Wersja obowiązująca od 2009-08-07 do 2023-01-13

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130s ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (³),

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189c (⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niezbędne jest dostosowanie dyrektywy Rady 80/778/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. odnoszącej się do jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (⁵) do postępu naukowego i technologicznego; doświadczenie uzyskane z wykonywania tej dyrektywy wskazuje, że niezbędne jest stworzenie odpowiednio elastycznych i przejrzystych ram prawnych dla Państw Członkowskich w celu rozwiązania problemu braku zgodności z normami; ponadto dyrektywa ta powinna zostać ponownie zbadana w świetle Traktatu o Unii Europejskiej, w szczególności zasady pomocniczości.

(2) Zgodnie z art. 3b Traktatu, który przewiduje, że żadne działania wspólnotowe nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia celów Traktatu, niezbędne jest wprowadzenie zmian w dyrektywie 80/778/EWG tak, aby skoncentrować się na zgodności z podstawowymi parametrami jakościowymi i zdrowotnymi, pozostawiając Państwom Członkowskim swobodę dodawania innych parametrów, jeśli uznają to za odpowiednie.

(3) Zgodnie z zasadą pomocniczości, wspólnotowe działania muszą wspierać i uzupełniać działania właściwych władz w Państwach Członkowskich.

(4) Zgodnie z zasadą pomocniczości, naturalne oraz społeczno-ekonomiczne różnice między regionami Unii wymagają, aby większość decyzji w sprawie monitorowania, analiz oraz środków, które należy podjąć w celu naprawienia niepowodzeń na szczeblu lokalnym, regionalnym bądź krajowym w zakresie, w jakim różnice te nie zakłócają ustanawiania ram przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, została podjęta.

(5) Wspólnotowe normy dotyczące podstawowych, zapobiegawczych parametrów, związanych ze zdrowiem i dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi są niezbędne, jeśli mają być zdefiniowane minimalne cele jakościowo-środowiskowe, które mają być osiągnięte w związku z innymi środkami wspólnotowymi, tak, aby stałe używanie wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi mogło być zabezpieczone oraz wspierane.

(6) W związku ze znaczeniem jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla zdrowia ludzkiego, niezbędne jest ustanowione na poziomie wspólnotowym podstawowych norm jakości, które spełniać musi woda przeznaczona do tego celu.

(7) Niezbędne jest uwzględnienie wody wykorzystywanej w przemyśle spożywczym, jeśli nie można ustalić, że wykorzystanie takiej wody nie wpływa na wartość zdrowotną produktu końcowego.

(8) W celu umożliwienia przedsiębiorstwom dostarczającym wodę spełnienia norm jakości dla wody pitnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie środki ochrony wody w celu zapewnienia utrzymania czystości wody powierzchniowej oraz gruntowej; ten sam cel można osiągnąć stosując odpowiednie środki uzdatniania wody przed jej dostawą.

(9) Spójność europejskiej polityki dotyczącej wody z góry zakłada, że odpowiednia dyrektywa ramowa dotycząca wody zostanie przyjęta w stosownym trybie.

(10) Niezbędne jest wyłącznie z zakresu niniejszej dyrektywy naturalnych wód mineralnych i wód stanowiących produkty lecznicze, ponieważ dla tego rodzaju wód ustanowiono specjalne reguły.

(11) Wymagane są środki dla wszystkich parametrów odnoszących się bezpośrednio do zdrowia, a dla innych parametrów wtedy, gdy wystąpiło pogorszenie jakości; ponadto, takie środki powinny być ostrożnie koordynowane z wykonaniem dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (⁶) oraz dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego oraz Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (⁷).

(12) Niezbędne jest ustalenie szczegółowych wartości parametrycznych dla substancji, które są ważne w całej Wspólnocie na poziomie wystarczająco surowym do celu zapewnienia, że cel niniejszej dyrektywy może zostać osiągnięty.

(13) Wartości parametryczne opierają się na dostępnej wiedzy naukowej, przy czym uwzględniona została również zasada ostrożności; wartości te zostały wybrane w celu zapewnienia, że woda przeznaczona do spożycia przez ludzi może być bezpiecznie spożywana przez całe życie, a w ten sposób reprezentują wysoki poziom ochrony zdrowia.

