RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Zabrania się:

a) udzielania finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (²);

b) udzielania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej.

Artykuł 1a

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „pomoc techniczna” oznacza każde wsparcie techniczne związane z naprawami, opracowywaniem, wytwarzaniem, montażem, testowaniem, utrzymaniem lub serwisem technicznym wszelkiego innego rodzaju i może przyjmować takie formy, jak wskazówki, porady, szkolenie, przekazywanie wiedzy praktycznej lub umiejętności lub usługi konsultingowe, w tym werbalne formy pomocy;

b) „finansowanie lub pomoc finansowa” oznaczają wszelkie działania, niezależnie od konkretnego sposobu, w ramach których dana osoba, podmiot lub organ, warunkowo lub bezwarunkowo, udziela lub zobowiązuje się udzielić z własnych środków lub zasobów gospodarczych między innymi dotacji, pożyczek, gwarancji, gwarancji ubezpieczeniowych, obligacji, akredytyw, kredytów dostawcy, kredytów nabywcy, zaliczek importowych lub eksportowych oraz wszystkich rodzajów produktów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w tym ubezpieczeń kredytów eksportowych. Płatności, a także warunki zapłaty uzgodnionej ceny za towar lub usługę, zgodnie ze zwykłą praktyką gospodarczą, nie stanowią finansowania ani pomocy finansowej;

c) [2] „Komitet Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ w rozumieniu rezolucji nr 2713 (2023) w sprawie Al-Szababu;

d) „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na warunkach określonych w tym traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

(uchylony)

Artykuł 3

[3] 1. Art. 1 nie ma zastosowania do udzielania finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi w odniesieniu do jakiejkolwiek sprzedaży lub dostawy lub jakiegokolwiek przekazywania lub wywozu towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej ani do udzielania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi w odniesieniu do tych towarów i technologii, które mają wyłącznie wspierać lub mają wyłącznie być wykorzystywane przez:

a) rząd Federalnej Republiki Somalii (GFRS), somalijską armię krajową (SNA), Narodową Agencję Wywiadu i Bezpieczeństwa (NISA), somalijskie krajowe siły policyjne (SNPF) lub somalijski korpus służby więziennej;

b) personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym misję wspierającą Organizacji Narodów Zjednoczonych w Somalii (UNSOM) i biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. wsparcia w Somalii (UNSOS);

c) misję przejściową Unii Afrykańskiej w Somalii (ATMIS) i zrzeszone w niej państwa wysyłające siły policyjne i wojskowe, a także jej partnerów strategicznych, działających wyłącznie w ramach najnowszej strategicznej koncepcji operacji Unii Afrykańskiej oraz we współpracy i koordynacji z ATMIS;

d) działania szkoleniowe i wspierające Unii Europejskiej, jak również Turcję, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stany Zjednoczone Ameryki, a także wszelkie inne siły państwowe, które zawarły z GFRS umowę dotyczącą statusu sił lub protokół ustaleń, pod warunkiem że poinformują Komitet Sankcji o istnieniu takich umów.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 1 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na udzielanie finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi w odniesieniu do jakiejkolwiek sprzedaży lub dostawy lub jakiegokolwiek przekazywania lub wywozu towarów i technologii wymienionych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej lub udzielanie pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi w odniesieniu do tych towarów i technologii, które mają wyłącznie wspierać lub mają wyłącznie być wykorzystywane przez państwa sfederowane i rządy regionalne Somalii lub licencjonowane prywatne firmy ochroniarskie działające w Somalii, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki:

a) w odniesieniu do towarów i technologii wymienionych w załączniku IV – Komitet Sankcji otrzymał powiadomienie od GFRS i w ciągu pięciu dni roboczych nie wyraził sprzeciwu wobec takiego działania;

b) w odniesieniu do towarów i technologii wymienionych w załączniku V – Komitet Sankcji otrzymał od GFRS uprzednie powiadomienie w celach informacyjnych z pięciodniowym wyprzedzeniem.

3. Powiadomienia dokonywane na podstawie ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu muszą zawierać:

a) dane producenta i dostawcy broni, amunicji i sprzętu wojskowego, w tym rodzaj, partię lub numery seryjne;

b) opis broni i amunicji, w tym rodzaj, kaliber i ilość;

c) proponowaną datę i miejsce dostawy; oraz

d) wszystkie istotne informacje dotyczące jednostki, dla której dane towary i technologie są przeznaczone, lub planowanego miejsca składowania.

