RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

po zasięgnięciu opinii Komitetu Regionów, a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Protokół w sprawie ochrony i opieki nad zwierzętami załączony do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską wymaga, aby przy formułowaniu i wykonywaniu polityki rolnej Wspólnota i państwa członkowskie w pełni uwzględniały wymogi w zakresie dobrostanu zwierząt, przy równoczesnym przestrzeganiu przepisów prawnych lub administracyjnych oraz zwyczajów państw członkowskich związanych w szczególności z obyczajami religijnymi, tradycjami kulturowymi i dziedzictwem regionalnym.

(2) Dyrektywa Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotycząca ochrony zwierząt hodowlanych (³), sporządzona na podstawie Europejskiej konwencji o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich (⁴) (dalej zwanej „konwencją"), wyznacza minimalne standardy ochrony zwierząt chowanych lub utrzymywanych z przeznaczeniem hodowlanym włącznie z przepisami dotyczącymi pomieszczeń, żywienia, pojenia i opieki zgodnie z fizjologicznymi i etologicznymi potrzebami zwierząt.

(3) Wspólnota jest stroną konwencji, w której ramach przyjęto specjalne zalecenie dotyczące ptactwa domowego (Gallus gallus) zawierające dodatkowe przepisy dotyczące drobiu utrzymywanego z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

(4) Zgodnie z wnioskami raportu Komitetu Naukowego ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt z dnia 21 marca 2000 r. w sprawie dobrostanu kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa (brojlerów), wysokiemu wskaźnikowi wzrostu różnych odmian kurcząt wykorzystywanych obecnie do tego celu nie towarzyszy satysfakcjonujący poziom dobrostanu i zdrowia, a negatywne efekty wysokiego zagęszczenia hodowli można osłabić w budynkach, w których utrzymywane są dobre wewnętrzne warunki klimatyczne.

(5) Przepisy szczególne dotyczące powierzchni niewyłożonych ściółką, w celu minimalizacji parametrów genetycznych lub w celu włączenia wskaźników dobrostanu oprócz zapalenia skóry opuszki podeszwowej, zostaną określone, gdy będą dostępne odpowiednie opinie Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności.

(6) Konieczne jest ustanowienie na szczeblu Wspólnoty zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji, które mogłyby kolidować ze sprawnym funkcjonowaniem wspólnej organizacji rynku w tym sektorze, oraz w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju omawianego sektora.

(7) W celu osiągnięcia podstawowego celu, jakim jest zapewnienie poprawy poziomu dobrostanu zwierząt w intensywnej hodowli kurcząt, konieczne i właściwe staje się ustanowienie, zgodnie z zasadą proporcjonalności, minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa. Niniejsza dyrektywa, zgodnie z trzecim akapitem art. 5 Traktatu, nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wyznaczonych celów.

(8) Zasady powinny koncentrować się na problemach związanych z dobrostanem w ramach systemów intensywnej hodowli. Aby uniknąć stosowania niewspółmiernych środków mających zastosowanie do utrzymywania małych stad kurcząt, należy ustalić minimalny próg stosowania niniejszej dyrektywy.

(9) Ważne jest, aby osoby zajmujące się kurczętami rozumiały odnośne wymogi związane z dobrostanem zwierząt i korzystały ze stosownych szkoleń związanych z wykonywanymi przez nie zadaniami lub miały doświadczenie odpowiadające takim szkoleniom.

(10) Podczas ustanawiania zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa należy zachować równowagę między różnymi aspektami, które mają być uwzględnione, takimi jak dobrostan zwierząt, zdrowie, względy gospodarcze i społeczne oraz wpływ na środowisko.

(11) Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁵) i rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁶) ustanawiają ramy dla kontroli urzędowych obejmujących ocenę zgodności z zasadami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Ponadto rozporządzenie (WE) nr 882/2004 przewiduje zobowiązanie państw członkowskich do przedkładania sprawozdań rocznych dotyczących wdrażania wieloletnich krajowych planów kontroli zawierających wyniki przeprowadzonych kontroli i audytów. Do tego celu zarówno w powyższych rozporządzeniach, jak i w decyzji Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii przewidziano pomoc finansową (⁷).

