RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji (¹) przedłożony po konsultacji z Komisją ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Górnictwie i Innych Gałęziach Przemysłu Wydobywczego,

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²), uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu EWG stanowi, iż Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

na mocy powyższego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

polepszenie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia pracowników jest celem, który nie powinien być podporządkowany względom czysto ekonomicznym;

dyrektywa Rady 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (pierwsza dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust.1 dyrektywy 89/391/EWG (⁴) nie dotyczy przemysłu wydobywczego;

przestrzeganie minimalnych wymagań zmierzających do zagwarantowania wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi jest niezbędnym warunkiem dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi stanowią obszary pracy, w których pracownicy narażeni są na szczególne niebezpieczeństwo;

niniejsza dyrektywa jest szczegółową dyrektywą w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁵). Postanowienia wyżej wymienionej dyrektywy znajdują w pełnym zakresie zastosowanie do zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi bez uszczerbku dla surowszych i/lub szczególnych przepisów, zawartych w niniejszej dyrektywie;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa, która jest jedenastą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust.1 dyrektywy 89/391/EWG, określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zatrudnionych w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi zgodnie z art. 2 lit. a).

2. Postanowienia dyrektywy 89/391/EWG stosuje się w pełnym zakresie do całości zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej surowych i/lub szczególnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszej dyrektywy:

a) przez „zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi” należy rozumieć wszystkie przedsiębiorstwa, których działalność obejmuje:

– właściwe wydobycie kopalin, w ścisłym znaczeniu tego słowa przy zastosowaniu wierceń i/lub

– prace poszukiwawcze w celu wydobycia i/lub

– przygotowanie wydobytych dóbr do sprzedaży, z wyjątkiem działalności mającej na celu przetwarzanie wydobytych dóbr.

b) „miejsca pracy”– wszystkie miejsca, które są przeznaczone do urządzenia miejsc pracy oraz główne przedsiębiorstwa i filie przedsiębiorstw, jak również obiekty przemysłowe przedsiębiorstw, w których przy zastosowaniu wierceń wydobywane są kopaliny i obejmują również pomieszczenie socjalne dla pracowników, w których pracownicy, w ramach swojej pracy, mają pozwolenie przebywania.

CZĘŚĆ II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Obowiązki ogólne

1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, pracodawca podejmuje konieczne środki, aby zapewnić, iż:

a) miejsca pracy są projektowane, budowane, wyposażone, oddane do eksploatacji, obsługiwane i utrzymywane w dobrym stanie w taki sposób, aby pracownicy mogli wykonywać powierzoną im pracę bez narażania swojego bezpieczeństwa i zdrowia, ani bezpieczeństwa i zdrowia innych pracowników;

b) obsługa miejsc pracy w przedsiębiorstwie, gdy pracownicy są obecni, jest nadzorowana przez osobę za to odpowiedzialną;

c) prace związane ze specjalnym ryzykiem są powierzone tylko kompetentnym pracownikom i wykonywane zgodnie z przekazanymi instrukcjami;

d) wszelkie instrukcje dotyczące bezpieczeństwa są powszechnie dostępne dla wszystkich pracowników;

e) są zapewnione odpowiednie urządzenia do udzielania pierwszej pomocy;

f) wszelkie właściwe szkolenia BHP są przeprowadzane w regularnych odstępach czasu.

2. Pracodawca upewnia się, czy dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o którym mowa poniżej, spełniający właściwe wymagania, określone w art. 6, 9 i 10 dyrektywy 89/391/EWG, jest sporządzany i na bieżąco uzupełniany.

Dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zawiera w szczególności informację o tym, że:

– ryzyko, na które narażeni są pracownicy w miejscu pracy zostało określone i oszacowane,

– odpowiednie środki zostaną przedsięwzięte, aby osiągnąć cele niniejszej dyrektywy,

– miejsca pracy i sprzęt są zaprojektowane, używane i konserwowane w bezpieczny sposób.

Dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia musi być sporządzony przed rozpoczęciem pracy i powinien być zweryfikowany, jeśli w miejscu pracy podjęte zostały ważne zmiany, rozszerzenia lub przekształcenia.

3. Tam, gdzie pracownicy zatrudnieni przez różne przedsiębiorstwa są obecni w tym samym miejscu pracy, każdy pracodawca jest odpowiedzialny za tę część, którą kontroluje.

Obowiązkiem pracodawcy, który, zgodnie z odrębnymi państwowymi przepisami prawnymi i/lub praktykami, odpowiedzialny jest za miejsce pracy, jest koordynacja wdrażania wszystkich środków dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników i w swoim dokumencie dotyczącym bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dokonuje on dokładnych zapisów dotyczących celu tej koordynacji oraz środków i procedur przyjętych do ich przeprowadzenia.

Koordynacja ta nie ma wpływu na odpowiedzialność pojedynczych pracodawców, zgodnie z przepisami dyrektywy 89/391/EWG.

4. Pracodawca bezzwłocznie zawiadamia właściwe władze o wszelkich śmiertelnych i/lub poważnych wypadkach przy pracy oraz o niebezpiecznych sytuacjach.

Jeśli będzie to konieczne, pracodawca uaktualnia dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zaznaczając w nim środki, podjęte w celu uniknięcia powtórzenia się niebezpiecznych wypadków.

Artykuł 4

Ochrona przeciwpożarowa, ochrona przed wybuchami oraz atmosferą zagrażającą zdrowiu.

Pracodawca podejmuje stosowne dla przedsiębiorstwa działania i środki ostrożności,

– by zapobiec powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów i eksplozji, a także by je rozpoznawać i zwalczać

oraz

– by zapobiec występowaniu gazów wybuchowych i/lub szkodliwych dla zdrowia.

Artykuł 5

Ewakuacja i sprzęt ratunkowy

Pracodawca zapewnia oraz utrzymuje w dobrym stanie odpowiednie środki ewakuacji i sprzęt ratunkowy, aby zagwarantować pracownikom odpowiednią możliwość natychmiastowego i bezpiecznego opuszczenia miejsca pracy w wypadku zagrożenia.

Artykuł 6

Łączność, systemy ostrzegawcze i alarmowe

Pracodawca podejmuje niezbędne środki, aby zapewnić niezbędne systemy łączności i alarmy ostrzegawcze, aby w razie potrzeby umożliwić niezwłoczne przeprowadzenie akcji ratunkowych i ewakuacyjnych.

Artykuł 7

Informowanie pracowników

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele informowani są o wszystkich działaniach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy, które muszą być podjęte, a w szczególności odnoszących się do wykonania art. 3-6.

2. Informacja musi być powszechnie dostępna dla pracowników, których ona dotyczy.

Artykuł 8

Profilaktyczna ochrona zdrowia

1. W celu zagwarantowania, że pracownicy otrzymują właściwą profilaktyczną ochronę zdrowia stosowną do ryzyka, na które narażone jest ich zdrowie i bezpieczeństwo w czasie pracy, przedsięwzięte zostaną środki zgodne z prawem krajowym i/lub praktykami.

2. Działania, określone w ust. 1 przeprowadzane są w regularnych odstępach czasu oraz tak, aby każdy pracownik miał prawo do profilaktycznej ochrony zdrowia, względnie, aby mógł się jej poddać, zanim przejmie powierzone mu zadania, określone w art. 2.

3. Profilaktyczna ochrona zdrowia może być częścią państwowego systemu opieki zdrowotnej.

Artykuł 9

Konsultacje z pracownikami i ich udział w podejmowaniu decyzji

Konsultacje z pracownikami i/lub ich przedstawicielami oraz ich udział w podejmowaniu decyzji w sprawach objętych niniejszą dyrektywą, mają miejsce zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 10

Minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia

1. Miejsca pracy, użytkowane po raz pierwszy, po terminie, w którym niniejsza dyrektywa staje się skuteczna, jak zostało to określone w art. 12 ust. 1, muszą odpowiadać określonym w Załączniku minimalnym wymaganiom dotyczącym bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

2. Miejsca pracy, które były użytkowane jeszcze przed terminem, w którym niniejsza dyrektywa staje się skuteczna, określonym w art. 12 ust. 1, muszą jak najszybciej spełniać minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w Załączniku, najpóźniej jednak w ciągu pięciu lat po wymienionym wyżej terminie.