4. Art. 1 nie ma zastosowania do udzielania finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej związanych z:

a) sprzedażą, dostawą, przekazywaniem lub wywozem odzieży ochronnej, w tym kamizelek przeciwodłamkowych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników prywatnych firm ochroniarskich lub pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do ich osobistego użytku;

b) sprzedażą, dostawą, przekazywaniem lub wywozem nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przez państwa członkowskie lub organizacje międzynarodowe, regionalne lub subregionalne, przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych;

c) wpłynięciem statków przewożących broń lub sprzęt wojskowy do celów obronnych do portów somalijskich w celu tymczasowych wizyt, pod warunkiem że przewożony ładunek pozostaje przez cały czas na tych statkach.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (³), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, oraz wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w stosownych przepisach prawa celnego dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 3c

1. Zakazuje się sprzedaży, wywozu, dostawy lub przekazywania do Somalii, bezpośrednio lub pośrednio, części składowych improwizowanych urządzeń wybuchowych wymienionych w załączniku III z terytoriów państw członkowskich lub przez obywateli państw członkowskich poza terytoriami państw członkowskich, lub przy użyciu statków podnoszących banderę państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich, chyba że właściwy organ państwa członkowskiego, którego to dotyczy, wskazany na stronach internetowych wymienionych w załączniku I, udzielił uprzedniego zezwolenia.

2. Właściwe organy państw członkowskich nie udzielają jakiegokolwiek zezwolenia na podstawie ust. 1, jeżeli istnieją wystarczające dowody na to, że dane towary zostaną wykorzystane do produkcji w Somalii improwizowanych urządzeń wybuchowych lub istnieje znaczące ryzyko, że mogą one zostać wykorzystane w takim celu.

3. [4] Przed sprzedażą, wywozem, dostawą lub przekazaniem do Somalii jakichkolwiek towarów wymienionych w załączniku III dane państwo członkowskie powiadamia informacyjnie o tym fakcie GFRS. Ponadto powiadamia ono GFRS i Komitet Sankcji o sprzedaży, dostawie lub przekazaniu nie później niż 15 dni roboczych po dokonaniu sprzedaży, dostawy lub przekazania.

4. [5] Powiadomienia na podstawie ust. 3 muszą zawierać wszystkie istotne informacje, w tym:

a) cel, w jakim towar(-y) ma(-ją) być użytkowany(-e);

b) wskazanie użytkownika końcowego;

c) specyfikacje techniczne;

d) ilość towaru(-ów); oraz

e) planowane miejsce przechowywania towaru(-ów).

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Zabrania się:

a) udzielania finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (²);

b) udzielania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej.

Artykuł 1a

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „pomoc techniczna” oznacza każde wsparcie techniczne związane z naprawami, opracowywaniem, wytwarzaniem, montażem, testowaniem, utrzymaniem lub serwisem technicznym wszelkiego innego rodzaju i może przyjmować takie formy, jak wskazówki, porady, szkolenie, przekazywanie wiedzy praktycznej lub umiejętności lub usługi konsultingowe, w tym werbalne formy pomocy;

b) „finansowanie lub pomoc finansowa” oznaczają wszelkie działania, niezależnie od konkretnego sposobu, w ramach których dana osoba, podmiot lub organ, warunkowo lub bezwarunkowo, udziela lub zobowiązuje się udzielić z własnych środków lub zasobów gospodarczych między innymi dotacji, pożyczek, gwarancji, gwarancji ubezpieczeniowych, obligacji, akredytyw, kredytów dostawcy, kredytów nabywcy, zaliczek importowych lub eksportowych oraz wszystkich rodzajów produktów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w tym ubezpieczeń kredytów eksportowych. Płatności, a także warunki zapłaty uzgodnionej ceny za towar lub usługę, zgodnie ze zwykłą praktyką gospodarczą, nie stanowią finansowania ani pomocy finansowej;

c) „Komitet Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ ustanowiony na podstawie pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992);

d) „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na warunkach określonych w tym traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

[1] (uchylony)

