RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólne stanowisko Rady 2002/829/WPZiB z dnia 21 października 2002 r w sprawie dostaw niektórych rodzajów sprzętu do Demokratycznej Republiki Konga (²) wprowadziło embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego do Demokratycznej Republiki Konga („DRK”).

(2) W dniu 28 lipca 2003 r., Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych postanowiła w rezolucji 1493 (2003), („UNSCR 1493 (2003)”), wprowadzić embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego oraz na dostarczanie pomocy, doradztwa lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi wszystkim grupom zbrojnym i oddziałom milicji działającym na terytorium Północnego i Południowego Kivu oraz Ituri oraz grupom nie będącym stronami globalnego i całościowego porozumienia w DRK.

(3) Wspólne stanowisko 2003/680/WPZiB przewiduje dostosowanie wspólnego stanowiska 2002/829/WPZiB do środków określonych w UNSCR 1493 (2003). Niektóre z tych środków zostały wprowadzone w życie na poziomie wspólnotowym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1727/2003 (³).

(4) Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w oraz do DRK, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r. („UNSCR 1596 (2005)”), która, między innymi, rozszerza istniejące embargo na broń na wszystkich odbiorców na terytorium DRK. UNSCR 1596 (2005) przewiduje pewne zwolnienia z embarga.

(5) Wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB potwierdza embargo i zakaz dostarczania pokrewnej pomocy ustanowione we wspólnym stanowisku 2002/829/WPZiB oraz przewiduje dodatkowe zwolnienia z embarga na broń oraz wyjątki od zakazu dostarczania pokrewnej pomocy w celu dostosowania listy zwolnień do UNSCR 1596 (2005).

(6) Zakaz dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi jest objęty zakresem stosowania Traktatu. W celu uniknięcia zniekształcenia konkurencji konieczne są środki wspólnotowe do wprowadzenia takiego zakazu we Wspólnocie.

(7) Do celów niniejszego rozporządzenia, należy przyjąć, że terytorium Wspólnoty obejmuje terytoria Państw Członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie.

(8) Ze względów praktycznych, Komisja powinna być upoważniona do dokonywania zmian załącznika do niniejszego rozporządzenia.

(9) Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji.

(10) W celu zachowania przejrzystości rozporządzenie (WE) nr 1727/2003 powinno zostać zastąpione niniejszym nowym rozporządzeniem zawierającym wszystkie istotne przepisy dotyczące zakazu dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi w DRK,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, rozbudową, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub inną usługą techniczną i może obejmować formy takie jak instruowanie, doradztwo, szkolenie, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności albo usługi doradcze; pomoc techniczna obejmuje też pomoc w formie ustnej;

2) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, który został powołany zgodnie z ust. 8 UNSCR 1533 (2004).

Artykuł 2

1. Zakazuje się:

a) bezpośredniego lub pośredniego udzielania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi jakiemukolwiek podmiotowi pozarządowemu lub jakiejkolwiek osobie, działającym na terytorium DRK;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, w stosunku do jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu broni i sprzętu pokrewnego, jak również w stosunku do jakiegokolwiek bezpośredniego lub pośredniego udzielania, sprzedawania, dostawy lub przekazywania powiązanej pomocy technicznej i innych usług jakiemukolwiek podmiotowi pozarządowemu lub jakiejkolwiek osobie działającym na terytorium DRK;

c) świadomego i zamierzonego uczestniczenia w działaniach, których przedmiotem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie wspieranie transakcji, o których mowa w lit. a) i b).

2. Komitet ds. Sankcji jest powiadamiany z wyprzedzeniem o pomocy technicznej, finansowaniu lub pomocy finansowej, innych niż przewidziane w przepisach dotyczących świadczenia takiej pomocy na rzecz Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga („MONUC”), zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a), przekazywanych jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi rządowemu lub innemu na terytorium DRK lub przeznaczonych do użytku na terytorium DRK. Takie powiadomienie powinno zawierać wszystkie istotne informacje, w tym, w odpowiednich przypadkach, użytkownika końcowego, proponowany termin dostaw i plan przesyłek.

