Wersja obowiązująca od 2011-02-25 do 2014-09-04

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1883/78 z dnia 2 sierpnia 1978 r. ustanawiające ogólne reguły finansowania interwencji przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcja Gwarancji (¹), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (²), w szczególności jego art. 42,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Finansowanie środków interwencyjnych w zakresie regulacji rynków rolnych zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 zapewnia Wspólnota, na warunkach ustalonych przez prawodawstwo rolne. W odniesieniu do środków interwencyjnych w postaci składowania w magazynach państwowych, art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 1883/78 przewiduje, że kwota finansowania jest określona w rocznych sprawozdaniach finansowych sporządzanych przez agencje płatnicze. Wspomniane rozporządzenie określiło również zasady i warunki regulujące wyżej wymienione sprawozdania finansowe. W następstwie ustanowienia na mocy rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), który zastąpił Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) Sekcja Gwarancji należy przewidzieć odpowiednie szczegółowe zasady stosowania.

(2) Środki interwencyjne w postaci składowania w magazynach państwowych mogą podlegać finansowaniu wyłącznie, gdy odnoszące się do nich wydatki zostały poniesione przez agencje płatnicze wyznaczone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005. Wykonanie zadań odnoszących się zwłaszcza do zarządzania lub kontroli środków interwencyjnych, z wyjątkiem wypłat pomocy, może być delegowane zgodnie z art. 6 ust. 1 akapit drugi wspomnianego rozporządzenia. Zadania te mogą być również wykonywane za pośrednictwem kilku agencji płatniczych. Należy ponadto przewidzieć powierzenie zarządzania określonymi środkami składowania w magazynach państwowych jednostkom państwowym lub zewnętrznym jednostkom prywatnym, za które odpowiedzialna będzie agencja płatnicza. W związku z tym, należy przypomnieć zakres odpowiedzialności agencji płatniczych w tej dziedzinie, wyznaczając dokładnie ich obowiązki oraz określając, w jakich okolicznościach i na jakich zasadach można powierzać jednostkom państwowym lub zewnętrznym jednostkom prywatnym zarządzanie określonymi środkami składowania w magazynach państwowych. W ostatnim przypadku należy również ustalić, że zainteresowane jednostki będą działały w ramach umów, na podstawie zobowiązań i ogólnych zasad określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(3) Wydatki odnoszące się do środków interwencyjnych w postaci składowania w magazynach państwowych mogą mieć różnoraki charakter. Konieczne jest zatem określenie dla każdej kategorii transakcji, które wydatki mogą korzystać z finansowania wspólnotowego, a zwłaszcza na jakich warunkach wydatki te można pokryć, ustalając warunki ich kwalifikowalności i obliczania. W ramach tego należy przede wszystkim określić, czy wydatki te należy uwzględnić na podstawie pozycji rzeczywiście udokumentowanych przez agencje płatnicze, czy na podstawie kwot standardowych określonych przez Komisję.

(4) W celu umożliwienia państwom członkowskim nienależącym do strefy euro konsolidacji wydatków i kosztów w walucie krajowej i w euro w sposób zharmonizowany, konieczne jest określenie, na jakich warunkach transakcje związane ze składowaniem w magazynach państwowych byłyby rejestrowane na ich rachunkach oraz ustalenie, który kurs przeliczeniowy ma zastosowanie.

(5) W celu określenia kwoty finansowania wspólnotowego wydatków związanych ze składowaniem w magazynach państwowych, uwzględniając zróżnicowany charakter środków, o których mowa oraz brak jednolitych terminów operacyjnych, należy określić jeden termin operacyjny oparty na rachunkach założonych i prowadzonych przez agencje płatnicze, w których różne pozycje wydatków i dochodów stwierdzonych przez agencje płatnicze są odpowiednio zapisane po stronach ma i winien.

(6) Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady nr 1290/2005 w odniesieniu do prowadzenia rachunków przez agencje płatnicze, deklarowania wydatków i dochodów oraz w odniesieniu do warunków zwrotu wydatków w ramach EFRG i EFRROW (³) w celu uzyskania płatności za wydatki związane ze składowaniem w magazynach państwowych, agencje płatnicze są zobowiązane uwzględnić w deklaracjach wydatków wartości i kwoty, które zaksięgowały w miesiącu następującym po okresie, którego dotyczą transakcje składowania w magazynach państwowych. W celu zapewnienia właściwego przebiegu powyższej procedury, należy ustalić warunki przekazywania Komisji informacji niezbędnych do obliczenia kosztów i wydatków.

