Wersja obowiązująca od 2021-05-17

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43 i 235,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej(¹), w szczególności jego art. 8 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji(²),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(³),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

zwalczanie nadużyć finansowych w kontekście unii celnej oraz wspólnej polityki rolnej wzywa do ścisłej współpracy między organami administracyjnymi odpowiedzialnymi w każdym Państwie Członkowskim za stosowanie przepisów przyjętych w tych dziedzinach; wzywa także do odpowiedniej współpracy między władzami krajowymi a Komisją, która jest odpowiedzialna za zagwarantowanie stosowania Traktatu i przepisów przyjętych na mocy tego Traktatu; skuteczna współpraca w tej dziedzinie wzmacnia ochronę interesów finansowych Wspólnoty;

powinno się sformułować zasady, według których organy administracyjne Państw Członkowskich pomagałyby sobie wzajemnie i współpracowały z Komisją w celu zagwarantowania prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego oraz ochrony prawnej interesów finansowych Wspólnoty, w szczególności poprzez zapobieganie i ściganie nieprzestrzegania tych przepisów oraz poprzez ściganie działań, które są lub wydają się być sprzeczne z tymi przepisami;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego(⁵) ustanowiło ścisłą współpracę między wymienionymi organami a Komisją; system ten okazał się skuteczny;

jednakże konieczne jest, w świetle zdobytego doświadczenia, zamienić rozporządzenie (EWG) nr 1468/81 w całości w celu wzmocnienia współpracy zarówno między organami administracyjnymi Państw Członkowskich odpowiedzialnymi za stosowanie przepisów przyjętych w zakresie unii celnej i wspólnej polityki rolnej, jak i między tymi organami a Komisją; w tym celu powinno się ustanowić nowe przepisy na poziomie Wspólnoty;

wprowadzenie przepisów wspólnotowych w sprawie wzajemnej pomocy między administracjami Państw Członkowskich i ich współpracy z Komisją w celu zagwarantowania prawidłowego stosowania przepisów w dziedzinie celnej i rolnej pozostaje bez uszczerbku dla zastosowania Konwencji z 1967 r. o wzajemnej pomocy między administracjami celnymi w dziedzinach, które pozostają wyłącznie w kompetencjach Państw Członkowskich; te przepisy wspólnotowe nie są takimi, które wpływają na stosowanie w Państwach Członkowskich przepisów o współpracy sądowej w sprawach karnych;

ponadto, ogólne reguły wspólnotowe ustanawiające system wzajemnej pomocy i współpracy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz między nimi a Komisją nie mają zastosowania w sytuacji, gdy zbiegają się z przepisami ustalonymi przez szczególne regulacje, z wyjątkiem, gdzie ogólne reguły poprawiają i umacniają współpracę administracyjną; w szczególności, wprowadzenie w życie Systemu Informacji Celnej w żaden sposób nie wpływa na zobowiązania Państw Członkowskich do zapewniania informacji Komisji, ustalonych między innymi na mocy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89(⁶) i (EWG) nr 595/91(⁷), czy ustalonego stosowania kart informacyjnych o nadużyciach finansowych w celu rozpowszechniania informacji o znaczeniu wspólnotowym;

większa współpraca między Państwami Członkowskimi wymaga koordynacji prowadzenia dochodzeń i innych działań podejmowanych przez zainteresowane organy; dlatego istotne jest, aby Państwa Członkowskie przekazywały Komisji bardziej szczegółowe informacje dotyczące takich działań;

Komisja musi zapewnić, że podmioty gospodarcze są traktowane jednakowo oraz, że stosowanie przez Państwa Członkowskie systemu wzajemnej pomocy administracyjnej nie prowadzi do dyskryminacji podmiotów gospodarczych w różnych Państwach Członkowskich;

właściwe jest określenie zobowiązań Państw Członkowskich w ramach systemu wzajemnej pomocy administracyjnej w odniesieniu do sytuacji, w których przedstawiciele administracji krajowych Państw Członkowskich prowadzą dochodzenia dotyczące stosowania przepisów prawa celnego i rolnego z upoważnienia lub z ramienia władz sądowych;

powinno się określić uprawnienia przedstawicieli krajowych prowadzących dochodzenia w innych Państwach Członkowskich; powinno się również uwzględnić uczestnictwo przedstawicieli Komisji, tam gdzie jest to uzasadnione, w dochodzeniach krajowych dotyczących wzajemnej pomocy administracyjnej oraz określenie ich uprawnień;

konieczne jest dla pomyślnego funkcjonowania współpracy administracyjnej, aby Komisja była powiadamiana o informacjach wymienianych między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi w sytuacjach o szczególnym znaczeniu dla Wspólnoty;

w celu zagwarantowania szybkiej i systematycznej wymiany informacji przesyłanej do Komisji, istnieje potrzeba utworzenia skomputeryzowanego Systemu Informacji Celnej na poziomie wspólnotowym; w tym kontekście dane sensytywne dotyczące nadużyć finansowych i nieprawidłowości w dziedzinie celnej i rolnej powinny być przechowywane w centralnej bazie danych dostępnej dla Państw Członkowskich, z jednoczesnym zapewnieniem, że przestrzegany jest poufny charakter wymienianych informacji, w szczególności danych o charakterze osobowym; oddając uzasadnioną poufność sprawy, powinny być jasne i przejrzyste zasady mające na celu ochronę wolności osób fizycznych;

organy celne muszą codziennie stosować zarówno przepisy wspólnotowe jak i niewspólnotowe; dlatego jest pożądane posiadanie dostępnej jednolitej infrastruktury dla stosowania tych przepisów;

wymieniane informacje mogą dotyczyć osób fizycznych i dlatego niniejsze rozporządzenie musi wprowadzić w życie, w swoim zakresie, zasady ochrony osób odnośnie przetwarzania danych osobowych przy pomocy środków automatycznych lub innych; zasady określone w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(⁸) powinny same, zgodnie z warunkami niniejszej dyrektywy, być określone i uzupełnione w niniejszym rozporządzeniu; do czasu wprowadzenia w życie środków krajowych transponujących tę dyrektywę niektóre Państwa Członkowskie, które nie mają żadnych przepisów ochronnych odnośnie danych osobowych wymienianych środkami nieautomatycznymi, powinny zostać wyłączone ze stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących nieautomatycznej wymiany danych;

w celu wzięcia udziału w Systemie Informacji Celnej, Państwa Członkowskie i Komisja muszą przyjąć przepisy w sprawie praw i wolności osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych; do czasu wprowadzenia krajowych środków transponujących dyrektywę 95/46/WE, ważne jest, aby Państwa Członkowskie i Komisja zagwarantowały poziom bezpieczeństwa oparty na zasadach zawartych w tej dyrektywie;

w celu zapewnienia, że prawa zainteresowanych osób są wystarczająco chronione, istnieje potrzeba zagwarantowania niezależnego nadzoru nad przetwarzaniem danych osobowych w Systemie Informacji Celnej, zarówno na poziomie Państwa Członkowskiego, jak i w odniesieniu do Komisji;

Komisja, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, powinna ułatwiać zakładanie i zarządzanie systemami komputerowymi w Państwach Członkowskich;

Komisja powinna być powiadamiana o postępowaniach sądowych i administracyjnych prowadzonych w odniesieniu do naruszeń prawa w spraw celnych i rolnych;

w celu wprowadzenia w życie niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia umożliwiających założenie i funkcjonowanie Systemu Informacji Celnej i rozpatrywanie możliwych problemów w związku z rozwojem współpracy administracyjnej przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu, niezbędne jest powołanie komitetu;

przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się zarówno do stosowania przepisów wspólnej polityki rolnej, jak i do stosowania przepisów prawa celnego; System ustanowiony na mocy niniejszego rozporządzenia stanowi integralną jednostkę wspólnotową; ponieważ przepisy Traktatu ściśle odnoszące się ds. celnych nie upoważniają Wspólnoty do ustanowienia takiego systemu, niezbędne jest powołanie się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia sposoby, według których organy administracyjne odpowiedzialne za wprowadzanie w życie przepisów prawa celnego i rolnego w Państwach Członkowskich współpracują ze sobą nawzajem oraz z Komisją w celu zapewnienia zgodności z tymi przepisami w ramach systemu wspólnotowego.

2. Przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania tam, gdzie zbiegają się one z przepisami szczególnymi, innymi przepisami dotyczącymi wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz współpracy między nimi a Komisją w celu zastosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszego rozporządzenia:

- „przepisy prawa celnego” oznaczają przepisy prawa celnego zdefiniowane w art. 5 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (⁹)

- „przepisy prawa rolnego” oznacza całość przepisów przyjętych na mocy wspólnej polityki rolnej i specjalnych przepisów przyjętych w odniesieniu do towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,

- „organ wnioskujący” oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, które występują z wnioskiem o pomoc,

- „organ współpracujący” oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, do których kierowany jest wniosek o pomoc,

- „dochodzenie administracyjne” oznacza wszelkie kontrole, sprawdzenia i inne działania podejmowane przez personel organów administracyjnych określonych w art. 1 ust. 1 odnośnie wykonywania swych funkcji w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego oraz, w miarę potrzeby, sprawdzenia nieprawidłowego charakteru działań, które wydają się naruszać przepisy, z wyjątkiem działań podjętych na wniosek lub na mocy bezpośredniego upoważnienia władz sądowych; wyrażenie „dochodzenie administracyjne” obejmuje także misje wspólnotowe, określone w art. 20,

- „dane osobowe” oznaczają wszelkie informacje odnoszące się do zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby; możliwą do zidentyfikowania osobą jest taka, która może być zidentyfikowana bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności poprzez odniesienie do numerów identyfikacyjnych lub do jednego czy więcej znaków szczególnych związanych z jej fizyczną, psychologiczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową czy społeczną tożsamością

- „analiza operacyjna” oznacza analizę działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego lub rolnego, polegającą na kolejnym przeprowadzaniu następujących czynności:

a) zbieranie informacji, w tym informacji imiennych;

b) ocena wiarygodności źródła informacji oraz samych informacji;

c) poszukiwanie, metodyczne ustalanie i interpretowanie zależności między tymi informacjami lub między tymi informacjami a innymi znaczącymi danymi;

d) formułowanie stwierdzeń, hipotez lub zaleceń, które mogą być bezpośrednio wykorzystywane jako informacja o ryzyku przez właściwe organy i przez Komisję do zapobiegania i wykrywania innych działań sprzecznych z prawem celnym i rolnym lub do dokładnego ustalania osoby lub przedsiębiorstw zaangażowanych w te działania;

- „analiza strategiczna” oznacza poszukiwanie i ustalanie ogólnych tendencji w naruszeniach prawa w obszarze celnym i rolnym poprzez ocenę zagrożenia, skali i wpływu określonych działań sprzecznych z przepisami prawa celnego i rolnego w celu ustalenia priorytetów, lepszego zwalczania zjawisk lub zagrożeń, reorientowania działań prewencyjnych i wykrywania nadużyć finansowych oraz reorganizacji organów administracyjnych. Jedynie dane, z których zostały usunięte informacje pozwalające na identyfikacje mogą być wykorzystane do celów analizy strategicznej;

- „regularna wymiana automatyczna” oznacza systematyczne przekazywanie wcześniej określonych informacji, bez uprzedniego wniosku, w pierwotnie ustalonych regularnych odstępach czasu;

- „sporadyczna wymiana automatyczna” oznacza systematyczne przekazywanie wcześniej określonych informacji, bez uprzedniego wniosku, w miarę ich pozyskiwania;

- „obszar celny Unii” oznacza obszar celny Unii zdefiniowany w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 952/2013,

- „przewoźnicy” oznaczają osoby w rozumieniu art. 5 pkt 40 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

2. Każde Państwo Członkowskie powiadomi inne Państwa Członkowskie i Komisji o wykazie właściwych władz, które zostały wyznaczone w celu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Do celów niniejszego rozporządzenia „właściwe władze” oznaczają władze powołane zgodnie z poprzednim akapitem.

