RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

w kolejnych programach działania Wspólnot Europejskich (⁴) w dziedzinie ochrony środowiska położono nacisk na znaczenie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia środowiska; w tym kontekście azbest został umieszczony w wykazie zanieczyszczeń pierwszej kategorii, które mają być zbadane pod względem toksyczności i potencjalnie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

dyrektywa Rady 83/478/EWG (⁵) włączyła do dyrektywy 76/769/EWG (⁶), ostatnio zmienionej dyrektywą 85/467/EWG (⁷), przepisy ograniczające wprowadzanie do obrotu i stosowanie krokidolitu (azbestu niebieskiego) oraz produktów zawierających włókna krokidolitu, a także szczególne przepisy odnoszące się do etykietowania produktów zawierających azbest;

dyrektywa Rady 83/477/EWG (⁸) ustanawia przepisy dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem się na działanie azbestu w pracy;

dyrektywa 84/360/EWG (⁹) ustanawia przepisy dotyczące zwalczania zanieczyszczenia powietrza przez zakłady przemysłowe;

Państwa Członkowskie powinny podjąć środki niezbędne w celu zapewnienia, w stopniu w jakim to możliwe, zmniejszenia u źródła lub zapobiegania emisji azbestu do powietrza, odprowadzaniu azbestu do środowiska wodnego oraz powstawaniu stałych odpadów azbestowych;

właściwe jest pozostawienie wystarczającego czasu w celu zastosowania tych środków w istniejących zakładach przemysłowych;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, przestrzegając postanowień Traktatu, wprowadzenia ostrzejszych przepisów w celu ochrony zdrowia i środowiska;

rozbieżności między obowiązującymi lub zmienianymi przepisami w Państwach Członkowskich, w zakresie kontroli zanieczyszczenia z zakładów przemysłowych, mogą stwarzać nierówne warunki konkurencji i tym samym bezpośrednio wpływać na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów w tej dziedzinie zgodnie z art. 100 Traktatu;

zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem przyczynia się do realizacji jednego z celów Wspólnoty odnoszącego się do ochrony i poprawy stanu środowiska; szczególne upoważnienia w tym celu nie zostały jednakże wyraźnie przewidziane w Traktacie i dlatego należy także powołać się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków i uzupełnienie przepisów już obowiązujących, w celu zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w dyrektywie 83/477/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) Azbest oznacza następujące krzemiany włókniste:

– krokidolit (azbest niebieski),

– aktynolit,

– antofilit,

– chryzotyl (azbest biały),

– amozyt (azbest brązowy),

– tremolit.

2) Azbest surowy oznacza:

produkt powstały z pierwotnego kruszenia rudy azbestu.

3) Stosowanie azbestu oznacza:

działania związane z obsługiwaniem ilości większej niż 100 kilogramów surowego azbestu rocznie, które dotyczą:

a) produkcji rudy surowego azbestu, z wyłączeniem każdego procesu bezpośrednio związanego z wydobywaniem rudy, i/lub

b) wytwarzania i przemysłowej obróbki następujących produktów przy wykorzystaniu surowego azbestu: cementu azbestowego lub produktów z cementu azbestowego, produktów ciernych z azbestu, filtrów azbestowych, azbestowych materiałów włókienniczych, papieru i tektury azbestowej, spoin azbestowych, azbestowych materiałów opakowaniowych i usztywniających, azbestowych pokryć podłogowych, wypełniaczy azbestowych.

4) Praca z produktami zawierającymi azbest oznacza:

działania inne niż stosowanie azbestu, w wyniku których azbest może być uwalniany do środowiska.

5) Odpady oznaczają:

każdą substancję lub przedmiot szczegółowo określony w art. 1 dyrektywy 75/442/EWG (¹⁰).

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że emisja azbestu do powietrza i odprowadzanie azbestu do środowiska wodnego oraz wytwarzanie stałych odpadów azbestu, będą na ile to możliwe, zmniejszane u źródła i będzie się im zapobiegać. W przypadku stosowania azbestu środki te powinny pociągać za sobą zastosowanie najlepszej dostępnej technologii, niepowodującej jednak nadmiernych kosztów, włączając w to, gdzie to właściwe, przetwórstwo odpadów lub ich unieszkodliwianie.

2. W przypadku zakładów istniejących, określonych w ust. 1, wymóg stosowania najlepszej dostępnej technologii, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, w celu zmniejszenia i eliminacji emisji azbestu do powietrza, powinien być stosowany przy uwzględnieniu elementów określonych w art. 13 dyrektywy 84/360/EWG.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla art. 3 Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by stężenie azbestu, emitowanego przewodami odprowadzającymi do powietrza w czasie stosowania azbestu, nie przekroczyło wartości dopuszczalnej wynoszącej 0,1 mg/m³ (miligramów azbestu na m³ powietrza odprowadzanego).

2. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć spod obowiązku określonego w ust. 1 zakłady emitujące łącznie mniej niż 5000 m³/godzinę gazów odlotowych, gdy emisja azbestu do powietrza wynosi nie więcej niż 0,5 gramów na godzinę, w dowolnym czasie w zwykłych warunkach działalności.

W przypadku gdy stosuje się takie wyłączenie, właściwe władze Państw Członkowskich podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by progi, określone w akapicie pierwszym, nie zostały przekroczone.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

a) wszystkie ścieki powstające przy produkcji cementu azbestowego podlegają recyklingowi; w przypadku gdy taki recykling nie jest uzasadniony ekonomicznie, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że usuwanie odpadów płynnych zawierających azbest nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska wodnego oraz innych elementów środowiska, łącznie z powietrzem.

W tym celu:

– całkowita dopuszczalna zawartość zawiesiny ogólnej wynosi 30 gramów na m³ odprowadzanych ścieków,

– właściwe władze Państw Członkowskich określą dla każdego zakładu, którego to dotyczy, dopuszczalną objętość zrzutów do wody, w postaci całkowitej ilości odprowadzonej zawiesiny ogólnej na tonę produktu, biorąc pod uwagę określoną sytuację zakładu.

Ograniczenia te odnoszą się do punktu, w którym ścieki opuszczają zakład przemysłowy.

b) Wszystkie ścieki powstające przy produkcji papieru azbestowego lub płyt podlegają recyklingowi.

Jednakże zrzut ścieków, zawierających nie więcej niż 30 gramów zawiesiny ogólnej na m³ wody, może być dopuszczalny w czasie rutynowego oczyszczania lub podczas przeprowadzania prac remontowych w zakładzie.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w regularnych odstępach czasu prowadzone były pomiary emisji do powietrza i zrzutów do wód odprowadzanych z zakładów, do których odnoszą się wartości dopuszczalne przewidziane w art. 4 i 5.

