RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji (¹) przedstawiony po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu stanowi, że Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania, mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

na mocy tego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (⁴) przewiduje dokonanie ponownego przeglądu i rozszerzenie zakresu dyrektywy Rady 77/576/EWG z dnia 25 lipca 1977 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do umieszczania znaków bezpieczeństwa w miejscu pracy (⁵);

w swojej rezolucji z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i zdrowia w miejscu pracy (⁶), Rada zwróciła uwagę na zamiar Komisji przedstawienia jej w krótkim okresie czasu propozycji dokonania ponownego przeglądu i rozszerzenia wyżej wspomnianej dyrektywy;

dyrektywa 77/576/EWG powinna zostać zastąpiona niniejszą dyrektywą w celu zapewnienia spójności i jasności;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁷); przepisy dyrektywy 89/391/EWG z tego względu mają w pełni zastosowanie do znaków bezpieczeństwa i zdrowia w pracy bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub przepisów szczególnych zawartych w niniejszej dyrektywie;

istniejące reguły wspólnotowe dotyczą głównie znaków bezpieczeństwa i oznaczania niebezpiecznych przeszkód i miejsc, dlatego też są one ograniczone do określonej liczby typów znaków;

w wyniku tych ograniczeń niektóre niebezpieczeństwa nie są właściwie oznaczone; należy zatem wprowadzić nowe rodzaje znaków, aby umożliwić pracodawcom oraz pracownikom identyfikację i unikanie zagrożeń dla bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy;

znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia muszą być przewidziane w przypadku, gdy niebezpieczeństwo nie może być odpowiednio zredukowane technicznymi środkami ochrony zbiorowej lub środkami, metodami czy procedurami stosowanymi w organizacji pracy;

wiele różnic między znakami bezpieczeństwa i/lub zdrowia obecnie stosowanymi w Państwach Członkowskich prowadzi do niepewności, co może stać się powszechniejsze wraz ze swobodnym przepływem pracowników w obrębie rynku wewnętrznego;

stosowanie ujednoliconych znaków w pracy z reguły powinno zredukować niebezpieczeństwa, które mogą powstać w wyniku różnic lingwistycznych i kulturowych między pracownikami;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;

na podstawie decyzji 74/325/EWG (⁸), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, Komisja ma zasięgać opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w niniejszej dziedzinie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa, która jest dziewiątą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania dotyczące znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków związanych z wprowadzaniem na rynek substancji i mieszanin stwarzających zagrożenie, produktów lub sprzętu, o ile inne przepisy unijne nie czynią do nich odpowiednich odniesień.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków używanych do regulowania transportu drogowego, kolejowego, śródlądowego, morskiego i lotniczego.

4. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG maja zastosowanie w całości do całego obszaru określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczególnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia oznaczają znaki odnoszące się do określonego przedmiotu, działalności lub sytuacji oraz określające informacje lub instrukcje na temat bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy za pomocą tablicy znaków, barwy, znaku świetlnego lub sygnału akustycznego, komunikatu werbalnego lub sygnału ręcznego, zależnie od okoliczności;

b) znak zakazu oznacza znak zakazujący zachowań mogących wywołać lub spowodować niebezpieczeństwo;

c) znak ostrzegawczy oznacza znak ostrzegający przed zagrożeniem lub niebezpieczeństwem;

d) znak nakazu oznacza znak określający szczególne zachowanie;

e) znak ewakuacyjny lub pierwszej pomocy oznacza znak informujący o wyjściach ewakuacyjnych lub o urządzeniach ratowniczych bądź pierwszej pomocy;

f) znak informacyjny oznacza znak podający informacje inne niż określone w lit. b)–e);

g) tablica znaków oznacza znak podający określoną informację poprzez kombinację kształtu geometrycznego, barw oraz symbolu lub piktogramu, który widoczny jest przy odpowiednio intensywnym oświetleniu;

h) uzupełniająca tablica znaków oznacza tablicę używaną łącznie z jednym ze znaków opisanych w lit. g), podającej dodatkowe informacje;

i) barwa bezpieczeństwa oznacza barwę, której przypisane jest określone znaczenie;

j) symbol lub piktogram oznacza ilustrację przedstawiającą daną sytuację lub określającą szczególne zachowanie, która umieszczona jest na znaku bezpieczeństwa lub podświetlonej powierzchni;

k) znak świetlny oznacza znak utworzony z materiałów przezroczystych lub półprzezroczystych, podświetlonych od wewnątrz lub z tyłu tak, aby uzyskać wygląd błyszczącej powierzchni;

l) sygnał akustyczny oznacza zakodowany sygnał dźwiękowy, który jest uwalniany i transmitowany przez urządzenie skonstruowane do tego celu bez użycia ludzkiego lub sztucznego głosu;

m) komunikat werbalny oznacza z góry ustalony komunikat słowny wypowiadany głosem człowieka lub sztucznym;

n) sygnał ręczny to ruch i/lub układ rąk i/lub dłoni, który w zakodowanej formie kieruje osobami wykonującymi czynności mogące stanowić ryzyko lub niebezpieczeństwo dla pracowników.