Artykuł 2a

Bez uszczerbku dla innych postanowień niniejszego rozporządzenia i w ramach realizacji jego celów, zwłaszcza w przypadku gdy nie zostało przedstawione zgłoszenie celne lub zgłoszenie uproszczone lub jest ono niepełne lub istnieje powód by sądzić, że zawarte w nim dane są fałszywe, Komisja i właściwe organy każdego państwa członkowskiego mogą wymienić z właściwym organem każdego innego państwa członkowskiego lub Komisją następujące dane:

a) nazwę przedsiębiorstwa;

b) nazwę handlową;

c) adres przedsiębiorstwa;

d) numer identyfikacji podatkowej VAT przedsiębiorstwa;

e) numer identyfikacyjny podatku akcyzowego (¹⁰);

f) informację o tym, czy numer identyfikacji podatkowej VAT lub numer identyfikacyjny podatku akcyzowego jest używany;

g) nazwiska zarządców, dyrektorów i, jeżeli są dostępne, głównych udziałowców przedsiębiorstwa;

h) numer i datę wystawienia faktury; oraz

i) kwotę widniejącą na fakturze.

Artykuł ten ma zastosowanie do przewozu towarów określonych w art. 2 ust. 1 tiret pierwsze.

Artykuł 3

W sytuacji, gdy władze krajowe zadecydują, w odpowiedzi na wniosek o pomoc administracyjną lub powiadomienie oparte na tym rozporządzeniu, podjąć działania obejmujące środki, które mogą być wprowadzone w życie jedynie za upoważnieniem lub na żądanie władz sądowych:

- każda informacja uzyskana w ten sposób, dotycząca stosowania przepisów prawa celnego i rolnego, lub przynajmniej

- ta część akt, która ma za zadanie położenie kresu praktyce nadużyć finansowych,

jest przekazywana jako część współpracy administracyjnej określonej w niniejszym rozporządzeniu.

Jednakże, każde takie powiadomienie wymaga uprzedniego upoważnienia wydanego przez władze sądowe, jeśli konieczność takiego upoważnienia wynika z prawa krajowego.

TYTUŁ I

POMOC NA WNIOSEK

Artykuł 4

1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje wszystkie informacje, które mogą przyczynić się do zapewnienia zgodności z przepisami prawa celnego i rolnego, w szczególności informacje dotyczące:

- stosowania ceł i opłat o podobnych skutkach razem z opłatami rolnymi i innymi opłatami określonymi w ramach wspólnej polityki rolnej lub specjalnych porozumień mających zastosowanie w stosunku do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,

- działań tworzących część systemu finansowania przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej.

2. W celu uzyskania żądanej informacji organ współpracujący lub organy administracyjne, których to dotyczy, postępują tak, jakby działały na własny rachunek lub na wniosek innych władz w swoim własnym kraju.

Artykuł 5

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje zaświadczenia, dokumenty lub poświadczone odpisy dokumentów będących w jego posiadaniu lub uzyskanych w sposób określony w art. 4.ust. 2, które dotyczą działań objętych przepisami prawa celnego i rolnego.

Artykuł 6

1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący, przy jednoczesnym przestrzeganiu przepisów obowiązujących w Państwie Członkowskim, w którym mają swoją siedzibę, powiadamia adresata lub zapewnia, aby został on powiadomiony o wszystkich dokumentach lub decyzjach, jakie pochodzą od organów administracyjnych i dotyczą stosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

2. Do wniosków o powiadomienie, wskazujących przedmiot dokumentu lub decyzji, które mają być podane do wiadomości, są dołączane tłumaczenia w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, w którym organ współpracujący ma siedzibę, bez uszczerbku dla prawa tego Państwa Członkowskiego do odstąpienia od takiego tłumaczenia.

Artykuł 7

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący, tak dalece jak to jest możliwe, przeprowadza specjalne obserwacje lub organizuje przeprowadzanie takich obserwacji na swoim obszarze działań:

a) w stosunku do osób, w szczególności ich przepływu, gdzie istnieją uzasadnione przyczyny, aby twierdzić, że naruszają one przepisy prawa celnego i rolnego;

b) w stosunku do miejsc, gdzie towary są magazynowane w sposób, który daje podstawy, aby podejrzewać, że mają służyć działaniom sprzecznym z przepisami prawa celnego i rolnego;

c) w stosunku do przepływu towarów wskazującym, że jest przedmiotem potencjalnego naruszania przepisów prawa celnego i rolnego;

d) w stosunku do środków transportu, gdzie istnieją uzasadnione podstawy, aby twierdzić, że są one wykorzystywane do prowadzenia działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego.

Artykuł 8

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący udostępnia wszelkie posiadane informacje lub informacje uzyskane w sposób, określony w art. 4 ust. 2, w szczególności sprawozdania i inne dokumenty oraz poświadczone odpisy lub ich wyciągi, dotyczące działań wykrytych lub zaplanowanych, które stanowią lub mogą według organu wnioskującego stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego lub, tam gdzie ma to zastosowanie, dotyczące wyników specjalnego przeglądu przeprowadzanego zgodnie z art. 7.

Jednakże, oryginalne dokumenty i przedmioty są udostępniane w sytuacji, gdy nie jest to sprzeczne z przepisami obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym ma siedzibę organ współpracujący.

Artykuł 9

1. Organ współpracujący na wniosek organu wnioskującego przeprowadza lub organizuje przeprowadzenie odpowiednich dochodzeń administracyjnych dotyczących działań, które stanowią lub mogą według organu wnioskującego stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego.

Organ współpracujący lub organ administracyjny, którego to dotyczy, prowadzą dochodzenie administracyjne tak, jak gdyby działały na swój własny rachunek lub na wniosek innych władz w swoim własnym kraju.

Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o wynikach tych dochodzeń administracyjnych.

2. Na mocy umowy między organem wnioskującym a organem współpracującym w dochodzeniu administracyjnym, określonym w ust. 1, mogą być brać udział urzędnicy wyznaczeni przez organ wnioskujący.

Dochodzenia administracyjne są przez cały czas prowadzone przez personel organu współpracującego. Personel organu wnioskującego nie musi, z własnej inicjatywy, przejmować uprawnień kontrolnych powierzonych urzędnikom organu współpracującego. Ma on jednakże dostęp do tych samych pomieszczeń oraz takich samych dokumentów, co ci ostatni, poprzez swoich pośredników i jedynie do celów przeprowadzanego dochodzenia administracyjnego.

W zakresie przepisów krajowych postępowania karnego zastrzegających, aby niektóre czynności były przeprowadzane przez urzędników specjalnie wyznaczonych przez prawo krajowe, urzędnicy organu wnioskującego nie uczestniczą w takich czynnościach. W żadnym przypadku nie uczestniczą oni w przeszukiwaniach pomieszczeń czy oficjalnych przesłuchaniach osób na podstawie prawa karnego. Mają oni jednak dostęp do informacji w ten sposób uzyskanych, jeżeli nic innego nie wynika z warunków ustanowionych w art. 3.

Artykuł 10

Na podstawie umowy między organem wnioskującym a organem współpracującym oraz zgodnie z ustaleniami przyjętymi przez organ współpracujący, urzędnicy właściwie upoważnieni przez organ wnioskujący mogą otrzymać - od urzędów, w których organy administracyjne tego Państwa Członkowskiego, w którym organ współpracujący ma swoją siedzibę, wykonują swoje funkcje - informacje dotyczące stosowania prawa celnego i rolnego, które są niezbędne dla organu współpracującego oraz które wynikają z dokumentacji, do której personel tych urzędów ma dostęp. Tacy urzędnicy są upoważnieni do sporządzania kopii tych dokumentów.

Artykuł 11

Urzędnicy organu wnioskującego obecni w innym Państwie Członkowskim zgodnie z art. 9 i 10 muszą w każdym momencie być zdolni do przedstawienia pisemnego upoważnienia, w którym określona jest ich tożsamość i funkcje urzędowe.

Artykuł 12

Bez uszczerbku dla art. 51 informacje, w tym dokumenty, poświadczone odpisy dokumentów, zaświadczenia, wszelkie akty lub decyzje pochodzące od organów administracyjnych, sprawozdania oraz wszelka dokumentacja, uzyskane przez personel organu współpracującego i przekazane do wiadomości organu wnioskującego w trakcie udzielania pomocy na podstawie art. 4–11, mogą stanowić dopuszczalny dowód tak, jak gdyby zostały uzyskane w państwie członkowskim, w którym postępowania są prowadzone:

a) w postępowaniach administracyjnych w państwie członkowskim organu wnioskującego, w tym w ramach dalszych procedur odwoławczych;

b) w postępowaniach sądowych w państwie członkowskim organu wnioskującego, o ile organ współpracujący wyraźnie nie określił inaczej w momencie przekazywania informacji.

TYTUŁ II

POMOC Z WŁASNEJ INICJATYWY

Artykuł 13

Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego udzielają, tak jak określono w art. 14 i 15, pomocy właściwym władzom innych Państw Członkowskich bez uprzedniego wniosku.

Artykuł 14

Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego, w sytuacji gdy uznają to za użyteczne dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa celnego i rolnego:

a) przeprowadzają, lub zapewniają, aby były przeprowadzane, tak dalece, jak to jest możliwe, specjalne obserwacje opisane w art. 7;

b) przekazują do wiadomości właściwym władzom innego zainteresowanego Państwa Członkowskiego wszystkie informacje będące w ich posiadaniu, w szczególności sprawozdania i inne dokumenty lub poświadczone odpisy lub ich wyciągi dotyczące działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego.

Artykuł 15

1. Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego przesyłają niezwłocznie właściwym zainteresowanym władzom innych Państw Członkowskich wszystkie stosowne informacje dotyczące działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego, w szczególności dotyczące danych towarów oraz nowych sposobów i środków do przeprowadzania takich działań.

