RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

Wspólnota uchwaliła rozporządzenia dotyczące wymagań zdrowotnych dotyczących handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem i trzodą chlewną, świeżym mięsem, świeżym mięsem drobiowym i produktami mięsnymi;

pojawienie się lub obecność niektórych zakaźnych chorób zwierząt stanowi ryzyko dla inwentarza wspólnotowego, zwłaszcza ze względu na ich rozprzestrzenianie się w wyniku handlu wewnątrzwspólnotowego; szybkie i dokładne informacje są istotne w przypadku zastosowania różnych środków ochronnych przewidzianych w rozporządzeniach wspólnotowych;

każde Państwo Członkowskie ma zgłaszać każdemu innemu Państwu Członkowskiemu i Komisji ogniska i zanik niektórych chorób zwierząt na swoim terytorium, zgodnie z art. 9 dyrektywy Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (³), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1274/EWG (⁴); art. 11 dyrektywy Rady 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym (⁵), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/216/EWG (⁶); art. 7 dyrektywy Rady 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (⁷), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1099/EWG (⁸) oraz art. 7 dyrektywy Rady 80/215/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (⁹), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1100/EWG (¹⁰);

należy określić metodę zgłaszania chorób oraz choroby, które mają być zgłaszane; w szczególności powinien mieć miejsce okresowy przegląd sytuacji w każdym Państwie Członkowskim;

w świetle nabytego doświadczenia w wyniku wspomnianego zgłaszania dostosowanie do wymagań technicznych będzie zgodne z procedurą ustanawiającą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy zgłaszania:

– ognisk którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I,

– zniesienia – po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby – ograniczeń wprowadzonych wskutek wystąpienia ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla szczególnych przepisów dotyczących informacji w zakresie harmonizacji środków zwalczania i/lub profilaktyki chorób zwierząt.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „gospodarstwo” oznacza zakład (rolniczy lub inny) położony na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym zwierzęta są hodowane lub trzymane;

b) „przypadek zachorowania” oznacza urzędowe potwierdzenie, u zwierzęcia lub w tuszy, którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I;

c) „ognisko” oznacza gospodarstwo lub miejsce położone na terytorium Wspólnoty, w którym gromadzone są zwierzęta i w którym urzędowo potwierdzono jeden lub więcej przypadków zachorowania;

d) „ognisko pierwotne” oznacza ognisko niepowiązane epizootiologicznie z poprzednim ogniskiem w tym samym regionie Państwa Członkowskiego, zgodnie z definicją w art. 2 dyrektywy 64/432/EWG, lub pierwsze ognisko w innym regionie tego samego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 3

1. Każde Państwo Członkowskie zgłasza bezpośrednio Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim w ciągu 24 godzin:

– ognisko pierwotne którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku. I, która została potwierdzona na jego terytorium,

– zniesienie – po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby – ograniczeń wprowadzonych na jego terytorium wskutek wystąpienia ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I.

2. Zgłoszenia określone w ust. 1 zawierają informacje opisane w załączniku II i są przekazywane teleksem.

3. W przypadku klasycznego pomoru świń za wystarczającą uznaje się informację dostarczoną zgodnie z dyrektywą Rady 80/217/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. wprowadzającą wspólnotowe środki zwalczania klasycznego pomoru świń (¹¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 80/1274/EWG (¹²).

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla przepisów określonych w art. 1 ust. 2, każde Państwo Członkowskie zgłasza bezpośrednio Komisji, przynajmniej pierwszego roboczego dnia każdego tygodnia, wtórne ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I, które zostały potwierdzone na jego terytorium.

Wspomniane zgłoszenie obejmuje tydzień kończący się o północy w niedzielę poprzedzającą to zgłoszenie.

Komisja sporządza zestawienia różnych informacji, które przekazuje do głównej siedziby władz weterynaryjnych w każdym Państwie Członkowskim.

2. Nieotrzymanie informacji przez Komisję zostaje uznane za równoznaczne z brakiem wystąpienia wtórnych ognisk w okresie określonym w ust. 1 akapit drugi.