3. Jeżeli po terminie określonym w art. 12 ust. 1, w którym niniejsza dyrektywa staje się skuteczna, w miejscach pracy zostaną podjęte zmiany, rozszerzenia i/lub przekształcenia, to pracodawca podejmuje niezbędne kroki aby te zmiany, rozszerzenia i/lub przekształcenia były zgodne z minimalnymi wymaganiami określonymi w Załączniku.

CZĘŚĆ III

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

Artykuł 11

Zmiany w załącznikach

Czysto techniczne zmiany w załącznikach, które:

– poprzez przyjęcie dyrektyw, w zakresie technicznej harmonizacji i standaryzacji dotyczącej zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi,

i/lub

– przez postęp techniczny, rozwój międzynarodowych uregulowań lub specyfikacji, lub nowych wyników badań dotyczących zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi,

zostają przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 12

Postanowienia końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż w ciągu 24 miesięcy po jej przyjęciu, o czym niezwłocznie informują Komisję.

2. Przyjęte przez Państwa Członkowskie przepisy określone w ust. 1 zawierać będą odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to będzie towarzyszyć ich urzędowej publikacji.

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które zostały już wydane, jak również te, które wydadzą w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

4. [1] (uchylony).

Artykuł 13

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 listopada 1992 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji (¹) przedłożony po konsultacji z Komisją ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Górnictwie i Innych Gałęziach Przemysłu Wydobywczego,

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²), uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu EWG stanowi, iż Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

na mocy powyższego artykułu, dyrektywy takie muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

polepszenie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia pracowników jest celem, który nie powinien być podporządkowany względom czysto ekonomicznym;

dyrektywa Rady 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (pierwsza dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust.1 dyrektywy 89/391/EWG (⁴) nie dotyczy przemysłu wydobywczego;

przestrzeganie minimalnych wymagań zmierzających do zagwarantowania wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi jest niezbędnym warunkiem dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi stanowią obszary pracy, w których pracownicy narażeni są na szczególne niebezpieczeństwo;

niniejsza dyrektywa jest szczegółową dyrektywą w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁵). Postanowienia wyżej wymienionej dyrektywy znajdują w pełnym zakresie zastosowanie do zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi bez uszczerbku dla surowszych i/lub szczególnych przepisów, zawartych w niniejszej dyrektywie;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa, która jest jedenastą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust.1 dyrektywy 89/391/EWG, określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zatrudnionych w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi zgodnie z art. 2 lit. a).

2. Postanowienia dyrektywy 89/391/EWG stosuje się w pełnym zakresie do całości zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej surowych i/lub szczególnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszej dyrektywy:

a) przez „zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi” należy rozumieć wszystkie przedsiębiorstwa, których działalność obejmuje:

– właściwe wydobycie kopalin, w ścisłym znaczeniu tego słowa przy zastosowaniu wierceń i/lub

– prace poszukiwawcze w celu wydobycia i/lub

– przygotowanie wydobytych dóbr do sprzedaży, z wyjątkiem działalności mającej na celu przetwarzanie wydobytych dóbr.

b) „miejsca pracy”– wszystkie miejsca, które są przeznaczone do urządzenia miejsc pracy oraz główne przedsiębiorstwa i filie przedsiębiorstw, jak również obiekty przemysłowe przedsiębiorstw, w których przy zastosowaniu wierceń wydobywane są kopaliny i obejmują również pomieszczenie socjalne dla pracowników, w których pracownicy, w ramach swojej pracy, mają pozwolenie przebywania.

