RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre dyrektywy pionowe dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia spełnienia tylko zasadniczych wymogów w odniesieniu do produktów, których dotyczą, aby umożliwić swobodny przepływ tych produktów w ramach rynku wewnętrznego, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej, podjętymi w Edynburgu w dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską w Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 76/118/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnośnie do niektórych rodzajów częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi (⁴) była usprawiedliwiona faktem, iż różnice między przepisami krajowymi dotyczącymi mleka konserwowanego mogłyby spowodować powstanie warunków nieuczciwej konkurencji, wprowadzających konsumentów w błąd, a tym samym miałyby bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) W konsekwencji dyrektywa 76/118/EWG została opracowana w celu ustanowienia definicji i wspólnych zasad regulujących skład, specyfikację produkcji i etykietowanie niektórych rodzajów mleka konserwowanego, tak by zapewnić mu swobodny przepływ we Wspólnocie.

(4) Dyrektywa 76/118/EWG powinna zostać ujednolicona z ogólnym ustawodawstwem wspólnotowym w zakresie środków spożywczych, w szczególności ustawodawstwem dotyczącym etykietowania, zatwierdzonych dodatków, higieny i przepisów zdrowotnych ustanowionych w dyrektywie Rady 92/46/EWG (⁵).

(5) Dla jasności, dyrektywa 76/118/EWG powinna być przepracowana w celu ustanowienia bardziej przystępnych zasad dotyczących warunków produkcji i obrotu niektórymi rodzajami częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi.

(6) Ogólne zasady etykietowania żywności ustanowione w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13/WE (⁶) powinny być stosowane z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(7) Z zastrzeżeniem dyrektywy Rady 90/496/EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych (⁷), dodawanie witamin do produktów określonych w tej dyrektywie jest dopuszczalne w niektórych Państwach Członkowskich. Jednakże nie można podejmować żadnej decyzji o rozszerzeniu takiej zgody na Wspólnotę jako całość. Państwa Członkowskie są uprawnione do zezwalania lub zakazywania dodawania witamin do swoich produktów krajowych, pomimo że swobodny przepływ towarów we Wspólnocie powinien być w każdym przypadku zagwarantowany zgodnie z przepisami i zasadami wynikającymi z Traktatu.

(8) W odniesieniu do produktów przeznaczonych dla niemowląt stosuje się dyrektywę Komisji 91/321/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (⁸).

(9) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności określonymi w art. 5 Traktatu cel ustanowienia wspólnych definicji i zasad dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, być osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę. Niniejsza dyrektywa odnosi się wyłącznie do kwestii niezbędnych do osiągnięcia wyżej omawianego celu.

(10) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(11) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania w stosunku do przedmiotowych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego określonego w załączniku I.

Artykuł 2

(skreślony).

Artykuł 3

Dyrektywę 2000/13/WE stosuje się do produktów określonych w załączniku I, z zastrzeżeniem następujących warunków:

1) a) nazwy produktów wymienione w załączniku I są stosowane wyłącznie w odniesieniu do produktów tam określonych i używane w obrocie handlowym do ich oznaczania bez uszczerbku dla przepisów lit. b);

b) alternatywą dla nazw produktów określonych w lit. a) jest wykaz szczegółowych oznaczeń ustanowiony w załączniku II. Oznaczeń tych można używać w mowie oraz na warunkach określonych w załączniku II;

2) Na etykietach musi być zawarta informacja dotycząca udziału procentowego tłuszczu w mleku, wyrażonego wagowo w odniesieniu do produktu gotowego, z wyjątkiem przypadków produktów wymienionych w załączniku I pkt 1 lit. d) i g) i załączniku I pkt 2 lit. d) oraz udziału procentowego ekstraktu odtłuszczonego mleka w proszku w przypadku produktów wymienionych w załączniku I pkt 1. Powyższe dane szczegółowe umieszczane są w pobliżu nazwy handlowej;

3) W przypadku produktów wymienionych w załączniku I pkt 2 etykieta musi zawierać informację o zaleceniach odnośnie do metod rozcieńczania lub odtwarzania, łącznie ze szczegółami dotyczącymi zawartości tłuszczu w produkcie po jego rozcieńczeniu lub odtworzeniu;

4) W przypadku gdy produkty ważące mniej niż 20 g na jednostkę są pakowane w opakowanie zewnętrzne, dane szczegółowe wymagane w niniejszym artykule umieszcza się tylko na opakowaniu zewnętrznym, z wyjątkiem oznaczeń wymaganych na podstawie pkt 1 lit. a);

5) Etykiety produktów wymienionych w załączniku I pkt 2 zawierają informację, że produkt „nie jest przeznaczony do spożycia dla niemowląt poniżej 12 miesięcy”.