2. Właściwe organy każdego państwa członkowskiego mogą również, w ramach regularnej wymiany automatycznej lub sporadycznej wymiany automatycznej, przesyłać właściwym organom każdego innego zainteresowanego państwa członkowskiego informacje uzyskane w kontekście przywozu, wywozu, tranzytu, składowania i końcowego wykorzystania towarów, w tym w obrocie pocztowym, przewiezionych między wspólnotowym obszarem celnym i innymi obszarami oraz obecność i przewożenie w obrębie obszaru celnego towarów poza-wspólnotowych i końcowego użytku, w razie konieczności w celu zapobiegania lub wykrywania działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego lub rolnego.

Artykuł 16

Bez uszczerbku dla art. 51 informacje, w tym dokumenty, poświadczone odpisy dokumentów, zaświadczenia, wszelkie akty lub decyzje pochodzące od organów administracyjnych, sprawozdania oraz wszelka dokumentacja, uzyskane przez personel organu przekazującego i przekazane do wiadomości organu otrzymującego w trakcie udzielania pomocy na podstawie art. 13–15, mogą stanowić dopuszczalny dowód tak, jak gdyby zostały uzyskane w państwie członkowskim, w którym postępowania są prowadzone:

a) w postępowaniach administracyjnych w państwie członkowskim organu otrzymującego, w tym w ramach dalszych procedur odwoławczych;

b) w postępowaniach sądowych w państwie członkowskim organu otrzymującego, o ile organ przekazujący wyraźnie nie określił inaczej w momencie przekazywania informacji.

TYTUŁ III

STOSUNKI Z KOMISJĄ

Artykuł 17

1. Natychmiast po ich udostępnieniu, właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego przekazują do wiadomości Komisji:

a) wszelkie informacje, które uważają za istotne dotyczące:

- towarów, które są lub podejrzewa się, że są przedmiotem naruszeń przepisów prawa celnego i rolnego,

- stosowanych metod lub praktyk, które są lub co do których podejrzewa się że są stosowane w celach naruszenia przepisów prawa celnego i rolnego,

- wniosków o pomoc, podjętych działań i wymienianych informacji w zastosowaniu art. 4-16, które mogą ujawnić tendencje przestępcze w dziedzinie cła i rolnictwa;

b) wszelkie informacje dotyczące wad lub luk w przepisach prawa celnego i rolnego, które stają się widoczne lub mogą być wywnioskowane ze stosowania tych przepisów.

2. Komisja podaje do wiadomości właściwym władzom w każdym Państwie Członkowskim, niezwłocznie po udostępnieniu, wszelkie informacje, które mogłyby im pomóc zapewnić stosowanie przepisów prawa celnego i rolnego.

Artykuł 18

1. W sytuacji, gdy właściwe władze Państwa Członkowskiego uzyskają wiedzę o działaniach, które naruszają lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego lub rolnego, o szczególnym znaczeniu na poziomie wspólnotowym, w szczególności:

- tam, gdzie te działania mają lub mogą mieć konsekwencje w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich, lub

- tam, gdzie wydaje się wyżej wskazanym władzom, że podobne działania przeprowadza się w innych Państwach Członkowskich,

podają one niezwłocznie do wiadomości Komisji, zarówno z własnej inicjatywy jak i w odpowiedzi na uzasadniony wniosek Komisji, wszelkie stosowne informacje w postaci dokumentów lub kopii lub ich wyciągów, potrzebne do określenia stanu faktycznego tak, aby Komisja mogła koordynować kroki podjęte przez Państwa Członkowskie.

Komisja przekazuje niniejszą informację właściwym władzom innych Państw Członkowskich.

W ciągu sześciu miesięcy od otrzymania informacji przekazanych przez Komisję właściwe organy państw członkowskich przesyłają Komisji podsumowanie podjętych przez nie w oparciu o te informacje działań w zakresie zwalczania nadużyć. Komisja na podstawie tych podsumowań regularnie przygotowuje i przekazuje państwom członkowskim sprawozdania w sprawie skutków działań podjętych przez państwa członkowskie.

2. W sytuacji, gdy właściwe władze Państwa Członkowskiego powołują się na ust. 1, nie one muszą przekazywać informacji zgodnie z art. 14 lit. b) i art. 15 właściwym władzom innego zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

3. W odpowiedzi na uzasadniony wniosek Komisji, właściwe władze Państwa Członkowskiego postępują w sposób określony w art. 4-8.

4. W przypadkach, kiedy Komisja uważa, że nieprawidłowości miały miejsce w jednym lub kilku Państwach Członkowskich, informuje ona o tym zainteresowane Państwo lub Państwa Członkowskie, a to Państwo lub te Państwa przeprowadzą przy najbliższej sposobności dochodzenie, przy którym mogą być obecni urzędnicy Komisji zgodnie z warunkami określonymi w art. 9 ust. 2 i art. 11 niniejszego rozporządzenia.

Zainteresowane Państwo lub Państwa Członkowskie jak najszybciej przekazują Komisji wyniki dochodzenia.

5. Urzędnicy Komisji, za wspólnym porozumieniem, mogą gromadzić informacje określone w art. 10 na warunkach ustanowionych w tym artykule.

6. Niniejszy artykuł stosuje się bez zastrzeżenia dla prawa Komisji do informacji i kontroli na mocy innego obowiązujących przepisów.

7. Bez uszczerbku dla przepisów wspólnotowego kodeksu celnego dotyczących ustanowienia wspólnych ram zarządzania ryzykiem, dane wymieniane między Komisją a państwami członkowskimi w zastosowaniu art. 17 i 18 mogą być przechowywane i wykorzystywane do celów analizy strategicznej i analizy operacyjnej.

8. Państwa członkowskie i Komisja mogą wymieniać wyniki analiz operacyjnych i strategicznych przeprowadzanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 18a

1. Bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich i aby pomóc organom, o których mowa w art. 29, w wykrywaniu przemieszczania towarów, które mogą stanowić przedmiot działań niezgodnych z przepisami prawa celnego i rolnego, jak również używanych w tym celu środków transportu, w tym kontenerów, Komisja ustanawia zbiór danych zgłoszonych przez przewoźników (zwany dalej »zbiorem danych dotyczących transportu«) i nim zarządza. Zbiór danych dotyczących transportu jest bezpośrednio dostępny dla powyższych organów. Mogą one korzystać ze zbioru danych dotyczących transportu, w tym analizować dane i wymieniać informacje, wyłącznie do celów niniejszego rozporządzenia.

2. W ramach zarządzania zbiorem danych dotyczących transportu Komisja jest uprawniona do:

a) dostępu do treści danych lub ich pobierania i przechowywania, dowolnym sposobem lub w dowolnej postaci, a także do wykorzystywania danych, z poszanowaniem przepisów dotyczących prawa własności intelektualnej. Komisja wprowadza odpowiednie zabezpieczenia, w tym środki techniczne i organizacyjne oraz wymogi w zakresie przejrzystości w odniesieniu do podmiotów, których dane dotyczą. Podmioty, których dane dotyczą, mają prawo dostępu do danych i ich poprawiania;

b) porównywania i zestawiania danych udostępnionych lub pobranych ze zbioru danych dotyczących transportu, ich indeksowania, wzbogacania przy pomocy innych źródeł danych i ich analizowania zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady;

c) udostępniania danych ze zbioru danych dotyczących transportu organom, o których mowa w art. 29 niniejszego rozporządzenia, za pomocą technik elektronicznego przetwarzania danych.

3. Dane, o których mowa w niniejszym artykule, dotyczą w szczególności przewozu kontenerów lub przemieszczania środków transportu, towarów i osób zaangażowanych w ten przewóz. Zawierają one pod warunkiem dostępności następujące dane:

a) w przypadku przewozu kontenerów:

- numer kontenera,

- status załadowania kontenera,

- datę przewozu,

- rodzaj przewozu (załadowany, rozładowany, przeładowany, przywóz; wywóz itp.),

- nazwę statku lub numer rejestracyjny środka transportu,

- numer transportu,

- miejsce,

- list przewozowy lub inny dokument przewozowy;

b) w przypadku przemieszczania środków transportu:

- nazwę statku lub numer rejestracyjny środka transportu,

- list przewozowy lub inny dokument przewozowy,

- liczbę kontenerów,

- ciężar ładunku,

- opis i kod towarów,

- numer rezerwacji,

- numer plomby,

- miejsce pierwszego załadunku,

- datę końcowego rozładunku,

- miejsca przeładunku,

- przypuszczalną datę przybycia do miejsca końcowego rozładunku;

c) w przypadku osób uczestniczących w przewozach, do których zastosowanie ma lit. a) i b): nazwisko, nazwisko panieńskie, imię, poprzednie nazwiska, pseudonimy, data i miejsce urodzenia, narodowość, płeć i adres;

d) w przypadku przedsiębiorstw uczestniczących w przewozach, do których zastosowanie ma lit. a) i b): nazwę przedsiębiorstwa, nazwę handlową, siedzibę, numer rejestracyjny, numer identyfikacji podatkowej VAT i numer identyfikacyjny podatku akcyzowego oraz adres właścicieli, nadawców, odbiorców, spedytorów, przewoźników i innych pośredników lub osób uczestniczących w międzynarodowym łańcuchu zaopatrzenia.

4. W przypadku przewozu kontenerów, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, Komisja ustanawia zbiór zawierający zgłoszone komunikaty dotyczące statusu kontenera (zwany dalej „zbiorem KSK”) i nim zarządza. Zbiór KSK jest bezpośrednio dostępny dla organów, o których mowa w art. 29. Przewoźnicy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przechowujący dane dotyczące przewozu i statusu kontenerów lub powierzający w swoim imieniu przechowywanie takich danych, zgłaszają komunikaty dotyczące statusu kontenera (zwane dalej „KSK”) organom celnym państw członkowskich w następujących przypadkach:

a) kontenery, które mają być wprowadzone statkiem z państwa trzeciego na obszar celny Unii, z wyłączeniem:

- kontenerów, które mają pozostać na pokładzie tego samego statku podczas jego rejsu i opuścić obszar celny Unii na pokładzie tego statku, oraz

- kontenerów, które mają być rozładowane i ponownie załadowane na pokład tego samego statku podczas jego rejsu, aby umożliwić rozładowanie lub załadowanie innych towarów, i które mają opuścić obszar celny Unii na pokładzie tego statku,

b) w odniesieniu do ładunków dóbr w kontenerach, które są wyprowadzane statkiem z obszaru celnego Unii do państwa trzeciego i które są objęte zakresem:

- art. 2 dyrektywy Rady 92/84/EWG (¹²),

- art. 2 dyrektywy Rady 2011/64/UE (¹³) lub

- art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/96/WE (¹⁴).

Dane są przekazywane przez przewoźników bezpośrednio do zbioru KSK.

5. KSK są zgłaszane:

a) od momentu, gdy kontener zgłoszono jako pusty przed jego wprowadzeniem na obszar celny Unii lub wyprowadzeniem z tego obszaru do momentu, gdy zostanie on ponownie zgłoszony jako pusty;

b) przez co najmniej trzy miesiące przed fizycznym przybyciem kontenera na obszar celny Unii i przez jeden miesiąc po jego wprowadzeniu na obszar celny Unii, w przypadku gdy w elektronicznej ewidencji przewoźnika nie są dostępne odpowiednie KSK niezbędne do identyfikacji zdarzeń określających dany kontener jako pusty; lub

c) przez co najmniej trzy miesiące po wyprowadzeniu z obszaru celnego Unii, w przypadku gdy w elektronicznej ewidencji przewoźnika nie są dostępne odpowiednie KSK niezbędne do identyfikacji zdarzeń określających dany kontener jako pusty.