2. Procedury i metody pobierania próbek, w celu sprawdzania zgodności z powyższymi wartościami dopuszczalnymi, oraz metody wykonywania analiz powinny być zgodne z opisanymi w Załączniku lub z dowolną inną procedurą albo metodą dającą porównywalne wyniki.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o stosowanych procedurach i metodach, łącznie z przekazaniem informacji potrzebnych do oceny, czy te procedury i metody są odpowiednie. Na podstawie przekazanych informacji Komisja będzie dokonywać oceny równoważności stosowanych procedur oraz metod i złoży sprawozdanie Radzie pięć lat po notyfikacji dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– wykorzystywanie, w różnych celach, produktów zawierających azbest nie powoduje znaczącego zanieczyszczenia środowiska przez włókna lub pył azbestowy,

– rozbiórka budynków, konstrukcji i instalacji zawierających azbest oraz usuwanie stamtąd azbestu lub materiałów zawierających azbest, powodujące uwalnianie włókien lub pyłu azbestowego, nie spowodują znaczącego zanieczyszczenia środowiska azbestem; za wystarczające działanie w tym zakresie należy uznać, że plan prac przewidziany w art. 12 dyrektywy 83/477/EWG zaleca wprowadzenie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla dyrektywy 78/319/EWG (¹¹), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia z 1985 r., Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– w trakcie transportu i składowania odpadów zawierających włókna lub pył azbestowy, włókna i pył nie są uwalniane do powietrza oraz nie następuje rozlew żadnych cieczy, które mogą zawierać włókna azbestowe,

– w przypadku gdy odpady zawierające włókna lub pył azbestowy są składowane w miejscach przeznaczonych do tego celu, odpady te są, w zależności od warunków miejscowych, poddawane takim zabiegom, tak opakowane lub przykryte, by zapobiec uwalnianiu cząstek azbestu do środowiska.

Artykuł 9

Państwo Członkowskie może w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska wprowadzić przepisy bardziej rygorystyczne niż zawarte w niniejszej dyrektywie, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 10

Procedura przewidziana w art. 11 i 12 umożliwia dostosowanie Załącznika do postępu technicznego i należy jej przestrzegać przy każdej zmianie metod pobierania i analizy próbek wymienionych w Załączniku. Dostosowanie w żaden bezpośredni ani pośredni sposób nie może spowodować zmiany wartości dopuszczalnych, podanych w art. 4 i 5.

Artykuł 11

Ustanawia się Komitet ds. dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Artykuł 12

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania Niniejszej Dyrektywy do Postępu Naukowo-Technicznego.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art.5 i 7 decyzji 1999/468/WE (¹²).

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 13

1. [1] (uchylony).

2. W miarę potrzeby, w świetle rozwoju wiedzy medycznej i postępu technicznego, Komisja przedstawi dalsze wnioski mające na celu zapobieganie i zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

Artykuł 14

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż do dnia 31 grudnia 1988 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie możliwie najszybciej przyjmą i opublikują przepisy niezbędne do wykonania art. 4 i 5, a w żadnym wypadku nie później niż do dnia 30 czerwca 1991 r. w przypadku zakładów wybudowanych lub zatwierdzonych do budowy przed datą ustaloną w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1987 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

w kolejnych programach działania Wspólnot Europejskich (⁴) w dziedzinie ochrony środowiska położono nacisk na znaczenie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia środowiska; w tym kontekście azbest został umieszczony w wykazie zanieczyszczeń pierwszej kategorii, które mają być zbadane pod względem toksyczności i potencjalnie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

dyrektywa Rady 83/478/EWG (⁵) włączyła do dyrektywy 76/769/EWG (⁶), ostatnio zmienionej dyrektywą 85/467/EWG (⁷), przepisy ograniczające wprowadzanie do obrotu i stosowanie krokidolitu (azbestu niebieskiego) oraz produktów zawierających włókna krokidolitu, a także szczególne przepisy odnoszące się do etykietowania produktów zawierających azbest;

dyrektywa Rady 83/477/EWG (⁸) ustanawia przepisy dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem się na działanie azbestu w pracy;

dyrektywa 84/360/EWG (⁹) ustanawia przepisy dotyczące zwalczania zanieczyszczenia powietrza przez zakłady przemysłowe;

Państwa Członkowskie powinny podjąć środki niezbędne w celu zapewnienia, w stopniu w jakim to możliwe, zmniejszenia u źródła lub zapobiegania emisji azbestu do powietrza, odprowadzaniu azbestu do środowiska wodnego oraz powstawaniu stałych odpadów azbestowych;

właściwe jest pozostawienie wystarczającego czasu w celu zastosowania tych środków w istniejących zakładach przemysłowych;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, przestrzegając postanowień Traktatu, wprowadzenia ostrzejszych przepisów w celu ochrony zdrowia i środowiska;

rozbieżności między obowiązującymi lub zmienianymi przepisami w Państwach Członkowskich, w zakresie kontroli zanieczyszczenia z zakładów przemysłowych, mogą stwarzać nierówne warunki konkurencji i tym samym bezpośrednio wpływać na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów w tej dziedzinie zgodnie z art. 100 Traktatu;

zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem przyczynia się do realizacji jednego z celów Wspólnoty odnoszącego się do ochrony i poprawy stanu środowiska; szczególne upoważnienia w tym celu nie zostały jednakże wyraźnie przewidziane w Traktacie i dlatego należy także powołać się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków i uzupełnienie przepisów już obowiązujących, w celu zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w dyrektywie 83/477/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) Azbest oznacza następujące krzemiany włókniste:

– krokidolit (azbest niebieski),

– aktynolit,

– antofilit,

– chryzotyl (azbest biały),

– amozyt (azbest brązowy),

– tremolit.

2) Azbest surowy oznacza:

produkt powstały z pierwotnego kruszenia rudy azbestu.

3) Stosowanie azbestu oznacza:

działania związane z obsługiwaniem ilości większej niż 100 kilogramów surowego azbestu rocznie, które dotyczą:

a) produkcji rudy surowego azbestu, z wyłączeniem każdego procesu bezpośrednio związanego z wydobywaniem rudy, i/lub

b) wytwarzania i przemysłowej obróbki następujących produktów przy wykorzystaniu surowego azbestu: cementu azbestowego lub produktów z cementu azbestowego, produktów ciernych z azbestu, filtrów azbestowych, azbestowych materiałów włókienniczych, papieru i tektury azbestowej, spoin azbestowych, azbestowych materiałów opakowaniowych i usztywniających, azbestowych pokryć podłogowych, wypełniaczy azbestowych.

