KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (¹), w szczególności jej art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 4, art. 8 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 19 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Pierwotne wymagania w zakresie kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich zostały ustanowione w dyrektywie Rady 90/675/EWG (²), która została uchylona i zastąpiona dyrektywą 97/78/WE.

(2) W świetle doświadczenia zdobytego od momentu przyjęcia dyrektywy 90/675/EWG, zaistniały pewne zmiany w procedurach wprowadzonych dyrektywą 97/78/WE. Decyzja Komisji 93/13/EWG z dnia 22 grudnia 1992 r. ustanawiająca procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów pochodzących z państw trzecich (³), ostatnio zmieniona decyzją 2003/279/WE (⁴), została przyjęta na podstawie pierwszej dyrektywy i dlatego powinna zostać uaktualniona.

(3) Świadectwo wydawane po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych, obecnie ustanowione w załączniku B do decyzji 93/13/EWG, powinno zostać dostosowane tak, aby uwzględniało zmiany procedur w odniesieniu do przesyłek spełniających reguły wspólnotowe oraz przesyłek, które nie spełniają reguł wspólnotowych, zarówno w stosunku do przywozu do Wspólnoty, jak i tranzytu przez Wspólnotę.

(4) Szczegółowe zasady dotyczące użycia świadectwa są wymienione w decyzji Komisji 2000/208/WE z dnia 24 lutego 2000 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 97/98/WE dotyczącej tranzytu drogowego przez terytorium Wspólnoty Europejskiej produktów pochodzenia zwierzęcego z jednego państwa trzeciego do innego państwa trzeciego (⁵) oraz w decyzji Komisji 2000/5 71/WE z dnia 8 września 2000 r. ustanawiającej metody kontroli weterynaryjnych produktów z państw trzecich przeznaczonych do wprowadzenia do stref wolnocłowych, składów wolnocłowych, składów celnych lub dla podmiotów gospodarczych zaopatrujących transgraniczne środki transportu morskiego (⁶).

(5) Jednakże należy ustanowić szczególne zasady dotyczące praktycznego zarządzania świadectwem w sytuacjach, w których przesyłka zostaje poddana odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej, lecz pozostaje przez pewien okres pod dozorem celnym z przyczyn fiskalnych. W takich przypadkach wymagane jest ustanowienie systemu śledzenia oraz sprecyzowanie dokumentacji, która musi być dołączona do przesyłki.

(6) W celu sprawnego funkcjonowania systemu kontroli weterynaryjnych na jednolitym rynku wszystkie istotne informacje dotyczące produktu powinny zostać zgromadzone w jednym dokumencie o jednolitym wzorze umożliwiającym ograniczenie problemów wynikających z odmienności językowej w różnych Państwach Członkowskich.

(7) Szczegóły dotyczące zharmonizowanego pobierania próbek i badań laboratoryjnych różnego rodzaju produktów będą przedmiotem późniejszych decyzji wykonawczych, jednakże do tego czasu wciąż powinny być stosowane przepisy krajowe, z wyjątkiem przypadku szczególnych środków ochronnych.

(8) Doświadczenie wykazało, że posiadanie dobrych źródeł informacji na temat wszystkich przesyłek wwożonych do Wspólnoty ma zasadnicze znaczenie przy ograniczaniu nadużyć finansowych i uchylania się od kontroli. Kontrolowanie manifestów ładunkowych jest kluczową cechą tego procesu gromadzenia informacji, lecz zadanie to jest niezwykle pracochłonne i czasochłonne i dlatego powinno zostać zautomatyzowane, w miarę możliwości za pomocą środków elektronicznych.

(9) Oprócz skutecznego gromadzenia istotnych informacji wśród wszystkich właściwych podmiotów gospodarczych, właściwy organ powinien posiadać dostęp do odpowiednich baz danych organów celnych. Wszystkie podmioty gospodarcze powinny zostać włączone do systemu baz danych w celu zapewnienia dostępności uaktualnionych informacji.

(10) Niektóre produkty roślinne stanowiące ryzyko rozprzestrzenienia chorób zakaźnych i zaraźliwych wśród zwierząt powinny podlegać kontrolom weterynaryjnym. Wykaz takich produktów powinien zostać sporządzony wraz z wykazem państw trzecich lub części państw trzecich, z których dopuszcza się wywóz tych produktów do Wspólnoty.

(11) W przypadku małych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego przewożonych w celu spożycia przez podróżnych przybywających z państw trzecich możliwe jest zwolnienie z wymogu procedur kontroli weterynaryjnych. Niektóre z tych produktów podlegają środkom ochronnym zgodnie z decyzją Komisji 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającą tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (⁷). Do czasu przyjęcia stałych zasad w tym sektorze należy zachować odniesienie do tych środków.

(12) Środki w niniejszym rozporządzeniu zastępują środki ustanowione w decyzji 93/13/EWG i dlatego decyzja ta powinna zostać uchylona.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kontrole weterynaryjne

1. Kontrola dokumentów przewidziana w art. 4 ust. 3 dyrektywy 97/78/WE jest przeprowadzana zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

2. Badania laboratoryjne i badania urzędowych próbek przewidziane w art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE są przeprowadzane zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Powiadomienie o przybyciu produktów za pomocą Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu

1. [1] Przed fizycznym przybyciem przesyłki na terytorium Wspólnoty osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia o przybyciu produktów personel weterynaryjny w punkcie kontroli granicznej, któremu produkty zostaną przekazane, przy użyciu dokumentu sporządzonego zgodnie z jednym ze wzorów Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu (CVED) określonych w załączniku III i w załączniku VI część 2.

2. CVED jest wydawane zgodnie z ogólnymi zasadami odnoszącymi się do certyfikacji, ustanowionymi w innych właściwych aktach prawodawstwa wspólnotowego.

3. CVED jest sporządzane w oryginale i kopiach zgodnie z ustaleniami właściwego organu w celu spełnienia wymagań niniejszego rozporządzenia. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę wypełnia część 1 CVED i przekazuje je personelowi weterynaryjnemu w punkcie kontroli granicznej.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 3, informacje zawarte w CVED, po uzyskaniu zgody właściwego organu, którego przesyłka dotyczy, mogą być przekazane wcześniej za pomocą telekomunikacji lub innych systemów elektronicznego przesyłania danych. W takim przypadku informacje dostarczane w formie elektronicznej stanowią informacje wymagane w części 1 wzoru CVED.

Artykuł 3

Procedura, według której należy postępować po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych

1. Po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych przewidzianych w art. 4 dyrektywy 97/78/WE, część 2 CVED jest wypełniana w ramach kompetencji urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej. CVED zostaje podpisane przez tego urzędowego lekarza weterynarii lub przez innego urzędowego lekarza weterynarii działającego pod nadzorem pierwszego, w celu weterynaryjnej odprawy przesyłki.

W przypadku punktów kontroli granicznej dokonujących kontroli ryb, zgodnie z decyzją Komisji 93/352/EWG (⁸), wyznaczony urzędnik może sprawować funkcje urzędowego lekarza weterynarii włącznie z wypełnieniem i podpisaniem CVED.