(12) W niektórych państwach członkowskich istnieją już różne nieobowiązkowe systemy etykietowania mięsa kurcząt oparte na przestrzeganiu standardów odnoszących się do dobrostanu zwierząt i innych parametrów.

(13) W świetle doświadczenia zdobytego podczas stosowania takich nieobowiązkowych systemów etykietowania do Komisji należy przedłożenie sprawozdania z możliwego wprowadzenia na szczeblu Wspólnoty szczególnego, zharmonizowanego i obowiązkowego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych, opartego na przestrzeganiu norm odnoszących się do dobrostanu zwierząt, z uwzględnieniem możliwych skutków społeczno-gospodarczych, wpływu na partnerów gospodarczych Wspólnoty oraz zgodności takiego systemu etykietowania z zasadami opracowanymi przez Światową Organizację Handlu.

(14) Do Komisji należy przedłożenie sprawozdania opartego na nowych danych naukowych z uwzględnieniem dodatkowych badań i praktycznego doświadczenia w celu dalszej poprawy dobrostanu kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa, mając także na uwadze dobrostan stada rodzicielskiego tych kurcząt, a w szczególności aspekty nieobjęte niniejszą dyrektywą. Wspomniane sprawozdanie powinno w szczególności uwzględnić możliwość wprowadzenia progów dla objawów niskiego poziomu dobrostanu stwierdzonych podczas badań poubojowych oraz wpływ parametrów genetycznych na stwierdzone nieprawidłowości prowadzące do niskiego poziomu dobrostanu kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

(15) Państwa członkowskie powinny określić zasady dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy i zapewnić ich wykonanie. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(16) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (⁸) Rada powinna zachęcać państwa członkowskie do sporządzania, na własne potrzeby i w interesie Wspólnoty, tabel, które w możliwie najszerszym zakresie wykażą związek między dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do publicznej wiadomości.

(17) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

Jednakże nie ma ona zastosowania do:

a) gospodarstw, w których liczba kurcząt jest mniejsza niż 500;

b) gospodarstw posiadających wyłącznie stada hodowlane kurcząt;

c) wylęgarni;

d) ekstensywnego chowu ściółkowego i kurcząt chowanych z wolnym wybiegiem, o których mowa w pkt b), c), d) i e) załącznika IV do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1538/91 z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (EWG) nr 1906/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (¹⁰), oraz

e) kurcząt chowanych ekologicznie zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (¹¹).

2. Dyrektywa ma zastosowanie do stad odchowywanych w gospodarstwach, które posiadają zarówno stada hodowlane, jak i odchowywane.

Państwom członkowskim pozostawia się swobodę podejmowania bardziej rygorystycznych środków w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Zasadnicza odpowiedzialność za dobrostan zwierząt spoczywa na właścicielu lub opiekunie zwierząt.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „właściciel" oznacza osobę(-y) fizyczną(-e) lub prawną(-e) posiadającą(-e) gospodarstwo, w którym utrzymywane są kurczęta;

b) „opiekun" oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za kurczęta lub opiekującą się nimi na podstawie umowy lub z mocy prawa zarówno tymczasowo, jak i na stałe;

c) [1] „właściwe organy” oznaczają właściwe organy zgodnie z definicją określoną w art. 3 pkt 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (¹²);

d) [2] „urzędowy lekarz weterynarii” oznacza urzędowego lekarza weterynarii zgodnie z definicją określoną w art. 3 pkt 32 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625;

e) „kurczę" oznacza ptaka z gatunku Gallus gallus utrzymywanego z przeznaczeniem na produkcję mięsa;

f) „gospodarstwo" oznacza miejsce produkcji, w którym chowane są kurczęta;