SEKCJA II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Ogólne zasady

1. Pracodawcy zapewniają znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia ustanowione w niniejszej dyrektywie w przypadku, gdy nie można uniknąć lub odpowiednio zmniejszyć niebezpieczeństw technikami lub środkami ochrony zbiorowej bądź środkami, metodami lub procedurami stosowanymi w organizacji pracy albo też zapewniają, że takie znaki znajdują się w odpowiednim miejscu.

Pracodawcy biorą pod uwagę każdą ocenę ryzyka dokonaną zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 89/391/EWG.

2. Bez uszczerbku dla przepisów załącznika V, znaki używane w transporcie drogowym, kolejowym, śródlądowym, morskim i lotniczym instaluje się tam, gdzie jest to właściwe dla takich rodzajów transportu, wewnątrz przedsiębiorstw i/lub spółek.

Artykuł 4

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia używane po raz pierwszy

Bez uszczerbku dla art. 6, znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia, stosowany po raz pierwszy w pracy w dacie lub po dacie określonej w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania ustalone w załącznikach I–IX.

Artykuł 5

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowane

Bez uszczerbku dla art. 6 znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowany w pracy przed datą określoną w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania określone w załącznikach I– IX w terminie nie dłuższym niż osiemnaście miesięcy od tej daty.

Artykuł 6

Wyłączenia

1. Państwa Członkowskie, biorąc pod uwagę rodzaje działalności i/lub rozmiary danego przedsiębiorstwa, mogą określić kategorie przedsiębiorstw uprawnionych do całkowitej, częściowej lub czasowej zmiany znaków świetlnych i/lub sygnałów akustycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie na środki alternatywne zapewniające ten sam poziom ochrony.

2. Państwa Członkowskie, po konsultacji z partnerami społecznymi, mogą odstąpić od stosowania załącznika VIII sekcji 2 i/lub załącznika IX sekcji 3 o ile ustanowienie środków alternatywnych gwarantuje ten sam poziom ochrony.

3. Państwa Członkowskie, zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką, zasięgają opinii organizacji pracodawców i pracowników przy wykonywaniu ust. 1.

Artykuł 7

Informacje i instrukcje dla pracowników

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele informowani są o wszystkich środkach, które mają zostać podjęte, dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w miejscu pracy.

2. Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy muszą otrzymać stosowne instrukcje, w szczególności w formie szczególnych wskazań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w pracy.

Instrukcje, określone w akapicie pierwszym, obejmują w szczególności znaczenie znaków zawierających słowa oraz ogólne i szczególne zachowanie, jakie ma zostać przyjęte.

Artykuł 8

Konsultacje z pracownikami i udział pracowników

Konsultacje z pracownikami oraz udział ich i/lub ich przedstawicieli w sprawach z zakresu niniejszej dyrektywy, łącznie z załącznikami I– IX, odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

SEKCJA III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 9

Zmiany w załącznikach

[1] Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 9a, aktów delegowanych w celu dokonywania zmian natury ściśle technicznej w załącznikach, aby uwzględnić harmonizację i normalizację techniczną odnośnie do projektowania i wytwarzania znaków lub urządzeń bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy, jak również postęp techniczny, zmiany w międzynarodowych przepisach lub specyfikacjach oraz rozwój wiedzy w dziedzinie znaków lub urządzeń bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy.

Jeżeli w należycie uzasadnionych i wyjątkowych przypadkach związanych z możliwymi w najbliższej przyszłości bezpośrednimi i poważnymi zagrożeniami dla fizycznego zdrowia i bezpieczeństwa pracowników i innych osób, ze względu na szczególnie pilną potrzebę konieczne jest podjęcie działania w bardzo krótkim czasie, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego artykułu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 9b.

Artykuł 9a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

[2] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (⁹).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 9b

Tryb pilny

[3] 1. Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.

2. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9a ust. 6. W takim przypadku Komisja uchyla akt natychmiast po powiadomieniu jej przez Parlament Europejski lub Radę o decyzji o sprzeciwie.

Artykuł 10

1. Dyrektywa 77/576/EWG traci moc z dniem określonym w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy.

Jednakże w przypadkach określonych w art. 5, niniejsza dyrektywa ma nadal zastosowanie przez maksymalny okres osiemnastu miesięcy od podanej daty.