2. W odniesieniu do przesyłek, które zostały poddane odprawie weterynaryjnej, oryginał CVED składa się z części 1 i 2, należycie wypełnionych i podpisanych.

3. Urzędowy lekarz weterynarii lub osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia organy celne w punkcie kontroli granicznej o odprawie weterynaryjnej przesyłki przewidzianej w ust. 1 przez przekazanie oryginału CVED lub przy użyciu środków elektronicznych.

- Po odprawie celnej (⁹) oryginał CVED towarzyszy przesyłce do pierwszego zakładu w miejscu przeznaczenia.

- Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej zachowuje jedną kopię CVED.

- Urzędowy lekarz weterynarii przekazuje jedną kopię CVED osobie odpowiedzialnej za ładunek.

4. Urzędowy lekarz weterynarii zachowuje oryginał świadectwa weterynaryjnego lub dokumentacji wydanej przez państwo trzecie, która jest dołączona do przesyłki, jak również kopię CVED, przez co najmniej trzy lata. Jednakże w przypadku przesyłek produktów tranzytem lub składowanych w składzie zatwierdzonym na mocy art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, których ostateczne miejsce przeznaczenia znajduje się poza Wspólnotą, oryginały dokumentów weterynaryjnych dołączonych do przesyłki w momencie przybycia pozostają przy przesyłce, a jedynie kopie tych dokumentów są zachowywane w punkcie kontroli granicznej.

Artykuł 4

Procedura, według której należy postępować w przypadku, gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej, lecz pozostają pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej przewidzianej w art. 3 ust. 1, lecz pozostają pod dozorem celnym i zostaną dopuszczone do swobodnego obrotu na późniejszym etapie, stosuje się procedurę wymienioną w ust. 2, 3 i 4.

2. Oryginał CVED pozostaje dołączony do przesyłki, dopóki przesyłka pozostaje pod dozorem celnym jednego lub wielu zakładów, do czasu wystąpienia z wnioskiem o odprawę celną przez osobę odpowiedzialną za ładunek.

3. Przy pierwszej odprawie celnej osoba odpowiedzialna za ładunek przedstawia oryginał CVED urzędowi celnemu odpowiedzialnemu za zakład, w którym przesyłka jest umieszczona. Można to wykonać przy użyciu środków elektronicznych, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwego organu.

4. W przypadku gdy złożono wniosek o odprawę celną przewidzianą w ust. 3, podmiot, któremu podlega zakład:

a) zachowuje kopię CVED dołączoną do przesyłki;

b) zapisuje dane dotyczące przyjęcia przesyłki; oraz

c) zapisuje dane dotyczące odprawy celnej lub daty odprawy, jeżeli przesyłka jest podzielona na części zgodnie z art. 5.

Artykuł 5

Procedura, według której należy postępować w przypadku dzielenia na części przesyłek pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłka określona w art. 4 ust. 1 jest podzielona na części, oryginał CVED jest przedstawiany właściwym organom celnym odpowiedzialnym za zakład, w którym przesyłka zostaje podzielona. Kopia CVED pozostanie zatem w zakładzie, w którym przesyłka zostaje podzielona.

2. Właściwy organ odpowiedzialny za zakład wymieniony w ust. 1 może wydać poświadczoną kserokopię oryginału CVED dołączoną do każdej części przesyłki i uzupełnioną informacjami na temat skorygowanej ilości i wagi.

Właściwy organ może wymagać zachowania danych od podmiotu, któremu podlega zakład, gdzie przesyłka zostaje podzielona, w celu zapewnienia identyfikacji różnych części przesyłki.

Dane i kopie CVED muszą być przechowywane przez trzy lata.

Artykuł 6

Koordynacja z innymi służbami kontroli

W celu zapewnienia, że wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego wwożone do Wspólnoty są poddawane kontrolom weterynaryjnym, właściwy organ i urzędowi lekarze weterynarii każdego Państwa Członkowskiego koordynują z innymi służbami kontroli gromadzenie istotnych informacji dotyczących wwozu produktów zwierzęcych. Ma to w szczególności zastosowanie do:

a) informacji dostępnych służbom celnym;

b) informacji na temat manifestów statków, łodzi, kolei i samolotów;

c) innych źródeł informacji dostępnych handlowym podmiotom gospodarczym obejmującym sektor drogowy, kolejowy, portowy i powietrzny.

Artykuł 7

Dostęp do baz danych i włączenie do systemów technologii informacyjnej

Do celów art. 6 właściwy organ ma dostęp do baz danych lub ich odpowiednich części udostępnionych służbom celnym.

Z zastrzeżeniem właściwej ochrony danych, systemy technologii informacyjnej używane przez właściwy organ, na ile to możliwe i w miarę potrzeb, należy połączyć z systemami służb celnych oraz z systemami handlowych podmiotów gospodarczych w celu przyspieszenia przekazania informacji.

Artykuł 8

Zasady szczególne w odniesieniu do produktów stanowiących część bagażu podróżnych lub wysyłanych jako przesyłki do osób prywatnych

Produkty pochodzenia zwierzęcego, które stanowią część bagażu podróżnych lub są wysyłane jako małe przesyłki do osób prywatnych, spełniają wymogi ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 206/2009 (¹⁰).

Artykuł 9

Kontrole weterynaryjne niektórych produktów roślinnych

1. Państwa Członkowskie poddają produkty roślinne wymienione w wykazie stanowiącym załącznik IV, z krajów dopuszczonych i wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, kontroli dokumentów określonej w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz, jeżeli to stosowne, badaniom laboratoryjnym określonym w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i innym kontrolom bezpośrednim określonym w załączniku III do dyrektywy 97/78/WE.

2. Wymagania dyrektywy 97/78/WE oraz niniejszego rozporządzenia stosuje się do produktów roślinnych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik IV do niniejszego rozporządzenia, które, w szczególności ze względu na ich pochodzenie i dalsze miejsce przeznaczenia, mogą stanowić ryzyko rozprzestrzeniania zakaźnych lub zaraźliwych chorób wśród zwierząt.

Artykuł 10

Użycie certyfikacji elektronicznej

Sporządzanie, używanie, przekazywanie i przechowywanie CVED w różnych sytuacjach opisanych w niniejszym rozporządzeniu może być przeprowadzone przy użyciu środków elektronicznych według uznania właściwego organu.

Artykuł 10a

Wymogi dotyczące wypełniania elektronicznego CVED

[2] 1. W przypadku stosowania elektronicznego CVED jest on wypełniany w systemie TRACES i spełnia następujące wymagania:

a) jest zgodny ze wzorem określonym w załączniku VI część 2;

b) jest podpisany podpisem elektronicznym podmiotu odpowiedzialnego za ładunek;

c) jest podpisany zaawansowanym lub kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej lub innego urzędowego lekarza weterynarii działającego pod jego nadzorem;

d) jest opatrzony zaawansowaną lub kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną właściwego organu wydającego, do którego należy urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej lub inny urzędowy lekarz weterynarii działający pod jego nadzorem;

e) jest opatrzony zaawansowaną lub kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną w ramach systemu TRACES.