Artykuł 3

[2] 1. Art. 1 nie ma zastosowania do udzielania finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej związanych z działaniami wojskowymi w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej przeznaczonych wyłącznie do:

a) wsparcia personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym misji wspierającej ONZ w Somalii (UNSOM), lub użytku przez niego;

b) wsparcia misji przejściowej Unii Afrykańskiej w Somalii (ATMIS) i jej partnerów strategicznych, działających wyłącznie na podstawie najnowszej strategicznej koncepcji operacji Unii Afrykańskiej oraz we współpracy i w koordynacji z ATMIS, lub użytku przez nich;

c) wsparcia działań szkoleniowych i wspierających Unii Europejskiej lub wykorzystania w ramach tych działań, oraz wsparcia i wykorzystania przez Turcję, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stany Zjednoczone Ameryki, a także wszelkie inne siły państwowe, które działają w ramach planu transformacji Somalii lub mają umowę dotyczącą statusu sił lub protokół ustaleń z federalnym rządem Somalii do celów rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2662 (2022), pod warunkiem że poinformują Komitet Sankcji o zawarciu takich umów;

d) rozwijania somalijskich instytucji bezpieczeństwa i policji na szczeblu lokalnym i krajowym w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. d) udzielanie finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej związanych z działaniami wojskowymi na rzecz rozwijania somalijskich instytucji bezpieczeństwa i policji spełnia następujące warunki:

a) w odniesieniu do towarów i technologii wymienionych w załączniku IV – nie wydano decyzji odmownej Komitetu Sankcji w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania przez komitet powiadomienia od Somalii, państwa członkowskiego lub organizacji międzynarodowej, regionalnej lub subregionalnej udzielającej pomocy;

b) w odniesieniu do towarów i technologii wymienionych w załączniku V– dokonano uprzedniego powiadomienia Komitetu Sankcji w celu informacyjnym przekazanego z pięciodniowym wyprzedzeniem przez Somalię, państwa członkowskie lub organizacje międzynarodowe, regionalne i subregionalne udzielające pomocy.

3. Powiadomienia dokonywane przez Unię Europejską lub państwa członkowskie zgodnie z ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu zawierają:

a) dane producenta i dostawcy broni i sprzętu wojskowego, w tym numery seryjne;

b) opis broni i amunicji, w tym rodzaj, kaliber i ilość;

c) proponowaną datę i miejsce dostawy; oraz

d) wszystkie istotne informacje dotyczące jednostki przeznaczenia lub planowanego miejsca składowania.

4. Unia Europejska lub dostarczające państwo członkowskie udzielające pomocy w formie finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej przedkładają Komitetowi Sankcji, nie później niż 30 dni po dostawie broni i podobnych materiałów wszystkich rodzajów, powiadomienie po dostawie w formie pisemnego potwierdzenia dokonania dostawy, w tym numery seryjne dostarczonej broni i podobnych materiałów, informacje o wysyłce, konosament, manifesty towarów lub wykazy opakowań oraz konkretne miejsce składowania.

5. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu odzieży ochronnej, w tym kamizelek przeciwodłamkowych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do ich osobistego użytku;

b) sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przez państwa lub organizacje międzynarodowe, regionalne lub subregionalne, przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (³), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, oraz wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w stosownych przepisach prawa celnego dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 3c

1. Zakazuje się sprzedaży, wywozu, dostawy lub przekazywania do Somalii, bezpośrednio lub pośrednio, części składowych improwizowanych urządzeń wybuchowych wymienionych w załączniku III z terytoriów państw członkowskich lub przez obywateli państw członkowskich poza terytoriami państw członkowskich, lub przy użyciu statków podnoszących banderę państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich, chyba że właściwy organ państwa członkowskiego, którego to dotyczy, wskazany na stronach internetowych wymienionych w załączniku I, udzielił uprzedniego zezwolenia.

2. Właściwe organy państw członkowskich nie udzielają jakiegokolwiek zezwolenia na podstawie ust. 1, jeżeli istnieją wystarczające dowody na to, że dane towary zostaną wykorzystane do produkcji w Somalii improwizowanych urządzeń wybuchowych lub istnieje znaczące ryzyko, że mogą one zostać wykorzystane w takim celu.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Zabrania się:

a) udzielania finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (²);

b) udzielania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej.

