handlu między Państwami Członkowskimi, szczególnie w celu ochrony konsumentów; zobowiązanie Państw Członkowskich do tolerowania dodatkowych oznaczeń na produktach i urządzeniach przywożonych z innych Państw Członkowskich w okresie przejściowym wydaje się dobrze odpowiadać powyższemu celowi;

systemowe przyjęcie takiego rozwiązania dla wszystkich przyrządów pomiarowych łącznie z aparaturą medyczną nie wydaje się jednak być absolutnie niezbędne; Państwa Członkowskie powinny zatem mieć możliwość wymagania, aby na ich terytorium, przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary;

niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na kontynuację wytwarzania produktów wprowadzonych już do obrotu; dotyczy ona jednakże wprowadzania do obrotu i używania produktów i urządzeń noszących oznaczenia wielkości w jednostkach miary, które nie są już legalnymi jednostkami miar, gdy takie produkty są konieczne do uzupełnienia lub zastąpienia komponentów lub części takich produktów, urządzeń lub przyrządów wprowadzonych już do obrotu; jest więc konieczne, aby Państwa Członkowskie zezwoliły na wprowadzenie do obrotu oraz na używanie takich produktów lub urządzeń w celu uzupełniania lub zastępowania komponentów, nawet jeśli noszą one oznaczenia wartości wielkości w jednostkach miar, które nie są już legalnymi jednostkami miar, żeby nadal można było używać produktów, urządzeń lub przyrządów znajdujących się już na rynku;

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) przyjęła dnia 1 marca 1974 r. międzynarodową normę dotyczącą przedstawienia jednostek SI oraz innych jednostek przeznaczonych do używania w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków; wskazane jest, aby Wspólnota przyjęła rozwiązania, które zostały już zaakceptowane na szerszym poziomie międzynarodowym w ramach normy ISO 2955 z dnia 1 marca 1974 r.;

przepisy prawa wspólnotowego dotyczące jednostek miar znajdują się w licznych tekstach wspólnotowych; zagadnienie jednostek miar jest tak ważne, że istotne jest by można się było odnosić do jednego tekstu wspólnotowego; dlatego niniejsza dyrektywa łączy wszystkie przepisy prawa wspólnotowego w tym zakresie i uchyla dyrektywę 71/354/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Legalnymi jednostkami miar, w rozumieniu niniejszej dyrektywy, które muszą być używane do wyrażania wartości wielkości, są jednostki:

a) wymienione w rozdziale I załącznika,

b) [1] wymienione w rozdziale II Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa;

c) [2] wymienione w rozdziale III Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa. Data ta nie może być późniejsza niż do dnia 31 grudnia 1994 r.;

d) [3] wymienione w rozdziale IV Załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone w dniu 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa. Data ta nie może być późniejsza niż do dnia 31 grudnia 1999 r.

Artykuł 2

a) Zobowiązania wynikające z art. 1 dotyczą używania przyrządów pomiarowych, dokonywania pomiarów oraz wyrażania wartości wielkości w jednostkach miar w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych.

b) Niniejsza dyrektywa nie dotyczy stosowania w transporcie morskim, lotniczym oraz kolejowym, jednostek innych niż te, które zostały przyjęte za obowiązujące przez niniejszą dyrektywę, ale które są ustanowione w konwencjach lub porozumieniach międzynarodowych wiążących Wspólnotę lub Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

1. Do celów niniejszej dyrektywy z „dodatkowym oznaczeniem” mamy do czynienia, gdy do oznaczenia wyrażonego w jednostce wymienionej w Załączniku rozdział I dołączone jest jedno lub więcej oznaczeń wyrażonych w jednostkach nie wymienionych w Załączniku rozdział I.

2. Używanie dodatkowych oznaczeń jest dopuszczalne do dnia 31 grudnia 1999 r. [4]

3. Państwa Członkowskie mogą wymagać, żeby przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary.

4. Oznaczenie wyrażone przez jednostkę miary wymienioną w rozdziale I ma pierwszeństwo. Oznaczenia wyrażone w jednostkach miary nie wymienionych w rozdziale I muszą w szczególności być wyrażane znakami nie większymi niż te odpowiadające oznaczeniom w jednostkach wymienionych w rozdziale I.

5. [5] (skreślony).

Artykuł 4

Stosowanie jednostek miar, które nie są lub już nie są legalnymi jest dopuszczalne:

— dla produktów i urządzeń znajdujących się już w obrocie i/lub w użyciu w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy,

— dla komponentów i części produktów i urządzeń koniecznych do uzupełnienia lub wymiany komponentów lub części wyżej wskazanych produktów i urządzeń.

Jednakże, stosowanie legalnych jednostek miar może być wymagane w odniesieniu do wskazań przyrządów pomiarowych.

Artykuł 5

Międzynarodowa norma ISO 2955 z dnia 15 maja 1983 r. [6], „Przetwarzanie informacji - Przedstawianie jednostek SI oraz innych jednostek stosowanych w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków”, jest stosowana w zakresie objętym przepisem jej ust. 1.