2. Do każdej czynności, o której mowa w ust. 1, stosuje się kwalifikowany elektroniczny znacznik czasu.

Artykuł 11

Uchylenie

Decyzja 93/13/EWG traci moc.

Odniesienia do uchylonej decyzji rozumiane są jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 stycznia 2004 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (¹), w szczególności jej art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 4, art. 8 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 19 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Pierwotne wymagania w zakresie kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich zostały ustanowione w dyrektywie Rady 90/675/EWG (²), która została uchylona i zastąpiona dyrektywą 97/78/WE.

(2) W świetle doświadczenia zdobytego od momentu przyjęcia dyrektywy 90/675/EWG, zaistniały pewne zmiany w procedurach wprowadzonych dyrektywą 97/78/WE. Decyzja Komisji 93/13/EWG z dnia 22 grudnia 1992 r. ustanawiająca procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów pochodzących z państw trzecich (³), ostatnio zmieniona decyzją 2003/279/WE (⁴), została przyjęta na podstawie pierwszej dyrektywy i dlatego powinna zostać uaktualniona.

(3) Świadectwo wydawane po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych, obecnie ustanowione w załączniku B do decyzji 93/13/EWG, powinno zostać dostosowane tak, aby uwzględniało zmiany procedur w odniesieniu do przesyłek spełniających reguły wspólnotowe oraz przesyłek, które nie spełniają reguł wspólnotowych, zarówno w stosunku do przywozu do Wspólnoty, jak i tranzytu przez Wspólnotę.

(4) Szczegółowe zasady dotyczące użycia świadectwa są wymienione w decyzji Komisji 2000/208/WE z dnia 24 lutego 2000 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 97/98/WE dotyczącej tranzytu drogowego przez terytorium Wspólnoty Europejskiej produktów pochodzenia zwierzęcego z jednego państwa trzeciego do innego państwa trzeciego (⁵) oraz w decyzji Komisji 2000/5 71/WE z dnia 8 września 2000 r. ustanawiającej metody kontroli weterynaryjnych produktów z państw trzecich przeznaczonych do wprowadzenia do stref wolnocłowych, składów wolnocłowych, składów celnych lub dla podmiotów gospodarczych zaopatrujących transgraniczne środki transportu morskiego (⁶).

(5) Jednakże należy ustanowić szczególne zasady dotyczące praktycznego zarządzania świadectwem w sytuacjach, w których przesyłka zostaje poddana odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej, lecz pozostaje przez pewien okres pod dozorem celnym z przyczyn fiskalnych. W takich przypadkach wymagane jest ustanowienie systemu śledzenia oraz sprecyzowanie dokumentacji, która musi być dołączona do przesyłki.

(6) W celu sprawnego funkcjonowania systemu kontroli weterynaryjnych na jednolitym rynku wszystkie istotne informacje dotyczące produktu powinny zostać zgromadzone w jednym dokumencie o jednolitym wzorze umożliwiającym ograniczenie problemów wynikających z odmienności językowej w różnych Państwach Członkowskich.

(7) Szczegóły dotyczące zharmonizowanego pobierania próbek i badań laboratoryjnych różnego rodzaju produktów będą przedmiotem późniejszych decyzji wykonawczych, jednakże do tego czasu wciąż powinny być stosowane przepisy krajowe, z wyjątkiem przypadku szczególnych środków ochronnych.

(8) Doświadczenie wykazało, że posiadanie dobrych źródeł informacji na temat wszystkich przesyłek wwożonych do Wspólnoty ma zasadnicze znaczenie przy ograniczaniu nadużyć finansowych i uchylania się od kontroli. Kontrolowanie manifestów ładunkowych jest kluczową cechą tego procesu gromadzenia informacji, lecz zadanie to jest niezwykle pracochłonne i czasochłonne i dlatego powinno zostać zautomatyzowane, w miarę możliwości za pomocą środków elektronicznych.

(9) Oprócz skutecznego gromadzenia istotnych informacji wśród wszystkich właściwych podmiotów gospodarczych, właściwy organ powinien posiadać dostęp do odpowiednich baz danych organów celnych. Wszystkie podmioty gospodarcze powinny zostać włączone do systemu baz danych w celu zapewnienia dostępności uaktualnionych informacji.

(10) Niektóre produkty roślinne stanowiące ryzyko rozprzestrzenienia chorób zakaźnych i zaraźliwych wśród zwierząt powinny podlegać kontrolom weterynaryjnym. Wykaz takich produktów powinien zostać sporządzony wraz z wykazem państw trzecich lub części państw trzecich, z których dopuszcza się wywóz tych produktów do Wspólnoty.

(11) W przypadku małych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego przewożonych w celu spożycia przez podróżnych przybywających z państw trzecich możliwe jest zwolnienie z wymogu procedur kontroli weterynaryjnych. Niektóre z tych produktów podlegają środkom ochronnym zgodnie z decyzją Komisji 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającą tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (⁷). Do czasu przyjęcia stałych zasad w tym sektorze należy zachować odniesienie do tych środków.

(12) Środki w niniejszym rozporządzeniu zastępują środki ustanowione w decyzji 93/13/EWG i dlatego decyzja ta powinna zostać uchylona.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kontrole weterynaryjne

1. Kontrola dokumentów przewidziana w art. 4 ust. 3 dyrektywy 97/78/WE jest przeprowadzana zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

2. Badania laboratoryjne i badania urzędowych próbek przewidziane w art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE są przeprowadzane zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Powiadomienie o przybyciu produktów za pomocą Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu

1. Przed fizycznym przybyciem przesyłki na terytorium Wspólnoty osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia o przybyciu produktów personel weterynaryjny w punkcie kontroli granicznej, któremu produkty zostaną przekazane, przy użyciu Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu (CVED), określonego w załączniku III.

2. CVED jest wydawane zgodnie z ogólnymi zasadami odnoszącymi się do certyfikacji, ustanowionymi w innych właściwych aktach prawodawstwa wspólnotowego.

3. CVED jest sporządzane w oryginale i kopiach zgodnie z ustaleniami właściwego organu w celu spełnienia wymagań niniejszego rozporządzenia. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę wypełnia część 1 CVED i przekazuje je personelowi weterynaryjnemu w punkcie kontroli granicznej.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 3, informacje zawarte w CVED, po uzyskaniu zgody właściwego organu, którego przesyłka dotyczy, mogą być przekazane wcześniej za pomocą telekomunikacji lub innych systemów elektronicznego przesyłania danych. W takim przypadku informacje dostarczane w formie elektronicznej stanowią informacje wymagane w części 1 wzoru CVED.

Artykuł 3

Procedura, według której należy postępować po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych

1. Po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych przewidzianych w art. 4 dyrektywy 97/78/WE, część 2 CVED jest wypełniana w ramach kompetencji urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej. CVED zostaje podpisane przez tego urzędowego lekarza weterynarii lub przez innego urzędowego lekarza weterynarii działającego pod nadzorem pierwszego, w celu weterynaryjnej odprawy przesyłki.