(7) Księgowanie zapasów w magazynach państwowych utrzymywanych w ramach interwencji powinno umożliwić określenie kwoty finansowania wspólnotowego, a jednocześnie pozwolić na rozpoznanie sytuacji zapasów produktów objętych systemem pomocy interwencyjnej. W celu właściwej realizacji należy domagać się od agencji płatniczych prowadzenia oddzielnej ewidencji zapasów i oddzielnych rachunków finansowych, zawierających pozycje niezbędne do monitorowania zapasów i do zarządzania finansowaniem wydatków i dochodów generowanych przez środki interwencyjne związane ze składowaniem w magazynach państwowych.

(8) Agencje płatnicze mają obowiązek księgowania pozycji dotyczących ilości, wartości i niektórych średnich. Jednakże niektórych transakcji lub wydatków nie należy uwzględniać z powodu niektórych okoliczności, bądź też należy brać je pod uwagę zgodnie z zasadami szczególnymi. Aby uniknąć rozbieżności w księgowaniu oraz zapewnić ochronę interesów finansowych Wspólnoty, należy dokładnie określić takie przypadki i okoliczności, jak również warunki ich księgowania.

(9) Dzień księgowania poszczególnych pozycji wydatków i dochodów właściwych dla środków interwencyjnych związanych ze składowaniem w magazynach państwowych zależy od charakteru transakcji i może być określony w ramach obowiązującego prawodawstwa rolnego. W tej sytuacji, należy ustanowić ogólną zasadę, zgodnie z którą księgowanie ma miejsce w dniu przeprowadzenia czynności fizycznej wynikającej z zastosowania środka interwencyjnego oraz przewidzieć przypadki szczególne, które należy wziąć pod uwagę.

(10) W ramach ponoszonej przez siebie odpowiedzialności ogólnej, agencje płatnicze muszą dokonywać w sposób okresowy i systematyczny kontroli zapasów produktów podlegających systemowi pomocy interwencyjnej. Aby zapewnić wypełnianie w sposób spójny przez wszystkie agencje płatnicze powyższego obowiązku, należy przewidzieć wprowadzenie okresowości i zasad ogólnych kontroli i inwentaryzacji.

(11) Wycena operacji składowania w magazynach państwowych zależy także od charakteru transakcji i może być określona w stosowanym prawodawstwie rolnym. Należy ustanowić zasadę ogólną, zgodnie z którą wartość zakupów i sprzedaży równa jest sumie wypłat lub wpłat, zrealizowanych lub do zrealizowania, za czynności fizyczne oraz zasad szczególnych lub przypadków szczególnych, które należy uwzględnić.

(12) Należy ustalić formę i treść dokumentów obowiązkowo przekazywanych dotyczących środków interwencyjnych związanych ze składowaniem w magazynach państwowych, jak również warunki i zasady przekazywania lub przechowywania wspomnianych dokumentów przez państwa członkowskie. Ze względu na spójność z zasadami ustanowionymi w pozostałych dziedzinach, których dotyczy finansowanie wspólnej polityki rolnej, przekazywanie i wymiana informacji zawartych w niniejszym rozporządzeniu będą dokonywane na warunkach i zasadach określonych w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 883/2006.

(13) Środki podjęte na podstawie niniejszego rozporządzenia zastępują przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 411/88 z dnia 12 lutego 1988 r. w sprawie metody i stopy procentowej stosowanych przy obliczaniu kosztów finansowania środków interwencyjnych obejmujących skup, składowanie i zbyt (⁴), rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1643/89 z dnia 12 czerwca 1989 r. określającego standardowe kwoty wykorzystywane dla finansowania czynności fizycznych powstających przy publicznym składowaniu produktów rolnych (⁵), rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2734/89 z dnia 8 września 1989 r. w sprawie czynników, które należy uwzględnić przy określaniu wydatków na podstawie art. 37 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 822/87, które mają być finansowane przez Sekcję Gwarancji EFOGR (⁶), rozporządzenia Rady (EWG) nr 3492/90 z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającego czynniki, które należy uwzględnić w rocznych sprawozdaniach finansowych w odniesieniu do finansowania środków interwencyjnych w postaci składowania w magazynach publicznych przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (⁷), rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3597/90 z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie zasad rachunkowości dla środków interwencyjnych obejmujących skup, składowanie i sprzedaż produktów rolnych przez agencje interwencyjne (⁸), rozporządzenia Komisji (EWG) nr 147/91 z dnia 22 stycznia 1991 r. określającego i ustalającego dopuszczalną tolerancję dla ubytków ilościowych produktów rolnych składowanych w ramach interwencji publicznej (⁹), rozporządzenia Komisji (WE) nr 2148/96 z dnia 8 listopada 1996 r. ustanawiającego zasady oceny i monitorowania publicznych zapasów interwencyjnych produktów rolnych (¹⁰).