4) Praca z produktami zawierającymi azbest oznacza:

działania inne niż stosowanie azbestu, w wyniku których azbest może być uwalniany do środowiska.

5) Odpady oznaczają:

każdą substancję lub przedmiot szczegółowo określony w art. 1 dyrektywy 75/442/EWG (¹⁰).

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że emisja azbestu do powietrza i odprowadzanie azbestu do środowiska wodnego oraz wytwarzanie stałych odpadów azbestu, będą na ile to możliwe, zmniejszane u źródła i będzie się im zapobiegać. W przypadku stosowania azbestu środki te powinny pociągać za sobą zastosowanie najlepszej dostępnej technologii, niepowodującej jednak nadmiernych kosztów, włączając w to, gdzie to właściwe, przetwórstwo odpadów lub ich unieszkodliwianie.

2. W przypadku zakładów istniejących, określonych w ust. 1, wymóg stosowania najlepszej dostępnej technologii, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, w celu zmniejszenia i eliminacji emisji azbestu do powietrza, powinien być stosowany przy uwzględnieniu elementów określonych w art. 13 dyrektywy 84/360/EWG.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla art. 3 Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by stężenie azbestu, emitowanego przewodami odprowadzającymi do powietrza w czasie stosowania azbestu, nie przekroczyło wartości dopuszczalnej wynoszącej 0,1 mg/m³ (miligramów azbestu na m³ powietrza odprowadzanego).

2. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć spod obowiązku określonego w ust. 1 zakłady emitujące łącznie mniej niż 5000 m³/godzinę gazów odlotowych, gdy emisja azbestu do powietrza wynosi nie więcej niż 0,5 gramów na godzinę, w dowolnym czasie w zwykłych warunkach działalności.

W przypadku gdy stosuje się takie wyłączenie, właściwe władze Państw Członkowskich podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by progi, określone w akapicie pierwszym, nie zostały przekroczone.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

a) wszystkie ścieki powstające przy produkcji cementu azbestowego podlegają recyklingowi; w przypadku gdy taki recykling nie jest uzasadniony ekonomicznie, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że usuwanie odpadów płynnych zawierających azbest nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska wodnego oraz innych elementów środowiska, łącznie z powietrzem.

W tym celu:

– całkowita dopuszczalna zawartość zawiesiny ogólnej wynosi 30 gramów na m³ odprowadzanych ścieków,

– właściwe władze Państw Członkowskich określą dla każdego zakładu, którego to dotyczy, dopuszczalną objętość zrzutów do wody, w postaci całkowitej ilości odprowadzonej zawiesiny ogólnej na tonę produktu, biorąc pod uwagę określoną sytuację zakładu.

Ograniczenia te odnoszą się do punktu, w którym ścieki opuszczają zakład przemysłowy.

b) Wszystkie ścieki powstające przy produkcji papieru azbestowego lub płyt podlegają recyklingowi.

Jednakże zrzut ścieków, zawierających nie więcej niż 30 gramów zawiesiny ogólnej na m³ wody, może być dopuszczalny w czasie rutynowego oczyszczania lub podczas przeprowadzania prac remontowych w zakładzie.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w regularnych odstępach czasu prowadzone były pomiary emisji do powietrza i zrzutów do wód odprowadzanych z zakładów, do których odnoszą się wartości dopuszczalne przewidziane w art. 4 i 5.

2. Procedury i metody pobierania próbek, w celu sprawdzania zgodności z powyższymi wartościami dopuszczalnymi, oraz metody wykonywania analiz powinny być zgodne z opisanymi w Załączniku lub z dowolną inną procedurą albo metodą dającą porównywalne wyniki.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o stosowanych procedurach i metodach, łącznie z przekazaniem informacji potrzebnych do oceny, czy te procedury i metody są odpowiednie. Na podstawie przekazanych informacji Komisja będzie dokonywać oceny równoważności stosowanych procedur oraz metod i złoży sprawozdanie Radzie pięć lat po notyfikacji dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– wykorzystywanie, w różnych celach, produktów zawierających azbest nie powoduje znaczącego zanieczyszczenia środowiska przez włókna lub pył azbestowy,

– rozbiórka budynków, konstrukcji i instalacji zawierających azbest oraz usuwanie stamtąd azbestu lub materiałów zawierających azbest, powodujące uwalnianie włókien lub pyłu azbestowego, nie spowodują znaczącego zanieczyszczenia środowiska azbestem; za wystarczające działanie w tym zakresie należy uznać, że plan prac przewidziany w art. 12 dyrektywy 83/477/EWG zaleca wprowadzenie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla dyrektywy 78/319/EWG (¹¹), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia z 1985 r., Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– w trakcie transportu i składowania odpadów zawierających włókna lub pył azbestowy, włókna i pył nie są uwalniane do powietrza oraz nie następuje rozlew żadnych cieczy, które mogą zawierać włókna azbestowe,

– w przypadku gdy odpady zawierające włókna lub pył azbestowy są składowane w miejscach przeznaczonych do tego celu, odpady te są, w zależności od warunków miejscowych, poddawane takim zabiegom, tak opakowane lub przykryte, by zapobiec uwalnianiu cząstek azbestu do środowiska.

Artykuł 9

Państwo Członkowskie może w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska wprowadzić przepisy bardziej rygorystyczne niż zawarte w niniejszej dyrektywie, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 10

Procedura przewidziana w art. 11 i 12 umożliwia dostosowanie Załącznika do postępu technicznego i należy jej przestrzegać przy każdej zmianie metod pobierania i analizy próbek wymienionych w Załączniku. Dostosowanie w żaden bezpośredni ani pośredni sposób nie może spowodować zmiany wartości dopuszczalnych, podanych w art. 4 i 5.

Artykuł 11

[1] Ustanawia się Komitet ds. dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Artykuł 12

[2] 1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania Niniejszej Dyrektywy do Postępu Naukowo-Technicznego.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art.5 i 7 decyzji 1999/468/WE (¹²).

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 13

1. Co trzy lata Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy w formie sprawozdania sektorowego, które obejmuje również inne stosowne dyrektywy wspólnotowe. Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub szkicu opracowanego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG (¹³). Kwestionariusz lub szkic jest przesyłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed rozpoczęciem się okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.

Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres od 1994 do 1996 r. włącznie.

Komisja publikuje sprawozdanie wspólnotowe dotyczące wykonania dyrektywy w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich.