(14) Powinno się zachować równowagę w celu zapobieżenia ryzyku zarówno mikrobiologicznemu, jak i chemicznemu; w tym celu oraz w świetle przyszłego przeglądu wartości parametryczne, mające zastosowanie do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, powinny zostać oparte na rozważaniach dotyczących ochrony zdrowia publicznego oraz na metodzie oceny ryzyka.

(15) Obecnie nie istnieją jeszcze wystarczające dowody, na podstawie których należy opierać wartości parametryczne, dla chemikaliów zaburzających funkcjonowanie wydzielania wewnętrznego na poziomie wspólnotowym, istnieją zwiększające się obawy dotyczące potencjalnego wpływu skutków substancji szkodliwych dla zdrowia na ludzi i przyrodę.

(16) W szczególności normy w załączniku I są ogólnie oparte na „Wytycznych dla jakości wody pitnej” Światowej Organizacji Zdrowia oraz opinii Naukowego Komitetu Doradczego Komisji mającej na celu zbadanie toksyczności i ekotoksyczności związków chemicznych.

(17) Państwa Członkowskie muszą ustalić wartości dla innych dodatkowych parametrów nie objętych załącznikiem I w przypadku, gdy jest to uważane za niezbędne do celów ochrony zdrowia ludzkiego na ich terytorium.

(18) Państwa Członkowskie mogą ustalać wartości dla innych dodatkowych parametrów nie objętych załącznikiem I w przypadku, gdy jest to uważane za niezbędne do celów zapewnienia jakości produkcji, dystrybucji i kontroli wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

(19) Jeśli Państwa Członkowskie uważają za niezbędne przyjęcie norm bardziej rygorystycznych niż te przedstawione w załączniku I część A i B, lub w normach dla dodatkowych parametrów nie objętych załącznikiem I, ale niezbędnych w celu ochrony zdrowia ludzkiego, muszą one notyfikować te normy Komisji.

(20) Państwa Członkowskie, wprowadzając lub zachowując bardziej rygorystyczne środki ochronne, zobowiązane są do przestrzegania przepisów i zasad Traktatu zgodnie z wykładnią Trybunału Sprawiedliwości.

(21) Wartości parametryczne mają być przestrzegane w punkcie, w którym woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest udostępniana właściwym użytkownikom.

(22) Na jakość wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi może mieć wpływ krajowy system dystrybucji; ponadto stwierdzono, że ani krajowy system dystrybucji, ani jego utrzymanie nie mogą pozostawać w gestii odpowiedzialności Państw Członkowskich.

(23) Każde Państwo Członkowskie powinno ustanowić programy monitorowania w celu sprawdzenia, czy woda przeznaczona do spożycia przez ludzi spełnia wymagania niniejszej dyrektywy; takie programy monitorowania powinny odpowiadać potrzebom lokalnym oraz powinny spełniać minimalne wymagania w zakresie monitorowania, ustanowione w niniejszej dyrektywie.

(24) Metody stosowane do analizy jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi powinny być takie, aby zapewniać wiarygodność i porównywalność otrzymywanych wyników.

(25) W przypadku niezgodności z normami nałożonymi przepisami niniejszej dyrektywy, zainteresowane Państwo Członkowskie powinno wyjaśnić przyczynę i zapewnić, że niezbędne działanie zaradcze jest podjęte w celu przywrócenia jakości wody.

(26) Ważne jest zapobieganie wywoływaniu potencjalnego niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzkiego przez zanieczyszczoną wodę; dostarczanie takiej wody powinno być zabronione lub jej wykorzystanie powinno być ograniczone.

(27) W przypadku niezgodności z parametrem, który pełni funkcję wskaźnika, zainteresowane Państwo Członkowskie musi rozważyć, czy niezgodność stwarza jakiekolwiek ryzyko dla zdrowia ludzkiego; w przypadku gdy jest to niezbędne dla ochrony zdrowia ludzkiego, powinno ono podjąć czynności zaradcze w celu przywrócenia jakości wody.