W przypadku punktów kontroli granicznej dokonujących kontroli ryb, zgodnie z decyzją Komisji 93/352/EWG (⁸), wyznaczony urzędnik może sprawować funkcje urzędowego lekarza weterynarii włącznie z wypełnieniem i podpisaniem CVED.

2. W odniesieniu do przesyłek, które zostały poddane odprawie weterynaryjnej, oryginał CVED składa się z części 1 i 2, należycie wypełnionych i podpisanych.

3. Urzędowy lekarz weterynarii lub osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia organy celne w punkcie kontroli granicznej o odprawie weterynaryjnej przesyłki przewidzianej w ust. 1 przez przekazanie oryginału CVED lub przy użyciu środków elektronicznych.

- Po odprawie celnej (⁹) oryginał CVED towarzyszy przesyłce do pierwszego zakładu w miejscu przeznaczenia.

- Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej zachowuje jedną kopię CVED.

- Urzędowy lekarz weterynarii przekazuje jedną kopię CVED osobie odpowiedzialnej za ładunek.

4. Urzędowy lekarz weterynarii zachowuje oryginał świadectwa weterynaryjnego lub dokumentacji wydanej przez państwo trzecie, która jest dołączona do przesyłki, jak również kopię CVED, przez co najmniej trzy lata. Jednakże w przypadku przesyłek produktów tranzytem lub składowanych w składzie zatwierdzonym na mocy art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, których ostateczne miejsce przeznaczenia znajduje się poza Wspólnotą, oryginały dokumentów weterynaryjnych dołączonych do przesyłki w momencie przybycia pozostają przy przesyłce, a jedynie kopie tych dokumentów są zachowywane w punkcie kontroli granicznej.

Artykuł 4

Procedura, według której należy postępować w przypadku, gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej, lecz pozostają pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej przewidzianej w art. 3 ust. 1, lecz pozostają pod dozorem celnym i zostaną dopuszczone do swobodnego obrotu na późniejszym etapie, stosuje się procedurę wymienioną w ust. 2, 3 i 4.

2. Oryginał CVED pozostaje dołączony do przesyłki, dopóki przesyłka pozostaje pod dozorem celnym jednego lub wielu zakładów, do czasu wystąpienia z wnioskiem o odprawę celną przez osobę odpowiedzialną za ładunek.

3. Przy pierwszej odprawie celnej osoba odpowiedzialna za ładunek przedstawia oryginał CVED urzędowi celnemu odpowiedzialnemu za zakład, w którym przesyłka jest umieszczona. Można to wykonać przy użyciu środków elektronicznych, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwego organu.

4. W przypadku gdy złożono wniosek o odprawę celną przewidzianą w ust. 3, podmiot, któremu podlega zakład:

a) zachowuje kopię CVED dołączoną do przesyłki;

b) zapisuje dane dotyczące przyjęcia przesyłki; oraz

c) zapisuje dane dotyczące odprawy celnej lub daty odprawy, jeżeli przesyłka jest podzielona na części zgodnie z art. 5.

Artykuł 5

Procedura, według której należy postępować w przypadku dzielenia na części przesyłek pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłka określona w art. 4 ust. 1 jest podzielona na części, oryginał CVED jest przedstawiany właściwym organom celnym odpowiedzialnym za zakład, w którym przesyłka zostaje podzielona. Kopia CVED pozostanie zatem w zakładzie, w którym przesyłka zostaje podzielona.

2. Właściwy organ odpowiedzialny za zakład wymieniony w ust. 1 może wydać poświadczoną kserokopię oryginału CVED dołączoną do każdej części przesyłki i uzupełnioną informacjami na temat skorygowanej ilości i wagi.

Właściwy organ może wymagać zachowania danych od podmiotu, któremu podlega zakład, gdzie przesyłka zostaje podzielona, w celu zapewnienia identyfikacji różnych części przesyłki.

Dane i kopie CVED muszą być przechowywane przez trzy lata.

Artykuł 6

Koordynacja z innymi służbami kontroli

W celu zapewnienia, że wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego wwożone do Wspólnoty są poddawane kontrolom weterynaryjnym, właściwy organ i urzędowi lekarze weterynarii każdego Państwa Członkowskiego koordynują z innymi służbami kontroli gromadzenie istotnych informacji dotyczących wwozu produktów zwierzęcych. Ma to w szczególności zastosowanie do:

a) informacji dostępnych służbom celnym;

b) informacji na temat manifestów statków, łodzi, kolei i samolotów;

c) innych źródeł informacji dostępnych handlowym podmiotom gospodarczym obejmującym sektor drogowy, kolejowy, portowy i powietrzny.

Artykuł 7

Dostęp do baz danych i włączenie do systemów technologii informacyjnej

Do celów art. 6 właściwy organ ma dostęp do baz danych lub ich odpowiednich części udostępnionych służbom celnym.

Z zastrzeżeniem właściwej ochrony danych, systemy technologii informacyjnej używane przez właściwy organ, na ile to możliwe i w miarę potrzeb, należy połączyć z systemami służb celnych oraz z systemami handlowych podmiotów gospodarczych w celu przyspieszenia przekazania informacji.

Artykuł 8

Zasady szczególne w odniesieniu do produktów stanowiących część bagażu podróżnych lub wysyłanych jako przesyłki do osób prywatnych

[1] Produkty pochodzenia zwierzęcego, które stanowią część bagażu podróżnych lub są wysyłane jako małe przesyłki do osób prywatnych, spełniają wymogi ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 206/2009 (¹⁰).

Artykuł 9

Kontrole weterynaryjne niektórych produktów roślinnych

1. Państwa Członkowskie poddają produkty roślinne wymienione w wykazie stanowiącym załącznik IV, z krajów dopuszczonych i wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, kontroli dokumentów określonej w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz, jeżeli to stosowne, badaniom laboratoryjnym określonym w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i innym kontrolom bezpośrednim określonym w załączniku III do dyrektywy 97/78/WE.

2. Wymagania dyrektywy 97/78/WE oraz niniejszego rozporządzenia stosuje się do produktów roślinnych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik IV do niniejszego rozporządzenia, które, w szczególności ze względu na ich pochodzenie i dalsze miejsce przeznaczenia, mogą stanowić ryzyko rozprzestrzeniania zakaźnych lub zaraźliwych chorób wśród zwierząt.

Artykuł 10

Użycie certyfikacji elektronicznej

Sporządzanie, używanie, przekazywanie i przechowywanie CVED w różnych sytuacjach opisanych w niniejszym rozporządzeniu może być przeprowadzone przy użyciu środków elektronicznych według uznania właściwego organu.

Artykuł 11

Uchylenie

Decyzja 93/13/EWG traci moc.

Odniesienia do uchylonej decyzji rozumiane są jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 stycznia 2004 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (¹), w szczególności jej art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 4, art. 8 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 19 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Pierwotne wymagania w zakresie kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich zostały ustanowione w dyrektywie Rady 90/675/EWG (²), która została uchylona i zastąpiona dyrektywą 97/78/WE.

