KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I określa się zgodnie z następującymi metodami analizy:

a) metoda oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego, przedstawiona w załączniku II;

b) metoda oznaczania liczby nadtlenkowej, przedstawiona w załączniku III;

c) metoda oznaczania zawartości wosków, przedstawiona w załączniku IV;

d) metoda oznaczania składu i zawartości steroli i dialkoholi triterpenowych metodą chromatografii gazowej na kolumnach kapilarnych, przedstawiona w załączniku V;

e) metoda oznaczania zawartości procentowej 2-monopalmitynianu glicerolu, przedstawiona w załączniku VII;

f) metoda analizy spektrofotometrycznej, przedstawiona w załączniku IX;

g) metoda oznaczania składu kwasu tłuszczowego, przedstawiona w załączniku X;

h) metoda oznaczania lotnych rozpuszczalników chlorowcowanych, przedstawiona w załączniku XI;

i) metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, przedstawiona w załączniku XII;

j) metoda oznaczania stigmastadienów, przedstawiona w załączniku XVII;

k) metoda oznaczania zawartości triglicerydów z ECN42, przedstawiona w załączniku XVIII;

l) [1] metoda oznaczania składu i zawartości steroli oraz związków alkoholi metodą chromatografii gazowej na kolumnach kapilarnych, przedstawiona w załączniku XIX;

m) metoda oznaczania zawartości wosków, estrów metylowych kwasów tłuszczowych i estrów etylowych kwasów tłuszczowych, przedstawiona w załączniku XX.

2. Weryfikacja właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia prowadzona przez organy krajowe i ich przedstawicieli wykonywana jest przez zespoły degustatorów zatwierdzone przez państwa członkowskie.

Właściwości organoleptyczne oliwy, o których mowa w akapicie pierwszym, określa się jako zgodne ze zgłoszoną kategorią, jeżeli zespół degustatorów zatwierdzony przez państwo członkowskie potwierdzi taką klasyfikację.

W przypadku gdy zespół nie potwierdzi kategorii zgłoszonej w odniesieniu do właściwości organoleptycznych, na wniosek zainteresowanej strony organy krajowe lub ich przedstawiciele zapewniają niezwłoczne przeprowadzenie przez inne zatwierdzone zespoły dwóch ocen porównawczych. Co najmniej jeden z zespołów to zespół zatwierdzony przez zainteresowane państwo członkowskie będące producentem. Przedmiotowe właściwości określa się jako zgodne ze zgłoszonymi właściwościami, jeżeli obydwie oceny porównawcze potwierdzą zgłoszoną klasyfikację. Jeżeli tak się nie stanie, niezależnie od rodzaju wad stwierdzonych w trakcie przeprowadzania ocen porównawczych, klasyfikację zgłasza się jako niezgodną z właściwościami, a zainteresowana strona ponosi koszty ocen porównawczych. [2]

3. W przypadku gdy organy krajowe lub ich przedstawiciele sprawdzają właściwości oliwy, jak przewidziano w ust. 1, próbki pobiera się zgodnie z normami międzynarodowymi: normą EN ISO 661 dotyczącą przygotowania próbek do badań oraz normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek. Jednak niezależnie od przepisów pkt 6.8 normy EN ISO 5555, w przypadku partii takiej oliwy w opakowaniu bezpośrednim próbkę pobiera się zgodnie z załącznikiem Ia do niniejszego rozporządzenia. W przypadku oliwy luzem, której próbek nie można pobrać zgodnie z normą EN ISO 5555, pobieranie próbek wykonuje się zgodnie z instrukcjami opracowanymi przez właściwy organ państwa członkowskiego.

Bez uszczerbku dla normy EN ISO 5555 oraz rozdziału 6 normy EN ISO 661 pobrane próbki jak najszybciej umieszcza się w ciemnym miejscu, z dala od źródeł wysokiej temperatury i wysyła się do laboratorium w celu poddania analizie nie później niż piątego dnia roboczego po ich pobraniu, w przeciwnym razie próbki przechowuje się w taki sposób, aby nie uległy rozpadowi ani uszkodzeniu w czasie transportu lub przechowywania, zanim zostaną wysłane do laboratorium.

4. Do celów weryfikacji przewidzianej w ust. 3, analizy, o których mowa w załącznikach II, III, IX i XX, oraz w stosownych przypadkach wszystkie analizy porównawcze wymagane na mocy prawa krajowego, wykonuje się przed upływem daty minimalnej trwałości w przypadku produktów pakowanych. W przypadku pobierania próbek oliwy luzem analizy te wykonuje się nie później niż po upływie sześciu miesięcy od miesiąca, w którym pobrano próbkę.

Nie stosuje się żadnych terminów w przypadku innych analiz przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Jeżeli wyniki analiz nie odpowiadają właściwościom zgłoszonej kategorii oliwy z oliwek lub oliwy z wytłoczyn z oliwek, zainteresowana strona powiadamiana jest nie później niż miesiąc przed końcem okresu określonego w akapicie pierwszym, chyba że próbkę pobrano później niż dwa miesiące przed upływem daty minimalnej trwałości.

5. W celu oznaczenia właściwości różnych rodzajów oliwy z oliwek za pomocą metod przewidzianych w ust. 1 akapit pierwszy wyniki analiz porównuje się bezpośrednio z limitami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

1. Do celów niniejszego artykułu „oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu” oznacza całkowitą ilość oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek odpowiedniego państwa członkowskiego konsumowanej w tym państwie członkowskim lub wywożonej z tego państwa członkowskiego.

2. Państwa członkowskie zapewniają selektywne przeprowadzanie opartych o analizę ryzyka i odpowiednio częstych kontroli zgodności, tak aby zagwarantować, że oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu jest zgodna ze zgłoszoną kategorią.

3. Kryteria oceny ryzyka mogą obejmować:

a) kategorię oliwy, okres produkcji, cenę oliwy w stosunku do innych olejów roślinnych, czynności związane z mieszaniem i pakowaniem, obiekty i warunki przechowywania, państwo pochodzenia, państwo przeznaczenia, środki transportu lub objętość partii;

b) pozycję podmiotów gospodarczych w łańcuchu wprowadzania do obrotu, objętość lub wartość produktów wprowadzanych przez nie do obrotu, zakres kategorii oliwy, które wprowadzają do obrotu, rodzaj prowadzonej działalności, na przykład tłoczenie, przechowywanie, rafinowanie, mieszanie, pakowanie lub sprzedaż detaliczna;

c) ustalenia poczynione podczas poprzednich kontroli, w tym liczbę i rodzaj stwierdzonych wad, typową jakość oliwy wprowadzanej do obrotu, efektywność wykorzystywanego wyposażenia technicznego;

d) wiarygodność systemów zapewnienia jakości lub systemów samokontroli podmiotów gospodarczych w odniesieniu do zgodności z normami handlowymi;

e) miejsce przeprowadzania kontroli, zwłaszcza jeśli jest to pierwszy punkt wprowadzenia produktów na teren Unii, ostatni punkt wyprowadzenia produktów z Unii lub miejsce, w którym oleje są produkowane, pakowane, ładowane lub sprzedawane konsumentowi finalnemu;

f) wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na ryzyko niezgodności.