Artykuł 6

[7] Dyrektywa 71/354/EWG traci moc z dniem 1 października 1981 r.

Artykuł 7

a) Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędnew celu wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 lipca 1981 r. i powiadomią o tym Komisję.

Przepisy te stosuje się od dnia 1 października 1981 r.

b) Od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie zapewniają powiadamianie Komisji, z wyprzedzeniem umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag, o projektach przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętą niniejszą dyrektywą.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 1979 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarcza, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając dyrektywę Rady 71/354/EWG z dnia 18 października 1971 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do jednostek miar(¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 76/770/EWG(²),

uwzględniając wniosek Komisji(³),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(⁴),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(⁵),

a także mając na uwadze, co następuje:

jednostki miar są niezbędne do używania wszystkich przyrządów pomiarowych do wyrażania wartości wielkości mierzonej lub wskazania wielkości; jednostki miar są używane w większości dziedzin ludzkiej działalności; konieczne jest zapewnienie możliwie najbardziej jasnych zasad ich stosowania; niezbędne więc jest uregulowanie ich stosowania wewnątrz Wspólnoty, w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych; 

w dziedzinie transportu międzynarodowego istnieją międzynarodowe konwencje lub porozumienia, wiążące Wspólnotę lub Państwa Członkowskie, te konwencje lub porozumienia muszą być przestrzegane;

ustawodawstwo Państw Członkowskich, regulujące używanie jednostek miar, różni się w poszczególnych Państwach Członkowskich co prowadzi do utrudnień w handlu; w tych warunkach niezbędne jest przeprowadzenie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w celu przezwyciężenia tych przeszkód;

jednostki miar stanowią przedmiot międzynarodowych rezolucji przyjętych przez Generalną Konferencję Miar (CGPM) ustanowioną Konwencją Metryczną podpisaną w Paryżu dnia 20 maja 1875 r., do której należą wszystkie Państwa Członkowskie; wynikiem tych rezolucji było sporządzenie „Międzynarodowego Układ Jednostek Miar” (SI);

dnia 18 października 1971 r. Rada przyjęła dyrektywę 71/354/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w celu usunięcia przeszkód w handlu poprzez przyjęcie na szczeblu wspólnotowym międzynarodowego układu jednostek miar; dyrektywa 71/354/EWG została zmieniona Aktem Przystąpienia oraz dyrektywą 76/770/EWG;

przepisy prawa wspólnotowego nie przezwyciężyły wszystkich przeszkód w tej dziedzinie; dyrektywa 76/770/EWG przewiduje dokonanie oceny, przed dniem 31 grudnia 1979 r., sytuacji dotyczącej jednostek miar, nazw i oznaczeń wymienionych w rozdziale D Załącznika do niniejszej dyrektywy; niezbędnym okazało się ponadto, dokonanie oceny dotyczącej sytuacji niektórych innych jednostek miar;

w celu uniknięcia poważnych trudności, należy koniecznie przewidzieć okres przejściowy, w trakcie którego, jednostki miar niezgodne z układem międzynarodowym zostałyby wycofane; nie mniej istotne jest jednak umożliwienie tym Państwom Członkowskim, które tego chcą, jak najszybszego wprowadzenia w życie na swoim terytorium przepisów rozdziału I Załącznika; niezbędne jest więc ograniczenie czasu trwania tego okresu przejściowego na poziomie wspólnotowym, przy pozostawieniu Państwom Członkowskim możliwości skrócenia tego okresu;

w okresie przejściowym istotne jest zajmowanie jasnego stanowiska w sprawie stosowania jednostek miar w handlu między Państwami Członkowskimi, szczególnie w celu ochrony konsumentów; zobowiązanie Państw Członkowskich do tolerowania dodatkowych oznaczeń na produktach i urządzeniach przywożonych z innych Państw Członkowskich w okresie przejściowym wydaje się dobrze odpowiadać powyższemu celowi;

systemowe przyjęcie takiego rozwiązania dla wszystkich przyrządów pomiarowych łącznie z aparaturą medyczną nie wydaje się jednak być absolutnie niezbędne; Państwa Członkowskie powinny zatem mieć możliwość wymagania, aby na ich terytorium, przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary;

niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na kontynuację wytwarzania produktów wprowadzonych już do obrotu; dotyczy ona jednakże wprowadzania do obrotu i używania produktów i urządzeń noszących oznaczenia wielkości w jednostkach miary, które nie są już legalnymi jednostkami miar, gdy takie produkty są konieczne do uzupełnienia lub zastąpienia komponentów lub części takich produktów, urządzeń lub przyrządów wprowadzonych już do obrotu; jest więc konieczne, aby Państwa Członkowskie zezwoliły na wprowadzenie do obrotu oraz na używanie takich produktów lub urządzeń w celu uzupełniania lub zastępowania komponentów, nawet jeśli noszą one oznaczenia wartości wielkości w jednostkach miar, które nie są już legalnymi jednostkami miar, żeby nadal można było używać produktów, urządzeń lub przyrządów znajdujących się już na rynku;