g) „kurnik" oznacza budynek gospodarstwa, w którym utrzymywane jest stado kurcząt;

h) „powierzchnia użytkowa" oznacza powierzchnię wyłożoną ściółką stale dostępną dla kurcząt;

i) „zagęszczenie hodowli" oznacza łączną masę żywych kurcząt, obecnych jednocześnie w danym kurniku, w przeliczeniu na metr kwadratowy powierzchni użytkowej;

j) „stado" oznacza grupę kurcząt, które zostały umieszczone w kurniku w gospodarstwie i jednocześnie znajdują się w tym kurniku;

k) „wskaźnik śmiertelności dziennej" oznacza liczbę kurcząt padłych w kurniku tego samego dnia, w tym ubitych z powodu choroby lub z innych powodów, podzieloną przez liczbę kurcząt znajdujących się w kurniku w tym dniu i pomnożoną przez 100;

l) „skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej" oznacza sumę wskaźników śmiertelności dziennej.

2. Po otrzymaniu wyników opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na temat wpływu powierzchni niewyłożonej ściółką na dobrostan kurcząt definicja „powierzchni użytkowej" w ust. 1 lit. h) może zostać uzupełniona zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11, w odniesieniu do powierzchni niewyłożonej ściółką.

Artykuł 3

Wymogi związane z utrzymywaniem kurcząt

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby:

a) wszystkie kurniki były zgodne z wymogami określonymi w załączniku I;

b) przeprowadzanie wymaganych kontroli, monitorowanie i podejmowanie dalszych działań, w tym działań przewidzianych w załączniku III, było przeprowadzone przez właściwy organ lub urzędowego lekarza weterynarii.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby maksymalne zagęszczenie hodowli w gospodarstwie lub kurniku gospodarstwa w żadnym momencie nie przekraczało 33 kg/m².

3. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 państwa członkowskie mogą zapewnić, że kurczęta utrzymywane są w wyższym zagęszczeniu hodowli, pod warunkiem że właściciel lub opiekun oprócz wymogów, o których mowa w załączniku I, przestrzega wymogów określonych w załączniku II.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku korzystania z odstępstwa na mocy ust. 3 maksymalne zagęszczenie hodowli w gospodarstwie lub kurniku gospodarstwa w żadnym momencie nie przekraczało 39 kg/m².

5. W przypadku spełnienia kryteriów określonych w załączniku V państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na zwiększenie maksymalnego zagęszczenia hodowli, o którym mowa w ust. 4, o co najwyżej 3 kg/m².

Artykuł 4

Szkolenie i informowanie osób zajmujących się kurczętami

1. Państwa członkowskie zapewniają, że opiekunowie kurcząt będący osobami fizycznymi odbyli w zakresie ich zadań wystarczające szkolenia, jak również gwarantują dostępność właściwych szkoleń.

2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, koncentrują się na aspektach związanych z dobrostanem i obejmują w szczególności tematy wymienione w załączniku IV.

3. Państwa członkowskie zapewniają ustanowienie systemu kontroli i zatwierdzania szkoleń. Opiekun kurcząt posiada świadectwo uznawane przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego poświadczające ukończenie takiego szkolenia lub zdobycie doświadczenia równoważnego takiemu szkoleniu.

4. Państwa członkowskie mogą uznać doświadczenie zdobyte przed dniem 30 czerwca 2010 r. za równoważne udziałowi w takich szkoleniach i wydać świadectwa poświadczające ich równoważność.

5. Państwa członkowskie mogą uznać, że wymogi, o których mowa w ust. 1-4, należy stosować również do właścicieli.

6. Właściciel lub opiekun dostarcza osobom zatrudnionym lub wynajętym przez niego do zajmowania się kurczętami lub do ich chwytania i ładowania instrukcje i informacje dotyczące odpowiednich wymogów związanych z dobrostanem zwierząt, w tym dotyczących metod uboju praktykowanych w gospodarstwach.