4. Państwa członkowskie z wyprzedzeniem ustanawiają:

a) kryteria oceny ryzyka wystąpienia niezgodności poszczególnych partii;

b) na podstawie analizy ryzyka dla każdej kategorii ryzyka – minimalną liczbę podmiotów gospodarczych, partii lub ilości podlegających kontroli zgodności.

Rocznie przeprowadza się co najmniej jedną kontrolę zgodności na tysiąc ton oliwy z oliwek wprowadzonej do obrotu w państwie członkowskim.

5. Państwa członkowskie sprawdzają zgodność:

a) przez przeprowadzenie, w dowolnej kolejności, analiz określonych w załączniku I; lub

b) [3] przez przeprowadzenie analiz w kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w tym schemacie.

Artykuł 3

W przypadku gdy stwierdzono, że oliwa nie odpowiada opisowi jej kategorii, zainteresowane państwo członkowskie stosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, które są ustalane w świetle tego, jak poważna jest stwierdzona nieprawidłowość.

W przypadku gdy w ramach kontroli ujawnione zostają istotne nieprawidłowości, państwa członkowskie zwiększają częstotliwość kontroli w odniesieniu do etapu wprowadzania do obrotu, kategorii oliwy, pochodzenia lub innych kryteriów.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 7a

Osoby fizyczne lub prawne oraz grupy osób, które posiadają oliwę z oliwek lub oliwę z wytłoczyn z oliwek od etapu ekstrakcji w tłoczni do etapu butelkowania włącznie, w dowolnych celach zawodowych bądź handlowych, muszą prowadzić rejestry wprowadzania i wycofywania w odniesieniu do każdej kategorii takiej oliwy.

Państwa członkowskie zapewniają należyte przestrzeganie obowiązku określonego w akapicie pierwszym.

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach służących wprowadzeniu w życie niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich późniejszych zmianach.

2. Nie później niż do 31 maja każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Sprawozdanie zawiera przynajmniej wyniki kontroli zgodności przeprowadzonych w odniesieniu do oliwy z oliwek przedstawione zgodnie z szablonami określonymi w załączniku XXI.

3. Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁶).

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. [1] Właściwości olejów wymienione w załączniku I określa się zgodnie z następującymi metodami analizy:

a) metoda oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego, przedstawiona w załączniku II;

b) metoda oznaczania liczby nadtlenkowej, przedstawiona w załączniku III;

c) metoda oznaczania zawartości wosków, przedstawiona w załączniku IV;

d) metoda oznaczania składu i zawartości steroli i dialkoholi triterpenowych metodą chromatografii gazowej na kolumnach kapilarnych, przedstawiona w załączniku V;

e) metoda oznaczania zawartości procentowej 2-monopalmitynianu glicerolu, przedstawiona w załączniku VII;

f) metoda analizy spektrofotometrycznej, przedstawiona w załączniku IX;

g) [2] metoda oznaczania składu kwasu tłuszczowego, przedstawiona w załączniku X;

h) metoda oznaczania lotnych rozpuszczalników chlorowcowanych, przedstawiona w załączniku XI;

i) metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, przedstawiona w załączniku XII;

j) metoda oznaczania stigmastadienów, przedstawiona w załączniku XVII;

k) metoda oznaczania zawartości triglicerydów z ECN42, przedstawiona w załączniku XVIII;

l) [3] metoda oznaczania zawartości alkoholi alifatycznych i triterpenowych, przedstawiona w załączniku XIX;

m) metoda oznaczania zawartości wosków, estrów metylowych kwasów tłuszczowych i estrów etylowych kwasów tłuszczowych, przedstawiona w załączniku XX.

2. Weryfikacja właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia prowadzona przez organy krajowe i ich przedstawicieli wykonywana jest przez zespoły degustatorów zatwierdzone przez państwa członkowskie.

Właściwości organoleptyczne oliwy, o których mowa w akapicie pierwszym, określa się jako zgodne ze zgłoszoną kategorią, jeżeli zespół degustatorów zatwierdzony przez państwo członkowskie potwierdzi taką klasyfikację.

W przypadku gdy zespół nie potwierdzi kategorii zgłoszonej w odniesieniu do właściwości organoleptycznych, na wniosek zainteresowanej strony organy krajowe lub ich przedstawiciele zapewniają niezwłoczne przeprowadzenie przez inne zatwierdzone zespoły dwóch ocen porównawczych, z których przynajmniej jedna wykonana jest przez zainteresowane państwo członkowskie będące producentem. Przedmiotowe właściwości określa się jako zgodne ze zgłoszonymi właściwościami, jeżeli co najmniej dwie z ocen porównawczych potwierdzą zgłoszoną klasyfikację. Jeżeli tak się nie stanie, zainteresowana strona ponosi koszty ocen porównawczych.

3. W przypadku gdy organy krajowe lub ich przedstawiciele sprawdzają właściwości oliwy, jak przewidziano w ust. 1, próbki pobiera się zgodnie z normami międzynarodowymi: normą EN ISO 661 dotyczącą przygotowania próbek do badań oraz normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek. Jednak niezależnie od przepisów pkt 6.8 normy EN ISO 5555, w przypadku partii takiej oliwy w opakowaniu bezpośrednim próbkę pobiera się zgodnie z załącznikiem Ia do niniejszego rozporządzenia. W przypadku oliwy luzem, której próbek nie można pobrać zgodnie z normą EN ISO 5555, pobieranie próbek wykonuje się zgodnie z instrukcjami opracowanymi przez właściwy organ państwa członkowskiego.

