history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2019-07-26
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,
uwzględniając wniosek Komisji (1) przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
we współpracy z Parlamentem Europejskim (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 118a Traktatu stanowi, iż Rada przyjmuje w trybie dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
na mocy tego artykułu dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;
komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (4) przewiduje przyjęcie dyrektywy zapewniającej gwarancję bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;
w swojej uchwale z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (5) Rada przyjęła do wiadomości intencję Komisji przedłożenia jej w najbliższej przyszłości minimalnych wymagań dotyczących organizacji stanowisk pracy;
zgodność z minimalnymi wymaganiami przewidzianymi dla zagwarantowania lepszych standardów bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (6); w związku z tym przepisy tej ostatniej dyrektywy mają w pełni zastosowanie do miejsca pracy, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub bardziej szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy;
niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;
zgodnie z decyzją 74/325/EWG (7), zmienioną ostatnio Aktem Przystąpienia z 1985 r., Komisja skonsultuje się z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w tym obszarze,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
SEKCJA I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot dyrektywy
1. Dyrektywa niniejsza stanowi pierwszą szczegółową dyrektywę w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG i określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy zgodnie z definicją zawartą w art. 2.
2. Dyrektywa ta nie obejmuje:
a) środków transportu użytkowanych na zewnątrz i/lub wewnątrz przedsiębiorstwa oraz stanowisk pracy wewnątrz środków transportu;
b) sezonowych lub zmiennych stanowisk pracy;
c) przemysłu wydobywczego;
d) łodzi rybackich;
e) pól, lasów i innych gruntów tworzących część przedsiębiorstwa rolnego i leśnego, usytuowanych poza terenem zabudowanym przedsiębiorstwa.
3. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają w pełni zastosowanie do zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Definicja
W niniejszej dyrektywie „miejsce pracy” oznacza miejsce w budynkach przedsiębiorstwa i/lub zakładu przeznaczone do wykorzystania jako stanowiska pracy, łącznie z każdym miejscem na terenie przedsiębiorstwa i/lub zakładu, do którego pracownik ma dostęp w trakcie pracy.
SEKCJA II
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Artykuł 3
Miejsca pracy użytkowane po raz pierwszy
Przekazywane do użytkowania po dniu 31 grudnia 1992 r. miejsca pracy muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku I.
Artykuł 4
Miejsca pracy już użytkowane
Miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą najpóźniej w ciągu trzech lat od powyższej daty spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II.
Jednakże w przypadku Republiki Portugalskiej miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II najpóźniej w ciągu czterech lat od powyższej daty.
Artykuł 5
Zmiany w miejscach pracy
Gdy miejsca pracy są modernizowane, rozbudowywane i/lub zmieniane po dniu 31 grudnia 1992 r., pracodawca podejmuje środki niezbędne w celu zapewnienia, aby te modyfikacje, rozbudowy i/lub zmiany były zgodne z odpowiednimi minimalnymi wymaganiami zawartymi w załączniku I.
Artykuł 6
Wymogi ogólne
W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników pracodawca zapewnia, aby:
– wyjścia ewakuacyjne i wyjścia zapasowe oraz prowadzące do nich drogi były zawsze całkowicie wolne,
– była wykonywana techniczna obsługa miejsc pracy oraz maszyn i urządzeń, zwłaszcza wymienionych w załącznikach I i II, a każda zauważona usterka mogąca zagrozić bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników była usuwana w możliwie najszybszym terminie,
– miejsca pracy oraz maszyny i urządzenia – w szczególności te wymienione w załączniku I pkt 6 i w załączniku II pkt 6 – były regularnie czyszczone w celu utrzymywania należytego poziomu higieny,
– był regularnie konserwowany i sprawdzany sprzęt służący zapewnieniu bezpieczeństwa oraz urządzenia eliminujące zagrożenia, a w szczególności urządzenia wymienione w załącznikach I i II.
Artykuł 7
Informowanie pracowników
Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele zostają poinformowani o wszystkich przedsięwzięciach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy.