2. W miarę potrzeby, w świetle rozwoju wiedzy medycznej i postępu technicznego, Komisja przedstawi dalsze wnioski mające na celu zapobieganie i zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

Artykuł 14

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż do dnia 31 grudnia 1988 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie możliwie najszybciej przyjmą i opublikują przepisy niezbędne do wykonania art. 4 i 5, a w żadnym wypadku nie później niż do dnia 30 czerwca 1991 r. w przypadku zakładów wybudowanych lub zatwierdzonych do budowy przed datą ustaloną w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1987 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

w kolejnych programach działania Wspólnot Europejskich (⁴) w dziedzinie ochrony środowiska położono nacisk na znaczenie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia środowiska; w tym kontekście azbest został umieszczony w wykazie zanieczyszczeń pierwszej kategorii, które mają być zbadane pod względem toksyczności i potencjalnie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

dyrektywa Rady 83/478/EWG (⁵) włączyła do dyrektywy 76/769/EWG (⁶), ostatnio zmienionej dyrektywą 85/467/EWG (⁷), przepisy ograniczające wprowadzanie do obrotu i stosowanie krokidolitu (azbestu niebieskiego) oraz produktów zawierających włókna krokidolitu, a także szczególne przepisy odnoszące się do etykietowania produktów zawierających azbest;

dyrektywa Rady 83/477/EWG (⁸) ustanawia przepisy dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem się na działanie azbestu w pracy;

dyrektywa 84/360/EWG (⁹) ustanawia przepisy dotyczące zwalczania zanieczyszczenia powietrza przez zakłady przemysłowe;

Państwa Członkowskie powinny podjąć środki niezbędne w celu zapewnienia, w stopniu w jakim to możliwe, zmniejszenia u źródła lub zapobiegania emisji azbestu do powietrza, odprowadzaniu azbestu do środowiska wodnego oraz powstawaniu stałych odpadów azbestowych;

właściwe jest pozostawienie wystarczającego czasu w celu zastosowania tych środków w istniejących zakładach przemysłowych;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, przestrzegając postanowień Traktatu, wprowadzenia ostrzejszych przepisów w celu ochrony zdrowia i środowiska;

rozbieżności między obowiązującymi lub zmienianymi przepisami w Państwach Członkowskich, w zakresie kontroli zanieczyszczenia z zakładów przemysłowych, mogą stwarzać nierówne warunki konkurencji i tym samym bezpośrednio wpływać na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów w tej dziedzinie zgodnie z art. 100 Traktatu;

zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem przyczynia się do realizacji jednego z celów Wspólnoty odnoszącego się do ochrony i poprawy stanu środowiska; szczególne upoważnienia w tym celu nie zostały jednakże wyraźnie przewidziane w Traktacie i dlatego należy także powołać się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków i uzupełnienie przepisów już obowiązujących, w celu zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w dyrektywie 83/477/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) Azbest oznacza następujące krzemiany włókniste:

– krokidolit (azbest niebieski),

– aktynolit,

– antofilit,

– chryzotyl (azbest biały),

– amozyt (azbest brązowy),

– tremolit.

2) Azbest surowy oznacza:

produkt powstały z pierwotnego kruszenia rudy azbestu.

3) Stosowanie azbestu oznacza:

działania związane z obsługiwaniem ilości większej niż 100 kilogramów surowego azbestu rocznie, które dotyczą:

a) produkcji rudy surowego azbestu, z wyłączeniem każdego procesu bezpośrednio związanego z wydobywaniem rudy, i/lub

b) wytwarzania i przemysłowej obróbki następujących produktów przy wykorzystaniu surowego azbestu: cementu azbestowego lub produktów z cementu azbestowego, produktów ciernych z azbestu, filtrów azbestowych, azbestowych materiałów włókienniczych, papieru i tektury azbestowej, spoin azbestowych, azbestowych materiałów opakowaniowych i usztywniających, azbestowych pokryć podłogowych, wypełniaczy azbestowych.

4) Praca z produktami zawierającymi azbest oznacza:

działania inne niż stosowanie azbestu, w wyniku których azbest może być uwalniany do środowiska.

5) Odpady oznaczają:

każdą substancję lub przedmiot szczegółowo określony w art. 1 dyrektywy 75/442/EWG (¹⁰).

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że emisja azbestu do powietrza i odprowadzanie azbestu do środowiska wodnego oraz wytwarzanie stałych odpadów azbestu, będą na ile to możliwe, zmniejszane u źródła i będzie się im zapobiegać. W przypadku stosowania azbestu środki te powinny pociągać za sobą zastosowanie najlepszej dostępnej technologii, niepowodującej jednak nadmiernych kosztów, włączając w to, gdzie to właściwe, przetwórstwo odpadów lub ich unieszkodliwianie.

2. W przypadku zakładów istniejących, określonych w ust. 1, wymóg stosowania najlepszej dostępnej technologii, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, w celu zmniejszenia i eliminacji emisji azbestu do powietrza, powinien być stosowany przy uwzględnieniu elementów określonych w art. 13 dyrektywy 84/360/EWG.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla art. 3 Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by stężenie azbestu, emitowanego przewodami odprowadzającymi do powietrza w czasie stosowania azbestu, nie przekroczyło wartości dopuszczalnej wynoszącej 0,1 mg/m³ (miligramów azbestu na m³ powietrza odprowadzanego).

2. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć spod obowiązku określonego w ust. 1 zakłady emitujące łącznie mniej niż 5000 m³/godzinę gazów odlotowych, gdy emisja azbestu do powietrza wynosi nie więcej niż 0,5 gramów na godzinę, w dowolnym czasie w zwykłych warunkach działalności.

W przypadku gdy stosuje się takie wyłączenie, właściwe władze Państw Członkowskich podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by progi, określone w akapicie pierwszym, nie zostały przekroczone.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

a) wszystkie ścieki powstające przy produkcji cementu azbestowego podlegają recyklingowi; w przypadku gdy taki recykling nie jest uzasadniony ekonomicznie, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że usuwanie odpadów płynnych zawierających azbest nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska wodnego oraz innych elementów środowiska, łącznie z powietrzem.

W tym celu:

– całkowita dopuszczalna zawartość zawiesiny ogólnej wynosi 30 gramów na m³ odprowadzanych ścieków,

– właściwe władze Państw Członkowskich określą dla każdego zakładu, którego to dotyczy, dopuszczalną objętość zrzutów do wody, w postaci całkowitej ilości odprowadzonej zawiesiny ogólnej na tonę produktu, biorąc pod uwagę określoną sytuację zakładu.

Ograniczenia te odnoszą się do punktu, w którym ścieki opuszczają zakład przemysłowy.

b) Wszystkie ścieki powstające przy produkcji papieru azbestowego lub płyt podlegają recyklingowi.