Artykuł 2a

Zakaz, o którym mowa w art. 2 lit. b), nie stanowi podstawy żadnej odpowiedzialności osób fizycznych lub prawnych bądź podmiotów, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć ten zakaz.

Artykuł 3

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy państwa członkowskiego, figurujące w wykazie adresów internetowych umieszczonym w załączniku, w którym to państwie dostawca usług ma siedzibę, mogą zezwolić na świadczenie:

a) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonych wyłącznie do wspierania MONUC i do użytkowania przez tę misję;

b) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanych z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, po uprzednim powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji zgodnie z art. 2 ust. 2;

c) [1] pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonych wyłącznie do wsparcia regionalnej grupy zadaniowej Unii Afrykańskiej lub wykorzystania przez tę grupę.

2. Nie udziela się zezwolenia na działania, które już miały miejsce.

Artykuł 4

Komisja i Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie inne istotne informacje będące w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, trudności w zakresie egzekwowania przepisów oraz informacje dotyczące orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 5

1. Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika na podstawie informacji przekazanych przez Państwa Członkowskie.

2. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje w celu skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia wszelkie konieczne kontakty z Komitetem ds. Sankcji.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelki środki niezbędne do zapewnienia, aby sankcje te były stosowane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych ich zmianach.

Artykuł 6a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w art. 3 ust. 1, i wskazują je na stronach internetowych wymienionych w Załączniku.

2. Państwa członkowskie, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego artykułu, informują Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach oraz o wszelkich późniejszych zmianach w tym zakresie.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty,

b) na pokładzie każdego samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji państwa członkowskiego,

c) do każdej osoby będącej obywatelem państwa członkowskiego i przebywającej na terytorium Wspólnoty lub poza nim,

d) do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego,

e) do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do każdego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Wspólnoty.

Artykuł 8

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1727/2003.

Artykuł 9

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2005 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólne stanowisko Rady 2002/829/WPZiB z dnia 21 października 2002 r w sprawie dostaw niektórych rodzajów sprzętu do Demokratycznej Republiki Konga (²) wprowadziło embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego do Demokratycznej Republiki Konga („DRK”).

(2) W dniu 28 lipca 2003 r., Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych postanowiła w rezolucji 1493 (2003), („UNSCR 1493 (2003)”), wprowadzić embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego oraz na dostarczanie pomocy, doradztwa lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi wszystkim grupom zbrojnym i oddziałom milicji działającym na terytorium Północnego i Południowego Kivu oraz Ituri oraz grupom nie będącym stronami globalnego i całościowego porozumienia w DRK.

(3) Wspólne stanowisko 2003/680/WPZiB przewiduje dostosowanie wspólnego stanowiska 2002/829/WPZiB do środków określonych w UNSCR 1493 (2003). Niektóre z tych środków zostały wprowadzone w życie na poziomie wspólnotowym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1727/2003 (³).

(4) Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w oraz do DRK, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r. („UNSCR 1596 (2005)”), która, między innymi, rozszerza istniejące embargo na broń na wszystkich odbiorców na terytorium DRK. UNSCR 1596 (2005) przewiduje pewne zwolnienia z embarga.

(5) Wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB potwierdza embargo i zakaz dostarczania pokrewnej pomocy ustanowione we wspólnym stanowisku 2002/829/WPZiB oraz przewiduje dodatkowe zwolnienia z embarga na broń oraz wyjątki od zakazu dostarczania pokrewnej pomocy w celu dostosowania listy zwolnień do UNSCR 1596 (2005).

(6) Zakaz dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi jest objęty zakresem stosowania Traktatu. W celu uniknięcia zniekształcenia konkurencji konieczne są środki wspólnotowe do wprowadzenia takiego zakazu we Wspólnocie.

(7) Do celów niniejszego rozporządzenia, należy przyjąć, że terytorium Wspólnoty obejmuje terytoria Państw Członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie.

(8) Ze względów praktycznych, Komisja powinna być upoważniona do dokonywania zmian załącznika do niniejszego rozporządzenia.

(9) Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji.