3. Zgłoszenie określone w ust. 1 zawiera informacje opisane w załączniku II i jest przekazywane teleksem.

Artykuł 5

1. Skodyfikowaną formę, w której mają być przekazywane informacje znajdujące się w załączniku II ustanawia się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6, przed datą wykonania niniejszej dyrektywy.

2. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 może zostać podjęta decyzja o:

– uzupełnieniu lub zmianie załączników,

– tymczasowej zmianie, bez względu na przepisy art. 4, zakresu, przedmiotu i częstotliwości zgłaszanych informacji, w zależności od danej choroby i jej szczególnego rozwoju epizootiologicznego.

Artykuł 6

[1] 1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (¹³).

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE (¹⁴).

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie, najpóźniej do dnia 1 stycznia 1984 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1982 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

Wspólnota uchwaliła rozporządzenia dotyczące wymagań zdrowotnych dotyczących handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem i trzodą chlewną, świeżym mięsem, świeżym mięsem drobiowym i produktami mięsnymi;

pojawienie się lub obecność niektórych zakaźnych chorób zwierząt stanowi ryzyko dla inwentarza wspólnotowego, zwłaszcza ze względu na ich rozprzestrzenianie się w wyniku handlu wewnątrzwspólnotowego; szybkie i dokładne informacje są istotne w przypadku zastosowania różnych środków ochronnych przewidzianych w rozporządzeniach wspólnotowych;

każde Państwo Członkowskie ma zgłaszać każdemu innemu Państwu Członkowskiemu i Komisji ogniska i zanik niektórych chorób zwierząt na swoim terytorium, zgodnie z art. 9 dyrektywy Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (³), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1274/EWG (⁴); art. 11 dyrektywy Rady 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym (⁵), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/216/EWG (⁶); art. 7 dyrektywy Rady 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (⁷), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1099/EWG (⁸) oraz art. 7 dyrektywy Rady 80/215/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (⁹), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1100/EWG (¹⁰);

należy określić metodę zgłaszania chorób oraz choroby, które mają być zgłaszane; w szczególności powinien mieć miejsce okresowy przegląd sytuacji w każdym Państwie Członkowskim;

w świetle nabytego doświadczenia w wyniku wspomnianego zgłaszania dostosowanie do wymagań technicznych będzie zgodne z procedurą ustanawiającą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy zgłaszania:

– ognisk którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I,

– zniesienia – po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby – ograniczeń wprowadzonych wskutek wystąpienia ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla szczególnych przepisów dotyczących informacji w zakresie harmonizacji środków zwalczania i/lub profilaktyki chorób zwierząt.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „gospodarstwo” oznacza zakład (rolniczy lub inny) położony na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym zwierzęta są hodowane lub trzymane;

b) „przypadek zachorowania” oznacza urzędowe potwierdzenie, u zwierzęcia lub w tuszy, którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I;

c) „ognisko” oznacza gospodarstwo lub miejsce położone na terytorium Wspólnoty, w którym gromadzone są zwierzęta i w którym urzędowo potwierdzono jeden lub więcej przypadków zachorowania;

d) „ognisko pierwotne” oznacza ognisko niepowiązane epizootiologicznie z poprzednim ogniskiem w tym samym regionie Państwa Członkowskiego, zgodnie z definicją w art. 2 dyrektywy 64/432/EWG, lub pierwsze ognisko w innym regionie tego samego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 3

1. Każde Państwo Członkowskie zgłasza bezpośrednio Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim w ciągu 24 godzin:

– ognisko pierwotne którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku. I, która została potwierdzona na jego terytorium,

– zniesienie – po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby – ograniczeń wprowadzonych na jego terytorium wskutek wystąpienia ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I.

2. Zgłoszenia określone w ust. 1 zawierają informacje opisane w załączniku II i są przekazywane teleksem.

3. W przypadku klasycznego pomoru świń za wystarczającą uznaje się informację dostarczoną zgodnie z dyrektywą Rady 80/217/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. wprowadzającą wspólnotowe środki zwalczania klasycznego pomoru świń (¹¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 80/1274/EWG (¹²).

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla przepisów określonych w art. 1 ust. 2, każde Państwo Członkowskie zgłasza bezpośrednio Komisji, przynajmniej pierwszego roboczego dnia każdego tygodnia, wtórne ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I, które zostały potwierdzone na jego terytorium.