Jednakże zrzut ścieków, zawierających nie więcej niż 30 gramów zawiesiny ogólnej na m³ wody, może być dopuszczalny w czasie rutynowego oczyszczania lub podczas przeprowadzania prac remontowych w zakładzie.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w regularnych odstępach czasu prowadzone były pomiary emisji do powietrza i zrzutów do wód odprowadzanych z zakładów, do których odnoszą się wartości dopuszczalne przewidziane w art. 4 i 5.

2. Procedury i metody pobierania próbek, w celu sprawdzania zgodności z powyższymi wartościami dopuszczalnymi, oraz metody wykonywania analiz powinny być zgodne z opisanymi w Załączniku lub z dowolną inną procedurą albo metodą dającą porównywalne wyniki.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o stosowanych procedurach i metodach, łącznie z przekazaniem informacji potrzebnych do oceny, czy te procedury i metody są odpowiednie. Na podstawie przekazanych informacji Komisja będzie dokonywać oceny równoważności stosowanych procedur oraz metod i złoży sprawozdanie Radzie pięć lat po notyfikacji dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– wykorzystywanie, w różnych celach, produktów zawierających azbest nie powoduje znaczącego zanieczyszczenia środowiska przez włókna lub pył azbestowy,

– rozbiórka budynków, konstrukcji i instalacji zawierających azbest oraz usuwanie stamtąd azbestu lub materiałów zawierających azbest, powodujące uwalnianie włókien lub pyłu azbestowego, nie spowodują znaczącego zanieczyszczenia środowiska azbestem; za wystarczające działanie w tym zakresie należy uznać, że plan prac przewidziany w art. 12 dyrektywy 83/477/EWG zaleca wprowadzenie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla dyrektywy 78/319/EWG (¹¹), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia z 1985 r., Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– w trakcie transportu i składowania odpadów zawierających włókna lub pył azbestowy, włókna i pył nie są uwalniane do powietrza oraz nie następuje rozlew żadnych cieczy, które mogą zawierać włókna azbestowe,

– w przypadku gdy odpady zawierające włókna lub pył azbestowy są składowane w miejscach przeznaczonych do tego celu, odpady te są, w zależności od warunków miejscowych, poddawane takim zabiegom, tak opakowane lub przykryte, by zapobiec uwalnianiu cząstek azbestu do środowiska.

Artykuł 9

Państwo Członkowskie może w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska wprowadzić przepisy bardziej rygorystyczne niż zawarte w niniejszej dyrektywie, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 10

Procedura przewidziana w art. 11 i 12 umożliwia dostosowanie Załącznika do postępu technicznego i należy jej przestrzegać przy każdej zmianie metod pobierania i analizy próbek wymienionych w Załączniku. Dostosowanie w żaden bezpośredni ani pośredni sposób nie może spowodować zmiany wartości dopuszczalnych, podanych w art. 4 i 5.

Artykuł 11

Ustanawia się Komitet ds. dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Komitet opracowuje swój regulamin.

Artykuł 12

1. W przypadku stosowania procedury ustanowionej w niniejszym artykule przewodniczący przekazuje sprawę Komitetowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt przewidzianych do przyjęcia środków. Komitet wydaje opinię dotyczącą projektu w terminie, który może ustanowić przewodniczący, w zależności od pilności sprawy. Opinia wydawana jest większością 64 [1] głosów, przy czym głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmuje zamierzone środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) W przypadku gdy zamierzone środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek odnoszący się do środków, jakie mają zostać podjęte. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

Jeżeli po upływie trzech miesięcy od daty przekazania sprawy Rada nie przyjęła żadnych środków, Komisja przyjmuje projektowane środki i stosuje je niezwłocznie.

Artykuł 13

1. Co trzy lata Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy w formie sprawozdania sektorowego, które obejmuje również inne stosowne dyrektywy wspólnotowe. Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub szkicu opracowanego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG (¹²). Kwestionariusz lub szkic jest przesyłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed rozpoczęciem się okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.

Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres od 1994 do 1996 r. włącznie.

Komisja publikuje sprawozdanie wspólnotowe dotyczące wykonania dyrektywy w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich.

2. W miarę potrzeby, w świetle rozwoju wiedzy medycznej i postępu technicznego, Komisja przedstawi dalsze wnioski mające na celu zapobieganie i zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

Artykuł 14

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż do dnia 31 grudnia 1988 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie możliwie najszybciej przyjmą i opublikują przepisy niezbędne do wykonania art. 4 i 5, a w żadnym wypadku nie później niż do dnia 30 czerwca 1991 r. w przypadku zakładów wybudowanych lub zatwierdzonych do budowy przed datą ustaloną w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1987 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

w kolejnych programach działania Wspólnot Europejskich (⁴) w dziedzinie ochrony środowiska położono nacisk na znaczenie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia środowiska; w tym kontekście azbest został umieszczony w wykazie zanieczyszczeń pierwszej kategorii, które mają być zbadane pod względem toksyczności i potencjalnie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

dyrektywa Rady 83/478/EWG (⁵) włączyła do dyrektywy 76/769/EWG (⁶), ostatnio zmienionej dyrektywą 85/467/EWG (⁷), przepisy ograniczające wprowadzanie do obrotu i stosowanie krokidolitu (azbestu niebieskiego) oraz produktów zawierających włókna krokidolitu, a także szczególne przepisy odnoszące się do etykietowania produktów zawierających azbest;

dyrektywa Rady 83/477/EWG (⁸) ustanawia przepisy dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem się na działanie azbestu w pracy;

dyrektywa 84/360/EWG (⁹) ustanawia przepisy dotyczące zwalczania zanieczyszczenia powietrza przez zakłady przemysłowe;

Państwa Członkowskie powinny podjąć środki niezbędne w celu zapewnienia, w stopniu w jakim to możliwe, zmniejszenia u źródła lub zapobiegania emisji azbestu do powietrza, odprowadzaniu azbestu do środowiska wodnego oraz powstawaniu stałych odpadów azbestowych;

właściwe jest pozostawienie wystarczającego czasu w celu zastosowania tych środków w istniejących zakładach przemysłowych;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, przestrzegając postanowień Traktatu, wprowadzenia ostrzejszych przepisów w celu ochrony zdrowia i środowiska;

rozbieżności między obowiązującymi lub zmienianymi przepisami w Państwach Członkowskich, w zakresie kontroli zanieczyszczenia z zakładów przemysłowych, mogą stwarzać nierówne warunki konkurencji i tym samym bezpośrednio wpływać na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów w tej dziedzinie zgodnie z art. 100 Traktatu;

zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem przyczynia się do realizacji jednego z celów Wspólnoty odnoszącego się do ochrony i poprawy stanu środowiska; szczególne upoważnienia w tym celu nie zostały jednakże wyraźnie przewidziane w Traktacie i dlatego należy także powołać się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków i uzupełnienie przepisów już obowiązujących, w celu zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w dyrektywie 83/477/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) Azbest oznacza następujące krzemiany włókniste:

– krokidolit (azbest niebieski),

– aktynolit,

– antofilit,

– chryzotyl (azbest biały),

– amozyt (azbest brązowy),

– tremolit.