(2) W świetle doświadczenia zdobytego od momentu przyjęcia dyrektywy 90/675/EWG, zaistniały pewne zmiany w procedurach wprowadzonych dyrektywą 97/78/WE. Decyzja Komisji 93/13/EWG z dnia 22 grudnia 1992 r. ustanawiająca procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów pochodzących z państw trzecich (³), ostatnio zmieniona decyzją 2003/279/WE (⁴), została przyjęta na podstawie pierwszej dyrektywy i dlatego powinna zostać uaktualniona.

(3) Świadectwo wydawane po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych, obecnie ustanowione w załączniku B do decyzji 93/13/EWG, powinno zostać dostosowane tak, aby uwzględniało zmiany procedur w odniesieniu do przesyłek spełniających reguły wspólnotowe oraz przesyłek, które nie spełniają reguł wspólnotowych, zarówno w stosunku do przywozu do Wspólnoty, jak i tranzytu przez Wspólnotę.

(4) Szczegółowe zasady dotyczące użycia świadectwa są wymienione w decyzji Komisji 2000/208/WE z dnia 24 lutego 2000 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 97/98/WE dotyczącej tranzytu drogowego przez terytorium Wspólnoty Europejskiej produktów pochodzenia zwierzęcego z jednego państwa trzeciego do innego państwa trzeciego (⁵) oraz w decyzji Komisji 2000/5 71/WE z dnia 8 września 2000 r. ustanawiającej metody kontroli weterynaryjnych produktów z państw trzecich przeznaczonych do wprowadzenia do stref wolnocłowych, składów wolnocłowych, składów celnych lub dla podmiotów gospodarczych zaopatrujących transgraniczne środki transportu morskiego (⁶).

(5) Jednakże należy ustanowić szczególne zasady dotyczące praktycznego zarządzania świadectwem w sytuacjach, w których przesyłka zostaje poddana odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej, lecz pozostaje przez pewien okres pod dozorem celnym z przyczyn fiskalnych. W takich przypadkach wymagane jest ustanowienie systemu śledzenia oraz sprecyzowanie dokumentacji, która musi być dołączona do przesyłki.

(6) W celu sprawnego funkcjonowania systemu kontroli weterynaryjnych na jednolitym rynku wszystkie istotne informacje dotyczące produktu powinny zostać zgromadzone w jednym dokumencie o jednolitym wzorze umożliwiającym ograniczenie problemów wynikających z odmienności językowej w różnych Państwach Członkowskich.

(7) Szczegóły dotyczące zharmonizowanego pobierania próbek i badań laboratoryjnych różnego rodzaju produktów będą przedmiotem późniejszych decyzji wykonawczych, jednakże do tego czasu wciąż powinny być stosowane przepisy krajowe, z wyjątkiem przypadku szczególnych środków ochronnych.

(8) Doświadczenie wykazało, że posiadanie dobrych źródeł informacji na temat wszystkich przesyłek wwożonych do Wspólnoty ma zasadnicze znaczenie przy ograniczaniu nadużyć finansowych i uchylania się od kontroli. Kontrolowanie manifestów ładunkowych jest kluczową cechą tego procesu gromadzenia informacji, lecz zadanie to jest niezwykle pracochłonne i czasochłonne i dlatego powinno zostać zautomatyzowane, w miarę możliwości za pomocą środków elektronicznych.

(9) Oprócz skutecznego gromadzenia istotnych informacji wśród wszystkich właściwych podmiotów gospodarczych, właściwy organ powinien posiadać dostęp do odpowiednich baz danych organów celnych. Wszystkie podmioty gospodarcze powinny zostać włączone do systemu baz danych w celu zapewnienia dostępności uaktualnionych informacji.

(10) Niektóre produkty roślinne stanowiące ryzyko rozprzestrzenienia chorób zakaźnych i zaraźliwych wśród zwierząt powinny podlegać kontrolom weterynaryjnym. Wykaz takich produktów powinien zostać sporządzony wraz z wykazem państw trzecich lub części państw trzecich, z których dopuszcza się wywóz tych produktów do Wspólnoty.

(11) W przypadku małych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego przewożonych w celu spożycia przez podróżnych przybywających z państw trzecich możliwe jest zwolnienie z wymogu procedur kontroli weterynaryjnych. Niektóre z tych produktów podlegają środkom ochronnym zgodnie z decyzją Komisji 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającą tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (⁷). Do czasu przyjęcia stałych zasad w tym sektorze należy zachować odniesienie do tych środków.

(12) Środki w niniejszym rozporządzeniu zastępują środki ustanowione w decyzji 93/13/EWG i dlatego decyzja ta powinna zostać uchylona.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kontrole weterynaryjne

1. Kontrola dokumentów przewidziana w art. 4 ust. 3 dyrektywy 97/78/WE jest przeprowadzana zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

2. Badania laboratoryjne i badania urzędowych próbek przewidziane w art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE są przeprowadzane zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Powiadomienie o przybyciu produktów za pomocą Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu

1. Przed fizycznym przybyciem przesyłki na terytorium Wspólnoty osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia o przybyciu produktów personel weterynaryjny w punkcie kontroli granicznej, któremu produkty zostaną przekazane, przy użyciu Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu (CVED), określonego w załączniku III.

2. CVED jest wydawane zgodnie z ogólnymi zasadami odnoszącymi się do certyfikacji, ustanowionymi w innych właściwych aktach prawodawstwa wspólnotowego.

3. CVED jest sporządzane w oryginale i kopiach zgodnie z ustaleniami właściwego organu w celu spełnienia wymagań niniejszego rozporządzenia. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę wypełnia część 1 CVED i przekazuje je personelowi weterynaryjnemu w punkcie kontroli granicznej.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 3, informacje zawarte w CVED, po uzyskaniu zgody właściwego organu, którego przesyłka dotyczy, mogą być przekazane wcześniej za pomocą telekomunikacji lub innych systemów elektronicznego przesyłania danych. W takim przypadku informacje dostarczane w formie elektronicznej stanowią informacje wymagane w części 1 wzoru CVED.

Artykuł 3

Procedura, według której należy postępować po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych

1. Po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych przewidzianych w art. 4 dyrektywy 97/78/WE, część 2 CVED jest wypełniana w ramach kompetencji urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej. CVED zostaje podpisane przez tego urzędowego lekarza weterynarii lub przez innego urzędowego lekarza weterynarii działającego pod nadzorem pierwszego, w celu weterynaryjnej odprawy przesyłki.

W przypadku punktów kontroli granicznej dokonujących kontroli ryb, zgodnie z decyzją Komisji 93/352/EWG (⁸), wyznaczony urzędnik może sprawować funkcje urzędowego lekarza weterynarii włącznie z wypełnieniem i podpisaniem CVED.

2. W odniesieniu do przesyłek, które zostały poddane odprawie weterynaryjnej, oryginał CVED składa się z części 1 i 2, należycie wypełnionych i podpisanych.