(14) Należy zatem uchylić rozporządzenia (EWG) nr 411/88, (EWG) nr 1643/89, (EWG) nr 2734/89, (EWG) nr 3492/90, (EWG) nr 3597/90, (EWG) nr 147/91 i (WE) nr 2148/96.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Funduszy Rolniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ 1

ŚRODKI INTERWENCYJNE W FORMIE TRANSAKCJI SKŁADOWANIA W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa warunki i zasady stosowane w finansowaniu z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFGR) wydatków związanych ze środkami interwencyjnymi dotyczącymi składowania w magazynach państwowych, z zarządzaniem i kontrolą odpowiadających im transakcji dokonywanych przez agencje płatnicze, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, z księgowaniem odpowiadających im wydatków i dochodów z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz z przekazywaniem wymaganych informacji i dokumentów.

Artykuł 2

Odpowiedzialność i obowiązki agencji płatniczej

1. Agencje płatnicze zapewniają zarządzanie i kontrolę transakcji związanych ze środkami interwencyjnymi dotyczącymi składowania w magazynach państwowych, za które są odpowiedzialne, na warunkach określonych w załączniku I oraz, w odpowiednim przypadku, określonych przez prawodawstwo rolne, zwłaszcza na podstawie minimalnego odsetka kontroli określonego we wspomnianym załączniku

Agencje płatnicze mogą delegować swoje kompetencje na rzecz agencji interwencyjnych zgodnie z warunkami akredytacji określonymi w załączniku I pkt 1.C) rozporządzenia Komisji (WE) nr 885/2006 (¹¹), bądź działać za pośrednictwem innych agencji płatniczych.

2. Agencje płatnicze lub agencje interwencyjne, bez uszczerbku dla ich ogólnej odpowiedzialności w zakresie składowania w magazynach państwowych, mogą:

a) powierzyć zarządzanie określonymi środkami składowania w magazynach państwowych osobom fizycznym lub prawnym zajmującym się składowaniem interwencyjnych produktów rolnych, zwanymi dalej „podmiotami składującymi”. W tym przypadku zarządzanie odbywa się obowiązkowo w ramach umów składu, na podstawie obowiązków i zasad ogólnych określonych w załączniku II,

b) delegować osoby fizyczne lub prawne do wykonania niektórych szczególnych zadań określonych w prawodawstwie rolnym.

3. Obowiązki agencji płatniczych w zakresie składowania w magazynach państwowych są przede wszystkim następujące:

a) prowadzenie ewidencji zapasów i rachunków finansowych dla każdego z produktów podlegających środkowi interwencyjnemu związanemu ze składowaniem w magazynach państwowych na podstawie transakcji zrealizowanych w okresie od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września roku następnego, zwanym dalej „rokiem budżetowym”;

b) uaktualnianie wykazu podmiotów składujących, z którymi agencje płatnicze podpisały umowy w zakresie składowania w magazynach państwowych. Wykaz ten zawiera wyczerpujące dane umożliwiające dokładną identyfikację wszystkich miejsc składowania, ich pojemności, liczby magazynów, chłodni lub silosów, ich planów i schematów;

c) udostępnianie Komisji typowych umów stosowanych przy składowaniu w magazynach państwowych, zasad dotyczących przejmowania produktów, ich składowania i wydawania z magazynów podmiotów składujących, jak również zasad dotyczących odpowiedzialności podmiotów składujących;

d) prowadzenie centralnej skomputeryzowanej ewidencji towarowej zapasów, obejmującej wszystkie miejsca składowania, produkty, wszystkie ilości i jakość poszczególnych produktów oraz masę (w stosownych przypadkach, masę netto lub brutto) lub wielkość;

e) dokonywanie, zgodnie z przepisami wspólnotowymi i krajowymi, wszystkich transakcji związanych ze składowaniem, konserwacją, transportem lub transferem produktów interwencyjnych, bez uszczerbku dla odpowiedzialności własnej kupujących, innych organizacji płatniczych biorących udział w transakcji lub osób upoważnionych z tego tytułu;

f) przeprowadzanie w ciągu całego roku kontroli na miejscu w magazynach, w których składowane są produkty objęte interwencją. Kontrole te przeprowadzane są w nieregularnych odstępach czasu i bez zapowiedzi. Jednakże możliwe jest powiadomienie, ściśle ograniczone do minimalnego koniecznego terminu, o ile nie zaszkodzi ono celowi kontroli. Tego rodzaju powiadomienie nie wykracza poza 24 godziny, z wyjątkiem przypadków należycie uzasadnionych;

g) przeprowadzanie corocznej inwentaryzacji, na warunkach określonych w art. 8.