(10) W celu zachowania przejrzystości rozporządzenie (WE) nr 1727/2003 powinno zostać zastąpione niniejszym nowym rozporządzeniem zawierającym wszystkie istotne przepisy dotyczące zakazu dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi w DRK,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, rozbudową, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub inną usługą techniczną i może obejmować formy takie jak instruowanie, doradztwo, szkolenie, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności albo usługi doradcze; pomoc techniczna obejmuje też pomoc w formie ustnej;

2) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, który został powołany zgodnie z ust. 8 UNSCR 1533 (2004).

Artykuł 2

[1] 1. Zakazuje się:

a) bezpośredniego lub pośredniego udzielania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi jakiemukolwiek podmiotowi pozarządowemu lub jakiejkolwiek osobie, działającym na terytorium DRK;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, w stosunku do jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu broni i sprzętu pokrewnego, jak również w stosunku do jakiegokolwiek bezpośredniego lub pośredniego udzielania, sprzedawania, dostawy lub przekazywania powiązanej pomocy technicznej i innych usług jakiemukolwiek podmiotowi pozarządowemu lub jakiejkolwiek osobie działającym na terytorium DRK;

c) świadomego i zamierzonego uczestniczenia w działaniach, których przedmiotem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie wspieranie transakcji, o których mowa w lit. a) i b).

2. Komitet ds. Sankcji jest powiadamiany z wyprzedzeniem o pomocy technicznej, finansowaniu lub pomocy finansowej, innych niż przewidziane w przepisach dotyczących świadczenia takiej pomocy na rzecz Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga („MONUC”), zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a), przekazywanych jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi rządowemu lub innemu na terytorium DRK lub przeznaczonych do użytku na terytorium DRK. Takie powiadomienie powinno zawierać wszystkie istotne informacje, w tym, w odpowiednich przypadkach, użytkownika końcowego, proponowany termin dostaw i plan przesyłek.

Artykuł 2a

Zakaz, o którym mowa w art. 2 lit. b), nie stanowi podstawy żadnej odpowiedzialności osób fizycznych lub prawnych bądź podmiotów, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć ten zakaz.

Artykuł 3

[2] 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy państwa członkowskiego, figurujące w wykazie adresów internetowych umieszczonym w załączniku, w którym to państwie dostawca usług ma siedzibę, mogą zezwolić na świadczenie:

a) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonych wyłącznie do wspierania MONUC i do użytkowania przez tę misję;

b) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanych z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, po uprzednim powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji zgodnie z art. 2 ust. 2.

2. Nie udziela się zezwolenia na działania, które już miały miejsce.

Artykuł 4

Komisja i Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie inne istotne informacje będące w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, trudności w zakresie egzekwowania przepisów oraz informacje dotyczące orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 5

1. Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika na podstawie informacji przekazanych przez Państwa Członkowskie.

2. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje w celu skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia wszelkie konieczne kontakty z Komitetem ds. Sankcji.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelki środki niezbędne do zapewnienia, aby sankcje te były stosowane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych ich zmianach.

Artykuł 6a

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w art. 3 ust. 1, i wskazują je na stronach internetowych wymienionych w Załączniku.

2. Państwa członkowskie, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego artykułu, informują Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach oraz o wszelkich późniejszych zmianach w tym zakresie.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty,

b) na pokładzie każdego samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji państwa członkowskiego,

c) do każdej osoby będącej obywatelem państwa członkowskiego i przebywającej na terytorium Wspólnoty lub poza nim,

d) do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego,

e) do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do każdego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Wspólnoty.

Artykuł 8

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1727/2003.

Artykuł 9

[3] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2005 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólne stanowisko Rady 2002/829/WPZiB z dnia 21 października 2002 r w sprawie dostaw niektórych rodzajów sprzętu do Demokratycznej Republiki Konga (²) wprowadziło embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego do Demokratycznej Republiki Konga („DRK”).

(2) W dniu 28 lipca 2003 r., Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych postanowiła w rezolucji 1493 (2003), („UNSCR 1493 (2003)”), wprowadzić embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego oraz na dostarczanie pomocy, doradztwa lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi wszystkim grupom zbrojnym i oddziałom milicji działającym na terytorium Północnego i Południowego Kivu oraz Ituri oraz grupom nie będącym stronami globalnego i całościowego porozumienia w DRK.