(28) Jeśli niezbędne jest podjęcie takich czynności zaradczych w celu przywrócenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zgodnie z art. 130r ust. 2 Traktatu pierwszeństwo należy dać działaniom, które rozwiązują problem u źródła.

(29) Państwa Członkowskie powinny być uprawnione, pod pewnymi warunkami, do przyznawania odstępstw od przepisów niniejszej dyrektywy; ponadto niezbędne jest ustanowienie odpowiednich ram dla takich odstępstw pod warunkiem, że nie mogą one stwarzać potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego oraz pod warunkiem, że dostarczanie wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w danym obszarze nie może być inaczej utrzymywane za pomocą jakichkolwiek innych racjonalnych środków.

(30) Ponieważ przygotowanie i dystrybucja wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi mogą obejmować wykorzystanie niektórych substancji lub materiałów, wymagane są zasady regulujące ich wykorzystanie w celu uniknięcia możliwego szkodliwego wpływu na zdrowie ludzkie.

(31) Postęp naukowy i techniczny może powodować konieczność szybkiego dostosowania wymagań technicznych ustanowionych w załącznikach II i III; ponadto, w celu ułatwienia stosowania potrzebnych do tego celu środków, powinno się ustanowić przepis dla procedury, na podstawie której Komisja, wspierana przez komitet składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, może przyjmować takie dostosowania.

(32) Konsumenci powinni być dokładnie i w odpowiedni sposób informowani o jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, o wszelkich odstępstwach przyznanych przez Państwo Członkowskie i o wszelkich czynnościach zaradczych podjętych przez właściwe władze; ponadto powinno się rozważyć zarówno potrzeby Komisji w zakresie technicznym i statystycznym, jak prawa każdej jednostki do uzyskania odpowiednich informacji dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

(33) W wyjątkowych okolicznościach i w odniesieniu do określonych geograficznie obszarów niezbędne może być zezwolenie Państwom Członkowskim na wydłużenie czasu potrzebnego na osiągnięcie zgodności z niektórymi przepisami niniejszej dyrektywy.

(34) Niniejsza dyrektywa nie powinna wpływać na zobowiązania Państw Członkowskich, co do terminu transpozycji do prawa krajowego lub co do stosowania, jak przedstawiono w załączniku IV,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

2. Celem niniejszej dyrektywy jest ochrona zdrowia ludzkiego przed szkodliwymi skutkami wszelkiego zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi przez zapewnienie, że jest zdatna do użycia i czysta.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

1. „woda przeznaczona do spożycia przez ludzi” oznacza:

a) wszelką wodę w stanie pierwotnym lub po uzdatnieniu przeznaczoną do picia, gotowania, przygotowywania żywności lub innych celów domowych, niezależnie od jej pochodzenia i od tego, czy dostarczana jest: z sieci dystrybucyjnej, cystern lub w butelkach czy pojemnikach;

b) wszelką wodę wykorzystywaną przez każde przedsiębiorstwo produkcji żywności do wytworzenia, przetworzenia, konserwowania lub wprowadzania do obrotu produktów albo substancji przeznaczonych do spożycia przez ludzi, jeśli właściwe władze krajowe nie są przekonane, że jakość wody nie może wpływać na wartość zdrowotną środków spożywczych w ich końcowej postaci;

2. „wewnętrzna instalacja wodociągowa” oznacza przewody wodociągowe wraz z uzbrojeniem i urządzeniami, które są zainstalowane między zaworami i z których następuje pobór wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, a siecią dystrybucyjną, ale jedynie jeśli nie podlegają, zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi, kompetencji dostawcy wody w zakresie jego obowiązków.

Artykuł 3

Wyłączenia

1. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do:

a) naturalnych wód mineralnych uznanych za takie przez właściwe władze krajowe zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 80/777/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych (⁸);

b) wód stanowiących produkty lecznicze w rozumieniu dyrektywy Rady 65/65/EWG z dnia 26 stycznia 1965 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do leków gotowych (⁹).