2. Wszelkie odniesienia do uchylonej dyrektywy zastępuje się odniesieniami do odpowiednich przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne wymagane do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 24 czerwca 1994 r.

Niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Wymienione środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji treść swoich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych lub tych, które zostaną przyjęte w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

4. (uchylony).

5. (uchylony).

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 24 czerwca 1992 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji (¹) przedstawiony po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu stanowi, że Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania, mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

na mocy tego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (⁴) przewiduje dokonanie ponownego przeglądu i rozszerzenie zakresu dyrektywy Rady 77/576/EWG z dnia 25 lipca 1977 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do umieszczania znaków bezpieczeństwa w miejscu pracy (⁵);

w swojej rezolucji z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i zdrowia w miejscu pracy (⁶), Rada zwróciła uwagę na zamiar Komisji przedstawienia jej w krótkim okresie czasu propozycji dokonania ponownego przeglądu i rozszerzenia wyżej wspomnianej dyrektywy;

dyrektywa 77/576/EWG powinna zostać zastąpiona niniejszą dyrektywą w celu zapewnienia spójności i jasności;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁷); przepisy dyrektywy 89/391/EWG z tego względu mają w pełni zastosowanie do znaków bezpieczeństwa i zdrowia w pracy bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub przepisów szczególnych zawartych w niniejszej dyrektywie;

istniejące reguły wspólnotowe dotyczą głównie znaków bezpieczeństwa i oznaczania niebezpiecznych przeszkód i miejsc, dlatego też są one ograniczone do określonej liczby typów znaków;

w wyniku tych ograniczeń niektóre niebezpieczeństwa nie są właściwie oznaczone; należy zatem wprowadzić nowe rodzaje znaków, aby umożliwić pracodawcom oraz pracownikom identyfikację i unikanie zagrożeń dla bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy;

znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia muszą być przewidziane w przypadku, gdy niebezpieczeństwo nie może być odpowiednio zredukowane technicznymi środkami ochrony zbiorowej lub środkami, metodami czy procedurami stosowanymi w organizacji pracy;

wiele różnic między znakami bezpieczeństwa i/lub zdrowia obecnie stosowanymi w Państwach Członkowskich prowadzi do niepewności, co może stać się powszechniejsze wraz ze swobodnym przepływem pracowników w obrębie rynku wewnętrznego;

stosowanie ujednoliconych znaków w pracy z reguły powinno zredukować niebezpieczeństwa, które mogą powstać w wyniku różnic lingwistycznych i kulturowych między pracownikami;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;

na podstawie decyzji 74/325/EWG (⁸), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, Komisja ma zasięgać opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w niniejszej dziedzinie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa, która jest dziewiątą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania dotyczące znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy.

2. [1] Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków związanych z wprowadzaniem na rynek substancji i mieszanin stwarzających zagrożenie, produktów lub sprzętu, o ile inne przepisy unijne nie czynią do nich odpowiednich odniesień.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków używanych do regulowania transportu drogowego, kolejowego, śródlądowego, morskiego i lotniczego.

4. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG maja zastosowanie w całości do całego obszaru określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczególnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia oznaczają znaki odnoszące się do określonego przedmiotu, działalności lub sytuacji oraz określające informacje lub instrukcje na temat bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy za pomocą tablicy znaków, barwy, znaku świetlnego lub sygnału akustycznego, komunikatu werbalnego lub sygnału ręcznego, zależnie od okoliczności;

b) znak zakazu oznacza znak zakazujący zachowań mogących wywołać lub spowodować niebezpieczeństwo;

c) znak ostrzegawczy oznacza znak ostrzegający przed zagrożeniem lub niebezpieczeństwem;

d) znak nakazu oznacza znak określający szczególne zachowanie;

e) znak ewakuacyjny lub pierwszej pomocy oznacza znak informujący o wyjściach ewakuacyjnych lub o urządzeniach ratowniczych bądź pierwszej pomocy;

f) znak informacyjny oznacza znak podający informacje inne niż określone w lit. b)–e);

g) tablica znaków oznacza znak podający określoną informację poprzez kombinację kształtu geometrycznego, barw oraz symbolu lub piktogramu, który widoczny jest przy odpowiednio intensywnym oświetleniu;

h) uzupełniająca tablica znaków oznacza tablicę używaną łącznie z jednym ze znaków opisanych w lit. g), podającej dodatkowe informacje;

i) barwa bezpieczeństwa oznacza barwę, której przypisane jest określone znaczenie;

j) symbol lub piktogram oznacza ilustrację przedstawiającą daną sytuację lub określającą szczególne zachowanie, która umieszczona jest na znaku bezpieczeństwa lub podświetlonej powierzchni;