2) Azbest surowy oznacza:

produkt powstały z pierwotnego kruszenia rudy azbestu.

3) Stosowanie azbestu oznacza:

działania związane z obsługiwaniem ilości większej niż 100 kilogramów surowego azbestu rocznie, które dotyczą:

a) produkcji rudy surowego azbestu, z wyłączeniem każdego procesu bezpośrednio związanego z wydobywaniem rudy, i/lub

b) wytwarzania i przemysłowej obróbki następujących produktów przy wykorzystaniu surowego azbestu: cementu azbestowego lub produktów z cementu azbestowego, produktów ciernych z azbestu, filtrów azbestowych, azbestowych materiałów włókienniczych, papieru i tektury azbestowej, spoin azbestowych, azbestowych materiałów opakowaniowych i usztywniających, azbestowych pokryć podłogowych, wypełniaczy azbestowych.

4) Praca z produktami zawierającymi azbest oznacza:

działania inne niż stosowanie azbestu, w wyniku których azbest może być uwalniany do środowiska.

5) Odpady oznaczają:

każdą substancję lub przedmiot szczegółowo określony w art. 1 dyrektywy 75/442/EWG (¹⁰).

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że emisja azbestu do powietrza i odprowadzanie azbestu do środowiska wodnego oraz wytwarzanie stałych odpadów azbestu, będą na ile to możliwe, zmniejszane u źródła i będzie się im zapobiegać. W przypadku stosowania azbestu środki te powinny pociągać za sobą zastosowanie najlepszej dostępnej technologii, niepowodującej jednak nadmiernych kosztów, włączając w to, gdzie to właściwe, przetwórstwo odpadów lub ich unieszkodliwianie.

2. W przypadku zakładów istniejących, określonych w ust. 1, wymóg stosowania najlepszej dostępnej technologii, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, w celu zmniejszenia i eliminacji emisji azbestu do powietrza, powinien być stosowany przy uwzględnieniu elementów określonych w art. 13 dyrektywy 84/360/EWG.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla art. 3 Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by stężenie azbestu, emitowanego przewodami odprowadzającymi do powietrza w czasie stosowania azbestu, nie przekroczyło wartości dopuszczalnej wynoszącej 0,1 mg/m³ (miligramów azbestu na m³ powietrza odprowadzanego).

2. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć spod obowiązku określonego w ust. 1 zakłady emitujące łącznie mniej niż 5000 m³/godzinę gazów odlotowych, gdy emisja azbestu do powietrza wynosi nie więcej niż 0,5 gramów na godzinę, w dowolnym czasie w zwykłych warunkach działalności.

W przypadku gdy stosuje się takie wyłączenie, właściwe władze Państw Członkowskich podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by progi, określone w akapicie pierwszym, nie zostały przekroczone.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

a) wszystkie ścieki powstające przy produkcji cementu azbestowego podlegają recyklingowi; w przypadku gdy taki recykling nie jest uzasadniony ekonomicznie, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że usuwanie odpadów płynnych zawierających azbest nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska wodnego oraz innych elementów środowiska, łącznie z powietrzem.

W tym celu:

– całkowita dopuszczalna zawartość zawiesiny ogólnej wynosi 30 gramów na m³ odprowadzanych ścieków,

– właściwe władze Państw Członkowskich określą dla każdego zakładu, którego to dotyczy, dopuszczalną objętość zrzutów do wody, w postaci całkowitej ilości odprowadzonej zawiesiny ogólnej na tonę produktu, biorąc pod uwagę określoną sytuację zakładu.

Ograniczenia te odnoszą się do punktu, w którym ścieki opuszczają zakład przemysłowy.

b) Wszystkie ścieki powstające przy produkcji papieru azbestowego lub płyt podlegają recyklingowi.

Jednakże zrzut ścieków, zawierających nie więcej niż 30 gramów zawiesiny ogólnej na m³ wody, może być dopuszczalny w czasie rutynowego oczyszczania lub podczas przeprowadzania prac remontowych w zakładzie.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w regularnych odstępach czasu prowadzone były pomiary emisji do powietrza i zrzutów do wód odprowadzanych z zakładów, do których odnoszą się wartości dopuszczalne przewidziane w art. 4 i 5.

2. Procedury i metody pobierania próbek, w celu sprawdzania zgodności z powyższymi wartościami dopuszczalnymi, oraz metody wykonywania analiz powinny być zgodne z opisanymi w Załączniku lub z dowolną inną procedurą albo metodą dającą porównywalne wyniki.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o stosowanych procedurach i metodach, łącznie z przekazaniem informacji potrzebnych do oceny, czy te procedury i metody są odpowiednie. Na podstawie przekazanych informacji Komisja będzie dokonywać oceny równoważności stosowanych procedur oraz metod i złoży sprawozdanie Radzie pięć lat po notyfikacji dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– wykorzystywanie, w różnych celach, produktów zawierających azbest nie powoduje znaczącego zanieczyszczenia środowiska przez włókna lub pył azbestowy,

– rozbiórka budynków, konstrukcji i instalacji zawierających azbest oraz usuwanie stamtąd azbestu lub materiałów zawierających azbest, powodujące uwalnianie włókien lub pyłu azbestowego, nie spowodują znaczącego zanieczyszczenia środowiska azbestem; za wystarczające działanie w tym zakresie należy uznać, że plan prac przewidziany w art. 12 dyrektywy 83/477/EWG zaleca wprowadzenie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla dyrektywy 78/319/EWG (¹¹), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia z 1985 r., Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– w trakcie transportu i składowania odpadów zawierających włókna lub pył azbestowy, włókna i pył nie są uwalniane do powietrza oraz nie następuje rozlew żadnych cieczy, które mogą zawierać włókna azbestowe,

– w przypadku gdy odpady zawierające włókna lub pył azbestowy są składowane w miejscach przeznaczonych do tego celu, odpady te są, w zależności od warunków miejscowych, poddawane takim zabiegom, tak opakowane lub przykryte, by zapobiec uwalnianiu cząstek azbestu do środowiska.

