(wersja przekształcona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ mają być do niego wprowadzone kolejne zmiany, należy je przeredagować w celu zapewnienia jasności.

(2) Produkty podwójnego zastosowania (włącznie z oprogramowaniem i technologią) powinny podlegać skutecznej kontroli podczas wywozu ze Wspólnoty Europejskiej.

(3) Niezbędny jest efektywny, wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby zapewnić wypełnianie międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii Europejskiej (UE), w szczególności odnośnie do nieproliferacji.

(4) Istnienie wspólnego systemu kontroli i zharmonizowanej polityki w zakresie egzekwowania i monitorowania we wszystkich państwach członkowskich jest warunkiem wstępnym dla ustanowienia swobodnego przepływu produktów podwójnego zastosowania wewnątrz Wspólnoty.

(5) Odpowiedzialność za podejmowanie decyzji w sprawach indywidualnych, globalnych lub krajowych generalnych zezwoleń na eksport, w sprawach zezwoleń na usługi pośrednictwa, w sprawach tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania lub w sprawach zezwoleń na transfery produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV we Wspólnocie spoczywa na władzach krajowych. Przepisy krajowe i decyzje wpływające na wywóz produktów podwójnego zastosowania muszą być podejmowane w ramach wspólnej polityki handlowej, w szczególności w oparciu o rozporządzenie Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu (²).

(6) Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu muszą być zgodne ze zobowiązaniami i ustaleniami, jakie państwa członkowskie przyjęły jako członkowie odpowiednich międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu, lub przez ratyfikowanie stosownych traktatów międzynarodowych.

(7) Podstawowymi elementami skutecznego systemu w zakresie kontroli wywozu są wspólne wykazy produktów podwójnego zastosowania, miejsc przeznaczenia i wytycznych.

(8) Przekazywanie oprogramowania i technologii za pomocą mediów elektronicznych, faksu lub telefonu, do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą, powinno być także kontrolowane.

(9) Szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie powrotnego wywozu i końcowego zastosowania.

(10) Dnia 22 września 1998 r. przedstawiciele państw członkowskich i Komisja Europejska podpisali protokoły dodatkowe do odpowiednich porozumień w sprawach zabezpieczeń między państwami członkowskimi, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej, które, oprócz innych środków, zobowiązują państwa członkowskie do dostarczania informacji na temat transferów określonego sprzętu i materiałów niejądrowych.

(11) Wspólnota przyjęła zespół zasad celnych, zawartych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy kodeks celny (³) (zwane dalej Wspólnotowym kodeksem celnym) oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁴) wprowadzającym rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, które ustanawiają, między innymi, przepisy dotyczące wywozu i powrotnego wywozu towarów. Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza żadnych uprawnień przyznanych na mocy oraz zgodnie ze Wspólnotowym kodeksem celnym i jego przepisami wykonawczymi.

(12) Na podstawie i w ramach art. 30 Traktatu i do czasu osiągnięcia większego stopnia harmonizacji państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania we Wspólnocie w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. W przypadkach gdy takie kontrole wiążą się z efektywnością kontroli wywozu ze Wspólnoty, powinny one podlegać okresowemu przeglądowi przez Radę.

(13) W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia, każde z państw członkowskich powinno podjąć środki przyznające właściwym organom odpowiednie uprawnienia.

(14) Szefowie państw lub rządów UE przyjęli w czerwcu 2003 r. plan działania na rzecz nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia (plan działania z Salonik). Uzupełnieniem tego planu działania jest strategia UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia przyjęta przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r. (Strategia UE BMR). Zgodnie z rozdziałem III tej strategii Unia Europejska musi wykorzystać wszystkie swoje instrumenty w celu zapobieżenia, odstraszania, powstrzymywania i, jeżeli to możliwe, wyeliminowania programów proliferacji, które budzą obawy na poziomie globalnym. Punkt 30.A.4 tego rozdziału odnosi się do zaostrzenia polityki i praktyk kontroli wywozu.

(15) Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 przyjęta w dniu 28 kwietnia 2004 r. stanowi, że wszystkie państwa podejmą i wyegzekwują skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków ich przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi, i w tym celu ustanowią m.in. mechanizmy kontroli tranzytu i pośrednictwa. Materiały powiązane to materiały, urządzenia i technologie, które są objęte odpowiednimi wielostronnymi traktatami i porozumieniami lub zostały umieszczone w krajowych wykazach kontrolnych i które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków jej przenoszenia.

(16) Niniejsze rozporządzenie obejmuje produkty, które jedynie przechodzą przez terytorium Wspólnoty, tj. produkty, które nie podlegają żadnej procedurze celnej innej niż procedura tranzytu zewnętrznego lub które są jedynie umieszczane w strefie wolnocłowej lub magazynie wolnocłowym i jeżeli nie jest konieczne ich ewidencjonowanie w zatwierdzonym rejestrze towarów. Zatem organy państw członkowskich powinny mieć w indywidulanych przypadkach możliwość wydania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do rozprzestrzeniana i broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia.

(17) Należy również wprowadzić kontrolę świadczenia usług pośrednictwa, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy krajowe lub jest świadomy, że takie pośrednictwo może skutkować produkcją lub dostarczaniem broni masowego rażenia w państwie trzecim.

(18) Wskazane jest doprowadzenie do jednolitego i konsekwentnego stosowania kontroli w całej Unii Europejskiej, aby promować bezpieczeństwo UE i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz aby wyrównać szanse eksporterów z państw UE. W związku z tym właściwe jest – zgodnie z zaleceniami planu działań z Salonik oraz zgodnie z postulatami strategii UE BMR w sprawie broni masowego rażenia – rozszerzenie zakresu konsultacji między państwami członkowskimi przed udzieleniem zezwolenia na wywóz. Wśród zalet tego rozwiązania byłoby na przykład zagwarantowanie, że istotnym interesom państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa nie zagrażałby wywóz z innego państwa. Większa zbieżność warunków wdrożenia krajowych kontroli produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w rozporządzeniu i harmonizacja warunków wykorzystywania różnych rodzajów zezwoleń, które mogą być udzielane zgodnie z rozporządzeniem, skutkowałyby bardziej jednolitym i konsekwentnym stosowaniem kontroli. Bardziej precyzyjne zdefiniowanie niematerialnych transferów technologii, obejmujące również udostępnianie kontrolowanych technologii osobom znajdującym się poza UE, wspomogłoby działania na rzecz promowania bezpieczeństwa; podobny skutek miałoby dalsze ujednolicanie sposobów wymiany wrażliwych informacji między państwami członkowskimi, które należą do międzynarodowych systemów kontroli wywozu, w szczególności przez stworzenie możliwości ustanowienia bezpiecznego elektronicznego systemu wzajemnego przekazywania informacji przez państwa członkowskie.

(19) Każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, jakie będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu produktów podwójnego zastosowania.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „produkty podwójnego zastosowania” oznaczają produkty, włącznie z oprogramowaniem i technologią, które mogą być stosowane zarówno w celach cywilnych, jak i wojskowych, oraz obejmują wszystkie towary, które mogą być użyte zarówno w zastosowaniach niewybuchowych, jak i w jakikolwiek sposób do wspomagania wytwarzania broni jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego;

2) „wywóz” oznacza:

(i) procedurę wywozu w rozumieniu art. 161 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (Wspólnotowego kodeksu celnego);

(ii) powrotny wywóz w rozumieniu art. 182 tego kodeksu, nie obejmując jednak produktów w tranzycie; oraz

(iii) przekazywanie oprogramowania lub technologii za pośrednictwem mediów elektronicznych, w tym za pośrednictwem faksu, telefonu, poczty elektronicznej lub wszelkich innych środków elektronicznych do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą Europejską; obejmuje to udostępnianie w formie elektronicznej wspomnianego oprogramowania i technologii osobom prawnym i fizycznym oraz spółkom cywilnym poza terytorium Wspólnoty. Wywóz obejmuje ustne przekazywanie technologii, w przypadku gdy technologia jest opisywana przez telefon;

3) „eksporter” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub spółkę cywilną:

(i) w imieniu której składana jest deklaracja eksportowa, to znaczy osobę, która, w czasie gdy deklaracja jest przyjmowana, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w państwie trzecim i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty. Jeżeli nie została zawarta żadna umowa eksportowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, „eksporter” oznacza osobę posiadającą uprawnienie do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty;

(ii) która podejmuje decyzję o przekazaniu lub udostępnieniu oprogramowania lub technologii za pośrednictwem faksu, telefonu lub poczty elektronicznej lub za pośrednictwem jakichkolwiek innych środków elektronicznych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;

W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania produktem podwójnego zastosowania należy do osoby posiadającej siedzibę poza Wspólnotą, na podstawie umowy, na której opiera się wywóz, za eksportera uważa się umawiającą się stronę mającą siedzibę we Wspólnocie;

4) „deklaracja eksportowa” oznacza dokument, za pomocą którego osoba wskazuje, w określonej formie i w określony sposób wolę poddania produktów podwójnego zastosowania procedurze wywozu;

5) „usługi pośrednictwa” oznaczają:

– negocjowanie lub organizowanie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy produktów podwójnego zastosowania z państwa trzeciego do jakiegokolwiek innego państwa trzeciego; lub

– sprzedaż lub zakup produktów podwójnego zastosowania znajdujących się w państwach trzecich w celu dokonania ich transferu do innego państwa trzeciego;

Dla celów niniejszego rozporządzenia samo świadczenie usług pomocniczych jest wyłączone z niniejszej definicji. Usługami pomocniczymi są: transport, usługi finansowe, ubezpieczenie lub reasekuracja, lub ogólna reklama lub promocja;

6) „pośrednik” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Wspólnoty świadczącą usługi określone w pkt 5 z terytorium Wspólnoty na terytorium państwa trzeciego;

7) „tranzyt” oznacza transport niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wprowadzanych na terytorium celne Wspólnoty i przechodzących przez to terytorium do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;

8) „indywidualne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie udzielone jednemu konkretnemu eksporterowi w odniesieniu do jednego użytkownika końcowego lub odbiorcy w państwie trzecim, obejmujące jeden lub więcej produktów podwójnego zastosowania;

9) „generalne unijne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie na wywóz w odniesieniu do wywozu do niektórych krajów przeznaczenia, dostępne dla wszystkich eksporterów spełniających warunki i wymogi dotyczące jego stosowania, wymienione w załącznikach IIa–IIf;

10) „globalne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie udzielone jednemu określonemu eksporterowi w odniesieniu do typu lub kategorii produktu podwójnego zastosowania, które może być ważne na wywóz do jednego lub więcej określonych użytkowników końcowych i/lub w jednym lub więcej określonych państwach trzecich;

11) „krajowe generalne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie na wywóz udzielone zgodnie z art. 9 ust. 2 i określone w przepisach krajowych zgodnie z art. 9 i załącznikiem IIIc;

12) „terytorium celne Unii Europejskiej” oznacza terytorium w rozumieniu art. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego;

13) „niewspólnotowe produkty podwójnego zastosowania” oznaczają produkty mające status towarów niewspólnotowych w rozumieniu art. 4 ust. 8 Wspólnotowego kodeksu celnego;

ROZDZIAŁ II

ZAKRES

Artykuł 3

1. Wywóz produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I wymaga zezwolenia.

2. Zgodnie z art. 4 lub art. 8 wymóg uzyskania zezwolenia może także odnosić się do wywozu do wszystkich lub niektórych miejsc przeznaczenia niektórych produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.

Artykuł 4

1. W przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma on siedzibę, że wskazane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do stosowania do celów związanych z rozwojem, wytwarzaniem, obsługą, eksploatacją, konserwacją, przechowywaniem, wykrywaniem, identyfikacją lub rozprzestrzenianiem broni chemicznej, biologicznej lub jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego lub z rozwojem, wytwarzaniem, konserwacją lub przechowywaniem pocisków zdolnych do przenoszenia takich broni.

2. Zezwolenie jest również wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli kraj nabywający lub kraj przeznaczenia podlega embargu na broń nałożonemu na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska, przyjęte przez Radę lub decyzję Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), lub embargu na broń nałożonemu przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do końcowego zastosowania wojskowego. Do celów niniejszego ustępu „końcowe zastosowanie wojskowe” oznacza:

a) włączenie do produktów wojskowych wymienionych w wykazie uzbrojenia państw członkowskich;

b) użycie sprzętu produkcyjnego, badawczego lub analitycznego i ich podzespołów do rozwoju, wytwarzania lub konserwacji produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie;

c) użycie niedokończonego produktu w zakładzie przemysłowym do wytwarzania produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie.

3. Zezwolenie jest także wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do wykorzystania jako części lub podzespoły w produktach wojskowych wymienionych w krajowym wykazie uzbrojenia, które zostały wywiezione z terytorium państwa członkowskiego bez zezwolenia lub z naruszeniem zezwolenia przewidzianego przez ustawodawstwo krajowe tego państwa członkowskiego.

4. Jeżeli eksporter jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I, które proponuje na wywóz, są przeznaczone w całości lub w części do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1, 2 i 3, musi on powiadomić organy określone w ust. 1, które podejmą decyzję, czy wskazane jest wymaganie zezwolenia dla danego wywozu.

5. Państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać krajowe ustawodawstwo nakładające wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter ma podstawy do podejrzeń, że te produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1.

6. Państwo członkowskie, które stosując ust. 1–5, nakłada wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, informuje o tym w stosownych przypadkach pozostałe państwa członkowskie i Komisję. Pozostałe państwa członkowskie należycie uwzględniają wszystkie tego rodzaju informacje i informują swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe.

7. Przepisy art. 13 ust. 1 i 2 oraz ust. 5–7 mają zastosowanie do przypadków dotyczących produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.

8. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do podejmowania krajowych środków na mocy art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2603/69.

Artykuł 5

1. Na świadczenie usług pośrednictwa w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, że odnośne produkty są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Jeżeli pośrednik jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania wyszczególnione w załączniku I, w odniesieniu do których proponuje usługi pośrednictwa, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1, musi powiadomić właściwe organy; organy te podejmą decyzję, czy celowe jest wymaganie zezwolenia na takie usługi pośrednictwa.

2. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1 i na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.

3. Państwo członkowskie może przyjąć lub utrzymywać przepisy krajowe nakładające na pośrednictwo w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wymóg uzyskania zezwolenia, jeżeli pośrednik ma powody, aby podejrzewać, że produkty te są lub mogą być przeznaczone do któregokolwiek z zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.

4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 6

1. Właściwe organy państwa, w którym ma miejsce tranzyt, mogą zakazać tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Podejmując decyzję o takim zakazie, państwa członkowskie biorą pod uwagę swoje obowiązki i zobowiązania, które przyjęły na siebie jako strony traktatów międzynarodowych lub jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacji.

2. Przed podjęciem decyzji o ewentualnym zakazie tranzytu państwa członkowskie mogą postanowić, że ich właściwe organy mogą w indywidualnych przypadkach nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w odniesieniu do konkretnego tranzytu produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.

3. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. oraz na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.

4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do przypadków świadczenia usług lub przekazywania technologii, jeżeli to świadczenie lub przekazywanie odbywa się poprzez transgraniczny przepływ osób.