k) znak świetlny oznacza znak utworzony z materiałów przezroczystych lub półprzezroczystych, podświetlonych od wewnątrz lub z tyłu tak, aby uzyskać wygląd błyszczącej powierzchni;

l) sygnał akustyczny oznacza zakodowany sygnał dźwiękowy, który jest uwalniany i transmitowany przez urządzenie skonstruowane do tego celu bez użycia ludzkiego lub sztucznego głosu;

m) komunikat werbalny oznacza z góry ustalony komunikat słowny wypowiadany głosem człowieka lub sztucznym;

n) sygnał ręczny to ruch i/lub układ rąk i/lub dłoni, który w zakodowanej formie kieruje osobami wykonującymi czynności mogące stanowić ryzyko lub niebezpieczeństwo dla pracowników.

SEKCJA II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Ogólne zasady

1. Pracodawcy zapewniają znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia ustanowione w niniejszej dyrektywie w przypadku, gdy nie można uniknąć lub odpowiednio zmniejszyć niebezpieczeństw technikami lub środkami ochrony zbiorowej bądź środkami, metodami lub procedurami stosowanymi w organizacji pracy albo też zapewniają, że takie znaki znajdują się w odpowiednim miejscu.

Pracodawcy biorą pod uwagę każdą ocenę ryzyka dokonaną zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 89/391/EWG.

2. Bez uszczerbku dla przepisów załącznika V, znaki używane w transporcie drogowym, kolejowym, śródlądowym, morskim i lotniczym instaluje się tam, gdzie jest to właściwe dla takich rodzajów transportu, wewnątrz przedsiębiorstw i/lub spółek.

Artykuł 4

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia używane po raz pierwszy

Bez uszczerbku dla art. 6, znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia, stosowany po raz pierwszy w pracy w dacie lub po dacie określonej w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania ustalone w załącznikach I–IX.

Artykuł 5

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowane

Bez uszczerbku dla art. 6 znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowany w pracy przed datą określoną w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania określone w załącznikach I– IX w terminie nie dłuższym niż osiemnaście miesięcy od tej daty.

Artykuł 6

Wyłączenia

1. Państwa Członkowskie, biorąc pod uwagę rodzaje działalności i/lub rozmiary danego przedsiębiorstwa, mogą określić kategorie przedsiębiorstw uprawnionych do całkowitej, częściowej lub czasowej zmiany znaków świetlnych i/lub sygnałów akustycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie na środki alternatywne zapewniające ten sam poziom ochrony.

2. Państwa Członkowskie, po konsultacji z partnerami społecznymi, mogą odstąpić od stosowania załącznika VIII sekcji 2 i/lub załącznika IX sekcji 3 o ile ustanowienie środków alternatywnych gwarantuje ten sam poziom ochrony.

3. Państwa Członkowskie, zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką, zasięgają opinii organizacji pracodawców i pracowników przy wykonywaniu ust. 1.

Artykuł 7

Informacje i instrukcje dla pracowników

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele informowani są o wszystkich środkach, które mają zostać podjęte, dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w miejscu pracy.

2. Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy muszą otrzymać stosowne instrukcje, w szczególności w formie szczególnych wskazań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w pracy.

Instrukcje, określone w akapicie pierwszym, obejmują w szczególności znaczenie znaków zawierających słowa oraz ogólne i szczególne zachowanie, jakie ma zostać przyjęte.

Artykuł 8

Konsultacje z pracownikami i udział pracowników

Konsultacje z pracownikami oraz udział ich i/lub ich przedstawicieli w sprawach z zakresu niniejszej dyrektywy, łącznie z załącznikami I– IX, odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

SEKCJA III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 9

Dostosowanie załączników

Dostosowania natury technicznej załączników I–IX przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG, w świetle:

– przyjęcia dyrektyw w sprawie technicznej harmonizacji i standaryzacji dotyczącej projektowania i wytwarzania znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia oraz urządzeń w pracy,

– postępu technicznego, zmian w międzynarodowych zasadach lub specyfikacjach i rozwoju wiedzy w obszarze znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy.

Artykuł 10

1. Dyrektywa 77/576/EWG traci moc z dniem określonym w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy.

Jednakże w przypadkach określonych w art. 5, niniejsza dyrektywa ma nadal zastosowanie przez maksymalny okres osiemnastu miesięcy od podanej daty.

2. Wszelkie odniesienia do uchylonej dyrektywy zastępuje się odniesieniami do odpowiednich przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne wymagane do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 24 czerwca 1994 r.

Niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Wymienione środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji treść swoich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych lub tych, które zostaną przyjęte w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

4. (uchylony).

5. (uchylony).