Jeżeli w danym państwie członkowskim zarządzanie rachunkami składowania w magazynach państwowych w odniesieniu do jednego lub kilku produktów zapewnione jest przez kilka agencji płatniczych, ewidencja zapasów i rachunki finansowe, o których mowa w lit. a) i d) są konsolidowane na poziomie państwa członkowskiego przed przekazaniem odpowiednich informacji do Komisji.

4. Agencje płatnicze podejmują wszelkie środki, aby zagwarantować:

a) właściwe przechowanie produktów podlegających interwencji Wspólnoty. Agencje płatnicze sprawdzają jakość składowanych produktów co najmniej raz w roku;

b) kompletność zapasów interwencyjnych.

5. Agencje płatnicze informują niezwłocznie Komisję:

a) jeśli wydłużenie okresu składowania produktu mogłoby spowodować obniżenie jego jakości;

b) o stratach ilościowych lub obniżeniu jakości produktu na skutek klęsk żywiołowych.

Jeżeli Komisja zostanie powiadomiona o sytuacjach określonych w akapicie pierwszym lit. a) i b), przyjmowane są odpowiednie decyzje:

a) w odniesieniu do sytuacji określonych we wspomnianej wyżej lit. a), zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 (¹²) lub, w zależności od przypadku, zgodnie z procedurą określoną w odpowiednim artykule innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych;

b) w odniesieniu do sytuacji określonych we wspomnianej wyżej lit. b), zgodnie z procedurą określoną w art. 41 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

6. Agencje płatnicze ponoszą skutki finansowe wynikające ze złego przechowywania produktu podlegającego interwencji Wspólnoty, w szczególności z powodu niedostosowania metod składowania. Agencje ponoszą odpowiedzialność finansową w przypadku niedopełnienia swoich zobowiązań lub obowiązków, bez uszczerbku dla możliwości podjęcia działań przeciwko podmiotowi składującemu.

7. Agencja płatnicza w sposób ciągły udostępnia przedstawicielom Komisji oraz upoważnionym przez nią osobom, drogą elektroniczną lub w miejscu jej siedziby, rachunki związane ze składowaniem w magazynach państwowych oraz wszelkie dokumenty, umowy i pliki utworzone, bądź otrzymane w ramach interwencji.

8. Agencje płatnicze przekazują:

a) na wniosek Komisji, dokumenty i informacje, o których mowa w ust. 7 oraz uzupełniające je krajowe przepisy administracyjne przyjęte w celu zastosowania środków interwencyjnych i zarządzania nimi;

b) z częstotliwością przewidzianą w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2006 informacje dotyczące składowania w magazynach państwowych, na podstawie wzorów określonych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Wykaz środków interwencyjnych w postaci składowania w magazynach państwowych

Środki interwencyjne w postaci składowania w magazynach państwowych mogą obejmować transakcje zakupu, składowanie, transport i transfer zapasów, jak również sprzedaż i inne formy zbytu produktów rolnych, na warunkach przewidzianych przez stosowane prawodawstwo rolne i niniejsze rozporządzenie.

Artykuł 4

Finansowanie wydatków interwencyjnych dokonywanych w ramach transakcji składowania w magazynach państwowych

1. W ramach transakcji związanych ze składowaniem w magazynach państwowych, o których mowa w art. 3, EFRG finansuje w ramach interwencji, o ile odpowiednie wydatki nie zostały ustalone w ramach prawodawstwa rolnego, następujące wydatki:

a) koszty finansowe związane z funduszami uruchomionymi przez państwa członkowskie na zakup produktów, zgodnie z warunkami rozliczeń określonymi w załączniku IV;

b) wydatki na czynności fizyczne wynikające z zakupu, sprzedaży, bądź każdej innej formy przekazania produktów (przyjęcie, przechowywanie i odbiór produktów znajdujących się w magazynach państwowych), o których mowa w załączniku V, na podstawie kwot standardowych jednolitych w całej Wspólnocie obliczanych zgodnie z warunkami określonymi w załączniku VI;

c) wydatki na czynności fizyczne niekoniecznie związane z zakupem, sprzedażą czy jakąkolwiek inną formą przekazania produktów, na podstawie kwot standardowych lub kwot niestandardowych, zgodnie z przepisami ustanowionymi przez Komisję w ramach prawodawstwa rolnego dotyczących tych produktów oraz w ramach załącznika VII;

ca) [1] wydatki poniesione na transport na terytorium państwa członkowskiego lub poza nim albo wydatki wynikające z wywozu towarów, na podstawie kwot standardowych lub kwot niestandardowych, podlegające zatwierdzeniu zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

d) amortyzację składowanych produktów, zgodnie z warunkami rozliczeń określonymi w załączniku VIII;

e) różnice (zyski i straty) między wartością księgową a ceną zbytu produktów lub różnice wynikające z innych czynników.