CZĘŚĆ II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Obowiązki ogólne

1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, pracodawca podejmuje konieczne środki, aby zapewnić, iż:

a) miejsca pracy są projektowane, budowane, wyposażone, oddane do eksploatacji, obsługiwane i utrzymywane w dobrym stanie w taki sposób, aby pracownicy mogli wykonywać powierzoną im pracę bez narażania swojego bezpieczeństwa i zdrowia, ani bezpieczeństwa i zdrowia innych pracowników;

b) obsługa miejsc pracy w przedsiębiorstwie, gdy pracownicy są obecni, jest nadzorowana przez osobę za to odpowiedzialną;

c) prace związane ze specjalnym ryzykiem są powierzone tylko kompetentnym pracownikom i wykonywane zgodnie z przekazanymi instrukcjami;

d) wszelkie instrukcje dotyczące bezpieczeństwa są powszechnie dostępne dla wszystkich pracowników;

e) są zapewnione odpowiednie urządzenia do udzielania pierwszej pomocy;

f) wszelkie właściwe szkolenia BHP są przeprowadzane w regularnych odstępach czasu.

2. Pracodawca upewnia się, czy dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o którym mowa poniżej, spełniający właściwe wymagania, określone w art. 6, 9 i 10 dyrektywy 89/391/EWG, jest sporządzany i na bieżąco uzupełniany.

Dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zawiera w szczególności informację o tym, że:

– ryzyko, na które narażeni są pracownicy w miejscu pracy zostało określone i oszacowane,

– odpowiednie środki zostaną przedsięwzięte, aby osiągnąć cele niniejszej dyrektywy,

– miejsca pracy i sprzęt są zaprojektowane, używane i konserwowane w bezpieczny sposób.

Dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia musi być sporządzony przed rozpoczęciem pracy i powinien być zweryfikowany, jeśli w miejscu pracy podjęte zostały ważne zmiany, rozszerzenia lub przekształcenia.

3. Tam, gdzie pracownicy zatrudnieni przez różne przedsiębiorstwa są obecni w tym samym miejscu pracy, każdy pracodawca jest odpowiedzialny za tę część, którą kontroluje.

Obowiązkiem pracodawcy, który, zgodnie z odrębnymi państwowymi przepisami prawnymi i/lub praktykami, odpowiedzialny jest za miejsce pracy, jest koordynacja wdrażania wszystkich środków dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników i w swoim dokumencie dotyczącym bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dokonuje on dokładnych zapisów dotyczących celu tej koordynacji oraz środków i procedur przyjętych do ich przeprowadzenia.

Koordynacja ta nie ma wpływu na odpowiedzialność pojedynczych pracodawców, zgodnie z przepisami dyrektywy 89/391/EWG.

4. Pracodawca bezzwłocznie zawiadamia właściwe władze o wszelkich śmiertelnych i/lub poważnych wypadkach przy pracy oraz o niebezpiecznych sytuacjach.

Jeśli będzie to konieczne, pracodawca uaktualnia dokument dotyczący bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zaznaczając w nim środki, podjęte w celu uniknięcia powtórzenia się niebezpiecznych wypadków.

Artykuł 4

Ochrona przeciwpożarowa, ochrona przed wybuchami oraz atmosferą zagrażającą zdrowiu.

Pracodawca podejmuje stosowne dla przedsiębiorstwa działania i środki ostrożności,

– by zapobiec powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów i eksplozji, a także by je rozpoznawać i zwalczać

oraz

– by zapobiec występowaniu gazów wybuchowych i/lub szkodliwych dla zdrowia.

Artykuł 5

Ewakuacja i sprzęt ratunkowy

Pracodawca zapewnia oraz utrzymuje w dobrym stanie odpowiednie środki ewakuacji i sprzęt ratunkowy, aby zagwarantować pracownikom odpowiednią możliwość natychmiastowego i bezpiecznego opuszczenia miejsca pracy w wypadku zagrożenia.