(3) Wspólne stanowisko 2003/680/WPZiB przewiduje dostosowanie wspólnego stanowiska 2002/829/WPZiB do środków określonych w UNSCR 1493 (2003). Niektóre z tych środków zostały wprowadzone w życie na poziomie wspólnotowym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1727/2003 (³).

(4) Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w oraz do DRK, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r. („UNSCR 1596 (2005)”), która, między innymi, rozszerza istniejące embargo na broń na wszystkich odbiorców na terytorium DRK. UNSCR 1596 (2005) przewiduje pewne zwolnienia z embarga.

(5) Wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB potwierdza embargo i zakaz dostarczania pokrewnej pomocy ustanowione we wspólnym stanowisku 2002/829/WPZiB oraz przewiduje dodatkowe zwolnienia z embarga na broń oraz wyjątki od zakazu dostarczania pokrewnej pomocy w celu dostosowania listy zwolnień do UNSCR 1596 (2005).

(6) Zakaz dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi jest objęty zakresem stosowania Traktatu. W celu uniknięcia zniekształcenia konkurencji konieczne są środki wspólnotowe do wprowadzenia takiego zakazu we Wspólnocie.

(7) Do celów niniejszego rozporządzenia, należy przyjąć, że terytorium Wspólnoty obejmuje terytoria Państw Członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie.

(8) Ze względów praktycznych, Komisja powinna być upoważniona do dokonywania zmian załącznika do niniejszego rozporządzenia.

(9) Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji.

(10) W celu zachowania przejrzystości rozporządzenie (WE) nr 1727/2003 powinno zostać zastąpione niniejszym nowym rozporządzeniem zawierającym wszystkie istotne przepisy dotyczące zakazu dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi w DRK,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, rozbudową, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub inną usługą techniczną i może obejmować formy takie jak instruowanie, doradztwo, szkolenie, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności albo usługi doradcze; pomoc techniczna obejmuje też pomoc w formie ustnej;

2) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, który został powołany zgodnie z ust. 8 UNSCR 1533 (2004).

Artykuł 2

Zabrania się:

a) bezpośredniego lub pośredniego udzielania, sprzedaży, dostarczania lub przekazywania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w DRK lub w celu wykorzystania na terytorium tego państwa;

b) bezpośredniego lub pośredniego dostarczania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności, dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu broni i sprzętu pokrewnego lub w odniesieniu do udzielania, sprzedaży, dostarczania lub przekazywania pokrewnej pomocy technicznej i innych usług jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w DRK lub w celu wykorzystania na terytorium tego państwa;

c) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których przedmiotem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, wspieranie transakcji, o których mowa w lit. a) i b).

Artykuł 2a

[1] Zakaz, o którym mowa w art. 2 lit. b), nie stanowi podstawy żadnej odpowiedzialności osób fizycznych lub prawnych bądź podmiotów, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć ten zakaz.

Artykuł 3

[2] 1. W drodze odstępstwa od art. 2, wskazane na stronach internetowych wymienionych w Załączniku [3] właściwe organy państwa członkowskiego, w którym dostawca usług ma siedzibę, mogą zezwolić na dostarczanie:

a) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonymi wyłącznie do wsparcia i wykorzystania przez Misję Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK (»MONUC«);

b) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonymi wyłącznie do wsparcia i wykorzystania przez armię i policję DRK, pod warunkiem, że jednostki te:

(i) ukończyły proces formowania się, lub

(ii) działają pod dowództwem, odpowiednio »état-major intégré« Sił Zbrojnych lub Państwowej Policji DRK, lub

(iii) są w trakcie procesu formowania się na terytorium DRK poza terytorium prowincji Północnego i Południowego Kivu i okręgu Ituri;

c) pomocy technicznej uzgodnionej z rządem DRK i przeznaczonej wyłącznie do wsparcia armii i policji DRK, będących w trakcie procesu formowania się na terytorium prowincji Północnego i Południowego Kivu i okręgu Ituri, po uprzednim powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji o dostarczaniu takiej pomocy lub usług oraz

d) pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym, przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych i ochronnych, po uprzednim powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji o dostarczaniu takiej pomocy lub usług.