2. Państwa Członkowskie mogą wykluczyć z przepisów niniejszej dyrektywy:

a) wodę przeznaczoną wyłącznie do takich celów, w stosunku do których właściwe władze mają pewność, że jakość wody nie ma wpływu ani bezpośredniego, ani pośredniego na zdrowie danych konsumentów;

b) wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, indywidualnie dostarczaną, pod warunkiem, że w ilościach niższych niż średnio 10 m³ na dobę lub dostarczaną mniej niż 50 osobom, chyba że woda jest dostarczana jako część działalności handlowej lub publicznej.

3. Państwa Członkowskie, które uciekają się do wyłączeń przewidzianych w ust. 2 lit. b zapewniają, że zainteresowana ludność jest powiadomiona o tym, a także o wszelkich czynnościach, które mogą zostać podjęte w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed szkodliwymi skutkami wynikającymi z jakiegokolwiek zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Dodatkowo, jeśli pojawi się potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego wynikające z jakości takiej wody, ludność, której to dotyczy, otrzymuje niezwłocznie właściwe porady.

Artykuł 4

Obowiązki ogólne

1. Bez uszczerbku dla ich zobowiązań wynikających z innych przepisów wspólnotowych, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, że woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest zdatna do użycia i czysta. W celu spełnienia minimalnych wymagań niniejszej dyrektywy, woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest czysta i zdatna do użycia, jeśli:

a) jest wolna od wszelkich mikroorganizmów i pasożytów oraz wszelkich substancji, które w ilościach lub stężeniach stanowią potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego; oraz

b) spełnia minimalne wymagania przedstawione w załączniku I, części A i B;

oraz jeśli, zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 5–8 oraz 10 oraz zgodnie z Traktatem, Państwa Członkowskie podejmują wszelkie inne środki niezbędne do zapewnienia, że woda przeznaczona do spożycia przez ludzi spełnia wymagania niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, że środki podjęte w celu wykonania niniejszej dyrektywy w żadnych okolicznościach nie mają skutku w postaci bezpośredniego lub pośredniego pozwolenia albo na pogorszenie obecnej jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi tak dalece, jak jest to stosowne dla ochrony zdrowia ludzkiego, albo nie pozwolą na wzrost zanieczyszczenia wód wykorzystywanych do produkcji wody pitnej.

Artykuł 5

Normy jakości

1. Państwa Członkowskie ustalają wartości, mające zastosowanie do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla parametrów przedstawionych w załączniku I.

2. Wartości ustanowione zgodnie z ust. 1 nie są mniej rygorystyczne, niż te przedstawione w załączniku I. W odniesieniu do parametrów przedstawionych w załączniku I, część C, wartości muszą być ustalone tylko do celów monitorowania oraz dla spełnienia zobowiązań nałożonych w art. 8.

3. Państwo Członkowskie ustala wartości dla dodatkowych parametrów nieobjętych załącznikiem I w przypadku, gdy wymaga tego ochrona zdrowia ludzkiego na terytorium tego kraju lub jego części. Ustalone wartości powinny co najmniej spełniać wymagania art. 4 ust. 1 lit. a).

Artykuł 6

Punkt zgodności

1. Wartości parametryczne ustalone zgodnie z art. 5 są przestrzegane:

a) w przypadku wody dostarczanej z sieci dystrybucyjnej w punktach czerpalnych w terenie lub w zabudowaniach i obiektach, z zaworów używanych zwykle do pobierania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi;

b) w przypadku wody dostarczanej z cysterny w punkcie, w którym wypływa ona z cysterny;

c) w przypadku wody w butelkach lub pojemnikach przeznaczonych do sprzedaży w punkcie gdzie woda umieszczana jest w butelkach lub pojemnikach;

d) w przypadku wody wykorzystywanej w przedsiębiorstwie produkcji żywności w punkcie, w którym woda jest wykorzystywana w przedsiębiorstwie.

2. W przypadku wody objętej ust. 1 lit. a) uznaje się, że Państwa Członkowskie wypełniły swoje zobowiązania wynikające z niniejszego artykułu oraz art. 4 i art. 8 ust. 2 w przypadku, gdy można ustalić, że niezgodność z wartościami parametrycznymi ustalonymi zgodnie z art. 5 wynika z wewnętrznej instalacji wodociągowej lub jej konserwacji, z wyjątkiem zabudowań i obiektów, w których woda dostarczana jest ludności, takich jak szkoły, szpitale i restauracje.