Artykuł 6

Łączność, systemy ostrzegawcze i alarmowe

Pracodawca podejmuje niezbędne środki, aby zapewnić niezbędne systemy łączności i alarmy ostrzegawcze, aby w razie potrzeby umożliwić niezwłoczne przeprowadzenie akcji ratunkowych i ewakuacyjnych.

Artykuł 7

Informowanie pracowników

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy i/lub ich przedstawiciele informowani są o wszystkich działaniach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy, które muszą być podjęte, a w szczególności odnoszących się do wykonania art. 3-6.

2. Informacja musi być powszechnie dostępna dla pracowników, których ona dotyczy.

Artykuł 8

Profilaktyczna ochrona zdrowia

1. W celu zagwarantowania, że pracownicy otrzymują właściwą profilaktyczną ochronę zdrowia stosowną do ryzyka, na które narażone jest ich zdrowie i bezpieczeństwo w czasie pracy, przedsięwzięte zostaną środki zgodne z prawem krajowym i/lub praktykami.

2. Działania, określone w ust. 1 przeprowadzane są w regularnych odstępach czasu oraz tak, aby każdy pracownik miał prawo do profilaktycznej ochrony zdrowia, względnie, aby mógł się jej poddać, zanim przejmie powierzone mu zadania, określone w art. 2.

3. Profilaktyczna ochrona zdrowia może być częścią państwowego systemu opieki zdrowotnej.

Artykuł 9

Konsultacje z pracownikami i ich udział w podejmowaniu decyzji

Konsultacje z pracownikami i/lub ich przedstawicielami oraz ich udział w podejmowaniu decyzji w sprawach objętych niniejszą dyrektywą, mają miejsce zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 10

Minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia

1. Miejsca pracy, użytkowane po raz pierwszy, po terminie, w którym niniejsza dyrektywa staje się skuteczna, jak zostało to określone w art. 12 ust. 1, muszą odpowiadać określonym w Załączniku minimalnym wymaganiom dotyczącym bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

2. Miejsca pracy, które były użytkowane jeszcze przed terminem, w którym niniejsza dyrektywa staje się skuteczna, określonym w art. 12 ust. 1, muszą jak najszybciej spełniać minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w Załączniku, najpóźniej jednak w ciągu pięciu lat po wymienionym wyżej terminie.

3. Jeżeli po terminie określonym w art. 12 ust. 1, w którym niniejsza dyrektywa staje się skuteczna, w miejscach pracy zostaną podjęte zmiany, rozszerzenia i/lub przekształcenia, to pracodawca podejmuje niezbędne kroki aby te zmiany, rozszerzenia i/lub przekształcenia były zgodne z minimalnymi wymaganiami określonymi w Załączniku.

CZĘŚĆ III

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

Artykuł 11

Zmiany w załącznikach

Czysto techniczne zmiany w załącznikach, które:

– poprzez przyjęcie dyrektyw, w zakresie technicznej harmonizacji i standaryzacji dotyczącej zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi,

i/lub

– przez postęp techniczny, rozwój międzynarodowych uregulowań lub specyfikacji, lub nowych wyników badań dotyczących zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi,

zostają przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 12

Postanowienia końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż w ciągu 24 miesięcy po jej przyjęciu, o czym niezwłocznie informują Komisję.

2. Przyjęte przez Państwa Członkowskie przepisy określone w ust. 1 zawierać będą odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to będzie towarzyszyć ich urzędowej publikacji.

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które zostały już wydane, jak również te, które wydadzą w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

4. Państwa Członkowskie co pięć lat przedstawiają Komisji sprawozdanie o postępach w praktycznym zastosowaniu postanowień niniejszej dyrektywy, wskazując przy tym opinie pracodawców i pracowników.

Komisja informuje Parlament Europejski, Radę, Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komisję ds. Bezpieczeństwa Pracy i Ochrony Zdrowia w Górnictwie i Innych Gałęziach Przemysłu Wydobywczego oraz Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy.

Artykuł 13

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 listopada 1992 r.