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 24 czerwca 1992 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji (¹) przedstawiony po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu stanowi, że Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania, mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

na mocy tego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (⁴) przewiduje dokonanie ponownego przeglądu i rozszerzenie zakresu dyrektywy Rady 77/576/EWG z dnia 25 lipca 1977 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do umieszczania znaków bezpieczeństwa w miejscu pracy (⁵);

w swojej rezolucji z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i zdrowia w miejscu pracy (⁶), Rada zwróciła uwagę na zamiar Komisji przedstawienia jej w krótkim okresie czasu propozycji dokonania ponownego przeglądu i rozszerzenia wyżej wspomnianej dyrektywy;

dyrektywa 77/576/EWG powinna zostać zastąpiona niniejszą dyrektywą w celu zapewnienia spójności i jasności;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁷); przepisy dyrektywy 89/391/EWG z tego względu mają w pełni zastosowanie do znaków bezpieczeństwa i zdrowia w pracy bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub przepisów szczególnych zawartych w niniejszej dyrektywie;

istniejące reguły wspólnotowe dotyczą głównie znaków bezpieczeństwa i oznaczania niebezpiecznych przeszkód i miejsc, dlatego też są one ograniczone do określonej liczby typów znaków;

w wyniku tych ograniczeń niektóre niebezpieczeństwa nie są właściwie oznaczone; należy zatem wprowadzić nowe rodzaje znaków, aby umożliwić pracodawcom oraz pracownikom identyfikację i unikanie zagrożeń dla bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy;

znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia muszą być przewidziane w przypadku, gdy niebezpieczeństwo nie może być odpowiednio zredukowane technicznymi środkami ochrony zbiorowej lub środkami, metodami czy procedurami stosowanymi w organizacji pracy;

wiele różnic między znakami bezpieczeństwa i/lub zdrowia obecnie stosowanymi w Państwach Członkowskich prowadzi do niepewności, co może stać się powszechniejsze wraz ze swobodnym przepływem pracowników w obrębie rynku wewnętrznego;

stosowanie ujednoliconych znaków w pracy z reguły powinno zredukować niebezpieczeństwa, które mogą powstać w wyniku różnic lingwistycznych i kulturowych między pracownikami;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;

na podstawie decyzji 74/325/EWG (⁸), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, Komisja ma zasięgać opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w niniejszej dziedzinie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa, która jest dziewiątą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania dotyczące znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków związanych z wprowadzaniem na rynek niebezpiecznych substancji i preparatów, produktów i/lub sprzętu chyba, że przepisy wspólnotowe czynią odpowiednie odniesienia.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków używanych do regulowania transportu drogowego, kolejowego, śródlądowego, morskiego i lotniczego.

4. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG maja zastosowanie w całości do całego obszaru określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczególnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia oznaczają znaki odnoszące się do określonego przedmiotu, działalności lub sytuacji oraz określające informacje lub instrukcje na temat bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy za pomocą tablicy znaków, barwy, znaku świetlnego lub sygnału akustycznego, komunikatu werbalnego lub sygnału ręcznego, zależnie od okoliczności;

b) znak zakazu oznacza znak zakazujący zachowań mogących wywołać lub spowodować niebezpieczeństwo;

c) znak ostrzegawczy oznacza znak ostrzegający przed zagrożeniem lub niebezpieczeństwem;

d) znak nakazu oznacza znak określający szczególne zachowanie;

e) znak ewakuacyjny lub pierwszej pomocy oznacza znak informujący o wyjściach ewakuacyjnych lub o urządzeniach ratowniczych bądź pierwszej pomocy;

f) znak informacyjny oznacza znak podający informacje inne niż określone w lit. b)–e);

g) tablica znaków oznacza znak podający określoną informację poprzez kombinację kształtu geometrycznego, barw oraz symbolu lub piktogramu, który widoczny jest przy odpowiednio intensywnym oświetleniu;

h) uzupełniająca tablica znaków oznacza tablicę używaną łącznie z jednym ze znaków opisanych w lit. g), podającej dodatkowe informacje;

i) barwa bezpieczeństwa oznacza barwę, której przypisane jest określone znaczenie;

j) symbol lub piktogram oznacza ilustrację przedstawiającą daną sytuację lub określającą szczególne zachowanie, która umieszczona jest na znaku bezpieczeństwa lub podświetlonej powierzchni;

k) znak świetlny oznacza znak utworzony z materiałów przezroczystych lub półprzezroczystych, podświetlonych od wewnątrz lub z tyłu tak, aby uzyskać wygląd błyszczącej powierzchni;

l) sygnał akustyczny oznacza zakodowany sygnał dźwiękowy, który jest uwalniany i transmitowany przez urządzenie skonstruowane do tego celu bez użycia ludzkiego lub sztucznego głosu;

m) komunikat werbalny oznacza z góry ustalony komunikat słowny wypowiadany głosem człowieka lub sztucznym;

n) sygnał ręczny to ruch i/lub układ rąk i/lub dłoni, który w zakodowanej formie kieruje osobami wykonującymi czynności mogące stanowić ryzyko lub niebezpieczeństwo dla pracowników.