6. Przewoźnicy zgłaszają KSK dotyczące następujących lub równoważnych zdarzeń, o ile są one znane zgłaszającemu przewoźnikowi, a dane dotyczące tych zdarzeń przewoźnicy generowali, gromadzili lub przechowywali w swojej elektronicznej ewidencji:

— potwierdzenie rezerwacji,

— przybycie do miejsca załadunku lub rozładunku,

— opuszczenie miejsca załadunku lub rozładunku,

— załadunek na środek transportu lub rozładunek ze środka transportu,

— zlecenie zapełnienia lub opróżnienia,

— potwierdzenie zapełnienia lub opróżnienia,

— przewóz wewnątrz terminalu,

— inspekcja przy bramce terminalu,

— wysłanie do poważnej naprawy.

Każde państwo członkowskie określa kary za niewywiązanie się z obowiązku przedstawienia danych lub za przedstawienie danych niekompletnych lub nieprawdziwych. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

7. Wyłącznie wyznaczeni analitycy w Komisji są uprawnieni do przetwarzania danych osobowych, do których ma zastosowanie ust. 2 lit. b) i c).

Dane osobowe, które nie są niezbędne do wykrywania przemieszczania towarów, o którym mowa w ust. 1, są bezzwłocznie usuwane lub pozbawiane wszelkich elementów pozwalających na identyfikację. W żadnym przypadku nie mogą być one przechowywane przez okres dłuższy niż trzy lata.

Komisja wdraża odpowiednie środki techniczne i organizacyjne w celu ochrony danych osobowych przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą lub nieuprawnionym ujawnieniem, modyfikacją i dostępem lub przed wszelkimi innymi nieuprawnionymi formami przetwarzania.

8. Dane otrzymane od przewoźników przechowuje się jedynie przez okres niezbędny do osiągnięcia celu, dla którego zostały wprowadzone i nie mogą być one przechowywane przez okres dłuższy niż pięć lat.

9. Komisja i państwa członkowskie chronią poufne informacje handlowe otrzymane od przewoźników.

Komisja i państwa członkowskie stosują w odniesieniu do wyznaczonych przez siebie ekspertów najsurowsze techniczne, organizacyjne i kadrowe przepisy bezpieczeństwa w zakresie tajemnicy służbowej lub innych równoważnych obowiązków w zakresie zachowania poufności, zgodnie z prawem krajowym i unijnym.

Komisja i państwa członkowskie zapewniają, by respektowano wnioski innych państw członkowskich o poufne traktowanie informacji wymienianych za pośrednictwem zbioru KSK.

Artykuł 18b

1. Komisja jest uprawniona do organizowania szkoleń i dostarczania wszelkiego rodzaju pomocy innej niż finansowa oficerom łącznikowym z krajów trzecich oraz z europejskich i międzynarodowych organizacji i agencji.

2. Komisja może udostępnić państwom członkowskim, zarówno dla realizacji celów niniejszego rozporządzenia, jak i wykonywania ich obowiązków w ramach wdrażania współpracy celnej określonej w art. 29 i 30 Traktatu o Unii Europejskiej, ekspertyzę, pomoc techniczną lub logistyczną, działanie w zakresie szkoleń lub łączności, bądź też wszelkie inne wsparcie operacyjne.

Artykuł 18c

Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy dotyczące częstotliwości zgłaszania KSK, formatu danych zgłaszanych w KSK i sposobu przekazywania KSK.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 43a ust. 2, do dnia 29 lutego 2016 r.

Artykuł 18d

1. Komisja ustanawia zbiór danych (zwany dalej „zbiorem danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu”) i nim zarządza; zbiór ten zawiera dane dotyczące:

a) przywozu towarów;

b) tranzytu towarów; oraz

c) wywozu towarów, w zakresie, w jakim towary przywołane w niniejszej literze są objęte:

(i) art. 2 dyrektywy 92/84/EWG;

(ii) art. 2 dyrektywy 2011/64/UE; lub

(iii) art. 2 ust. 1 dyrektywy 2003/96/WE.

Zbiór danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu jest prowadzony jak wyszczególniono w załącznikach 37 i 38 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (¹⁵)

Komisja systematycznie powiela dane ze źródeł obsługiwanych przez Komisję na podstawie rozporządzenia (UE) nr 952/2013 do zbioru danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu. Państwa członkowskie mogą przekazywać Komisji dane dotyczące tranzytu towarów w obrębie państwa członkowskiego oraz wywozu bezpośredniego, w zależności od dostępności tych danych i infrastruktury informatycznej państw członkowskich.

Wydziały wyznaczone przez Komisję i organy krajowe, o których mowa w art. 29 niniejszego rozporządzenia, mogą – do celów niniejszego rozporządzenia – wykorzystywać zbiór danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu do analizowania i porównywania danych zawartych w zbiorze danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu z KSK zgłoszonymi do zbioru KSK oraz mogą wymieniać informacje na temat wyników tych działań.

2. Zbiór danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu udostępnia się organom krajowym, o których mowa w art. 29 niniejszego rozporządzenia. Wyłącznie wyznaczeni analitycy w Komisji są uprawnieni do przetwarzania danych zawartych w zbiorze danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu.

Państwa członkowskie mają bezpośredni dostęp do:

a) danych dotyczących wszystkich zgłoszeń sporządzonych i złożonych w danym państwie członkowskim;

b) danych dotyczących podmiotów gospodarczych, posiadających numer EORI, przewidziany w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 oraz nadany przez organy państwa członkowskiego;

c) danych dotyczących tranzytu;

d) wszystkich innych danych, z wyjątkiem danych osobowych, o których mowa w art. 41b ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Właściwe organy, które wprowadziły dane do systemu informacji celnej, o którym mowa w art. 23 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, lub wprowadziły, zgodnie z art. 41b niniejszego rozporządzenia, dane pochodzące z dokumentacji dochodzeniowej do identyfikującej bazy danych rejestru celnego, o której mowa w art. 41a ust. 1 niniejszego rozporządzenia, mają dostęp do wszystkich danych zawartych w zbiorze danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu, odnoszących się do danego wprowadzenia danych lub danej dokumentacji dochodzeniowej.

3. Do przetwarzania przez Komisję danych osobowych w kontekście danych zawartych w zbiorze danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu stosuje się rozporządzenie (WE) nr 45/2001.

Komisję uważa się za administratora danych w rozumieniu art. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

Zbiór danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu podlega wstępnej kontroli dokonywanej przez Europejskiego Inspektora Ochrony Danych zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

Dane zawarte w zbiorze danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu mogą być przechowywane nie dłużej niż przez pięć lat; w uzasadnionych przypadkach okres ten można przedłużyć o dodatkowe dwa lata.

4. Zbiór danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu nie obejmuje szczególnych kategorii danych w rozumieniu art. 10 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

5. Komisja i państwa członkowskie chronią poufne informacje handlowe. Komisja i państwa członkowskie stosują w odniesieniu do wyznaczonych przez siebie ekspertów najsurowsze techniczne, organizacyjne i kadrowe przepisy bezpieczeństwa w zakresie tajemnicy służbowej lub innych równoważnych obowiązków w zakresie zachowania poufności, zgodnie z prawem krajowym i unijnym.

Komisja i państwa członkowskie zapewniają, by respektowano wnioski innych państw członkowskich o poufne traktowanie informacji wymienianych za pośrednictwem zbioru danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu.

Artykuł 18e

Na potrzeby prowadzenia dochodzeń dotyczących wdrażania przepisów prawa celnego Komisja może występować z wnioskami do państw członkowskich o dokumenty, które potwierdzają zgłoszenia przywozowe i wywozowe, w przypadku których zostały przez podmioty gospodarcze wygenerowane lub zgromadzone dokumenty potwierdzające.

Wnioski, o których mowa w akapicie pierwszym, kierowane są do właściwych organów. W przypadku gdy państwo członkowskie wyznaczy więcej niż jeden właściwy organ, wskaże ono właściwą jednostkę w strukturze administracji, odpowiedzialną za udzielanie odpowiedzi na wnioski Komisji.

W terminie czterech tygodni od otrzymania wniosku Komisji państwo członkowskie:

— przekazuje wymaganą dokumentację; w przypadku stosownego uzasadnienia termin ten może ulec wydłużeniu o dodatkowe sześć tygodni,

— powiadamia Komisję, że wniosku nie można było zrealizować ze względu na to, że dany podmiot gospodarczy nie przedstawił wymaganych informacji, albo

— odrzuca wniosek w następstwie decyzji podjętej przez organ administracyjny lub sądowy tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 3.

TYTUŁ IV

STOSUNKI Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 19

- przez Komisję lub zainteresowane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem uzyskania w stosownych przypadkach zgody właściwych władz, które przekazały te informacje, lub

- przez Komisję lub zainteresowane państwa członkowskie w ramach skoordynowanego działania, jeżeli informacje są przekazane przez więcej niż jedno państwo członkowskie z zastrzeżeniem uzyskania uprzedniej zgody właściwych władz państw członkowskich, które je przekazały.

Takie przekazanie przez państwo członkowskie następuje zgodnie z jego krajowymi przepisami dotyczącymi przekazywania danych państwom trzecim.

W każdym przypadku należy dopilnować, by przepisy danego państwa trzeciego oferowały stopień ochrony odpowiadający stopniowi ochrony określonemu w art. 45 ust. 1 i 2.

Artykuł 20

1. Dążąc do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia Komisja może, na warunkach określonych w art. 19, prowadzić w państwach trzecich misje współpracy o charakterze wspólnotowym, administracyjnym lub śledczym, w koordynacji i ścisłej współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich.

2. Wspólnotowe misje w państwach trzecich, określone w ust. 1 podlegają następującym warunkom:

a) mogą być one podejmowane z inicjatywy Komisji tam gdzie jest to stosowne na podstawie informacji dostarczanych przez Parlament Europejski, lub na wniosek jednego lub kilku Państw Członkowskich;

b) przeprowadzane są przez wyznaczonych w tym celu urzędników Komisji i urzędników zainteresowanego Państwa lub Państw Członkowskich;

c) mogą one również, za porozumieniem Komisji i zainteresowanych Państw Członkowskich, być przeprowadzane w imieniu Wspólnoty przez urzędników Państwa Członkowskiego, w szczególności na podstawie dwustronnych umów o pomocy z państwami trzecimi; w takim przypadku Komisja jest powiadamiana o wynikach misji;

d) (skreślona).

3. Komisja informuje Państwa Członkowskie oraz Parlament Europejski o rezultatach misji przeprowadzanych na mocy niniejszego artykułu.