3. Urzędowy lekarz weterynarii lub osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia organy celne w punkcie kontroli granicznej o odprawie weterynaryjnej przesyłki przewidzianej w ust. 1 przez przekazanie oryginału CVED lub przy użyciu środków elektronicznych.

- Po odprawie celnej (⁹) oryginał CVED towarzyszy przesyłce do pierwszego zakładu w miejscu przeznaczenia.

- Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej zachowuje jedną kopię CVED.

- Urzędowy lekarz weterynarii przekazuje jedną kopię CVED osobie odpowiedzialnej za ładunek.

4. Urzędowy lekarz weterynarii zachowuje oryginał świadectwa weterynaryjnego lub dokumentacji wydanej przez państwo trzecie, która jest dołączona do przesyłki, jak również kopię CVED, przez co najmniej trzy lata. Jednakże w przypadku przesyłek produktów tranzytem lub składowanych w składzie zatwierdzonym na mocy art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, których ostateczne miejsce przeznaczenia znajduje się poza Wspólnotą, oryginały dokumentów weterynaryjnych dołączonych do przesyłki w momencie przybycia pozostają przy przesyłce, a jedynie kopie tych dokumentów są zachowywane w punkcie kontroli granicznej.

Artykuł 4

Procedura, według której należy postępować w przypadku, gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej, lecz pozostają pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej przewidzianej w art. 3 ust. 1, lecz pozostają pod dozorem celnym i zostaną dopuszczone do swobodnego obrotu na późniejszym etapie, stosuje się procedurę wymienioną w ust. 2, 3 i 4.

2. Oryginał CVED pozostaje dołączony do przesyłki, dopóki przesyłka pozostaje pod dozorem celnym jednego lub wielu zakładów, do czasu wystąpienia z wnioskiem o odprawę celną przez osobę odpowiedzialną za ładunek.

3. Przy pierwszej odprawie celnej osoba odpowiedzialna za ładunek przedstawia oryginał CVED urzędowi celnemu odpowiedzialnemu za zakład, w którym przesyłka jest umieszczona. Można to wykonać przy użyciu środków elektronicznych, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwego organu.

4. W przypadku gdy złożono wniosek o odprawę celną przewidzianą w ust. 3, podmiot, któremu podlega zakład:

a) zachowuje kopię CVED dołączoną do przesyłki;

b) zapisuje dane dotyczące przyjęcia przesyłki; oraz

c) zapisuje dane dotyczące odprawy celnej lub daty odprawy, jeżeli przesyłka jest podzielona na części zgodnie z art. 5.

Artykuł 5

Procedura, według której należy postępować w przypadku dzielenia na części przesyłek pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłka określona w art. 4 ust. 1 jest podzielona na części, oryginał CVED jest przedstawiany właściwym organom celnym odpowiedzialnym za zakład, w którym przesyłka zostaje podzielona. Kopia CVED pozostanie zatem w zakładzie, w którym przesyłka zostaje podzielona.

2. Właściwy organ odpowiedzialny za zakład wymieniony w ust. 1 może wydać poświadczoną kserokopię oryginału CVED dołączoną do każdej części przesyłki i uzupełnioną informacjami na temat skorygowanej ilości i wagi.

Właściwy organ może wymagać zachowania danych od podmiotu, któremu podlega zakład, gdzie przesyłka zostaje podzielona, w celu zapewnienia identyfikacji różnych części przesyłki.

Dane i kopie CVED muszą być przechowywane przez trzy lata.

Artykuł 6

Koordynacja z innymi służbami kontroli

W celu zapewnienia, że wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego wwożone do Wspólnoty są poddawane kontrolom weterynaryjnym, właściwy organ i urzędowi lekarze weterynarii każdego Państwa Członkowskiego koordynują z innymi służbami kontroli gromadzenie istotnych informacji dotyczących wwozu produktów zwierzęcych. Ma to w szczególności zastosowanie do:

a) informacji dostępnych służbom celnym;

b) informacji na temat manifestów statków, łodzi, kolei i samolotów;

c) innych źródeł informacji dostępnych handlowym podmiotom gospodarczym obejmującym sektor drogowy, kolejowy, portowy i powietrzny.

Artykuł 7

Dostęp do baz danych i włączenie do systemów technologii informacyjnej

Do celów art. 6 właściwy organ ma dostęp do baz danych lub ich odpowiednich części udostępnionych służbom celnym.

Z zastrzeżeniem właściwej ochrony danych, systemy technologii informacyjnej używane przez właściwy organ, na ile to możliwe i w miarę potrzeb, należy połączyć z systemami służb celnych oraz z systemami handlowych podmiotów gospodarczych w celu przyspieszenia przekazania informacji.

Artykuł 8

Zasady szczególne w odniesieniu do produktów stanowiących część bagażu podróżnych lub wysyłanych jako przesyłki do osób prywatnych

[1] Produkty pochodzenia zwierzęcego, które stanowią część bagażu podróżnych lub są wysyłane jako małe przesyłki do osób prywatnych, są zgodne z wymogami ustanowionymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1285/2008.

Artykuł 9

Kontrole weterynaryjne niektórych produktów roślinnych

1. Państwa Członkowskie poddają produkty roślinne wymienione w wykazie stanowiącym załącznik IV, z krajów dopuszczonych i wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, kontroli dokumentów określonej w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz, jeżeli to stosowne, badaniom laboratoryjnym określonym w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i innym kontrolom bezpośrednim określonym w załączniku III do dyrektywy 97/78/WE.

2. Wymagania dyrektywy 97/78/WE oraz niniejszego rozporządzenia stosuje się do produktów roślinnych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik IV do niniejszego rozporządzenia, które, w szczególności ze względu na ich pochodzenie i dalsze miejsce przeznaczenia, mogą stanowić ryzyko rozprzestrzeniania zakaźnych lub zaraźliwych chorób wśród zwierząt.

Artykuł 10

Użycie certyfikacji elektronicznej

Sporządzanie, używanie, przekazywanie i przechowywanie CVED w różnych sytuacjach opisanych w niniejszym rozporządzeniu może być przeprowadzone przy użyciu środków elektronicznych według uznania właściwego organu.

Artykuł 11

Uchylenie

Decyzja 93/13/EWG traci moc.

Odniesienia do uchylonej decyzji rozumiane są jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 stycznia 2004 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (¹), w szczególności jej art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 4, art. 8 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 19 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Pierwotne wymagania w zakresie kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich zostały ustanowione w dyrektywie Rady 90/675/EWG (²), która została uchylona i zastąpiona dyrektywą 97/78/WE.

(2) W świetle doświadczenia zdobytego od momentu przyjęcia dyrektywy 90/675/EWG, zaistniały pewne zmiany w procedurach wprowadzonych dyrektywą 97/78/WE. Decyzja Komisji 93/13/EWG z dnia 22 grudnia 1992 r. ustanawiająca procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów pochodzących z państw trzecich (³), ostatnio zmieniona decyzją 2003/279/WE (⁴), została przyjęta na podstawie pierwszej dyrektywy i dlatego powinna zostać uaktualniona.