Artykuł 9

Państwo Członkowskie może w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska wprowadzić przepisy bardziej rygorystyczne niż zawarte w niniejszej dyrektywie, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 10

Procedura przewidziana w art. 11 i 12 umożliwia dostosowanie Załącznika do postępu technicznego i należy jej przestrzegać przy każdej zmianie metod pobierania i analizy próbek wymienionych w Załączniku. Dostosowanie w żaden bezpośredni ani pośredni sposób nie może spowodować zmiany wartości dopuszczalnych, podanych w art. 4 i 5.

Artykuł 11

Ustanawia się Komitet ds. dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Komitet opracowuje swój regulamin.

Artykuł 12

1. W przypadku stosowania procedury ustanowionej w niniejszym artykule przewodniczący przekazuje sprawę Komitetowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt przewidzianych do przyjęcia środków. Komitet wydaje opinię dotyczącą projektu w terminie, który może ustanowić przewodniczący, w zależności od pilności sprawy. Opinia wydawana jest większością 54 głosów, przy czym głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmuje zamierzone środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) W przypadku gdy zamierzone środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek odnoszący się do środków, jakie mają zostać podjęte. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

Jeżeli po upływie trzech miesięcy od daty przekazania sprawy Rada nie przyjęła żadnych środków, Komisja przyjmuje projektowane środki i stosuje je niezwłocznie.

Artykuł 13

1. [1] Co trzy lata Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy w formie sprawozdania sektorowego, które obejmuje również inne stosowne dyrektywy wspólnotowe. Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub szkicu opracowanego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG (¹²). Kwestionariusz lub szkic jest przesyłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed rozpoczęciem się okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.

Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres od 1994 do 1996 r. włącznie.

Komisja publikuje sprawozdanie wspólnotowe dotyczące wykonania dyrektywy w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich.

2. W miarę potrzeby, w świetle rozwoju wiedzy medycznej i postępu technicznego, Komisja przedstawi dalsze wnioski mające na celu zapobieganie i zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

Artykuł 14

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż do dnia 31 grudnia 1988 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie możliwie najszybciej przyjmą i opublikują przepisy niezbędne do wykonania art. 4 i 5, a w żadnym wypadku nie później niż do dnia 30 czerwca 1991 r. w przypadku zakładów wybudowanych lub zatwierdzonych do budowy przed datą ustaloną w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1987 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

w kolejnych programach działania Wspólnot Europejskich (⁴) w dziedzinie ochrony środowiska położono nacisk na znaczenie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia środowiska; w tym kontekście azbest został umieszczony w wykazie zanieczyszczeń pierwszej kategorii, które mają być zbadane pod względem toksyczności i potencjalnie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

dyrektywa Rady 83/478/EWG (⁵) włączyła do dyrektywy 76/769/EWG (⁶), ostatnio zmienionej dyrektywą 85/467/EWG (⁷), przepisy ograniczające wprowadzanie do obrotu i stosowanie krokidolitu (azbestu niebieskiego) oraz produktów zawierających włókna krokidolitu, a także szczególne przepisy odnoszące się do etykietowania produktów zawierających azbest;

dyrektywa Rady 83/477/EWG (⁸) ustanawia przepisy dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem się na działanie azbestu w pracy;

dyrektywa 84/360/EWG (⁹) ustanawia przepisy dotyczące zwalczania zanieczyszczenia powietrza przez zakłady przemysłowe;

Państwa Członkowskie powinny podjąć środki niezbędne w celu zapewnienia, w stopniu w jakim to możliwe, zmniejszenia u źródła lub zapobiegania emisji azbestu do powietrza, odprowadzaniu azbestu do środowiska wodnego oraz powstawaniu stałych odpadów azbestowych;

właściwe jest pozostawienie wystarczającego czasu w celu zastosowania tych środków w istniejących zakładach przemysłowych;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, przestrzegając postanowień Traktatu, wprowadzenia ostrzejszych przepisów w celu ochrony zdrowia i środowiska;

rozbieżności między obowiązującymi lub zmienianymi przepisami w Państwach Członkowskich, w zakresie kontroli zanieczyszczenia z zakładów przemysłowych, mogą stwarzać nierówne warunki konkurencji i tym samym bezpośrednio wpływać na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów w tej dziedzinie zgodnie z art. 100 Traktatu;

zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem przyczynia się do realizacji jednego z celów Wspólnoty odnoszącego się do ochrony i poprawy stanu środowiska; szczególne upoważnienia w tym celu nie zostały jednakże wyraźnie przewidziane w Traktacie i dlatego należy także powołać się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków i uzupełnienie przepisów już obowiązujących, w celu zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w dyrektywie 83/477/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) Azbest oznacza następujące krzemiany włókniste:

– krokidolit (azbest niebieski),

– aktynolit,

– antofilit,

– chryzotyl (azbest biały),

– amozyt (azbest brązowy),

– tremolit.

2) Azbest surowy oznacza:

produkt powstały z pierwotnego kruszenia rudy azbestu.

3) Stosowanie azbestu oznacza:

działania związane z obsługiwaniem ilości większej niż 100 kilogramów surowego azbestu rocznie, które dotyczą:

a) produkcji rudy surowego azbestu, z wyłączeniem każdego procesu bezpośrednio związanego z wydobywaniem rudy, i/lub

b) wytwarzania i przemysłowej obróbki następujących produktów przy wykorzystaniu surowego azbestu: cementu azbestowego lub produktów z cementu azbestowego, produktów ciernych z azbestu, filtrów azbestowych, azbestowych materiałów włókienniczych, papieru i tektury azbestowej, spoin azbestowych, azbestowych materiałów opakowaniowych i usztywniających, azbestowych pokryć podłogowych, wypełniaczy azbestowych.

4) Praca z produktami zawierającymi azbest oznacza:

działania inne niż stosowanie azbestu, w wyniku których azbest może być uwalniany do środowiska.

5) Odpady oznaczają:

każdą substancję lub przedmiot szczegółowo określony w art. 1 dyrektywy 75/442/EWG (¹⁰).

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że emisja azbestu do powietrza i odprowadzanie azbestu do środowiska wodnego oraz wytwarzanie stałych odpadów azbestu, będą na ile to możliwe, zmniejszane u źródła i będzie się im zapobiegać. W przypadku stosowania azbestu środki te powinny pociągać za sobą zastosowanie najlepszej dostępnej technologii, niepowodującej jednak nadmiernych kosztów, włączając w to, gdzie to właściwe, przetwórstwo odpadów lub ich unieszkodliwianie.