Bez uszczerbku dla normy EN ISO 5555 oraz rozdziału 6 normy EN ISO 661 pobrane próbki jak najszybciej umieszcza się w ciemnym miejscu, z dala od źródeł wysokiej temperatury i wysyła się do laboratorium w celu poddania analizie nie później niż piątego dnia roboczego po ich pobraniu, w przeciwnym razie próbki przechowuje się w taki sposób, aby nie uległy rozpadowi ani uszkodzeniu w czasie transportu lub przechowywania, zanim zostaną wysłane do laboratorium.

4. Do celów weryfikacji przewidzianej w ust. 3, analizy, o których mowa w załącznikach II, III, IX i XX, oraz w stosownych przypadkach wszystkie analizy porównawcze wymagane na mocy prawa krajowego, wykonuje się przed upływem daty minimalnej trwałości w przypadku produktów pakowanych. W przypadku pobierania próbek oliwy luzem analizy te wykonuje się nie później niż po upływie sześciu miesięcy od miesiąca, w którym pobrano próbkę.

Nie stosuje się żadnych terminów w przypadku innych analiz przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Jeżeli wyniki analiz nie odpowiadają właściwościom zgłoszonej kategorii oliwy z oliwek lub oliwy z wytłoczyn z oliwek, zainteresowana strona powiadamiana jest nie później niż miesiąc przed końcem okresu określonego w akapicie pierwszym, chyba że próbkę pobrano później niż dwa miesiące przed upływem daty minimalnej trwałości.

5. W celu oznaczenia właściwości różnych rodzajów oliwy z oliwek za pomocą metod przewidzianych w ust. 1 akapit pierwszy wyniki analiz porównuje się bezpośrednio z limitami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

1. Do celów niniejszego artykułu „oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu” oznacza całkowitą ilość oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek odpowiedniego państwa członkowskiego konsumowanej w tym państwie członkowskim lub wywożonej z tego państwa członkowskiego.

2. Państwa członkowskie zapewniają selektywne przeprowadzanie opartych o analizę ryzyka i odpowiednio częstych kontroli zgodności, tak aby zagwarantować, że oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu jest zgodna ze zgłoszoną kategorią.

3. Kryteria oceny ryzyka mogą obejmować:

a) kategorię oliwy, okres produkcji, cenę oliwy w stosunku do innych olejów roślinnych, czynności związane z mieszaniem i pakowaniem, obiekty i warunki przechowywania, państwo pochodzenia, państwo przeznaczenia, środki transportu lub objętość partii;

b) pozycję podmiotów gospodarczych w łańcuchu wprowadzania do obrotu, objętość lub wartość produktów wprowadzanych przez nie do obrotu, zakres kategorii oliwy, które wprowadzają do obrotu, rodzaj prowadzonej działalności, na przykład tłoczenie, przechowywanie, rafinowanie, mieszanie, pakowanie lub sprzedaż detaliczna;

c) ustalenia poczynione podczas poprzednich kontroli, w tym liczbę i rodzaj stwierdzonych wad, typową jakość oliwy wprowadzanej do obrotu, efektywność wykorzystywanego wyposażenia technicznego;

d) wiarygodność systemów zapewnienia jakości lub systemów samokontroli podmiotów gospodarczych w odniesieniu do zgodności z normami handlowymi;

e) miejsce przeprowadzania kontroli, zwłaszcza jeśli jest to pierwszy punkt wprowadzenia produktów na teren Unii, ostatni punkt wyprowadzenia produktów z Unii lub miejsce, w którym oleje są produkowane, pakowane, ładowane lub sprzedawane konsumentowi finalnemu;

f) wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na ryzyko niezgodności.

4. Państwa członkowskie z wyprzedzeniem ustanawiają:

a) kryteria oceny ryzyka wystąpienia niezgodności poszczególnych partii;

b) na podstawie analizy ryzyka dla każdej kategorii ryzyka – minimalną liczbę podmiotów gospodarczych, partii lub ilości podlegających kontroli zgodności.

Rocznie przeprowadza się co najmniej jedną kontrolę zgodności na tysiąc ton oliwy z oliwek wprowadzonej do obrotu w państwie członkowskim.

5. Państwa członkowskie sprawdzają zgodność:

a) przez przeprowadzenie, w dowolnej kolejności, analiz określonych w załączniku I; lub

b) przez przeprowadzenie analiz w kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu decyzyjnego aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w tym schemacie decyzyjnym.

Artykuł 3

W przypadku gdy stwierdzono, że oliwa nie odpowiada opisowi jej kategorii, zainteresowane państwo członkowskie stosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, które są ustalane w świetle tego, jak poważna jest stwierdzona nieprawidłowość.

W przypadku gdy w ramach kontroli ujawnione zostają istotne nieprawidłowości, państwa członkowskie zwiększają częstotliwość kontroli w odniesieniu do etapu wprowadzania do obrotu, kategorii oliwy, pochodzenia lub innych kryteriów.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 7a

Osoby fizyczne lub prawne oraz grupy osób, które posiadają oliwę z oliwek lub oliwę z wytłoczyn z oliwek od etapu ekstrakcji w tłoczni do etapu butelkowania włącznie, w dowolnych celach zawodowych bądź handlowych, muszą prowadzić rejestry wprowadzania i wycofywania w odniesieniu do każdej kategorii takiej oliwy.

Państwa członkowskie zapewniają należyte przestrzeganie obowiązku określonego w akapicie pierwszym.

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach służących wprowadzeniu w życie niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich późniejszych zmianach.

2. Nie później niż do 31 maja każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Sprawozdanie zawiera przynajmniej wyniki kontroli zgodności przeprowadzonych w odniesieniu do oliwy z oliwek przedstawione zgodnie z szablonami określonymi w załączniku XXI.

3. Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁶).

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

[1] 1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I określa się zgodnie z następującymi metodami analizy:

a) metoda oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego, przedstawiona w załączniku II;

b) metoda oznaczania liczby nadtlenkowej, przedstawiona w załączniku III;

c) metoda oznaczania zawartości wosków, przedstawiona w załączniku IV;

d) metoda oznaczania składu i zawartości steroli i dialkoholi triterpenowych metodą chromatografii gazowej na kolumnach kapilarnych, przedstawiona w załączniku V;

e) metoda oznaczania zawartości procentowej 2-monopalmitynianu glicerolu, przedstawiona w załączniku VII;

f) metoda analizy spektrofotometrycznej, przedstawiona w załączniku IX;

g) metoda oznaczania składu kwasu tłuszczowego, przedstawiona w załączniku X A i X B;

h) metoda oznaczania lotnych rozpuszczalników chlorowcowanych, przedstawiona w załączniku XI;

i) metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, przedstawiona w załączniku XII;

j) metoda oznaczania stigmastadienów, przedstawiona w załączniku XVII;

k) metoda oznaczania zawartości triglicerydów z ECN42, przedstawiona w załączniku XVIII;

l) metoda oznaczania zawartości alkoholi alifatycznych, przedstawiona w załączniku XIX;

m) metoda oznaczania zawartości wosków, estrów metylowych kwasów tłuszczowych i estrów etylowych kwasów tłuszczowych, przedstawiona w załączniku XX.