Artykuł 8

1. Państwo członkowskie może, ze względów bezpieczeństwa publicznego lub ze względu na prawa człowieka, zabronić wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I lub wymagać zezwolenia na ich wywóz.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich środkach podjętych na podstawie ust. 1 niezwłocznie po ich podjęciu i podają dokładne powody podjęcia środków.

3. Państwa członkowskie powiadamiają również niezwłocznie Komisję o wszelkich modyfikacjach środków podjętych na podstawie ust. 1.

4. Komisja publikuje środki, o których została powiadomiona na podstawie ust. 2 i 3, w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

ZEZWOLENIE NA WYWÓZ I ZEZWOLENIE NA USŁUGI POŚREDNICTWA

Artykuł 9

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia generalne unijne zezwolenia na wywóz w odniesieniu do niektórych rodzajów eksportu, określone w załącznikach IIa–IIf.

Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę eksporter, mogą zakazać eksporterowi stosowania tych zezwoleń, jeżeli istnieją uzasadnione wątpliwości co do jego zdolności spełnienia warunków i wymogów takiego zezwolenia lub przestrzegania przepisów ustawodawstwa w zakresie kontroli wywozu.

Właściwe organy państwa członkowskiego wymieniają informacje na temat eksporterów pozbawionych prawa stosowania generalnego unijnego zezwolenia na wywóz, chyba że ustalą one, że eksporter nie będzie usiłował wywieźć produktów podwójnego zastosowania przez terytorium innego państwa członkowskiego. Do tego celu stosowany jest system, o którym mowa w art. 19 ust. 4.

W celu zapewnienia, aby generalne unijne zezwolenia na wywóz opisane w załącznikach IIa–IIf obejmowały tylko transakcje niskiego ryzyka, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 23a w celu usunięcia miejsc przeznaczenia z zakresu objętego tymi generalnymi unijnymi zezwoleniami na wywóz, jeżeli takie miejsca przeznaczenia stają się przedmiotem embarga na broń, jak określono w art. 4 ust. 2.

W przypadkach takiego embarga na broń, gdy szczególnie pilny charakter sprawy wymaga usunięcia określonych miejsc przeznaczenia z zakresu objętego generalnym unijnym zezwoleniem na wywóz, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego ustępu stosuje się procedurę przewidzianą w art. 23b. [1]

2. W odniesieniu do wszystkich innych rodzajów wywozu, dla których na mocy niniejszego rozporządzenia wymagane jest zezwolenie, zezwolenie takie udzielane jest przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym eksporter ma swoją siedzibę. Z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w ust. 4 zezwolenia te mogą być indywidualne, globalne lub generalne.

Wszystkie zezwolenia są ważne na całym terenie Wspólnoty.

Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich odnośnych informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie indywidualnych i globalnych zezwoleń na wywóz, aby właściwe organy krajowe miały pełne informacje, w szczególności dotyczące użytkownika końcowego, kraju przeznaczenia i końcowych zastosowań wywożonego produktu. Zezwolenie może podlegać, w stosownych przypadkach, obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika.

3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

4. Krajowe generalne zezwolenia na wywóz:

a) nie obejmują swoim zakresem produktów wymienionych w załączniku IIg;

b) są określane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi. Mogą być stosowane przez wszystkich eksporterów mających miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim wydającym te zezwolenia, jeżeli spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i w uzupełniających przepisach krajowych. Są wydawane zgodnie ze wskazaniami określonymi w załączniku IIIc. Są wydawane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wszelkich wydanych lub zmienionych krajowych generalnych zezwoleniach na wywóz. Komisja podaje te zmiany do wiadomości publicznej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C;

c) nie mogą być wykorzystywane, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe dla niego organy, że przedmiotowe produkty są lub mogą być przeznaczane w całości lub części do któregokolwiek z zastosowań określonych w art. 4 ust. 1 i 3, lub w art. 4 ust. 2 w kraju objętym embargiem na broń nałożonym na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska przyjętego przez Radę lub na mocy decyzji OB WE lub embargiem na broń nałożonym wiążącą rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ lub jeżeli eksporter jest świadomy, że produkty te są przeznaczone do wyżej wspomnianych zastosowań.

5. Państwa członkowskie utrzymują lub wprowadzają w swoim odnośnym krajowym ustawodawstwie możliwość udzielania zezwolenia globalnego na wywóz.

6. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wykaz organów właściwych do:

a) udzielania zezwoleń na wywóz produktów podwójnego zastosowania;

b) wydawania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania na mocy niniejszego rozporządzenia.

Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 10

1. Zezwolenia na usługi pośrednictwa w ramach niniejszego rozporządzenia są wydawane przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym pośrednik ma miejsce pobytu lub siedzibę. Zezwolenia te są wydawane na określoną ilość wyszczególnionych produktów przemieszczanych między dwoma lub więcej państwami trzecimi. Należy jednoznacznie określić umiejscowienie tych produktów w państwie trzecim, będącym państwem pochodzenia, użytkownika końcowego oraz jego dokładną lokalizację. Zezwolenia są ważne na terytorium całej Wspólnoty.

2. Pośrednicy dostarczają właściwym organom wszystkich odpowiednich informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu zezwoleń na usługi pośrednictwa, w szczególności informacji dotyczących umiejscowienia tych produktów podwójnego zastosowania w państwie trzecim, będącym państwem pochodzenia, jednoznacznego opisu tych produktów i ich ilości, trzecich stron biorących udział w transakcji, państwa trzeciego, będącego państwem przeznaczenia, użytkownika końcowego w tym trzecim kraju oraz jego dokładnej lokalizacji.

3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o zezwolenie na usługi pośrednictwa w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

4. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji wykaz organów upoważnionych do udzielania przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu zezwoleń na usługi pośrednictwa. Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 11

1. Jeżeli produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których został złożony wniosek o wydanie indywidualnego zezwolenia na wywóz do miejsca przeznaczenia niewymienionego w załączniku IIa lub do jakiegokolwiek miejsca przeznaczenia w przypadku produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV, są lub będą umieszczone w jednym lub kilku państwach członkowskich innych niż te, w których składany jest wniosek, fakt taki zostaje wykazany we wniosku. Właściwe organy państwa członkowskiego, do których został złożony wniosek o wydanie zezwolenia, niezwłocznie zasięgają opinii właściwych organów zainteresowanego państwa lub państw członkowskich i dostarczają stosownych informacji. Państwo lub państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, w ciągu dziesięciu dni roboczych powiadamiają o wszelkich zastrzeżeniach, jakie mogą mieć wobec udzielenia zezwolenia, które wiążą państwo członkowskie, w którym złożono wniosek.

Jeżeli w ciągu dziesięciu dni roboczych nie zostaną przedstawione żadne zastrzeżenia, uznaje się, że państwo lub państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, nie mają zastrzeżeń.

W wyjątkowych przypadkach każde państwo członkowskie, u którego zasięgano opinii, może złożyć wniosek o wydłużenie terminu 10-dniowego. Jednakże wydłużenie to nie może przekroczyć 30 dni roboczych.

2. Jeżeli wywóz mógłby naruszać podstawowe interesy bezpieczeństwa, państwo członkowskie może prosić inne państwo członkowskie o nieudzielanie zezwolenia na wywóz lub, jeżeli takie zezwolenie zostało udzielone, prosić o jego unieważnienie, zawieszenie, modyfikację lub odwołanie. Państwo członkowskie, które otrzymało taką prośbę, niezwłocznie podejmuje konsultacje o charakterze niewiążącym z państwem członkowskim występującym z prośbą, które mają się zakończyć w ciągu 10 dni roboczych. Jeżeli państwo członkowskie, do którego kierowana jest prośba, postanowi udzielić zezwolenia, powinno poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą systemu elektronicznego, o którym mowa w art. 13 ust. 6.

Artykuł 12

1. Przy podejmowaniu decyzji o ewentualnym udzieleniu indywidualnego lub globalnego zezwolenia na wywóz lub udzieleniu zezwolenia na usługi pośrednictwa na mocy niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie biorą pod uwagę wszelkie istotne względy obejmujące:

a) własne zobowiązania i obowiązki, które przyjęły jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywózu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych;

b) własne zobowiązania w ramach sankcji nałożone na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska, przyjęte przez Radę lub decyzję OBWE lub przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;

c) względy krajowej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym dziedziny objęte wspólnym stanowiskiem Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określającym wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (⁵);

d) zamierzone końcowe zastosowanie i ryzyko jego zmiany.

2. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1, przy ocenie wniosku o wydanie zezwolenia globalnego na wywóz państwa członkowskie biorą pod uwagę stosowanie przez eksportera proporcjonalnych i odpowiednich środków i procedur w celu zapewnienia zgodności z przepisami i celami niniejszego rozporządzenia oraz z warunkami zezwolenia.

Artykuł 13

1. Właściwe organy państw członkowskich, działając zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, mogą odmówić udzielenia zezwolenia na wywóz, a także mogą unieważnić, zawiesić, zmodyfikować lub odwołać zezwolenie na wywóz, które już zostało udzielone. W przypadku odmowy, unieważnienia, zawieszenia, znacznego ograniczenia lub odwołania zezwolenia na wywóz lub w przypadku ustalenia przez właściwe organy, że nie należy wydawać zezwolenia na zamierzony wywóz, powiadamiają one właściwe organy pozostałych państw członkowskich i Komisję oraz przekazują im stosowne informacje. W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego zawieszą zezwolenie na wywóz, ostateczna ocena zostanie zakomunikowana państwom członkowskim i Komisji na koniec okresu zawieszenia.

2. W ciągu trzech lat od powiadomienia właściwe organy państw członkowskich dokonują przeglądu odmów udzielenia zezwoleń, o których powiadamiano zgodnie z ust. 1, i w razie potrzeby odwołują, zmieniają lub odnawiają je. Właściwe organy państw członkowskich powiadamiają o wynikach tego przeglądu właściwe organy pozostałych państw członkowskich i Komisji w możliwie najkrótszym terminie. Odmowy, które nie zostały odwołane, pozostają w mocy.

3. Właściwe organy państw członkowskich niezwłocznie powiadamiają pozostałe państwa członkowskie i Komisję o swoich decyzjach, podjętych na mocy art. 6, w sprawie zakazu tranzytu produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I. Powiadomienia te zawierają wszelkie stosowne informacje, m.in. klasyfikację produktu, jego parametry techniczne, kraj przeznaczenia i użytkownika końcowego.

4. Ustępy 1 i 2 mają zastosowanie również do zezwoleń na usługi pośrednictwa.

5. Zanim właściwe organy danego państwa członkowskiego, działając na mocy niniejszego rozporządzenia, udzielą zezwolenia na wywóz lub zezwolenia na świadczenie usług pośrednictwa lub podejmą decyzję w sprawie tranzytu, analizują wszystkie ważne odmowy lub decyzje o zakazie tranzytu produktów podwójnego zastosowania, wymienionych w załączniku I, podjęte na mocy niniejszego rozporządzenia, aby ustalić, czy decyzja odmowna w sprawie zezwolenia lub tranzytu nie została podjęta przez właściwe organy w innym państwie członkowskim lub państwach członkowskich w odniesieniu do zasadniczo identycznej transakcji (co oznacza produkt o zasadniczo identycznych parametrach lub charakterystyce technicznej dla tego samego użytkownika końcowego lub odbiorcy). Zasięgają one najpierw opinii właściwych organów państwa lub państw członkowskich, które udzieliły takiej odmowy lub podjęły decyzje o zakazie tranzytu zgodnie z ust. 1 i 3. Jeżeli po przeprowadzeniu takich konsultacji właściwe organy państwa członkowskiego postanowią udzielić zezwolenia lub zezwolić na tranzyt, informują one pozostałe właściwe organy innych państw członkowskich i Komisję oraz dostarczają stosownych informacji o powodach tej decyzji.

6. Wszystkie powiadomienia wymagane na mocy niniejszego artykułu muszą być składane za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych, w tym za pośrednictwem bezpiecznego systemu, o którym mowa w art. 19 ust. 4.

7. Wszystkie informacje wymieniane zgodnie z przepisami niniejszego artykułu są zgodne z przepisami art. 19 ust. 3, 4 i 6 dotyczącymi poufności takich informacji.

Artykuł 14

1. Wszelkie indywidualne i globalne zezwolenia na wywóz oraz zezwolenia na usługi pośrednictwa są wydawane pisemnie lub za pomocą środków elektronicznych na formularzach zawierających przynajmniej wszystkie elementy wzorów określonych w załącznikach IIIa i IIIb oraz w kolejności zgodnej z tymi wzorami.

2. Na wniosek eksporterów globalne zezwolenia na wywóz, które zawierają limity ilościowe, są dzielone.

ROZDZIAŁ IV

AKTUALIZACJA WYKAZU PRODUKTÓW PODWÓJNEGO ZASTOSOWANIA

Artykuł 15

1. Wykaz produktów podwójnego zastosowania określony w załączniku I jest aktualizowany zgodnie z odpowiednimi zobowiązaniami i obowiązkami oraz wszelkimi ich modyfikacjami, które państwa członkowskie przyjęły jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych.

2. Załącznik IV, stanowiący podzbiór załącznika I, jest aktualizowany w związku z art. 30 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, mianowicie w odniesieniu do względów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich.

3. [2] Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 23a dotyczących aktualizacji wykazu produktów podwójnego zastosowania określonego w załączniku I. Aktualizacji załącznika I dokonuje się w zakresie określonym w ust. 1 niniejszego artykułu. Jeśli aktualizacja załącznika I dotyczy produktów podwójnego zastosowania, które są wymienione również w załącznikach IIa–IIg lub IV, załączniki te odpowiednio się zmienia.

ROZDZIAŁ V

PROCEDURY CELNE

Artykuł 16

1. Przy dokonywaniu formalności w zakresie wywozu produktów podwójnego zastosowania w urzędzie celnym odpowiedzialnym za obsługę deklaracji eksportowej eksporter dostarcza dowód, że uzyskał konieczne zezwolenie na wywóz.

2. Od eksportera może być wymagane tłumaczenie dostarczonych jako dowód dokumentów na język urzędowy państwa członkowskiego, w którym złożona jest deklaracja eksportowa.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień przyznanych na mocy lub w zastosowaniu Wspólnotowego kodeksu celnego państwo członkowskie może także na okres nieprzekraczający okresów określonych w ust. 4 zawiesić wywóz ze swojego terytorium produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I, które zostały objęte ważnym zezwoleniem, lub, jeżeli to konieczne, w inny sposób zapobiec opuszczeniu przez te produkty terytorium Wspólnoty poprzez swoje terytorium, jeżeli są uzasadnione podejrzenia, że:

a) przy udzielaniu zezwolenia nie zostały wzięte pod uwagę stosowne informacje; lub

b) od czasu udzielenia zezwolenia okoliczności w znaczący sposób uległy zmianie.

4. W przypadku określonym w ust. 3 należy niezwłocznie zasięgnąć opinii właściwych organów państwa członkowskiego, które udzieliło zezwolenia na wywóz w celu ewentualnego podjęcia przez nie działań na podstawie art. 13 ust. 1. Jeżeli takie właściwe organy podejmą decyzję o utrzymaniu zezwolenia, udzielają odpowiedzi w terminie 10 dni roboczych, który na ich wniosek może być przedłużony do 30 dni roboczych w wyjątkowych okolicznościach. W takim przypadku lub jeżeli nie udzielono odpowiedzi w ciągu 10 lub (w opisanym powyżej wyjątkowym przypadku) 30 dni roboczych, produkty podwójnego zastosowania zostają natychmiast zwolnione. Państwo członkowskie, które udzieliło zezwolenia, informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję.