2. Nie udziela się zezwoleń na działania, które już miały miejsce.

Artykuł 4

Komisja i Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie inne istotne informacje będące w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, trudności w zakresie egzekwowania przepisów oraz informacje dotyczące orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 5

1. Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika na podstawie informacji przekazanych przez Państwa Członkowskie.

2. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje w celu skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia wszelkie konieczne kontakty z Komitetem ds. Sankcji.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelki środki niezbędne do zapewnienia, aby sankcje te były stosowane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych ich zmianach.

Artykuł 6a

[4] 1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w art. 3 ust. 1, i wskazują je na stronach internetowych wymienionych w Załączniku.

2. Państwa członkowskie, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego artykułu, informują Komisję o wyznaczonych przez siebie właściwych organach oraz o wszelkich późniejszych zmianach w tym zakresie.

Artykuł 7

[5] Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty,

b) na pokładzie każdego samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji państwa członkowskiego,

c) do każdej osoby będącej obywatelem państwa członkowskiego i przebywającej na terytorium Wspólnoty lub poza nim,

d) do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego,

e) do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do każdego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Wspólnoty.

Artykuł 8

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1727/2003.

Artykuł 9

[6] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2005 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólne stanowisko Rady 2002/829/WPZiB z dnia 21 października 2002 r w sprawie dostaw niektórych rodzajów sprzętu do Demokratycznej Republiki Konga (²) wprowadziło embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego do Demokratycznej Republiki Konga („DRK”).

(2) W dniu 28 lipca 2003 r., Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych postanowiła w rezolucji 1493 (2003), („UNSCR 1493 (2003)”), wprowadzić embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego oraz na dostarczanie pomocy, doradztwa lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi wszystkim grupom zbrojnym i oddziałom milicji działającym na terytorium Północnego i Południowego Kivu oraz Ituri oraz grupom nie będącym stronami globalnego i całościowego porozumienia w DRK.

(3) Wspólne stanowisko 2003/680/WPZiB przewiduje dostosowanie wspólnego stanowiska 2002/829/WPZiB do środków określonych w UNSCR 1493 (2003). Niektóre z tych środków zostały wprowadzone w życie na poziomie wspólnotowym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1727/2003 (³).

(4) Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w oraz do DRK, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r. („UNSCR 1596 (2005)”), która, między innymi, rozszerza istniejące embargo na broń na wszystkich odbiorców na terytorium DRK. UNSCR 1596 (2005) przewiduje pewne zwolnienia z embarga.

(5) Wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB potwierdza embargo i zakaz dostarczania pokrewnej pomocy ustanowione we wspólnym stanowisku 2002/829/WPZiB oraz przewiduje dodatkowe zwolnienia z embarga na broń oraz wyjątki od zakazu dostarczania pokrewnej pomocy w celu dostosowania listy zwolnień do UNSCR 1596 (2005).

(6) Zakaz dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi jest objęty zakresem stosowania Traktatu. W celu uniknięcia zniekształcenia konkurencji konieczne są środki wspólnotowe do wprowadzenia takiego zakazu we Wspólnocie.

(7) Do celów niniejszego rozporządzenia, należy przyjąć, że terytorium Wspólnoty obejmuje terytoria Państw Członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie.

(8) Ze względów praktycznych, Komisja powinna być upoważniona do dokonywania zmian załącznika do niniejszego rozporządzenia.

(9) Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji.

(10) W celu zachowania przejrzystości rozporządzenie (WE) nr 1727/2003 powinno zostać zastąpione niniejszym nowym rozporządzeniem zawierającym wszystkie istotne przepisy dotyczące zakazu dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi w DRK,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, rozbudową, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub inną usługą techniczną i może obejmować formy takie jak instruowanie, doradztwo, szkolenie, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności albo usługi doradcze; pomoc techniczna obejmuje też pomoc w formie ustnej;

2) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, który został powołany zgodnie z ust. 8 UNSCR 1533 (2004).