Artykuł 21

1. Wyniki i informacje uzyskiwane w trakcie wspólnotowych misji, o których mowa w art. 20, a w szczególności dokumenty przekazywane przez właściwe organy zainteresowanych państw trzecich, a także informacje otrzymane w ramach dochodzenia administracyjnego, w tym przez służby Komisji, są traktowane zgodnie z art. 45.

2. Art. 12 ma zastosowanie, mutatis mutandis, do wyników i informacji określonych w ust. 1.

3. Uzyskane oryginały dokumentów lub ich poświadczone odpisy, w celu ich wykorzystania, na mocy art. 12, są przekazywane przez Komisję na wniosek właściwym władzom Państw Członkowskich.

Artykuł 22

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o informacjach wymienianych w ramach wzajemnej pomocy administracyjnej z państwami trzecimi zawsze, gdy w rozumieniu art. 18 ust. 1, ma to szczególne znaczenie dla skuteczności stosowania przepisów prawa celnego i rolnego na mocy niniejszego rozporządzenia a zakres niniejszego rozporządzenia obejmuje te informacje.

TYTUŁ V

SYSTEM INFORMACJI CELNEJ

Rozdział 1

Utworzenie Systemu Informacji Celnej

Artykuł 23

1. W celu zaspokojenia wymagań organów administracyjnych odpowiedzialnych za stosowanie przepisów prawa celnego i rolnego oraz wymagań Komisji ustanawia się automatyczny system informacji, „System Informacji Celnej”, zwany dalej „SIC”.

2. Celem SIC, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzania, jest pomoc w zapobieganiu, śledzeniu i ściganiu działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego, dzięki szybszemu przekazywaniu informacji i zwiększaniu skuteczności procedur współpracy i kontroli właściwych władz, określonych w niniejszym rozporządzeniu.

3. Organy celne Państw Członkowskich mogą wykorzystywać infrastrukturę techniczną SIC podczas wykonywania swoich funkcji w ramach współpracy celnej, określonej w art. 29 i 30 Traktatu o Unii Europejskiej.

W takim przypadku Komisja zapewnia obsługę techniczną infrastruktury.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 43 aktów delegowanych w celu określenia działań związanych ze stosowaniem przepisów dotyczących rolnictwa, które wymagają umieszczenia informacji w SIC.

Takie akty delegowane będą przyjmowane do dnia 29 lutego 2016 r.

5. (skreślony).

6. Państwa Członkowskie i Komisja, zwane dalej „partnerami SIC”, uczestniczą w SIC na warunkach określonych w niniejszym tytule.

Rozdział 2

Działanie i stosowanie SIC

Artykuł 24

SIC składa się z centralnej bazy danych dostępnej poprzez terminale w każdym Państwie Członkowskim oraz w Komisji. Zawiera ona wyłącznie dane niezbędne do osiągnięcia celu określonego w art. 23 ust.2, łącznie z danymi osobowymi, w następujących kategoriach:

a) towary;

b) środki transportu;

c) przedsiębiorstwa;

d) osoby;

e) kierunki nadużyć finansowych;

f) dostępność ekspertyz;

g) zatrzymanie, zajęcie lub konfiskata towarów;

h) zatrzymanie, zajęcie lub konfiskata środków pieniężnych określonych w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty (¹⁶).

Artykuł 25

1. Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy dotyczące pozycji, które mają być zawarte w SIC, odnoszących się do poszczególnych kategorii wymienionych w art. 24, w stopniu koniecznym do osiągnięcia celu SIC. W kategorii określonej w art. 24 lit. e) nie mogą znaleźć się pozycje dotyczące danych osobowych. Te akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 43a ust. 2, do dnia 29 lutego 2016 r.

2. W kategoriach, o których mowa w art. 24 lit. a)–d), informacje odnoszące się do danych osobowych obejmują najwyżej:

a) nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona, poprzednie nazwiska i pseudonimy;

b) datę i miejsce urodzenia;

c) narodowość;

d) płeć;

e) numer, miejsce i datę wystawienia dokumentów tożsamości (paszporty, dowody tożsamości, prawa jazdy);

f) adres;

g) fizyczne stałe znaki szczególne;

h) kod ostrzegawczy wskazujący posiadanie w przeszłości broni, stosowanie przemocy lub ucieczki;

i) powód umieszczenia danych;

j) sugerowane działanie;

k) numery rejestracyjne środków transportu.

3. W odniesieniu do kategorii, o której mowa w art. 24 lit. f), informacje odnoszące się do danych osobowych obejmują najwyżej nazwisko i imiona ekspertów.

4. W odniesieniu do kategorii, o której mowa w art. 24 lit. g) i h), informacje odnoszące się do danych osobowych obejmują najwyżej:

a) nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona, poprzednie nazwiska i pseudonimy;

b) datę i miejsce urodzenia;

c) narodowość;

d) płeć;

e) adres.

5. We wszystkich przypadkach nie są włączane dane osobowe ujawniające pochodzenie etniczne lub rasowe, poglądy polityczne, religijne lub filozoficzne, przynależność do związków zawodowych oraz dane dotyczące zdrowia lub życia seksualnego osób fizycznych.

Artykuł 26

Następujące zasady muszą być przestrzegane podczas wprowadzania w życie SIC w zakresie danych osobowych:

a) gromadzenie oraz wszystkie inne działania dotyczące przetwarzania danych osobowych muszą być przeprowadzane uczciwie i zgodnie z prawem;

b) dane muszą być gromadzone w celach określonych w art. 23 ust. 2 i nie mogą być następnie przetworzone w sposób niezgodny z tymi celami;

c) dane muszą być odpowiednie, stosowne i nieprzekraczające poza cele, do których są przetwarzane;

d) dane muszą być dokładne oraz uaktualniane tam gdzie jest to konieczne;

e) dane muszą być przechowywane w postaci, która pozwala na identyfikację przedmiotu danych nie dłużej niż jest to konieczne do omawianych celów.

Artykuł 27

1. Dane osobowe wchodzące w zakres kategorii, o których mowa w art. 24, są umieszczane w SIC jedynie w następujących sugerowanych celach:

a) obserwacji i sporządzenia sprawozdania;

b) dyskretnego nadzoru;

c) szczególnych kontroli; oraz

d) analizy operacyjnej.

2. Dane osobowe wchodzące w zakres kategorii, o których mowa w art. 24, mogą być włączane do SIC jedynie wtedy, gdy - szczególnie na podstawie wcześniejszych czynów niezgodnych z prawem lub informacji dostarczonych w ramach pomocy - istnieją wskazania, że dana osoba brała, bierze lub będzie brała udział w działaniach naruszających przepisy prawa celnego i rolnego oraz mających szczególne znaczenie na poziomie wspólnotowym.

Artykuł 28

1. Jeżeli przeprowadzane są działania określone w art. 27 ust. 1, następujące informacje mogą być gromadzone w całości lub częściowo i przesyłane do partnera SIC, który sugerował następujące działania:

a) fakt znalezienia zgłoszonego towaru, środków transportu, przedsiębiorstwa lub osoby;

b) miejsce, czas i powód kontroli;

c) kierunek i cel podróży;

d) osoby towarzyszące danej osobie lub osoby zajmujące środki transportu;

e) używane środki transportu;

f) przewożone przedmioty;

g) okoliczności odnalezienia towaru, środków transportu, przedsiębiorstwa lub osób.

Jeżeli takie informacje są gromadzone w trakcie dyskretnego nadzoru, muszą być podjęte kroki w celu zapewnienia, że poufny charakter nadzoru nie jest narażony.

2. W kontekście szczególnych kontroli, określonych w art. 27 ust. 1, osoby, środki transportu oraz przedmioty mogą być poszukiwane w dopuszczalnym stopniu oraz zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państw Członkowskich, w których mają miejsce poszukiwania. Jeżeli szczególne kontrole nie są dozwolone przez prawo Państwa Członkowskiego, będą one automatycznie zamieniane przez to Państwo Członkowskie na lokalizowanie, sporządzanie sprawozdań lub dyskretny nadzór.

Artykuł 29

1. Dostęp do danych zawartych w SIC jest zastrzeżony wyłącznie dla organów krajowych wyznaczonych przez każde państwo członkowskie i wydziałów wyznaczonych przez Komisję. Tymi organami krajowymi są organy celne, ale mogą nimi być również inne organy, które – zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi danych państw członkowskich – są właściwe do działań zmierzających do realizacji celu określonego w art. 23 ust. 2.

Partner SIC przekazujący dane ma prawo określić, które spośród organów krajowych wspomnianych w pierwszym akapicie niniejszego ustępu mogą uzyskać dostęp do danych umieszczonych przez niego w SIC.

2. Każde państwo członkowskie przesyła Komisji wykaz wyznaczonych przez siebie właściwych organów krajowych, które mają dostęp do SIC, określając – dla każdego z tych organów – dane, jakie mają być mu udostępniane, i cel udostępniania tych danych.

Komisja wraz z poszczególnymi państwami członkowskimi weryfikuje wykaz wyznaczonych organów krajowych pod kątem nieproporcjonalnej liczby wyznaczeń. Po tej weryfikacji dane państwo członkowskie potwierdza lub poprawia wykaz wyznaczonych organów krajowych. Komisja odpowiednio informuje pozostałe państwa członkowskie. Informuje ona również wszystkie państwa członkowskie o szczegółach dotyczących wydziałów Komisji upoważnionych do dostępu do SIC.

Wykaz tak wyznaczonych organów krajowych i wydziałów Komisji jest publikowany przez Komisję w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a późniejsze jego aktualizacje Komisja publikuje w internecie.

3. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2, Rada działając na wniosek Komisji może podjąć decyzję zezwalającą międzynarodowym lub regionalnym organizacjom na dostęp do SIC pod warunkiem, że o ile jest to istotne, został z tymi organizacjami w tym samym czasie podpisany protokół zgodnie z art. 7 ust. 3 Konwencji między Państwami Członkowskimi Wspólnoty w sprawie wykorzystania technologii informacyjnej do celów celnych. Przy podejmowaniu decyzji zwróci się uwagę w szczególności na istniejące dwustronne lub wspólnotowe porozumienia oraz na odpowiedni poziom ochrony danych.

Artykuł 30

1. Partnerzy SIC mogą wykorzystywać dane uzyskane z SIC jedynie na potrzeby osiągnięcia celu określonego w art. 23 ust. 2; jednakże, mogą wykorzystywać je w celach administracyjnych lub innych za uprzednim upoważnieniem partnera SIC, który wprowadził dane do Systemu zgodnie z określonymi przez niego, lub – o ile właściwe - przez Komisję, warunkami, które zostały zawarte w Systemie. Takie inne wykorzystanie powinno być zgodne z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państwa Członkowskiego, które zamierza wykorzystać dane oraz, o ile właściwe, z odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie do Komisji w związku z powyższym oraz powinno uwzględniać zasady określone w Załączniku.

2. Bez uszczerbku dla ust.1 i 4 niniejszego artykułu oraz art. 29 ust. 3, dane otrzymywane z SIC są wykorzystywane jedynie przez władze krajowe ustanowione w każdym Państwie Członkowskim oraz przez wydziały wyznaczone przez Komisję, które są właściwe, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi mającymi do nich zastosowanie, do działania z zamiarem osiągnięcia celu określonego w art. 23 ust. 2.