Artykuł 4

W odniesieniu do produktów wymienionych w załącznikach I i II Państwa Członkowskie nie przyjmą przepisów prawa krajowego, nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 5

[1] (skreślony).

Artykuł 6

[2] (skreślony).

Artykuł 7

Dyrektywa 76/118/EWG traci moc z dniem 17 lipca 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 17 lipca 2003 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Powyższe środki stosuje się w celu:

– zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktów określonych w załączniku I, jeżeli pozostają w zgodności z definicjami i zasadami ustanowionymi przepisami niniejszej dyrektywy, z mocą od dnia 17 lipca 2003 r.,

– zakazania wprowadzenia do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 17 lipca 2004 r.

Jednakże wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale zostały oznakowane przed dniem 17 lipca 2004 r. zgodnie z wymogami dyrektywy 76/118/EWG, jest dozwolone do wyczerpania zapasów.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre dyrektywy pionowe dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia spełnienia tylko zasadniczych wymogów w odniesieniu do produktów, których dotyczą, aby umożliwić swobodny przepływ tych produktów w ramach rynku wewnętrznego, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej, podjętymi w Edynburgu w dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską w Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 76/118/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnośnie do niektórych rodzajów częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi (⁴) była usprawiedliwiona faktem, iż różnice między przepisami krajowymi dotyczącymi mleka konserwowanego mogłyby spowodować powstanie warunków nieuczciwej konkurencji, wprowadzających konsumentów w błąd, a tym samym miałyby bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) W konsekwencji dyrektywa 76/118/EWG została opracowana w celu ustanowienia definicji i wspólnych zasad regulujących skład, specyfikację produkcji i etykietowanie niektórych rodzajów mleka konserwowanego, tak by zapewnić mu swobodny przepływ we Wspólnocie.

(4) Dyrektywa 76/118/EWG powinna zostać ujednolicona z ogólnym ustawodawstwem wspólnotowym w zakresie środków spożywczych, w szczególności ustawodawstwem dotyczącym etykietowania, zatwierdzonych dodatków, higieny i przepisów zdrowotnych ustanowionych w dyrektywie Rady 92/46/EWG (⁵).

(5) Dla jasności, dyrektywa 76/118/EWG powinna być przepracowana w celu ustanowienia bardziej przystępnych zasad dotyczących warunków produkcji i obrotu niektórymi rodzajami częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi.

(6) Ogólne zasady etykietowania żywności ustanowione w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13/WE (⁶) powinny być stosowane z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(7) Z zastrzeżeniem dyrektywy Rady 90/496/EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych (⁷), dodawanie witamin do produktów określonych w tej dyrektywie jest dopuszczalne w niektórych Państwach Członkowskich. Jednakże nie można podejmować żadnej decyzji o rozszerzeniu takiej zgody na Wspólnotę jako całość. Państwa Członkowskie są uprawnione do zezwalania lub zakazywania dodawania witamin do swoich produktów krajowych, pomimo że swobodny przepływ towarów we Wspólnocie powinien być w każdym przypadku zagwarantowany zgodnie z przepisami i zasadami wynikającymi z Traktatu.

(8) W odniesieniu do produktów przeznaczonych dla niemowląt stosuje się dyrektywę Komisji 91/321/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (⁸).

(9) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności określonymi w art. 5 Traktatu cel ustanowienia wspólnych definicji i zasad dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, być osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę. Niniejsza dyrektywa odnosi się wyłącznie do kwestii niezbędnych do osiągnięcia wyżej omawianego celu.

(10) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(11) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania w stosunku do przedmiotowych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego określonego w załączniku I.

Artykuł 2

[1] (skreślony).