W celu wykrycia obecności obcych olejów roślinnych w oliwie z oliwek stosuje się metodę analizy przedstawioną w załączniku XXa.

2. Weryfikacja właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia prowadzona przez organy krajowe i ich przedstawicieli wykonywana jest przez zespoły degustatorów zatwierdzone przez państwa członkowskie.

Właściwości organoleptyczne oliwy, o których mowa w akapicie pierwszym, określa się jako zgodne ze zgłoszoną kategorią, jeżeli zespół degustatorów zatwierdzony przez państwo członkowskie potwierdzi taką klasyfikację.

W przypadku gdy zespół nie potwierdzi kategorii zgłoszonej w odniesieniu do właściwości organoleptycznych, na wniosek zainteresowanej strony organy krajowe lub ich przedstawiciele zapewniają niezwłoczne przeprowadzenie przez inne zatwierdzone zespoły dwóch ocen porównawczych, z których przynajmniej jedna wykonana jest przez zainteresowane państwo członkowskie będące producentem. Przedmiotowe właściwości określa się jako zgodne ze zgłoszonymi właściwościami, jeżeli co najmniej dwie z ocen porównawczych potwierdzą zgłoszoną klasyfikację. Jeżeli tak się nie stanie, zainteresowana strona ponosi koszty ocen porównawczych.

3. W przypadku gdy organy krajowe lub ich przedstawiciele sprawdzają właściwości oliwy, jak przewidziano w ust. 1, próbki pobiera się zgodnie z normami międzynarodowymi: normą EN ISO 661 dotyczącą przygotowania próbek do badań oraz normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek. Jednak niezależnie od przepisów pkt 6.8 normy EN ISO 5555, w przypadku partii takiej oliwy w opakowaniu bezpośrednim próbkę pobiera się zgodnie z załącznikiem Ia do niniejszego rozporządzenia. W przypadku oliwy luzem, której próbek nie można pobrać zgodnie z normą EN ISO 5555, pobieranie próbek wykonuje się zgodnie z instrukcjami opracowanymi przez właściwy organ państwa członkowskiego.

Bez uszczerbku dla normy EN ISO 5555 oraz rozdziału 6 normy EN ISO 661 pobrane próbki jak najszybciej umieszcza się w ciemnym miejscu, z dala od źródeł wysokiej temperatury i wysyła się do laboratorium w celu poddania analizie nie później niż piątego dnia roboczego po ich pobraniu, w przeciwnym razie próbki przechowuje się w taki sposób, aby nie uległy rozpadowi ani uszkodzeniu w czasie transportu lub przechowywania, zanim zostaną wysłane do laboratorium.

4. Do celów weryfikacji przewidzianej w ust. 3, analizy, o których mowa w załącznikach II, III, IX i XX, oraz w stosownych przypadkach wszystkie analizy porównawcze wymagane na mocy prawa krajowego, wykonuje się przed upływem daty minimalnej trwałości w przypadku produktów pakowanych. W przypadku pobierania próbek oliwy luzem analizy te wykonuje się nie później niż po upływie sześciu miesięcy od miesiąca, w którym pobrano próbkę.

Nie stosuje się żadnych terminów w przypadku innych analiz przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Jeżeli wyniki analiz nie odpowiadają właściwościom zgłoszonej kategorii oliwy z oliwek lub oliwy z wytłoczyn z oliwek, zainteresowana strona powiadamiana jest nie później niż miesiąc przed końcem okresu określonego w akapicie pierwszym, chyba że próbkę pobrano później niż dwa miesiące przed upływem daty minimalnej trwałości.

5. W celu oznaczenia właściwości różnych rodzajów oliwy z oliwek za pomocą metod przewidzianych w ust. 1 akapit pierwszy wyniki analiz porównuje się bezpośrednio z limitami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

1. Do celów niniejszego artykułu „oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu” oznacza całkowitą ilość oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek odpowiedniego państwa członkowskiego konsumowanej w tym państwie członkowskim lub wywożonej z tego państwa członkowskiego.

2. Państwa członkowskie zapewniają selektywne przeprowadzanie opartych o analizę ryzyka i odpowiednio częstych kontroli zgodności, tak aby zagwarantować, że oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu jest zgodna ze zgłoszoną kategorią.

3. Kryteria oceny ryzyka mogą obejmować:

a) kategorię oliwy, okres produkcji, cenę oliwy w stosunku do innych olejów roślinnych, czynności związane z mieszaniem i pakowaniem, obiekty i warunki przechowywania, państwo pochodzenia, państwo przeznaczenia, środki transportu lub objętość partii;

b) pozycję podmiotów gospodarczych w łańcuchu wprowadzania do obrotu, objętość lub wartość produktów wprowadzanych przez nie do obrotu, zakres kategorii oliwy, które wprowadzają do obrotu, rodzaj prowadzonej działalności, na przykład tłoczenie, przechowywanie, rafinowanie, mieszanie, pakowanie lub sprzedaż detaliczna;

c) ustalenia poczynione podczas poprzednich kontroli, w tym liczbę i rodzaj stwierdzonych wad, typową jakość oliwy wprowadzanej do obrotu, efektywność wykorzystywanego wyposażenia technicznego;

d) wiarygodność systemów zapewnienia jakości lub systemów samokontroli podmiotów gospodarczych w odniesieniu do zgodności z normami handlowymi;

e) miejsce przeprowadzania kontroli, zwłaszcza jeśli jest to pierwszy punkt wprowadzenia produktów na teren Unii, ostatni punkt wyprowadzenia produktów z Unii lub miejsce, w którym oleje są produkowane, pakowane, ładowane lub sprzedawane konsumentowi finalnemu;

f) wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na ryzyko niezgodności.

4. Państwa członkowskie z wyprzedzeniem ustanawiają:

a) kryteria oceny ryzyka wystąpienia niezgodności poszczególnych partii;

b) na podstawie analizy ryzyka dla każdej kategorii ryzyka – minimalną liczbę podmiotów gospodarczych, partii lub ilości podlegających kontroli zgodności.