Artykuł 5

Etykietowanie mięsa drobiowego

Nie później niż dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z możliwego wprowadzenia szczególnego, zharmonizowanego i obowiązkowego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych, opartego na przestrzeganiu norm odnoszących się do dobrostanu zwierząt.

Sprawozdanie to uwzględnia możliwe skutki społeczno-gospodarcze, wpływ na partnerów gospodarczych Wspólnoty oraz zgodność takiego systemu etykietowania z zasadami opracowanymi przez Światową Organizację Handlu.

Do sprawozdania dołączane są stosowne wnioski legislacyjne uwzględniające uwarunkowania i doświadczenia zdobyte przez państwa członkowskie podczas stosowania nieobowiązkowych systemów etykietowania.

Artykuł 6

Sprawozdanie Komisji składane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie

1. Na podstawie opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie nie później niż dnia 31 grudnia 2010 r. sprawozdanie dotyczące wpływu parametrów genetycznych na stwierdzone nieprawidłowości szkodliwe dla dobrostanu kurcząt. Do tego sprawozdania można, w razie potrzeby, dołączyć stosowne wnioski legislacyjne.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji wyniki gromadzenia danych oparte na monitorowaniu reprezentatywnej próbki stad poddawanych ubojowi podczas co najmniej jednego roku. Aby umożliwić odpowiednią analizę, pobieranie próbek i wymogi dotyczące danych, o których mowa w załączniku III, powinny opierać się na przesłankach naukowych, być obiektywne i porównywalne oraz należy je ustalić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11.

Państwa członkowskie mogą na gromadzenie danych do celów niniejszej dyrektywy potrzebować finansowego wkładu ze strony Wspólnoty.

3. Na podstawie dostępnych danych i z uwzględnieniem nowych danych naukowych Komisja nie później niż dnia 30 czerwca 2012 r. przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy i jej wpływu na dobrostan kurcząt, jak również w sprawie opracowania wskaźników dobrostanu. Sprawozdanie uwzględnia różne warunki i metody produkcji. Uwzględnia również społeczno-gospodarcze i administracyjne skutki niniejszej dyrektywy, w tym aspekty regionalne.

Artykuł 7

Kontrole

1. [3] (uchylony).

2. [4] Państwa członkowskie każdego roku do dnia 31 sierpnia przedkładają Komisji sprawozdanie roczne za poprzedni rok z inspekcji przeprowadzonych przez właściwy organ w celu zweryfikowania zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy. Sprawozdaniu towarzyszy analiza najpoważniejszych ustaleń dotyczących wystąpienia niezgodności oraz krajowy plan działania na rzecz zapobiegania ich występowaniu lub ograniczenia ich w następnych latach. Komisja przekazuje państwom członkowskim streszczenia tych sprawozdań.

Artykuł 8

Wytyczne dla dobrej praktyki zarządzania

Państwa członkowskie wspierają rozwój wytycznych dla dobrej praktyki zarządzania, które obejmują wskazówki dotyczące zgodności z niniejszą dyrektywą. Zachęca się do upowszechniania i stosowania tych wytycznych.

Artykuł 9

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają system sankcji stosowanych w razie naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu stosowania tych sankcji. Przewidziane sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję nie później niż dnia 30 czerwca 2010 r. oraz powiadamiają bezzwłocznie o wszelkich zmianach ich dotyczących.

Artykuł 10

Uprawnienia wykonawcze

Środki konieczne do zapewnienia jednolitego wprowadzania w życie niniejszej dyrektywy mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11.

Artykuł 11

Procedura komitetu

1. Komisję wspiera Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (¹³) („komitet").

2. W przypadku odwołania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

Artykuł 12

Transpozycja

Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 28 czerwca 2007 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

po zasięgnięciu opinii Komitetu Regionów, a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Protokół w sprawie ochrony i opieki nad zwierzętami załączony do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską wymaga, aby przy formułowaniu i wykonywaniu polityki rolnej Wspólnota i państwa członkowskie w pełni uwzględniały wymogi w zakresie dobrostanu zwierząt, przy równoczesnym przestrzeganiu przepisów prawnych lub administracyjnych oraz zwyczajów państw członkowskich związanych w szczególności z obyczajami religijnymi, tradycjami kulturowymi i dziedzictwem regionalnym.