Artykuł 3

Dyrektywę 2000/13/WE stosuje się do produktów określonych w załączniku I, z zastrzeżeniem następujących warunków:

1) a) nazwy produktów wymienione w załączniku I są stosowane wyłącznie w odniesieniu do produktów tam określonych i używane w obrocie handlowym do ich oznaczania bez uszczerbku dla przepisów lit. b);

b) alternatywą dla nazw produktów określonych w lit. a) jest wykaz szczegółowych oznaczeń ustanowiony w załączniku II. Oznaczeń tych można używać w mowie oraz na warunkach określonych w załączniku II;

2) Na etykietach musi być zawarta informacja dotycząca udziału procentowego tłuszczu w mleku, wyrażonego wagowo w odniesieniu do produktu gotowego, z wyjątkiem przypadków produktów wymienionych w załączniku I pkt 1 lit. d) i g) i załączniku I pkt 2 lit. d) oraz udziału procentowego ekstraktu odtłuszczonego mleka w proszku w przypadku produktów wymienionych w załączniku I pkt 1. Powyższe dane szczegółowe umieszczane są w pobliżu nazwy handlowej;

3) W przypadku produktów wymienionych w załączniku I pkt 2 etykieta musi zawierać informację o zaleceniach odnośnie do metod rozcieńczania lub odtwarzania, łącznie ze szczegółami dotyczącymi zawartości tłuszczu w produkcie po jego rozcieńczeniu lub odtworzeniu;

4) W przypadku gdy produkty ważące mniej niż 20 g na jednostkę są pakowane w opakowanie zewnętrzne, dane szczegółowe wymagane w niniejszym artykule umieszcza się tylko na opakowaniu zewnętrznym, z wyjątkiem oznaczeń wymaganych na podstawie pkt 1 lit. a);

5) Etykiety produktów wymienionych w załączniku I pkt 2 zawierają informację, że produkt „nie jest przeznaczony do spożycia dla niemowląt poniżej 12 miesięcy”.

Artykuł 4

W odniesieniu do produktów wymienionych w załącznikach I i II Państwa Członkowskie nie przyjmą przepisów prawa krajowego, nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 5

Środki konieczne w celu wykonania niniejszej dyrektywy, odnoszące się do spraw określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą wykonawczą określoną w art. 6 ust. 2:

– dostosowanie niniejszej dyrektywy do ogólnego ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych,

– dostosowanie do postępu technicznego.

Artykuł 6

1. Komisja jest wspierana przez Stały Komitet ds. Środków Spożywczych (dalej zwany „Komitetem”), ustanowiony na mocy art. 1 decyzji 69/414/EWG (¹⁰).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

Dyrektywa 76/118/EWG traci moc z dniem 17 lipca 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 17 lipca 2003 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Powyższe środki stosuje się w celu:

– zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktów określonych w załączniku I, jeżeli pozostają w zgodności z definicjami i zasadami ustanowionymi przepisami niniejszej dyrektywy, z mocą od dnia 17 lipca 2003 r.,

– zakazania wprowadzenia do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 17 lipca 2004 r.

Jednakże wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale zostały oznakowane przed dniem 17 lipca 2004 r. zgodnie z wymogami dyrektywy 76/118/EWG, jest dozwolone do wyczerpania zapasów.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre dyrektywy pionowe dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia spełnienia tylko zasadniczych wymogów w odniesieniu do produktów, których dotyczą, aby umożliwić swobodny przepływ tych produktów w ramach rynku wewnętrznego, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej, podjętymi w Edynburgu w dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską w Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 76/118/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnośnie do niektórych rodzajów częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi (⁴) była usprawiedliwiona faktem, iż różnice między przepisami krajowymi dotyczącymi mleka konserwowanego mogłyby spowodować powstanie warunków nieuczciwej konkurencji, wprowadzających konsumentów w błąd, a tym samym miałyby bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3)  W konsekwencji dyrektywa 76/118/EWG została opracowana w celu ustanowienia definicji i wspólnych zasad regulujących skład, specyfikację produkcji i etykietowanie niektórych rodzajów mleka konserwowanego, tak by zapewnić mu swobodny przepływ we Wspólnocie.

(4)  Dyrektywa 76/118/EWG powinna zostać ujednolicona z ogólnym ustawodawstwem wspólnotowym w zakresie środków spożywczych, w szczególności ustawodawstwem dotyczącym etykietowania, zatwierdzonych dodatków, higieny i przepisów zdrowotnych ustanowionych w dyrektywie Rady 92/46/EWG (⁵).

(5) Dla jasności, dyrektywa 76/118/EWG powinna być przepracowana w celu ustanowienia bardziej przystępnych zasad dotyczących warunków produkcji i obrotu niektórymi rodzajami częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi.