Rocznie przeprowadza się co najmniej jedną kontrolę zgodności na tysiąc ton oliwy z oliwek wprowadzonej do obrotu w państwie członkowskim.

5. Państwa członkowskie sprawdzają zgodność:

a) przez przeprowadzenie, w dowolnej kolejności, analiz określonych w załączniku I; lub

b) przez przeprowadzenie analiz w kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu decyzyjnego aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w tym schemacie decyzyjnym.

Artykuł 3

W przypadku gdy stwierdzono, że oliwa nie odpowiada opisowi jej kategorii, zainteresowane państwo członkowskie stosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, które są ustalane w świetle tego, jak poważna jest stwierdzona nieprawidłowość.

W przypadku gdy w ramach kontroli ujawnione zostają istotne nieprawidłowości, państwa członkowskie zwiększają częstotliwość kontroli w odniesieniu do etapu wprowadzania do obrotu, kategorii oliwy, pochodzenia lub innych kryteriów.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 7a

Osoby fizyczne lub prawne oraz grupy osób, które posiadają oliwę z oliwek lub oliwę z wytłoczyn z oliwek od etapu ekstrakcji w tłoczni do etapu butelkowania włącznie, w dowolnych celach zawodowych bądź handlowych, muszą prowadzić rejestry wprowadzania i wycofywania w odniesieniu do każdej kategorii takiej oliwy.

Państwa członkowskie zapewniają należyte przestrzeganie obowiązku określonego w akapicie pierwszym.

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach służących wprowadzeniu w życie niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich późniejszych zmianach.

2. [2] Nie później niż do 31 maja każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Sprawozdanie zawiera przynajmniej wyniki kontroli zgodności przeprowadzonych w odniesieniu do oliwy z oliwek przedstawione zgodnie z szablonami określonymi w załączniku XXI.

3. Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁶).

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania zawartości procentowej 2-monopalmitynianu glicerolu,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w zał. XVII do oznaczenia stigmastadienów,

– metoda przedstawiona w załączniku XX dla oznaczania zawartości wosków, estrów metylowych kwasów tłuszczowych i estrów etylowych kwasów tłuszczowych metodą kapilarnej chromatografii gazowej.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

3. Próbki służące do określania właściwości oliwy, przewidziane w załączniku I, mają być pobierane zgodnie z międzynarodową normą EN ISO 661 dotyczącą sporządzania próbek do testów oraz międzynarodową normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek.

4. Do celów sprawdzenia przewidzianego w ust. 3, analizy określone w załącznikach II, III, IX, X i XII oraz, jeżeli ma zastosowanie, jakakolwiek analiza porównawcza wymagana na mocy prawa krajowego, zostają przeprowadzone przed datą ważności. Jeżeli pobieranie próbek dokonane jest więcej niż cztery miesiące przed datą ważności, analizy zostają przeprowadzone najpóźniej cztery miesiące po pobraniu próbek. Żaden termin nie ma zastosowania do innych analiz przewidzianych w tym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

[1] 1. Do celów niniejszego artykułu „oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu” oznacza całkowitą ilość oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek odpowiedniego państwa członkowskiego konsumowanej w tym państwie członkowskim lub wywożonej z tego państwa członkowskiego.

2. Państwa członkowskie zapewniają selektywne przeprowadzanie opartych o analizę ryzyka i odpowiednio częstych kontroli zgodności, tak aby zagwarantować, że oliwa z oliwek wprowadzona do obrotu jest zgodna ze zgłoszoną kategorią.

3. Kryteria oceny ryzyka mogą obejmować:

a) kategorię oliwy, okres produkcji, cenę oliwy w stosunku do innych olejów roślinnych, czynności związane z mieszaniem i pakowaniem, obiekty i warunki przechowywania, państwo pochodzenia, państwo przeznaczenia, środki transportu lub objętość partii;

b) pozycję podmiotów gospodarczych w łańcuchu wprowadzania do obrotu, objętość lub wartość produktów wprowadzanych przez nie do obrotu, zakres kategorii oliwy, które wprowadzają do obrotu, rodzaj prowadzonej działalności, na przykład tłoczenie, przechowywanie, rafinowanie, mieszanie, pakowanie lub sprzedaż detaliczna;

c) ustalenia poczynione podczas poprzednich kontroli, w tym liczbę i rodzaj stwierdzonych wad, typową jakość oliwy wprowadzanej do obrotu, efektywność wykorzystywanego wyposażenia technicznego;

d) wiarygodność systemów zapewnienia jakości lub systemów samokontroli podmiotów gospodarczych w odniesieniu do zgodności z normami handlowymi;

e) miejsce przeprowadzania kontroli, zwłaszcza jeśli jest to pierwszy punkt wprowadzenia produktów na teren Unii, ostatni punkt wyprowadzenia produktów z Unii lub miejsce, w którym oleje są produkowane, pakowane, ładowane lub sprzedawane konsumentowi finalnemu;

f) wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na ryzyko niezgodności.

4. Państwa członkowskie z wyprzedzeniem ustanawiają:

a) kryteria oceny ryzyka wystąpienia niezgodności poszczególnych partii;

b) na podstawie analizy ryzyka dla każdej kategorii ryzyka – minimalną liczbę podmiotów gospodarczych, partii lub ilości podlegających kontroli zgodności.

Rocznie przeprowadza się co najmniej jedną kontrolę zgodności na tysiąc ton oliwy z oliwek wprowadzonej do obrotu w państwie członkowskim.

5. Państwa członkowskie sprawdzają zgodność:

a) przez przeprowadzenie, w dowolnej kolejności, analiz określonych w załączniku I; lub

b) przez przeprowadzenie analiz w kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu decyzyjnego aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w tym schemacie decyzyjnym.

Artykuł 3

[2] W przypadku gdy stwierdzono, że oliwa nie odpowiada opisowi jej kategorii, zainteresowane państwo członkowskie stosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, które są ustalane w świetle tego, jak poważna jest stwierdzona nieprawidłowość.

W przypadku gdy w ramach kontroli ujawnione zostają istotne nieprawidłowości, państwa członkowskie zwiększają częstotliwość kontroli w odniesieniu do etapu wprowadzania do obrotu, kategorii oliwy, pochodzenia lub innych kryteriów.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 7a

[3] Osoby fizyczne lub prawne oraz grupy osób, które posiadają oliwę z oliwek lub oliwę z wytłoczyn z oliwek od etapu ekstrakcji w tłoczni do etapu butelkowania włącznie, w dowolnych celach zawodowych bądź handlowych, muszą prowadzić rejestry wprowadzania i wycofywania w odniesieniu do każdej kategorii takiej oliwy.