Artykuł 17

1. Państwo członkowskie może ustanowić, że formalności celne w zakresie wywozu produktów podwójnego zastosowania mogą być dokonywane tylko w uprawnionych do tego celu urzędach celnych.

2. Państwo członkowskie, korzystające z możliwości określonej w ust. 1, informuje Komisję, które urzędy celne zostały należycie upoważnione. Komisja opublikuje informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Przepisy art. 843 i 912a–912g rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do ograniczeń odnoszących się do wywozu, powrotnego wywozu i opuszczania obszaru celnego przez produkty podwójnego zastosowania, w przypadku wywozu których wymagane jest zezwolenie na mocy niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ VI

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie we współpracy z Komisją podejmują odpowiednie środki w celu nawiązania bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, w szczególności w celu wyeliminowania ryzyka, że ewentualne rozbieżności w stosowaniu kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania mogą prowadzić do zakłóceń w handlu, co może powodować trudności dla jednego lub kilku państw członkowskich.

2. Państwa członkowskie podejmują wszystkie odpowiednie środki w celu nawiązania bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, mając na względzie zwiększenie skuteczności wspólnotowego systemu kontroli wywozu. Takie informacje mogą obejmować:

a) szczegółowe informacje dotyczące eksporterów, których pozbawiono na mocy sankcji krajowych prawa do korzystania z krajowych generalnych zezwoleń na wywóz lub generalnych unijnych zezwoleń na wywóz;

b) dane dotyczące wrażliwych użytkowników końcowych i podmiotów uczestniczących w budzących podejrzenia transakcjach oraz odbytych tras, jeśli dostępne.

3. Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (⁶), w szczególności przepisy dotyczące poufności informacji, stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian, bez uszczerbku dla art. 23 niniejszego rozporządzenia.

4. Na potrzeby wymiany informacji między państwami członkowskimi, a także w stosownych przypadkach między państwami członkowskimi a Komisją, Komisja stworzy bezpieczny, szyfrowany system w porozumieniu z Grupą Koordynacyjną ds. Produktów Podwójnego Zastosowania, ustanowioną na mocy art. 23. Parlament Europejski otrzymuje informacje dotyczące budżetu tego systemu, jego rozwoju, tymczasowej i ostatecznej konfiguracji i funkcjonowania oraz kosztów sieci.

5. Zapewnienie wytycznych dla eksporterów i pośredników będzie obowiązkiem państw członkowskich, w których mają oni miejsce pobytu lub siedzibę. Komisja i Rada mogą również udostępnić wytyczne lub opracowywać zalecenia w sprawie najlepszych praktyk w kwestiach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

6. Przetwarzanie danych osobowych jest zgodne z przepisami dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁷) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁸).

ROZDZIAŁ VII

ŚRODKI KONTROLI

Artykuł 20

1. Eksporterzy produktów podwójnego zastosowania przechowują szczegółowe rejestry lub zapisy transakcji eksportowych zgodnie z przepisami krajowymi lub praktyką obowiązującą w poszczególnych państwach członkowskich. Takie rejestry lub zapisy obejmują w szczególności dokumenty handlowe, takie jak faktury, deklaracje oraz dokumenty transportowe i wysyłkowe zawierające wystarczające informacje umożliwiające identyfikację następujących danych:

a) opis produktów podwójnego zastosowania;

b) ilość produktów podwójnego zastosowania;

c) nazwa i adres eksportera i odbiorcy;

d) końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania, jeżeli dane te są znane.

2. Z godnie z prawem krajowym lub praktyką obowiązującą w poszczególnych państwach członkowskich pośrednicy przechowują rejestry lub zapisy dotyczące usług pośrednictwa objętych zakresem stosowania art. 5, umożliwiające udowodnienie, na żądanie, opisu produktów podwójnego zastosowania, które były przedmiotem usług pośrednictwa, okresu, w którym produkty były przedmiotem takich usług, i ich przeznaczenia, oraz krajów, których dotyczą te usługi pośrednictwa.

3. Zapisy lub rejestry oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2 są przechowywane co najmniej przez trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce wywóz lub świadczono usługi pośrednictwa. Są one okazywane na żądanie właściwym organom państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę lub pośrednik ma siedzibę lub miejsce pobytu.

Artykuł 21

W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia każde państwo członkowskie podejmie wszelkie niezbędne środki dla umożliwienia właściwym organom:

a) gromadzenia informacji o zamówieniach i transakcjach dotyczących produktów podwójnego zastosowania;

b) ustalenia, że środki kontroli wywozu są właściwie stosowane, co może obejmować w szczególności prawo do wejścia do pomieszczeń osób, które mają udział w transakcji eksportowej lub pośredników świadczących usługi pośrednictwa w warunkach określonych w art. 5.

ROZDZIAŁ VIII

POZOSTAŁE PRZEPISY

Artykuł 22

1. W przypadku wewnątrzwspólnotowych transferów produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV wymagane jest zezwolenie. Produkty wymienione w załączniku IV część 2 nie są objęte generalnym zezwoleniem.

2. Państwo członkowskie może nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w przypadku transferów innych produktów podwójnego zastosowania ze swojego terytorium do innego państwa członkowskiego, w przypadkach gdy w momencie transferu:

– operator wie, że miejsce końcowego przeznaczenia przedmiotowych produktów jest poza Wspólnotą,

– wywóz tych produktów do tego miejsca końcowego przeznaczenia podlega wymogowi uzyskania zezwolenia na mocy art. 3, 4 lub 8 w państwie członkowskim, z którego produkty te mają być wysłane, i taki wywóz bezpośrednio z jego terytorium nie jest dozwolony na mocy zezwolenia generalnego lub zezwolenia globalnego,

– w państwach członkowskich, do których produkty te mają być przesłane, nie będą one poddane przetworzeniu ani obróbce w rozumieniu art. 24 Wspólnotowego kodeksu celnego.

3. O zezwolenie na transfer należy wystąpić w państwie członkowskim, z którego dane produkty podwójnego zastosowania mają być wysłane.

4. W przypadkach gdy dalszy wywóz produktów podwójnego zastosowania został już zaakceptowany drogą procedur określonych w art. 11 przez państwo członkowskie, z którego produkty te mają być wysłane, zezwolenie na transfer jest wydawane bezpośrednio operatorowi, o ile okoliczności nie zmieniły się znacząco.

5. Państwo członkowskie, które przyjmuje ustawodawstwo nakładające takie wymaganie, informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie o środkach, jakie podjęto. Komisja publikuje te informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

6. Środki przyjęte na podstawie ust. 1 i 2 nie obejmują stosowania wewnętrznych kontroli granicznych we Wspólnocie, ale wyłącznie kontrole, które są przeprowadzane jako część normalnych procedur kontrolnych stosowanych w sposób niedyskryminujący na całym terytorium Wspólnoty.

7. Stosowanie środków na podstawie art. 1 i 2 nie może w żadnym wypadku powodować nakładania na transfery z jednego państwa członkowskiego do innego bardziej restrykcyjnych warunków niż nałożone na wywóz tych samych produktów do państw trzecich.

8. Dokumenty i rejestry transferów wewnątrzwspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I należy przechowywać przez co najmniej trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce transfer, i należy je okazywać na żądanie właściwym organom państwa członkowskiego, z którego dokonano transferu.

9. Państwo członkowskie może w drodze krajowego ustawodawstwa wymagać, aby – w przypadku transferów wewnątrzwspólnotowych z tego państwa członkowskiego produktów wymienionych w kategorii 5 części 2 załącznika I, które nie są wymienione w załączniku IV – właściwym organom tego państwa członkowskiego dostarczone zostały dodatkowe informacje dotyczące tych produktów.

10. Stosowne dokumenty handlowe dotyczące transferów wewnątrzwspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I zawierają wyraźną informację, iż produkty podlegają kontroli w przypadku wywozu ze Wspólnoty. Stosowne dokumenty handlowe obejmują w szczególności: umowy sprzedaży, potwierdzenia zamówień, faktury lub zawiadomienia o wysyłce.

Artykuł 23

1. Zostaje powołana Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji. Każde państwo członkowskie wyznaczy przedstawiciela do tej grupy.

Grupa bada wszelkie kwestie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, które mogą być podnoszone przez przewodniczącego lub przedstawiciela państwa członkowskiego.

2. Przewodniczący Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania lub grupa koordynacyjna zasięga, jeżeli uzna to za konieczne, opinii eksporterów, pośredników oraz innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie.

3. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie z działalności, badań i konsultacji Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania, do którego ma zastosowanie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (⁹).

Artykuł 23a

[3] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 3, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 2 lipca 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużane na okresy tej samej długości, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 3, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 3 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 23b

[4] 1. Akty delegowane przyjęte na podstawie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przy przekazywaniu aktu delegowanego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie podaje się powody zastosowania trybu pilnego.

2. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 23a ust. 5. W takim przypadku Komisja uchyla akt niezwłocznie po doręczeniu przez Parlament Europejski lub Radę decyzji o sprzeciwie.

Artykuł 24

Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić właściwe egzekwowanie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia. W szczególności ustanawia sankcje stosowne do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów przyjętych w celu jego wykonania. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 25

1. Każde z państw członkowskich informuje Komisję o przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych w celu wykonania niniejszego rozporządzenia, włącznie ze środkami, o których mowa w art. 24. Komisja przesyła informacje do pozostałych państw członkowskich.

2. Co trzy lata Komisja dokonuje przeglądu wykonania niniejszego rozporządzenia i składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wyczerpujące sprawozdanie z jego wykonania oraz oceny skutków, które może zawierać propozycje jego zmian. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszystkich stosownych informacji dla przygotowania tego sprawozdania.

3. Szczególne części sprawozdania dotyczą:

a) Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania i jej działalności. Informacje, jakie Komisja przedstawia w sprawie prowadzonych przez Grupę Koordynacyjną ds. Produktów Podwójnego Zastosowania badań i konsultacji, są poufne zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Informacje są uważane za poufne w każdym przypadku, gdy ich ujawnienie może mieć znaczące niekorzystne skutki dla osoby dostarczającej informacje lub dla źródła tych informacji;

b) wykonania art. 19 ust. 4; muszą zawierać sprawozdanie na temat etapu tworzenia bezpiecznego, szyfrowanego systemu wymiany informacji między państwami członkowskimi i Komisją;

c) wykonania art. 15 ust. 1;

d) wykonania art. 15 ust. 2;

e) wyczerpujących informacji w sprawie środków podejmowanych przez państwa członkowskie na mocy art. 24, o których Komisja jest powiadamiana na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.

4. Nie później niż w dniu 31 grudnia 2013 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające wykonanie niniejszego rozporządzenia, w którym szczególna uwaga zostanie poświęcona wykonaniu załącznika IIb – generalnego unijnego zezwolenia na wywóz nr EU002 – w stosownych przypadkach wraz z wnioskiem ustawodawczym dotyczącym zmiany niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do przesyłek o niskiej wartości.

Artykuł 25a

Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących porozumień lub protokołów w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w kwestiach celnych, zawartych między Unią i krajami trzecimi, Rada może upoważnić Komisję do wynegocjowania z krajami trzecimi porozumień mających na celu wzajemne uznawanie kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania objętych niniejszym rozporządzeniem, w szczególności w celu zlikwidowania wymogów posiadania zezwolenia na ponowny wywóz na terytorium Unii. Negocjacje te prowadzone są zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 207 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz, w stosownych przypadkach, Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Artykuł 26

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na:

– stosowanie art. 296 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

– stosowanie Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Artykuł 27

Rozporządzenie (WE) nr 1334/2000 uchyla się ze skutkiem od dnia 27 sierpnia 2009 r.

Jednakże w przypadku wniosków o wydanie zezwoleń na wywóz złożonych przed 27 sierpnia 2009 r. mają nadal zastosowanie stosowne przepisy rozporządzenia (WE) nr 1334/2000.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia rozumiane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywane są zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku VI.

Artykuł 28

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 90 dni po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 maja 2009 r.

(wersja przekształcona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ mają być do niego wprowadzone kolejne zmiany, należy je przeredagować w celu zapewnienia jasności.

(2) Produkty podwójnego zastosowania (włącznie z oprogramowaniem i technologią) powinny podlegać skutecznej kontroli podczas wywozu ze Wspólnoty Europejskiej.

(3) Niezbędny jest efektywny, wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby zapewnić wypełnianie międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii Europejskiej (UE), w szczególności odnośnie do nieproliferacji.

(4) Istnienie wspólnego systemu kontroli i zharmonizowanej polityki w zakresie egzekwowania i monitorowania we wszystkich państwach członkowskich jest warunkiem wstępnym dla ustanowienia swobodnego przepływu produktów podwójnego zastosowania wewnątrz Wspólnoty.

(5) Odpowiedzialność za podejmowanie decyzji w sprawach indywidualnych, globalnych lub krajowych generalnych zezwoleń na eksport, w sprawach zezwoleń na usługi pośrednictwa, w sprawach tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania lub w sprawach zezwoleń na transfery produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV we Wspólnocie spoczywa na władzach krajowych. Przepisy krajowe i decyzje wpływające na wywóz produktów podwójnego zastosowania muszą być podejmowane w ramach wspólnej polityki handlowej, w szczególności w oparciu o rozporządzenie Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu (²).

(6) Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu muszą być zgodne ze zobowiązaniami i ustaleniami, jakie państwa członkowskie przyjęły jako członkowie odpowiednich międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu, lub przez ratyfikowanie stosownych traktatów międzynarodowych.

(7) Podstawowymi elementami skutecznego systemu w zakresie kontroli wywozu są wspólne wykazy produktów podwójnego zastosowania, miejsc przeznaczenia i wytycznych.

(8) Przekazywanie oprogramowania i technologii za pomocą mediów elektronicznych, faksu lub telefonu, do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą, powinno być także kontrolowane.

(9) Szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie powrotnego wywozu i końcowego zastosowania.

(10) Dnia 22 września 1998 r. przedstawiciele państw członkowskich i Komisja Europejska podpisali protokoły dodatkowe do odpowiednich porozumień w sprawach zabezpieczeń między państwami członkowskimi, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej, które, oprócz innych środków, zobowiązują państwa członkowskie do dostarczania informacji na temat transferów określonego sprzętu i materiałów niejądrowych.

(11) Wspólnota przyjęła zespół zasad celnych, zawartych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy kodeks celny (³) (zwane dalej Wspólnotowym kodeksem celnym) oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁴) wprowadzającym rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, które ustanawiają, między innymi, przepisy dotyczące wywozu i powrotnego wywozu towarów. Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza żadnych uprawnień przyznanych na mocy oraz zgodnie ze Wspólnotowym kodeksem celnym i jego przepisami wykonawczymi.

(12) Na podstawie i w ramach art. 30 Traktatu i do czasu osiągnięcia większego stopnia harmonizacji państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania we Wspólnocie w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. W przypadkach gdy takie kontrole wiążą się z efektywnością kontroli wywozu ze Wspólnoty, powinny one podlegać okresowemu przeglądowi przez Radę.

(13) W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia, każde z państw członkowskich powinno podjąć środki przyznające właściwym organom odpowiednie uprawnienia.