3. Każde Państw Członkowskie przesyła Komisji wykaz władz lub wydziałów określonych w ust. 2.

Komisja informuje odpowiednio inne Państwa Członkowskie. Informuje ona również wszystkie Państwa Członkowskie o odpowiednich szczegółach dotyczących wydziałów Komisji upoważnionych do dostępu do SIC.

4. Dane otrzymywane z SIC mogą być, za uprzednim upoważnieniem państwa członkowskiego, które wprowadziło je do SIC, oraz zgodnie z wszelkimi warunkami nałożonymi przez to państwo, przekazane w celu wykorzystania przez organy krajowe inne niż te określone w ust. 2, państwa trzecie oraz międzynarodowe lub regionalne organizacje lub agencje Unii, które przyczyniają się do ochrony interesów finansowych Unii i prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego. Każde państwo członkowskie podejmuje specjalne środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa takich danych podczas przekazywania lub dostarczania ich do wydziałów mających siedzibę poza jego terytorium.

Akapit pierwszy niniejszego ustępu stosuje się odpowiednio wobec Komisji, jeżeli to ona wprowadziła dane do SIC.

Artykuł 31

1. Umieszczenie danych w SIC jest regulowane przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi oraz proceduralnymi Państwa Członkowskiego przekazującego dane oraz, tam gdzie jest to właściwe, odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie wobec Komisji chyba, że niniejsze rozporządzenie ustanawia bardziej rygorystyczne przepisy.

2. Przetwarzanie danych otrzymanych z SIC, włączając ich wykorzystywanie lub przeprowadzenie jakiegokolwiek działania na mocy art. 27 ust. 1 zasugerowane przez partnera SIC przekazującego dane, jest regulowane przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państwa Członkowskiego przetwarzającego lub wykorzystującego te dane oraz odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie wobec Komisji w związku z powyższym, chyba że niniejsze rozporządzenie ustanawia bardziej rygorystyczne przepisy.

Rozdział 3

Zmiana danych

Artykuł 32

1. Prawo do zmiany, uzupełniania, poprawiania lub usuwania danych ma tylko ten przekazujący dane partner SIC, który umieścił je w SIC.

2. Jeżeli przekazujący dane partner SIC zauważy, lub zostanie zwrócona jego uwaga, że dane, które umieścił są faktycznie nieścisłe lub były wprowadzone albo są przechowywane niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w odpowiedni sposób zmieni on, uzupełni, poprawi lub usunie dane oraz odpowiednio powiadomi innych partnerów SIC.

3. Jeżeli partner SIC posiada dowód wskazujący, że dowolna pozycja w danych jest faktycznie nieścisłe, lub została umieszczona lub jest przechowywana w SIC niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem, informuje on jak najszybciej przekazującego dane partnera SIC. Przekazujący dane partner SIC sprawdza odnośne dane i, jeżeli jest to konieczne, bezzwłocznie poprawia lub usuwa daną pozycję. Przekazujący dane partner SIC informuje innych partnerów o jakiejkolwiek wprowadzonej poprawie lub dokonanym usunięciu

4. Jeżeli, podczas umieszczania danych w SIC, partner SIC zauważy, że jego sprawozdanie jest niezgodne z wcześniej zgłoszonym pod względem treści lub sugerowanych działań, informuje niezwłocznie partnera, który złożył wcześniejsze sprawozdanie. Obaj partnerzy podejmą następnie próbę rozwiązania problemu. W przypadku braku porozumienia, pozostawiane jest pierwsze sprawozdanie, lecz te części nowego sprawozdania, które nie stoją w sprzeczności są umieszczane w Systemie.

5. Z zastrzeżeniem innych przepisów niniejszego rozporządzenia w sytuacji, gdy w dowolnym Państwie Członkowskim sąd lub inny organ wyznaczony w tym celu w tym Państwie Członkowskim, podejmuje ostateczną decyzję zmieniającą, uzupełniającą, poprawiającą lub usuwającą dane w SIC, partnerzy SIC dostosowują swoje działania z nich wynikających.

W przypadku sprzeczności istniejących między takimi decyzjami sądów lub innych organów wyznaczonych w tym celu, łącznie z tymi określonymi w art. 36 dotyczącymi poprawienia lub usunięcia danych, Państwo Członkowskie, które je wprowadziło usuwa je z Systemu.

Przepisy akapitu pierwszego stosuje się mutatis mutandis, w przypadku, gdy decyzja Komisji w sprawie danych zawartych w SIC jest uznana za nieważną przez Trybunał Sprawiedliwości.

Rozdział 4

Przechowywanie danych

Artykuł 33

Dane zawarte w SIC przechowuje się jedynie przez okres niezbędny do osiągnięcia celu, w jakim zostały wprowadzone, i nie mogą być one przechowywane dłużej niż przez pięć lat; w uzasadnionych przypadkach okres ten można przedłużyć o dodatkowe dwa lata.

Rozdział 5

Ochrona danych osobowych

Artykuł 34

1. Każdy partner SIC zamierzający uzyskać dane osobowe lub zamierzający tam je wprowadzić przyjmuje, nie później niż w dniu stosowania niniejszego rozporządzenia, ustawodawstwo krajowe lub wewnętrzne przepisy mające zastosowanie w odniesieniu do Komisji, które gwarantują ochronę praw i wolności osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych.

2. Partner SIC może otrzymać dane osobowe z SIC lub je tam wprowadzić tylko wtedy, gdy ustalenia dotyczące ochrony takich danych, przewidziane w ust. 1 weszły w życie. Każde Państwo Członkowskie posiada wcześniej wyznaczony krajowy organ lub władze nadzorujące, przewidziane w art. 37.

3. W celu zapewnienia właściwego stosowania przepisów dotyczących ochrony danych osobowych zawartych w niniejszym rozporządzeniu każde państwo członkowskie i Komisja traktują SIC jako system do przetwarzania danych osobowych, podlegający:

- przepisom krajowym wdrażającym dyrektywę 95/46/ WE,

- przepisom rozporządzenia (WE) nr 45/2001, oraz

- bardziej rygorystycznym przepisom zawartym w niniejszym rozporządzaniu.

Artykuł 35

1. Z zastrzeżeniem art. 30 ust. 1 partnerzy SIC mają zakaz wykorzystywania danych osobowych z SIC w celach innych niż określone w art. 23 ust. 2.

2. Dane mogą być kopiowane jedynie w celach technicznych, pod warunkiem że takie kopiowanie jest niezbędne do poszukiwania informacji przez władze, o których mowa w art. 29.

3. Dane osobowe umieszczane w SIC przez państwo członkowskie lub Komisję nie mogą być kopiowane do systemów przetwarzania danych, za które państwa członkowskie lub Komisja są odpowiedzialne, z wyjątkiem systemów zarządzania ryzykiem, których celem jest ukierunkowanie kontroli celnych na poziomie krajowym, lub systemów analizy operacyjnej, umożliwiających ukierunkowanie działań koordynacyjnych na poziomie wspólnotowym.

W takim przypadku wyłącznie analitycy wskazani przez władze krajowe w każdym państwie członkowskim, a także analitycy wskazani przez służby Komisji są uprawnieni do przetwarzania danych osobowych pochodzących z SIC, odpowiednio w ramach systemu zarządzania ryzykiem mającego ukierunkować kontrole celne przeprowadzane przez organy krajowe lub w ramach systemu analizy operacyjnej, umożliwiającego koordynowanie działań na poziomie wspólnotowym.

Państwa członkowskie przesyłają Komisji listę urzędów zarządzających ryzykiem, którym podlegają analitycy upoważnieni do kopiowania i przetwarzania danych osobowych wprowadzonych do SIC. Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie. Informuje ona również wszystkie państwa członkowskie o odpowiednich szczegółach dotyczących służb Komisji upoważnionych do przeprowadzania analizy operacyjnej.

Wykaz wyznaczonych władz krajowych i wydziałów Komisji jest publikowany przez Komisję w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Dane osobowe skopiowane z SIC są przechowywane jedynie przez okres niezbędny do osiągnięcia celu, dla którego zostały skopiowane. Przynajmniej raz w roku kopiujący dane partner SIC dokonuje przeglądu danych pod względem oceny konieczności ich zachowania. Okres przechowywania nie może być dłuższy niż dziesięć lat.

Dane osobowe, które nie są niezbędne do kontynuowania analizy, należy bezzwłocznie usunąć lub zapisać jako dane anonimowe.

Artykuł 36

1. Prawa osób w odniesieniu do danych osobowych w SIC, w szczególności prawo do dostępu, są wprowadzane w życie:

- zgodnie z przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państw Członkowskich, w których te prawa są przywoływane,

- zgodnie z wewnętrznymi przepisami mającymi zastosowanie do Komisji, określonymi w art. 34 ust. 1.

Jeżeli tak określono w przepisach ustawodawczych, wykonawczych i proceduralnych danych Państw Członkowskich, krajowy organ nadzoru, przewidziany w art. 37, decyduje czy informacje są podane do wiadomości i określa w tym celu odpowiednią procedurę.

2. Partner SIC, do którego zwrócono się z wnioskiem o dostęp do danych osobowych, może odmówić dostępu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że udzielenie informacji stanowiłoby utrudnienie w zapobieganiu, dochodzeniu i ściganiu działań, które naruszają przepisy prawa celnego i rolnego. Państwo Członkowskie może również odmówić dostępu przewidzianego w ich przepisach ustawodawczych, wykonawczych i proceduralnych w odniesieniu do przypadków, w których taka odmowa stanowi środek konieczny dla ochrony bezpieczeństwa narodowego, obrony, bezpieczeństwa publicznego oraz praw i wolności innych osób. Komisja może odmówić dostępu, jeżeli taka odmowa stanowi środek konieczny dla ochrony praw i wolności innych osób.

W każdym przypadku, w czasie kiedy podjęte jest działanie w celach lokalizowania, sporządzania sprawozdań lub dyskretnego nadzoru, a także w okresie przeprowadzania operacyjnej analizy danych lub dochodzenia administracyjnego lub karnego, osoba, której dane są przetwarzane, może nie uzyskać dostępu do danych.

3. W przypadku, gdy dane osobowe, których dotyczy wniosek o udostępnienie danych osobowych zostały przekazane przez innego partnera SIC, dostęp do nich będzie możliwy tylko wtedy, gdy przekazującemu dane partnerowi SIC umożliwiono określenie swojego stanowiska.

4. Zgodnie z przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi każdego Państwa Członkowskiego lub z wewnętrznymi przepisami mającymi zastosowanie do Komisji, każda osoba może żąda·, aby dane osobowe jej dotyczące zostały poprawione lub usunięte przez każdego partnera SIC, jeżeli te dane są faktycznie nieścisłe, lub zostały umieszczone lub są przechowywane w SIC niezgodnie z celem określonym w art. 23 ust. 2 lub, jeżeli nie są przestrzegane zasady określone w art. 26.