(6)  Ogólne zasady etykietowania żywności ustanowione w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13/WE (⁶) powinny być stosowane z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(7)  Z zastrzeżeniem dyrektywy Rady 90/496/EWG z dnia 24 września 1990  r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych (⁷), dodawanie witamin do produktów określonych w tej dyrektywie jest dopuszczalne w niektórych Państwach Członkowskich. Jednakże nie można podejmować żadnej decyzji o rozszerzeniu takiej zgody na Wspólnotę jako całość. Państwa Członkowskie są uprawnione do zezwalania lub zakazywania dodawania witamin do swoich produktów krajowych, pomimo że swobodny przepływ towarów we Wspólnocie powinien być w każdym przypadku zagwarantowany zgodnie z przepisami i zasadami wynikającymi z Traktatu.

(8)  W odniesieniu do produktów przeznaczonych dla niemowląt stosuje się dyrektywę Komisji 91/321/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (⁸).

(9) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności określonymi w art. 5 Traktatu cel ustanowienia wspólnych definicji i zasad dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, być osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę. Niniejsza dyrektywa odnosi się wyłącznie do kwestii niezbędnych do osiągnięcia wyżej omawianego celu.

(10) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(11) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania w stosunku do przedmiotowych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego określonego w załączniku I.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie mogą z zastrzeżeniem dyrektywy 90/496/EWG zezwolić na dodawanie witamin do produktów określonych w załączniku I do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

Dyrektywę 2000/13/WE stosuje się do produktów określonych w załączniku I, z zastrzeżeniem następujących warunków:

1) a) nazwy produktów wymienione w załączniku I są stosowane wyłącznie w odniesieniu do produktów tam określonych i używane w obrocie handlowym do ich oznaczania bez uszczerbku dla przepisów lit. b);

b) alternatywą dla nazw produktów określonych w lit. a) jest wykaz szczegółowych oznaczeń ustanowiony w załączniku II. Oznaczeń tych można używać w mowie oraz na warunkach określonych w załączniku II;

2) Na etykietach musi być zawarta informacja dotycząca udziału procentowego tłuszczu w mleku, wyrażonego wagowo w odniesieniu do produktu gotowego, z wyjątkiem przypadków produktów wymienionych w załączniku I pkt 1 lit. d) i g) i załączniku I pkt 2 lit. d) oraz udziału procentowego ekstraktu odtłuszczonego mleka w proszku w przypadku produktów wymienionych w załączniku I pkt  1. Powyższe dane szczegółowe umieszczane są w pobliżu nazwy handlowej;

3) W przypadku produktów wymienionych w załączniku I pkt 2 etykieta musi zawierać informację o zaleceniach odnośnie do metod rozcieńczania lub odtwarzania, łącznie ze szczegółami dotyczącymi zawartości tłuszczu w produkcie po jego rozcieńczeniu lub odtworzeniu;

4) W przypadku gdy produkty ważące mniej niż 20 g na jednostkę są pakowane w opakowanie zewnętrzne, dane szczegółowe wymagane w niniejszym artykule umieszcza się tylko na opakowaniu zewnętrznym, z wyjątkiem oznaczeń wymaganych na podstawie pkt 1 lit. a);

5) Etykiety produktów wymienionych w załączniku I pkt 2 zawierają informację, że produkt „nie jest przeznaczony do spożycia dla niemowląt poniżej 12 miesięcy”.

Artykuł 4

W odniesieniu do produktów wymienionych w załącznikach I i II Państwa Członkowskie nie przyjmą przepisów prawa krajowego, nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 5

Środki konieczne w celu wykonania niniejszej dyrektywy, odnoszące się do spraw określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą wykonawczą określoną w art.  6 ust. 2:

– dostosowanie niniejszej dyrektywy do ogólnego ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego środków spożywczych,

– dostosowanie do postępu technicznego.

Artykuł 6

1. Komisja jest wspierana przez Stały Komitet ds. Środków Spożywczych (dalej zwany „Komitetem”), ustanowiony na mocy art. 1 decyzji 69/414/EWG (¹⁰).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art.  5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, określony w art. 5 ust.  6 decyzji 1999/468/WE, ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

Dyrektywa 76/118/EWG traci moc z dniem 17 lipca 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 17 lipca 2003 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Powyższe środki stosuje się w celu:

–  zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktów określonych w załączniku I, jeżeli pozostają w zgodności z definicjami i zasadami ustanowionymi przepisami niniejszej dyrektywy, z mocą od dnia 17 lipca 2003 r.,

– zakazania wprowadzenia do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, z mocą od dnia 17 lipca 2004 r.

Jednakże wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale zostały oznakowane przed dniem 17 lipca 2004  r. zgodnie z wymogami dyrektywy 76/118/EWG, jest dozwolone do wyczerpania zapasów.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.