(2) Dyrektywa Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotycząca ochrony zwierząt hodowlanych (³), sporządzona na podstawie Europejskiej konwencji o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich (⁴) (dalej zwanej „konwencją"), wyznacza minimalne standardy ochrony zwierząt chowanych lub utrzymywanych z przeznaczeniem hodowlanym włącznie z przepisami dotyczącymi pomieszczeń, żywienia, pojenia i opieki zgodnie z fizjologicznymi i etologicznymi potrzebami zwierząt.

(3) Wspólnota jest stroną konwencji, w której ramach przyjęto specjalne zalecenie dotyczące ptactwa domowego (Gallus gallus) zawierające dodatkowe przepisy dotyczące drobiu utrzymywanego z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

(4) Zgodnie z wnioskami raportu Komitetu Naukowego ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt z dnia 21 marca 2000 r. w sprawie dobrostanu kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa (brojlerów), wysokiemu wskaźnikowi wzrostu różnych odmian kurcząt wykorzystywanych obecnie do tego celu nie towarzyszy satysfakcjonujący poziom dobrostanu i zdrowia, a negatywne efekty wysokiego zagęszczenia hodowli można osłabić w budynkach, w których utrzymywane są dobre wewnętrzne warunki klimatyczne.

(5) Przepisy szczególne dotyczące powierzchni niewyłożonych ściółką, w celu minimalizacji parametrów genetycznych lub w celu włączenia wskaźników dobrostanu oprócz zapalenia skóry opuszki podeszwowej, zostaną określone, gdy będą dostępne odpowiednie opinie Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności.

(6) Konieczne jest ustanowienie na szczeblu Wspólnoty zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji, które mogłyby kolidować ze sprawnym funkcjonowaniem wspólnej organizacji rynku w tym sektorze, oraz w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju omawianego sektora.

(7) W celu osiągnięcia podstawowego celu, jakim jest zapewnienie poprawy poziomu dobrostanu zwierząt w intensywnej hodowli kurcząt, konieczne i właściwe staje się ustanowienie, zgodnie z zasadą proporcjonalności, minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa. Niniejsza dyrektywa, zgodnie z trzecim akapitem art. 5 Traktatu, nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wyznaczonych celów.

(8) Zasady powinny koncentrować się na problemach związanych z dobrostanem w ramach systemów intensywnej hodowli. Aby uniknąć stosowania niewspółmiernych środków mających zastosowanie do utrzymywania małych stad kurcząt, należy ustalić minimalny próg stosowania niniejszej dyrektywy.

(9) Ważne jest, aby osoby zajmujące się kurczętami rozumiały odnośne wymogi związane z dobrostanem zwierząt i korzystały ze stosownych szkoleń związanych z wykonywanymi przez nie zadaniami lub miały doświadczenie odpowiadające takim szkoleniom.

(10) Podczas ustanawiania zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa należy zachować równowagę między różnymi aspektami, które mają być uwzględnione, takimi jak dobrostan zwierząt, zdrowie, względy gospodarcze i społeczne oraz wpływ na środowisko.

(11) Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁵) i rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁶) ustanawiają ramy dla kontroli urzędowych obejmujących ocenę zgodności z zasadami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Ponadto rozporządzenie (WE) nr 882/2004 przewiduje zobowiązanie państw członkowskich do przedkładania sprawozdań rocznych dotyczących wdrażania wieloletnich krajowych planów kontroli zawierających wyniki przeprowadzonych kontroli i audytów. Do tego celu zarówno w powyższych rozporządzeniach, jak i w decyzji Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii przewidziano pomoc finansową (⁷).