3. W przypadku, gdy stosuje się przepisy ust. 2 oraz istnieje ryzyko, że woda objęta przepisami ust. 1 lit. a) nie spełniałaby wartości parametrycznych zgodnie z art. 5, Państwa Członkowskie niemniej jednak zapewniają, że:

a) podejmowane są właściwe środki w celu zmniejszenia lub wyeliminowania ryzyka niezgodności z wartościami parametrycznymi, takie jak doradzanie właścicielom nieruchomości w sprawie możliwych czynności zaradczych jakie mogliby podjąć, i/lub

inne środki, takie jak odpowiednie techniki, są podejmowane w celu zmiany rodzaju lub właściwości wody zanim jest ona dostarczona, co zmierza do zmniejszenia lub wyeliminowania ryzyka niezgodności wskaźników z wartościami parametrycznymi po dostawie;

oraz

b) zainteresowani konsumenci są należycie informowani i uzyskują poradę w odniesieniu do możliwych dodatkowych czynności zaradczych, jakie powinni podjąć.

Artykuł 7

Monitorowanie

1. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, że przeprowadzane jest regularne monitorowanie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w celu sprawdzenia, że woda dostępna dla konsumentów spełnia wymagania niniejszej dyrektywy, w szczególności wartości parametryczne ustalone zgodnie z art. 5. Próbki powinny być pobrane tak, by były one reprezentatywne dla jakości wody spożywanej w okresie roku. Dodatkowo, w przypadku gdy dezynfekcja stanowi część przygotowania lub dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, że skuteczność stosowanej dezynfekcji zostanie sprawdzona oraz że każde zanieczyszczenie ubocznymi produktami pochodzącymi z dezynfekcji jest utrzymywane na jak najniższym poziomie, nie wpływając ujemnie na skuteczność dezynfekcji.

2. W celu wypełnienia zobowiązań nałożonych w ust. 1, właściwe władze ustanawiają odpowiednie programy monitorowania dla wszelkiej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Te programy monitorowania muszą spełniać minimalne wymagania ustalone w załączniku II.

3. Właściwe władze określają punkty, w których pobierane są próbki, które muszą spełniać odpowiednie wymagania ustalone w załączniku II.

4. [1] Wspólnotowe wytyczne dotyczące monitorowania przewidziane w niniejszym artykule mogą być sporządzane zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 12 ust. 2.

5. a) Państwa Członkowskie spełniają wymogi specyfikacji dla analiz parametrów przedstawionych w załączniku III.

b) metody inne niż określone w załączniku III część 1 mogą być wykorzystywane pod warunkiem, że można wskazać, iż uzyskane wyniki są co najmniej tak wiarygodne, jak te uzyskane z wykorzystaniem określonych metod. Państwa Członkowskie, które wykorzystały metody alternatywne dostarczają Komisji wszelkich stosownych informacji dotyczących takich metod oraz ich równoważności.

c) Dla tych parametrów wymienionych w załączniku III, części 2 i 3, może być stosowana każda metoda analizy pod warunkiem, że spełnia wymagania określone tamże.

6. Państwa Członkowskie zapewniają, że dodatkowe monitorowanie jest przeprowadzane na zasadzie jednostkowych przypadków w odniesieniu do substancji i mikroorganizmów, dla których nie ustalono żadnych wartości parametrycznych zgodnie z art. 5, jeśli istnieje powód do podejrzeń, że mogą one być obecne w ilościach lub liczbie stwarzającej potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.

Artykuł 8

Czynności zaradcze i ograniczenia w stosowaniu

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że każde niepowodzenie w spełnieniu wartości parametrycznych ustalonych zgodnie z art. 5 jest niezwłocznie badane w celu określenia jego przyczyny.

2. Jeśli, pomimo środków podjętych w celu wypełnienia zobowiązań nałożonych przepisami art. 4 ust. 1, woda przeznaczona do spożycia przez ludzi nie spełnia wartości parametrycznych ustalonych zgodnie z art. 5, oraz z zastrzeżeniem art. 6 ust. 2, dane Państwo Członkowskie zapewnia jak najszybsze podjęcie niezbędnych czynności zaradczych w celu przywrócenia jej jakości i daje pierwszeństwo stosowaniu tych czynności, uwzględniając między innymi zakres, w jakim odpowiednie wartości parametryczne zostały przekroczone i potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.