(3) Świadectwo wydawane po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych, obecnie ustanowione w załączniku B do decyzji 93/13/EWG, powinno zostać dostosowane tak, aby uwzględniało zmiany procedur w odniesieniu do przesyłek spełniających reguły wspólnotowe oraz przesyłek, które nie spełniają reguł wspólnotowych, zarówno w stosunku do przywozu do Wspólnoty, jak i tranzytu przez Wspólnotę.

(4) Szczegółowe zasady dotyczące użycia świadectwa są wymienione w decyzji Komisji 2000/208/WE z dnia 24 lutego 2000 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 97/98/WE dotyczącej tranzytu drogowego przez terytorium Wspólnoty Europejskiej produktów pochodzenia zwierzęcego z jednego państwa trzeciego do innego państwa trzeciego (⁵) oraz w decyzji Komisji 2000/5 71/WE z dnia 8 września 2000 r. ustanawiającej metody kontroli weterynaryjnych produktów z państw trzecich przeznaczonych do wprowadzenia do stref wolnocłowych, składów wolnocłowych, składów celnych lub dla podmiotów gospodarczych zaopatrujących transgraniczne środki transportu morskiego (⁶).

(5) Jednakże należy ustanowić szczególne zasady dotyczące praktycznego zarządzania świadectwem w sytuacjach, w których przesyłka zostaje poddana odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej, lecz pozostaje przez pewien okres pod dozorem celnym z przyczyn fiskalnych. W takich przypadkach wymagane jest ustanowienie systemu śledzenia oraz sprecyzowanie dokumentacji, która musi być dołączona do przesyłki.

(6) W celu sprawnego funkcjonowania systemu kontroli weterynaryjnych na jednolitym rynku wszystkie istotne informacje dotyczące produktu powinny zostać zgromadzone w jednym dokumencie o jednolitym wzorze umożliwiającym ograniczenie problemów wynikających z odmienności językowej w różnych Państwach Członkowskich.

(7) Szczegóły dotyczące zharmonizowanego pobierania próbek i badań laboratoryjnych różnego rodzaju produktów będą przedmiotem późniejszych decyzji wykonawczych, jednakże do tego czasu wciąż powinny być stosowane przepisy krajowe, z wyjątkiem przypadku szczególnych środków ochronnych.

(8) Doświadczenie wykazało, że posiadanie dobrych źródeł informacji na temat wszystkich przesyłek wwożonych do Wspólnoty ma zasadnicze znaczenie przy ograniczaniu nadużyć finansowych i uchylania się od kontroli. Kontrolowanie manifestów ładunkowych jest kluczową cechą tego procesu gromadzenia informacji, lecz zadanie to jest niezwykle pracochłonne i czasochłonne i dlatego powinno zostać zautomatyzowane, w miarę możliwości za pomocą środków elektronicznych.

(9) Oprócz skutecznego gromadzenia istotnych informacji wśród wszystkich właściwych podmiotów gospodarczych, właściwy organ powinien posiadać dostęp do odpowiednich baz danych organów celnych. Wszystkie podmioty gospodarcze powinny zostać włączone do systemu baz danych w celu zapewnienia dostępności uaktualnionych informacji.

(10) Niektóre produkty roślinne stanowiące ryzyko rozprzestrzenienia chorób zakaźnych i zaraźliwych wśród zwierząt powinny podlegać kontrolom weterynaryjnym. Wykaz takich produktów powinien zostać sporządzony wraz z wykazem państw trzecich lub części państw trzecich, z których dopuszcza się wywóz tych produktów do Wspólnoty.

(11) W przypadku małych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego przewożonych w celu spożycia przez podróżnych przybywających z państw trzecich możliwe jest zwolnienie z wymogu procedur kontroli weterynaryjnych. Niektóre z tych produktów podlegają środkom ochronnym zgodnie z decyzją Komisji 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającą tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (⁷). Do czasu przyjęcia stałych zasad w tym sektorze należy zachować odniesienie do tych środków.

(12) Środki w niniejszym rozporządzeniu zastępują środki ustanowione w decyzji 93/13/EWG i dlatego decyzja ta powinna zostać uchylona.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kontrole weterynaryjne

1. Kontrola dokumentów przewidziana w art. 4 ust. 3 dyrektywy 97/78/WE jest przeprowadzana zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

2. Badania laboratoryjne i badania urzędowych próbek przewidziane w art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE są przeprowadzane zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Powiadomienie o przybyciu produktów za pomocą Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu

1. Przed fizycznym przybyciem przesyłki na terytorium Wspólnoty osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia o przybyciu produktów personel weterynaryjny w punkcie kontroli granicznej, któremu produkty zostaną przekazane, przy użyciu Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu (CVED), określonego w załączniku III.

2. CVED jest wydawane zgodnie z ogólnymi zasadami odnoszącymi się do certyfikacji, ustanowionymi w innych właściwych aktach prawodawstwa wspólnotowego.

3. CVED jest sporządzane w oryginale i kopiach zgodnie z ustaleniami właściwego organu w celu spełnienia wymagań niniejszego rozporządzenia. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę wypełnia część 1 CVED i przekazuje je personelowi weterynaryjnemu w punkcie kontroli granicznej.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 3, informacje zawarte w CVED, po uzyskaniu zgody właściwego organu, którego przesyłka dotyczy, mogą być przekazane wcześniej za pomocą telekomunikacji lub innych systemów elektronicznego przesyłania danych. W takim przypadku informacje dostarczane w formie elektronicznej stanowią informacje wymagane w części 1 wzoru CVED.

Artykuł 3

Procedura, według której należy postępować po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych

1. Po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych przewidzianych w art. 4 dyrektywy 97/78/WE, część 2 CVED jest wypełniana w ramach kompetencji urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej. CVED zostaje podpisane przez tego urzędowego lekarza weterynarii lub przez innego urzędowego lekarza weterynarii działającego pod nadzorem pierwszego, w celu weterynaryjnej odprawy przesyłki.

W przypadku punktów kontroli granicznej dokonujących kontroli ryb, zgodnie z decyzją Komisji 93/352/EWG (⁸), wyznaczony urzędnik może sprawować funkcje urzędowego lekarza weterynarii włącznie z wypełnieniem i podpisaniem CVED.

2. W odniesieniu do przesyłek, które zostały poddane odprawie weterynaryjnej, oryginał CVED składa się z części 1 i 2, należycie wypełnionych i podpisanych.

3. Urzędowy lekarz weterynarii lub osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia organy celne w punkcie kontroli granicznej o odprawie weterynaryjnej przesyłki przewidzianej w ust. 1 przez przekazanie oryginału CVED lub przy użyciu środków elektronicznych.

- Po odprawie celnej (⁹) oryginał CVED towarzyszy przesyłce do pierwszego zakładu w miejscu przeznaczenia.

- Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej zachowuje jedną kopię CVED.