(12) W niektórych państwach członkowskich istnieją już różne nieobowiązkowe systemy etykietowania mięsa kurcząt oparte na przestrzeganiu standardów odnoszących się do dobrostanu zwierząt i innych parametrów.

(13) W świetle doświadczenia zdobytego podczas stosowania takich nieobowiązkowych systemów etykietowania do Komisji należy przedłożenie sprawozdania z możliwego wprowadzenia na szczeblu Wspólnoty szczególnego, zharmonizowanego i obowiązkowego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych, opartego na przestrzeganiu norm odnoszących się do dobrostanu zwierząt, z uwzględnieniem możliwych skutków społeczno-gospodarczych, wpływu na partnerów gospodarczych Wspólnoty oraz zgodności takiego systemu etykietowania z zasadami opracowanymi przez Światową Organizację Handlu.

(14) Do Komisji należy przedłożenie sprawozdania opartego na nowych danych naukowych z uwzględnieniem dodatkowych badań i praktycznego doświadczenia w celu dalszej poprawy dobrostanu kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa, mając także na uwadze dobrostan stada rodzicielskiego tych kurcząt, a w szczególności aspekty nieobjęte niniejszą dyrektywą. Wspomniane sprawozdanie powinno w szczególności uwzględnić możliwość wprowadzenia progów dla objawów niskiego poziomu dobrostanu stwierdzonych podczas badań poubojowych oraz wpływ parametrów genetycznych na stwierdzone nieprawidłowości prowadzące do niskiego poziomu dobrostanu kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

(15) Państwa członkowskie powinny określić zasady dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy i zapewnić ich wykonanie. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(16) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (⁸) Rada powinna zachęcać państwa członkowskie do sporządzania, na własne potrzeby i w interesie Wspólnoty, tabel, które w możliwie najszerszym zakresie wykażą związek między dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do publicznej wiadomości.

(17) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa.

Jednakże nie ma ona zastosowania do:

a) gospodarstw, w których liczba kurcząt jest mniejsza niż 500;

b) gospodarstw posiadających wyłącznie stada hodowlane kurcząt;

c) wylęgarni;

d) ekstensywnego chowu ściółkowego i kurcząt chowanych z wolnym wybiegiem, o których mowa w pkt b), c), d) i e) załącznika IV do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1538/91 z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (EWG) nr 1906/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (¹⁰), oraz

e) kurcząt chowanych ekologicznie zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (¹¹).

2. Dyrektywa ma zastosowanie do stad odchowywanych w gospodarstwach, które posiadają zarówno stada hodowlane, jak i odchowywane.

Państwom członkowskim pozostawia się swobodę podejmowania bardziej rygorystycznych środków w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Zasadnicza odpowiedzialność za dobrostan zwierząt spoczywa na właścicielu lub opiekunie zwierząt.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „właściciel" oznacza osobę(-y) fizyczną(-e) lub prawną(-e) posiadającą(-e) gospodarstwo, w którym utrzymywane są kurczęta;

b) „opiekun" oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za kurczęta lub opiekującą się nimi na podstawie umowy lub z mocy prawa zarówno tymczasowo, jak i na stałe;

c) „właściwy organ" oznacza organ centralny państwa członkowskiego właściwy do przeprowadzania kontroli w zakresie dobrostanu zwierząt oraz kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych lub jakikolwiek inny organ, któremu taka kompetencja została przekazana na szczeblu regionalnym, lokalnym lub innym;

d) „urzędowy lekarz weterynarii" oznacza lekarza weterynarii uprawnionego zgodnie z załącznikiem I sekcja III rozdział IV tytuł A do rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (¹²) do występowania w tym charakterze, wyznaczonego przez właściwy organ;

e) „kurczę" oznacza ptaka z gatunku Gallus gallus utrzymywanego z przeznaczeniem na produkcję mięsa;

f) „gospodarstwo" oznacza miejsce produkcji, w którym chowane są kurczęta;