3. Niezależnie od tego czy wystąpi niepowodzenie w spełnieniu wartości parametrycznych, Państwa Członkowskie zapewniają, że zabroniona jest jakakolwiek dostawa wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, która stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego bądź jej wykorzystanie jest ograniczone albo podejmowane są takie inne czynności niezbędne dla ochrony zdrowia ludzkiego. W takich przypadkach konsumenci są niezwłocznie o tym informowani oraz udzielane są im niezbędne porady.

4. Właściwe władze lub inne odpowiednie organy podejmują decyzję, jakie czynności mają zostać podjęte na podstawie ust. 3, uwzględniając ryzyko dla zdrowia ludzkiego, które mogłoby zostać spowodowane przerwaniem dostaw wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi albo ograniczeniami jej wykorzystania.

5. Państwa Członkowskie mogą ustanowić wytyczne w celu wspierania właściwych władz przy wypełnianiu ich zobowiązań zgodnie z ust. 4.

6. W przypadku niezgodności z wartościami parametrycznymi lub specyfikacjami przedstawionymi w załączniku I część C Państwa Członkowskie rozważają, czy ta niezgodność stwarza ryzyko dla zdrowia ludzkiego. W przypadku, gdy jest to niezbędne dla ochrony zdrowia ludzkiego, podejmują one czynności zaradcze w celu przywrócenia jakości wody.

7. Państwa Członkowskie zapewniają, że w przypadku gdy czynności zaradcze są podejmowane, konsumenci są powiadamiani o nich z wyjątkiem przypadków, gdy właściwe władze uznają niezgodność z wartościami parametrycznymi za nieistotną.

Artykuł 9

Odstępstwa

1. Państwa Członkowskie mogą przewidzieć odstępstwa od wartości parametrycznych przedstawionych w załączniku I część B lub zamieszczonych zgodnie z przepisami art. 5 ust. 3 do maksymalnej wartości, która ma zostać przez nie określona, pod warunkiem, że żadne odstępstwo nie stanowi potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i pod warunkiem, że dostawa wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi na danym obszarze nie może być utrzymywana z zastosowaniem jakichkolwiek innych uzasadnionych środków. Odstępstwa są ograniczone do możliwie jak najkrótszego okresu, który nie może przekraczać trzech lat, a pod jego koniec przeprowadzany jest przegląd w celu ustalenia, czy osiągnięto wystarczający postęp. W przypadku gdy Państwo Członkowskie zamierza udzielić drugiego odstępstwa, powiadamia Komisję o przeglądzie wraz z powodami decyzji w sprawie drugiego odstępstwa. Drugie odstępstwo nie może przekraczać trzech lat.

2. W wyjątkowych okolicznościach Państwo Członkowskie może zwrócić się do Komisji o przyznanie trzeciego odstępstwa na okres nie przekraczający trzech lat. Komisja podejmuje decyzję w sprawie każdego z takich wniosków w ciągu trzech miesięcy.

3. Wszelkie odstępstwa przyznane zgodnie z przepisami ust. 1 i 2 określają następujące informacje:

a) przyczyny odstępstwa;

b) parametr, ze względu na który udzielone jest odstępstwo, wyniki uprzedniego odpowiedniego monitorowania oraz maksymalną wartość dopuszczalną w ramach odstępstwa;

c) obszar geograficzny, ilość wody dostarczanej każdego dnia, ludność, której to dotyczy oraz czy wpłynęłoby to na wszelkie odpowiednie przedsiębiorstwa produkcji żywności;

d) odpowiedni system monitorowania, ze zwiększoną częstotliwością monitorowania, jeżeli to niezbędne;

e) streszczenie planu mającego na celu przeprowadzenie niezbędnych czynności zaradczych, w tym harmonogram prac i ocena kosztów oraz przepisy dotyczące przeglądów;

f) wymagany okres przyznania odstępstwa.