Wspomniane zgłoszenie obejmuje tydzień kończący się o północy w niedzielę poprzedzającą to zgłoszenie.

Komisja sporządza zestawienia różnych informacji, które przekazuje do głównej siedziby władz weterynaryjnych w każdym Państwie Członkowskim.

2. Nieotrzymanie informacji przez Komisję zostaje uznane za równoznaczne z brakiem wystąpienia wtórnych ognisk w okresie określonym w ust. 1 akapit drugi.

3. Zgłoszenie określone w ust. 1 zawiera informacje opisane w załączniku II i jest przekazywane teleksem.

Artykuł 5

1. Skodyfikowaną formę, w której mają być przekazywane informacje znajdujące się w załączniku II ustanawia się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6, przed datą wykonania niniejszej dyrektywy.

2. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 może zostać podjęta decyzja o:

– uzupełnieniu lub zmianie załączników,

– tymczasowej zmianie, bez względu na przepisy art. 4, zakresu, przedmiotu i częstotliwości zgłaszanych informacji, w zależności od danej choroby i jej szczególnego rozwoju epizootiologicznego.

Artykuł 6

1. W przypadku gdy procedura ustanowiona w niniejszym artykule ma być stosowana, sprawa bezzwłocznie zostaje skierowana przez przewodniczącego z jego własnej inicjatywy lub na żądanie Państwa Członkowskiego do Stałego Komitetowi Weterynaryjnego (dalej zwanego „Komitetem”), ustanowionemu decyzją Rady z dnia 15 października 1968 r.

2. Głosy Państw Członkowskich w Komitecie są ważone w sposób określony w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. [1] Przedstawiciel Komisji przedstawia projekt środków, które mają zostać przyjęte. Komitet wydaje swoją opinię w sprawie tych środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego w zależności od pilności kwestii przedstawionych do zbadania. Opinie wydawane są większością 45 głosów.

Komisja przyjmuje środki i niezwłocznie je stosuje, jeżeli są zgodne z opinią Komitetu. W przypadku gdy przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedstawia Radzie wniosek w sprawie środków, jakie powinny zostać przyjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła żadnych środków w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki i stosuje je w trybie natychmiastowym, chyba że Rada głosowała przeciwko wspomnianym środkom zwykłą większością.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie, najpóźniej do dnia 1 stycznia 1984 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1982 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

Wspólnota uchwaliła rozporządzenia dotyczące wymagań zdrowotnych dotyczących handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem i trzodą chlewną, świeżym mięsem, świeżym mięsem drobiowym i produktami mięsnymi;

pojawienie się lub obecność niektórych zakaźnych chorób zwierząt stanowi ryzyko dla inwentarza wspólnotowego, zwłaszcza ze względu na ich rozprzestrzenianie się w wyniku handlu wewnątrzwspólnotowego; szybkie i dokładne informacje są istotne w przypadku zastosowania różnych środków ochronnych przewidzianych w rozporządzeniach wspólnotowych;

każde Państwo Członkowskie ma zgłaszać każdemu innemu Państwu Członkowskiemu i Komisji ogniska i zanik niektórych chorób zwierząt na swoim terytorium, zgodnie z art. 9 dyrektywy Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (³), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1274/EWG (⁴); art. 11 dyrektywy Rady 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym (⁵), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/216/EWG (⁶); art. 7 dyrektywy Rady 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (⁷), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1099/EWG (⁸) oraz art. 7 dyrektywy Rady 80/215/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (⁹), ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 80/1100/EWG (¹⁰);

należy określić metodę zgłaszania chorób oraz choroby, które mają być zgłaszane; w szczególności powinien mieć miejsce okresowy przegląd sytuacji w każdym Państwie Członkowskim;

w świetle nabytego doświadczenia w wyniku wspomnianego zgłaszania dostosowanie do wymagań technicznych będzie zgodne z procedurą ustanawiającą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy zgłaszania:

– ognisk którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I,

– zniesienia – po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby – ograniczeń wprowadzonych wskutek wystąpienia ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla szczególnych przepisów dotyczących informacji w zakresie harmonizacji środków zwalczania i/lub profilaktyki chorób zwierząt.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „gospodarstwo” oznacza zakład (rolniczy lub inny) położony na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym zwierzęta są hodowane lub trzymane;

b) „przypadek zachorowania” oznacza urzędowe potwierdzenie, u zwierzęcia lub w tuszy, którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I;

c) „ognisko” oznacza gospodarstwo lub miejsce położone na terytorium Wspólnoty, w którym gromadzone są zwierzęta i w którym urzędowo potwierdzono jeden lub więcej przypadków zachorowania;

d) „ognisko pierwotne” oznacza ognisko niepowiązane epizootiologicznie z poprzednim ogniskiem w tym samym regionie Państwa Członkowskiego, zgodnie z definicją w art. 2 dyrektywy 64/432/EWG, lub pierwsze ognisko w innym regionie tego samego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 3

1. Każde Państwo Członkowskie zgłasza bezpośrednio Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim w ciągu 24 godzin:

– ognisko pierwotne którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku. I, która została potwierdzona na jego terytorium,

– zniesienie – po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby – ograniczeń wprowadzonych na jego terytorium wskutek wystąpienia ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I.

2. Zgłoszenia określone w ust. 1 zawierają informacje opisane w załączniku II i są przekazywane teleksem.

3. W przypadku klasycznego pomoru świń za wystarczającą uznaje się informację dostarczoną zgodnie z dyrektywą Rady 80/217/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. wprowadzającą wspólnotowe środki zwalczania klasycznego pomoru świń (¹¹), ostatnio zmienioną dyrektywą 80/1274/EWG (¹²).

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla przepisów określonych w art. 1 ust. 2, każde Państwo Członkowskie zgłasza bezpośrednio Komisji, przynajmniej pierwszego roboczego dnia każdego tygodnia, wtórne ogniska którejkolwiek choroby wymienionej w załączniku I, które zostały potwierdzone na jego terytorium.

Wspomniane zgłoszenie obejmuje tydzień kończący się o północy w niedzielę poprzedzającą to zgłoszenie.

Komisja sporządza zestawienia różnych informacji, które przekazuje do głównej siedziby władz weterynaryjnych w każdym Państwie Członkowskim.

2. Nieotrzymanie informacji przez Komisję zostaje uznane za równoznaczne z brakiem wystąpienia wtórnych ognisk w okresie określonym w ust. 1 akapit drugi.

3. Zgłoszenie określone w ust. 1 zawiera informacje opisane w załączniku II i jest przekazywane teleksem.

Artykuł 5

1. Skodyfikowaną formę, w której mają być przekazywane informacje znajdujące się w załączniku II ustanawia się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6, przed datą wykonania niniejszej dyrektywy.

2. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 może zostać podjęta decyzja o:

– uzupełnieniu lub zmianie załączników,

– tymczasowej zmianie, bez względu na przepisy art. 4, zakresu, przedmiotu i częstotliwości zgłaszanych informacji, w zależności od danej choroby i jej szczególnego rozwoju epizootiologicznego.

Artykuł 6

1. W przypadku gdy procedura ustanowiona w niniejszym artykule ma być stosowana, sprawa bezzwłocznie zostaje skierowana przez przewodniczącego z jego własnej inicjatywy lub na żądanie Państwa Członkowskiego do Stałego Komitetowi Weterynaryjnego (dalej zwanego „Komitetem”), ustanowionemu decyzją Rady z dnia 15 października 1968 r.

2. Głosy Państw Członkowskich w Komitecie są ważone w sposób określony w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. Przedstawiciel Komisji przedstawia projekt środków, które mają zostać przyjęte. Komitet wydaje swoją opinię w sprawie tych środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego w zależności od pilności kwestii przedstawionych do zbadania. Opinie wydawane są większością 45 głosów.

4. Komisja przyjmuje środki i niezwłocznie je stosuje, jeżeli są zgodne z opinią Komitetu. W przypadku gdy przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedstawia Radzie wniosek w sprawie środków, jakie powinny zostać przyjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła żadnych środków w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki i stosuje je w trybie natychmiastowym, chyba że Rada głosowała przeciwko wspomnianym środkom zwykłą większością.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie, najpóźniej do dnia 1 stycznia 1984 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1982 r.