(14) Szefowie państw lub rządów UE przyjęli w czerwcu 2003 r. plan działania na rzecz nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia (plan działania z Salonik). Uzupełnieniem tego planu działania jest strategia UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia przyjęta przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r. (Strategia UE BMR). Zgodnie z rozdziałem III tej strategii Unia Europejska musi wykorzystać wszystkie swoje instrumenty w celu zapobieżenia, odstraszania, powstrzymywania i, jeżeli to możliwe, wyeliminowania programów proliferacji, które budzą obawy na poziomie globalnym. Punkt 30.A.4 tego rozdziału odnosi się do zaostrzenia polityki i praktyk kontroli wywozu.

(15) Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 przyjęta w dniu 28 kwietnia 2004 r. stanowi, że wszystkie państwa podejmą i wyegzekwują skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków ich przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi, i w tym celu ustanowią m.in. mechanizmy kontroli tranzytu i pośrednictwa. Materiały powiązane to materiały, urządzenia i technologie, które są objęte odpowiednimi wielostronnymi traktatami i porozumieniami lub zostały umieszczone w krajowych wykazach kontrolnych i które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków jej przenoszenia.

(16) Niniejsze rozporządzenie obejmuje produkty, które jedynie przechodzą przez terytorium Wspólnoty, tj. produkty, które nie podlegają żadnej procedurze celnej innej niż procedura tranzytu zewnętrznego lub które są jedynie umieszczane w strefie wolnocłowej lub magazynie wolnocłowym i jeżeli nie jest konieczne ich ewidencjonowanie w zatwierdzonym rejestrze towarów. Zatem organy państw członkowskich powinny mieć w indywidulanych przypadkach możliwość wydania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do rozprzestrzeniana i broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia.

(17) Należy również wprowadzić kontrolę świadczenia usług pośrednictwa, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy krajowe lub jest świadomy, że takie pośrednictwo może skutkować produkcją lub dostarczaniem broni masowego rażenia w państwie trzecim.

(18) Wskazane jest doprowadzenie do jednolitego i konsekwentnego stosowania kontroli w całej Unii Europejskiej, aby promować bezpieczeństwo UE i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz aby wyrównać szanse eksporterów z państw UE. W związku z tym właściwe jest – zgodnie z zaleceniami planu działań z Salonik oraz zgodnie z postulatami strategii UE BMR w sprawie broni masowego rażenia – rozszerzenie zakresu konsultacji między państwami członkowskimi przed udzieleniem zezwolenia na wywóz. Wśród zalet tego rozwiązania byłoby na przykład zagwarantowanie, że istotnym interesom państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa nie zagrażałby wywóz z innego państwa. Większa zbieżność warunków wdrożenia krajowych kontroli produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w rozporządzeniu i harmonizacja warunków wykorzystywania różnych rodzajów zezwoleń, które mogą być udzielane zgodnie z rozporządzeniem, skutkowałyby bardziej jednolitym i konsekwentnym stosowaniem kontroli. Bardziej precyzyjne zdefiniowanie niematerialnych transferów technologii, obejmujące również udostępnianie kontrolowanych technologii osobom znajdującym się poza UE, wspomogłoby działania na rzecz promowania bezpieczeństwa; podobny skutek miałoby dalsze ujednolicanie sposobów wymiany wrażliwych informacji między państwami członkowskimi, które należą do międzynarodowych systemów kontroli wywozu, w szczególności przez stworzenie możliwości ustanowienia bezpiecznego elektronicznego systemu wzajemnego przekazywania informacji przez państwa członkowskie.

(19) Każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, jakie będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu produktów podwójnego zastosowania.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „produkty podwójnego zastosowania” oznaczają produkty, włącznie z oprogramowaniem i technologią, które mogą być stosowane zarówno w celach cywilnych, jak i wojskowych, oraz obejmują wszystkie towary, które mogą być użyte zarówno w zastosowaniach niewybuchowych, jak i w jakikolwiek sposób do wspomagania wytwarzania broni jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego;

2) „wywóz” oznacza:

(i) procedurę wywozu w rozumieniu art. 161 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (Wspólnotowego kodeksu celnego);

(ii) powrotny wywóz w rozumieniu art. 182 tego kodeksu, nie obejmując jednak produktów w tranzycie; oraz

(iii) przekazywanie oprogramowania lub technologii za pośrednictwem mediów elektronicznych, w tym za pośrednictwem faksu, telefonu, poczty elektronicznej lub wszelkich innych środków elektronicznych do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą Europejską; obejmuje to udostępnianie w formie elektronicznej wspomnianego oprogramowania i technologii osobom prawnym i fizycznym oraz spółkom cywilnym poza terytorium Wspólnoty. Wywóz obejmuje ustne przekazywanie technologii, w przypadku gdy technologia jest opisywana przez telefon;

3) „eksporter” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub spółkę cywilną:

(i) w imieniu której składana jest deklaracja eksportowa, to znaczy osobę, która, w czasie gdy deklaracja jest przyjmowana, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w państwie trzecim i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty. Jeżeli nie została zawarta żadna umowa eksportowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, „eksporter” oznacza osobę posiadającą uprawnienie do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty;

(ii) która podejmuje decyzję o przekazaniu lub udostępnieniu oprogramowania lub technologii za pośrednictwem faksu, telefonu lub poczty elektronicznej lub za pośrednictwem jakichkolwiek innych środków elektronicznych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;

W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania produktem podwójnego zastosowania należy do osoby posiadającej siedzibę poza Wspólnotą, na podstawie umowy, na której opiera się wywóz, za eksportera uważa się umawiającą się stronę mającą siedzibę we Wspólnocie;

4) „deklaracja eksportowa” oznacza dokument, za pomocą którego osoba wskazuje, w określonej formie i w określony sposób wolę poddania produktów podwójnego zastosowania procedurze wywozu;

5) „usługi pośrednictwa” oznaczają:

– negocjowanie lub organizowanie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy produktów podwójnego zastosowania z państwa trzeciego do jakiegokolwiek innego państwa trzeciego; lub

– sprzedaż lub zakup produktów podwójnego zastosowania znajdujących się w państwach trzecich w celu dokonania ich transferu do innego państwa trzeciego;

Dla celów niniejszego rozporządzenia samo świadczenie usług pomocniczych jest wyłączone z niniejszej definicji. Usługami pomocniczymi są: transport, usługi finansowe, ubezpieczenie lub reasekuracja, lub ogólna reklama lub promocja;

6) „pośrednik” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Wspólnoty świadczącą usługi określone w pkt 5 z terytorium Wspólnoty na terytorium państwa trzeciego;

7) „tranzyt” oznacza transport niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wprowadzanych na terytorium celne Wspólnoty i przechodzących przez to terytorium do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;

8) „indywidualne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie udzielone jednemu konkretnemu eksporterowi w odniesieniu do jednego użytkownika końcowego lub odbiorcy w państwie trzecim, obejmujące jeden lub więcej produktów podwójnego zastosowania;

9) [1] „generalne unijne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie na wywóz w odniesieniu do wywozu do niektórych krajów przeznaczenia, dostępne dla wszystkich eksporterów spełniających warunki i wymogi dotyczące jego stosowania, wymienione w załącznikach IIa–IIf;

10) „globalne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie udzielone jednemu określonemu eksporterowi w odniesieniu do typu lub kategorii produktu podwójnego zastosowania, które może być ważne na wywóz do jednego lub więcej określonych użytkowników końcowych i/lub w jednym lub więcej określonych państwach trzecich;

11) „krajowe generalne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie na wywóz udzielone zgodnie z art. 9 ust. 2 i określone w przepisach krajowych zgodnie z art. 9 i załącznikiem IIIc;

12) „terytorium celne Unii Europejskiej” oznacza terytorium w rozumieniu art. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego;

13) „niewspólnotowe produkty podwójnego zastosowania” oznaczają produkty mające status towarów niewspólnotowych w rozumieniu art. 4 ust. 8 Wspólnotowego kodeksu celnego;

ROZDZIAŁ II

ZAKRES

Artykuł 3

1. Wywóz produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I wymaga zezwolenia.

2. Zgodnie z art. 4 lub art. 8 wymóg uzyskania zezwolenia może także odnosić się do wywozu do wszystkich lub niektórych miejsc przeznaczenia niektórych produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.

Artykuł 4

1. W przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma on siedzibę, że wskazane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do stosowania do celów związanych z rozwojem, wytwarzaniem, obsługą, eksploatacją, konserwacją, przechowywaniem, wykrywaniem, identyfikacją lub rozprzestrzenianiem broni chemicznej, biologicznej lub jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego lub z rozwojem, wytwarzaniem, konserwacją lub przechowywaniem pocisków zdolnych do przenoszenia takich broni.

2. Zezwolenie jest również wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli kraj nabywający lub kraj przeznaczenia podlega embargu na broń nałożonemu na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska [2], przyjęte przez Radę lub decyzję Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), lub embargu na broń nałożonemu przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do końcowego zastosowania wojskowego. Do celów niniejszego ustępu „końcowe zastosowanie wojskowe” oznacza:

a) włączenie do produktów wojskowych wymienionych w wykazie uzbrojenia państw członkowskich;

b) użycie sprzętu produkcyjnego, badawczego lub analitycznego i ich podzespołów do rozwoju, wytwarzania lub konserwacji produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie;

c) użycie niedokończonego produktu w zakładzie przemysłowym do wytwarzania produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie.

3. Zezwolenie jest także wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do wykorzystania jako części lub podzespoły w produktach wojskowych wymienionych w krajowym wykazie uzbrojenia, które zostały wywiezione z terytorium państwa członkowskiego bez zezwolenia lub z naruszeniem zezwolenia przewidzianego przez ustawodawstwo krajowe tego państwa członkowskiego.

4. Jeżeli eksporter jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I, które proponuje na wywóz, są przeznaczone w całości lub w części do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1, 2 i 3, musi on powiadomić organy określone w ust. 1, które podejmą decyzję, czy wskazane jest wymaganie zezwolenia dla danego wywozu.

5. Państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać krajowe ustawodawstwo nakładające wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter ma podstawy do podejrzeń, że te produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1.

6. Państwo członkowskie, które stosując ust. 1–5, nakłada wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, informuje o tym w stosownych przypadkach pozostałe państwa członkowskie i Komisję. Pozostałe państwa członkowskie należycie uwzględniają wszystkie tego rodzaju informacje i informują swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe.

7. Przepisy art. 13 ust. 1 i 2 oraz ust. 5–7 mają zastosowanie do przypadków dotyczących produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.

8. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do podejmowania krajowych środków na mocy art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2603/69.

Artykuł 5

1. Na świadczenie usług pośrednictwa w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, że odnośne produkty są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Jeżeli pośrednik jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania wyszczególnione w załączniku I, w odniesieniu do których proponuje usługi pośrednictwa, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1, musi powiadomić właściwe organy; organy te podejmą decyzję, czy celowe jest wymaganie zezwolenia na takie usługi pośrednictwa.

2. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1 i na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.

3. Państwo członkowskie może przyjąć lub utrzymywać przepisy krajowe nakładające na pośrednictwo w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wymóg uzyskania zezwolenia, jeżeli pośrednik ma powody, aby podejrzewać, że produkty te są lub mogą być przeznaczone do któregokolwiek z zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.

4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 6

1. Właściwe organy państwa, w którym ma miejsce tranzyt, mogą zakazać tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Podejmując decyzję o takim zakazie, państwa członkowskie biorą pod uwagę swoje obowiązki i zobowiązania, które przyjęły na siebie jako strony traktatów międzynarodowych lub jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacji.

2. Przed podjęciem decyzji o ewentualnym zakazie tranzytu państwa członkowskie mogą postanowić, że ich właściwe organy mogą w indywidualnych przypadkach nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w odniesieniu do konkretnego tranzytu produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.

3. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. oraz na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.

4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do przypadków świadczenia usług lub przekazywania technologii, jeżeli to świadczenie lub przekazywanie odbywa się poprzez transgraniczny przepływ osób.

Artykuł 8

1. Państwo członkowskie może, ze względów bezpieczeństwa publicznego lub ze względu na prawa człowieka, zabronić wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I lub wymagać zezwolenia na ich wywóz.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich środkach podjętych na podstawie ust. 1 niezwłocznie po ich podjęciu i podają dokładne powody podjęcia środków.

3. Państwa członkowskie powiadamiają również niezwłocznie Komisję o wszelkich modyfikacjach środków podjętych na podstawie ust. 1.

4. Komisja publikuje środki, o których została powiadomiona na podstawie ust. 2 i 3, w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

ZEZWOLENIE NA WYWÓZ I ZEZWOLENIE NA USŁUGI POŚREDNICTWA

Artykuł 9

1. [3] Niniejsze rozporządzenie ustanawia generalne unijne zezwolenia na wywóz w odniesieniu do niektórych rodzajów eksportu, określone w załącznikach IIa–IIf.

Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę eksporter, mogą zakazać eksporterowi stosowania tych zezwoleń, jeżeli istnieją uzasadnione wątpliwości co do jego zdolności spełnienia warunków i wymogów takiego zezwolenia lub przestrzegania przepisów ustawodawstwa w zakresie kontroli wywozu.

Właściwe organy państwa członkowskiego wymieniają informacje na temat eksporterów pozbawionych prawa stosowania generalnego unijnego zezwolenia na wywóz, chyba że ustalą one, że eksporter nie będzie usiłował wywieźć produktów podwójnego zastosowania przez terytorium innego państwa członkowskiego. Do tego celu stosowany jest system, o którym mowa w art. 19 ust. 4.

2. W odniesieniu do wszystkich innych rodzajów wywozu, dla których na mocy niniejszego rozporządzenia wymagane jest zezwolenie, zezwolenie takie udzielane jest przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym eksporter ma swoją siedzibę. Z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w ust. 4 zezwolenia te mogą być indywidualne, globalne lub generalne.

Wszystkie zezwolenia są ważne na całym terenie Wspólnoty.

Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich odnośnych informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie indywidualnych i globalnych zezwoleń na wywóz, aby właściwe organy krajowe miały pełne informacje, w szczególności dotyczące użytkownika końcowego, kraju przeznaczenia i końcowych zastosowań wywożonego produktu. Zezwolenie może podlegać, w stosownych przypadkach, obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika.

3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

4. Krajowe generalne zezwolenia na wywóz:

a) [4] nie obejmują swoim zakresem produktów wymienionych w załączniku IIg;

b) są określane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi. Mogą być stosowane przez wszystkich eksporterów mających miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim wydającym te zezwolenia, jeżeli spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i w uzupełniających przepisach krajowych. Są wydawane zgodnie ze wskazaniami określonymi w załączniku IIIc. Są wydawane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wszelkich wydanych lub zmienionych krajowych generalnych zezwoleniach na wywóz. Komisja podaje te zmiany do wiadomości publicznej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C;

c) nie mogą być wykorzystywane, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe dla niego organy, że przedmiotowe produkty są lub mogą być przeznaczane w całości lub części do któregokolwiek z zastosowań określonych w art. 4 ust. 1 i 3, lub w art. 4 ust. 2 w kraju objętym embargiem na broń nałożonym na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska [5] przyjętego przez Radę lub na mocy decyzji OB WE lub embargiem na broń nałożonym wiążącą rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ lub jeżeli eksporter jest świadomy, że produkty te są przeznaczone do wyżej wspomnianych zastosowań.