Artykuł 1a

[2] Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „pomoc techniczna” oznacza każde wsparcie techniczne związane z naprawami, opracowywaniem, wytwarzaniem, montażem, testowaniem, utrzymaniem lub serwisem technicznym wszelkiego innego rodzaju i może przyjmować takie formy, jak wskazówki, porady, szkolenie, przekazywanie wiedzy praktycznej lub umiejętności lub usługi konsultingowe, w tym werbalne formy pomocy;

b) „finansowanie lub pomoc finansowa” oznaczają wszelkie działania, niezależnie od konkretnego sposobu, w ramach których dana osoba, podmiot lub organ, warunkowo lub bezwarunkowo, udziela lub zobowiązuje się udzielić z własnych środków lub zasobów gospodarczych między innymi dotacji, pożyczek, gwarancji, gwarancji ubezpieczeniowych, obligacji, akredytyw, kredytów dostawcy, kredytów nabywcy, zaliczek importowych lub eksportowych oraz wszystkich rodzajów produktów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w tym ubezpieczeń kredytów eksportowych. Płatności, a także warunki zapłaty uzgodnionej ceny za towar lub usługę, zgodnie ze zwykłą praktyką gospodarczą, nie stanowią finansowania ani pomocy finansowej;

c) „Komitet Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ ustanowiony na podstawie pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992);

d) „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na warunkach określonych w tym traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

[3] Na zasadzie odstępstwa od art. 1 właściwy organ w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, który to organ wskazano na jednej ze stron internetowych określonych w załączniku I, może wyrazić zgodę na:

a) udzielanie finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej związanych z działaniami wojskowymi w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej, jeżeli przedmiotowy właściwy organ ustalił, że takie finansowanie lub pomoc finansowa lub pomoc techniczna są przeznaczone wyłącznie na rozwój krajowych sił bezpieczeństwa Somalii w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii;

b) udzielanie finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej związanych z działaniami wojskowymi w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:

(i) przedmiotowy właściwy organ ustalił, że takie finansowanie, pomoc finansowa lub pomoc techniczna są przeznaczone wyłącznie na rozwój somalijskich instytucji sektora bezpieczeństwa innych niż instytucje federalnego rządu Somalii w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii;

(ii) Komitet Sankcji nie podjął decyzji negatywnej w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania powiadomienia o finansowaniu, pomocy finansowej lub pomocy technicznej od państwa członkowskiego udzielającego takiego finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej;

(iii) rząd federalny Somalii został równolegle poinformowany z wyprzedzeniem co najmniej pięciu dni roboczych zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 2551 (2020).

Artykuł 3

1. [4] Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) udzielania finansowania lub pomocy finansowej w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych;

b) udzielania pomocy technicznej związanej z takim nieśmiercionośnym sprzętem, pod warunkiem że państwo członkowskie bądź organizacja międzynarodowa, regionalna lub subregionalna udzielające takiej pomocy powiadomiły Komitet Sankcji, z wyprzedzeniem i wyłącznie do jego wiadomości, o takich działaniach;

c) udzielania finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej związanych z działaniami wojskowymi w odniesieniu do towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej, służących wyłącznie wsparciu personelu ONZ lub przeznaczonych wyłącznie do wykorzystania przez personel ONZ, w tym misję wspierającą ONZ w Somalii (UNSOM), misję Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM); strategicznych partnerów AMISOM, działających wyłącznie na podstawie najnowszej strategicznej koncepcji operacji Unii Afrykańskiej oraz we współpracy i w koordynacji z AMISOM; oraz misję szkoleniową Unii Europejskiej (EUTM) w Somalii; lub

d) udzielania finansowania, pomocy finansowej lub pomocy technicznej w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu towarów i technologii ujętych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej, przeznaczonych wyłącznie do użytku państw lub organizacji międzynarodowych, regionalnych i subregionalnych, które podejmują działania w celu ukrócenia aktów piractwa i zbrojnych napaści na morzu u wybrzeży Somalii na wniosek federalnego rządu Somalii, o których to działaniach rząd ten poinformował Sekretarza Generalnego ONZ, i pod warunkiem że wszelkie podejmowane działania będą zgodne z obowiązującym międzynarodowym prawem humanitarnym i prawem dotyczącym praw człowieka.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (³), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, oraz wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w stosownych przepisach prawa celnego dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 3c

1. Zakazuje się sprzedaży, wywozu, dostawy lub przekazywania do Somalii, bezpośrednio lub pośrednio, części składowych improwizowanych urządzeń wybuchowych wymienionych w załączniku III z terytoriów państw członkowskich lub przez obywateli państw członkowskich poza terytoriami państw członkowskich, lub przy użyciu statków podnoszących banderę państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich, chyba że właściwy organ państwa członkowskiego, którego to dotyczy, wskazany na stronach internetowych wymienionych w załączniku I, udzielił uprzedniego zezwolenia.