4. Jeśli właściwe władze uznają niezgodność z wartościami parametrycznymi za nieistotną oraz jeśli czynność podjęta zgodnie z art. 8 ust. 2 jest wystarczająca do tego, żeby rozwiązać problem w ciągu 30 dni, wymogi ust. 3 nie muszą być stosowane.

W tym przypadku właściwe władze lub inne odpowiednie organy ustalają jedynie maksymalną dopuszczalną wartość w odniesieniu do danego parametru oraz termin udzielony, mający na celu rozwiązanie problemu.

5. Nie można dłużej odwoływać się do ust. 4, jeśli niepowodzenie w spełnieniu jakiejkolwiek z wartości parametrycznych dla danej dostawy wody wystąpiło częściej niż łącznie przez 30 dni w okresie dwunastu poprzedzających miesięcy.

6. Każde Państwo Członkowskie, które dokonało odniesienia do takich odstępstw przewidzianych w niniejszym artykule zapewnia, że ludność, na którą to odstępstwo wpłynęło, jest niezwłocznie powiadamiana w odpowiedni sposób o odstępstwie oraz o zasadach regulujących je. Dodatkowo Państwo Członkowskie w miarę potrzeby zapewnia doradztwo poszczególnym grupom ludności, dla których odstępstwo może stanowić szczególne ryzyko.

Zobowiązania te nie mają zastosowania w okolicznościach opisanych w ust. 4, chyba że właściwe władze zdecydują inaczej.

7. Z wyjątkiem odstępstw przyznanych zgodnie z przepisami ust. 4, Państwo Członkowskie w ciągu dwóch miesięcy powiadamia Komisję o każdym odstępstwie dotyczącym poszczególnych dostaw wody przekraczających średnio 1 000 m³ dziennie lub przeznaczonych dla więcej niż 5 000 osób, łącznie z przekazaniem informacji wyszczególnionych w ust. 3.

8. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, oferowanej do sprzedaży w butelkach lub pojemnikach.

Artykuł 10

Zapewnienie jakości uzdatniania, sprzętu i materiałów

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, że żadne substancje ani materiały dla nowych instalacji wykorzystywanych w przygotowywaniu lub dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub zanieczyszczenia związane z takimi substancjami bądź materiałami dla nowych instalacji nie pozostają w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi w stężeniach wyższych, niż jest to niezbędne do celów ich wykorzystania oraz nie zmniejszają, ani bezpośrednio ani pośrednio, ochrony zdrowia ludzkiego przewidzianej w niniejszej dyrektywie; dokument wyjaśniający oraz specyfikacje techniczne na mocy art. 3 i art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (¹⁰) spełniają wymagania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 11

Przegląd załączników

1. Co najmniej raz na pięć lat Komisja dokonuje przeglądu załącznika I w świetle postępu naukowo-technicznego oraz opracowuje, w miarę potrzeby, propozycje zmian, w ramach procedury ustanowionej w art. 189c Traktatu.

2. [2] Co najmniej raz na pięć lat Komisja wprowadza zmiany w załącznikach II i III w celu odpowiedniego dostosowania do postępu naukowego i technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 12 ust. 3.

Artykuł 12

1. Komisję wspomaga Komitet.

2. W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art.4i7 decyzji 1999/468/WE (¹¹) stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. [3] W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 13

Informacje i sprawozdawczość

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia konsumentom dostępu do właściwej i aktualnej informacji w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

2. Bez uszczerbku dla dyrektywy Rady 90/313/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku (¹²), każde Państwo Członkowskie co trzy lata publikuje sprawozdanie w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, mając na celu powiadamianie konsumentów. Pierwsze sprawozdanie obejmuje lata 2002, 2003 i 2004. Każde sprawozdanie zawiera co najmniej wszystkie poszczególne dostawy wody przekraczające średnio 1 000 m³ dziennie lub zaopatrujące ponad 5 000 osób i obejmuje trzy lata kalendarzowe oraz jest ono publikowane w ciągu roku kalendarzowego kończącego okres sprawozdawczy.