5. Państwa członkowskie utrzymują lub wprowadzają w swoim odnośnym krajowym ustawodawstwie możliwość udzielania zezwolenia globalnego na wywóz.

6. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wykaz organów właściwych do:

a) udzielania zezwoleń na wywóz produktów podwójnego zastosowania;

b) wydawania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania na mocy niniejszego rozporządzenia.

Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 10

1. Zezwolenia na usługi pośrednictwa w ramach niniejszego rozporządzenia są wydawane przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym pośrednik ma miejsce pobytu lub siedzibę. Zezwolenia te są wydawane na określoną ilość wyszczególnionych produktów przemieszczanych między dwoma lub więcej państwami trzecimi. Należy jednoznacznie określić umiejscowienie tych produktów w państwie trzecim, będącym państwem pochodzenia, użytkownika końcowego oraz jego dokładną lokalizację. Zezwolenia są ważne na terytorium całej Wspólnoty.

2. Pośrednicy dostarczają właściwym organom wszystkich odpowiednich informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu zezwoleń na usługi pośrednictwa, w szczególności informacji dotyczących umiejscowienia tych produktów podwójnego zastosowania w państwie trzecim, będącym państwem pochodzenia, jednoznacznego opisu tych produktów i ich ilości, trzecich stron biorących udział w transakcji, państwa trzeciego, będącego państwem przeznaczenia, użytkownika końcowego w tym trzecim kraju oraz jego dokładnej lokalizacji.

3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o zezwolenie na usługi pośrednictwa w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

4. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji wykaz organów upoważnionych do udzielania przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu zezwoleń na usługi pośrednictwa. Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 11

1. Jeżeli produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których został złożony wniosek o wydanie indywidualnego zezwolenia na wywóz do miejsca przeznaczenia niewymienionego w załączniku IIa [6] lub do jakiegokolwiek miejsca przeznaczenia w przypadku produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV, są lub będą umieszczone w jednym lub kilku państwach członkowskich innych niż te, w których składany jest wniosek, fakt taki zostaje wykazany we wniosku. Właściwe organy państwa członkowskiego, do których został złożony wniosek o wydanie zezwolenia, niezwłocznie zasięgają opinii właściwych organów zainteresowanego państwa lub państw członkowskich i dostarczają stosownych informacji. Państwo lub państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, w ciągu dziesięciu dni roboczych powiadamiają o wszelkich zastrzeżeniach, jakie mogą mieć wobec udzielenia zezwolenia, które wiążą państwo członkowskie, w którym złożono wniosek.

Jeżeli w ciągu dziesięciu dni roboczych nie zostaną przedstawione żadne zastrzeżenia, uznaje się, że państwo lub państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, nie mają zastrzeżeń.

W wyjątkowych przypadkach każde państwo członkowskie, u którego zasięgano opinii, może złożyć wniosek o wydłużenie terminu 10-dniowego. Jednakże wydłużenie to nie może przekroczyć 30 dni roboczych.

2. Jeżeli wywóz mógłby naruszać podstawowe interesy bezpieczeństwa, państwo członkowskie może prosić inne państwo członkowskie o nieudzielanie zezwolenia na wywóz lub, jeżeli takie zezwolenie zostało udzielone, prosić o jego unieważnienie, zawieszenie, modyfikację lub odwołanie. Państwo członkowskie, które otrzymało taką prośbę, niezwłocznie podejmuje konsultacje o charakterze niewiążącym z państwem członkowskim występującym z prośbą, które mają się zakończyć w ciągu 10 dni roboczych. Jeżeli państwo członkowskie, do którego kierowana jest prośba, postanowi udzielić zezwolenia, powinno poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą systemu elektronicznego, o którym mowa w art. 13 ust. 6.

Artykuł 12

1. Przy podejmowaniu decyzji o ewentualnym udzieleniu indywidualnego lub globalnego zezwolenia na wywóz lub udzieleniu zezwolenia na usługi pośrednictwa na mocy niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie biorą pod uwagę wszelkie istotne względy obejmujące:

a) własne zobowiązania i obowiązki, które przyjęły jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywózu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych;

b) własne zobowiązania w ramach sankcji nałożone na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska [7], przyjęte przez Radę lub decyzję OBWE lub przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;

c) względy krajowej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym dziedziny objęte wspólnym stanowiskiem Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określającym wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (⁵);

d) zamierzone końcowe zastosowanie i ryzyko jego zmiany.

2. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1, przy ocenie wniosku o wydanie zezwolenia globalnego na wywóz państwa członkowskie biorą pod uwagę stosowanie przez eksportera proporcjonalnych i odpowiednich środków i procedur w celu zapewnienia zgodności z przepisami i celami niniejszego rozporządzenia oraz z warunkami zezwolenia.

Artykuł 13

1. Właściwe organy państw członkowskich, działając zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, mogą odmówić udzielenia zezwolenia na wywóz, a także mogą unieważnić, zawiesić, zmodyfikować lub odwołać zezwolenie na wywóz, które już zostało udzielone. W przypadku odmowy, unieważnienia, zawieszenia, znacznego ograniczenia lub odwołania zezwolenia na wywóz lub w przypadku ustalenia przez właściwe organy, że nie należy wydawać zezwolenia na zamierzony wywóz, powiadamiają one właściwe organy pozostałych państw członkowskich i Komisję oraz przekazują im stosowne informacje. W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego zawieszą zezwolenie na wywóz, ostateczna ocena zostanie zakomunikowana państwom członkowskim i Komisji na koniec okresu zawieszenia.

2. W ciągu trzech lat od powiadomienia właściwe organy państw członkowskich dokonują przeglądu odmów udzielenia zezwoleń, o których powiadamiano zgodnie z ust. 1, i w razie potrzeby odwołują, zmieniają lub odnawiają je. Właściwe organy państw członkowskich powiadamiają o wynikach tego przeglądu właściwe organy pozostałych państw członkowskich i Komisji w możliwie najkrótszym terminie. Odmowy, które nie zostały odwołane, pozostają w mocy.

3. Właściwe organy państw członkowskich niezwłocznie powiadamiają pozostałe państwa członkowskie i Komisję o swoich decyzjach, podjętych na mocy art. 6, w sprawie zakazu tranzytu produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I. Powiadomienia te zawierają wszelkie stosowne informacje, m.in. klasyfikację produktu, jego parametry techniczne, kraj przeznaczenia i użytkownika końcowego.

4. Ustępy 1 i 2 mają zastosowanie również do zezwoleń na usługi pośrednictwa.

5. Zanim właściwe organy danego państwa członkowskiego, działając na mocy niniejszego rozporządzenia, udzielą zezwolenia na wywóz lub zezwolenia na świadczenie usług pośrednictwa lub podejmą decyzję w sprawie tranzytu, analizują wszystkie ważne odmowy lub decyzje o zakazie tranzytu produktów podwójnego zastosowania, wymienionych w załączniku I, podjęte na mocy niniejszego rozporządzenia, aby ustalić, czy decyzja odmowna w sprawie zezwolenia lub tranzytu nie została podjęta przez właściwe organy w innym państwie członkowskim lub państwach członkowskich w odniesieniu do zasadniczo identycznej transakcji (co oznacza produkt o zasadniczo identycznych parametrach lub charakterystyce technicznej dla tego samego użytkownika końcowego lub odbiorcy). Zasięgają one najpierw opinii właściwych organów państwa lub państw członkowskich, które udzieliły takiej odmowy lub podjęły decyzje o zakazie tranzytu zgodnie z ust. 1 i 3. Jeżeli po przeprowadzeniu takich konsultacji właściwe organy państwa członkowskiego postanowią udzielić zezwolenia lub zezwolić na tranzyt, informują one pozostałe właściwe organy innych państw członkowskich i Komisję oraz dostarczają stosownych informacji o powodach tej decyzji.

6. [8] Wszystkie powiadomienia wymagane na mocy niniejszego artykułu muszą być składane za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych, w tym za pośrednictwem bezpiecznego systemu, o którym mowa w art. 19 ust. 4.

7. Wszystkie informacje wymieniane zgodnie z przepisami niniejszego artykułu są zgodne z przepisami art. 19 ust. 3, 4 i 6 dotyczącymi poufności takich informacji.

Artykuł 14

1. Wszelkie indywidualne i globalne zezwolenia na wywóz oraz zezwolenia na usługi pośrednictwa są wydawane pisemnie lub za pomocą środków elektronicznych na formularzach zawierających przynajmniej wszystkie elementy wzorów określonych w załącznikach IIIa i IIIb oraz w kolejności zgodnej z tymi wzorami.

2. Na wniosek eksporterów globalne zezwolenia na wywóz, które zawierają limity ilościowe, są dzielone.

ROZDZIAŁ IV

AKTUALIZACJA WYKAZU PRODUKTÓW PODWÓJNEGO ZASTOSOWANIA

Artykuł 15

1. Wykaz produktów podwójnego zastosowania określony w załączniku I jest aktualizowany zgodnie z odpowiednimi zobowiązaniami i obowiązkami oraz wszelkimi ich modyfikacjami, które państwa członkowskie przyjęły jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych.

2. Załącznik IV, stanowiący podzbiór załącznika I, jest aktualizowany w związku z art. 30 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, mianowicie w odniesieniu do względów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich.

ROZDZIAŁ V

PROCEDURY CELNE

Artykuł 16

1. Przy dokonywaniu formalności w zakresie wywozu produktów podwójnego zastosowania w urzędzie celnym odpowiedzialnym za obsługę deklaracji eksportowej eksporter dostarcza dowód, że uzyskał konieczne zezwolenie na wywóz.

2. Od eksportera może być wymagane tłumaczenie dostarczonych jako dowód dokumentów na język urzędowy państwa członkowskiego, w którym złożona jest deklaracja eksportowa.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień przyznanych na mocy lub w zastosowaniu Wspólnotowego kodeksu celnego państwo członkowskie może także na okres nieprzekraczający okresów określonych w ust. 4 zawiesić wywóz ze swojego terytorium produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I, które zostały objęte ważnym zezwoleniem, lub, jeżeli to konieczne, w inny sposób zapobiec opuszczeniu przez te produkty terytorium Wspólnoty poprzez swoje terytorium, jeżeli są uzasadnione podejrzenia, że:

a) przy udzielaniu zezwolenia nie zostały wzięte pod uwagę stosowne informacje; lub

b) od czasu udzielenia zezwolenia okoliczności w znaczący sposób uległy zmianie.

4. W przypadku określonym w ust. 3 należy niezwłocznie zasięgnąć opinii właściwych organów państwa członkowskiego, które udzieliło zezwolenia na wywóz w celu ewentualnego podjęcia przez nie działań na podstawie art. 13 ust. 1. Jeżeli takie właściwe organy podejmą decyzję o utrzymaniu zezwolenia, udzielają odpowiedzi w terminie 10 dni roboczych, który na ich wniosek może być przedłużony do 30 dni roboczych w wyjątkowych okolicznościach. W takim przypadku lub jeżeli nie udzielono odpowiedzi w ciągu 10 lub (w opisanym powyżej wyjątkowym przypadku) 30 dni roboczych, produkty podwójnego zastosowania zostają natychmiast zwolnione. Państwo członkowskie, które udzieliło zezwolenia, informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję.

Artykuł 17

1. Państwo członkowskie może ustanowić, że formalności celne w zakresie wywozu produktów podwójnego zastosowania mogą być dokonywane tylko w uprawnionych do tego celu urzędach celnych.

2. Państwo członkowskie, korzystające z możliwości określonej w ust. 1, informuje Komisję, które urzędy celne zostały należycie upoważnione. Komisja opublikuje informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Przepisy art. 843 i 912a–912g rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do ograniczeń odnoszących się do wywozu, powrotnego wywozu i opuszczania obszaru celnego przez produkty podwójnego zastosowania, w przypadku wywozu których wymagane jest zezwolenie na mocy niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ VI

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie we współpracy z Komisją podejmują odpowiednie środki w celu nawiązania bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, w szczególności w celu wyeliminowania ryzyka, że ewentualne rozbieżności w stosowaniu kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania mogą prowadzić do zakłóceń w handlu, co może powodować trudności dla jednego lub kilku państw członkowskich.

2. Państwa członkowskie podejmują wszystkie odpowiednie środki w celu nawiązania bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, mając na względzie zwiększenie skuteczności wspólnotowego systemu kontroli wywozu. Takie informacje mogą obejmować:

a) szczegółowe informacje dotyczące eksporterów, których pozbawiono na mocy sankcji krajowych prawa do korzystania z krajowych generalnych zezwoleń na wywóz lub generalnych unijnych zezwoleń na wywóz [9];

b) dane dotyczące wrażliwych użytkowników końcowych i podmiotów uczestniczących w budzących podejrzenia transakcjach oraz odbytych tras, jeśli dostępne.

3. Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (⁶), w szczególności przepisy dotyczące poufności informacji, stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian, bez uszczerbku dla art. 23 niniejszego rozporządzenia.

4. [10] Na potrzeby wymiany informacji między państwami członkowskimi, a także w stosownych przypadkach między państwami członkowskimi a Komisją, Komisja stworzy bezpieczny, szyfrowany system w porozumieniu z Grupą Koordynacyjną ds. Produktów Podwójnego Zastosowania, ustanowioną na mocy art. 23. Parlament Europejski otrzymuje informacje dotyczące budżetu tego systemu, jego rozwoju, tymczasowej i ostatecznej konfiguracji i funkcjonowania oraz kosztów sieci.

5. Zapewnienie wytycznych dla eksporterów i pośredników będzie obowiązkiem państw członkowskich, w których mają oni miejsce pobytu lub siedzibę. Komisja i Rada mogą również udostępnić wytyczne lub opracowywać zalecenia w sprawie najlepszych praktyk w kwestiach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

6. Przetwarzanie danych osobowych jest zgodne z przepisami dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁷) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁸).

ROZDZIAŁ VII

ŚRODKI KONTROLI

Artykuł 20

1. Eksporterzy produktów podwójnego zastosowania przechowują szczegółowe rejestry lub zapisy transakcji eksportowych zgodnie z przepisami krajowymi lub praktyką obowiązującą w poszczególnych państwach członkowskich. Takie rejestry lub zapisy obejmują w szczególności dokumenty handlowe, takie jak faktury, deklaracje oraz dokumenty transportowe i wysyłkowe zawierające wystarczające informacje umożliwiające identyfikację następujących danych:

a) opis produktów podwójnego zastosowania;

b) ilość produktów podwójnego zastosowania;

c) nazwa i adres eksportera i odbiorcy;

d) końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania, jeżeli dane te są znane.

2. Z godnie z prawem krajowym lub praktyką obowiązującą w poszczególnych państwach członkowskich pośrednicy przechowują rejestry lub zapisy dotyczące usług pośrednictwa objętych zakresem stosowania art. 5, umożliwiające udowodnienie, na żądanie, opisu produktów podwójnego zastosowania, które były przedmiotem usług pośrednictwa, okresu, w którym produkty były przedmiotem takich usług, i ich przeznaczenia, oraz krajów, których dotyczą te usługi pośrednictwa.

3. Zapisy lub rejestry oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2 są przechowywane co najmniej przez trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce wywóz lub świadczono usługi pośrednictwa. Są one okazywane na żądanie właściwym organom państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę lub pośrednik ma siedzibę lub miejsce pobytu.