2. Właściwe organy państw członkowskich nie udzielają jakiegokolwiek zezwolenia na podstawie ust. 1, jeżeli istnieją wystarczające dowody na to, że dane towary zostaną wykorzystane do produkcji w Somalii improwizowanych urządzeń wybuchowych lub istnieje znaczące ryzyko, że mogą one zostać wykorzystane w takim celu.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku I, w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), zgodnie z pkt 10 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 2111 (2013), lub do wyłącznego użytku państw lub organizacji międzynarodowych, regionalnych lub subregionalnych, które podejmują działania zgodnie z pkt 10 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

b) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby strategicznych partnerów AMISOM, działających jedynie w ramach strategicznej koncepcji Unii Afrykańskiej z dnia 5 stycznia 2012 r. (lub późniejszych opracowanych przez nią koncepcji strategicznych) oraz we współpracy i w koordynacji z AMISOM, zgodnie z pkt 10 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

c) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, włącznie z misją wsparcia Organizacji Narodów Zjednoczonych w Somalii (UNSOM), zgodnie z pkt 10 lit. a) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

d) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa; oraz

(ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992), że ustaliło, iż takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa i o zamiarze udzielenia przez jego właściwy organ zezwolenia, a komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego przebiegu działań w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia;

e) [1] na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, jeżeli spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ ustalił, że takie finansowanie, pomoc finansowa, doradztwo techniczne, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na rozwój krajowych sił bezpieczeństwa Somalii, w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii; oraz

(ii) komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992) został powiadomiony przez rząd federalny Somalii lub, alternatywnie, przez państwo członkowskie zapewniające finansowanie, pomoc finansową, doradztwo techniczne, pomoc lub szkolenia, z wyprzedzeniem co najmniej pięciu dni roboczych, o wszelkim zapewnianiu takiego finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń, zgodnie z pkt 11 rezolucji RB ONZ 2498 (2019);

ea) [2] na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, jeżeli spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ ustalił, że takie finansowanie, pomoc finansowa, doradztwo techniczne, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na rozwój somalijskich instytucji sektora bezpieczeństwa innych niż instytucje federalnego rządu Somalii; oraz

(ii) komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992) został powiadomiony przez państwo członkowskie zapewniające takie finansowanie, pomoc finansową, doradztwo techniczne, pomoc lub szkolenia o wszelkim zapewnianiu takiego finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń, a także równolegle poinformowany został federalny rząd Somalii z wyprzedzeniem co najmniej pięciu dni roboczych zgodnie z pkt 12 i 15 rezolucji RB ONZ nr 2498 (2019); oraz

(iii) komitet nie przyjął negatywnej decyzji w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania powiadomienia;

f) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby wojskowej misji szkoleniowej Unii Europejskiej w Somalii (EUTM).

Artykuł 3

1. [3] Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) zapewniania finansowania i pomocy finansowej w odniesieniu do sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, lub materiałów przeznaczonych dla programów Unii lub państw członkowskich dotyczących rozwoju instytucjonalnego, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania; lub

b) zapewniania doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z tego rodzaju nieśmiercionośnym sprzętem,

jeżeli dostarczające państwo członkowskie, organizacja międzynarodowa, regionalna lub subregionalna powiadomiły komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992), z wyprzedzeniem i wyłącznie do jego wiadomości, o takich działaniach.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. [4] Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, oraz wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w stosownych przepisach prawa celnego dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych (³).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁴), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 3c

[5] 1. Zakazuje się sprzedaży, wywozu, dostawy lub przekazywania do Somalii, bezpośrednio lub pośrednio, części składowych improwizowanych urządzeń wybuchowych wymienionych w załączniku III z terytoriów państw członkowskich lub przez obywateli państw członkowskich poza terytoriami państw członkowskich, lub przy użyciu statków podnoszących banderę państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich, chyba że właściwy organ państwa członkowskiego, którego to dotyczy, wskazany na stronach internetowych wymienionych w załączniku I, udzielił uprzedniego zezwolenia.