g) „kurnik" oznacza budynek gospodarstwa, w którym utrzymywane jest stado kurcząt;

h) „powierzchnia użytkowa" oznacza powierzchnię wyłożoną ściółką stale dostępną dla kurcząt;

i) „zagęszczenie hodowli" oznacza łączną masę żywych kurcząt, obecnych jednocześnie w danym kurniku, w przeliczeniu na metr kwadratowy powierzchni użytkowej;

j) „stado" oznacza grupę kurcząt, które zostały umieszczone w kurniku w gospodarstwie i jednocześnie znajdują się w tym kurniku;

k) „wskaźnik śmiertelności dziennej" oznacza liczbę kurcząt padłych w kurniku tego samego dnia, w tym ubitych z powodu choroby lub z innych powodów, podzieloną przez liczbę kurcząt znajdujących się w kurniku w tym dniu i pomnożoną przez 100;

l) „skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej" oznacza sumę wskaźników śmiertelności dziennej.

2. Po otrzymaniu wyników opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na temat wpływu powierzchni niewyłożonej ściółką na dobrostan kurcząt definicja „powierzchni użytkowej" w ust. 1 lit. h) może zostać uzupełniona zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11, w odniesieniu do powierzchni niewyłożonej ściółką.

Artykuł 3

Wymogi związane z utrzymywaniem kurcząt

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby:

a) wszystkie kurniki były zgodne z wymogami określonymi w załączniku I;

b) przeprowadzanie wymaganych kontroli, monitorowanie i podejmowanie dalszych działań, w tym działań przewidzianych w załączniku III, było przeprowadzone przez właściwy organ lub urzędowego lekarza weterynarii.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby maksymalne zagęszczenie hodowli w gospodarstwie lub kurniku gospodarstwa w żadnym momencie nie przekraczało 33 kg/m².

3. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 państwa członkowskie mogą zapewnić, że kurczęta utrzymywane są w wyższym zagęszczeniu hodowli, pod warunkiem że właściciel lub opiekun oprócz wymogów, o których mowa w załączniku I, przestrzega wymogów określonych w załączniku II.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku korzystania z odstępstwa na mocy ust. 3 maksymalne zagęszczenie hodowli w gospodarstwie lub kurniku gospodarstwa w żadnym momencie nie przekraczało 39 kg/m².

5. W przypadku spełnienia kryteriów określonych w załączniku V państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na zwiększenie maksymalnego zagęszczenia hodowli, o którym mowa w ust. 4, o co najwyżej 3 kg/m².

Artykuł 4

Szkolenie i informowanie osób zajmujących się kurczętami

1. Państwa członkowskie zapewniają, że opiekunowie kurcząt będący osobami fizycznymi odbyli w zakresie ich zadań wystarczające szkolenia, jak również gwarantują dostępność właściwych szkoleń.

2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, koncentrują się na aspektach związanych z dobrostanem i obejmują w szczególności tematy wymienione w załączniku IV.

3. Państwa członkowskie zapewniają ustanowienie systemu kontroli i zatwierdzania szkoleń. Opiekun kurcząt posiada świadectwo uznawane przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego poświadczające ukończenie takiego szkolenia lub zdobycie doświadczenia równoważnego takiemu szkoleniu.

4. Państwa członkowskie mogą uznać doświadczenie zdobyte przed dniem 30 czerwca 2010 r. za równoważne udziałowi w takich szkoleniach i wydać świadectwa poświadczające ich równoważność.

5. Państwa członkowskie mogą uznać, że wymogi, o których mowa w ust. 1-4, należy stosować również do właścicieli.

6. Właściciel lub opiekun dostarcza osobom zatrudnionym lub wynajętym przez niego do zajmowania się kurczętami lub do ich chwytania i ładowania instrukcje i informacje dotyczące odpowiednich wymogów związanych z dobrostanem zwierząt, w tym dotyczących metod uboju praktykowanych w gospodarstwach.