Państwa członkowskie zapewniają należyte przestrzeganie obowiązku określonego w akapicie pierwszym.

Artykuł 8

[4] 1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach służących wprowadzeniu w życie niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich późniejszych zmianach.

2. Nie później niż do 31 maja każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Sprawozdanie zawiera przynajmniej wyniki kontroli zgodności przeprowadzonych w odniesieniu do oliwy z oliwek przedstawione zgodnie z szablonami określonymi w załączniku XXI.

3. Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁶).

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. [1] Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania zawartości procentowej 2-monopalmitynianu glicerolu,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w zał. XVII do oznaczenia stigmastadienów,

– metoda przedstawiona w załączniku XX dla oznaczania zawartości wosków, estrów metylowych kwasów tłuszczowych i estrów etylowych kwasów tłuszczowych metodą kapilarnej chromatografii gazowej.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

3. Próbki służące do określania właściwości oliwy, przewidziane w załączniku I, mają być pobierane zgodnie z międzynarodową normą EN ISO 661 dotyczącą sporządzania próbek do testów oraz międzynarodową normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek.

4. Do celów sprawdzenia przewidzianego w ust. 3, analizy określone w załącznikach II, III, IX, X i XII oraz, jeżeli ma zastosowanie, jakakolwiek analiza porównawcza wymagana na mocy prawa krajowego, zostają przeprowadzone przed datą ważności. Jeżeli pobieranie próbek dokonane jest więcej niż cztery miesiące przed datą ważności, analizy zostają przeprowadzone najpóźniej cztery miesiące po pobraniu próbek. Żaden termin nie ma zastosowania do innych analiz przewidzianych w tym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

Organy krajowe lub ich przedstawiciele mogą sprawdzić, czy próbka jest zgodna ze zgłoszoną kategorią:

a) bądź realizując, w jakimkolwiek celu, analizy przewidziane w załączniku I;

b) bądź według kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu decyzyjnego aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w niniejszym schemacie decyzyjnym.

Artykuł 3

Do dnia 28 lutego 1993 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. [1] Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania zawartości procentowej 2-monopalmitynianu glicerolu,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w zał. XVII do oznaczenia stigmastadienów.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

3. Próbki służące do określania właściwości oliwy, przewidziane w załączniku I, mają być pobierane zgodnie z międzynarodową normą EN ISO 661 dotyczącą sporządzania próbek do testów oraz międzynarodową normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek.

4. Do celów sprawdzenia przewidzianego w ust. 3, analizy określone w załącznikach II, III, IX, X i XII oraz, jeżeli ma zastosowanie, jakakolwiek analiza porównawcza wymagana na mocy prawa krajowego, zostają przeprowadzone przed datą ważności. Jeżeli pobieranie próbek dokonane jest więcej niż cztery miesiące przed datą ważności, analizy zostają przeprowadzone najpóźniej cztery miesiące po pobraniu próbek. Żaden termin nie ma zastosowania do innych analiz przewidzianych w tym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

Organy krajowe lub ich przedstawiciele mogą sprawdzić, czy próbka jest zgodna ze zgłoszoną kategorią:

a) bądź realizując, w jakimkolwiek celu, analizy przewidziane w załączniku I;

b) bądź według kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu decyzyjnego aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w niniejszym schemacie decyzyjnym.

Artykuł 3

Do dnia 28 lutego 1993 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. a) i b) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 1 lit. c) Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 2 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 3 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z oliwek złożoną z rafinowanej oliwy z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 4 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za surową oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawany jest za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. [2] Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w zał. XVII do oznaczenia stigmastadienów.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

3. Próbki służące do określania właściwości oliwy, przewidziane w załączniku I, mają być pobierane zgodnie z międzynarodową normą EN ISO 661 dotyczącą sporządzania próbek do testów oraz międzynarodową normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek.

4. [3] Do celów sprawdzenia przewidzianego w ust. 3, analizy określone w załącznikach II, III, IX, X i XII oraz, jeżeli ma zastosowanie, jakakolwiek analiza porównawcza wymagana na mocy prawa krajowego, zostają przeprowadzone przed datą ważności. Jeżeli pobieranie próbek dokonane jest więcej niż cztery miesiące przed datą ważności, analizy zostają przeprowadzone najpóźniej cztery miesiące po pobraniu próbek. Żaden termin nie ma zastosowania do innych analiz przewidzianych w tym rozporządzeniu.

Artykuł 2a

[4] Organy krajowe lub ich przedstawiciele mogą sprawdzić, czy próbka jest zgodna ze zgłoszoną kategorią:

a) bądź realizując, w jakimkolwiek celu, analizy przewidziane w załączniku I;

b) bądź według kolejności określonej w załączniku Ib w sprawie schematu decyzyjnego aż do osiągnięcia jednej z decyzji wymienionych w niniejszym schemacie decyzyjnym.

Artykuł 3

Do dnia 28 lutego 1993 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

[5] Przepisy wspólnotowe dotyczące zawartości zanieczyszczeń stosuje się.

W odniesieniu do rozpuszczalników chlorowcowanych limity dla wszystkich kategorii oliwy z oliwek są następujące:

– maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,1 mg/kg,

– całkowita maksymalna zawartość wykrytych rozpuszczalników chlorowcowanych: 0,2 mg/kg.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 1-3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 lit. a)–c) załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 d) załącznika I do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 2 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za czystą oliwę z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 4 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi szczegółowo w pkt. 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG uznawane są za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 9 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VIII do oznaczania zawartości trylinoleiny,

– metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w załączniku XIII do potwierdzania przeprowadzenia procesu rafinacji,

– metoda przedstawiona w zał. XVII do oznaczenia stigmastadienów.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

3. [1] Próbki służące do określania właściwości oliwy, przewidziane w załączniku I, mają być pobierane zgodnie z międzynarodową normą EN ISO 661 dotyczącą sporządzania próbek do testów oraz międzynarodową normą EN ISO 5555 dotyczącą pobierania próbek.