2. W przypadku państw członkowskich nienależących do strefy euro, bez uszczerbku dla zasad i terminów operacyjnych przewidzianych w załącznikach do niniejszego rozporządzenia lub w prawodawstwie rolnym, w szczególności w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2808/98 (¹³), wydatki, o których mowa w ust. 1 lit. b) i c) niniejszego artykułu, obliczane na podstawie kwot ustalonych w EUR oraz wydatki i dochody realizowane w walucie krajowej w ramach niniejszego rozporządzenia, są przeliczane odpowiednio na walutę krajową lub na EUR na podstawie ostatniego kursu przeliczeniowego walut ustalonego przez Europejski Bank Centralny przed rokiem budżetowym, w którym transakcje zostały zarejestrowane w księgowości agencji płatniczej. Wspomniany kurs przeliczeniowy walut stosuje się również w przypadku księgowania odnoszącego się do różnych szczególnych przypadków, o których mowa w art. 7 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Jednakże w odniesieniu do roku budżetowego 2007, państwa członkowskie wymienione w art. 2 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 883/2006 stosują kurs przeliczeniowy, o którym mowa w art. 13 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ 2

KSIĘGOWANIE TRANSAKCJI ZWIĄZANYCH ZE SKŁADOWANIEM W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH

Artykuł 5

Zawartość ewidencji zapasów w magazynach państwowych prowadzonej przez agencje płatnicze

1. Ewidencja towarowa określona w art. 2 ust. 3 lit. a) obejmuje w sposób odrębny następujące kategorie pozycji:

a) ilości produktów zarejestrowane przy przyjmowaniu i wydawaniu z zapasów z fizycznym przesunięciem lub bez fizycznego przesunięcia;

b) ilości wykorzystane z tytułu stosowania systemu bezpłatnej dystrybucji dla osób najbardziej poszkodowanych przewidzianego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3730/87 (¹⁴) i zaksięgowane zgodnie z przepisami art. 5 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3149/92 (¹⁵), z rozróżnieniem ilości, które były przedmiotem transferu do innego państwa członkowskiego;

c) ilości pobrane jako próbki, z wyszczególnieniem próbek pobranych przez kupujących;

d) ilości, których nie można byłoby ponownie zapakować po kontroli wizualnej w ramach sporządzania corocznej inwentaryzacji lub w trakcie kontroli po przejęciu interwencyjnym, a które pozostają w zapasach i są przedmiotem sprzedaży z wolnej ręki;

e) ilości brakujące z przyczyn możliwych i niemożliwych do określenia, w tym ilości brakujące odpowiadające ustalonym prawnie granicom tolerancji;

f) ilości, których jakość uległa obniżeniu;

g) nadwyżki;

h) ilości brakujące przekraczające granicę tolerancji;

i) ilości przyjęte do magazynu i niespełniające wymaganych warunków, w wyniku czego odrzucono ich przejęcie;

j) ilości netto znajdujące się w zapasach na koniec każdego miesiąca lub roku budżetowego, które zostają przeniesione na następny miesiąc lub rok budżetowy.

2. Rachunki finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. a) zawierają:

a) wartość ilości, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, uwzględniając oddzielnie wartość ilości sprzedanych i wartość ilości kupionych;

b) wartość księgową ilości wykorzystanych lub uwzględnionych z tytułu stosowania systemu bezpłatnej dystrybucji, o której mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu;

c) koszty finansowe, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a);

d) wydatki odnoszące się do czynności fizycznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) i c);

e) kwoty wynikające z amortyzacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. d);

f) kwoty pobrane lub odzyskane od sprzedających, nabywców i podmiotów składujących, inne niż określone w art. 11 ust. 2;

g) kwotę dochodów pochodzących ze sprzedaży z wolnej ręki zrealizowanych po dokonaniu corocznej inwentaryzacji lub kontroli następujących po przejęciu produktów do zapasów interwencyjnych;

h) straty i zyski z wydanych produktów z uwzględnieniem amortyzacji, o której mowa w lit. e) niniejszego ustępu;

i) pozostałe pozycje winien i ma, w szczególności elementy odpowiadające ilościom, których dotyczy ust. 1 lit. c) do g) niniejszego artykułu,

j) średnią wartość księgową, wyrażoną, w zależności od przypadku, na tonę lub na hektolitr.

Artykuł 6

Sposób księgowania

1. Pozycje, o których mowa w art. 5 księguje się pod względem ilości, wartości, kwot oraz średnich faktycznie stwierdzonych przez agencje płatnicze lub też pod względem wartości i kwot obliczonych na podstawie ustanowionych przez Komisję standardów.