Artykuł 21

W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia każde państwo członkowskie podejmie wszelkie niezbędne środki dla umożliwienia właściwym organom:

a) gromadzenia informacji o zamówieniach i transakcjach dotyczących produktów podwójnego zastosowania;

b) ustalenia, że środki kontroli wywozu są właściwie stosowane, co może obejmować w szczególności prawo do wejścia do pomieszczeń osób, które mają udział w transakcji eksportowej lub pośredników świadczących usługi pośrednictwa w warunkach określonych w art. 5.

ROZDZIAŁ VIII

POZOSTAŁE PRZEPISY

Artykuł 22

1. W przypadku wewnątrzwspólnotowych transferów produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV wymagane jest zezwolenie. Produkty wymienione w załączniku IV część 2 nie są objęte generalnym zezwoleniem.

2. Państwo członkowskie może nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w przypadku transferów innych produktów podwójnego zastosowania ze swojego terytorium do innego państwa członkowskiego, w przypadkach gdy w momencie transferu:

– operator wie, że miejsce końcowego przeznaczenia przedmiotowych produktów jest poza Wspólnotą,

– wywóz tych produktów do tego miejsca końcowego przeznaczenia podlega wymogowi uzyskania zezwolenia na mocy art. 3, 4 lub 8 w państwie członkowskim, z którego produkty te mają być wysłane, i taki wywóz bezpośrednio z jego terytorium nie jest dozwolony na mocy zezwolenia generalnego lub zezwolenia globalnego,

– w państwach członkowskich, do których produkty te mają być przesłane, nie będą one poddane przetworzeniu ani obróbce w rozumieniu art. 24 Wspólnotowego kodeksu celnego.

3. O zezwolenie na transfer należy wystąpić w państwie członkowskim, z którego dane produkty podwójnego zastosowania mają być wysłane.

4. W przypadkach gdy dalszy wywóz produktów podwójnego zastosowania został już zaakceptowany drogą procedur określonych w art. 11 przez państwo członkowskie, z którego produkty te mają być wysłane, zezwolenie na transfer jest wydawane bezpośrednio operatorowi, o ile okoliczności nie zmieniły się znacząco.

5. Państwo członkowskie, które przyjmuje ustawodawstwo nakładające takie wymaganie, informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie o środkach, jakie podjęto. Komisja publikuje te informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

6. Środki przyjęte na podstawie ust. 1 i 2 nie obejmują stosowania wewnętrznych kontroli granicznych we Wspólnocie, ale wyłącznie kontrole, które są przeprowadzane jako część normalnych procedur kontrolnych stosowanych w sposób niedyskryminujący na całym terytorium Wspólnoty.

7. Stosowanie środków na podstawie art. 1 i 2 nie może w żadnym wypadku powodować nakładania na transfery z jednego państwa członkowskiego do innego bardziej restrykcyjnych warunków niż nałożone na wywóz tych samych produktów do państw trzecich.

8. Dokumenty i rejestry transferów wewnątrzwspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I należy przechowywać przez co najmniej trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce transfer, i należy je okazywać na żądanie właściwym organom państwa członkowskiego, z którego dokonano transferu.

9. Państwo członkowskie może w drodze krajowego ustawodawstwa wymagać, aby – w przypadku transferów wewnątrzwspólnotowych z tego państwa członkowskiego produktów wymienionych w kategorii 5 części 2 załącznika I, które nie są wymienione w załączniku IV – właściwym organom tego państwa członkowskiego dostarczone zostały dodatkowe informacje dotyczące tych produktów.

10. Stosowne dokumenty handlowe dotyczące transferów wewnątrzwspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I zawierają wyraźną informację, iż produkty podlegają kontroli w przypadku wywozu ze Wspólnoty. Stosowne dokumenty handlowe obejmują w szczególności: umowy sprzedaży, potwierdzenia zamówień, faktury lub zawiadomienia o wysyłce.

Artykuł 23

1. Zostaje powołana Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji. Każde państwo członkowskie wyznaczy przedstawiciela do tej grupy.

Grupa bada wszelkie kwestie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, które mogą być podnoszone przez przewodniczącego lub przedstawiciela państwa członkowskiego.

2. Przewodniczący Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania lub grupa koordynacyjna zasięga, jeżeli uzna to za konieczne, opinii eksporterów, pośredników oraz innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie.

3. [11] Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie z działalności, badań i konsultacji Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania, do którego ma zastosowanie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (⁹).

Artykuł 24

Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić właściwe egzekwowanie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia. W szczególności ustanawia sankcje stosowne do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów przyjętych w celu jego wykonania. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 25

[12] 1. Każde z państw członkowskich informuje Komisję o przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych w celu wykonania niniejszego rozporządzenia, włącznie ze środkami, o których mowa w art. 24. Komisja przesyła informacje do pozostałych państw członkowskich.

2. Co trzy lata Komisja dokonuje przeglądu wykonania niniejszego rozporządzenia i składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wyczerpujące sprawozdanie z jego wykonania oraz oceny skutków, które może zawierać propozycje jego zmian. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszystkich stosownych informacji dla przygotowania tego sprawozdania.

3. Szczególne części sprawozdania dotyczą:

a) Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania i jej działalności. Informacje, jakie Komisja przedstawia w sprawie prowadzonych przez Grupę Koordynacyjną ds. Produktów Podwójnego Zastosowania badań i konsultacji, są poufne zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Informacje są uważane za poufne w każdym przypadku, gdy ich ujawnienie może mieć znaczące niekorzystne skutki dla osoby dostarczającej informacje lub dla źródła tych informacji;

b) wykonania art. 19 ust. 4; muszą zawierać sprawozdanie na temat etapu tworzenia bezpiecznego, szyfrowanego systemu wymiany informacji między państwami członkowskimi i Komisją;

c) wykonania art. 15 ust. 1;

d) wykonania art. 15 ust. 2;

e) wyczerpujących informacji w sprawie środków podejmowanych przez państwa członkowskie na mocy art. 24, o których Komisja jest powiadamiana na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.

4. Nie później niż w dniu 31 grudnia 2013 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające wykonanie niniejszego rozporządzenia, w którym szczególna uwaga zostanie poświęcona wykonaniu załącznika IIb – generalnego unijnego zezwolenia na wywóz nr EU002 – w stosownych przypadkach wraz z wnioskiem ustawodawczym dotyczącym zmiany niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do przesyłek o niskiej wartości.

Artykuł 25a

[13] Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących porozumień lub protokołów w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w kwestiach celnych, zawartych między Unią i krajami trzecimi, Rada może upoważnić Komisję do wynegocjowania z krajami trzecimi porozumień mających na celu wzajemne uznawanie kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania objętych niniejszym rozporządzeniem, w szczególności w celu zlikwidowania wymogów posiadania zezwolenia na ponowny wywóz na terytorium Unii. Negocjacje te prowadzone są zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 207 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz, w stosownych przypadkach, Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Artykuł 26

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na:

– stosowanie art. 296 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

– stosowanie Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Artykuł 27

Rozporządzenie (WE) nr 1334/2000 uchyla się ze skutkiem od dnia 27 sierpnia 2009 r.

Jednakże w przypadku wniosków o wydanie zezwoleń na wywóz złożonych przed 27 sierpnia 2009 r. mają nadal zastosowanie stosowne przepisy rozporządzenia (WE) nr 1334/2000.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia rozumiane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywane są zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku VI.

Artykuł 28

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 90 dni po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 maja 2009 r.

(wersja przekształcona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ mają być do niego wprowadzone kolejne zmiany, należy je przeredagować w celu zapewnienia jasności.

(2) Produkty podwójnego zastosowania (włącznie z oprogramowaniem i technologią) powinny podlegać skutecznej kontroli podczas wywozu ze Wspólnoty Europejskiej.

(3) Niezbędny jest efektywny, wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby zapewnić wypełnianie międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii Europejskiej (UE), w szczególności odnośnie do nieproliferacji.

(4) Istnienie wspólnego systemu kontroli i zharmonizowanej polityki w zakresie egzekwowania i monitorowania we wszystkich państwach członkowskich jest warunkiem wstępnym dla ustanowienia swobodnego przepływu produktów podwójnego zastosowania wewnątrz Wspólnoty.

(5) Odpowiedzialność za podejmowanie decyzji w sprawach indywidualnych, globalnych lub krajowych generalnych zezwoleń na eksport, w sprawach zezwoleń na usługi pośrednictwa, w sprawach tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania lub w sprawach zezwoleń na transfery produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV we Wspólnocie spoczywa na władzach krajowych. Przepisy krajowe i decyzje wpływające na wywóz produktów podwójnego zastosowania muszą być podejmowane w ramach wspólnej polityki handlowej, w szczególności w oparciu o rozporządzenie Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu (²).

(6) Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu muszą być zgodne ze zobowiązaniami i ustaleniami, jakie państwa członkowskie przyjęły jako członkowie odpowiednich międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu, lub przez ratyfikowanie stosownych traktatów międzynarodowych.

(7) Podstawowymi elementami skutecznego systemu w zakresie kontroli wywozu są wspólne wykazy produktów podwójnego zastosowania, miejsc przeznaczenia i wytycznych.

(8) Przekazywanie oprogramowania i technologii za pomocą mediów elektronicznych, faksu lub telefonu, do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą, powinno być także kontrolowane.

(9) Szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie powrotnego wywozu i końcowego zastosowania.

(10) Dnia 22 września 1998 r. przedstawiciele państw członkowskich i Komisja Europejska podpisali protokoły dodatkowe do odpowiednich porozumień w sprawach zabezpieczeń między państwami członkowskimi, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej, które, oprócz innych środków, zobowiązują państwa członkowskie do dostarczania informacji na temat transferów określonego sprzętu i materiałów niejądrowych.

(11) Wspólnota przyjęła zespół zasad celnych, zawartych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy kodeks celny (³) (zwane dalej Wspólnotowym kodeksem celnym) oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁴) wprowadzającym rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, które ustanawiają, między innymi, przepisy dotyczące wywozu i powrotnego wywozu towarów. Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza żadnych uprawnień przyznanych na mocy oraz zgodnie ze Wspólnotowym kodeksem celnym i jego przepisami wykonawczymi.

(12) Na podstawie i w ramach art. 30 Traktatu i do czasu osiągnięcia większego stopnia harmonizacji państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania we Wspólnocie w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. W przypadkach gdy takie kontrole wiążą się z efektywnością kontroli wywozu ze Wspólnoty, powinny one podlegać okresowemu przeglądowi przez Radę.

(13) W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia, każde z państw członkowskich powinno podjąć środki przyznające właściwym organom odpowiednie uprawnienia.

(14) Szefowie państw lub rządów UE przyjęli w czerwcu 2003 r. plan działania na rzecz nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia (plan działania z Salonik). Uzupełnieniem tego planu działania jest strategia UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia przyjęta przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r. (Strategia UE BMR). Zgodnie z rozdziałem III tej strategii Unia Europejska musi wykorzystać wszystkie swoje instrumenty w celu zapobieżenia, odstraszania, powstrzymywania i, jeżeli to możliwe, wyeliminowania programów proliferacji, które budzą obawy na poziomie globalnym. Punkt 30.A.4 tego rozdziału odnosi się do zaostrzenia polityki i praktyk kontroli wywozu.

(15) Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 przyjęta w dniu 28 kwietnia 2004 r. stanowi, że wszystkie państwa podejmą i wyegzekwują skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków ich przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi, i w tym celu ustanowią m.in. mechanizmy kontroli tranzytu i pośrednictwa. Materiały powiązane to materiały, urządzenia i technologie, które są objęte odpowiednimi wielostronnymi traktatami i porozumieniami lub zostały umieszczone w krajowych wykazach kontrolnych i które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków jej przenoszenia.

(16) Niniejsze rozporządzenie obejmuje produkty, które jedynie przechodzą przez terytorium Wspólnoty, tj. produkty, które nie podlegają żadnej procedurze celnej innej niż procedura tranzytu zewnętrznego lub które są jedynie umieszczane w strefie wolnocłowej lub magazynie wolnocłowym i jeżeli nie jest konieczne ich ewidencjonowanie w zatwierdzonym rejestrze towarów. Zatem organy państw członkowskich powinny mieć w indywidulanych przypadkach możliwość wydania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do rozprzestrzeniana i broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia.

(17) Należy również wprowadzić kontrolę świadczenia usług pośrednictwa, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy krajowe lub jest świadomy, że takie pośrednictwo może skutkować produkcją lub dostarczaniem broni masowego rażenia w państwie trzecim.

(18) Wskazane jest doprowadzenie do jednolitego i konsekwentnego stosowania kontroli w całej Unii Europejskiej, aby promować bezpieczeństwo UE i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz aby wyrównać szanse eksporterów z państw UE. W związku z tym właściwe jest – zgodnie z zaleceniami planu działań z Salonik oraz zgodnie z postulatami strategii UE BMR w sprawie broni masowego rażenia – rozszerzenie zakresu konsultacji między państwami członkowskimi przed udzieleniem zezwolenia na wywóz. Wśród zalet tego rozwiązania byłoby na przykład zagwarantowanie, że istotnym interesom państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa nie zagrażałby wywóz z innego państwa. Większa zbieżność warunków wdrożenia krajowych kontroli produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w rozporządzeniu i harmonizacja warunków wykorzystywania różnych rodzajów zezwoleń, które mogą być udzielane zgodnie z rozporządzeniem, skutkowałyby bardziej jednolitym i konsekwentnym stosowaniem kontroli. Bardziej precyzyjne zdefiniowanie niematerialnych transferów technologii, obejmujące również udostępnianie kontrolowanych technologii osobom znajdującym się poza UE, wspomogłoby działania na rzecz promowania bezpieczeństwa; podobny skutek miałoby dalsze ujednolicanie sposobów wymiany wrażliwych informacji między państwami członkowskimi, które należą do międzynarodowych systemów kontroli wywozu, w szczególności przez stworzenie możliwości ustanowienia bezpiecznego elektronicznego systemu wzajemnego przekazywania informacji przez państwa członkowskie.