5. Zgodnie z obowiązującymi w danym Państwie Członkowskim przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi, na obszarze każdego z Państw Członkowskich, każda osoba może w związku z danymi osobowymi SIC jej dotyczącymi wnieść powództwo lub, jeżeli jest to uzasadnione, może wnieść skargę przed sądy lub organy do tego wyznaczone zgodnie z tymi przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi, w celu:

a) poprawienia lub usunięcia faktycznie nieścisłych danych osobowych;

b) poprawienia lub usunięcia danych osobowych zawartych lub przechowywanych w SIC niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

c) uzyskania dostępu do danych osobowych;

d) uzyskania odszkodowania na podstawie art. 40 ust. 2.

Zgodnie z art. 173 Traktatu, w odniesieniu do danych wprowadzonych przez Komisję, można wnieść powództwo do Trybunału Sprawiedliwości.

Państwa Członkowskie i Komisja wzajemnie zobowiązują się wykonać ostateczne decyzje podjęte przez sąd, Trybunał Sprawiedliwości lub inne organy wyznaczone w tym celu, a które dotyczą akapitu pierwszego lit. b) i c).

6. Odniesienia niniejszego artykułu oraz art. 32 ust. 5 dotyczące „ostatecznej decyzji” nie nakładają obowiązku ze strony Państwa Członkowskiego lub Komisji wniesienia apelacji od decyzji podjętej przez sąd lub inny organ do tego wyznaczony.

Rozdział 6

Nadzór nad ochroną danych osobowych

Artykuł 37

1. W celu przeprowadzania niezależnego nadzoru nad zawartymi w SIC danymi każde Państwo Członkowskie wyznacza krajowy organ lub władze nadzoru odpowiedzialne za ochronę danych osobowych.

Władze nadzorcze, zgodnie z jej odpowiednim ustawodawstwem krajowym, przeprowadzają niezależny nadzór lub kontrole w celu zapewnienia, że przetwarzanie i wykorzystywanie danych zawartych w SIC nie narusza praw podmiotów, których dane dotyczą. W tym celu władze nadzorcze mają dostęp do SIC.

2. Każda osoba może wnosić do każdego krajowego organu nadzorczego, o którym mowa w art. 28 dyrektywy nr 95/46/WE, lub do Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, o którym mowa w art. 41 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001, o udostępnienie danych osobowych jej dotyczących oraz o sprawdzenie ich dokładności i sposobu ich obecnego lub przeszłego wykorzystywania. Prawo to jest regulowane przez przepisy ustawowe, wykonawcze i proceduralne państwa członkowskiego, w którym taki wniosek został złożony, a także rozporządzeniem (WE) nr 45/2001. Jeżeli dane zostały umieszczone przez inne państwo członkowskie lub przez Komisję, sprawdzenie odbywa się w ścisłej współpracy z krajowym organem nadzorczym w tym innym państwie członkowskim lub z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.

3. Komisja podejmuje wszelkie działania w swoich wydziałach w celu zapewnienia nadzoru nad ochroną danych osobowych, który daje zabezpieczenie na poziomie odpowiadającym wymogom określonym w ust. 1.

3a. Europejski Inspektor Ochrony Danych nadzoruje zgodność SIC z rozporządzeniem (WE) nr 45/ 2001.

4. Co najmniej raz w roku Europejski Inspektor Ochrony Danych zwołuje posiedzenie z udziałem wszystkich krajowych organów ochrony danych uprawnionych w kwestiach nadzoru związanych z SIC.

5. Europejski Inspektor Ochrony Danych oraz wspólny organ nadzorczy ustanowiony decyzją Rady 2009/917/WSiSW (¹⁷), działając w granicach swoich odpowiednich kompetencji, uzgadniają swoje działania w celu zapewnienia skoordynowanego nadzoru nad SIC i jego kontroli.

Rozdział 7

Bezpieczeństwo danych

Artykuł 38

1. Wszystkie odpowiednie środki techniczne i organizacyjne niezbędne do utrzymania bezpieczeństwa będą podjęte przez:

a) Państwa Członkowskie i Komisję, jeżeli ich dotyczą, w odniesieniu do terminali SIC znajdujących się odpowiednio na terytorium tych Państw oraz w urzędach Komisji;

b) (skreślona);

c) Komisję w odniesieniu do wspólnotowych elementów wspólnej sieci łączności.

2. W szczególności zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja podejmują działania w celu:

a) uniemożliwienia osobom nieuprawnionym dostępu do urządzeń wykorzystywanych do przetwarzania danych;

b) uniemożliwienia osobom nieuprawnionym odczytu, kopiowania, modyfikowania lub usuwania danych i nośników danych;

c) uniemożliwienia wprowadzania danych, zapoznawania się z nimi, ich zmiany lub usuwania bez upoważnienia;

d) uniemożliwienia osobom nieuprawnionym dostępu do danych w SIC za pomocą urządzeń do przekazywania danych;

e) zagwarantowania, że w odniesieniu do wykorzystywania SIC upoważnione osoby mają prawo dostępu jedynie do danych, które odpowiadają ich kompetencjom;

f) zagwarantowania możliwości sprawdzenia i ustalenia, którym organom można przekazywać dane za pomocą urządzeń do przesyłania danych;

g) zagwarantowania możliwości następczego sprawdzenia i ustalenia, kiedy, przez kogo i jakie dane zostały wprowadzone do SIC, oraz monitorowania zapytań;

h) uniemożliwienia odczytu, kopiowania, modyfikowania lub usuwania danych bez upoważnienia podczas przesyłania danych oraz transportu nośników danych.

3. (skreślony).

Artykuł 39

1. Każde Państwo Członkowskie utworzy wydział, który jest odpowiedzialny za środki bezpieczeństwa określone w art. 38 w odniesieniu do terminali znajdujących się na jego obszarze, przegląd czynności określonych w art. 33 ust. 1 i 33 ust. 2 oraz ogólnie za właściwe wprowadzenie niniejszego rozporządzenia w zakresie, jaki jest niezbędny na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i proceduralnych tego Państwa Członkowskiego.

2. Komisja, ze swojej strony, wyznacza wydziały, które są odpowiedzialne za środki określone w ust. 1.

Rozdział 8

Zakres odpowiedzialności i publikacja

Artykuł 40

1. Każdy partner SIC, który umieścił dane w Systemie jest odpowiedzialny za ich ścisłość, aktualność i zgodność z prawem. Każde Państwo Członkowskie lub, tam gdzie to ma zastosowanie, Komisja są również odpowiedzialne za zgodność z przepisami art. 26 niniejszego rozporządzenia.

2. Każdy partner SIC odpowiada, zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi lub odpowiednimi przepisami wspólnotowymi, za szkody wyrządzone osobie poprzez wykorzystywanie SIC w danym Państwie Członkowskim lub Komisji.

Dotyczy to również przypadków, gdzie szkoda została wyrządzona przez przekazującego dane partnera SIC wprowadzającego nieścisłe dane lub dane niezgodne z niniejszym rozporządzeniem.

3. Jeżeli partner SIC, przeciwko któremu wniesiono powództwo w odniesieniu do nieścisłych danych, nie przekazał ich, partnerzy, których to dotyczy szukają porozumienia co do proporcji należnych kwot odszkodowania, zwracanych przez partnera przekazującego dane innemu partnerowi. Uzgodnione kwoty są zwracane na wniosek.

Artykuł 41

Komunikat dotyczący wprowadzenia w życie SIC Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

TYTUŁ Va

IDENTYFIKUJĄCA BAZA DANYCH REJESTRU CELNEGO

ROZDZIAŁ 1

Utworzenie identyfikującej bazy danych rejestru celnego

Artykuł 41a

1. SIC obejmuje także specjalną bazę danych zwaną „identyfikującą bazą danych rejestru celnego” (w skrócie „FIDE”). Z zastrzeżeniem przepisów niniejszego tytułu wszystkie przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące SIC, jak również wszelkie odesłania do SIC dotyczą również FIDE.

2. FIDE ma pomóc w zapobieganiu działaniom naruszającym przepisy prawa celnego i prawa rolnego mającego zastosowanie do towarów wwożonych na obszar celny Wspólnoty lub wywożonych z niego, a także w ułatwianiu i przyspieszaniu ich wykrywania i ścigania.

3. Celem FIDE jest umożliwienie Komisji, otwierającej dokumentację koordynacyjną w rozumieniu art. 18 lub przygotowującej misję wspólnotową w państwie trzecim w rozumieniu art. 20, oraz właściwym władzom państwa członkowskiego w zakresie dochodzeń administracyjnych na podstawie art. 29, otwierającym dokumentację dochodzeniową lub prowadzącym dochodzenie na temat jednej lub wielu osób lub przedsiębiorstw, ustalenia właściwych władz w innych państwach członkowskich lub służb Komisji, które aktualnie prowadzą lub prowadziły dochodzenie na temat danych osób lub przedsiębiorstw, aby dzięki informacjom o istnieniu dokumentacji dochodzeniowej osiągnąć cele wskazane w ust. 2.

4. Jeżeli państwo członkowskie lub Komisja prowadzi poszukiwania w FIDE i potrzebuje dokładniejszych danych na temat zarejestrowanej dokumentacji dochodzeniowej na temat osób lub przedsiębiorstw, powinno/powinna zwrócić się o pomoc do państwa członkowskiego udzielającego informacji.

5. Władze celne państw członkowskich mogą wykorzystywać FIDE w ramach współpracy celnej określonej w art. 29 i 30 Traktatu o Unii Europejskiej. W takim przypadku to Komisja zapewnia techniczne zarządzanie tą bazą.

ROZDZIAŁ 2

Funkcjonowanie i użytkowanie FIDE

Artykuł 41b

1. Właściwe władze mogą wprowadzić do FIDE dane pochodzące z dokumentacji dochodzeniowej do celów określonych w art. 41a ust. 3, dotyczące przypadków naruszeń prawa celnego lub prawa rolnego mającego zastosowanie do towarów wwożonych na obszar celny Wspólnoty lub wywożonych z niego oraz mających szczególne znaczenie na poziomie wspólnotowym. Dane te ograniczają się do następujących kategorii:

a) osoby i przedsiębiorstwa, które są lub były przedmiotem dochodzenia administracyjnego lub karnego, prowadzonego przez właściwe organy państwa członkowskiego, oraz:

- istnieje podejrzenie, że prowadzą lub prowadziły działanie naruszające przepisy prawa celnego lub rolnego lub w nim uczestniczą lub uczestniczyły, lub

- są przedmiotem ustaleń związanych z takim działaniem, lub

- były objęte decyzjami lub karami administracyjnymi lub karami sądowymi w związku z takim działaniem;

b) dziedzina objęta dokumentacją dochodzeniową;

c) nazwisko, narodowość oraz dane adresowe odpowiednich służb państwa członkowskiego i numer dokumentacji.

Dane określone w lit. a), b) i c) są wprowadzane oddzielnie dla każdej osoby lub przedsiębiorstwa. Tworzenie odnośników między danymi jest zabronione.