SEKCJA II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Ogólne zasady

1. Pracodawcy zapewniają znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia ustanowione w niniejszej dyrektywie w przypadku, gdy nie można uniknąć lub odpowiednio zmniejszyć niebezpieczeństw technikami lub środkami ochrony zbiorowej bądź środkami, metodami lub procedurami stosowanymi w organizacji pracy albo też zapewniają, że takie znaki znajdują się w odpowiednim miejscu.

Pracodawcy biorą pod uwagę każdą ocenę ryzyka dokonaną zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 89/391/EWG.

2. Bez uszczerbku dla przepisów załącznika V, znaki używane w transporcie drogowym, kolejowym, śródlądowym, morskim i lotniczym instaluje się tam, gdzie jest to właściwe dla takich rodzajów transportu, wewnątrz przedsiębiorstw i/lub spółek.

Artykuł 4

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia używane po raz pierwszy

Bez uszczerbku dla art. 6, znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia, stosowany po raz pierwszy w pracy w dacie lub po dacie określonej w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania ustalone w załącznikach I–IX.

Artykuł 5

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowane

Bez uszczerbku dla art. 6 znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowany w pracy przed datą określoną w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania określone w załącznikach I– IX w terminie nie dłuższym niż osiemnaście miesięcy od tej daty.

Artykuł 6

Wyłączenia

1. Państwa Członkowskie, biorąc pod uwagę rodzaje działalności i/lub rozmiary danego przedsiębiorstwa, mogą określić kategorie przedsiębiorstw uprawnionych do całkowitej, częściowej lub czasowej zmiany znaków świetlnych i/lub sygnałów akustycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie na środki alternatywne zapewniające ten sam poziom ochrony.

2. Państwa Członkowskie, po konsultacji z partnerami społecznymi, mogą odstąpić od stosowania załącznika VIII sekcji 2 i/lub załącznika IX sekcji 3 o ile ustanowienie środków alternatywnych gwarantuje ten sam poziom ochrony.

3. Państwa Członkowskie, zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką, zasięgają opinii organizacji pracodawców i pracowników przy wykonywaniu ust. 1.

Artykuł 7

Informacje i instrukcje dla pracowników

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele informowani są o wszystkich środkach, które mają zostać podjęte, dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w miejscu pracy.

2. Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy muszą otrzymać stosowne instrukcje, w szczególności w formie szczególnych wskazań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w pracy.

Instrukcje, określone w akapicie pierwszym, obejmują w szczególności znaczenie znaków zawierających słowa oraz ogólne i szczególne zachowanie, jakie ma zostać przyjęte.

Artykuł 8

Konsultacje z pracownikami i udział pracowników

Konsultacje z pracownikami oraz udział ich i/lub ich przedstawicieli w sprawach z zakresu niniejszej dyrektywy, łącznie z załącznikami I– IX, odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

SEKCJA III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 9

Dostosowanie załączników

Dostosowania natury technicznej załączników I–IX przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG, w świetle:

– przyjęcia dyrektyw w sprawie technicznej harmonizacji i standaryzacji dotyczącej projektowania i wytwarzania znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia oraz urządzeń w pracy,

– postępu technicznego, zmian w międzynarodowych zasadach lub specyfikacjach i rozwoju wiedzy w obszarze znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy.

Artykuł 10

1. Dyrektywa 77/576/EWG traci moc z dniem określonym w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy.

Jednakże w przypadkach określonych w art. 5, niniejsza dyrektywa ma nadal zastosowanie przez maksymalny okres osiemnastu miesięcy od podanej daty.

2. Wszelkie odniesienia do uchylonej dyrektywy zastępuje się odniesieniami do odpowiednich przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne wymagane do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 24 czerwca 1994 r.

Niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Wymienione środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji treść swoich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych lub tych, które zostaną przyjęte w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

4. [1] (uchylony).

5. [2] (uchylony).