Artykuł 8
Konsultacje i współudział pracowników
Zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG w konsultacjach dotyczących wszystkich spraw objętych zakresem tej dyrektywy i jej załączników pracodawcy zapewniają uczestnictwo pracowników i/lub ich przedstawicieli.
SEKCJA III
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 9
Zmiany w załącznikach
[1] Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 9a, aktów delegowanych, w celu dokonywania zmian natury ściśle technicznej do załączników, aby uwzględnić harmonizację i normalizację techniczną projektowania, wytwarzania lub budowy części miejsc pracy, postęp techniczny, zmiany w międzynarodowych przepisach lub specyfikacjach oraz stan wiedzy odnośnie do miejsc pracy.
Jeżeli w należycie uzasadnionych i wyjątkowych przypadkach związanych z możliwymi w najbliższej przyszłości bezpośrednimi i poważnymi zagrożeniami dla fizycznego zdrowia i bezpieczeństwa pracowników i innych osób, ze względu na szczególnie pilną potrzebę konieczne jest podjęcie działania w bardzo krótkim czasie, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego artykułu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 9b.
Artykuł 9a
Wykonywanie przekazanych uprawnień
[2] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.
4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (8).
5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Artykuł 9b
Tryb pilny
[3] 1. Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.
2. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9a ust. 6. W takim przypadku Komisja uchyla akt natychmiast po powiadomieniu jej przez Parlament Europejski lub Radę o decyzji o sprzeciwie.
Artykuł 10
Przepisy końcowe
1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do osiągnięcia zgodności z niniejszą dyrektywą przed dniem 31 grudnia 1992 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Jednakże dla Republiki Greckiej stosuje się datę 31 grudnia 1994 r.
2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty prawa krajowego, które przyjmują bądź które zostały już przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
Artykuł 11
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 30 listopada 1989 r.
[1] Art. 9 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. dostosowującego niektóre akty prawne przewidujące stosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE L 198 z 25.07.2019, str. 241). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2019 r.
[2] Art. 9a dodany przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. dostosowującego niektóre akty prawne przewidujące stosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE L 198 z 25.07.2019, str. 241). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2019 r.
[3] Art. 9b dodany przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. dostosowującego niektóre akty prawne przewidujące stosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE L 198 z 25.07.2019, str. 241). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2019 r.
Wersja obowiązująca od 2019-07-26
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,
uwzględniając wniosek Komisji (1) przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
we współpracy z Parlamentem Europejskim (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 118a Traktatu stanowi, iż Rada przyjmuje w trybie dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
na mocy tego artykułu dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;
komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (4) przewiduje przyjęcie dyrektywy zapewniającej gwarancję bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;
w swojej uchwale z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (5) Rada przyjęła do wiadomości intencję Komisji przedłożenia jej w najbliższej przyszłości minimalnych wymagań dotyczących organizacji stanowisk pracy;
zgodność z minimalnymi wymaganiami przewidzianymi dla zagwarantowania lepszych standardów bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (6); w związku z tym przepisy tej ostatniej dyrektywy mają w pełni zastosowanie do miejsca pracy, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub bardziej szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy;
niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;
zgodnie z decyzją 74/325/EWG (7), zmienioną ostatnio Aktem Przystąpienia z 1985 r., Komisja skonsultuje się z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w tym obszarze,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
SEKCJA I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot dyrektywy
1. Dyrektywa niniejsza stanowi pierwszą szczegółową dyrektywę w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG i określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy zgodnie z definicją zawartą w art. 2.
2. Dyrektywa ta nie obejmuje:
a) środków transportu użytkowanych na zewnątrz i/lub wewnątrz przedsiębiorstwa oraz stanowisk pracy wewnątrz środków transportu;
b) sezonowych lub zmiennych stanowisk pracy;
c) przemysłu wydobywczego;
d) łodzi rybackich;
e) pól, lasów i innych gruntów tworzących część przedsiębiorstwa rolnego i leśnego, usytuowanych poza terenem zabudowanym przedsiębiorstwa.
3. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają w pełni zastosowanie do zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Definicja
W niniejszej dyrektywie „miejsce pracy” oznacza miejsce w budynkach przedsiębiorstwa i/lub zakładu przeznaczone do wykorzystania jako stanowiska pracy, łącznie z każdym miejscem na terenie przedsiębiorstwa i/lub zakładu, do którego pracownik ma dostęp w trakcie pracy.
SEKCJA II
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Artykuł 3
Miejsca pracy użytkowane po raz pierwszy
Przekazywane do użytkowania po dniu 31 grudnia 1992 r. miejsca pracy muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku I.
Artykuł 4
Miejsca pracy już użytkowane
Miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą najpóźniej w ciągu trzech lat od powyższej daty spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II.
Jednakże w przypadku Republiki Portugalskiej miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II najpóźniej w ciągu czterech lat od powyższej daty.
Artykuł 5
Zmiany w miejscach pracy
Gdy miejsca pracy są modernizowane, rozbudowywane i/lub zmieniane po dniu 31 grudnia 1992 r., pracodawca podejmuje środki niezbędne w celu zapewnienia, aby te modyfikacje, rozbudowy i/lub zmiany były zgodne z odpowiednimi minimalnymi wymaganiami zawartymi w załączniku I.
Artykuł 6
Wymogi ogólne
W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników pracodawca zapewnia, aby:
– wyjścia ewakuacyjne i wyjścia zapasowe oraz prowadzące do nich drogi były zawsze całkowicie wolne,
– była wykonywana techniczna obsługa miejsc pracy oraz maszyn i urządzeń, zwłaszcza wymienionych w załącznikach I i II, a każda zauważona usterka mogąca zagrozić bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników była usuwana w możliwie najszybszym terminie,
– miejsca pracy oraz maszyny i urządzenia – w szczególności te wymienione w załączniku I pkt 6 i w załączniku II pkt 6 – były regularnie czyszczone w celu utrzymywania należytego poziomu higieny,
– był regularnie konserwowany i sprawdzany sprzęt służący zapewnieniu bezpieczeństwa oraz urządzenia eliminujące zagrożenia, a w szczególności urządzenia wymienione w załącznikach I i II.
Artykuł 7
Informowanie pracowników
Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele zostają poinformowani o wszystkich przedsięwzięciach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy.
Artykuł 8
Konsultacje i współudział pracowników
Zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG w konsultacjach dotyczących wszystkich spraw objętych zakresem tej dyrektywy i jej załączników pracodawcy zapewniają uczestnictwo pracowników i/lub ich przedstawicieli.
SEKCJA III
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 9
Zmiany w załącznikach
[1] Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 9a, aktów delegowanych, w celu dokonywania zmian natury ściśle technicznej do załączników, aby uwzględnić harmonizację i normalizację techniczną projektowania, wytwarzania lub budowy części miejsc pracy, postęp techniczny, zmiany w międzynarodowych przepisach lub specyfikacjach oraz stan wiedzy odnośnie do miejsc pracy.
Jeżeli w należycie uzasadnionych i wyjątkowych przypadkach związanych z możliwymi w najbliższej przyszłości bezpośrednimi i poważnymi zagrożeniami dla fizycznego zdrowia i bezpieczeństwa pracowników i innych osób, ze względu na szczególnie pilną potrzebę konieczne jest podjęcie działania w bardzo krótkim czasie, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego artykułu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 9b.
Artykuł 9a
Wykonywanie przekazanych uprawnień
[2] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.
4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (8).
5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Artykuł 9b
Tryb pilny
[3] 1. Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.
2. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9a ust. 6. W takim przypadku Komisja uchyla akt natychmiast po powiadomieniu jej przez Parlament Europejski lub Radę o decyzji o sprzeciwie.
Artykuł 10
Przepisy końcowe
1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do osiągnięcia zgodności z niniejszą dyrektywą przed dniem 31 grudnia 1992 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Jednakże dla Republiki Greckiej stosuje się datę 31 grudnia 1994 r.
2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty prawa krajowego, które przyjmują bądź które zostały już przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
Artykuł 11
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 30 listopada 1989 r.
[1] Art. 9 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. dostosowującego niektóre akty prawne przewidujące stosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE L 198 z 25.07.2019, str. 241). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2019 r.