Artykuł 3

Do dnia 28 lutego 1993 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Stosuje się przepisy wspólnotowe dotyczące obecności niepożądanych substancji innych niż określone w załączniku XI.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 1-3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 lit. a)–c) załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 d) załącznika I do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 2 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za czystą oliwę z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 4 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi szczegółowo w pkt. 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG uznawane są za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 9 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. [1] Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VIII do oznaczania zawartości trylinoleiny,

– metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w załączniku XIII do potwierdzania przeprowadzenia procesu rafinacji,

– metoda przedstawiona w zał. XVII do oznaczenia stigmastadienów.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

Artykuł 3

Do dnia 28 lutego 1993 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Stosuje się przepisy wspólnotowe dotyczące obecności niepożądanych substancji innych niż określone w załączniku XI.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 1-3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 lit. a)–c) załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 d) załącznika I do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 2 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za czystą oliwę z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 4 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi szczegółowo w pkt. 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG uznawane są za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 9 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VIII do oznaczania zawartości trylinoleiny,

– metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w załączniku XIII do potwierdzania przeprowadzenia procesu rafinacji.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

Artykuł 3

Do dnia 28 lutego 1993 r. [1] wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

[2] Uwagi dodatkowe 2, 3 i 4 do działu 15 Nomenklatury Scalonej, zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁵), zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Stosuje się przepisy wspólnotowe dotyczące obecności niepożądanych substancji innych niż określone w załączniku XI.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 1-3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 lit. a)–c) załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 d) załącznika I do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 2 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za czystą oliwę z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 4 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi szczegółowo w pkt. 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG uznawane są za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 9 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VIII do oznaczania zawartości trylinoleiny,

– metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w załączniku XIII do potwierdzania przeprowadzenia procesu rafinacji.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

Artykuł 3

Do dnia 31 grudnia 1992 r. [1] wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 3a

[2] Jeżeli pojawi się spór dotyczący cech organoleptycznych oliwy będącej przedmiotem handlu, zainteresowane strony mogą skierować sprawę do zatwierdzonego zespołu degustatorów według swego wyboru.

Artykuł 3b

[3] Jeżeli stwierdzono, że cechy organoleptyczne oliwy nie odpowiadają jej opisowi, zainteresowane Państwo Członkowskie zastosuje, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, administracyjne kary finansowe, które zostaną określone w świetle tego, jak poważna jest wykryta nieprawidłowość.

Podczas oceny nieprawidłowości zwraca się w szczególności uwagę na zmiany naturalne właściwości oliwy przechowywanej w normalnych warunkach.

Na początku każdego półrocza Państwa Członkowskie informują Komisję o liczbie i rodzaju wykrytych nieprawidłowości oraz karach zastosowanych w poprzednim półroczu.

Artykuł 4

[4] 1. W celu oceny cech organoleptycznych Państwa Członkowskie tworzą zespoły degustatorów odpowiedzialnych za urzędowe kontrole tych cech. Zespoły powinny spełniać następujące warunki:

- składać się z degustatorów wybranych i szkolonych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do metody opisanej w załączniku XII,

- posiadać udogodnienia i sprzęt wymagany do przeprowadzania ocen organoleptycznych zgodnie z przepisami ustanowionymi w odniesieniu do tej metody,

- używać słownictwa charakterystycznego dla analizy sensorycznej oliwy z oliwek, karty zbiorczej oraz tabeli oceny ustanowionych dla tej metody,

- zobowiązać się do przeprowadzenia ocen organoleptycznych wymaganych na szczeblu Wspólnoty lub na szczeblu międzynarodowym w czasie badań okresowych i podczas sesji dotyczących kryteriów harmonizacyjnych,

- zobowiązać się do corocznego dostarczania Komisji wszelkich informacji dotyczących zmian członków zespołu oraz liczby ocen przeprowadzonych przez zatwierdzone zespoły.

Każde Państwo Członkowskie zatwierdza zespoły spełniające wyżej wymienione kryteria i utworzone na swoim terytorium. Wyznacza jeden z tych zespołów do przeprowadzania zmian analiz.

Zespoły utworzone przez Państwa Członkowskie przed dniem 1 listopada 1992 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w odniesieniu do metody określonej w załączniku XII uważa się za zatwierdzone w rozumieniu niniejszego artykułu.

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję i inne Państwa Członkowskie o wykazie zatwierdzonych zespołów.

2. Jeżeli Państwa Członkowskie napotykają trudności w utworzeniu na swoim terytorium zespołów degustatorów, mogą wezwać zespół degustatorów zatwierdzony w innym Państwie Członkowskim.

3. Każde Państwo Członkowskie sporządza wykaz zespołów degustatorów utworzonych przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 1 i zapewnia przestrzeganie tych warunków.

Artykuł 5

Dodatkowe uwagi 2, 3 i 4 do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej zastąpione są uwagami zamieszczonymi w załączniku XIV.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Stosuje się przepisy wspólnotowe dotyczące obecności niepożądanych substancji innych niż określone w załączniku XI.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

Metody tej nie stosuje się do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia przygotowanej na rynek przed dniem 1 listopada 1992 r. [5]

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art. 35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 1-3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 lit. a)–c) załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 d) załącznika I do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 2 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za czystą oliwę z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 4 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi szczegółowo w pkt. 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG uznawane są za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 9 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

– metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

– metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VIII do oznaczania zawartości trylinoleiny,

– metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

– metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w załączniku XIII do potwierdzania przeprowadzenia procesu rafinacji.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

Artykuł 3

Do dnia 31 października 1992 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 4

1. Do celów oceny właściwości organoleptycznych, Państwa Członkowskie tworzą zespoły wyszkolonych i wybranych degustatorów zgodnie z zasadami ustanowionymi na podstawie metody określonej w załączniku XII.

2. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie napotyka trudności w utworzeniu zespołu na swoim terenie, może skorzystać z usług zespołu innego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 5