2. Powyższe zapisy i obliczenia określone w ust. 1 są dokonywane pod warunkiem stosowania następujących zasad:

a) koszty wydania z magazynu odnoszące się do ilości, w przypadku których stwierdzono braki lub których jakość uległa obniżeniu, zgodnie z zasadami, o których mowa w załącznikach X i XII, zostają uwzględnione wyłącznie w stosunku do ilości rzeczywiście sprzedanych lub wydanych z magazynu;

b) ilości uznane za brakujące podczas transferu między państwami członkowskimi nie są uwzględnione jako przyjęte do magazynu państwa członkowskiego miejsca przeznaczenia, przez co nie korzystają one z przypisanych im kosztów standardowych przyjęcia do magazynu;

c) w przypadku transportu lub transferu uwzględnia się ustalone standardowo koszty przyjęcia i wydania jeśli, według przepisów wspólnotowych, koszty te nie zostały uznane za integralną część kosztów transportu;

d) o ile przepisy szczegółowe prawodawstwa wspólnotowego nie stanowią inaczej, nie uwzględnia się w rachunkach EFRG ewentualnych kwot pochodzących ze sprzedaży produktów, których jakość uległa obniżeniu ani innych ewentualnych kwot otrzymanych w podobny sposób;

e) ewentualne nadwyżki ilościowe księguje się po stronie ujemnej w stanie i przesunięciach zapasów w ilościach brakujących. Są one uwzględniane przy określaniu ilości przekraczających granicę tolerancji;

f) próbki inne niż pobierane przez kupujących księguje się zgodnie z przepisami załącznika XII pkt 2 lit. a).

3. O dokonanych przez Komisję poprawkach w danych z bieżącego roku budżetowego, o których mowa w art. 5 informowany jest Komitet ds. Funduszy Rolniczych. Państwa członkowskie mogą zostać poinformowane o poprawkach za pośrednictwem decyzji o płatności miesięcznej lub, w przypadku jej braku, decyzji dotyczącej rozliczenia rachunków. Agencje płatnicze wprowadzają poprawki do ewidencji księgowej na warunkach przewidzianych we wspomnianej decyzji.

Artykuł 7

Dni księgowania wydatków i dochodów oraz przesunięć produktów

1. Poszczególne pozycje wydatków i dochodów księguje się w dniu, w którym ma miejsce czynność fizyczna wynikająca z zastosowania środka interwencyjnego.

Jednakże w wyszczególnionych poniżej przypadkach mają zastosowanie następujące daty:

a) dzień, w którym wchodzi w życie umowa składu, o której mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1262/2001 (¹⁶), w odniesieniu do cukru białego i surowego w przypadku ilości przejętych na podstawie umowy składu podpisanej przez oferenta i agencję płatniczą przed transferem zapasów;

b) dzień inkasa, w przypadku kwot otrzymanych i odzyskanych, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. f) i g);

c) dzień faktycznej płatności kosztów związanych z czynnościami fizycznymi, o ile kosztów tych nie pokrywają kwoty standardowe.

2. Poszczególne pozycje dotyczące przesunięć fizycznych produktów i zarządzania zapasami księguje się w dniu, w którym ma miejsce czynność fizyczna wynikająca z zastosowania środka interwencyjnego.

Jednakże w wyszczególnionych poniżej przypadkach mają zastosowanie następujące daty:

a) dzień przejęcia produktów przez agencję płatniczą zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynków danego produktu, w przypadku ilości przyjmowanych do magazynów państwowych bez zmiany miejsca składowania;

b) dzień stwierdzenia stanu faktycznego w przypadku ilości brakujących lub których jakość uległa obniżeniu oraz nadwyżek ilościowych;

c) dzień faktycznego wydania produktów z magazynu, w przypadku sprzedaży z wolnej ręki produktów, których nie można byłoby ponownie zapakować po kontroli wizualnej w ramach sporządzania corocznej inwentaryzacji lub w trakcie kontroli po przejęciu interwencyjnym, a które pozostają w zapasach;

d) koniec roku budżetowego, w przypadku ewentualnych strat przekraczających granicę tolerancji.

Artykuł 8

Inwentaryzacja

1. Agencje płatnicze w trakcie każdego roku budżetowego przeprowadzają inwentaryzację wszystkich produktów podlegających interwencji Wspólnoty.

Następnie porównują wyniki tej inwentaryzacji z danymi księgowymi. Księgowanie stwierdzonych różnic w ilościach oraz kwot wynikających z różnic jakościowych stwierdzonych w trakcie weryfikacji, odbywa się zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. b) i c).