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) przyjęła dnia 1 marca 1974 r. międzynarodową normę dotyczącą przedstawienia jednostek SI oraz innych jednostek przeznaczonych do używania w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków; wskazane jest, aby Wspólnota przyjęła rozwiązania, które zostały już zaakceptowane na szerszym poziomie międzynarodowym w ramach normy ISO 2955 z dnia 1 marca 1974 r.;

przepisy prawa wspólnotowego dotyczące jednostek miar znajdują się w licznych tekstach wspólnotowych; zagadnienie jednostek miar jest tak ważne, że istotne jest by można się było odnosić do jednego tekstu wspólnotowego; dlatego niniejsza dyrektywa łączy wszystkie przepisy prawa wspólnotowego w tym zakresie i uchyla dyrektywę 71/354/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Legalnymi jednostkami miar, w rozumieniu niniejszej dyrektywy, które muszą być używane do wyrażania wartości wielkości, są jednostki:

a)  wymienione w rozdziale I załącznika,

b)  wymienione w rozdziale II załącznika, do daty wyznaczonej przez Państwa Członkowskie; data ta nie może być późniejsza niż dzień 31 grudnia 1985 r.;

c)  wymienione w rozdziale III załącznika, wyłącznie w tych Państwach Członkowskich, w których były dopuszczone dnia 21 kwietnia 1973 r. i do daty wyznaczonej przez te Państwa Członkowskie; data ta nie może być późniejsza od daty, która zostanie wyznaczona przez Radę przed dniem 31 grudnia 1989 r. w oparciu o art. 100 Traktatu.

Artykuł 2

a)  Zobowiązania wynikające z art. 1 dotyczą używania przyrządów pomiarowych, dokonywania pomiarów oraz wyrażania wartości wielkości w jednostkach miar w dziedzinie gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, jak również dla celów administracyjnych.

b)  Niniejsza dyrektywa nie dotyczy stosowania w transporcie morskim, lotniczym oraz kolejowym, jednostek innych niż te, które zostały przyjęte za obowiązujące przez niniejszą dyrektywę, ale które są ustanowione w konwencjach lub porozumieniach międzynarodowych wiążących Wspólnotę lub Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

1.  Do celów niniejszej dyrektywy z „dodatkowym oznaczeniem” mamy do czynienia, gdy do oznaczenia wyrażonego w jednostce wymienionej w Załączniku rozdział I dołączone jest jedno lub więcej oznaczeń wyrażonych w jednostkach nie wymienionych w Załączniku rozdział I.

2.  Używanie dodatkowych oznaczeń jest dopuszczalne do dnia 31 grudnia 1989 r.

3.  Państwa Członkowskie mogą wymagać, żeby przyrządy pomiarowe nosiły oznaczenia wartości wielkości w jednej legalnej jednostce miary.

4.  Oznaczenie wyrażone przez jednostkę miary wymienioną w rozdziale I ma pierwszeństwo. Oznaczenia wyrażone w jednostkach miary nie wymienionych w rozdziale I muszą w szczególności być wyrażane znakami nie większymi niż te odpowiadające oznaczeniom w jednostkach wymienionych w rozdziale I.

5.  Okres używania oznaczeń dodatkowych może być przedłużony na okres po dniu 31 grudnia 1989 r.

Artykuł 4

Stosowanie jednostek miar, które nie są lub już nie są legalnymi jest dopuszczalne:

—  dla produktów i urządzeń znajdujących się już w obrocie i/lub w użyciu w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy,

—  dla komponentów i części produktów i urządzeń koniecznych do uzupełnienia lub wymiany komponentów lub części wyżej wskazanych produktów i urządzeń.

Jednakże, stosowanie legalnych jednostek miar może być wymagane w odniesieniu do wskazań przyrządów pomiarowych.

Artykuł 5

Międzynarodowa norma ISO 2955 z dnia 1 marca 1974 r., „Przetwarzanie informacji - Przedstawianie jednostek SI oraz innych jednostek stosowanych w systemach zawierających ograniczone zbiory znaków”, jest stosowana w zakresie objętym przepisem jej ust. 1.

Artykuł 6

Dyrektywa 71/354/EWG traci moc z dniem 1 października 1981 r.

Jednakże w drodze odstępstwa od dyrektywy 71/354/EWG, Państwa Członkowskie uznają lub kontynuują uznawanie, na warunkach określonych w art. 1 niniejszej dyrektywy, stosowanie następujących jednostek miar po dniu 31 grudnia 1979 r.:

milimetr słupa rtęci (rozdział II),

puaz  (rozdział II),

stokes (rozdział II),

jard (rozdział III),

jard kwadratowy (rozdział III),

termia (rozdział III).

Artykuł 7

a)  Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędnew celu wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 lipca 1981 r. i powiadomią o tym Komisję.

Przepisy te stosuje się od dnia 1 października 1981 r.

b)  Od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie zapewniają powiadamianie Komisji, z wyprzedzeniem umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag, o projektach przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętą niniejszą dyrektywą.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 1979 r.