2. W przypadku zakładów istniejących, określonych w ust. 1, wymóg stosowania najlepszej dostępnej technologii, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, w celu zmniejszenia i eliminacji emisji azbestu do powietrza, powinien być stosowany przy uwzględnieniu elementów określonych w art. 13 dyrektywy 84/360/EWG.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla art. 3 Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by stężenie azbestu, emitowanego przewodami odprowadzającymi do powietrza w czasie stosowania azbestu, nie przekroczyło wartości dopuszczalnej wynoszącej 0,1 mg/m³ (miligramów azbestu na m³ powietrza odprowadzanego).

2. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć spod obowiązku określonego w ust. 1 zakłady emitujące łącznie mniej niż 5000 m³/godzinę gazów odlotowych, gdy emisja azbestu do powietrza wynosi nie więcej niż 0,5 gramów na godzinę, w dowolnym czasie w zwykłych warunkach działalności.

W przypadku gdy stosuje się takie wyłączenie, właściwe władze Państw Członkowskich podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by progi, określone w akapicie pierwszym, nie zostały przekroczone.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

a) wszystkie ścieki powstające przy produkcji cementu azbestowego podlegają recyklingowi; w przypadku gdy taki recykling nie jest uzasadniony ekonomicznie, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że usuwanie odpadów płynnych zawierających azbest nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska wodnego oraz innych elementów środowiska, łącznie z powietrzem.

W tym celu:

– całkowita dopuszczalna zawartość zawiesiny ogólnej wynosi 30 gramów na m³ odprowadzanych ścieków,

– właściwe władze Państw Członkowskich określą dla każdego zakładu, którego to dotyczy, dopuszczalną objętość zrzutów do wody, w postaci całkowitej ilości odprowadzonej zawiesiny ogólnej na tonę produktu, biorąc pod uwagę określoną sytuację zakładu.

Ograniczenia te odnoszą się do punktu, w którym ścieki opuszczają zakład przemysłowy.

b) Wszystkie ścieki powstające przy produkcji papieru azbestowego lub płyt podlegają recyklingowi.

Jednakże zrzut ścieków, zawierających nie więcej niż 30 gramów zawiesiny ogólnej na m³ wody, może być dopuszczalny w czasie rutynowego oczyszczania lub podczas przeprowadzania prac remontowych w zakładzie.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w regularnych odstępach czasu prowadzone były pomiary emisji do powietrza i zrzutów do wód odprowadzanych z zakładów, do których odnoszą się wartości dopuszczalne przewidziane w art. 4 i 5.

2. Procedury i metody pobierania próbek, w celu sprawdzania zgodności z powyższymi wartościami dopuszczalnymi, oraz metody wykonywania analiz powinny być zgodne z opisanymi w Załączniku lub z dowolną inną procedurą albo metodą dającą porównywalne wyniki.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o stosowanych procedurach i metodach, łącznie z przekazaniem informacji potrzebnych do oceny, czy te procedury i metody są odpowiednie. Na podstawie przekazanych informacji Komisja będzie dokonywać oceny równoważności stosowanych procedur oraz metod i złoży sprawozdanie Radzie pięć lat po notyfikacji dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– wykorzystywanie, w różnych celach, produktów zawierających azbest nie powoduje znaczącego zanieczyszczenia środowiska przez włókna lub pył azbestowy,

– rozbiórka budynków, konstrukcji i instalacji zawierających azbest oraz usuwanie stamtąd azbestu lub materiałów zawierających azbest, powodujące uwalnianie włókien lub pyłu azbestowego, nie spowodują znaczącego zanieczyszczenia środowiska azbestem; za wystarczające działanie w tym zakresie należy uznać, że plan prac przewidziany w art. 12 dyrektywy 83/477/EWG zaleca wprowadzenie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla dyrektywy 78/319/EWG (¹¹), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia z 1985 r., Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– w trakcie transportu i składowania odpadów zawierających włókna lub pył azbestowy, włókna i pył nie są uwalniane do powietrza oraz nie następuje rozlew żadnych cieczy, które mogą zawierać włókna azbestowe,

– w przypadku gdy odpady zawierające włókna lub pył azbestowy są składowane w miejscach przeznaczonych do tego celu, odpady te są, w zależności od warunków miejscowych, poddawane takim zabiegom, tak opakowane lub przykryte, by zapobiec uwalnianiu cząstek azbestu do środowiska.

Artykuł 9

Państwo Członkowskie może w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska wprowadzić przepisy bardziej rygorystyczne niż zawarte w niniejszej dyrektywie, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 10

Procedura przewidziana w art. 11 i 12 umożliwia dostosowanie Załącznika do postępu technicznego i należy jej przestrzegać przy każdej zmianie metod pobierania i analizy próbek wymienionych w Załączniku. Dostosowanie w żaden bezpośredni ani pośredni sposób nie może spowodować zmiany wartości dopuszczalnych, podanych w art. 4 i 5.

Artykuł 11

Ustanawia się Komitet ds. dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Komitet opracowuje swój regulamin.

Artykuł 12

1. W przypadku stosowania procedury ustanowionej w niniejszym artykule przewodniczący przekazuje sprawę Komitetowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt przewidzianych do przyjęcia środków. Komitet wydaje opinię dotyczącą projektu w terminie, który może ustanowić przewodniczący, w zależności od pilności sprawy. Opinia wydawana jest większością 54 głosów, przy czym głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmuje zamierzone środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) W przypadku gdy zamierzone środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek odnoszący się do środków, jakie mają zostać podjęte. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

Jeżeli po upływie trzech miesięcy od daty przekazania sprawy Rada nie przyjęła żadnych środków, Komisja przyjmuje projektowane środki i stosuje je niezwłocznie.

Artykuł 13

1. Komisja dokonuje okresowo porównawczej oceny stosowania niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie. Państwa Członkowskie dostarczają w tym celu Komisji wszelkich niezbędnych informacji. Należy przestrzegać poufności wszystkich dostarczanych informacji.

2. W miarę potrzeby, w świetle rozwoju wiedzy medycznej i postępu technicznego, Komisja przedstawi dalsze wnioski mające na celu zapobieganie i zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

Artykuł 14

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż do dnia 31 grudnia 1988 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie możliwie najszybciej przyjmą i opublikują przepisy niezbędne do wykonania art. 4 i 5, a w żadnym wypadku nie później niż do dnia 30 czerwca 1991 r. w przypadku zakładów wybudowanych lub zatwierdzonych do budowy przed datą ustaloną w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1987 r.