2. Brakujące ilości wynikające z transakcji standardowych związanych ze składowaniem podlegają granicom tolerancji przedstawionym w załączniku XI i odpowiadają różnicy między, z jednej strony, zapasem teoretycznym wynikającym z remanentu księgowego a, z drugiej strony, zapasem rzeczywistym sporządzonym na podstawie inwentaryzacji przewidzianej w ust. 1 lub zapasem wykazanym jako pozostający po wyczerpaniu rzeczywistego zapasu w magazynie.

ROZDZIAŁ 3

WYCENA RACHUNKÓW

Artykuł 9

Wycena transakcji składowania w magazynach państwowych

1. Wartość zakupów i sprzedaży stanowi równowartość sumy płatności lub wpłat dokonanych lub które mają być dokonane, związanych z czynnościami fizycznymi, z wyjątkiem przepisów szczególnych, o których mowa w niniejszym artykule i z zastrzeżeniem przepisów przewidzianych:

a) w załączniku IX, dla produktów destylacji (alkohol mieszany),

b) w załączniku X, dla brakujących ilości,

c) w załączniku XII, dla produktów, których jakość uległa obniżeniu lub zniszczonych,

d) w załączniku XIII, dla produktów przyjętych do magazynu, których przejęcie odrzucono.

2. Wartość zakupów w przypadku produktów wprowadzanych do zapasów określa się na podstawie ceny interwencyjnej uwzględniając podwyżki, bonifikaty, rabaty, stawki procentowe i współczynniki, które należy zastosować do ceny interwencyjnej podczas zakupu produktu, zgodnie z kryteriami określonymi w prawodawstwie rolnym.

Podwyżki, bonifikaty, rabaty, stawki procentowe i współczynniki nie są jednakże brane pod uwagę w przypadkach i sytuacjach, o których mowa w załącznikach X i XII pkt 2 lit.a) i pkt 2 lit.c).

3. Koszty poniesione lub kwoty otrzymane w związku z czynnościami fizycznymi, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. c), zgodnie z przepisami wspólnotowymi podczas zakupu produktów są zapisywane na rachunku jako wydatki lub dochody związane z kosztami technicznymi, w sposób różny od ceny zakupu.

4. W rachunkach finansowych, o których mowa w art. 5 ust. 2, ilości produktów, które znajdują się w zapasie na koniec roku budżetowego i które pozostają do przeniesienia na następny rok budżetowy wycenia się według ich średniej wartości księgowej (cena z przeniesienia) wynikającej z rozliczenia z ostatniego miesiąca w roku budżetowym.

5. Ilości przyjęte do magazynu niespełniające wymagań związanych ze składowaniem księguje się jako sprzedaż w chwili wydania z magazynu, po cenie, po której zostały zakupione.

Tym niemniej, jeżeli w chwili fizycznego wydania produktu spełnia on wymagania załącznika X lit. b), odbiór towaru należy wcześniej skonsultować z Komisją.

6. W przypadku, gdy rachunek wykazuje saldo dodatnie, zostaje ono pomniejszone o wydatki z bieżącego roku budżetowego.

7. W przypadku zmiany kwot standardowych, terminów płatności, stóp procentowych lub pozostałych elementów rozliczeniowych po pierwszym dniu danego miesiąca, nowe elementy rozliczeniowe mają zastosowanie do czynności fizycznych w następnym miesiącu.

ROZDZIAŁ 4

FINANSOWANE KWOTY ORAZ DEKLARACJE WYDATKÓW I DOCHODÓW

Artykuł 10

Finansowana kwota

1. Kwota finansowana z tytułu środków interwencyjnych określonych w art. 3 ustalana jest na podstawie zestawień rachunkowych sporządzanych przez agencje płatnicze zgodnie z art. 2 ust. 3 lit a), w których różne pozycje wydatków i dochodów określone w art. 5 zostały odpowiednio zapisane po stronach ma i winien, przy czym, w stosownych przypadkach, uwzględnia się kwoty wydatków ustalonych bezpośrednio w prawodawstwie rolnym.

2. Agencja płatnicza przekazuje Komisji drogą elektroniczną, co miesiąc i co roku, informacje niezbędne do finansowania wydatków związanych ze składowaniem w magazynach państwowych oraz odnoszących się do niego rozliczeń potwierdzających wydatki i dochody w postaci tabel (Tabele e.FAUDIT), których wzory przedstawiono w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, w terminach określonych w art. 4 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 883/2006 i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 883/2006.

Artykuł 11

Deklaracje wydatków i dochodów

1. Pomoc finansowa EFRG stanowi równowartość wydatków obliczonych na podstawie przekazanych pozycji, za które odpowiedzialność ponosi agencja płatnicza, pomniejszonych o ewentualne dochody wynikające z zastosowania środka interwencyjnego, zatwierdzonych za pomocą wprowadzonego w życie przez Komisję systemu informatycznego i ujętych przez agencję płatniczą w deklaracji wydatków, sporządzonej zgodnie z art. 6 rozporządzenia nr 883/2006.