2. Dane osobowe, o których mowa w ust. 1 lit. a), ograniczają się do następujących danych:

a) w przypadku osób: nazwiska, nazwiska panieńskiego, imienia, poprzedniego nazwiska i pseudonimu, daty i miejsca urodzenia, narodowości i płci;

b) w przypadku przedsiębiorstw: nazwy przedsiębiorstwa, nazwy handlowej, siedziby przedsiębiorstwa, numeru identyfikacji podatkowej VAT oraz numeru identyfikacyjnego podatku akcyzowego.

3. Dane są wprowadzane na czas określony, zgodnie z art. 41d.

Artykuł 41c

1. Wprowadzanie danych do FIDE i ich przegląd jest zastrzeżone wyłącznie dla władz, o których mowa w art. 41a.

2. Każdy wynik przeglądu FIDE powinien zawierać następujące dane osobowe:

a) w przypadku osób: imię i/lub nazwisko, i/lub nazwisko panieńskie, i/lub poprzednie nazwiska, ilub pseudonim lub datę urodzenia;

b) w przypadku przedsiębiorstw: nazwę przedsiębiorstwa i/lub nazwę handlową, i/lub numer identyfikacji podatkowej VAT, i/lub numer identyfikacyjny podatku akcyzowego.

ROZDZIAŁ 3

Przechowywanie danych

Artykuł 41d

1. Dopuszczalny okres przechowywania danych zależy od przepisów ustawowych, wykonawczych i proceduralnych państwa członkowskiego przekazującego dane. Obowiązują następujące maksymalne i niekumulujące się okresy liczone od daty wprowadzenia danych do dokumentacji dochodzeniowej, które nie mogą zostać przekroczone:

a) dane dotyczące bieżącej dokumentacji dochodzeniowej nie mogą być przechowywane dłużej niż przez trzy lata, jeżeli w tym czasie nie stwierdzono działania naruszającego przepisy prawa celnego i rolnego; dane podlegają obowiązkowej anonimizacji przed tym terminem, jeżeli minął jeden rok od ostatniego stwierdzenia takiego działania;

b) dane dotyczące dochodzeń administracyjnych lub karnych, w których stwierdzono działanie naruszające przepisy prawa celnego i rolnego, które nie doprowadziły jednak do wydania decyzji administracyjnej, wyroku skazującego, wymierzenia grzywny ani kary administracyjnej, mogą być przechowywane nie dłużej niż przez sześć lat;

c) dane dotyczące dochodzeń administracyjnych lub karnych, w których wydano decyzję administracyjną, wyrok skazujący, wymierzono grzywnę lub karę administracyjną, mogą być przechowywane nie dłużej niż przez 10 lat.

2. Na każdym etapie dochodzenia, o którym mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), gdy zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i procedurami państwa członkowskiego dostarczającego informacje osoba lub przedsiębiorstwo, do których stosuje się art. 41b, zostanie wyłączona spod podejrzeń, dane dotyczące tej osoby lub tego przedsiębiorstwa należy bezzwłocznie usunąć.

3. Komisja dokonuje anonimizacji lub wykreślenia danych natychmiast po upływie maksymalnego okresu przechowywania określonego w ust. 1.

TYTUŁ VI

FINANSOWANIE

Artykuł 42a

1. [1] (uchylony)

2. [2] (uchylony)

3. Bez uszczerbku dla kosztów związanych z funkcjonowaniem SIC, jak również dla kwot przewidzianych z tytułu odszkodowań zgodnie z art. 40, państwa członkowskie i Komisja odstępują od wszelkich roszczeń o zwrot kosztów związanych z dostarczaniem informacji lub dokumentów i z prowadzeniem dochodzenia administracyjnego lub z wszelkim innym działaniem operacyjnym wynikającym z zastosowania niniejszego rozporządzenia, które są realizowane na wniosek państwa członkowskiego lub Komisji, z wyjątkiem ewentualnych świadczeń wypłacanych ekspertom.

TYTUŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 23 ust. 4, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 8 października 2015 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnienia, o którym mowa w art. 23 ust. 4, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 23 ust. 4 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 43a

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201 (¹⁸).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 43b

Do dnia 9 października 2017 r. Komisja dokonuje oceny:

— konieczności rozszerzenia danych dotyczących wywozu zawartych w zbiorach, o których mowa w art. 18a i 18d, poprzez włączenie do nich danych dotyczących towarów innych niż określone w art. 18a ust. 4 akapit pierwszy lit. b) i art. 18d ust. 1 lit. c), oraz

— możliwości rozszerzenia danych zawartych w zbiorze danych dotyczących transportu, poprzez włączenie do niego danych dotyczących przywozu, wywozu i tranzytu towarów drogą lądową i powietrzną.

Artykuł 44

Bez uszczerbku dla przepisów tytułów V i Va, dokumenty przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogą być zastąpione skomputeryzowaną informacją przygotowaną w dowolnej postaci w tym samym celu.

Artykuł 45

1. Bez względu na formę każda informacja przesyłana na mocy niniejszego rozporządzenia ma charakter poufny, łącznie z danymi przechowywanymi w SIC. Zapewnia to obowiązek utrzymania tajemnicy zawodowej i korzystanie z ochrony obejmującej te informacje zgodnie z prawem wewnętrznym Państw Członkowskich otrzymujących je oraz z odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie do władz wspólnotowych.

W szczególności, informacje określone w akapicie pierwszym mogą nie być przesyłane do osób spoza Państw Członkowskich lub instytucji wspólnotowych, których funkcja wymaga ich znajomości lub wykorzystania. Informacje te nie mogą być również wykorzystywane w celach innych niż określone w niniejszym rozporządzeniu, chyba że Państwo Członkowskie lub Komisja, które przekazały lub umieściły te informacje w SIC wyraźnie wyraziły swoją zgodę, z zastrzeżeniem spełnienia warunków ustanowionych przez dane Państwo Członkowskie lub Komisję oraz w takim zakresie w jakim informacja lub jej wykorzystanie nie jest zakazane przez obowiązujące przepisy w Państwie Członkowskim, w którym otrzymujące informacje władze mają swoją siedzibę.

2. Bez uszczerbku dla przepisów tytułów V i Va, informacje odnoszące się do osób fizycznych i prawnych są przekazywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem jedynie wtedy, gdy zachodzi bezwzględna konieczność zapobieżenia, przeprowadzenia dochodzenia lub podjęcia postępowań w stosunku do działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego.

3. Ust. 1 i 2 nie stanowi przeszkody dla wykorzystywania informacji otrzymywanych na podstawie niniejszego rozporządzeniem w procesach lub postępowaniach sądowych podjętych w związku z niestosowaniem się do przepisów prawa celnego lub rolnego.

Właściwy organ, który przekazał taką informację, jest niezwłocznie powiadamiany o takim wykorzystaniu.

4. W przypadku, gdy Komisja jest powiadomiona przez Państwo Członkowskie, że kolejne dochodzenia uwolniły od zarzutów uczestniczenia w nadużyciach osobę fizyczną lub prawną, której nazwisko zostało przekazane na podstawie niniejszego rozporządzenia, powiadamia o tym niezwłocznie wszystkie strony, którym te dane osobowe zostały przekazane na podstawie niniejszego rozporządzenia. Osoba zainteresowana przestaje być uważana za uczestniczącą w nadużyciach, które spowodowały początkowe powiadomienie.

W przypadku, gdy dane osobowe dotyczące osoby zainteresowanej znajdują się w SIC, zostają one usunięte z Systemu.

Artykuł 46

W celu stosowania niniejszego rozporządzenia, Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne działania, aby:

a) zapewnić skuteczną wewnętrzną koordynację między organami administracyjnymi, określonymi w art. 1 ust. 1;

b) ustanowić w ich wzajemnych stosunkach konieczną, bezpośrednią współpracę między swoiście upoważnionymi w tym celu organami.

Artykuł 47

Państwa Członkowskie mogą za wspólnym porozumieniem zadecydować, czy konieczne jest przyjęcie procedur zapewniających sprawne działanie porozumień o wzajemnej pomocy przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, zwłaszcza w celu uniknięcia jakichkolwiek przerw w nadzorowaniu osób lub towarów, jeżeli mogłoby to szkodliwie wpłynąć na wykrywanie działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego.

Artykuł 48

1. Niniejsze rozporządzenie nie wiąże organów administracyjnych Państw Członkowskich do udzielania sobie wzajemnie innej pomocy, jeżeli mogłoby to zaszkodzić porządkowi publicznemu lub innym interesom o fundamentalnym znaczeniu, w szczególności w odniesieniu do ochrony danych, Państw Członkowskich, w których się one znajdują.

2. Każdą odmowę udzielenia pomocy należy uzasadnić.

Komisja będzie informowana tak szybko jak to możliwe o wszelkich odmowach udzielenia pomocy oraz o podanych powodach odmowy.

Artykuł 49

Bez uszczerbku dla prawa Komisji do otrzymywania informacji na podstawie innego obowiązującego rozporządzenia, Państwa Członkowskie przekazują Komisji decyzje administracyjne lub orzeczenia sądowe lub główne ich elementy dotyczące stosowania kar za naruszanie przepisów prawa celnego lub rolnego w przypadkach, które podlegały podaniu do wiadomości na podstawie art. 17 lub 18.

Artykuł 50

Bez uszczerbku dla wydatków związanych z wprowadzeniem w życie SIC lub szkodami określonymi w art. 40, Państwa Członkowskie oraz Komisja odstępuje od wszelkich roszczeń o zwrot kosztów, które wyniknęły na podstawie niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem gdzie właściwe, w stosunku do honorariów wypłaconych ekspertom.

Artykuł 51

Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na stosowanie w Państwach Członkowskich przepisów dotyczących postępowań karnych i wzajemnej pomocy w sprawach karnych, łącznie z dotyczącymi tajemnicy dochodzenia sądowego.

Artykuł 51a

We współpracy z państwami członkowskimi Komisja co roku składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ze środków podjętych w ramach wdrażania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 52

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1468/81 traci moc.

2. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odnoszące się do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 53

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 13 marca 1998 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

W odniesieniu do przewoźników, którzy w dniu 8 października 2015 r. są związani prywatnymi zobowiązaniami umownymi uniemożliwiającymi im wywiązanie się z obowiązku zgłaszania KSK, określonego w art. 18a ust. 4, obowiązek ten stosuje się od dnia 9 października 2016 r.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 marca 1997 r.

[1] Art. 42a ust. 1 uchylony przez art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/785 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiającego Unijny program zwalczania nadużyć finansowych i uchylające rozporządzenie (UE) nr 250/2014 (Dz.Urz.UE L 172 z 17.05.2021, str. 110). Zmiana weszła w życie 17 maja 2021 r. i ma zastosowanie od 1 stycznia 2021 r.

[2] Art. 42a ust. 2 uchylony przez art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/785 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiającego Unijny program zwalczania nadużyć finansowych i uchylające rozporządzenie (UE) nr 250/2014 (Dz.Urz.UE L 172 z 17.05.2021, str. 110). Zmiana weszła w życie 17 maja 2021 r. i ma zastosowanie od 1 stycznia 2021 r.