Artykuł 2

Zabrania się:

a) bezpośredniego lub pośredniego udzielania, sprzedaży, dostarczania lub przekazywania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w DRK lub w celu wykorzystania na terytorium tego państwa;

b) bezpośredniego lub pośredniego dostarczania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności, dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu broni i sprzętu pokrewnego lub w odniesieniu do udzielania, sprzedaży, dostarczania lub przekazywania pokrewnej pomocy technicznej i innych usług jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w DRK lub w celu wykorzystania na terytorium tego państwa;

c) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których przedmiotem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, wspieranie transakcji, o których mowa w lit. a) i b).

Artykuł 3

1. W drodze odstępstwa od art. 2, określone w załączniku [1] właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym dostawca usług ma siedzibę mogą zezwolić na:

a) dostarczanie pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym przeznaczonymi wyłącznie do wsparcia i wykorzystania przez Misję Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK („MONUC”);

b) dostarczanie pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym przeznaczonymi wyłącznie do wsparcia lub wykorzystania przez siły zbrojne i policję DRK pod warunkiem że jednostki te:

i) ukończyły proces formowania się lub

ii) działają pod dowództwem, odpowiednio „état-major intégré” Sił Zbrojnych lub Państwowej Policji DRK lub

iii) są w trakcie procesu formowania się na terytorium DRK poza prowincjami Północnego i Południowego Kivu i okręgu Ituri;

c) dostarczanie pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych i ochronnych, po uprzednim powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji o dostarczaniu takiej pomocy lub usług.

2. Nie udziela się zezwoleń na działania, które już miały miejsce.

Artykuł 4

Komisja i Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie inne istotne informacje będące w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, trudności w zakresie egzekwowania przepisów oraz informacje dotyczące orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 5

1. Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika na podstawie informacji przekazanych przez Państwa Członkowskie.

2. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje w celu skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia wszelkie konieczne kontakty z Komitetem ds. Sankcji.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelki środki niezbędne do zapewnienia, aby sankcje te były stosowane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych ich zmianach.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty wraz z jej przestrzenią powietrzną oraz na każdym statku wodnym lub powietrznym znajdującym się pod jurysdykcją Państwa Członkowskiego;

b) wobec każdej osoby będącej obywatelem Państwa Członkowskiego, przebywającej na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

c) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub jednostki zarejestrowanej lub założonej na mocy prawa Państwa Członkowskiego;

d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub jednostki prowadzącej działalność gospodarczą we Wspólnocie.

Artykuł 8

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1727/2003.

Artykuł 9

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2005 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólne stanowisko Rady 2002/829/WPZiB z dnia 21 października 2002 r w sprawie dostaw niektórych rodzajów sprzętu do Demokratycznej Republiki Konga (²) wprowadziło embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego do Demokratycznej Republiki Konga („DRK”).

(2) W dniu 28 lipca 2003 r., Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych postanowiła w rezolucji 1493 (2003), („UNSCR 1493 (2003)”), wprowadzić embargo na dostawy broni i sprzętu pokrewnego oraz na dostarczanie pomocy, doradztwa lub szkoleń związanych z działaniami wojskowymi wszystkim grupom zbrojnym i oddziałom milicji działającym na terytorium Północnego i Południowego Kivu oraz Ituri oraz grupom nie będącym stronami globalnego i całościowego porozumienia w DRK.

(3) Wspólne stanowisko 2003/680/WPZiB przewiduje dostosowanie wspólnego stanowiska 2002/829/WPZiB do środków określonych w UNSCR 1493 (2003). Niektóre z tych środków zostały wprowadzone w życie na poziomie wspólnotowym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1727/2003 (³).

(4) Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w oraz do DRK, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r. („UNSCR 1596 (2005)”), która, między innymi, rozszerza istniejące embargo na broń na wszystkich odbiorców na terytorium DRK. UNSCR 1596 (2005) przewiduje pewne zwolnienia z embarga.