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 24 czerwca 1992 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji (¹) przedstawiony po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu stanowi, że Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania, mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

na mocy tego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

komunikat Komisji dotyczący jej programu w zakresie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (⁴) przewiduje dokonanie ponownego przeglądu i rozszerzenie zakresu dyrektywy Rady 77/576/EWG z dnia 25 lipca 1977  r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do umieszczania znaków bezpieczeństwa w miejscu pracy (⁵);

w swojej rezolucji z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i zdrowia w miejscu pracy (⁶), Rada zwróciła uwagę na zamiar Komisji przedstawienia jej w krótkim okresie czasu propozycji dokonania ponownego przeglądu i rozszerzenia wyżej wspomnianej dyrektywy;

dyrektywa 77/576/EWG powinna zostać zastąpiona niniejszą dyrektywą w celu zapewnienia spójności i jasności;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art.  16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁷); przepisy dyrektywy 89/391/EWG z tego względu mają w pełni zastosowanie do znaków bezpieczeństwa i zdrowia w pracy bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub przepisów szczególnych zawartych w niniejszej dyrektywie;

istniejące reguły wspólnotowe dotyczą głównie znaków bezpieczeństwa i oznaczania niebezpiecznych przeszkód i miejsc, dlatego też są one ograniczone do określonej liczby typów znaków;

w wyniku tych ograniczeń niektóre niebezpieczeństwa nie są właściwie oznaczone; należy zatem wprowadzić nowe rodzaje znaków, aby umożliwić pracodawcom oraz pracownikom identyfikację i unikanie zagrożeń dla bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy;

znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia muszą być przewidziane w przypadku, gdy niebezpieczeństwo nie może być odpowiednio zredukowane technicznymi środkami ochrony zbiorowej lub środkami, metodami czy procedurami stosowanymi w organizacji pracy;

wiele różnic między znakami bezpieczeństwa i/lub zdrowia obecnie stosowanymi w Państwach Członkowskich prowadzi do niepewności, co może stać się powszechniejsze wraz ze swobodnym przepływem pracowników w obrębie rynku wewnętrznego;

stosowanie ujednoliconych znaków w pracy z reguły powinno zredukować niebezpieczeństwa, które mogą powstać w wyniku różnic lingwistycznych i kulturowych między pracownikami;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;

na podstawie decyzji 74/325/EWG (⁸), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, Komisja ma zasięgać opinii Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy w sprawie sporządzania projektów w niniejszej dziedzinie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa, która jest dziewiątą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust.  1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania dotyczące znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków związanych z wprowadzaniem na rynek niebezpiecznych substancji i preparatów, produktów i/lub sprzętu chyba, że przepisy wspólnotowe czynią odpowiednie odniesienia.

3.  Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do znaków używanych do regulowania transportu drogowego, kolejowego, śródlądowego, morskiego i lotniczego.

4. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG maja zastosowanie w całości do całego obszaru określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczególnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia oznaczają znaki odnoszące się do określonego przedmiotu, działalności lub sytuacji oraz określające informacje lub instrukcje na temat bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy za pomocą tablicy znaków, barwy, znaku świetlnego lub sygnału akustycznego, komunikatu werbalnego lub sygnału ręcznego, zależnie od okoliczności;

b) znak zakazu oznacza znak zakazujący zachowań mogących wywołać lub spowodować niebezpieczeństwo;

c) znak ostrzegawczy oznacza znak ostrzegający przed zagrożeniem lub niebezpieczeństwem;

d)  znak nakazu oznacza znak określający szczególne zachowanie;

e)  znak ewakuacyjny lub pierwszej pomocy oznacza znak informujący o wyjściach ewakuacyjnych lub o urządzeniach ratowniczych bądź pierwszej pomocy;

f) znak informacyjny oznacza znak podający informacje inne niż określone w lit. b)–e);

g) tablica znaków oznacza znak podający określoną informację poprzez kombinację kształtu geometrycznego, barw oraz symbolu lub piktogramu, który widoczny jest przy odpowiednio intensywnym oświetleniu;

h) uzupełniająca tablica znaków oznacza tablicę używaną łącznie z jednym ze znaków opisanych w lit. g), podającej dodatkowe informacje;

i) barwa bezpieczeństwa oznacza barwę, której przypisane jest określone znaczenie;

j) symbol lub piktogram oznacza ilustrację przedstawiającą daną sytuację lub określającą szczególne zachowanie, która umieszczona jest na znaku bezpieczeństwa lub podświetlonej powierzchni;

k) znak świetlny oznacza znak utworzony z materiałów przezroczystych lub półprzezroczystych, podświetlonych od wewnątrz lub z tyłu tak, aby uzyskać wygląd błyszczącej powierzchni;

l)  sygnał akustyczny oznacza zakodowany sygnał dźwiękowy, który jest uwalniany i transmitowany przez urządzenie skonstruowane do tego celu bez użycia ludzkiego lub sztucznego głosu;

m) komunikat werbalny oznacza z góry ustalony komunikat słowny wypowiadany głosem człowieka lub sztucznym;

n) sygnał ręczny to ruch i/lub układ rąk i/lub dłoni, który w zakodowanej formie kieruje osobami wykonującymi czynności mogące stanowić ryzyko lub niebezpieczeństwo dla pracowników.