2. Właściwe organy państw członkowskich nie udzielają jakiegokolwiek zezwolenia na podstawie ust. 1, jeżeli istnieją wystarczające dowody na to, że dane towary zostaną wykorzystane do produkcji w Somalii improwizowanych urządzeń wybuchowych lub istnieje znaczące ryzyko, że mogą one zostać wykorzystane w takim celu.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁵).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku I, w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), zgodnie z pkt 10 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 2111 (2013), lub do wyłącznego użytku państw lub organizacji międzynarodowych, regionalnych lub subregionalnych, które podejmują działania zgodnie z pkt 10 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

b) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby strategicznych partnerów AMISOM, działających jedynie w ramach strategicznej koncepcji Unii Afrykańskiej z dnia 5 stycznia 2012 r. (lub późniejszych opracowanych przez nią koncepcji strategicznych) oraz we współpracy i w koordynacji z AMISOM, zgodnie z pkt 10 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

c) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, włącznie z misją wsparcia Organizacji Narodów Zjednoczonych w Somalii (UNSOM), zgodnie z pkt 10 lit. a) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

d) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa; oraz

(ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992), że ustaliło, iż takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa i o zamiarze udzielenia przez jego właściwy organ zezwolenia, a komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego przebiegu działań w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia;

e) [1] na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, z wyjątkiem pozycji wymienionych w załączniku III, jeżeli spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ ustalił, że takie finansowanie, pomoc finansowa, doradztwo techniczne, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na tworzenie sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii; oraz

(ii) komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992) został powiadomiony przez rząd federalny Somalii lub, ewentualnie, przez państwo członkowskie udzielające finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń, z co najmniej pięciodniowym wyprzedzeniem, o wszelkim udzieleniu takiego finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń przeznaczonych wyłącznie na rozwój sił bezpieczeństwa rządu federalnego Somalii oraz mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludności Somalii, zgodnie z pkt 3 i 4 rezolucji RB ONZ 2142 (2014) i pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

f) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby wojskowej misji szkoleniowej Unii Europejskiej w Somalii (EUTM).

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) zapewniania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii lub państw członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania;

b) zapewniania doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z tego rodzaju nieśmiercionośnym sprzętem;

c) (skreślona);

d) (skreślona);

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, i wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w odnośnych przepisach dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

[1] Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku I, w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), zgodnie z pkt 10 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 2111 (2013), lub do wyłącznego użytku państw lub organizacji międzynarodowych, regionalnych lub subregionalnych, które podejmują działania zgodnie z pkt 10 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

b) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby strategicznych partnerów AMISOM, działających jedynie w ramach strategicznej koncepcji Unii Afrykańskiej z dnia 5 stycznia 2012 r. (lub późniejszych opracowanych przez nią koncepcji strategicznych) oraz we współpracy i w koordynacji z AMISOM, zgodnie z pkt 10 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

c) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, włącznie z misją wsparcia Organizacji Narodów Zjednoczonych w Somalii (UNSOM), zgodnie z pkt 10 lit. a) rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

d) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa; oraz

(ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992), że ustaliło, iż takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa i o zamiarze udzielenia przez jego właściwy organ zezwolenia, a komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego przebiegu działań w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia;

e) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, z wyjątkiem pozycji wymienionych w załączniku III, o ile spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ ustalił, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na tworzenie sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii; oraz

(ii) powiadomiono komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992), najpóźniej pięć dni przed świadczeniem doradztwa, pomocy lub szkoleń przeznaczonych wyłącznie na tworzenie sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludności Somalii, podając wszystkie istotne informacje, zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 2111 (2013);

f) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby wojskowej misji szkoleniowej Unii Europejskiej w Somalii (EUTM).