(5) Wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB potwierdza embargo i zakaz dostarczania pokrewnej pomocy ustanowione we wspólnym stanowisku 2002/829/WPZiB oraz przewiduje dodatkowe zwolnienia z embarga na broń oraz wyjątki od zakazu dostarczania pokrewnej pomocy w celu dostosowania listy zwolnień do UNSCR 1596 (2005).

(6) Zakaz dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi jest objęty zakresem stosowania Traktatu. W celu uniknięcia zniekształcenia konkurencji konieczne są środki wspólnotowe do wprowadzenia takiego zakazu we Wspólnocie.

(7) Do celów niniejszego rozporządzenia, należy przyjąć, że terytorium Wspólnoty obejmuje terytoria Państw Członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie.

(8) Ze względów praktycznych, Komisja powinna być upoważniona do dokonywania zmian załącznika do niniejszego rozporządzenia.

(9) Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji.

(10) W celu zachowania przejrzystości rozporządzenie (WE) nr 1727/2003 powinno zostać zastąpione niniejszym nowym rozporządzeniem zawierającym wszystkie istotne przepisy dotyczące zakazu dostarczania pomocy technicznej i finansowej związanej z działaniami wojskowymi w DRK,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, rozbudową, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub inną usługą techniczną i może obejmować formy takie jak instruowanie, doradztwo, szkolenie, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności albo usługi doradcze; pomoc techniczna obejmuje też pomoc w formie ustnej;

2) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, który został powołany zgodnie z ust. 8 UNSCR 1533 (2004).

Artykuł 2

Zabrania się:

a) bezpośredniego lub pośredniego udzielania, sprzedaży, dostarczania lub przekazywania pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w DRK lub w celu wykorzystania na terytorium tego państwa;

b) bezpośredniego lub pośredniego dostarczania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności, dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu broni i sprzętu pokrewnego lub w odniesieniu do udzielania, sprzedaży, dostarczania lub przekazywania pokrewnej pomocy technicznej i innych usług jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w DRK lub w celu wykorzystania na terytorium tego państwa;

c) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których przedmiotem lub skutkiem jest, bezpośrednio lub pośrednio, wspieranie transakcji, o których mowa w lit. a) i b).

Artykuł 3

1. W drodze odstępstwa od art. 2, określone w załączniku właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym dostawca usług ma siedzibę mogą zezwolić na:

a) dostarczanie pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym przeznaczonymi wyłącznie do wsparcia i wykorzystania przez Misję Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK („MONUC”);

b) dostarczanie pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z bronią i sprzętem pokrewnym przeznaczonymi wyłącznie do wsparcia lub wykorzystania przez siły zbrojne i policję DRK pod warunkiem że jednostki te:

i) ukończyły proces formowania się lub

ii) działają pod dowództwem, odpowiednio „état-major intégré” Sił Zbrojnych lub Państwowej Policji DRK lub

iii) są w trakcie procesu formowania się na terytorium DRK poza prowincjami Północnego i Południowego Kivu i okręgu Ituri;

c) dostarczanie pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej związanej z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych i ochronnych, po uprzednim powiadomieniu Komitetu ds. Sankcji o dostarczaniu takiej pomocy lub usług.

2. Nie udziela się zezwoleń na działania, które już miały miejsce.

Artykuł 4

Komisja i Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie inne istotne informacje będące w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, trudności w zakresie egzekwowania przepisów oraz informacje dotyczące orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 5

1. Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika na podstawie informacji przekazanych przez Państwa Członkowskie.

2. Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje w celu skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia wszelkie konieczne kontakty z Komitetem ds. Sankcji.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelki środki niezbędne do zapewnienia, aby sankcje te były stosowane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych ich zmianach.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty wraz z jej przestrzenią powietrzną oraz na każdym statku wodnym lub powietrznym znajdującym się pod jurysdykcją Państwa Członkowskiego;

b) wobec każdej osoby będącej obywatelem Państwa Członkowskiego, przebywającej na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

c) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub jednostki zarejestrowanej lub założonej na mocy prawa Państwa Członkowskiego;

d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub jednostki prowadzącej działalność gospodarczą we Wspólnocie.

Artykuł 8

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1727/2003.

Artykuł 9

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2005 r.