Dodatkowe uwagi 2, 3 i 4 do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej zastąpione są uwagami zamieszczonymi w załączniku XIV.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306 90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Stosuje się przepisy wspólnotowe dotyczące obecności niepożądanych substancji innych niż określone w załączniku XI.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 listopada 1992 r. [1] , z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3577/90 (²), w szczególności jego art.  35a,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik do rozporządzenia nr 136/66/EWG zawiera opisy i definicje oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn oliwek, wprowadzanych do obrotu w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi;

w celu zróżnicowania rodzajów oliwy z oliwek należy określić ich fizyczne i chemiczne właściwości oraz właściwości organoleptyczne oliwy z pierwszego tłoczenia, aby zagwarantować czystość i jakość danych produktów, bez uszczerbku dla innych istniejących przepisów;

charakterystyczne właściwości różnych rodzajów oliwy należy określać w sposób jednolity na terytorium całej Wspólnoty; w tym celu należy ustalić wspólnotowe metody analizy chemicznej i oceny organoleptycznej; należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym innych metod analiz stosowanych w Państwach Członkowskich, pod warunkiem, że w razie występowania różnic w wynikach, wynikami ostatecznymi są wyniki uzyskane wspólną metodą;

definicja fizycznych i chemicznych właściwości oliwy z oliwek i metod analizy pociąga za sobą zmiany dodatkowych uwag do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej;

metoda oceny właściwości organoleptycznych oliwy z pierwszego tłoczenia obejmuje ustanowienie zespołów wybranych i wyszkolonych degustatorów; w związku z tym należy wyznaczyć niezbędny termin dla utworzenia takiej struktury;

mając na względzie trudności, które niektóre Państwa Członkowskie napotkają w związku z powoływaniem zespołów degustatorów, należy zezwolić na korzystanie z zespołów innych Państw Członkowskich;

w celu zapewnienia, że system opłat stosowanych w odniesieniu do przywozu wytłoczyn z oliwek funkcjonuje w sposób prawidłowy, należy wprowadzić jednolitą metodę oznaczania zawartości oleju w tych produktach;

aby nie zakłócać handlu, należy ustanowić przepis dla oleju zapakowanego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, który ma być zbyty w określonym czasie;

konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1058/77 (³), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1858/88 (⁴);

Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Oleje, których właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 1-3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 lit. a)–c) załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia.

2. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 1 d) załącznika I do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z oliwek pierwszego tłoczenia typu lampante.

3. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 2 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za rafinowaną oliwę z oliwek.

4. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 6 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 3 rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za czystą oliwę z oliwek.

5. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 7 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 4 załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

6. Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi szczegółowo w pkt. 8 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 5 rozporządzenia nr 136/66/EWG uznawane są za rafinowaną oliwę z wytłoczyn oliwek.

7.  Olej, którego właściwości pokrywają się z właściwościami określonymi w pkt. 9 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w rozumieniu pkt. 6 Załącznika do rozporządzenia nr 136/66/EWG, uznawane są za oliwę z wytłoczyn oliwek.

Artykuł 2

1. Właściwości olejów wymienione w załączniku I oznacza się określonymi poniżej metodami:

–  metoda przedstawiona w załączniku II do oznaczania wolnych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako procentowa część kwasu oleinowego,

– metoda przedstawiona w załączniku III do oznaczania wskaźnika nadtlenku,

– metoda przedstawiona w załączniku IV do oznaczania alkoholi alifatycznych,

–  metoda przedstawiona w załączniku V do oznaczania zawartości sterolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VI do oznaczania erytrodiolu i uvaolu,

– metoda przedstawiona w załączniku VII do oznaczania nasyconych kwasów tłuszczowych w pozycji 2 triglicerynianu,

– metoda przedstawiona w załączniku VIII do oznaczania zawartości trylinoleiny,

–  metoda przedstawiona w załącznik IX do przeprowadzania analizy spektrofotometrycznej,

– metoda przedstawiona w załączniku X A i X B do oznaczania składu kwasu tłuszczowego,

–  metoda przedstawiona w załączniku XI do oznaczania lotnych rozpuszczalników fluorowcowanych,

– metoda przedstawiona w załączniku XII do oznaczania właściwości organoleptycznych oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia,

– metoda przedstawiona w załączniku XIII do potwierdzania przeprowadzenia procesu rafinacji.

2. Ocena właściwości organoleptycznych prowadzona jest przez analityka, któremu, stosownie do sytuacji, towarzyszy specjalista, zgodnie z procedurą opisaną w uwagach dotyczących badań smakowych, określonych w załączniku XII. W przypadku, gdy analiza wskazuje właściwości odbiegające od podanych w opisie produktu, próbka musi być zbadana przez zespół degustatorów zgodnie z przepisami w załączniku XII.

Każda druga analiza przeprowadzana jest przez zespół degustatorów zgodnie z niniejszymi przepisami.

W celu ustalenia właściwości organoleptycznych w związku z operacjami powiązanymi z systemem interwencyjnym, degustatorzy wchodzący w skład zespołu będą dokonywać tej oceny zgodnie z przepisami załącznika XII.

Artykuł 3

Do dnia 31 października 1992 r. wprowadzenie metod analizy przewidzianej w art. 2 nie przeszkadza w stosowaniu przez Państwa Członkowskie innych sprawdzonych i naukowo uzasadnionych metod, pod warunkiem, że produkty odpowiadające obowiązującym zasadom regulującym metody wspólnotowe dopuszczone są do swobodnego obrotu. Przed stosowaniem innych metod, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają o nich Komisję.

W przypadku, gdy jedna z tych innych metod daje wyniki odbiegające od wyników uzyskanych w wyniku stosowania wspólnej metody, decydujący jest wynik otrzymany końcową metodą.

Artykuł 4

1. Do celów oceny właściwości organoleptycznych, Państwa Członkowskie tworzą zespoły wyszkolonych i wybranych degustatorów zgodnie z zasadami ustanowionymi na podstawie metody określonej w załączniku XII.

2. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie napotyka trudności w utworzeniu zespołu na swoim terenie, może skorzystać z usług zespołu innego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 5

Dodatkowe uwagi 2, 3 i 4 do rozdziału 15 Nomenklatury Scalonej zastąpione są uwagami zamieszczonymi w załączniku XIV.

Artykuł 6

1. Zawartość oleju w makuchu i innych wytłokach powstających przy ekstrakcji oliwy z oliwek (kody CN 2306  90 11 i 2306 90 19) oznaczane są metodą przedstawioną w załączniku XV.

2. Zawartość oleju, określona w ust. 1, wyrażana jest jako procent masy oleju w stosunku do masy suchej substancji.

Artykuł 7

Stosuje się przepisy wspólnotowe dotyczące obecności niepożądanych substancji innych niż określone w załączniku XI.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

2.  Państwa Członkowskie przesyłają Komisji na początku każdego półrocza oświadczenie o danych analitycznych dotyczących badań przeprowadzonych w ciągu poprzedniego półrocza.

Wyniki analizowane są przez Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów zgodnie z procedurą ustaloną w art. 39 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 9

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1058/77 traci moc.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jednakże metodę określoną w załączniku XII stosuje się od dnia 1 stycznia 1992 r., z wyjątkiem działań odnoszących się do systemu interwencyjnego.

2. Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do oliwy z oliwek i oleju z wytłoczyn z oliwek pakowanych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzonych do obrotu do dnia 31 października 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1991 r.