[2] Art. 9a dodany przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. dostosowującego niektóre akty prawne przewidujące stosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE L 198 z 25.07.2019, str. 241). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2019 r.
[3] Art. 9b dodany przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. dostosowującego niektóre akty prawne przewidujące stosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE L 198 z 25.07.2019, str. 241). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2019 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-06-27 do 2019-07-25
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,
uwzględniając wniosek Komisji (1) przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
we współpracy z Parlamentem Europejskim (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 118a Traktatu stanowi, iż Rada przyjmuje w trybie dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
na mocy tego artykułu dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;
komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (4) przewiduje przyjęcie dyrektywy zapewniającej gwarancję bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;
w swojej uchwale z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (5) Rada przyjęła do wiadomości intencję Komisji przedłożenia jej w najbliższej przyszłości minimalnych wymagań dotyczących organizacji stanowisk pracy;
zgodność z minimalnymi wymaganiami przewidzianymi dla zagwarantowania lepszych standardów bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (6); w związku z tym przepisy tej ostatniej dyrektywy mają w pełni zastosowanie do miejsca pracy, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub bardziej szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy;
niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;
zgodnie z decyzją 74/325/EWG (7), zmienioną ostatnio Aktem Przystąpienia z 1985 r., Komisja skonsultuje się z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w tym obszarze,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
SEKCJA I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot dyrektywy
1. Dyrektywa niniejsza stanowi pierwszą szczegółową dyrektywę w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG i określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy zgodnie z definicją zawartą w art. 2.
2. Dyrektywa ta nie obejmuje:
a) środków transportu użytkowanych na zewnątrz i/lub wewnątrz przedsiębiorstwa oraz stanowisk pracy wewnątrz środków transportu;
b) sezonowych lub zmiennych stanowisk pracy;
c) przemysłu wydobywczego;
d) łodzi rybackich;
e) pól, lasów i innych gruntów tworzących część przedsiębiorstwa rolnego i leśnego, usytuowanych poza terenem zabudowanym przedsiębiorstwa.
3. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają w pełni zastosowanie do zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Definicja
W niniejszej dyrektywie „miejsce pracy” oznacza miejsce w budynkach przedsiębiorstwa i/lub zakładu przeznaczone do wykorzystania jako stanowiska pracy, łącznie z każdym miejscem na terenie przedsiębiorstwa i/lub zakładu, do którego pracownik ma dostęp w trakcie pracy.
SEKCJA II
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Artykuł 3
Miejsca pracy użytkowane po raz pierwszy
Przekazywane do użytkowania po dniu 31 grudnia 1992 r. miejsca pracy muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku I.
Artykuł 4
Miejsca pracy już użytkowane
Miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą najpóźniej w ciągu trzech lat od powyższej daty spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II.
Jednakże w przypadku Republiki Portugalskiej miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II najpóźniej w ciągu czterech lat od powyższej daty.
Artykuł 5
Zmiany w miejscach pracy
Gdy miejsca pracy są modernizowane, rozbudowywane i/lub zmieniane po dniu 31 grudnia 1992 r., pracodawca podejmuje środki niezbędne w celu zapewnienia, aby te modyfikacje, rozbudowy i/lub zmiany były zgodne z odpowiednimi minimalnymi wymaganiami zawartymi w załączniku I.
Artykuł 6
Wymogi ogólne
W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników pracodawca zapewnia, aby:
– wyjścia ewakuacyjne i wyjścia zapasowe oraz prowadzące do nich drogi były zawsze całkowicie wolne,
– była wykonywana techniczna obsługa miejsc pracy oraz maszyn i urządzeń, zwłaszcza wymienionych w załącznikach I i II, a każda zauważona usterka mogąca zagrozić bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników była usuwana w możliwie najszybszym terminie,
– miejsca pracy oraz maszyny i urządzenia – w szczególności te wymienione w załączniku I pkt 6 i w załączniku II pkt 6 – były regularnie czyszczone w celu utrzymywania należytego poziomu higieny,
– był regularnie konserwowany i sprawdzany sprzęt służący zapewnieniu bezpieczeństwa oraz urządzenia eliminujące zagrożenia, a w szczególności urządzenia wymienione w załącznikach I i II.