2. Sumy odzyskane w wyniku nieprawidłowości lub zaniedbań, o których mowa w art. 32 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, oraz kwoty pobrane lub odzyskane od sprzedających, nabywców i podmiotów składujących, które spełniają kryteria określone w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 883/2006 są deklarowane w budżecie EFRG zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 4 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ 5

WYMIANA INFORMACJI I DOKUMENTACJA

Artykuł 12

Systemy informatyczne

Przekazywanie i wymiana informacji przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, jak również sporządzanie dokumentów o odpowiedniej formie i treści, których wzory przedstawiono w załączniku III, odbywa się za pośrednictwem systemów informatycznych umożliwiających bezpieczną wymianę danych elektronicznych zgodnie z zasadami określonymi w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 883/2006.

ROZDZIAŁ 6

ŚRODKI PRZEJŚCIOWE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 13

Przejście

1. W odniesieniu do państw członkowskich nienależących do strefy euro, wartość ilości netto przeniesionych z roku budżetowego 2006 na rok budżetowy 2007 pomniejszonej o drugi odpis amortyzacyjny na koniec roku budżetowego 2006, zostaje przeliczona na EUR na podstawie ostatniego kursu przeliczeniowego walut ustalonego przez Europejski Bank Centralny przed rokiem budżetowym 2007.

2. Jeżeli państwo członkowskie nienależące do strefy euro prowadzi nadal swoje rachunki w walucie krajowej w roku budżetowym 2007, zgodnie z art. 2 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 883/2006 kurs przeliczeniowy, który należy stosować w trakcie i na końcu tego roku budżetowego jest następujący:

a) ostatni kurs przeliczeniowy walut ustalony przez Europejski Bank Centralny przed rokiem budżetowym 2007 w odniesieniu do przeliczenia na walutę krajową:

- kwot standardowych odnoszących się do wydatków, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) i c) niniejszego rozporządzenia,

- wartości ilości brakujących przekraczających granicę tolerancji, konserwacji i przetworzenia, o której mowa w załączniku X lit. a) do niniejszego rozporządzenia,

- wartość ilości, których jakość uległa obniżeniu lub zniszczonych wskutek klęsk żywiołowych, o których mowa w załączniku XII pkt 2.lit. a) niniejszego rozporządzenia,

- wartości próbek innych niż próbki pobrane przez kupujących, o których mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) niniejszego rozporządzenia,

- kwot standardowych odnoszących się do ilości, których przejęcia odmówiono, o których mowa jest w załączniku XIII pkt 1.lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia;

b) ostatni kurs przeliczeniowy walut ustalony przez Europejski Bank Centralny przed pierwszym dniem każdego kwartału w roku budżetowym 2007, począwszy od dnia 1 października 2006 r. w odniesieniu do przeliczenia na walutę krajową:

- wartości brakujących ilości wskutek kradzieży lub innych, możliwych do określenia przyczyn, o których mowa w załączniku X lit. a) niniejszego rozporządzenia,

- wartości ilości brakujących wskutek transferu lub transportu, o których mowa w załączniku X lit. c) niniejszego rozporządzenia,

- wartość ilości, których jakość uległa obniżeniu lub zniszczonych wskutek złych warunków przechowywania, o której mowa w załączniku XII pkt 2. lit. c) niniejszego rozporządzenia;

c) ostatni kurs przeliczeniowy walut ustalony przez Europejski Bank Centralny przed rokiem budżetowym 2008 w odniesieniu do przeliczenia na EUR wartości ilości netto, które mają zostać przeniesione z roku budżetowego 2007 na rok budżetowy 2008 pomniejszonej o drugi odpis amortyzacyjny na koniec 2007 r.

Artykuł 14

Uchylenia

Rozporządzenia (EWG) nr 411/88, (EWG) nr 1643/89, (EWG) nr 2734/89, (EWG) nr 3492/90, (EWG) nr 3597/90, (EWG) nr 147/91 i (WE) nr 2148/96 zostają uchylone z dniem 1 października 2006 r..

Odesłania do uchylonych rozporządzeń uznaje się za odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytuje zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XVI.

Artykuł 15

Wejście w życie

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 czerwca 2006 r.

[1] Art. 4 ust. 1 lit. ca) dodana przez art. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 157/2011 z dnia 21 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 884/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w odniesieniu do finansowania wydatków interwencyjnych poniesionych w ramach składowania w magazynach państwowych (Dz.Urz.UE L 47 z 22.02.2011, str. 1). Zmiana weszła w życie 25 lutego 2011 r.

[2] Rozporządzenie wchodzi w życie 30 czerwca 2006 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2009-08-10 do 2011-02-24