- Urzędowy lekarz weterynarii przekazuje jedną kopię CVED osobie odpowiedzialnej za ładunek.

4. Urzędowy lekarz weterynarii zachowuje oryginał świadectwa weterynaryjnego lub dokumentacji wydanej przez państwo trzecie, która jest dołączona do przesyłki, jak również kopię CVED, przez co najmniej trzy lata. Jednakże w przypadku przesyłek produktów tranzytem lub składowanych w składzie zatwierdzonym na mocy art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, których ostateczne miejsce przeznaczenia znajduje się poza Wspólnotą, oryginały dokumentów weterynaryjnych dołączonych do przesyłki w momencie przybycia pozostają przy przesyłce, a jedynie kopie tych dokumentów są zachowywane w punkcie kontroli granicznej.

Artykuł 4

Procedura, według której należy postępować w przypadku, gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej, lecz pozostają pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej przewidzianej w art. 3 ust. 1, lecz pozostają pod dozorem celnym i zostaną dopuszczone do swobodnego obrotu na późniejszym etapie, stosuje się procedurę wymienioną w ust. 2, 3 i 4.

2. Oryginał CVED pozostaje dołączony do przesyłki, dopóki przesyłka pozostaje pod dozorem celnym jednego lub wielu zakładów, do czasu wystąpienia z wnioskiem o odprawę celną przez osobę odpowiedzialną za ładunek.

3. Przy pierwszej odprawie celnej osoba odpowiedzialna za ładunek przedstawia oryginał CVED urzędowi celnemu odpowiedzialnemu za zakład, w którym przesyłka jest umieszczona. Można to wykonać przy użyciu środków elektronicznych, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwego organu.

4. W przypadku gdy złożono wniosek o odprawę celną przewidzianą w ust. 3, podmiot, któremu podlega zakład:

a) zachowuje kopię CVED dołączoną do przesyłki;

b) zapisuje dane dotyczące przyjęcia przesyłki; oraz

c) zapisuje dane dotyczące odprawy celnej lub daty odprawy, jeżeli przesyłka jest podzielona na części zgodnie z art. 5.

Artykuł 5

Procedura, według której należy postępować w przypadku dzielenia na części przesyłek pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłka określona w art. 4 ust. 1 jest podzielona na części, oryginał CVED jest przedstawiany właściwym organom celnym odpowiedzialnym za zakład, w którym przesyłka zostaje podzielona. Kopia CVED pozostanie zatem w zakładzie, w którym przesyłka zostaje podzielona.

2. Właściwy organ odpowiedzialny za zakład wymieniony w ust. 1 może wydać poświadczoną kserokopię oryginału CVED dołączoną do każdej części przesyłki i uzupełnioną informacjami na temat skorygowanej ilości i wagi.

Właściwy organ może wymagać zachowania danych od podmiotu, któremu podlega zakład, gdzie przesyłka zostaje podzielona, w celu zapewnienia identyfikacji różnych części przesyłki.

Dane i kopie CVED muszą być przechowywane przez trzy lata.

Artykuł 6

Koordynacja z innymi służbami kontroli

W celu zapewnienia, że wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego wwożone do Wspólnoty są poddawane kontrolom weterynaryjnym, właściwy organ i urzędowi lekarze weterynarii każdego Państwa Członkowskiego koordynują z innymi służbami kontroli gromadzenie istotnych informacji dotyczących wwozu produktów zwierzęcych. Ma to w szczególności zastosowanie do:

a) informacji dostępnych służbom celnym;

b) informacji na temat manifestów statków, łodzi, kolei i samolotów;

c) innych źródeł informacji dostępnych handlowym podmiotom gospodarczym obejmującym sektor drogowy, kolejowy, portowy i powietrzny.

Artykuł 7

Dostęp do baz danych i włączenie do systemów technologii informacyjnej

Do celów art. 6 właściwy organ ma dostęp do baz danych lub ich odpowiednich części udostępnionych służbom celnym.

Z zastrzeżeniem właściwej ochrony danych, systemy technologii informacyjnej używane przez właściwy organ, na ile to możliwe i w miarę potrzeb, należy połączyć z systemami służb celnych oraz z systemami handlowych podmiotów gospodarczych w celu przyspieszenia przekazania informacji.

Artykuł 8

Zasady szczególne w odniesieniu do produktów stanowiących część bagażu podróżnych lub wysyłanych w małych partiach osobom prywatnym

1. Bez uszczerbku dla szczególnych reguł wspólnotowych odnoszących się do niektórych produktów, produkty określone w art. 16 ust. 1 lit. a), b) i d) dyrektywy 97/78/WE nie powinny podlegać systematycznym kontrolom weterynaryjnym wymienionym w rozdziale 1 tej dyrektywy, jeżeli ich waga wynosi mniej niż 1 kg i są przeznaczone do osobistego spożycia przez ludzi.

Jednakże produkty takie mogą być wwożone do Wspólnoty wyłącznie z dopuszczonych państw trzecich lub części dopuszczonych państw trzecich.

2. Ustęp 1 nie ma wpływu na zasady dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego wymienione we właściwych aktach prawodawstwa wspólnotowego.

3. W przypadku małych paczek zawierających produkty pochodzenia zwierzęcego wwożonych do Danii z Grenlandii i Wysp Owczych do bezpośredniego spożycia przez osoby prywatne, ograniczenie wagowe przewidziane w ust. 1 wynosi 5 kg.

4. W przypadku ryb złowionych rekreacyjnie i wwożonych do Finlandii i Szwecji z Rosji w ramach bagażu osobistego podróżnych, do bezpośredniego spożycia przez osoby prywatne, ograniczenie wagowe przewidziane w ust. 1 wynosi 15 kg lub obejmuje jedną rybę bez względu na jej wagę, w zależności od tego, która waga jest większa.

Artykuł 9

Kontrole weterynaryjne niektórych produktów roślinnych

1. Państwa Członkowskie poddają produkty roślinne wymienione w wykazie stanowiącym załącznik IV, z krajów dopuszczonych i wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, kontroli dokumentów określonej w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz, jeżeli to stosowne, badaniom laboratoryjnym określonym w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i innym kontrolom bezpośrednim określonym w załączniku III do dyrektywy 97/78/WE.

2. Wymagania dyrektywy 97/78/WE oraz niniejszego rozporządzenia stosuje się do produktów roślinnych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik IV do niniejszego rozporządzenia, które, w szczególności ze względu na ich pochodzenie i dalsze miejsce przeznaczenia, mogą stanowić ryzyko rozprzestrzeniania zakaźnych lub zaraźliwych chorób wśród zwierząt.

Artykuł 10

Użycie certyfikacji elektronicznej

Sporządzanie, używanie, przekazywanie i przechowywanie CVED w różnych sytuacjach opisanych w niniejszym rozporządzeniu może być przeprowadzone przy użyciu środków elektronicznych według uznania właściwego organu.

Artykuł 11

Uchylenie

Decyzja 93/13/EWG traci moc.

Odniesienia do uchylonej decyzji rozumiane są jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 stycznia 2004 r.