Artykuł 7
Informowanie pracowników
Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele zostają poinformowani o wszystkich przedsięwzięciach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy.
Artykuł 8
Konsultacje i współudział pracowników
Zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG w konsultacjach dotyczących wszystkich spraw objętych zakresem tej dyrektywy i jej załączników pracodawcy zapewniają uczestnictwo pracowników i/lub ich przedstawicieli.
SEKCJA III
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 9
Zmiany załączników
Zmiany załączników natury technicznej, wynikające z:
– przyjęcia dyrektyw dotyczących technicznej harmonizacji i normalizacji projektowania, wytwarzania lub budowy części miejsc pracy, i/lub
– postępu technicznego, rozwoju międzynarodowych przepisów lub specyfikacji oraz wiedzy dotyczącej miejsc pracy,
przyjmowane są zgodnie z procedurą zawartą w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 10
Przepisy końcowe
1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do osiągnięcia zgodności z niniejszą dyrektywą przed dniem 31 grudnia 1992 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Jednakże dla Republiki Greckiej stosuje się datę 31 grudnia 1994 r.
2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty prawa krajowego, które przyjmują bądź które zostały już przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy.
3. [1] (uchylony)
4. [2] (uchylony)
Artykuł 11
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 30 listopada 1989 r.
[1] Art. 10 ust. 3 uchylony przez art. 3 pkt 2 dyrektywy 2007/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającej dyrektywę Rady 89/391/EWG, jej dyrektywy szczegółowe oraz dyrektywy Rady 83/477/EWG, 91/383/EWG, 92/29/EWG i 94/33/WE w celu uproszczenia i racjonalizacji sprawozdań z praktycznego wdrażania dyrektyw (Dz.Urz.UE L 165 z 27.06.2007, str. 21). Zmiana weszła w życie 27 czerwca 2007 r.
[2] Art. 10 ust. 4 uchylony przez art. 3 pkt 2 dyrektywy 2007/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającej dyrektywę Rady 89/391/EWG, jej dyrektywy szczegółowe oraz dyrektywy Rady 83/477/EWG, 91/383/EWG, 92/29/EWG i 94/33/WE w celu uproszczenia i racjonalizacji sprawozdań z praktycznego wdrażania dyrektyw (Dz.Urz.UE L 165 z 27.06.2007, str. 21). Zmiana weszła w życie 27 czerwca 2007 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1989-12-15 do 2007-06-26
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,
uwzględniając wniosek Komisji (1) przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
we współpracy z Parlamentem Europejskim (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 118a Traktatu stanowi, iż Rada przyjmuje w trybie dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
na mocy tego artykułu dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;
komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (4) przewiduje przyjęcie dyrektywy zapewniającej gwarancję bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;
w swojej uchwale z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (5) Rada przyjęła do wiadomości intencję Komisji przedłożenia jej w najbliższej przyszłości minimalnych wymagań dotyczących organizacji stanowisk pracy;
zgodność z minimalnymi wymaganiami przewidzianymi dla zagwarantowania lepszych standardów bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (6); w związku z tym przepisy tej ostatniej dyrektywy mają w pełni zastosowanie do miejsca pracy, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub bardziej szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy;
niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;
zgodnie z decyzją 74/325/EWG (7), zmienioną ostatnio Aktem Przystąpienia z 1985 r., Komisja skonsultuje się z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w tym obszarze,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
SEKCJA I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot dyrektywy
1. Dyrektywa niniejsza stanowi pierwszą szczegółową dyrektywę w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG i określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy zgodnie z definicją zawartą w art. 2.
2. Dyrektywa ta nie obejmuje:
a) środków transportu użytkowanych na zewnątrz i/lub wewnątrz przedsiębiorstwa oraz stanowisk pracy wewnątrz środków transportu;
b) sezonowych lub zmiennych stanowisk pracy;
c) przemysłu wydobywczego;
d) łodzi rybackich;
e) pól, lasów i innych gruntów tworzących część przedsiębiorstwa rolnego i leśnego, usytuowanych poza terenem zabudowanym przedsiębiorstwa.
3. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają w pełni zastosowanie do zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Definicja
W niniejszej dyrektywie „miejsce pracy” oznacza miejsce w budynkach przedsiębiorstwa i/lub zakładu przeznaczone do wykorzystania jako stanowiska pracy, łącznie z każdym miejscem na terenie przedsiębiorstwa i/lub zakładu, do którego pracownik ma dostęp w trakcie pracy.
SEKCJA II
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Artykuł 3
Miejsca pracy użytkowane po raz pierwszy
Przekazywane do użytkowania po dniu 31 grudnia 1992 r. miejsca pracy muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku I.
Artykuł 4
Miejsca pracy już użytkowane
Miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą najpóźniej w ciągu trzech lat od powyższej daty spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II.
Jednakże w przypadku Republiki Portugalskiej miejsca pracy użytkowane przed dniem 1 stycznia 1993 r. muszą spełniać minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II najpóźniej w ciągu czterech lat od powyższej daty.
Artykuł 5
Zmiany w miejscach pracy
Gdy miejsca pracy są modernizowane, rozbudowywane i/lub zmieniane po dniu 31 grudnia 1992 r., pracodawca podejmuje środki niezbędne w celu zapewnienia, aby te modyfikacje, rozbudowy i/lub zmiany były zgodne z odpowiednimi minimalnymi wymaganiami zawartymi w załączniku I.
Artykuł 6
Wymogi ogólne
W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników pracodawca zapewnia, aby:
– wyjścia ewakuacyjne i wyjścia zapasowe oraz prowadzące do nich drogi były zawsze całkowicie wolne,
– była wykonywana techniczna obsługa miejsc pracy oraz maszyn i urządzeń, zwłaszcza wymienionych w załącznikach I i II, a każda zauważona usterka mogąca zagrozić bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników była usuwana w możliwie najszybszym terminie,
– miejsca pracy oraz maszyny i urządzenia – w szczególności te wymienione w załączniku I pkt 6 i w załączniku II pkt 6 – były regularnie czyszczone w celu utrzymywania należytego poziomu higieny,
– był regularnie konserwowany i sprawdzany sprzęt służący zapewnieniu bezpieczeństwa oraz urządzenia eliminujące zagrożenia, a w szczególności urządzenia wymienione w załącznikach I i II.
Artykuł 7
Informowanie pracowników
Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele zostają poinformowani o wszystkich przedsięwzięciach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy.
Artykuł 8
Konsultacje i współudział pracowników
Zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG w konsultacjach dotyczących wszystkich spraw objętych zakresem tej dyrektywy i jej załączników pracodawcy zapewniają uczestnictwo pracowników i/lub ich przedstawicieli.
SEKCJA III
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 9
Zmiany załączników
Zmiany załączników natury technicznej, wynikające z:
– przyjęcia dyrektyw dotyczących technicznej harmonizacji i normalizacji projektowania, wytwarzania lub budowy części miejsc pracy, i/lub
– postępu technicznego, rozwoju międzynarodowych przepisów lub specyfikacji oraz wiedzy dotyczącej miejsc pracy,
przyjmowane są zgodnie z procedurą zawartą w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 10
Przepisy końcowe
1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do osiągnięcia zgodności z niniejszą dyrektywą przed dniem 31 grudnia 1992 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Jednakże dla Republiki Greckiej stosuje się datę 31 grudnia 1994 r.
2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty prawa krajowego, które przyjmują bądź które zostały już przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy.
3. Państwa Członkowskie składają Komisji co pięć lat sprawozdanie dotyczące wprowadzenia w życie przepisów niniejszej dyrektywy, uwzględniające stanowiska pracodawców i pracowników.
Komisja informuje Parlament Europejski, Radę, Komitet Ekonomiczno-Społeczny oraz Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy.
4. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu okresowe sprawozdanie dotyczące zastosowania niniejszej dyrektywy, z uwzględnieniem ust. 1-3.
Artykuł 11
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 30 listopada 1989 r.