(19) Każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, jakie będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu produktów podwójnego zastosowania.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „produkty podwójnego zastosowania” oznaczają produkty, włącznie z oprogramowaniem i technologią, które mogą być stosowane zarówno w celach cywilnych, jak i wojskowych, oraz obejmują wszystkie towary, które mogą być użyte zarówno w zastosowaniach niewybuchowych, jak i w jakikolwiek sposób do wspomagania wytwarzania broni jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego;

2) „wywóz” oznacza:

(i) procedurę wywozu w rozumieniu art. 161 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (Wspólnotowego kodeksu celnego);

(ii) powrotny wywóz w rozumieniu art. 182 tego kodeksu, nie obejmując jednak produktów w tranzycie; oraz

(iii) przekazywanie oprogramowania lub technologii za pośrednictwem mediów elektronicznych, w tym za pośrednictwem faksu, telefonu, poczty elektronicznej lub wszelkich innych środków elektronicznych do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą Europejską; obejmuje to udostępnianie w formie elektronicznej wspomnianego oprogramowania i technologii osobom prawnym i fizycznym oraz spółkom cywilnym poza terytorium Wspólnoty. Wywóz obejmuje ustne przekazywanie technologii, w przypadku gdy technologia jest opisywana przez telefon;

3) „eksporter” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub spółkę cywilną:

(i) w imieniu której składana jest deklaracja eksportowa, to znaczy osobę, która, w czasie gdy deklaracja jest przyjmowana, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w państwie trzecim i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty. Jeżeli nie została zawarta żadna umowa eksportowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, „eksporter” oznacza osobę posiadającą uprawnienie do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty;

(ii) która podejmuje decyzję o przekazaniu lub udostępnieniu oprogramowania lub technologii za pośrednictwem faksu, telefonu lub poczty elektronicznej lub za pośrednictwem jakichkolwiek innych środków elektronicznych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;

W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania produktem podwójnego zastosowania należy do osoby posiadającej siedzibę poza Wspólnotą, na podstawie umowy, na której opiera się wywóz, za eksportera uważa się umawiającą się stronę mającą siedzibę we Wspólnocie;

4) „deklaracja eksportowa” oznacza dokument, za pomocą którego osoba wskazuje, w określonej formie i w określony sposób wolę poddania produktów podwójnego zastosowania procedurze wywozu;

5) „usługi pośrednictwa” oznaczają:

– negocjowanie lub organizowanie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy produktów podwójnego zastosowania z państwa trzeciego do jakiegokolwiek innego państwa trzeciego; lub [1]

– sprzedaż lub zakup produktów podwójnego zastosowania znajdujących się w państwach trzecich w celu dokonania ich transferu do innego państwa trzeciego;

Dla celów niniejszego rozporządzenia samo świadczenie usług pomocniczych jest wyłączone z niniejszej definicji. Usługami pomocniczymi są: transport, usługi finansowe, ubezpieczenie lub reasekuracja, lub ogólna reklama lub promocja;

6) „pośrednik” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Wspólnoty świadczącą usługi określone w pkt 5 z terytorium Wspólnoty na terytorium państwa trzeciego;

7) „tranzyt” oznacza transport niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wprowadzanych na terytorium celne Wspólnoty i przechodzących przez to terytorium do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;

8) „indywidualne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie udzielone jednemu konkretnemu eksporterowi w odniesieniu do jednego użytkownika końcowego lub odbiorcy w państwie trzecim, obejmujące jeden lub więcej produktów podwójnego zastosowania;

9) „generalne wspólnotowe zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie na wywóz w odniesieniu do wywozu do niektórych krajów przeznaczenia, dostępne dla wszystkich eksporterów przestrzegających warunków jego stosowania, wymienionych w załączniku II;

10) „globalne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie udzielone jednemu określonemu eksporterowi w odniesieniu do typu lub kategorii produktu podwójnego zastosowania, które może być ważne na wywóz do jednego lub więcej określonych użytkowników końcowych i/lub w jednym lub więcej określonych państwach trzecich;

11) „krajowe generalne zezwolenie na wywóz” oznacza zezwolenie na wywóz udzielone zgodnie z art. 9 ust. 2 i określone w przepisach krajowych zgodnie z art. 9 i załącznikiem IIIc;

12) „terytorium celne Unii Europejskiej” oznacza terytorium w rozumieniu art. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego;

13) „niewspólnotowe produkty podwójnego zastosowania” oznaczają produkty mające status towarów niewspólnotowych w rozumieniu art. 4 ust. 8 Wspólnotowego kodeksu celnego;

ROZDZIAŁ II

ZAKRES

Artykuł 3

1. Wywóz produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I wymaga zezwolenia.

2. Zgodnie z art. 4 lub art. 8 wymóg uzyskania zezwolenia może także odnosić się do wywozu do wszystkich lub niektórych miejsc przeznaczenia niektórych produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.

Artykuł 4

1. W przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma on siedzibę, że wskazane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do stosowania do celów związanych z rozwojem, wytwarzaniem, obsługą, eksploatacją, konserwacją, przechowywaniem, wykrywaniem, identyfikacją lub rozprzestrzenianiem broni chemicznej, biologicznej lub jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego lub z rozwojem, wytwarzaniem, konserwacją lub przechowywaniem pocisków zdolnych do przenoszenia takich broni.

2. Zezwolenie jest również wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli kraj nabywający lub kraj przeznaczenia podlega embargu na broń ustanowionemu przez wspólne stanowisko lub wspólne działanie, przyjęte przez Radę lub decyzję Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), lub embargu na broń nałożonemu przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do końcowego zastosowania wojskowego. Do celów niniejszego ustępu „końcowe zastosowanie wojskowe” oznacza:

a) włączenie do produktów wojskowych wymienionych w wykazie uzbrojenia państw członkowskich;

b) użycie sprzętu produkcyjnego, badawczego lub analitycznego i ich podzespołów do rozwoju, wytwarzania lub konserwacji produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie;

c) użycie niedokończonego produktu w zakładzie przemysłowym do wytwarzania produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie.

3. Zezwolenie jest także wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do wykorzystania jako części lub podzespoły w produktach wojskowych wymienionych w krajowym wykazie uzbrojenia, które zostały wywiezione z terytorium państwa członkowskiego bez zezwolenia lub z naruszeniem zezwolenia przewidzianego przez ustawodawstwo krajowe tego państwa członkowskiego.

4. Jeżeli eksporter jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I, które proponuje na wywóz, są przeznaczone w całości lub w części do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1, 2 i 3, musi on powiadomić organy określone w ust. 1, które podejmą decyzję, czy wskazane jest wymaganie zezwolenia dla danego wywozu.

5. Państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać krajowe ustawodawstwo nakładające wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter ma podstawy do podejrzeń, że te produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1.

6. Państwo członkowskie, które stosując ust. 1–5, nakłada wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, informuje o tym w stosownych przypadkach pozostałe państwa członkowskie i Komisję. Pozostałe państwa członkowskie należycie uwzględniają wszystkie tego rodzaju informacje i informują swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe.

7. Przepisy art. 13 ust. 1 i 2 oraz ust. 5–7 mają zastosowanie do przypadków dotyczących produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.

8. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do podejmowania krajowych środków na mocy art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2603/69.

Artykuł 5

1. Na świadczenie usług pośrednictwa w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, że odnośne produkty są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Jeżeli pośrednik jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania wyszczególnione w załączniku I, w odniesieniu do których proponuje usługi pośrednictwa, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1, musi powiadomić właściwe organy; organy te podejmą decyzję, czy celowe jest wymaganie zezwolenia na takie usługi pośrednictwa.

2. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1 i na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.

3. Państwo członkowskie może przyjąć lub utrzymywać przepisy krajowe nakładające na pośrednictwo w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wymóg uzyskania zezwolenia, jeżeli pośrednik ma powody, aby podejrzewać, że produkty te są lub mogą być przeznaczone do któregokolwiek z zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.

4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 6

1. Właściwe organy państwa, w którym ma miejsce tranzyt, mogą zakazać tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Podejmując decyzję o takim zakazie, państwa członkowskie biorą pod uwagę swoje obowiązki i zobowiązania, które przyjęły na siebie jako strony traktatów międzynarodowych lub jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacji.

2. Przed podjęciem decyzji o ewentualnym zakazie tranzytu państwa członkowskie mogą postanowić, że ich właściwe organy mogą w indywidualnych przypadkach nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w odniesieniu do konkretnego tranzytu produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.

3. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. oraz na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.

4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do przypadków świadczenia usług lub przekazywania technologii, jeżeli to świadczenie lub przekazywanie odbywa się poprzez transgraniczny przepływ osób.

Artykuł 8

1. Państwo członkowskie może, ze względów bezpieczeństwa publicznego lub ze względu na prawa człowieka, zabronić wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I lub wymagać zezwolenia na ich wywóz.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich środkach podjętych na podstawie ust. 1 niezwłocznie po ich podjęciu i podają dokładne powody podjęcia środków.

3. Państwa członkowskie powiadamiają również niezwłocznie Komisję o wszelkich modyfikacjach środków podjętych na podstawie ust. 1.

4. Komisja publikuje środki, o których została powiadomiona na podstawie ust. 2 i 3, w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

ZEZWOLENIE NA WYWÓZ I ZEZWOLENIE NA USŁUGI POŚREDNICTWA

Artykuł 9

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowe generalne zezwolenie w odniesieniu do niektórych rodzajów wywozu, określone w załączniku II.

2. W odniesieniu do wszystkich innych rodzajów wywozu, dla których na mocy niniejszego rozporządzenia wymagane jest zezwolenie, zezwolenie takie udzielane jest przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym eksporter ma swoją siedzibę. Z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w ust. 4 zezwolenia te mogą być indywidualne, globalne lub generalne.

Wszystkie zezwolenia są ważne na całym terenie Wspólnoty.

Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich odnośnych informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie indywidualnych i globalnych zezwoleń na wywóz, aby właściwe organy krajowe miały pełne informacje, w szczególności dotyczące użytkownika końcowego, kraju przeznaczenia i końcowych zastosowań wywożonego produktu. Zezwolenie może podlegać, w stosownych przypadkach, obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika.

3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

4. Krajowe generalne zezwolenia na wywóz:

a) nie obejmują swoim zakresem produktów wymienionych w części 2 załącznika II;

b) są określane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi. Mogą być stosowane przez wszystkich eksporterów mających miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim wydającym te zezwolenia, jeżeli spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i w uzupełniających przepisach krajowych. Są wydawane zgodnie ze wskazaniami określonymi w załączniku IIIc. Są wydawane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wszelkich wydanych lub zmienionych krajowych generalnych zezwoleniach na wywóz. Komisja podaje te zmiany do wiadomości publicznej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C;

c) nie mogą być wykorzystywane, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe dla niego organy, że przedmiotowe produkty są lub mogą być przeznaczane w całości lub części do któregokolwiek z zastosowań określonych w art. 4 ust. 1 i 3, lub w art. 4 ust. 2 w kraju objętym embargiem na broń ustanowionym na mocy wspólnego stanowiska przyjętego przez Radę lub na mocy decyzji OB WE lub embargiem na broń nałożonym wiążącą rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ lub jeżeli eksporter jest świadomy, że produkty te są przeznaczone do wyżej wspomnianych zastosowań.

5. Państwa członkowskie utrzymują lub wprowadzają w swoim odnośnym krajowym ustawodawstwie możliwość udzielania zezwolenia globalnego na wywóz.

6. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wykaz organów właściwych do:

a) udzielania zezwoleń na wywóz produktów podwójnego zastosowania;

b) wydawania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania na mocy niniejszego rozporządzenia.

Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 10

1. Zezwolenia na usługi pośrednictwa w ramach niniejszego rozporządzenia są wydawane przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym pośrednik ma miejsce pobytu lub siedzibę. Zezwolenia te są wydawane na określoną ilość wyszczególnionych produktów przemieszczanych między dwoma lub więcej państwami trzecimi. Należy jednoznacznie określić umiejscowienie tych produktów w państwie trzecim, będącym państwem pochodzenia, użytkownika końcowego oraz jego dokładną lokalizację. Zezwolenia są ważne na terytorium całej Wspólnoty.

2. Pośrednicy dostarczają właściwym organom wszystkich odpowiednich informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu zezwoleń na usługi pośrednictwa, w szczególności informacji dotyczących umiejscowienia tych produktów podwójnego zastosowania w państwie trzecim, będącym państwem pochodzenia, jednoznacznego opisu tych produktów i ich ilości, trzecich stron biorących udział w transakcji, państwa trzeciego, będącego państwem przeznaczenia, użytkownika końcowego w tym trzecim kraju oraz jego dokładnej lokalizacji.

3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o zezwolenie na usługi pośrednictwa w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.

4. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji wykaz organów upoważnionych do udzielania przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu zezwoleń na usługi pośrednictwa. Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 11

1. Jeżeli produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których został złożony wniosek o wydanie indywidualnego zezwolenia na wywóz do miejsca przeznaczenia niewymienionego w załączniku II lub do jakiegokolwiek miejsca przeznaczenia w przypadku produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV, są lub będą umieszczone w jednym lub kilku państwach członkowskich innych niż te, w których składany jest wniosek, fakt taki zostaje wykazany we wniosku. Właściwe organy państwa członkowskiego, do których został złożony wniosek o wydanie zezwolenia, niezwłocznie zasięgają opinii właściwych organów zainteresowanego państwa lub państw członkowskich i dostarczają stosownych informacji. Państwo lub państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, w ciągu dziesięciu dni roboczych powiadamiają o wszelkich zastrzeżeniach, jakie mogą mieć wobec udzielenia zezwolenia, które wiążą państwo członkowskie, w którym złożono wniosek.

Jeżeli w ciągu dziesięciu dni roboczych nie zostaną przedstawione żadne zastrzeżenia, uznaje się, że państwo lub państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, nie mają zastrzeżeń.

W wyjątkowych przypadkach każde państwo członkowskie, u którego zasięgano opinii, może złożyć wniosek o wydłużenie terminu 10-dniowego. Jednakże wydłużenie to nie może przekroczyć 30 dni roboczych.

2. Jeżeli wywóz mógłby naruszać podstawowe interesy bezpieczeństwa, państwo członkowskie może prosić inne państwo członkowskie o nieudzielanie zezwolenia na wywóz lub, jeżeli takie zezwolenie zostało udzielone, prosić o jego unieważnienie, zawieszenie, modyfikację lub odwołanie. Państwo członkowskie, które otrzymało taką prośbę, niezwłocznie podejmuje konsultacje o charakterze niewiążącym z państwem członkowskim występującym z prośbą, które mają się zakończyć w ciągu 10 dni roboczych. Jeżeli państwo członkowskie, do którego kierowana jest prośba, postanowi udzielić zezwolenia, powinno poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą systemu elektronicznego, o którym mowa w art. 13 ust. 6.

Artykuł 12

1. Przy podejmowaniu decyzji o ewentualnym udzieleniu indywidualnego lub globalnego zezwolenia na wywóz lub udzieleniu zezwolenia na usługi pośrednictwa na mocy niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie biorą pod uwagę wszelkie istotne względy obejmujące:

a) własne zobowiązania i obowiązki, które przyjęły jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywózu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych;

b) własne zobowiązania w ramach sankcji nałożonych przez wspólne stanowisko lub wspólne działanie, przyjęte przez Radę lub decyzję OBWE lub przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;

c) względy krajowej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym dziedziny objęte wspólnym stanowiskiem Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określającym wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (⁵);

d) zamierzone końcowe zastosowanie i ryzyko jego zmiany.

2. Oprócz kryteriów określonych w ust. 1, przy ocenie wniosku o wydanie zezwolenia globalnego na wywóz państwa członkowskie biorą pod uwagę stosowanie przez eksportera proporcjonalnych i odpowiednich środków i procedur w celu zapewnienia zgodności z przepisami i celami niniejszego rozporządzenia oraz z warunkami zezwolenia.

Artykuł 13

1. Właściwe organy państw członkowskich, działając zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, mogą odmówić udzielenia zezwolenia na wywóz, a także mogą unieważnić, zawiesić, zmodyfikować lub odwołać zezwolenie na wywóz, które już zostało udzielone. W przypadku odmowy, unieważnienia, zawieszenia, znacznego ograniczenia lub odwołania zezwolenia na wywóz lub w przypadku ustalenia przez właściwe organy, że nie należy wydawać zezwolenia na zamierzony wywóz, powiadamiają one właściwe organy pozostałych państw członkowskich i Komisję oraz przekazują im stosowne informacje. W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego zawieszą zezwolenie na wywóz, ostateczna ocena zostanie zakomunikowana państwom członkowskim i Komisji na koniec okresu zawieszenia.