Artykuł 5

Etykietowanie mięsa drobiowego

Nie później niż dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z możliwego wprowadzenia szczególnego, zharmonizowanego i obowiązkowego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych, opartego na przestrzeganiu norm odnoszących się do dobrostanu zwierząt.

Sprawozdanie to uwzględnia możliwe skutki społeczno-gospodarcze, wpływ na partnerów gospodarczych Wspólnoty oraz zgodność takiego systemu etykietowania z zasadami opracowanymi przez Światową Organizację Handlu.

Do sprawozdania dołączane są stosowne wnioski legislacyjne uwzględniające uwarunkowania i doświadczenia zdobyte przez państwa członkowskie podczas stosowania nieobowiązkowych systemów etykietowania.

Artykuł 6

Sprawozdanie Komisji składane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie

1. Na podstawie opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie nie później niż dnia 31 grudnia 2010 r. sprawozdanie dotyczące wpływu parametrów genetycznych na stwierdzone nieprawidłowości szkodliwe dla dobrostanu kurcząt. Do tego sprawozdania można, w razie potrzeby, dołączyć stosowne wnioski legislacyjne.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji wyniki gromadzenia danych oparte na monitorowaniu reprezentatywnej próbki stad poddawanych ubojowi podczas co najmniej jednego roku. Aby umożliwić odpowiednią analizę, pobieranie próbek i wymogi dotyczące danych, o których mowa w załączniku III, powinny opierać się na przesłankach naukowych, być obiektywne i porównywalne oraz należy je ustalić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11.

Państwa członkowskie mogą na gromadzenie danych do celów niniejszej dyrektywy potrzebować finansowego wkładu ze strony Wspólnoty.

3. Na podstawie dostępnych danych i z uwzględnieniem nowych danych naukowych Komisja nie później niż dnia 30 czerwca 2012 r. przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy i jej wpływu na dobrostan kurcząt, jak również w sprawie opracowania wskaźników dobrostanu. Sprawozdanie uwzględnia różne warunki i metody produkcji. Uwzględnia również społeczno-gospodarcze i administracyjne skutki niniejszej dyrektywy, w tym aspekty regionalne.

Artykuł 7

Kontrole

1. Właściwy organ przeprowadza niedyskryminacyjne kontrole w celu weryfikacji zgodności z wymogami niniejszej dyrektywy.

Kontrole takie są przeprowadzane na odpowiedniej partii zwierząt utrzymywanych w każdym państwie członkowskim zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (WE) nr 882/2004 i mogą być przeprowadzane w tym samym czasie, co kontrole w innych celach.

Państwa członkowskie opracowują odpowiednie procedury określania gęstości zagęszczania hodowli.

2. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji każdego roku do 30 czerwca sprawozdanie roczne za poprzedni rok w sprawie kontroli określonych w ust. 1. Do sprawozdania dołączony jest wykaz najistotniejszych działań podjętych przez właściwy organ w celu rozwiązania najważniejszych wykrytych problemów dotyczących dobrostanu.

Artykuł 8

Wytyczne dla dobrej praktyki zarządzania

Państwa członkowskie wspierają rozwój wytycznych dla dobrej praktyki zarządzania, które obejmują wskazówki dotyczące zgodności z niniejszą dyrektywą. Zachęca się do upowszechniania i stosowania tych wytycznych.

Artykuł 9

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają system sankcji stosowanych w razie naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu stosowania tych sankcji. Przewidziane sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję nie później niż dnia 30 czerwca 2010 r. oraz powiadamiają bezzwłocznie o wszelkich zmianach ich dotyczących.

Artykuł 10

Uprawnienia wykonawcze

Środki konieczne do zapewnienia jednolitego wprowadzania w życie niniejszej dyrektywy mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11.

Artykuł 11

Procedura komitetu

1. Komisję wspiera Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (¹³) („komitet").

2. W przypadku odwołania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

Artykuł 12

Transpozycja

Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 28 czerwca 2007 r.