3. Państwa Członkowskie przesyłają swoje sprawozdania Komisji w ciągu dwóch miesięcy od ich opublikowania.

4. [4] Format i minimalny zakres informacji w odniesieniu do sprawozdań przewidzianych w ust. 2 ustalane są ze specjalnym uwzględnieniem środków, o których mowa w art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 2 i 3, art. 7 ust. 2, art. 8, art. 9 ust. 6 i 7 oraz art. 15 ust. 1 i w stosownych przypadkach są zmieniane zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 12 ust. 2.

5. Komisja bada sprawozdania Państw Członkowskich i co trzy lata publikuje ich sprawozdanie-syntezę w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi we Wspólnocie. Sprawozdanie to jest publikowane w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań Państw Członkowskich.

6. [5] Wraz z pierwszym sprawozdaniem w sprawie niniejszej dyrektywy, zgodnie z ust. 2, państwa członkowskie sporządzają sprawozdanie, które ma zostać przekazane Komisji, w sprawie środków, jakie podjęły lub planują podjąć w celu wypełnienia swoich zobowiązań na podstawie art. 6 ust. 3 i załącznika I część B uwaga 10. W stosownych przypadkach propozycja w sprawie formatu sprawozdania przedkładana jest zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 12 ust. 2.

Artykuł 14

Okres czasu dla zgodności

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, że jakość wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi jest zgodna z niniejszą dyrektywą w okresie pięciu lat od jej wejścia w życie, bez uszczerbku dla uwag 2, 4, i 10 w załączniku I, części B.

Artykuł 15

Wyjątkowe okoliczności

1. Państwo Członkowskie może, w wyjątkowych okolicznościach i dla określonych geograficznie obszarów, przedłożyć Komisji specjalny wniosek o okres dłuższy niż ten ustanowiony w art. 14. Dodatkowy okres nie przekracza trzech lat, pod koniec których przeprowadza się przegląd i przekazuje go Komisji, która może na podstawie tego przeglądu zezwolić na drugi dodatkowy okres trwający do trzech lat. Ten przepis nie ma zastosowania do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, oferowanej do sprzedaży w butelkach lub pojemnikach.

2. Każdy taki wniosek, w stosunku do którego podano uzasadnienie, ustala trudności, jakich doświadczono i zawiera co najmniej wszystkie informacje określone w art. 9 ust. 3.

3. [6] Wniosek ten jest badany zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 12 ust. 2.

4. Każde Państwo Członkowskie, które dokonało odniesienia do niniejszego artykułu zapewnia, że ludność, której dotyczy ten wniosek, jest niezwłocznie i w odpowiedni sposób informowana o rezultacie tego wniosku. Dodatkowo Państwo Członkowskie zapewnia, w miarę potrzeby, że porady są udzielane tym grupom ludności, dla których wniosek mógłby stwarzać specjalne ryzyko.

Artykuł 16

Uchylenie

1. Dyrektywa 80/778/EWG niniejszym traci moc z upływem pięciu lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Z zastrzeżeniem ust. 2, uchylenie to pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących ostatecznych terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania, jak wskazano w załączniku IV.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy traktuje się jak odniesienie się do niniejszej dyrektywy i odczytuje się zgodnie z tablicą korelacji ustaloną w załączniku V.

2. Niezwłocznie po wprowadzeniu w życie przez Państwo Członkowskie przepisów ustawowych, wykonawczych oraz administracyjnych niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy oraz podjęciu środków przewidzianych w art. 14, w odniesieniu do jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w tym Państwie Członkowskim są stosowane przepisy niniejszej dyrektywy, a nie dyrektywy 80/778/EWG.

Artykuł 17

Transpozycja do prawa krajowego

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat od jej wejścia w życie. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 18

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 19

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 listopada 1998 r.

[1] Art. 7 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 188 z 18.07.2009, str. 14). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2009 r.

[2] Art. 11 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 188 z 18.07.2009, str. 14). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2009 r.

[3] Art. 12 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 188 z 18.07.2009, str. 14). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2009 r.

[4] Art. 13 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 188 z 18.07.2009, str. 14). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2009 r.

[5] Art. 13 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 188 z 18.07.2009, str. 14). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2009 r.

[6] Art. 15 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 188 z 18.07.2009, str. 14). Zmiana weszła w życie 7 sierpnia 2009 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-11-20 do 2009-08-06