2. W ciągu trzech lat od powiadomienia właściwe organy państw członkowskich dokonują przeglądu odmów udzielenia zezwoleń, o których powiadamiano zgodnie z ust. 1, i w razie potrzeby odwołują, zmieniają lub odnawiają je. Właściwe organy państw członkowskich powiadamiają o wynikach tego przeglądu właściwe organy pozostałych państw członkowskich i Komisji w możliwie najkrótszym terminie. Odmowy, które nie zostały odwołane, pozostają w mocy.

3. Właściwe organy państw członkowskich niezwłocznie powiadamiają pozostałe państwa członkowskie i Komisję o swoich decyzjach, podjętych na mocy art. 6, w sprawie zakazu tranzytu produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I. Powiadomienia te zawierają wszelkie stosowne informacje, m.in. klasyfikację produktu, jego parametry techniczne, kraj przeznaczenia i użytkownika końcowego.

4. Ustępy 1 i 2 mają zastosowanie również do zezwoleń na usługi pośrednictwa.

5. Zanim właściwe organy danego państwa członkowskiego, działając na mocy niniejszego rozporządzenia, udzielą zezwolenia na wywóz lub zezwolenia na świadczenie usług pośrednictwa lub podejmą decyzję w sprawie tranzytu, analizują wszystkie ważne odmowy lub decyzje o zakazie tranzytu produktów podwójnego zastosowania, wymienionych w załączniku I, podjęte na mocy niniejszego rozporządzenia, aby ustalić, czy decyzja odmowna w sprawie zezwolenia lub tranzytu nie została podjęta przez właściwe organy w innym państwie członkowskim lub państwach członkowskich w odniesieniu do zasadniczo identycznej transakcji (co oznacza produkt o zasadniczo identycznych parametrach lub charakterystyce technicznej dla tego samego użytkownika końcowego lub odbiorcy). Zasięgają one najpierw opinii właściwych organów państwa lub państw członkowskich, które udzieliły takiej odmowy lub podjęły decyzje o zakazie tranzytu zgodnie z ust. 1 i 3. Jeżeli po przeprowadzeniu takich konsultacji właściwe organy państwa członkowskiego postanowią udzielić zezwolenia lub zezwolić na tranzyt, informują one pozostałe właściwe organy innych państw członkowskich i Komisję oraz dostarczają stosownych informacji o powodach tej decyzji.

6. Wszelkie powiadomienia wymagane na mocy niniejszego artykułu są składane za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych, w tym za pośrednictwem bezpiecznego systemu, który może zostać utworzony zgodnie z art. 19 ust. 4.

7. Wszystkie informacje wymieniane zgodnie z przepisami niniejszego artykułu są zgodne z przepisami art. 19 ust. 3, 4 i 6 dotyczącymi poufności takich informacji.

Artykuł 14

1. Wszelkie indywidualne i globalne zezwolenia na wywóz oraz zezwolenia na usługi pośrednictwa są wydawane pisemnie lub za pomocą środków elektronicznych na formularzach zawierających przynajmniej wszystkie elementy wzorów określonych w załącznikach IIIa i IIIb oraz w kolejności zgodnej z tymi wzorami.

2. Na wniosek eksporterów globalne zezwolenia na wywóz, które zawierają limity ilościowe, są dzielone.

ROZDZIAŁ IV

AKTUALIZACJA WYKAZU PRODUKTÓW PODWÓJNEGO ZASTOSOWANIA

Artykuł 15

1. Wykaz produktów podwójnego zastosowania określony w załączniku I jest aktualizowany zgodnie z odpowiednimi zobowiązaniami i obowiązkami oraz wszelkimi ich modyfikacjami, które państwa członkowskie przyjęły jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych.

2. Załącznik IV, stanowiący podzbiór załącznika I, jest aktualizowany w związku z art. 30 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, mianowicie w odniesieniu do względów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich.

ROZDZIAŁ V

PROCEDURY CELNE

Artykuł 16

1. Przy dokonywaniu formalności w zakresie wywozu produktów podwójnego zastosowania w urzędzie celnym odpowiedzialnym za obsługę deklaracji eksportowej eksporter dostarcza dowód, że uzyskał konieczne zezwolenie na wywóz.

2. Od eksportera może być wymagane tłumaczenie dostarczonych jako dowód dokumentów na język urzędowy państwa członkowskiego, w którym złożona jest deklaracja eksportowa.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień przyznanych na mocy lub w zastosowaniu Wspólnotowego kodeksu celnego państwo członkowskie może także na okres nieprzekraczający okresów określonych w ust. 4 zawiesić wywóz ze swojego terytorium produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I, które zostały objęte ważnym zezwoleniem, lub, jeżeli to konieczne, w inny sposób zapobiec opuszczeniu przez te produkty terytorium Wspólnoty poprzez swoje terytorium, jeżeli są uzasadnione podejrzenia, że:

a) przy udzielaniu zezwolenia nie zostały wzięte pod uwagę stosowne informacje; lub

b) od czasu udzielenia zezwolenia okoliczności w znaczący sposób uległy zmianie.

4. W przypadku określonym w ust. 3 należy niezwłocznie zasięgnąć opinii właściwych organów państwa członkowskiego, które udzieliło zezwolenia na wywóz w celu ewentualnego podjęcia przez nie działań na podstawie art. 13 ust. 1. Jeżeli takie właściwe organy podejmą decyzję o utrzymaniu zezwolenia, udzielają odpowiedzi w terminie 10 dni roboczych, który na ich wniosek może być przedłużony do 30 dni roboczych w wyjątkowych okolicznościach. W takim przypadku lub jeżeli nie udzielono odpowiedzi w ciągu 10 lub (w opisanym powyżej wyjątkowym przypadku) 30 dni roboczych, produkty podwójnego zastosowania zostają natychmiast zwolnione. Państwo członkowskie, które udzieliło zezwolenia, informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję.

Artykuł 17

1. Państwo członkowskie może ustanowić, że formalności celne w zakresie wywozu produktów podwójnego zastosowania mogą być dokonywane tylko w uprawnionych do tego celu urzędach celnych.

2. Państwo członkowskie, korzystające z możliwości określonej w ust. 1, informuje Komisję, które urzędy celne zostały należycie upoważnione. Komisja opublikuje informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Przepisy art. 843 i 912a–912g rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do ograniczeń odnoszących się do wywozu, powrotnego wywozu i opuszczania obszaru celnego przez produkty podwójnego zastosowania, w przypadku wywozu których wymagane jest zezwolenie na mocy niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ VI

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie we współpracy z Komisją podejmują odpowiednie środki w celu nawiązania bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, w szczególności w celu wyeliminowania ryzyka, że ewentualne rozbieżności w stosowaniu kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania mogą prowadzić do zakłóceń w handlu, co może powodować trudności dla jednego lub kilku państw członkowskich.

2. Państwa członkowskie podejmują wszystkie odpowiednie środki w celu nawiązania bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, mając na względzie zwiększenie skuteczności wspólnotowego systemu kontroli wywozu. Takie informacje mogą obejmować:

a) szczegółowe informacje dotyczące eksporterów, których pozbawiono na mocy sankcji krajowych prawa do korzystania z krajowych generalnych zezwoleń na wywóz lub wspólnotowych generalnych zezwoleń na wywóz;

b) dane dotyczące wrażliwych użytkowników końcowych i podmiotów uczestniczących w budzących podejrzenia transakcjach oraz odbytych tras, jeśli dostępne.

3. Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (⁶), w szczególności przepisy dotyczące poufności informacji, stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian, bez uszczerbku dla art. 23 niniejszego rozporządzenia.

4. Na potrzeby wymiany informacji między państwami członkowskimi, a także, w uzasadnionych przypadkach, między państwami członkowskimi a Komisją Komisja może stworzyć bezpieczny, szyfrowany system w porozumieniu z Grupą Koordynacyjną ds. Produktów Podwójnego Zastosowania, ustanowioną na mocy art. 23.

5. Zapewnienie wytycznych dla eksporterów i pośredników będzie obowiązkiem państw członkowskich, w których mają oni miejsce pobytu lub siedzibę. Komisja i Rada mogą również udostępnić wytyczne lub opracowywać zalecenia w sprawie najlepszych praktyk w kwestiach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

6. Przetwarzanie danych osobowych jest zgodne z przepisami dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁷) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁸).

ROZDZIAŁ VII

ŚRODKI KONTROLI

Artykuł 20

1. Eksporterzy produktów podwójnego zastosowania przechowują szczegółowe rejestry lub zapisy transakcji eksportowych zgodnie z przepisami krajowymi lub praktyką obowiązującą w poszczególnych państwach członkowskich. Takie rejestry lub zapisy obejmują w szczególności dokumenty handlowe, takie jak faktury, deklaracje oraz dokumenty transportowe i wysyłkowe zawierające wystarczające informacje umożliwiające identyfikację następujących danych:

a) opis produktów podwójnego zastosowania;

b) ilość produktów podwójnego zastosowania;

c) nazwa i adres eksportera i odbiorcy;

d) końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania, jeżeli dane te są znane.

2. Z godnie z prawem krajowym lub praktyką obowiązującą w poszczególnych państwach członkowskich pośrednicy przechowują rejestry lub zapisy dotyczące usług pośrednictwa objętych zakresem stosowania art. 5, umożliwiające udowodnienie, na żądanie, opisu produktów podwójnego zastosowania, które były przedmiotem usług pośrednictwa, okresu, w którym produkty były przedmiotem takich usług, i ich przeznaczenia, oraz krajów, których dotyczą te usługi pośrednictwa.

3. Zapisy lub rejestry oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2 są przechowywane co najmniej przez trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce wywóz lub świadczono usługi pośrednictwa. Są one okazywane na żądanie właściwym organom państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę lub pośrednik ma siedzibę lub miejsce pobytu.

Artykuł 21

W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia każde państwo członkowskie podejmie wszelkie niezbędne środki dla umożliwienia właściwym organom:

a) gromadzenia informacji o zamówieniach i transakcjach dotyczących produktów podwójnego zastosowania;

b) ustalenia, że środki kontroli wywozu są właściwie stosowane, co może obejmować w szczególności prawo do wejścia do pomieszczeń osób, które mają udział w transakcji eksportowej lub pośredników świadczących usługi pośrednictwa w warunkach określonych w art. 5.

ROZDZIAŁ VIII

POZOSTAŁE PRZEPISY

Artykuł 22

1. W przypadku wewnątrzwspólnotowych transferów produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV wymagane jest zezwolenie. Produkty wymienione w załączniku IV część 2 nie są objęte generalnym zezwoleniem.

2. Państwo członkowskie może nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w przypadku transferów innych produktów podwójnego zastosowania ze swojego terytorium do innego państwa członkowskiego, w przypadkach gdy w momencie transferu:

– operator wie, że miejsce końcowego przeznaczenia przedmiotowych produktów jest poza Wspólnotą,

– wywóz tych produktów do tego miejsca końcowego przeznaczenia podlega wymogowi uzyskania zezwolenia na mocy art. 3, 4 lub 8 w państwie członkowskim, z którego produkty te mają być wysłane, i taki wywóz bezpośrednio z jego terytorium nie jest dozwolony na mocy zezwolenia generalnego lub zezwolenia globalnego,

– w państwach członkowskich, do których produkty te mają być przesłane, nie będą one poddane przetworzeniu ani obróbce w rozumieniu art. 24 Wspólnotowego kodeksu celnego.

3. O zezwolenie na transfer należy wystąpić w państwie członkowskim, z którego dane produkty podwójnego zastosowania mają być wysłane.

4. W przypadkach gdy dalszy wywóz produktów podwójnego zastosowania został już zaakceptowany drogą procedur określonych w art. 11 przez państwo członkowskie, z którego produkty te mają być wysłane, zezwolenie na transfer jest wydawane bezpośrednio operatorowi, o ile okoliczności nie zmieniły się znacząco.

5. Państwo członkowskie, które przyjmuje ustawodawstwo nakładające takie wymaganie, informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie o środkach, jakie podjęto. Komisja publikuje te informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

6. Środki przyjęte na podstawie ust. 1 i 2 nie obejmują stosowania wewnętrznych kontroli granicznych we Wspólnocie, ale wyłącznie kontrole, które są przeprowadzane jako część normalnych procedur kontrolnych stosowanych w sposób niedyskryminujący na całym terytorium Wspólnoty.

7. Stosowanie środków na podstawie art. 1 i 2 nie może w żadnym wypadku powodować nakładania na transfery z jednego państwa członkowskiego do innego bardziej restrykcyjnych warunków niż nałożone na wywóz tych samych produktów do państw trzecich.

8. Dokumenty i rejestry transferów wewnątrzwspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I należy przechowywać przez co najmniej trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce transfer, i należy je okazywać na żądanie właściwym organom państwa członkowskiego, z którego dokonano transferu.

9. Państwo członkowskie może w drodze krajowego ustawodawstwa wymagać, aby – w przypadku transferów wewnątrzwspólnotowych z tego państwa członkowskiego produktów wymienionych w kategorii 5 części 2 załącznika I, które nie są wymienione w załączniku IV – właściwym organom tego państwa członkowskiego dostarczone zostały dodatkowe informacje dotyczące tych produktów.

10. Stosowne dokumenty handlowe dotyczące transferów wewnątrzwspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I zawierają wyraźną informację, iż produkty podlegają kontroli w przypadku wywozu ze Wspólnoty. Stosowne dokumenty handlowe obejmują w szczególności: umowy sprzedaży, potwierdzenia zamówień, faktury lub zawiadomienia o wysyłce.

Artykuł 23

1. Zostaje powołana Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji. Każde państwo członkowskie wyznaczy przedstawiciela do tej grupy.

Grupa bada wszelkie kwestie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, które mogą być podnoszone przez przewodniczącego lub przedstawiciela państwa członkowskiego.

2. Przewodniczący Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania lub grupa koordynacyjna zasięga, jeżeli uzna to za konieczne, opinii eksporterów, pośredników oraz innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie.

Artykuł 24

Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić właściwe egzekwowanie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia. W szczególności ustanawia sankcje stosowne do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów przyjętych w celu jego wykonania. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 25

Każde państwo członkowskie informuje Komisję o przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych w celu wykonania niniejszego rozporządzenia, włącznie ze środkami określonymi w art. 24. Komisja przesyła te informacje do pozostałych państw członkowskich.

Co trzy lata Komisja dokonuje przeglądu wykonania niniejszego rozporządzenia i składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jego stosowania które może zawierać propozycje jego zmian. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszystkich stosownych informacji dla przygotowania tego sprawozdania.

Artykuł 26

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na:

– stosowanie art. 296 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

– stosowanie Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Artykuł 27

Rozporządzenie (WE) nr 1334/2000 uchyla się ze skutkiem od dnia 27 sierpnia 2009 r.

Jednakże w przypadku wniosków o wydanie zezwoleń na wywóz złożonych przed 27 sierpnia 2009 r. mają nadal zastosowanie stosowne przepisy rozporządzenia (WE) nr 1334/2000.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia rozumiane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywane są zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku VI.

Artykuł 28

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 90 dni po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 maja 2009 r.