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) zapewniania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii lub państw członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania;

b) zapewniania doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z tego rodzaju nieśmiercionośnym sprzętem;

c) (skreślona);

d) (skreślona);

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, i wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w odnośnych przepisach dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

[1] Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku I, w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), zgodnie z pkt 1 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (»rezolucji RB ONZ«) nr 2093 (2013), lub do wyłącznego użytku państw i organizacji regionalnych podejmujących środki zgodnie z pkt 6 rezolucji RB ONZ nr 1851 (2008) i pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1846 (2008);

b) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby strategicznych partnerów AMISOM, działających jedynie w ramach strategicznej koncepcji Unii Afrykańskiej z dnia 5 stycznia 2012 r. oraz we współpracy i w koordynacji z AMISOM, zgodnie z pkt 36 rezolucji RB ONZ nr 2093 (2013);

c) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby personelu ONZ, włącznie z Biurem Politycznym Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Somalii lub kolejną następującą po niej misją, zgodnie z pkt 37 rezolucji RB ONZ nr 2093 (2013);

d) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji RB ONZ nr 1744 (2007); oraz

(ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 751 (1992), że ustaliło, iż takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji RB ONZ nr 1744 (2007), i o zamiarze udzielenia przez jego właściwy organ zezwolenia, a komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego przebiegu działań w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia;

e) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, z wyjątkiem pozycji wymienionych w załączniku III, o ile spełnione są następujące warunki:

(i) zainteresowany właściwy organ ustalił, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na tworzenie sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii i na zapewnienie bezpieczeństwa ludności Somalii; oraz

(ii) powiadomiono komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 751 (1992), najpóźniej pięć dni przed świadczeniem doradztwa, pomocy lub szkoleń przeznaczonych wyłącznie na tworzenie sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii i na zapewnienie bezpieczeństwa ludności Somalii, podając szczegóły dotyczące takiego doradztwa, pomocy lub szkoleń, zgodnie z pkt 38 rezolucji RB ONZ nr 2093 (2013); lub odpowiednio,

(iii) zainteresowane państwo członkowskie, po poinformowaniu rządu federalnego Somalii o swoim zamiarze podjęcia takich działań, powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 751 (1992), najpóźniej pięć dni przed świadczeniem takiego doradztwa, pomocy lub szkoleń, że ustaliło, iż przeznaczone są one wyłącznie na tworzenie sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii i na zapewnienie bezpieczeństwa ludności Somalii oraz że właściwy organ tego państwa członkowskiego zamierza wydać zezwolenie zawierające wszystkie istotne informacje, zgodnie z pkt 38 rezolucji RB ONZ nr 2093 (2013).

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) zapewniania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii lub państw członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania;

b) zapewniania doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z tego rodzaju nieśmiercionośnym sprzętem;

c) [2] (skreślona);

d) [3] (skreślona);

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, i wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w odnośnych przepisach dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku I, w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji AMISOM, zgodnie z pkt 4 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1744 (2007);

b) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji RB ONZ 1744 (2007); oraz

ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 751 (1992) o przeznaczeniu takiego doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji 1744 (2007), i powiadomiło o zamiarze udzielenia zezwolenia, pod warunkiem że komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego działania w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia.

Artykuł 3

1. [1] Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) zapewniania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii lub państw członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania;

b) zapewniania doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z tego rodzaju nieśmiercionośnym sprzętem;

c) zapewniania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz broni i sprzętu wojskowego przeznaczonych wyłącznie do wsparcia Biura Politycznego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wykorzystania przez nie;

d) zapewniania doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z tego rodzaju bronią i sprzętem wojskowym;

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, i wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w odnośnych przepisach dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku I [1] , w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji AMISOM, zgodnie z pkt 4 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1744 (2007);

b) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji RB ONZ 1744 (2007); oraz

ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 751 (1992) o przeznaczeniu takiego doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji 1744 (2007), i powiadomiło o zamiarze udzielenia zezwolenia, pod warunkiem że komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego działania w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia.

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

- dostarczania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii, Wspólnoty lub Państw Członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania,

- dostarczania doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z tego rodzaju nieśmiercionośnośnym sprzętem,

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy ust. 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, i wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w odnośnych przepisach dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 3b

[2] 1. Zakazuje się:

a) przywozu węgla drzewnego do Unii, jeżeli węgiel ten:

(i) pochodzi z Somalii; lub

(ii) został wyeksportowany z Somalii;

b) nabywania węgla drzewnego znajdującego się w Somalii lub pochodzącego z Somalii;

c) transportowania węgla drzewnego, jeżeli pochodzi on z Somalii lub jest eksportowany z Somalii do jakiegokolwiek innego państwa;

d) udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji związanych z przywozem, transportowaniem lub nabywaniem węgla drzewnego, o których mowa w lit. a), b) i c); oraz

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, ominięcie zakazu przewidzianego w lit. a), b), c) i d).