SEKCJA II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Ogólne zasady

1. Pracodawcy zapewniają znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia ustanowione w niniejszej dyrektywie w przypadku, gdy nie można uniknąć lub odpowiednio zmniejszyć niebezpieczeństw technikami lub środkami ochrony zbiorowej bądź środkami, metodami lub procedurami stosowanymi w organizacji pracy albo też zapewniają, że takie znaki znajdują się w odpowiednim miejscu.

Pracodawcy biorą pod uwagę każdą ocenę ryzyka dokonaną zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 89/391/EWG.

2. Bez uszczerbku dla przepisów załącznika V, znaki używane w transporcie drogowym, kolejowym, śródlądowym, morskim i lotniczym instaluje się tam, gdzie jest to właściwe dla takich rodzajów transportu, wewnątrz przedsiębiorstw i/lub spółek.

Artykuł 4

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia używane po raz pierwszy

Bez uszczerbku dla art. 6, znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia, stosowany po raz pierwszy w pracy w dacie lub po dacie określonej w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania ustalone w załącznikach I–IX.

Artykuł 5

Znaki bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowane

Bez uszczerbku dla art. 6 znak bezpieczeństwa i/lub zdrowia już stosowany w pracy przed datą określoną w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy musi spełniać minimalne wymagania określone w załącznikach I– IX w terminie nie dłuższym niż osiemnaście miesięcy od tej daty.

Artykuł 6

Wyłączenia

1. Państwa Członkowskie, biorąc pod uwagę rodzaje działalności i/lub rozmiary danego przedsiębiorstwa, mogą określić kategorie przedsiębiorstw uprawnionych do całkowitej, częściowej lub czasowej zmiany znaków świetlnych i/lub sygnałów akustycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie na środki alternatywne zapewniające ten sam poziom ochrony.

2. Państwa Członkowskie, po konsultacji z partnerami społecznymi, mogą odstąpić od stosowania załącznika VIII sekcji 2 i/lub załącznika IX sekcji 3 o ile ustanowienie środków alternatywnych gwarantuje ten sam poziom ochrony.

3. Państwa Członkowskie, zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką, zasięgają opinii organizacji pracodawców i pracowników przy wykonywaniu ust. 1.

Artykuł 7

Informacje i instrukcje dla pracowników

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele informowani są o wszystkich środkach, które mają zostać podjęte, dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w miejscu pracy.

2.  Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy muszą otrzymać stosowne instrukcje, w szczególności w formie szczególnych wskazań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia stosowanych w pracy.

Instrukcje, określone w akapicie pierwszym, obejmują w szczególności znaczenie znaków zawierających słowa oraz ogólne i szczególne zachowanie, jakie ma zostać przyjęte.

Artykuł 8

Konsultacje z pracownikami i udział pracowników

Konsultacje z pracownikami oraz udział ich i/lub ich przedstawicieli w sprawach z zakresu niniejszej dyrektywy, łącznie z załącznikami I– IX, odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

SEKCJA III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 9

Dostosowanie załączników

Dostosowania natury technicznej załączników I–IX przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG, w świetle:

– przyjęcia dyrektyw w sprawie technicznej harmonizacji i standaryzacji dotyczącej projektowania i wytwarzania znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia oraz urządzeń w pracy,

– postępu technicznego, zmian w międzynarodowych zasadach lub specyfikacjach i rozwoju wiedzy w obszarze znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy.

Artykuł 10

1. Dyrektywa 77/576/EWG traci moc z dniem określonym w art. 11 ust. 1 akapit pierwszy.

Jednakże w przypadkach określonych w art. 5, niniejsza dyrektywa ma nadal zastosowanie przez maksymalny okres osiemnastu miesięcy od podanej daty.

2. Wszelkie odniesienia do uchylonej dyrektywy zastępuje się odniesieniami do odpowiednich przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne wymagane do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 24 czerwca 1994 r.

Niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Wymienione środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji treść swoich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych lub tych, które zostaną przyjęte w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

4.  Państwa Członkowskie co pięć lat przedstawiają Komisji sprawozdanie na temat praktycznego wykonania przepisów niniejszej dyrektywy wskazujące opinie pracodawców i pracowników.

Komisja informuje o tym Parlament Europejski, Radę, Komitet Ekonomiczno-Społeczny oraz Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy.

5.  Komisja, uwzględniając ust. 1–4, przedkłada okresowo Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie z wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 24 czerwca 1992 r.