2. Do celów niniejszego artykułu „ węgiel drzewny” oznacza produkty wymienione w załączniku II.

3. Zakazy ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do nabywania lub transportowania węgla drzewnego, który został wyeksportowany z Somalii przed dniem 22 lutego 2012 r.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika I [3] na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I [4] lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku, w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji AMISOM, zgodnie z pkt 4 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1744 (2007);

b) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji RB ONZ 1744 (2007); oraz

ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 751 (1992) o przeznaczeniu takiego doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji 1744 (2007), i powiadomiło o zamiarze udzielenia zezwolenia, pod warunkiem że komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego działania w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia.

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

- dostarczania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii, Wspólnoty lub Państw Członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania,

- dostarczania doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z tego rodzaju nieśmiercionośnośnym sprzętem,

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy ust. 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 3a

[1] 1. Aby zapewnić ścisłe wykonanie art. 1 i 3 decyzji Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii (²), w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych z Somalii na obszar celny Unii lub z niego wywożonych do tego kraju stosuje się obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem informacji, które należy przekazać właściwym organom danych państw członkowskich.

2. Zasady dotyczące obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed odlotem/odpłynięciem towarów, w szczególności w odniesieniu do osoby, która dostarcza tych informacji, terminów, jakich należy dotrzymać, i wymaganych danych, odpowiadają zasadom określonym w odnośnych przepisach dotyczących przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych oraz zgłoszeń celnych, ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (³) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

3. Ponadto osoba dostarczająca informacje, o których mowa w ust. 2, deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia Unii Europejskiej (⁵), oraz – jeżeli ich wywóz wymaga uzyskania zwolnienia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego im zezwolenia na wywóz.

4. Do dnia 31 grudnia 2010 r. przywozowe i wywozowe deklaracje skrócone, a także niezbędne informacje dodatkowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przedstawiane na piśmie przy użyciu dokumentów handlowych, portowych lub transportowych, pod warunkiem że dokumenty te zawierają niezbędne dane.

5. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r., niezbędne dodatkowe informacje, o których mowa w ust. 3, przedstawiane są w zależności od przypadku w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu zgłoszenia celnego.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

Komisja wprowadza zmiany do załącznika na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(⁶).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 2a

[1] Na zasadzie odstępstwa od art. 1, właściwy organ, wskazany na stronach internetowych określonych w załączniku [2], w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, może wyrazić zgodę na warunkach, jakie uzna za stosowne:

a) na zapewnianie finansowania, pomocy finansowej, doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile stwierdzi on, że takie finansowanie, doradztwo, pomoc lub szkolenie jest przeznaczone wyłącznie na wsparcie lub potrzeby misji AMISOM, zgodnie z pkt 4 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1744 (2007);

b) na zapewnianie doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, o ile spełnione są następujące warunki:

i) zainteresowany właściwy organ stwierdził, że takie doradztwo, pomoc lub szkolenia są przeznaczone wyłącznie na udzielenie pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji RB ONZ 1744 (2007); oraz

ii) zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 751 (1992) o przeznaczeniu takiego doradztwa technicznego, pomocy lub szkoleń wyłącznie do celów pomocy w rozwoju instytucji sektora bezpieczeństwa, zgodnie z procesem politycznym określonym w pkt 1, 2 i 3 rezolucji 1744 (2007), i powiadomiło o zamiarze udzielenia zezwolenia, pod warunkiem że komitet nie zgłosił sprzeciwu wobec takiego działania w terminie pięciu dni roboczych od powiadomienia.

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

- dostarczania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii, Wspólnoty lub Państw Członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania,

- dostarczania doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z tego rodzaju nieśmiercionośnośnym sprzętem,

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy ust. 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6a

[3] Komisja wprowadza zmiany do załącznika na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(²).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 7a

[4] 1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i określają je na stronach internetowych wymienionych w załączniku lub za ich pośrednictwem.

2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach i informują ją o późniejszych zmianach.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.